giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.727
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
28η Οκτωβρίου και τι καλύτερο από μια ημερήσια εκδρομή. Οι επιλογές πολλές αλλά η παρέα με δημοκρατικές διαδικασίες επέλεξε το Νυμφαίο και την λίμνη Ζάζαρη.
Η διαδρομή από Θεσσαλονίκη μέσω Εγνατίας οδού στη συνέχεια από τον Αυτοκινητόδρομο Ε65 Κοζάνης Πτολεμαΐδας όπου περάσαμε από τα Λιγνιτωρυχείο της ΔΕΗ και μετά από την Επαρχιακή Οδό Αμύνταιου – Καστοριάς, και από το χωριό Αετός για 15 λεπτά ανεβήκαμε το υψόμετρο στα 1350 μέτρα και φτάσαμε στο Νυμφαίο. Σύνολο ωρών από Θεσσαλονίκη γύρω στις 2 ώρες. Από τον Αετό μέχρι το Νυμφαίο ο δρόμος έχει στροφές και φαντάζομαι πως χειμώνα ειδικά με χιόνια θα είναι δύσκολη η μετάβαση εκεί. Υποχρεωτικά παρκάραμε στο δημοτικό πάρκινγκ που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού.
Ο θερμοηλεκτρικός σταθμός της Πτολεμαΐδας στην διαδρομή
Στην είσοδο του Νυμφαίου
Είχε αρκετά καλό καιρό με ήλιο αλλά είχε λίγους επισκέπτες και επικρατούσε μια ηρεμία. Ο διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός του Νυμφαίου συχνά αναφέρεται ως ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας! Εγώ προσωπικά δεν θα συμφωνήσω μ’ αυτή την άποψη αλλά και ο παγκόσμιος τύπος το κατατάσσουν στους ομορφότερους προορισμούς στη χώρας μας. Μέχρι το 1980 το χαρακτήριζε η παρακμή και η εγκατάλειψη. Όμως με την σημαντική συμβολή επιφανών κατοίκων το χωριό μεταμορφώθηκε πλήρως με την κατασκευή ή την αναστήλωση πέτρινων κατοικιών με τις τσίγκινες στέγες, τα πλακόστρωτα σοκάκια τα παραδοσιακά καταλύματα και τα μαγαζιά. Το προνόμιο όμως του Νυμφαίου δεν είναι άλλο από το φυσικό τοπίο. Ένα αλπικό τοπίο που περικλείεται από δάσος οξιάς , από λιβάδια και λίμνες στην γύρω περιοχή.
Η πέτρινη γέφυρα που ενώνει δύο αρχοντικά κατά την είσοδο στον οικισμό καθώς και υπέροχες κατοικίες και τα πλακόστρωτα καλντερίμια μας βάζουν κατευθείαν στο κλίμα του χωριού!
Λίγο μετά μας καλωσορίζουν όμορφα αλογάκια που στέκονται δεμένα δεξιά του δρόμου.
Μετά είναι η μικρή πλατεία του χωριού με πιο χαρακτηριστικό κτίσμα τον συνεταιρισμό γυναικών Νυμφαίου «Η Νύμφη», ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι που πουλάει γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες, ζυμαρικά, διάφορες παραδοσιακές λιχουδιές καθώς και κοσμήματα, και ξυλόγλυπτα και αναμνηστικά.
Στο κέντρο του χωριού σε ένα τριώροφο πέτρινο παραδοσιακό κτίριο βρίσκεται το Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, Λαογραφίας και Ιστορίας του Νυμφαίου που ιδρύθηκε το 2000.
Βέβαια το στολίδι του οικισμού και σήμα κατατεθέν δεν είναι άλλο από την Νίκειο Σχολή. Το επιβλητικό κτίριο κτίστηκε το 1928 σε σχέδια που έφερε από τη Σουηδία ο Νυμφαίος ευεργέτης Ι. Νίκου, με δωρεά του ιδίου. Μέχρι το 1941 στο κτίριο λειτούργησε το Ημιγυμνάσιο και μέχρι το 1980 το Δημοτικό όπου και έπαψε να λειτουργεί. Το σημαντικότερο κτίριο του Νυμφαίου σήμερα λειτουργεί ως συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας ενώ σε κάποιες αίθουσες λειτουργούν και μόνιμες εκθέσεις φωτογραφίας.
Από εκεί ακολουθήσαμε ένα πέτρινο μονοπάτι μέσα στο δάσος που θα μας οδηγούσε στον Αρκτούρο. Το μονοπάτι με τις αντικριστές οξιές είναι ένα μαγευτικό μέρος με τις ηλιαχτίδες να τρυπώνουν και μαζί με τα χρώματα του Φθινόπωρου όλα να μοιάζουν χρυσαφί.
Μετά από 15 λεπτά φτάσαμε στο μικρό ξύλινο περίπτερο που λειτουργεί το περιβαλλοντικό Κέντρο Αρκτούρου. Εκεί μία ομάδα εθελοντών οργανώνει τους επισκέπτες σε ομάδες και τους κατευθύνει στο καταφύγιο της αρκούδας. Το καταφύγιο είναι μια περιφραγμένη έκταση 50 στρεμμάτων μέσα σε φυσικό δάσος οξιάς, όπου φιλοξενούνται 10 πρώην αιχμάλωτες αρκούδες οι οποίες έχουν ένα είδος αυτισμού.Οι αρκούδες αυτές είναι στειρωμένες και δεν θα επιστρέψουν ποτέ ελεύθερες στη φύση, αφού δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν καθώς απομακρύνθηκαν από τη μητέρα τους πριν προλάβουν να διδαχθούν τους βασικούς κανόνες επιβίωσης. Από μακριά είδαμε κάποιες αρκούδες και ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Το εισιτήριο κοστίζει 6 ευρώ. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους υπεύθυνους του κέντρου για το έργο τους όσον αφορά την προστασία της αρκούδας και την ενημέρωση που κάνουν στο κοινό. Περισσότερες πληροφορίες http://www.arcturos.gr
Το ξύλινο περίπτερο του περιβαλλοντικού Κέντρου πουλάει και κάποια αναμνηστικά όπως κούπες και μπλουζάκια όμως μου φάνηκαν ακριβά για το είδος τους. Η ενίσχυση των 6 ευρώ για την ξενάγηση στο καταφύγιο νομίζω πως αξίζει και είναι υπεραρκετή!
Από το μονοπάτι κατεβήκαμε ξανά προς το χωριό όπου θαυμάσαμε εξαιρετικές πέτρινες κατοικίες και βρεθήκαμε στην Νίκειο Σχολή που την επισκεφτήκαμε και ξεκουραστήκαμε στα παγκάκια του προαύλιου χώρου της.
Το είδαμε το χωριό. Ωραία! Και τώρα? Το Νυμφαίο δεν έχει ζωή και δεν έχει επιλογές δυστυχώς να κρατήσουν τον επισκέπτη. Περίμενα τέτοια μέρα να είχε κίνηση αλλά είχε ελάχιστο κόσμο. Υπάρχουν πέντε παραδοσιακές ταβέρνες, τρία παραδοσιακά καφενεία, τρία καφέ μπαρ, δεκατέσσερις παραδοσιακοί ξενώνες και ένα καφέ σνακ μπαρ. Νομίζω πως το χωριό ενδείκνυται για ημερήσια και μόνο και πάλι η ώρα δεν περνάει. Αν μείνεις δε το βράδυ ίσως σε φάνε και οι αρκούδες! Εκτός αν είσαι ζευγαράκι και θες να απομονωθείς! Από δραστηριότητες οι επιλογές είναι ένας σύγχρονος κοινοτικός στάβλος, με καθαρόαιμα αλπικά άλογα ιππασίας και έμπειρο συνοδό ιππασίας και η πεζοπορία στον λιθόστρωτο δρόμο που οδηγεί στο Πάρκο Άγριας Φύσης και Υπαίθριας Αναψυχής, το οποίο αναπτύσσεται σε έκταση 1.800 στρεμμάτων δάσους με ελάφια και σπάνια είδη πανίδας και χλωρίδας.
Μετά την περιήγηση λοιπόν στο Νυμφαίο και μην έχοντας να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από περπάτημα που και αυτό εξαντλήθηκε και μιας και δεν μας έκανε κλικ να καθίσουμε σε κάποια καφετέρια ή ταβέρνα είπαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής και να συνεχίσουμε αλλού.
Σε πολλά σημεία κατεβαίνοντας από το Νυμφαίο η θέα κόβει την ανάσα. Έχει κάποια πλατώματα να σταματήσεις για λίγο να φωτογραφίσεις το τοπίο αλλά μπορείς και εν κινήσει με προσοχή και πηγαίνοντας αργά, να θαυμάσεις και να απαθανατίσεις την εξαιρετική θέα. Αρκεί να μην είσαι ο οδηγός! Αλπικές εικόνες με τον κάμπο να απλώνεται κάτω και τις λίμνες Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα να λάμπουν στον ήλιο κάτω από τον γαλάζιο ουρανό.
Το χωριό Σκλήθρο πανοραμικά από το Νυμφαίο
Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα
Ο δρόμος μας έφερε στο Σκλήθρο και εδώ η επιλογή για φαγητό είναι μονόδρομος. Ταβέρνα Θωμάς με παράδοση από το 1970! http://www.agonari.gr/thomas
Ακούγαμε ταβέρνα Θωμάς και φανταζόμασταν κάποιο παραδοσιακό κουτούκι. Ε καμία σχέση λοιπόν. Στην μέση του πουθενά πάνω στον δρόμο της επαρχιακής οδού Αμύνταιου - Καστοριάς η Ελληνική κουζίνα αποκτά άλλη διάσταση. Το σοκ ήταν όταν ανοίξαμε την μεγάλη ξύλινη πόρτα και αντικρίσαμε ένα πολυτελέστατο ρουστίκ εστιατόριο με βαριά έπιπλα, πιάνο, γραμμόφωνο και κρύσταλλα. Και όλα αυτά στο Σκλήθρο Φλώρινας! Το εστιατόριο ήταν γεμάτο. Καθόλου τυχαίο όπως τυχαίο δεν είναι οι βραβεύσεις με χρυσούς σκούφους που έχει πάρει η επιχείρηση.
Μας έβαλαν στον εξίσου εξαιρετικό χώρο αναμονής και όσο περιμέναμε μας πρόσφεραν ένα ποτήρι λευκό κρασί! Ένα 10λεπτο μετά μας έβαλαν σε ένα πολύ καλό τραπέζι και μας έδωσαν τον εντυπωσιακό κατάλογο ο οποίος αποτελείται από 40 διαφορετικά πιάτα, 30 διαφορετικά τυριά ενώ το εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι το εστιατόριο διαθέτει 520 ετικέτες κρασιού σε απίστευτα χαμηλές τιμές! Η γκουρμέ απολαυστική κουζίνα περιλαμβάνει τοπικές σπεσιαλιτέ και δημιουργικά Ελληνικά πιάτα αλλά και κάποια διεθνή. Τα πάντα σ’ αυτό το εστιατόριο βγάζουν ένα μεράκι και έναν επαγγελματισμό.
Φάγαμε παπαρδέλες με τρυφερά μοσχαρίσια μάγουλα, σαλιγκάρια σκορδάτα, και δύο κλασικά πιάτα σπεσιαλιτέ του εστιατορίου το πληθωρικό σνίτσελ με μια τέλεια σάλτσα και το κοτόπουλο σούβλας. Μακάρι να μπορούσαμε να δοκιμάσουμε όλα τα πιάτα. Ένα εξαιρετικό γεύμα από τα καλύτερα που έχουμε φάει σε ένα περιβάλλον ζεστό αν και λίγο παραπάνω πολυτελές για τα γούστα μας. Το σοκ όμως ήταν όταν ήρθε ο λογαριασμός. 14 ευρώ το άτομο? Για αυτό το γεύμα? Απίστευτο. Βέβαια δεν πήραμε φιάλη κρασί αλλά ποτήρι. Με μπουκάλι κρασί η τιμή κατ’ άτομο βγαίνει περίπου 20 ευρώ-25 ευρώ.
Μετά το απίστευτο γεύμα μας συνεχίσαμε στο Λιμνοχώρι που βρίσκεται πολύ κοντά στο Σκλήθρο. Το γραφικό χωριό είναι ο μοναδικός παραλίμνιος οικισμός της περιοχής πού μπορείς να προσεγγίσεις τις λίμνες της περιοχής Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα. Την δεύτερη που είναι 2 χλμ. δίπλα από την πρώτη δεν την επισκεφτήκαμε λόγω πίεσης χρόνου. Είναι πολύ σημαντικό οικοσύστημα και ο σημαντικότερος τόπος αναπαραγωγής της βαλτόπαπιας που θεωρείται απειλούμενο είδος.
Την μαγευτική λίμνη Ζάζαρη όμως, έναν επίσης σημαντικό υδροβιότοπο και μια από τις ομορφότερες λίμνες της Ελλάδας την απολαύσαμε έστω για λίγο σε έναν χαλαρό περίπατο. Αν κάποιος έχει χρόνο αξίζει να κάνει κάποια από τις πολλές δραστηριότητες που οργανώνονται στην περιοχή όπως ποδηλατάδα στη περίμετρο της λίμνης, ξενάγηση με τζιπ, τοξοβολία, ποδήλατο βουνού, πεζοπορία, περίπατο με άλογα, αναρρίχηση και παρατήρηση των 141 ειδών πτηνών μερικά από τα οποία σπάνια αρπακτικά.
Εκτός από το σπάνιο είδος της βαλτόπαπιας στη Χειμαδίτιδα , στις δύο λίμνες φιλοξενούνται δώδεκα είδη θηλαστικών, εφτά είδη ερπετών, εφτά είδη αμφιβίων και οχτώ είδη ψαριών. Και οι δύο λίμνες συγκαταλέγονται στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000.
Η μικρή βόλτα στην λίμνη ήταν υπέροχη με μοναδικό θέαμα το καθρέφτισμα στα νερά της.
Μετά την τόσο όμορφη βόλτα ήπιαμε τον καφέ μας στο Cafe del Lago, το δημοφιλές καφέ-εστιατόριο Αμερικάνικου στυλ μπροστά από την λίμνη, με θαμώνες περισσότερους ντόπιους και πολύ λιγότερους επισκέπτες. Ήταν αργά το απόγευμα οπότε ήταν σχετικά ήρεμα.
Ήταν ομολογουμένως μια από τις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες ημερήσιες εκδρομές που έχουμε κάνει. Ο Νομός Φλωρινάς έχει πολλές ακόμα ομορφιές όπως την πόλη της Φλώρινας, το Πισοδέρι, τις Πρέσπες και τους ακριτικούς οικισμούς. Μελλοντικοί στόχοι!
Μ’ αυτές τις εικόνες στο δειλινό εν κινήσει τελείωσε η εκδρομή μας!
Η διαδρομή από Θεσσαλονίκη μέσω Εγνατίας οδού στη συνέχεια από τον Αυτοκινητόδρομο Ε65 Κοζάνης Πτολεμαΐδας όπου περάσαμε από τα Λιγνιτωρυχείο της ΔΕΗ και μετά από την Επαρχιακή Οδό Αμύνταιου – Καστοριάς, και από το χωριό Αετός για 15 λεπτά ανεβήκαμε το υψόμετρο στα 1350 μέτρα και φτάσαμε στο Νυμφαίο. Σύνολο ωρών από Θεσσαλονίκη γύρω στις 2 ώρες. Από τον Αετό μέχρι το Νυμφαίο ο δρόμος έχει στροφές και φαντάζομαι πως χειμώνα ειδικά με χιόνια θα είναι δύσκολη η μετάβαση εκεί. Υποχρεωτικά παρκάραμε στο δημοτικό πάρκινγκ που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού.
Ο θερμοηλεκτρικός σταθμός της Πτολεμαΐδας στην διαδρομή
Στην είσοδο του Νυμφαίου
Είχε αρκετά καλό καιρό με ήλιο αλλά είχε λίγους επισκέπτες και επικρατούσε μια ηρεμία. Ο διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός του Νυμφαίου συχνά αναφέρεται ως ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας! Εγώ προσωπικά δεν θα συμφωνήσω μ’ αυτή την άποψη αλλά και ο παγκόσμιος τύπος το κατατάσσουν στους ομορφότερους προορισμούς στη χώρας μας. Μέχρι το 1980 το χαρακτήριζε η παρακμή και η εγκατάλειψη. Όμως με την σημαντική συμβολή επιφανών κατοίκων το χωριό μεταμορφώθηκε πλήρως με την κατασκευή ή την αναστήλωση πέτρινων κατοικιών με τις τσίγκινες στέγες, τα πλακόστρωτα σοκάκια τα παραδοσιακά καταλύματα και τα μαγαζιά. Το προνόμιο όμως του Νυμφαίου δεν είναι άλλο από το φυσικό τοπίο. Ένα αλπικό τοπίο που περικλείεται από δάσος οξιάς , από λιβάδια και λίμνες στην γύρω περιοχή.
Η πέτρινη γέφυρα που ενώνει δύο αρχοντικά κατά την είσοδο στον οικισμό καθώς και υπέροχες κατοικίες και τα πλακόστρωτα καλντερίμια μας βάζουν κατευθείαν στο κλίμα του χωριού!
Λίγο μετά μας καλωσορίζουν όμορφα αλογάκια που στέκονται δεμένα δεξιά του δρόμου.
Μετά είναι η μικρή πλατεία του χωριού με πιο χαρακτηριστικό κτίσμα τον συνεταιρισμό γυναικών Νυμφαίου «Η Νύμφη», ένα πολύ όμορφο μαγαζάκι που πουλάει γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες, ζυμαρικά, διάφορες παραδοσιακές λιχουδιές καθώς και κοσμήματα, και ξυλόγλυπτα και αναμνηστικά.
Στο κέντρο του χωριού σε ένα τριώροφο πέτρινο παραδοσιακό κτίριο βρίσκεται το Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, Λαογραφίας και Ιστορίας του Νυμφαίου που ιδρύθηκε το 2000.
Βέβαια το στολίδι του οικισμού και σήμα κατατεθέν δεν είναι άλλο από την Νίκειο Σχολή. Το επιβλητικό κτίριο κτίστηκε το 1928 σε σχέδια που έφερε από τη Σουηδία ο Νυμφαίος ευεργέτης Ι. Νίκου, με δωρεά του ιδίου. Μέχρι το 1941 στο κτίριο λειτούργησε το Ημιγυμνάσιο και μέχρι το 1980 το Δημοτικό όπου και έπαψε να λειτουργεί. Το σημαντικότερο κτίριο του Νυμφαίου σήμερα λειτουργεί ως συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου της Δυτικής Μακεδονίας ενώ σε κάποιες αίθουσες λειτουργούν και μόνιμες εκθέσεις φωτογραφίας.
Από εκεί ακολουθήσαμε ένα πέτρινο μονοπάτι μέσα στο δάσος που θα μας οδηγούσε στον Αρκτούρο. Το μονοπάτι με τις αντικριστές οξιές είναι ένα μαγευτικό μέρος με τις ηλιαχτίδες να τρυπώνουν και μαζί με τα χρώματα του Φθινόπωρου όλα να μοιάζουν χρυσαφί.
Μετά από 15 λεπτά φτάσαμε στο μικρό ξύλινο περίπτερο που λειτουργεί το περιβαλλοντικό Κέντρο Αρκτούρου. Εκεί μία ομάδα εθελοντών οργανώνει τους επισκέπτες σε ομάδες και τους κατευθύνει στο καταφύγιο της αρκούδας. Το καταφύγιο είναι μια περιφραγμένη έκταση 50 στρεμμάτων μέσα σε φυσικό δάσος οξιάς, όπου φιλοξενούνται 10 πρώην αιχμάλωτες αρκούδες οι οποίες έχουν ένα είδος αυτισμού.Οι αρκούδες αυτές είναι στειρωμένες και δεν θα επιστρέψουν ποτέ ελεύθερες στη φύση, αφού δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν καθώς απομακρύνθηκαν από τη μητέρα τους πριν προλάβουν να διδαχθούν τους βασικούς κανόνες επιβίωσης. Από μακριά είδαμε κάποιες αρκούδες και ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Το εισιτήριο κοστίζει 6 ευρώ. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους υπεύθυνους του κέντρου για το έργο τους όσον αφορά την προστασία της αρκούδας και την ενημέρωση που κάνουν στο κοινό. Περισσότερες πληροφορίες http://www.arcturos.gr
Το ξύλινο περίπτερο του περιβαλλοντικού Κέντρου πουλάει και κάποια αναμνηστικά όπως κούπες και μπλουζάκια όμως μου φάνηκαν ακριβά για το είδος τους. Η ενίσχυση των 6 ευρώ για την ξενάγηση στο καταφύγιο νομίζω πως αξίζει και είναι υπεραρκετή!
Από το μονοπάτι κατεβήκαμε ξανά προς το χωριό όπου θαυμάσαμε εξαιρετικές πέτρινες κατοικίες και βρεθήκαμε στην Νίκειο Σχολή που την επισκεφτήκαμε και ξεκουραστήκαμε στα παγκάκια του προαύλιου χώρου της.
Το είδαμε το χωριό. Ωραία! Και τώρα? Το Νυμφαίο δεν έχει ζωή και δεν έχει επιλογές δυστυχώς να κρατήσουν τον επισκέπτη. Περίμενα τέτοια μέρα να είχε κίνηση αλλά είχε ελάχιστο κόσμο. Υπάρχουν πέντε παραδοσιακές ταβέρνες, τρία παραδοσιακά καφενεία, τρία καφέ μπαρ, δεκατέσσερις παραδοσιακοί ξενώνες και ένα καφέ σνακ μπαρ. Νομίζω πως το χωριό ενδείκνυται για ημερήσια και μόνο και πάλι η ώρα δεν περνάει. Αν μείνεις δε το βράδυ ίσως σε φάνε και οι αρκούδες! Εκτός αν είσαι ζευγαράκι και θες να απομονωθείς! Από δραστηριότητες οι επιλογές είναι ένας σύγχρονος κοινοτικός στάβλος, με καθαρόαιμα αλπικά άλογα ιππασίας και έμπειρο συνοδό ιππασίας και η πεζοπορία στον λιθόστρωτο δρόμο που οδηγεί στο Πάρκο Άγριας Φύσης και Υπαίθριας Αναψυχής, το οποίο αναπτύσσεται σε έκταση 1.800 στρεμμάτων δάσους με ελάφια και σπάνια είδη πανίδας και χλωρίδας.
Μετά την περιήγηση λοιπόν στο Νυμφαίο και μην έχοντας να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από περπάτημα που και αυτό εξαντλήθηκε και μιας και δεν μας έκανε κλικ να καθίσουμε σε κάποια καφετέρια ή ταβέρνα είπαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής και να συνεχίσουμε αλλού.
Σε πολλά σημεία κατεβαίνοντας από το Νυμφαίο η θέα κόβει την ανάσα. Έχει κάποια πλατώματα να σταματήσεις για λίγο να φωτογραφίσεις το τοπίο αλλά μπορείς και εν κινήσει με προσοχή και πηγαίνοντας αργά, να θαυμάσεις και να απαθανατίσεις την εξαιρετική θέα. Αρκεί να μην είσαι ο οδηγός! Αλπικές εικόνες με τον κάμπο να απλώνεται κάτω και τις λίμνες Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα να λάμπουν στον ήλιο κάτω από τον γαλάζιο ουρανό.
Το χωριό Σκλήθρο πανοραμικά από το Νυμφαίο
Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα
Ο δρόμος μας έφερε στο Σκλήθρο και εδώ η επιλογή για φαγητό είναι μονόδρομος. Ταβέρνα Θωμάς με παράδοση από το 1970! http://www.agonari.gr/thomas
Ακούγαμε ταβέρνα Θωμάς και φανταζόμασταν κάποιο παραδοσιακό κουτούκι. Ε καμία σχέση λοιπόν. Στην μέση του πουθενά πάνω στον δρόμο της επαρχιακής οδού Αμύνταιου - Καστοριάς η Ελληνική κουζίνα αποκτά άλλη διάσταση. Το σοκ ήταν όταν ανοίξαμε την μεγάλη ξύλινη πόρτα και αντικρίσαμε ένα πολυτελέστατο ρουστίκ εστιατόριο με βαριά έπιπλα, πιάνο, γραμμόφωνο και κρύσταλλα. Και όλα αυτά στο Σκλήθρο Φλώρινας! Το εστιατόριο ήταν γεμάτο. Καθόλου τυχαίο όπως τυχαίο δεν είναι οι βραβεύσεις με χρυσούς σκούφους που έχει πάρει η επιχείρηση.
Μας έβαλαν στον εξίσου εξαιρετικό χώρο αναμονής και όσο περιμέναμε μας πρόσφεραν ένα ποτήρι λευκό κρασί! Ένα 10λεπτο μετά μας έβαλαν σε ένα πολύ καλό τραπέζι και μας έδωσαν τον εντυπωσιακό κατάλογο ο οποίος αποτελείται από 40 διαφορετικά πιάτα, 30 διαφορετικά τυριά ενώ το εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι το εστιατόριο διαθέτει 520 ετικέτες κρασιού σε απίστευτα χαμηλές τιμές! Η γκουρμέ απολαυστική κουζίνα περιλαμβάνει τοπικές σπεσιαλιτέ και δημιουργικά Ελληνικά πιάτα αλλά και κάποια διεθνή. Τα πάντα σ’ αυτό το εστιατόριο βγάζουν ένα μεράκι και έναν επαγγελματισμό.
Φάγαμε παπαρδέλες με τρυφερά μοσχαρίσια μάγουλα, σαλιγκάρια σκορδάτα, και δύο κλασικά πιάτα σπεσιαλιτέ του εστιατορίου το πληθωρικό σνίτσελ με μια τέλεια σάλτσα και το κοτόπουλο σούβλας. Μακάρι να μπορούσαμε να δοκιμάσουμε όλα τα πιάτα. Ένα εξαιρετικό γεύμα από τα καλύτερα που έχουμε φάει σε ένα περιβάλλον ζεστό αν και λίγο παραπάνω πολυτελές για τα γούστα μας. Το σοκ όμως ήταν όταν ήρθε ο λογαριασμός. 14 ευρώ το άτομο? Για αυτό το γεύμα? Απίστευτο. Βέβαια δεν πήραμε φιάλη κρασί αλλά ποτήρι. Με μπουκάλι κρασί η τιμή κατ’ άτομο βγαίνει περίπου 20 ευρώ-25 ευρώ.
Μετά το απίστευτο γεύμα μας συνεχίσαμε στο Λιμνοχώρι που βρίσκεται πολύ κοντά στο Σκλήθρο. Το γραφικό χωριό είναι ο μοναδικός παραλίμνιος οικισμός της περιοχής πού μπορείς να προσεγγίσεις τις λίμνες της περιοχής Ζάζαρη και Χειμαδίτιδα. Την δεύτερη που είναι 2 χλμ. δίπλα από την πρώτη δεν την επισκεφτήκαμε λόγω πίεσης χρόνου. Είναι πολύ σημαντικό οικοσύστημα και ο σημαντικότερος τόπος αναπαραγωγής της βαλτόπαπιας που θεωρείται απειλούμενο είδος.
Την μαγευτική λίμνη Ζάζαρη όμως, έναν επίσης σημαντικό υδροβιότοπο και μια από τις ομορφότερες λίμνες της Ελλάδας την απολαύσαμε έστω για λίγο σε έναν χαλαρό περίπατο. Αν κάποιος έχει χρόνο αξίζει να κάνει κάποια από τις πολλές δραστηριότητες που οργανώνονται στην περιοχή όπως ποδηλατάδα στη περίμετρο της λίμνης, ξενάγηση με τζιπ, τοξοβολία, ποδήλατο βουνού, πεζοπορία, περίπατο με άλογα, αναρρίχηση και παρατήρηση των 141 ειδών πτηνών μερικά από τα οποία σπάνια αρπακτικά.
Εκτός από το σπάνιο είδος της βαλτόπαπιας στη Χειμαδίτιδα , στις δύο λίμνες φιλοξενούνται δώδεκα είδη θηλαστικών, εφτά είδη ερπετών, εφτά είδη αμφιβίων και οχτώ είδη ψαριών. Και οι δύο λίμνες συγκαταλέγονται στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000.
Η μικρή βόλτα στην λίμνη ήταν υπέροχη με μοναδικό θέαμα το καθρέφτισμα στα νερά της.
Μετά την τόσο όμορφη βόλτα ήπιαμε τον καφέ μας στο Cafe del Lago, το δημοφιλές καφέ-εστιατόριο Αμερικάνικου στυλ μπροστά από την λίμνη, με θαμώνες περισσότερους ντόπιους και πολύ λιγότερους επισκέπτες. Ήταν αργά το απόγευμα οπότε ήταν σχετικά ήρεμα.
Ήταν ομολογουμένως μια από τις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες ημερήσιες εκδρομές που έχουμε κάνει. Ο Νομός Φλωρινάς έχει πολλές ακόμα ομορφιές όπως την πόλη της Φλώρινας, το Πισοδέρι, τις Πρέσπες και τους ακριτικούς οικισμούς. Μελλοντικοί στόχοι!
Μ’ αυτές τις εικόνες στο δειλινό εν κινήσει τελείωσε η εκδρομή μας!
Last edited:
ευχαριστουμε για τις πληροφοριες!
