evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.570
- Likes
- 12.756
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα Θεσσαλονίκη - Μπέργκαμο - Λισαβόνα
- 2η μέρα Λισαβόνα - Baixa - Bairo Alto- Chiado - Almafa - Κάστρο Belem
- Συνέχεια 2ης μέρας....
- 3η μέρα Cabo Da Roca - Azehnas Do Mar - Praia Grande - Sintra
- 4η - 5η μέρα Cascais - Cristo Rei/Ponte 25 de Abril - Parque das Nacoes
- 6η μέρα - Πόρτο
- 7η μέρα - Πόρτο
- 8η μέρα Bergamo - Θεσσαλονίκη
3η μέρα Cabo Da Roca - Azehnas Do Mar - Praia Grande - Sintra
Μόλις πριν λίγο διάβασα ότι τα κρούσματα στην Πορτογαλία τριπλασιάστηκαν την τελευταία βδομάδα και μετράνε πλέον 35.500 την ημέρα ξανά...
Ενα εξ αυτών και η γράφουσα, υπήρξα πολλές φορές κωλόφαρδη τόσο καιρό με τον ιό γιατί μόνο στα αυγά μου δεν καθόμουν, αυτή τη φορά όμως κάπου στο δρόμο του ταξιδιού το τσίμπησα πανηγυρικά!
7η μέρα καραντίνας σήμερα, δεν βλέπω άνθρωπο και παραμένω θετική, θετικότατη
Τουλάχιστον έχω χρόνο να προχωράω την ιστορία μου
Στα ταξίδια μου με όποιον κι αν έχω συνταξιδέψει είναι γνωστό στον κύκλο μου πως εγώ ασχολούμαι με το σχεδιασμό, οργάνωση , ανεύρεση πληροφοριών κλπ κλπ. Τόσο από ψώνιο , όσο κ από εξοικείωση. Δεν με κουράζει φυσικά αλλά αρκετές φορές έχω νιώσει υπεύθυνη όταν έχει γίνει λάθος ή επέμεινα για κάτι που τελικά δεν άξιζε όσο πίστευα.
Ευχάριστη ήταν η αλλαγή λοιπόν ότι τώρα δεν είχα να ασχοληθώ με σχεδόν τίποτα, δεν έψαχνα κλασσικά το δρόμο, δεν κοίταζα χάρτες και απλά απολάμβανα τη διαδρομή.
Πιάσαμε επαρχιακούς δρόμους για να φτάσουμε το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης, , εκεί όπου η γη σταματά κι η θάλασσα αρχίζει, εκεί που σύμφωνα με το θρύλο πήγαιναν οι γυναίκες των ναυτικών να αγναντέψουν τον ωκεανό με την ελπίδα να φανεί το καράβι που θα έφερνε κοντά τους, τους αγαπημένους τους.
Η διαδρομή ήταν ασύληπτα όμορφη, καταπράσινα τοπία, φιδίσιοι δρόμοι κ ελάχιστη κίνηση.
Η φίλη μου μου έλεγε πόσο της είχε λείψει και κείνης να κάνει κάτι έξω απο την καθημερινότητα. 2,5 χρόνια με την πανδημία δεν είχε πατήσει άνθρωπος σπίτι τους, τους είχε λείψει ένα πρόσωπο από την πατρίδα και έκανε γι άλλη μια φορά τα παράπονά της για τους Πορτογάλους τους οποίους στόλιζε με κάθε ευκαιρία....Χωριάτες, κουτοπόνηρους και τεμπέληδες τους ανέβαζε, κομπλεξικούς και ψεύτες τους κατέβαζε
Τελικά φτάσαμε εδώ....
Μόνο δέος....
Ήταν τόσο ψηλά που ένα λεπτό σύννεφο βρισκόταν κάτω από τη δική μας θέση κι έδινε στο όλο τοπίο μια ακόμα πιο μυστηριακή αύρα.
Μαγεύτηκα κι έμεινα ώρα να κοιτάζω προς κάθε κατεύθυνση
26 Μαΐου 2022
Αφού πήραμε το χρόνο μας και χαζέψαμε το θέαμα, ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε πτος την Praia Grande.
Ο καιρός άλλαξε από τη λιακάδα και τη ζέστη, μπήκαμε σε χαμηλή νέφωση και η θερμοκρασία έπεσε στους 20 βαθμούς. Η φίλη μου, μου εξήγησε πως το βουνό της Σίντρα που είχαμε πίσω μας δημιουργεί συχνά μικροκλίμα στην περιοχή με συνθήκες που δεν έχουν καμία σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές.
Κι έτσι φτάσαμε στην Praia Grande
Εδώ ήταν το ορκίζομαι!
Κ αφού (δεν ) το είδαμε αυτό προχωρήσαμε στο επόμενο....
Azehnas do Mar
Πανέμορφο θαλασσοχώρι κ πραγματικά χάρηκα που είχαμε το αυτοκίνητο για να τα δούμε όλα αυτά γρήγορα -υποθέτω με τα ΜΜΜ είναι τρομερά χρονοβόρο και κουραστικό
Καλιτέχνικαλ
Μ αυτά και μ αυτά σχεδόν μεσημέριασε....Φύγαμε για Σίντρα και η διαδρομή εξακολουθούσε να είναι χάρμα οφθαλμών
Περάσαμε από το χωριό
και από κει κατευθείαν στο Palacio Da Pena που είχα σκοπό να επισκεφτώ.
Η περιοχή έχει πολλά παλάτια και το δάσος είναι Εθνικό πάρκο με πολλά μονοπάτια και όμορφες διαδρομές που όμως απαιτεί πολύ χρόνο καθώς και χρήματα για να τα δεις όλα διεξοδικά.
Όταν φτάσαμε στην είσοδο μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι ουρές στα γκισέ ήταν τεράστιες.
Μόνο αν είχες βγάλει εισιτήριο οnline δε χρειαζόταν να περιμένεις στην ουρά.
Το οποίο κ έκανα επιτόπου μόλις το πληροφορήθηκα και απορώ γιατί οι υπόλοιποι περίμεναν κάτω απο τον ήλιο.
Η φίλη μου προτίμησε να με περιμένει στο αυτοκίνητο γιατί το είχε ξαναδεί το παλάτι αλλά την πονούσε και το πόδι της από την πεζοπορία τρης προηγούμρνης μέρας (την ξέκανα!)
Έβγαλα εισιτήριο μόνο για τους εξωτερικούς χώρους τους παλατιούν και στοίχισε 8,5 ευρώ!
Για το σύνολο του παλατιού κόστιζε 14,5....Ακριβά! εκτός αυτού είχε άλλα 400 μέτρα ανάβαση ποδαράτος μέσα στον ήλιο ως το παλάτι εκτός αν ήθελες να σε πάνε με λεωφορειάκι και εισιτήριο 3 ευρώ. Τζήζους πια αυτοί οι Πορτογάλοι....
Με έπιασαν οι τσιγγουνιές και το περπάτησα. Κακή σκέψη....Η Θερμοκρασία είχε ήδη ανέβει τους 30 και η ανάβαση ήταν ζόρικη. Μου βγήκε η γλώσσα απέξω. Ευτυχώς το θέαμα με αποζημίωσε κάπως.
Πριγκίπισσα από τα Lidl
Σε κείνη τη φάση είδα μια κοπέλα μόνη κ αυτή που παιδευόταν να βγει σέλφι. Της πρότεινα να τη βγάλω και στη συνέχεια να βγάλει αυτή εμένα. Χάρηκε και πιάσαμε την κουβέντα.
Από που είσαι μου λέει. Λέω Ελλάδα. Really λέει;;; εγώ από τη Μακεδονία Ούτε καν το Βόρεια είπε!!!!
Τι ωραία λέει είμαστε γείτονες!
Μπα που να σκάσεις....από τόσες εθνικότητες πάνω σου πήγα κ έπεσα....Δεν έχω τίποτα με τον απλό κόσμο αλλά δεν μπορώ, δεν μου βγαίνει....Είπα ότι είμαι βιαστική και την παράτησα.
και μαγευτικές θέες
Η αλήθεια είναι πως ήταν ότι ομορφότερο εγώ δει ποτέ από παλάτι!
Κατέβηκα κατάκοπη να βρω τη φίλη μου που είχε πάρει κ έναν υπνάκο όσο με περίμενε
Λέω τέρμα για σήμερα δεν αντέχω άλλες γύρες πάμε να βρούμε μια παραλία να την πέσουμε, ονιερεύομαι μια βουτιά κ ένα μοχίτο!
Και δε μου χάλασε το χατήρι
Τεράστιες οι παραλίες στον Ατλαντικό
Carcavelos
Παγωμένη όμως η άτιμη! Και θολή...Μ άλλα λόγια σαν την Χαλκιδική δεν!
Ο πολύς κόσμος πηγαίνει ανοργάνωτα με δική του ομπρέλα, ποτά και πολύ καλά κάνει γιατί εμείς που είμασταν λαρτζ, καθίσαμε σ ένα μπιτς μπαρ. Τις ξαπλώστρες δεν τις χρέωναν αλλά οι τιμές στα ποτά και στα σνακ ήταν τέτοιες που στην Ελλάδα έτρωγε οικογένεια σε ταβέρνα....
Ακριβά ρε παιδιά γενικά ακριβά! Κι η φίλη μου το επιβεβαίωσε, η Πορταγαλία λέει έχει 20 με 30% ανατιμήσεις σε όλα τα τελευταία 2 χρόνια. Μάλλον πάνε να βγάλουν τα σπασμένα της πανδημίας....
Πάνε αυτά που διαβάζαμε στις παλιότερες ιστορίες εδώ. Μόνο τους καφέδες βρήκα φθηνότερους από Ελλάδα.
Απολαύσαμε ωστόσο το απόγευμά μας χωρίς άγχος αφού ο πατέρας θα αναλάμβανε τα παιδιά για σήμερα και σκέφτηκα ότι το πρώτο μπάνιο του 2022 το έκανα σε παραλία της Καραιβικής στην Κούβα, το 2ο στον Ατλαντικό....δεν μπορώ να βρω λόγο να γκρινιάξω.
Το 3ο αισίως θα είναι στη Χαλκιδική ελπίζω..
To Beach Bar ηταν γεμάτο βραζιλιάνους. Οι οποίοι γενικώς κατακλύζουν την Πορτογαλία από ό,τι κατάλαβα. Πολλοί από αυτούς ζουν μόνιμα εδώ. 'Οσο περνούσαν οι μέρες άρχισε το αυτί μου να ξεχωρίζει τα (άχαρα) πορτογαλικά των ντόπιων από τα πιο τραγουδιστά και πιο εύηχα των βραζιλιάνων. Οι συγκεκριμένοι βέβαια απλά το είχαν ρίξει στον ατελείωτο μπάφο και ύστερα από κανά δίωρο αυτοί ακόμα έδειχναν μια χαρά ενώ εμείς που μόνο εισπνέαμε ότι ερχόταν πάνω μας είχαμε αρχίσει να....ρετάρουμε.
Έτσι τα μαζέψαμε και φύγαμε για το σπίτι.
Το βραδάκι ήταν girls night out....'Ηθελα να ζήσω Alfama by night και ν ακοιύσω μουσική fado.
Kαναμε κράτηση σ ένα μαγαζί που πρότεινε ένας ντόπιος-τουριστικό ήταν κ αυτό βέβαια αλλά ας πούμε σαν πιο αυθεντική εμπειρία.
Θύμιζε λίγο από νησί
Το 'όνομα του μαγαζιού
Εφαγα παραδοσιακό μπακαλιάρο Βacalhau a bras αλλά δεν μ άρεσε....Είμαι από αυτούς που δεν τα προτιμούν τα θαλασσινά-ξέρω ιεροσυλία αλλά δεν μ αρέσουν τι να κάνω
Κ αφού περπατήσαμε και χαρήκαμε την όμορφη συνοικία και στα φώτα της νύχτας μπήκαμε στο αυτοκίνητο και διασχίσαμε το κέντρο να χαζέψουμε την κίνηση και τον κόσμο που έβγαινε να διασκεδάσει.
Σας αφήνω με τον φοβερό ιδιοκτήτη του καπηλειού που τραγουδούσε fado και μας σηκωνόταν η τρίχα....
Μόλις πριν λίγο διάβασα ότι τα κρούσματα στην Πορτογαλία τριπλασιάστηκαν την τελευταία βδομάδα και μετράνε πλέον 35.500 την ημέρα ξανά...
Ενα εξ αυτών και η γράφουσα, υπήρξα πολλές φορές κωλόφαρδη τόσο καιρό με τον ιό γιατί μόνο στα αυγά μου δεν καθόμουν, αυτή τη φορά όμως κάπου στο δρόμο του ταξιδιού το τσίμπησα πανηγυρικά!
7η μέρα καραντίνας σήμερα, δεν βλέπω άνθρωπο και παραμένω θετική, θετικότατη
Τουλάχιστον έχω χρόνο να προχωράω την ιστορία μου
Στα ταξίδια μου με όποιον κι αν έχω συνταξιδέψει είναι γνωστό στον κύκλο μου πως εγώ ασχολούμαι με το σχεδιασμό, οργάνωση , ανεύρεση πληροφοριών κλπ κλπ. Τόσο από ψώνιο , όσο κ από εξοικείωση. Δεν με κουράζει φυσικά αλλά αρκετές φορές έχω νιώσει υπεύθυνη όταν έχει γίνει λάθος ή επέμεινα για κάτι που τελικά δεν άξιζε όσο πίστευα.
Ευχάριστη ήταν η αλλαγή λοιπόν ότι τώρα δεν είχα να ασχοληθώ με σχεδόν τίποτα, δεν έψαχνα κλασσικά το δρόμο, δεν κοίταζα χάρτες και απλά απολάμβανα τη διαδρομή.
Πιάσαμε επαρχιακούς δρόμους για να φτάσουμε το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης, , εκεί όπου η γη σταματά κι η θάλασσα αρχίζει, εκεί που σύμφωνα με το θρύλο πήγαιναν οι γυναίκες των ναυτικών να αγναντέψουν τον ωκεανό με την ελπίδα να φανεί το καράβι που θα έφερνε κοντά τους, τους αγαπημένους τους.
Η διαδρομή ήταν ασύληπτα όμορφη, καταπράσινα τοπία, φιδίσιοι δρόμοι κ ελάχιστη κίνηση.
Η φίλη μου μου έλεγε πόσο της είχε λείψει και κείνης να κάνει κάτι έξω απο την καθημερινότητα. 2,5 χρόνια με την πανδημία δεν είχε πατήσει άνθρωπος σπίτι τους, τους είχε λείψει ένα πρόσωπο από την πατρίδα και έκανε γι άλλη μια φορά τα παράπονά της για τους Πορτογάλους τους οποίους στόλιζε με κάθε ευκαιρία....Χωριάτες, κουτοπόνηρους και τεμπέληδες τους ανέβαζε, κομπλεξικούς και ψεύτες τους κατέβαζε
Τελικά φτάσαμε εδώ....
Μόνο δέος....
Ήταν τόσο ψηλά που ένα λεπτό σύννεφο βρισκόταν κάτω από τη δική μας θέση κι έδινε στο όλο τοπίο μια ακόμα πιο μυστηριακή αύρα.
Μαγεύτηκα κι έμεινα ώρα να κοιτάζω προς κάθε κατεύθυνση
26 Μαΐου 2022
Αφού πήραμε το χρόνο μας και χαζέψαμε το θέαμα, ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε πτος την Praia Grande.
Ο καιρός άλλαξε από τη λιακάδα και τη ζέστη, μπήκαμε σε χαμηλή νέφωση και η θερμοκρασία έπεσε στους 20 βαθμούς. Η φίλη μου, μου εξήγησε πως το βουνό της Σίντρα που είχαμε πίσω μας δημιουργεί συχνά μικροκλίμα στην περιοχή με συνθήκες που δεν έχουν καμία σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές.
Κι έτσι φτάσαμε στην Praia Grande
Εδώ ήταν το ορκίζομαι!
Κ αφού (δεν ) το είδαμε αυτό προχωρήσαμε στο επόμενο....
Azehnas do Mar
Πανέμορφο θαλασσοχώρι κ πραγματικά χάρηκα που είχαμε το αυτοκίνητο για να τα δούμε όλα αυτά γρήγορα -υποθέτω με τα ΜΜΜ είναι τρομερά χρονοβόρο και κουραστικό
Καλιτέχνικαλ
Μ αυτά και μ αυτά σχεδόν μεσημέριασε....Φύγαμε για Σίντρα και η διαδρομή εξακολουθούσε να είναι χάρμα οφθαλμών
Περάσαμε από το χωριό
και από κει κατευθείαν στο Palacio Da Pena που είχα σκοπό να επισκεφτώ.
Η περιοχή έχει πολλά παλάτια και το δάσος είναι Εθνικό πάρκο με πολλά μονοπάτια και όμορφες διαδρομές που όμως απαιτεί πολύ χρόνο καθώς και χρήματα για να τα δεις όλα διεξοδικά.
Όταν φτάσαμε στην είσοδο μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι ουρές στα γκισέ ήταν τεράστιες.
Μόνο αν είχες βγάλει εισιτήριο οnline δε χρειαζόταν να περιμένεις στην ουρά.
Το οποίο κ έκανα επιτόπου μόλις το πληροφορήθηκα και απορώ γιατί οι υπόλοιποι περίμεναν κάτω απο τον ήλιο.
Η φίλη μου προτίμησε να με περιμένει στο αυτοκίνητο γιατί το είχε ξαναδεί το παλάτι αλλά την πονούσε και το πόδι της από την πεζοπορία τρης προηγούμρνης μέρας (την ξέκανα!)
Έβγαλα εισιτήριο μόνο για τους εξωτερικούς χώρους τους παλατιούν και στοίχισε 8,5 ευρώ!
Για το σύνολο του παλατιού κόστιζε 14,5....Ακριβά! εκτός αυτού είχε άλλα 400 μέτρα ανάβαση ποδαράτος μέσα στον ήλιο ως το παλάτι εκτός αν ήθελες να σε πάνε με λεωφορειάκι και εισιτήριο 3 ευρώ. Τζήζους πια αυτοί οι Πορτογάλοι....
Με έπιασαν οι τσιγγουνιές και το περπάτησα. Κακή σκέψη....Η Θερμοκρασία είχε ήδη ανέβει τους 30 και η ανάβαση ήταν ζόρικη. Μου βγήκε η γλώσσα απέξω. Ευτυχώς το θέαμα με αποζημίωσε κάπως.
Πριγκίπισσα από τα Lidl
Σε κείνη τη φάση είδα μια κοπέλα μόνη κ αυτή που παιδευόταν να βγει σέλφι. Της πρότεινα να τη βγάλω και στη συνέχεια να βγάλει αυτή εμένα. Χάρηκε και πιάσαμε την κουβέντα.
Από που είσαι μου λέει. Λέω Ελλάδα. Really λέει;;; εγώ από τη Μακεδονία Ούτε καν το Βόρεια είπε!!!!
Τι ωραία λέει είμαστε γείτονες!
Μπα που να σκάσεις....από τόσες εθνικότητες πάνω σου πήγα κ έπεσα....Δεν έχω τίποτα με τον απλό κόσμο αλλά δεν μπορώ, δεν μου βγαίνει....Είπα ότι είμαι βιαστική και την παράτησα.
και μαγευτικές θέες
Η αλήθεια είναι πως ήταν ότι ομορφότερο εγώ δει ποτέ από παλάτι!
Κατέβηκα κατάκοπη να βρω τη φίλη μου που είχε πάρει κ έναν υπνάκο όσο με περίμενε
Λέω τέρμα για σήμερα δεν αντέχω άλλες γύρες πάμε να βρούμε μια παραλία να την πέσουμε, ονιερεύομαι μια βουτιά κ ένα μοχίτο!
Και δε μου χάλασε το χατήρι
Τεράστιες οι παραλίες στον Ατλαντικό
Carcavelos
Παγωμένη όμως η άτιμη! Και θολή...Μ άλλα λόγια σαν την Χαλκιδική δεν!
Ο πολύς κόσμος πηγαίνει ανοργάνωτα με δική του ομπρέλα, ποτά και πολύ καλά κάνει γιατί εμείς που είμασταν λαρτζ, καθίσαμε σ ένα μπιτς μπαρ. Τις ξαπλώστρες δεν τις χρέωναν αλλά οι τιμές στα ποτά και στα σνακ ήταν τέτοιες που στην Ελλάδα έτρωγε οικογένεια σε ταβέρνα....
Ακριβά ρε παιδιά γενικά ακριβά! Κι η φίλη μου το επιβεβαίωσε, η Πορταγαλία λέει έχει 20 με 30% ανατιμήσεις σε όλα τα τελευταία 2 χρόνια. Μάλλον πάνε να βγάλουν τα σπασμένα της πανδημίας....
Πάνε αυτά που διαβάζαμε στις παλιότερες ιστορίες εδώ. Μόνο τους καφέδες βρήκα φθηνότερους από Ελλάδα.
Απολαύσαμε ωστόσο το απόγευμά μας χωρίς άγχος αφού ο πατέρας θα αναλάμβανε τα παιδιά για σήμερα και σκέφτηκα ότι το πρώτο μπάνιο του 2022 το έκανα σε παραλία της Καραιβικής στην Κούβα, το 2ο στον Ατλαντικό....δεν μπορώ να βρω λόγο να γκρινιάξω.
Το 3ο αισίως θα είναι στη Χαλκιδική ελπίζω..
To Beach Bar ηταν γεμάτο βραζιλιάνους. Οι οποίοι γενικώς κατακλύζουν την Πορτογαλία από ό,τι κατάλαβα. Πολλοί από αυτούς ζουν μόνιμα εδώ. 'Οσο περνούσαν οι μέρες άρχισε το αυτί μου να ξεχωρίζει τα (άχαρα) πορτογαλικά των ντόπιων από τα πιο τραγουδιστά και πιο εύηχα των βραζιλιάνων. Οι συγκεκριμένοι βέβαια απλά το είχαν ρίξει στον ατελείωτο μπάφο και ύστερα από κανά δίωρο αυτοί ακόμα έδειχναν μια χαρά ενώ εμείς που μόνο εισπνέαμε ότι ερχόταν πάνω μας είχαμε αρχίσει να....ρετάρουμε.
Έτσι τα μαζέψαμε και φύγαμε για το σπίτι.
Το βραδάκι ήταν girls night out....'Ηθελα να ζήσω Alfama by night και ν ακοιύσω μουσική fado.
Kαναμε κράτηση σ ένα μαγαζί που πρότεινε ένας ντόπιος-τουριστικό ήταν κ αυτό βέβαια αλλά ας πούμε σαν πιο αυθεντική εμπειρία.
Θύμιζε λίγο από νησί
Το 'όνομα του μαγαζιού
Εφαγα παραδοσιακό μπακαλιάρο Βacalhau a bras αλλά δεν μ άρεσε....Είμαι από αυτούς που δεν τα προτιμούν τα θαλασσινά-ξέρω ιεροσυλία αλλά δεν μ αρέσουν τι να κάνω
Κ αφού περπατήσαμε και χαρήκαμε την όμορφη συνοικία και στα φώτα της νύχτας μπήκαμε στο αυτοκίνητο και διασχίσαμε το κέντρο να χαζέψουμε την κίνηση και τον κόσμο που έβγαινε να διασκεδάσει.
Σας αφήνω με τον φοβερό ιδιοκτήτη του καπηλειού που τραγουδούσε fado και μας σηκωνόταν η τρίχα....
Last edited: