Ιταλία Πορτογαλία Η Λισαβόνα, το Πόρτο, η μουσική fado κι ένας γάμος που τελικά έχασα ....

[evaT]

8η μέρα Bergamo - Θεσσαλονίκη

Σιγά που κοιμήθηκα ως τις 03.30 ...βαριά καμιά ώρα! δεν μπορούσα να χαλαρώσω με τίποτα.
Σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα, έβγαλα τα πράγματά μου έξω και ετοιμάστηκα στο έρημο-την ώρα εκείνη μπάνιο του ξενώνα.
4 παρά τέταρτο ήμουν ήδη στη στάση του λεωφορείου και μαζευόταν κι άλλος κόσμος.
Πολύ εξυπηρετικό πάντως. Μόνο με 2 ευρώ και σε λιγότερο από 40 λεπτά είμασταν ήδη στο αεροδρόμιο που ωστόσο είχε αρκετά μεγάλες ουρές στον έλεγχο κ ακόμα περισσότερο κόσμο μέσα στο τέρμιναλ.
Η τουριστική σαιζόν ξεκίνησε δυνατά!

Βρήκα την πύλη μου και προσπάθησα να κλείσω λίγο τα μάτια μου...δύσκολο.
Ευτυχώς όμως το κατάφερα στην πτήση-είχα και θέση δίπλα στο παράθυρο και με βόλεψε καλύτερα.
Άφιξη στο Μπέργκαμο στις 10 το πρωί και βγήκα κατευθείαν, φρεσκαδούρα να δω την παλιά πόλη μια και είχα σχεδόν 5 ώρες μέχρι την επόμενη πτήση.
Με το αστικό και 2,5 ευρώ σε 20 λεπτά περίπου ήμουν στην παλιά πόλη. Κατέβηκα μια στάση πριν το τέρμα στο Funicular και ανέβηκα ως πάνω με το τρενάκι.
Ο Ιταλός φίλος μου είχε δουλειά εκείνη την ώρα , είχαμε συμφωνήσει να μιλήσουμε προς το μεσημεράκι και να φάμε μαζί πριν πάω και πάλι στο αεροδρόμιο.

Οι πρώτες εικόνες ήταν εφάμιλλες της φήμης της πόλης και με έκαναν να αναφωνήσω!
Ιταλία ρε παιδί μου, εγγύηση!

κι επειδή με είχε κόψει και λόρδα κάθησα σ ένα καφέ. Επιτέλους καφεδάρα!

λίγο αργότερα έπεσα πάνω σ αυτό το φούρνο. Είναι τρελοί αυτοί οι Ιταλοί! Αλλά συγκρατήθηκα και με θαυμάζω

και απλά συνέχισα τη βόλτα μου

που το πέτυχα έρημο αυτό....

Πόση ομορφιά πια!

'Ολα αυτά περίπου άυπνη, φορτωμένη με το σακίδιό μου υπό τους 30 βαθμούς!
Ας ξανακούσω σχόλιο για την ηλικία μου

Εμφανίστηκε κι ο Ιταλός ο οποίος μου είπε ερχόταν από Μιλάνο να με πάρει να πάμε για φαγητό....πολύ θα το ήθελα αλλά έβλεπα ότι είχα λιγότερο από ώρα καθαρή πριν αρχίσω να αγχώνομαι και του υποσχέθηκα ότι θα κανονίσω το συντομότερο ένα τριημεράκι σκέτο Μπέργκαμο μαζί με ίσως μια λίμνη Γκάρντα, οπότε θα έχουμε κι άλλη ευκαιρία να τα πούμε.
Δυσκολεύτηκα να τον πείσω, 100 τηλέφωνα με πήρε αν έφτασα καλά στην πύλη μου, απίστευτοι αυτοί οι τρελοιταλοί.

Πήρα το λεωφορείο για πίσω και στη στάση του σιδηρ.σταθμού μου θύμισε λεωφορείο του ΟΑΣΘ σε ώρα αιχμής.....Και μάλιστα χωρίς μάσκες! Εγώ τη φορούσα μεν αλλά με τόσο στριμωξίδι και ζέστη αναγκαστικά την έβγαζα κάθε τόσο να πάρω ανάσα αφού ένιωθα να πνίγομαι.
Πιθανολογώ ότι κάπου εκεί τσίμπησα τον Covid....

Η αν όχι εκεί ίσως εδώ, στο αεροδρόμιο στον έλεγχο...

'Οπως φαίνεται άλλοι φορούν μάσκες, αλλοι κατεβασμένες και ένα μεγάλο ποσοστό απολύτως τίποτα...

Με βαριά καρδιά αποχαιρετούσα και το όμορφο Μπέργκαμο εντελώς απρόθυμη να επιστρέψω...

24 ώρες μετά άρχισε να με πονάει ο λαιμός μου και στις 48 ανέβασα πυρετό και βγήκα θετική...
Η τελευταία από την άμεση οικογένεια αλλά και από τον ευρύτερο κύκλο μου. Μια του κλέφτη δυό του κλέφτη κάποια στιγμή θα το κολλούσα και γω.
Το κακό ήταν ότι πέρα από ότι το περνούσα σχετικά δύσκολα, έχανα και το γάμο για τον οποίον είχα μεταφέρει όλο το ταξίδι εξαρχάς!
Στεναχωρέθηκε και το κορίτσι, έβρασα και γω στο ζουμί μου που δεν μπόρεσα να είμαι παρούσα και τελικά παρακολούθησα απλά μέσω βιντεοκλήσης βουρκωμένη το κοριτσάκι μου στον πρώτο της χορό με τον άντρα της!
Τι να κάνουμε συμβαίνουν (και) αυτά και είμαι η τελευταία που θα είχα δικαίωμα να γκρινιάξω με τόσο κόσμο που αρρώστησε από τότε που ξεκίνησε αυτή η ιστορία


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τώρα που πέρασαν όλα χαίρομαι που δεν ανέβαλα ξανά την Πορτογαλία. 'Ηταν ένα από τα ταξίδια που πέρασα πολύ πολύ όμορφα και ταίριαξα με το περιβάλλον.
Ναι, προφανώς θα ήθελα περισσότερο χρόνο αφενός στη Λισαβόνα για να την περπατήσω πιο χαλαρά και αφετέρου στις μικρές πόλεις. Στο Αλκάρβε που έχω ακούσει ότι είναι πανέμορφο. Στο Αβέιρο και την Μπράγα στη συνέχεια.
Αλλά έστω κι έτσι πιστεύω ότι πήρα μια γεμάτη γεύση από το φυσικό περιβάλλον, τον κόσμο, τον τρόπο ζωής στη χώρα.
Για το Πόρτο τι να πρωτοπώ, μου σκλάβωσε την καρδιά και νομίζω του άρεσα και γω...'Εγινε ένα δυνατό κλικ μεταξύ μας!
Πιστεύω οι δύο μέρες που είχα ήταν ένας καλός χρόνος αλλά και μια τρίτη να έχεις πάλι καλά θα περάσεις.
Οι ντόπιοι δεν μου έκαναν καμία φοβερή εντύπωση ούτε προς το θετικό ούτε στο αρνητικό. Εξυπηρετικοί ήταν γενικά, μιλούν αγγλικά αλλά τίποτε το αξιομνημόνευτο.
Εντυπωσιάστηκα από το πόσο πολλοί βραζιλιάνοι ζουν μόνιμα στην Πορτογαλία, δεν το είχα σκεφτεί αλλά προφανώς και είναι ένα λογικό επακόλουθο της αποικιοκρατίας και της αριθμητικής υπεροχής των βραζιλιάνων που έχοντας εύκολη πρόσβαση (λόγω ιστορίας και γλώσσας) στην χώρα , την χρησιμοποιούν πιθανώς και ως πύλη για να γνωρίσουν και την υπόλοιπη Ευρώπη (ίσως)
Πάρα πολλοί Ισπανοί επισκέπτες (απολύτως λογικό)
και πολλοί Αμερικάνοι.
Την βρήκα ακριβή όπως προείπα, ειδικά στο φαγητό και στις εισόδους. Τα ποτά είναι κατάτι φθηνότερα από εδώ.
Προσωπικά δεν θα την επέλεγα για καλοκαιρινό προορισμό εκτός κι αν η πρόθεση είναι να επισκεφτείς τις ορεινές περιοχές.
Οι θάλασσές τους είναι παγωμένες, θολές και πολύ υποδεέστερες των δικών μας. Και με ακριβές υποδομές.
Το οδικό δίκτυο όπου κινήθηκα εγώ ήταν μια χαρά και με φρέσκο οδόστρωμα.
Συνήθως αναφέρω το κόστος στα ταξίδια μου σαν ενδεικτική αναφορά σε όσους ενδιαφέρονται μια και ναι μεν ταξιδεύω μπάτζετ αλλά χωρίς υπερβολές.
Στο συγκεκριμένο δεν ξέρω αν έχει πολύ νόημα διότι φιλοξενήθηκα για 4 βραδιές οπότε κι έπεσε σημαντικά το κόστος. Ωστόσο ξόδεψα περισσότερα σε δείπνα και άλλα πράγματα που σε άλλη περίπτωση θα συμπεριφερόμουν πιο οικονομικά.
Συνολικά πάντως για 8 μέρες ξόδεψα 430 ευρώ.

Αυτά από εμένα ίσως για καιρό πλέον. Δεν έχω κλείσει τίποτε άλλο ακόμη διότι οι ναύλοι το καλοκαίρι είναι ακριβοί και δεν έχω κάποιο σαφές πλάνο στο μυαλό μου.
Αφετέρου ελαφρώς ξεσάλωσα από πέρυσι....7 ταξίδια στο εξωτερικό με το ένα υπερατλαντικό το λες και πλεονεξία (ή μήπως όχι...)
Διάλειμμα λοιπόν τώρα και ελπίζω να απολαύσω ιστορίες από τις δικές σας αποδράσεις.

Εκτός απροόπτου πάντα μια και ταξιδιωτικά παραμένω απείθαρχη

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9

First Προηγούμενη 9 of 9

Go to chapter

Go

[Smaragda53]

και το φουστανάκι ασορτί παρακαλώ!

 

[evaT]

και το φουστανάκι ασορτί παρακαλώ!

Azulejos

 

[evaT]

1η μέρα Θεσσαλονίκη - Μπέργκαμο - Λισαβόνα

Πετούσα μεσημεράκι προς Μπέργκαμο και ξεκινήσαμε με 20-22 βαθμούς από δω για να φτάσουμε στους 29-30 στο Μιλάνο! Η διαφορά ήταν εμφανής με την προσγείωση-ζέστη και υγρασία σε συνδυασμό με πολυκοσμία μέσα και έξω από το αεροδρόμιο, και μέτρα ανύπαρκτα. Καμιά μασκούλα μόνο κ αυτό που και που....
Είχαμε ραντεβού με το φίλο μου έξω από τις αφίξεις και έψαχνα να τον βρω με το κινητό στο χέρι.
Κάτι λίγες φωτογραφίες είχα δει στο φέισμπουκ, εγώ θυμόμουν έναν νεαρό ψηλό με πλούσια χαίτη, τελικά όταν πλησίασε αναγνώρισα το χαμόγελο....η πλούσια χαίτη τον είχε αποχαιρετήσει μάλλον καιρό πριν το ύψος ήταν μέτριο (υποθέτω εγώ τότε ήμουν κοντή) , το ευχάριστο βέβαια είναι ότι αναγνωρίσαμε αμέσως ο ένας τον άλλον, άρχισε ο Ιταλός τα mamma mia και τέτοια άλλα ωραία επιφωνήματα και γω έκανα ανασκαφές στο μυαλό μου να θυμηθώ τα ξεχασμένα μου Ιταλικά. Αποφασίσαμε να πάμε απέναντι στο εμπορικό κέντρο Orio να πιούμε έναν καφέ και να πούμε τα νέα μας αφού είχα μόνο ένα γεμάτο 2ωρο ελεύθερο πριν την επόμενη πτήση.

Με πήρε ο άνθρωπος με το αυτοκίνητό του, μου έδειξε όλο το εμπορικό κέντρο και τις ακριβές ιταλικές φίρμες, εγώ χίπισσα στο μεταξύ...με σκισμένο τζιν και μπακπακ....τι να κάνω για ταξίδι ξεκινούσα δεν ήμουν κι ο ορισμός του στυλ. Εν τω μεταξύ όσοι έχετε ταξιδέψει προς Μιλάνο το ξέρετε, οι άτιμοι είναι όλοι φιγουρίνια.
Μόνο ένας Μιλανέζος μπορεί να φοράει κόκκινο παντελόνι με σιέλ πουκάμισο και ροζ γραβάτα και όλο αυτό να δείχνει στiλάτο και όχι γελοίο!

Καθίσαμε σ ένα ωραίο καφέ και πήρα ένα απερόλ σπριτζ (που δεν είχε καλή κατάληξη αλλά θα τα πούμε στη συνέχεια αυτά...)
Είπαμε τα νέα μας, τι κάναμε στις ζωές μας, μου έδειξε φωτογραφίες από την όμορφη οικογένειά του και η αλήθεια είναι πως ο λόγος που έμαθα Ιταλικά ήταν ο ...αδερφός του!
'Οταν παραθερίζαμε δίπλα δίπλα τότε στη Χαλκιδική εγώ ήμουν 14-15 ετών και είχα ψιλοτσιμπηθεί με τον αδερφό του που ήταν ένα χρόνο μικρότερος και με φλέρταρε ασύστολα, μου είχε σκάσει μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο ένα άτσαλο πεταχτό φιλί στα χείλη που όμως στο δικό μου εφηβικό μυαλό είχε πάρει οσκαρικές διαστάσεις ....γρι αγγλικά δε μιλούσε το Ιταλάκι οπότε μόνο κοιτιόμασταν και χαμογελούσαμε και τις όποιες μεταφράσεις τις έκανε ο αδερφός του που ας πούμε μιλούσε κάτι περισσότερο. Και τρώγαμε τις μακαρονάδες της μάνας του παρέα.
Εγώ από το Σεπτέμβριο τότε ξεκίνησα Ιταλικά διότι είχαν πει ότι θα ξαναέρχονταν το επόμενο καλοκαίρι.
Ο Ιταλός δεν ξαναήρθε ποτέ, στο γράμμα που έστειλα δεν απάντησε, εγώ όμως έμαθα τη γλώσσα που τότε τη μιλούσα κιόλας και αργότερα βρεθήκαμε με τον αδερφό του στο φέισμπουκ από όπου και κανονίστηκε η συνάντηση αυτή.
Με πληροφόρησε πως ο εφηβικός μου έρωτας είναι άρρωστος εδώ και χρόνια και δεν έκανε ποτέ οικογένεια, δεν πολυκατάλαβα τι ακριβώς έχει αλλά σίγουρα λυπήθηκα.
Μου είπε πως οι γονείς του είναι καλά και δεν μας είχαν ξεχάσει, του είχαν παραγγείλει κιόλας αν προλαβαίνω να με πάει σπίτι του να φάμε όλοι μαζί! Τι γλουκούληδες!
Κάναμε βιντεοκλήση να με δουν και η μαμά του μου είπε στην επιστροφή να πάω από το σπίτι να μου κάνει σπαγγέτι

Η ώρα πέρασε γρήγορα κι αφού ανανεώσαμε το ραντεβού να βρεθούμε και στην επιστροφή όπου θα είχα περισσότερο χρόνο , έτρεξα να περάσω έλεγχο και να βρω έγκαιρα την πύλη για την επόμενη πτήση.
Ευτυχώς είναι μικρό αεροδρόμιο και έγιναν όλα γρήγορα, είχα λίγο χρόνο ακόμη οπότε κάθισα να φάω ένα ωραίο πανίνο με προσούτο που μου αρέσει πολύ, που επίσης δεν είχε καλή κατάληξη....
Στην επιβίβαση μας στοίβιασαν στις σκάλες κι έπειτα έξω από το αεροπλάνο μέσα στον ήλιο.
Αφού βράσαμε εκεί με την ησυχία μας άνοιξαν τις πόρτες να μπούμε μέσα, αλλά με φουλαριστή πτήση της Ryanair όπου ο καθένας ψάχνει χώρο για τη χειραποσκευή του αυτό δεν γίνεται σύντομα.
'Αρχισα να νιώθω ότι ζαλίζομαι αλλά δεν υπήρχαν και πολλά που μπορούσα να κάνω.
'Οταν επιτέλους ήρθε η σειρά μου κάθισα στη θέση μου η οποία ήταν μεσαία σε ένα ασφυχτικά γεμάτο αεροπλάνο. Η δε ζέστη ήταν αφόρητη αφού ο κλιματισμός ξεκινάει μετά την απογείωση.
Αριστερά μου καθόταν ένας Ιταλός μπάρμπας θεοσεβούμενος ο οποίος με το που βολεύτηκα άρχισε τις 100 ερωτήσεις και με πληροφόρησε ότι πάει Λισαβόνα για την πολύ σημαντική θρησκευτική γιορτή της Φάτιμα και μάλιστα απόρησε πως δεν την ήξερα. Δεξιά μου μια νεαρή κοπέλα.
Μέχρι να κλείσουν οι πόρτες ένιωθα ότι θα λιποθυμίσω. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας και δεν ήξερα τι να κάνω.
Ξεκίνησε η διαδικασία της απογείωσης και πραγματικά ένιωθα ότι πεθαίνω....΄Εχω εμπειρία από ανάλογο περιστατικό παλιότερα όταν κάποιος επιβάτης δεν ένιωθε καλά και ήξερα πολύ καλά τη διαδικασία.....έτσι δεν έβγαλα κιχ! Έκανα κάποιες σκόρπιες ηλίθιες σκέψεις τύπου αν είναι γραπτό να πεθάνω μέσα σε αεροπλάνο, ε τι να κάνουμε....κι έβγαλα μια σακούλα που είχα πρόχειρη στο μπακπακ. Την ώρα που αφήναμε το έδαφος, τα έβγαλα όλα.....Σ όλη μου τη ζωή αυτό είχε να μου συμβεί από παιδί και φέτος είναι η 2η φορά....η πρώτη σ ένα λεωφορείο στη νότια Ιταλία όπου όμως έτρεχε σαν τρελός στις στροφές και τώρα αυτό....
Ευτυχώς ο καλός Χριστιανός μπάρμπας από τα αριστερά μου με βοήθησε και με ρωτούσε συνεχώς αν είμαι καλά και μόλις πήραμε ύψος φώναξαν την αεροσυνοδό και αφού βεβαιώθηκαν όλοι ότι δεν θα τους μείνω στα χέρια με άφησαν στην ησυχία μου. Γεγονός είναι πάντως πως από κει κι έπειτα έστρωσα, άναψαν και τον κλιματισμό και ανακουφίστηκα , στην υπόλοιπη πτήση απλά ξεράθηκα στον ύπνο.

Στο αεροδρόμιο της Λισαβόνας με περίμενε η φίλη μου και φύγαμε κατευθείαν για το Cascais που είναι το σπίτι τους. Οι πρώτες εντυπώσεις από τη χώρα απλά αυτοκινητόδρομοι.....και urban περιοχές αραιοκατοικημένες με όμορφα σπίτια.
Ήμουν τελείως καλά πια, φτάσαμε σπίτι όπου με περίμεναν ο σύζυγος και τα παιδιά της - 2 αξιαγάπητα και πολύ ευγενικά αγοράκια 11 και 9 ετών φάγαμε βραδυνό, ήπιαμε τα κρασάκια μας , είπαμε τα νέα μας και ξαπλώσαμε για να ξεκουραστούμε και να ξεκινήσουμε την επόμενη μέρα νωρίς νωρίς τις περιηγήσεις.
Η φίλη μου δεν εργάζεται εκεί και ήθελε να έρθει μαζί μου σε όλα για να τα δει και κείνη ξανά ύστερα από καιρό αλλά και για να έχουμε χρόνο μόνες οι δυό μας τουλάχιστον τις ώρες που τα παιδιά θα ήταν στο σχολείο.
Της είχα στείλει ένα pdf με τα μέρη που με ενδιέφερε να δω στη Λισαβόνα, το είχε εκτυπώσει και συζητήσαμε μαζί τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα-έκανε κ αυτή τις προσθήκες της ως γνώστης της περιοχής.....αυτά να τα βλέπουν κάτι άλλες φίλες μου που σνομπάρουν τα pdf μου στα ταξίδια μας

 

[thrykika]

Τι ωραία που τα περιγράφεις! είναι μεχρι εδω σαν να το ζω μαζί σου! περιμένουμε την συνέχεια!!

 

[fenia42]

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

 

[thrykika]

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

μάλλον έριξε Thank you next στο γάμο

 

[evaT]

2η μέρα Λισαβόνα - Baixa - Bairo Alto- Chiado - Almafa - Κάστρο Belem

Πως γίνονται όλα αυτά σε μιά μέρα;
Το πλεονέκτημα του να κινείσαι με αυτοκίνητο...και φυσικά να ξεκινάς νωρίς.
Με τη διαφορά των 2 ωρών που έχει η Πορτογαλία από την Ελλάδα μαζί με την ανυπομονησία να δω επιτέλους κάτι, σηκώθηκα πρωί πρωί. Ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε νωρίς να προλάβουμε και τη ζέστη μια και οι προβλέψεις μιλούσαν για 30ρια αυτές τις μέρες.
Πήραμε το δρόμο από την παραλιακή η οποία είναι μια πολύ όμορφη 30-40 λεπτη διαδρομή ως το κέντρο της πόλης

Aφήσαμε το αυτοκίνητο σε κεντρικό πάρκιγκ και ξεκινήσαμε τις βόλτες μας από την Πλατεία Dom Pedro IV ,ε το υπέροχο δάπεδο

και τα όμορφα νεοκλασσικά κτίρια τριγύρω

και περπατήσαμε προς τη Rua Augusta που είναι ο κεντρικός εμπορικός πεζόδρομος και κείνη την ώρα ήταν σχετικά ήσυχος

αυτά είναι τα πρώτα Pasteis de nata που αντίκρυσα

Κ από την Αψίδα Θριάμβου της Rua Augusta

στην Praca Do Comercio που είναι η μεγαλύτερη της πόλης και συναντά τον ποταμό Τάγο.

Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός και δυσκόλευε τις λήψεις, κάποια στιγμή εκνευρίστηκα και δεν έχω πολλές φωτογραφίες από το υπέροχο αυτό σημείο.
Ξεκινήσαμε για τα ανηφορικά της πόλης προς το Chiado και το Bairro Alto

Το διάσημο Cafe Brasileira

όπου σύχναζε ο μεγαλύτερος Πορτογάλος ποιητής ο Fernardo Pessoa

Βρήκαμε το παλιότερο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της Λισαβόνας

Praca do Municipio

Bairro Alto

έχασε καμιά κανένα σουτιέν;

Rua da Bica de Duarte Belo ο πλέον φωτογραφημένος δρόμος της πόλης

Από κει μπήκαμε στο ιστορικό Tram 28 Bica το οποίο μας ξεκούρασε και μας πήγε ως ψηλά στα στενά της Alfama και στα Miradouro

Miradouro Santa Lucia

Miradouro das Portas do Sol Ουάου όμως!

και με αυτή τη θέα έφαγα το πρώτο μου παστέις. Νταξξξ καλό ήταμ δε λέω , εμείς οι Σαλονικιοί που έχουμε τη μπουγάτσα δεν μας κάνει τόση εντύπωση νομίζω. Σαν πολύ νόστιμο μπουγατσάκι. Το ίδιο απόγευμα έφαγα και το καλύτερο όλου του ταξιδιού

κι αυτό είναι το παλιότερο δέντρο της Λισαβόνας! Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κανέναν αλλά αφού το εντόπισα το μοιράζομαι....

Πάμε κι άλλη βόλτα τώρα...
Ο Καθεδρικός της πόλης

'Ενα από τα διασημότερα αξιοθέατα της Λισαβόνας είναι η εκκλησία Converto da Ordem do Carmo Και ό,τι σώθηκε από αυτήν μετά τον σεισμό 8.7 ρίχτερ του 1755

Η φίλη μου γνώριζε ότι από την εκκλησία ουσιαστικά φτάνεις στο ίδιο ύψος με το Elevador de Santa Justa το οποίο είχε ατελείωτη ουρά όταν προσπαθήσαμε να το χρησιμοποιήσουμε νωρίτερα.
'Ετσι απολαύσαμε με άλλο τρόπο τις θέες που κόβουν την ανάσα.

Είχε μεσημεριάσει για τα καλά και ήδη είχαμε καλύψει μεγάλο μέρος της παλιάς πόλης.
Κστευθυνθήκαμε προς την εντυπωσιακή Rua da Libertade και την κυπριακή πρεσβεία όιπου εργάζεται ο σύζυγος της φίλης. Στο καφέ κάτω από την πρεσβεία συναντήσαμε τον Κύπριο πρέσβη ο οποίος μας κέρασε μια κρύα μπυρίτσα. 'Εκανα και υψηλές γνωριμίες! Αμ πως

 

[evaT]

Τι ωραία που τα περιγράφεις! είναι μεχρι εδω σαν να το ζω μαζί σου! περιμένουμε την συνέχεια!!

Ευχαριστώ πολύ! ότι μπορώ κάνω....

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

ρε καθείστε καλά....σαν πολλά άπλυτα βγήκαν στη φόρα

 

[turms]

με καποες εξαιρεσεις (που.χ. τραμ, πολυ πλακοστρωτο, σκεπες) θα μπορουσα να πω οτι φερνει πολυ ελλαδα....

ισως σε ποιο ομορφη εκδοση


PS σοκολατουχο γαλα δεν ειχε με τα παστεις? κανα μιλκο

 

[evaT]

με καποες εξαιρεσεις (που.χ. τραμ, πολυ πλακοστρωτο, σκεπες) θα μπορουσα να πω οτι φερνει πολυ ελλαδα....

ισως σε ποιο ομορφη εκδοση


PS σοκολατουχο γαλα δεν ειχε με τα παστεις? κανα μιλκο

'Οντως θυμίζει Ελλάδα αρκετά. Το ίδιο και οι περιοχές μιακριά από το τουριστικό κέντρο. Το Cascais, Το Oeiras είναι κάτι σαν το Μαρούσι στην Αθήνα. Με καλύτερες υποδομές ναι.

Χαχα τα παστέις τα έτρωγαν με ζεστό καπουτσίνο! ενώ έξω είχε 32 βαθμούς. 'Ελεος ας τους μάθει κάποιος επιτέλους το φρέντο

 

[turms]

Χαχα τα παστέις τα έτρωγαν με ζεστό καπουτσίνο! ενώ έξω είχε 32 βαθμούς. 'Ελεος ας τους μάθει κάποιος επιτέλους το φρέντο

αυτα μονο ελλαδα η σε κανα ελληνικο καφε στο εξωτερικο (σε αποτυχημενη εκδοση)

τουλαχιστον κανουνε καλο καφε?