Voyager1
Member
- Μηνύματα
- 286
- Likes
- 68
- Επόμενο Ταξίδι
- Ρουμανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γυρος της Γης
(τραγουδιστά)
«Τρεις σοφοί τρεις βασιλιάδες φουμ φουμ φουμ
Τρεις σοφοί τρεις βασιλιάδες φουμ φουμ φουμ..
Ξεκίνησαν μια βραδιά καβάλα σ άλογα γοργά!
Ερημοοοο μακριαα περάσαν νύχτα στην Ιουδαία φτάσαν φουμ φουμ φουμ…»
Ενώ λοιπόν τραγουδώ το εξής χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι (που το θυμάμαι απ’ το δημοτικό παρακαλώ!) και παράλληλα ψιλομαγειρευω για να φάμε με το έτερον ημισυ -που χε έρθει να μ επισκεφτεί στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη- και εκείνος παρακολουθεί όπως όλοι οι άντρες με ορθάνοιχτα μάτια κ τεντωμένα αυτιά αθλητικά…
Μου λέει ξαφνικά! «πάμε φέτος τις γιορτές Ισραήλ;» … Για να μην τα πολυλογώ άσκησα βέτο στον προορισμό, γιατί, παρά τον κακό χαμό που φαντάζομαι ότι γίνεται κάθε Μεγάλη Βδομάδα στο Ισραήλ, θέλω πολύ να κάνω εκεί Ανάσταση! (ναι, ναι…άμα λάχει θα πλακωθώ ακόμα και με τους κατά τα λοιπά φίλτατους Αρμένιους
)
Μετά από μικρή διαπραγμάτευση καταλήγουμε στην Ιορδανία! Κ επειδή σε ταξίδια με μεγάλες αποστάσεις ο οδηγός είναι πάντα ο πιο αδικημένος, αλλά και ελλείψει χρόνου οργάνωσης, μόλις 2μιση βδομάδες πριν την αναχώρηση, αποφασίσαμε να κλείσουμε για μια ακόμη φορά με πρακτορείο. Οι επιλογές μας δεν ήταν πολλές. Συγκεκριμένα μόλις 2! Οι τιμές κ οι παροχές πανομοιότυπες. Η επιλογή θα κρινόταν με βάση την ημερομηνία αναχώρησης καθώς κ την διάρκεια του ταξιδιού. Με τα πολλά καταλήξαμε στο πρακτορείο με το οποίο συνεργαζόμαστε τα τελευταία 3 χρόνια, μόνο που φέτος σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές μας έβγαλε την ψυχή. Κρίση γαρ, τα ταξίδια σήμερα είναι απρόσιτη πολυτέλεια για πολλούς συνανθρώπους μας, ενώ παράλληλα ο προορισμός δεν είναι ο πλέον συνηθισμένος ειδικά για Χριστουγεννιάτικες γιορτές . Έτσι λοιπόν, μέχρι και 4 μέρες πριν την αναχώρηση και ενώ είχαμε δώσει προκαταβολή δεν ξέραμε αν θα πραγματοποιηθεί το ομαδικό ταξίδι που επιλέξαμε… κι αν όχι, αν μπορεί να μετατραπεί σε ατομικό οργανωμένο. Εν τέλει τα άτομα δεν μαζεύτηκαν και με την ανάλογη επιβάρυνση πραγματοποιήθηκε το ταξίδι με μόλις 8 άτομα!
Ημέρα 1η.Θεσσαλονίκη- Αθήνα- Αμμάν.
Η πρώτη μέρα όπως σε κάθε ταξίδι ήταν θα έλεγα «διαμετακομιστική» και αναγνωριστική. Αναχωρήσαμε στις 10πμ από Θεσσαλονίκη για την πρωτεύουσα. Κι από εκεί το μεσημεράκι κατά τις 3και κάτι πετάξαμε για Αμμάν, αφού συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους Αθηναίους συνταξιδιώτες μας. Στο Αμμαν φτάσαμε απόγευμα κ μέχρι να συντονιστούμε με τον ξεναγό, να τακτοποιηθούν τα διαβατήρια, τα περι βίζας κ να παραλάβουμε τις βαλίτσες ο ήλιος είχε ήδη δύσει. Δεν θυμάμαι να σας πω αν υπάρχει διαφορά ώρας με την Ιορδανία, μιας κ στα ταξίδια αποφεύγω να φοράω ρολόι και το κινητό το κλείνω, αφού ειδοποιήσω ότι φτάσαμε και όλα είναι καλά. (Όχι μαμά, δεν ήρθαν ταλιμπάν ζωσμένοι με εκρηκτικά!)
Αφού, λοιπόν, ξεμπερδέψαμε…επιβιβαστήκαμε στο βανάκι μετά του ελληνόφωνου ιορδανού ξεναγού μας. Φτάνουμε λοιπόν στο ξενοδοχείο Ramada.
Α! Ξέχασα να σχολιάσω τις αεροπορικές! Η ολυμπιακή είναι γνωστή, όσο για τη royal Jordanian… Στα θετικά: οι ευγενικοί αεροσυνοδοί, η καυτή πετσέτα για φρεσκάρισμα πριν το σερβίρισμα του γεύματος, το γεύμα (αναγραφόταν ωστόσο Olympic air catering). Στα αρνητικά: παρότι μας μοίρασαν ακουστικά για να δούμε ταινία στις οθόνες που υπήρχαν πάνω απ’ το αναδιπλωμένο τραπεζάκι, δεν λειτουργούσε καμία. Η χάρτινη σακούλα δια τας στομαχικάς διαταραχάς ήτο χρησιμοποιημένη!!!! (τι αμαρτίες πληρώνω θεέ μου!)
Κ επανέρχομαι στο ξενοδοχείο, ένα μέτριο 4* ξενοδοχείο. Νορμάλ καταστάσεις. Τίποτα το εξαιρετικό, αλλά και τίποτα το αποκρουστικό. Άνετα δωμάτια κ σχετικά καθαρά. Στα κλινοσκεπάσματα, το πάτωμα και το μπάνιο δεν βρήκα τίποτα το μεμπτό, ωστόσο τα τζάμια των παραθύρων είχαν να καθαριστούν ίσως από τότε που ανακαλύφθηκε το ajax
(ναι, έχω ψύχωση με το θέμα καθαριότητα). Το φαγητό στο μπουφέ ήταν επίσης μέτριο, μερικά από τα φαγητά δε μου φάνηκαν πλαστικά.
Αφού κάναμε το μπανάκι μας και φάγαμε το προαναφερθέν βραδινό, είπαμε να κάνουμε μια νυχτερινή βόλτα και να πάρουμε μια πρώτη γεύση από το Αμμάν. Αμ, δε που πήραμε όμως! Αν θυμάμαι καλά, το Αμμάν είναι χτισμένο πάνω σε 14 λόφους, άρα το να το περπατήσεις –όπως λέμε- είναι από τρομερά δύσκολο έως αδύνατο! Για να μην τα πολυλογώ ξεκινήσαμε ποδαράτο…κ στο τέλος κάναμε βόλτες στην πόλη με ταξί! Το ταξί στο Αμμάν είναι απλώς πάμφθηνο να το έχετε στα υπόψην. Από την μία άκρη της πόλης σε πάει στην άλλη με 5 ευρώ. Εμείς που τον είχαμε καβαντζώσει τον «καήμενο» τον ταρίφα επί πόση ώρα μας πήρε 8,5 ευρώ περίπου. Να προσέχετε μόνο γιατί στο ταξίμετρο αναγράφεται η τιμή σε φιλς (υποδιαίρεση του δηναριου πχ. 5000, που είναι 5 δηνάρια).
Ημέρα 2η Αμμάν- Γέρασα- Κάστρο Αζλούν
Η μέρα ξεκίνησε, ως συνήθως, χωρίς πρωινό για μένα, γιατί η αφεντιά μου σηκώθηκε αρκετά αργότερα απ’ την προγραμματισμένη απ’ τον ξεναγό αφύπνιση και επίσης έκανε άλλη τόση ώρα να ετοιμαστεί. Ευτυχώς ο «Άραβας» (το έτερον ήμισυ) προνόησε για μια ακόμη φορά κ τσίμπησε από τον μπουφέ 2 κρουασανακια κ 1 μηλαράκι, τα οποία καταβρόχθισα στο λεωφορείο καθ’ οδόν για την Γέρασα. Η Γέρασα είναι η πιο καλά διατηρημένη Ελληνορωμαϊκή πόλη της Δεκάπολης. Στον αρχαιολογικό χώρο είδαμε τα δύο θέατρα, σε ένα εκ των οποίων διαδραματίστηκε ένα απείρου κάλλους φαντασμαγορικό υπερθέαμα! Ιορδανοί με τις πολύχρωμες κελεμπίες τους και έχοντας ανα χείρας γκάιντες επιδόθηκαν σε μια φολκλορική παράσταση στην οποία συμμετείχαν κ μερικές κυρίες απ’ το γκρουπακι μας χορευοντας! (ο ορισμός του 3 λαλούν και 2 χορεύουν! Αν οι κυρίες είναι συμφορουμίτισσες την έχω πατήσει άσχημα
). Πραγματικά εντυπωσιακά ήταν η οβάλ πλατεία (της οποίας το σχήμα για τον αντιληφθείς έπρεπε να είσαι στο ύψωμα καθώς όταν βρισκόσουν μέσα σου έδινε την εντύπωση του κύκλου), το νυμφαίο και η μεγάλη κεντρική οδός με την κιονοστοιχία.
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το κάστρο Αζλούν, θεωρείται υπόδειγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής (για να το λένε κάτι θα ξέρουν), που χτίστηκε από την δυναστεία του Σαλαντίν. Το κάστρο φυσικά βρισκόταν σε περίοπτη θέση και λογικά είχε πολύ ωραία θέα, αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε το διαπιστώσουμε καθώς είχε τρομερή ομίχλη εκείνη τη μέρα. Τέλος, επιστρέψαμε στο Αμμάν και επισκεφτήκαμε τον ναό του Ηρακλή (ναι, ναι του γνωστού) και το αρχαιολογικό μουσείο. Όλη μέρα περίμενα αυτή τη στιγμή για να δω μεταξύ άλλων τα περιβόητα χειρόγραφα της νεκράς θάλασσας! Αλλά ούτε αυτά τα είδα!! Έφτιαξαν καινούριο αρχαιολογικό μουσείο (το οποίο δεν είχε φυσικά ανοίξει, καθώς δεν ήταν έτοιμο) και τα μετέφεραν εκεί!!!Γκρρρρ… Το μόνο που έμεινε απ’ τα ευρήματα ήταν ένα ανθρώπινο ομοίωμα, το πρώτο δημιουργημένο χρονολογικά παγκοσμίως ,σύμφωνα με τον ξεναγό (ο οποίος μας βγει κοινώς μάπα το καρπούζι, αλλά θα τον στολίσω όπως του αρμόζει στη συνέχεια).
Η μέρα, με βάση το πρόγραμμα, θα έκλεινε με δείπνο σε παραδοσιακό εστιατόριο. Οι ξεναγήσεις είχαν τελειώσει νωρίς το απογευματάκι και γύρω στις 8μιση είχαμε ραντεβού στην ρεσεψιόν για ν’ αναχωρήσουμε! Δε χάσαμε καιρό. Είχαμε 3μιση ώρες στη διάθεση μας και δεν είχαμε σκοπό να καθίσουμε στο ξενοδοχείο. Ζητήσαμε απ’ τον ξεναγό να μας αφήσουμε αν γίνεται στο παλιό κέντρο, το οποίο λέγεται down center (προφανώς κ οι ιορδανοί δεν το λένε έτσι, απλώς αν θέλει κάποιος τουρίστας να πάει με ταξί έτσι το αποκαλεί). Αν περιμένετε, όπως στις υπόλοιπες αραβικές χώρες, σουκς ξεχάστε το. Είναι ένας κεντρικός δρόμος περί τα 1-2 χλμ με μικρομάγαζα. Κυρίως φαγάδικα και ρουχάδικα (κελεμπίες, μαντήλες κλπ.) Μόνο αξιοσημείωτο… ένα περιποιημένο στη μέση της οδού γωνιακό μαγαζί με μπαχαρικά, το οποίο τίμησα δεόντως! Προσωπικά για μένα, ψιλοαπογοήτευση το παλιό κέντρο της πόλης. Πήραμε λοιπόν ταξάκι για τον δρόμο της επιστροφής και λίγο πριν την γέφυρα abdoun στον κυκλικό κόμβο…ο ναός της αμερικανιας! Ό,τι θέλετε…Mac Donalds, Burger King, Dunkin Doughnut! Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, αν κ θα τρώγαμε σε κανα δυωρακι, και παρότι αποφεύγω τα junk …από το πρωί τι να σου κάνουν 2 κρουασανακια και 1 μήλο;! Χτυπήσαμε λοιπόν στα γρήγορα από 1 mac Arabia και φύγαμε για να ψιλοετοιμαστούμε στο ξενοδοχείο κ να φύγουμε για το κανονικό δείπνο! Παραμονή πρωτοχρονιάς…!
Αν και πάντα σνομπάρω και κοροϊδεύω τα εστιατόρια που συνεργάζονται τα πρακτορεία (9 στις 10 φορές είναι αποτυχία), ω του θαύματος πέσαμε στην εξαίρεση!, ήταν πραγματικά παραδοσιακό το εστιατόριο κ σαν περιβάλλον/διακόσμηση και κυρίως το φαγητό! Αξιοσημείωτο επίσης στο ότι οι μόνοι αλλοδαποί ήμασταν εμείς. Το μαγαζί ήταν γεμάτο ντόπιους και αν δεν κάνω λάθος πρέπει να’ χε πολλούς Υεμενίτες, γιατί οι γυναίκες τους φορούσαν την ολόκληρη μπουργκα! (θα μου πείτε…υπάρχει κ μισή; Να, εννοώ αυτή που ούτε τα μάτια φαίνονται καλά καλά. Έπρεπε να τις δείτε τις δύσμοιρες, κι άλλες φορές τις είδα να κυκλοφορούν αλλά να τρώνε 1η φορά! Να σηκώνει η άλλη το «ράσο» και να περνάει το πιρούνι με την τροφή μετά κόπων κ βασάνων.)
Όντας όλοι γρήγορα πιρούνια, λίγο πριν τις 12 είχαμε επιστρέψει στο ξενοδοχείο.
Καλή χρονιά!
Ημέρα 3η Aμμάν-Μάνταμπα-Όρος Νέμπο- Κεράκ-Πέτρα.
Ως είθισται αφύπνιση κ αναχώρηση απ’ το χάραμα. Πρώτη στάση στη Μάνταμπα, η οποία είναι γνωστή για τους τεχνίτες ψηφιδωτών. Σταματήσαμε σ’ ένα απ’ τα πολλά εργαστήρια της περιοχής, οι καλλιτέχνες υπομονετικοί και ομολογουμένως δεξιοτέχνες....και καθώς χάζευα τις δημιουργίες τους στους τοίχους, τσουπ! Πέφτει το μάτι μου σε μια βιτρινούλα. Τι είναι αυτά ρωτάω; Αυγά στρουθοκαμήλου μου απαντάει. (Για να είμαι ειλικρινής το στρουθοκαμήλου δεν το κατάλαβα, αλλά εφόσον μου’ πε egg, σε τέτοιο τεράστιο μέγεθος, τι άλλο θα ταν και ειλικρινά ήταν πανέμορφα, κ αυτά ζωγραφισμένα με ψηφιδωτό, αλλά οι ψηφίδες του λιλιπούτειες, σε μέγεθος χοντρού σιμιγδαλιού. Με τα πολλά παζάρια η τιμή δεν κατέβηκε κάτω από 250 ευρώ κ όπως ήταν επόμενο δεν το αγόρασα. Ευτυχώς δηλαδή γιατί σε άλλα δυο μαγαζιά που κάναμε στάση (ναι τα γνωστά: σουβενίρ-βρώμικο φαΐ-τσάι-wc) είχαν ακριβώς τα ίδια αυγά ο ένας 150 ευρώ και ο άλλος 310.. Άντε τρέχα γύρευε κ βγάλε άκρη. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο όρος νέμπο, είναι πολύ κοντά στη Μάνταμπα, το πολύ 10 λεπτά με το λεοφωρειο πιστεύω, γιατί άκουγα θυμάμαι μουσική στο mp3 και άκουσα δεν άκουσα 3-4 τραγούδια. Κανονικά, το πρόγραμμα μετά τους τεχνίτες προέβλεπε απευθείας επίσκεψη στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου στη Μάνταμπα. Να σημειώσω ότι Πρωτοχρονιά φέτος έπεφτε Κυριακή και θα ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα τμήμα της Θείας Λειτουργίας. Αλλά με τον Ιορδανό τον μισαλόδοξο που μας έλαχε… Όλο αντιρρήσεις κ προφάσεις εύρισκε. Ανεβήκαμε λοιπόν στο όρος Νέμπο, το αξιοσημείωτο ήταν η θέα που είχε στην κοιλάδα του Ιορδάνη και τη Νεκρα Θάλασσα, δλδ τη Γη της Επαγγελίας. Έχουν κάνει κ μία μεγάλη σιδηροκατασκευή, την οποία παραλληλίζουν με το ραβδί του Μωυση. Αφού βγάλαμε φωτογραφίες τη θέα, επανήλθαμε στην Μάνταμπα κ συγκεκριμένα στον ναό που σας έλεγα. Φυσικά η λειτουργία είχε τελειώσει. Κ εφόσον είχε τελειώσει, μπορούσαμε να δούμε το περίφημο ψηφιδωτό. Στο κέντρο της εκκλησίας, που είναι πολύ μεταγενέστερη του υπάρχοντος ναού, μιας κ γκρεμίστηκε και ξαναδημιουργήθηκε, βρίσκεται στο πάτωμα σε ψηφιδωτό ο πρώτος χάρτης των Αγίων τόπων και χρονολογείται από το 560 μ.Χ. Στον χάρτη αυτό απεικονίζονται όλα τα ιερά προσκυνήματα που βρίσκονται στην Ιορδανία, το Ισραήλ κ την Αίγυπτο. Ωστόσο είναι ζωγραφισμένα κατά παράδοξο τρόπο δεν υπάρχει γεωγραφική αλληλουχία.
Εν συνεχεία πριν φτάσουμε στον τελικό προορισμό της μέρας μας, την Πέτρα, θα επισκεπτόμασταν το μεσαιωνικό κάστρο του Κεράκ, ο μεταξύ άλλων φυγόπονος ξεναγός μας ,όμως, που κοιλοπονούσε να τελειώσει όσο το δυνατό πιο σύντομα την ξενάγηση και να μας στείλει με τον οδηγό στην Πέτρα και να επιστρέψει στο Αμμάν άρχισε την μεθόδευση…ουφ και ουφ ήταν όλη την ώρα. Μας έλεγε ότι είναι 250 χλμ και ο δρόμος όλο στροφές μέχρι να πάμε! και μπορώ να πω ότι προς στιγμή πήγε να ψήσει μέχρι κ μένα την ανάποδη, ωστόσο η ώρα ήταν μόλις 1 το μεσημέρι! Τι στο καλό θα κάναμε στην Πέτρα αν φτάναμε νωρίς στο ξενοδοχείο; Ευτυχώς υπήρχαν 2 κυρίες που ήθελαν να πάμε οπωσδήποτε κ πάτησαν πόδι. Εν τέλει η διαδρομή, αποδείχτηκε 50λεπτη και ο δρόμος μια χαρά. Το κάστρο δε ωραιότατο, υπήρξε σταθμός των καραβανιών των Ναβαταίων και στην συνέχεια, κατά την διάρκεια των σταυροφοριών ενισχύθηκε και πήρε την σημερινή του μορφή, ενώ πέρασε στα χέρια των Αράβων στα μέσα του 13ου αιώνα μΧ. Μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε περισσοτερο σε σχέση με το κάστρο Αζλουν.
Μετά το Κεράκ πήραμε το δρόμο για την Πέτρα. Crowne Plaza 5* το ξενοδοχειο μας, αλλα δυστυχώς μόνο κατ’ όνομα 5*. Τα δωμάτια ήταν αρκετά μικρά, δηλαδή 2 άτομα στο δίκλινο τσίμα τσίμα, αλλά πεντακάθαρα! Σ αυτό μέχρι κ τα τζάμια ήταν καθαρά και τα μπροστινά δωμάτια όπως το δικό μας έβλεπαν στον χώρο της Αρχαίας Πέτρας. Το λόμπυ ήταν κρύο και αισθητικά και από άποψη θερμοκρασίας.. Το φαγητό όμως στο μπουφέ ήταν εξαιρετικό, καλής ποιότητας και πεντανόστιμο, και ο χώρος της τραπεζαρίας πολύ καλός! Σαν τώρα τη θυμάμαι τη βραστομαχια εκείνης της μέρας ή μάλλον της νύχτας.
«Τρεις σοφοί τρεις βασιλιάδες φουμ φουμ φουμ
Τρεις σοφοί τρεις βασιλιάδες φουμ φουμ φουμ..
Ξεκίνησαν μια βραδιά καβάλα σ άλογα γοργά!
Ερημοοοο μακριαα περάσαν νύχτα στην Ιουδαία φτάσαν φουμ φουμ φουμ…»
Ενώ λοιπόν τραγουδώ το εξής χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι (που το θυμάμαι απ’ το δημοτικό παρακαλώ!) και παράλληλα ψιλομαγειρευω για να φάμε με το έτερον ημισυ -που χε έρθει να μ επισκεφτεί στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη- και εκείνος παρακολουθεί όπως όλοι οι άντρες με ορθάνοιχτα μάτια κ τεντωμένα αυτιά αθλητικά…
Μου λέει ξαφνικά! «πάμε φέτος τις γιορτές Ισραήλ;» … Για να μην τα πολυλογώ άσκησα βέτο στον προορισμό, γιατί, παρά τον κακό χαμό που φαντάζομαι ότι γίνεται κάθε Μεγάλη Βδομάδα στο Ισραήλ, θέλω πολύ να κάνω εκεί Ανάσταση! (ναι, ναι…άμα λάχει θα πλακωθώ ακόμα και με τους κατά τα λοιπά φίλτατους Αρμένιους
)Μετά από μικρή διαπραγμάτευση καταλήγουμε στην Ιορδανία! Κ επειδή σε ταξίδια με μεγάλες αποστάσεις ο οδηγός είναι πάντα ο πιο αδικημένος, αλλά και ελλείψει χρόνου οργάνωσης, μόλις 2μιση βδομάδες πριν την αναχώρηση, αποφασίσαμε να κλείσουμε για μια ακόμη φορά με πρακτορείο. Οι επιλογές μας δεν ήταν πολλές. Συγκεκριμένα μόλις 2! Οι τιμές κ οι παροχές πανομοιότυπες. Η επιλογή θα κρινόταν με βάση την ημερομηνία αναχώρησης καθώς κ την διάρκεια του ταξιδιού. Με τα πολλά καταλήξαμε στο πρακτορείο με το οποίο συνεργαζόμαστε τα τελευταία 3 χρόνια, μόνο που φέτος σε αντίθεση με τις προηγούμενες χρονιές μας έβγαλε την ψυχή. Κρίση γαρ, τα ταξίδια σήμερα είναι απρόσιτη πολυτέλεια για πολλούς συνανθρώπους μας, ενώ παράλληλα ο προορισμός δεν είναι ο πλέον συνηθισμένος ειδικά για Χριστουγεννιάτικες γιορτές . Έτσι λοιπόν, μέχρι και 4 μέρες πριν την αναχώρηση και ενώ είχαμε δώσει προκαταβολή δεν ξέραμε αν θα πραγματοποιηθεί το ομαδικό ταξίδι που επιλέξαμε… κι αν όχι, αν μπορεί να μετατραπεί σε ατομικό οργανωμένο. Εν τέλει τα άτομα δεν μαζεύτηκαν και με την ανάλογη επιβάρυνση πραγματοποιήθηκε το ταξίδι με μόλις 8 άτομα!
Ημέρα 1η.Θεσσαλονίκη- Αθήνα- Αμμάν.
Η πρώτη μέρα όπως σε κάθε ταξίδι ήταν θα έλεγα «διαμετακομιστική» και αναγνωριστική. Αναχωρήσαμε στις 10πμ από Θεσσαλονίκη για την πρωτεύουσα. Κι από εκεί το μεσημεράκι κατά τις 3και κάτι πετάξαμε για Αμμάν, αφού συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους Αθηναίους συνταξιδιώτες μας. Στο Αμμαν φτάσαμε απόγευμα κ μέχρι να συντονιστούμε με τον ξεναγό, να τακτοποιηθούν τα διαβατήρια, τα περι βίζας κ να παραλάβουμε τις βαλίτσες ο ήλιος είχε ήδη δύσει. Δεν θυμάμαι να σας πω αν υπάρχει διαφορά ώρας με την Ιορδανία, μιας κ στα ταξίδια αποφεύγω να φοράω ρολόι και το κινητό το κλείνω, αφού ειδοποιήσω ότι φτάσαμε και όλα είναι καλά. (Όχι μαμά, δεν ήρθαν ταλιμπάν ζωσμένοι με εκρηκτικά!)
Αφού, λοιπόν, ξεμπερδέψαμε…επιβιβαστήκαμε στο βανάκι μετά του ελληνόφωνου ιορδανού ξεναγού μας. Φτάνουμε λοιπόν στο ξενοδοχείο Ramada.
Α! Ξέχασα να σχολιάσω τις αεροπορικές! Η ολυμπιακή είναι γνωστή, όσο για τη royal Jordanian… Στα θετικά: οι ευγενικοί αεροσυνοδοί, η καυτή πετσέτα για φρεσκάρισμα πριν το σερβίρισμα του γεύματος, το γεύμα (αναγραφόταν ωστόσο Olympic air catering). Στα αρνητικά: παρότι μας μοίρασαν ακουστικά για να δούμε ταινία στις οθόνες που υπήρχαν πάνω απ’ το αναδιπλωμένο τραπεζάκι, δεν λειτουργούσε καμία. Η χάρτινη σακούλα δια τας στομαχικάς διαταραχάς ήτο χρησιμοποιημένη!!!! (τι αμαρτίες πληρώνω θεέ μου!)
Κ επανέρχομαι στο ξενοδοχείο, ένα μέτριο 4* ξενοδοχείο. Νορμάλ καταστάσεις. Τίποτα το εξαιρετικό, αλλά και τίποτα το αποκρουστικό. Άνετα δωμάτια κ σχετικά καθαρά. Στα κλινοσκεπάσματα, το πάτωμα και το μπάνιο δεν βρήκα τίποτα το μεμπτό, ωστόσο τα τζάμια των παραθύρων είχαν να καθαριστούν ίσως από τότε που ανακαλύφθηκε το ajax
(ναι, έχω ψύχωση με το θέμα καθαριότητα). Το φαγητό στο μπουφέ ήταν επίσης μέτριο, μερικά από τα φαγητά δε μου φάνηκαν πλαστικά. Αφού κάναμε το μπανάκι μας και φάγαμε το προαναφερθέν βραδινό, είπαμε να κάνουμε μια νυχτερινή βόλτα και να πάρουμε μια πρώτη γεύση από το Αμμάν. Αμ, δε που πήραμε όμως! Αν θυμάμαι καλά, το Αμμάν είναι χτισμένο πάνω σε 14 λόφους, άρα το να το περπατήσεις –όπως λέμε- είναι από τρομερά δύσκολο έως αδύνατο! Για να μην τα πολυλογώ ξεκινήσαμε ποδαράτο…κ στο τέλος κάναμε βόλτες στην πόλη με ταξί! Το ταξί στο Αμμάν είναι απλώς πάμφθηνο να το έχετε στα υπόψην. Από την μία άκρη της πόλης σε πάει στην άλλη με 5 ευρώ. Εμείς που τον είχαμε καβαντζώσει τον «καήμενο» τον ταρίφα επί πόση ώρα μας πήρε 8,5 ευρώ περίπου. Να προσέχετε μόνο γιατί στο ταξίμετρο αναγράφεται η τιμή σε φιλς (υποδιαίρεση του δηναριου πχ. 5000, που είναι 5 δηνάρια).
Ημέρα 2η Αμμάν- Γέρασα- Κάστρο Αζλούν
Η μέρα ξεκίνησε, ως συνήθως, χωρίς πρωινό για μένα, γιατί η αφεντιά μου σηκώθηκε αρκετά αργότερα απ’ την προγραμματισμένη απ’ τον ξεναγό αφύπνιση και επίσης έκανε άλλη τόση ώρα να ετοιμαστεί. Ευτυχώς ο «Άραβας» (το έτερον ήμισυ) προνόησε για μια ακόμη φορά κ τσίμπησε από τον μπουφέ 2 κρουασανακια κ 1 μηλαράκι, τα οποία καταβρόχθισα στο λεωφορείο καθ’ οδόν για την Γέρασα. Η Γέρασα είναι η πιο καλά διατηρημένη Ελληνορωμαϊκή πόλη της Δεκάπολης. Στον αρχαιολογικό χώρο είδαμε τα δύο θέατρα, σε ένα εκ των οποίων διαδραματίστηκε ένα απείρου κάλλους φαντασμαγορικό υπερθέαμα! Ιορδανοί με τις πολύχρωμες κελεμπίες τους και έχοντας ανα χείρας γκάιντες επιδόθηκαν σε μια φολκλορική παράσταση στην οποία συμμετείχαν κ μερικές κυρίες απ’ το γκρουπακι μας χορευοντας! (ο ορισμός του 3 λαλούν και 2 χορεύουν! Αν οι κυρίες είναι συμφορουμίτισσες την έχω πατήσει άσχημα
). Πραγματικά εντυπωσιακά ήταν η οβάλ πλατεία (της οποίας το σχήμα για τον αντιληφθείς έπρεπε να είσαι στο ύψωμα καθώς όταν βρισκόσουν μέσα σου έδινε την εντύπωση του κύκλου), το νυμφαίο και η μεγάλη κεντρική οδός με την κιονοστοιχία. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το κάστρο Αζλούν, θεωρείται υπόδειγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής (για να το λένε κάτι θα ξέρουν), που χτίστηκε από την δυναστεία του Σαλαντίν. Το κάστρο φυσικά βρισκόταν σε περίοπτη θέση και λογικά είχε πολύ ωραία θέα, αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε το διαπιστώσουμε καθώς είχε τρομερή ομίχλη εκείνη τη μέρα. Τέλος, επιστρέψαμε στο Αμμάν και επισκεφτήκαμε τον ναό του Ηρακλή (ναι, ναι του γνωστού) και το αρχαιολογικό μουσείο. Όλη μέρα περίμενα αυτή τη στιγμή για να δω μεταξύ άλλων τα περιβόητα χειρόγραφα της νεκράς θάλασσας! Αλλά ούτε αυτά τα είδα!! Έφτιαξαν καινούριο αρχαιολογικό μουσείο (το οποίο δεν είχε φυσικά ανοίξει, καθώς δεν ήταν έτοιμο) και τα μετέφεραν εκεί!!!
Γκρρρρ… Το μόνο που έμεινε απ’ τα ευρήματα ήταν ένα ανθρώπινο ομοίωμα, το πρώτο δημιουργημένο χρονολογικά παγκοσμίως ,σύμφωνα με τον ξεναγό (ο οποίος μας βγει κοινώς μάπα το καρπούζι, αλλά θα τον στολίσω όπως του αρμόζει στη συνέχεια).Η μέρα, με βάση το πρόγραμμα, θα έκλεινε με δείπνο σε παραδοσιακό εστιατόριο. Οι ξεναγήσεις είχαν τελειώσει νωρίς το απογευματάκι και γύρω στις 8μιση είχαμε ραντεβού στην ρεσεψιόν για ν’ αναχωρήσουμε! Δε χάσαμε καιρό. Είχαμε 3μιση ώρες στη διάθεση μας και δεν είχαμε σκοπό να καθίσουμε στο ξενοδοχείο. Ζητήσαμε απ’ τον ξεναγό να μας αφήσουμε αν γίνεται στο παλιό κέντρο, το οποίο λέγεται down center (προφανώς κ οι ιορδανοί δεν το λένε έτσι, απλώς αν θέλει κάποιος τουρίστας να πάει με ταξί έτσι το αποκαλεί). Αν περιμένετε, όπως στις υπόλοιπες αραβικές χώρες, σουκς ξεχάστε το. Είναι ένας κεντρικός δρόμος περί τα 1-2 χλμ με μικρομάγαζα. Κυρίως φαγάδικα και ρουχάδικα (κελεμπίες, μαντήλες κλπ.) Μόνο αξιοσημείωτο… ένα περιποιημένο στη μέση της οδού γωνιακό μαγαζί με μπαχαρικά, το οποίο τίμησα δεόντως! Προσωπικά για μένα, ψιλοαπογοήτευση το παλιό κέντρο της πόλης. Πήραμε λοιπόν ταξάκι για τον δρόμο της επιστροφής και λίγο πριν την γέφυρα abdoun στον κυκλικό κόμβο…ο ναός της αμερικανιας! Ό,τι θέλετε…Mac Donalds, Burger King, Dunkin Doughnut! Δεν μπόρεσα να αντισταθώ, αν κ θα τρώγαμε σε κανα δυωρακι, και παρότι αποφεύγω τα junk …από το πρωί τι να σου κάνουν 2 κρουασανακια και 1 μήλο;! Χτυπήσαμε λοιπόν στα γρήγορα από 1 mac Arabia και φύγαμε για να ψιλοετοιμαστούμε στο ξενοδοχείο κ να φύγουμε για το κανονικό δείπνο! Παραμονή πρωτοχρονιάς…!
Αν και πάντα σνομπάρω και κοροϊδεύω τα εστιατόρια που συνεργάζονται τα πρακτορεία (9 στις 10 φορές είναι αποτυχία), ω του θαύματος πέσαμε στην εξαίρεση!, ήταν πραγματικά παραδοσιακό το εστιατόριο κ σαν περιβάλλον/διακόσμηση και κυρίως το φαγητό! Αξιοσημείωτο επίσης στο ότι οι μόνοι αλλοδαποί ήμασταν εμείς. Το μαγαζί ήταν γεμάτο ντόπιους και αν δεν κάνω λάθος πρέπει να’ χε πολλούς Υεμενίτες, γιατί οι γυναίκες τους φορούσαν την ολόκληρη μπουργκα! (θα μου πείτε…υπάρχει κ μισή; Να, εννοώ αυτή που ούτε τα μάτια φαίνονται καλά καλά. Έπρεπε να τις δείτε τις δύσμοιρες, κι άλλες φορές τις είδα να κυκλοφορούν αλλά να τρώνε 1η φορά! Να σηκώνει η άλλη το «ράσο» και να περνάει το πιρούνι με την τροφή μετά κόπων κ βασάνων.)
Όντας όλοι γρήγορα πιρούνια, λίγο πριν τις 12 είχαμε επιστρέψει στο ξενοδοχείο.
Καλή χρονιά!
Ημέρα 3η Aμμάν-Μάνταμπα-Όρος Νέμπο- Κεράκ-Πέτρα.
Ως είθισται αφύπνιση κ αναχώρηση απ’ το χάραμα. Πρώτη στάση στη Μάνταμπα, η οποία είναι γνωστή για τους τεχνίτες ψηφιδωτών. Σταματήσαμε σ’ ένα απ’ τα πολλά εργαστήρια της περιοχής, οι καλλιτέχνες υπομονετικοί και ομολογουμένως δεξιοτέχνες....και καθώς χάζευα τις δημιουργίες τους στους τοίχους, τσουπ! Πέφτει το μάτι μου σε μια βιτρινούλα. Τι είναι αυτά ρωτάω; Αυγά στρουθοκαμήλου μου απαντάει. (Για να είμαι ειλικρινής το στρουθοκαμήλου δεν το κατάλαβα, αλλά εφόσον μου’ πε egg, σε τέτοιο τεράστιο μέγεθος, τι άλλο θα ταν
και ειλικρινά ήταν πανέμορφα, κ αυτά ζωγραφισμένα με ψηφιδωτό, αλλά οι ψηφίδες του λιλιπούτειες, σε μέγεθος χοντρού σιμιγδαλιού. Με τα πολλά παζάρια η τιμή δεν κατέβηκε κάτω από 250 ευρώ κ όπως ήταν επόμενο δεν το αγόρασα. Ευτυχώς δηλαδή γιατί σε άλλα δυο μαγαζιά που κάναμε στάση (ναι τα γνωστά: σουβενίρ-βρώμικο φαΐ-τσάι-wc) είχαν ακριβώς τα ίδια αυγά ο ένας 150 ευρώ και ο άλλος 310.. Άντε τρέχα γύρευε κ βγάλε άκρη. Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο όρος νέμπο, είναι πολύ κοντά στη Μάνταμπα, το πολύ 10 λεπτά με το λεοφωρειο πιστεύω, γιατί άκουγα θυμάμαι μουσική στο mp3 και άκουσα δεν άκουσα 3-4 τραγούδια. Κανονικά, το πρόγραμμα μετά τους τεχνίτες προέβλεπε απευθείας επίσκεψη στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου στη Μάνταμπα. Να σημειώσω ότι Πρωτοχρονιά φέτος έπεφτε Κυριακή και θα ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα τμήμα της Θείας Λειτουργίας. Αλλά με τον Ιορδανό τον μισαλόδοξο που μας έλαχε… Όλο αντιρρήσεις κ προφάσεις εύρισκε. Ανεβήκαμε λοιπόν στο όρος Νέμπο, το αξιοσημείωτο ήταν η θέα που είχε στην κοιλάδα του Ιορδάνη και τη Νεκρα Θάλασσα, δλδ τη Γη της Επαγγελίας. Έχουν κάνει κ μία μεγάλη σιδηροκατασκευή, την οποία παραλληλίζουν με το ραβδί του Μωυση. Αφού βγάλαμε φωτογραφίες τη θέα, επανήλθαμε στην Μάνταμπα κ συγκεκριμένα στον ναό που σας έλεγα. Φυσικά η λειτουργία είχε τελειώσει. Κ εφόσον είχε τελειώσει, μπορούσαμε να δούμε το περίφημο ψηφιδωτό. Στο κέντρο της εκκλησίας, που είναι πολύ μεταγενέστερη του υπάρχοντος ναού, μιας κ γκρεμίστηκε και ξαναδημιουργήθηκε, βρίσκεται στο πάτωμα σε ψηφιδωτό ο πρώτος χάρτης των Αγίων τόπων και χρονολογείται από το 560 μ.Χ. Στον χάρτη αυτό απεικονίζονται όλα τα ιερά προσκυνήματα που βρίσκονται στην Ιορδανία, το Ισραήλ κ την Αίγυπτο. Ωστόσο είναι ζωγραφισμένα κατά παράδοξο τρόπο δεν υπάρχει γεωγραφική αλληλουχία.Εν συνεχεία πριν φτάσουμε στον τελικό προορισμό της μέρας μας, την Πέτρα, θα επισκεπτόμασταν το μεσαιωνικό κάστρο του Κεράκ, ο μεταξύ άλλων φυγόπονος ξεναγός μας ,όμως, που κοιλοπονούσε να τελειώσει όσο το δυνατό πιο σύντομα την ξενάγηση και να μας στείλει με τον οδηγό στην Πέτρα και να επιστρέψει στο Αμμάν άρχισε την μεθόδευση…ουφ και ουφ ήταν όλη την ώρα. Μας έλεγε ότι είναι 250 χλμ και ο δρόμος όλο στροφές μέχρι να πάμε! και μπορώ να πω ότι προς στιγμή πήγε να ψήσει μέχρι κ μένα την ανάποδη, ωστόσο η ώρα ήταν μόλις 1 το μεσημέρι! Τι στο καλό θα κάναμε στην Πέτρα αν φτάναμε νωρίς στο ξενοδοχείο; Ευτυχώς υπήρχαν 2 κυρίες που ήθελαν να πάμε οπωσδήποτε κ πάτησαν πόδι. Εν τέλει η διαδρομή, αποδείχτηκε 50λεπτη και ο δρόμος μια χαρά. Το κάστρο δε ωραιότατο, υπήρξε σταθμός των καραβανιών των Ναβαταίων και στην συνέχεια, κατά την διάρκεια των σταυροφοριών ενισχύθηκε και πήρε την σημερινή του μορφή, ενώ πέρασε στα χέρια των Αράβων στα μέσα του 13ου αιώνα μΧ. Μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε περισσοτερο σε σχέση με το κάστρο Αζλουν.
Μετά το Κεράκ πήραμε το δρόμο για την Πέτρα. Crowne Plaza 5* το ξενοδοχειο μας, αλλα δυστυχώς μόνο κατ’ όνομα 5*. Τα δωμάτια ήταν αρκετά μικρά, δηλαδή 2 άτομα στο δίκλινο τσίμα τσίμα, αλλά πεντακάθαρα! Σ αυτό μέχρι κ τα τζάμια ήταν καθαρά και τα μπροστινά δωμάτια όπως το δικό μας έβλεπαν στον χώρο της Αρχαίας Πέτρας. Το λόμπυ ήταν κρύο και αισθητικά και από άποψη θερμοκρασίας.. Το φαγητό όμως στο μπουφέ ήταν εξαιρετικό, καλής ποιότητας και πεντανόστιμο, και ο χώρος της τραπεζαρίας πολύ καλός! Σαν τώρα τη θυμάμαι τη βραστομαχια εκείνης της μέρας ή μάλλον της νύχτας.
