Ιδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία!

[Klair]

Λίμνη Τάκα

Η Τάκα είναι λίμνη της Αρκαδίας που βρίσκεται σε υψόμετρο 650 μέτρων στο οροπέδιο της Τεγέας και σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από την Τρίπολη. Έχει γλυκό νερό και αποτελεί κυρίως εποχική λίμνη, η οποία αποστραγγίζεται μέσα από ένα σύστημα καταβοθρών σε υπόγειους ποταμούς. Ανήκει στη λεκάνη απορροής του Αλφειού ποταμού, όπου μέσω των καταβοθρών, τον εμπλουτίζει με τα νερά της. Συνολικά υπάρχουν 5-6 καταβόθρες και στην παρακάτω φωτογραφία βλέπετε μια εξ αυτών.

Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι ξεραίνεται σχεδόν ολοκληρωτικά, δημιουργώντας τέναγος (έλος-βάλτος). Το φθινόπωρο αρχίζει να γεμίζει πάλι με βρόχινα νερά, αλλά και ρεμάτων που καταλήγουν στη Λίμνη, με μεγαλύτερο το Βαλτετσόρεμα, ώσπου φτάνει σε πληρότητα κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας το χωριό Βουνό, στις όχθες της Τάκας, τον χειμώνα είναι παρόχθιο και το καλοκαίρι μεσόγειο. Στην παρακάτω φωτογραφία από τη Wikipedia η Τάκα παρουσιάζεται σε μέγιστη πληρότητα.

Την Τετάρτη 6-10-2021 ξεκίνησα από το Δάρα με αρχικό προορισμό τη Λίμνη Τάκα. Με τη βοήθεια του πλοηγού έφτασα μετά από μια (1) περίπου ώρα στο χωριό Βουνό, και αφού το διέσχισα, είδα μια ταμπέλα που έγραφε Λίμνη Τάκα και έδειχνε προς έναν στενό και κατηφορικό δρόμο. Τον ακολούθησα και μετά από λίγη ώρα βρέθηκα να οδηγώ μέσα στο Τεγεατικό πεδίο, το οποίο χρησιμοποιείται ως βοσκότοπος, αλλά και ως καλλιεργήσιμη γη.

Έστριψα δεξιά σε έναν χωματόδρομο και αμέσως ήρθα σε επαφή με τα λιγοστά νερά της Λίμνης, ενώ απέναντι το χωριό Βουνό απλωνόταν στον χαμηλό λόφο.

Από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκα το φαινόμενο της εποχικότητας της Λίμνης, αφού (αν και αρχές Οκτώβρη) η ανομβρία καλά κρατεί δημιουργώντας ένα άνυδρο και εντελώς ξερό περιβάλλον, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί Χολυγουντιανό σκηνικό για ταινίες γουέστερν.

Σαν από πτώση μετεωρίτη, ολοστρόγγυλοι “κρατήρες”, ενώ θα έπρεπε να είναι πλημμυρισμένοι, τώρα χάσκουν κατάξεροι δημιουργώντας κινηματογραφικά τοπία Άγριας Δύσης.

Πίσω από το σύννεφο της σκόνης, που μόλις είχε πλάσει η πορεία μου, κάπου στο βάθος του ξερακιανού και αφιλόξενου τοπίου, η αχαλίνωτη φαντασία μου σκάρωνε σκηνές φαρ ουέστ με πρωταγωνιστή τον Clint Eastwood να καλπάζει με το γερό άτι του στα απέραντα χωράφια με τα αφυδατωμένα χόρτα και τα ξερά αγκάθια. Μόνον ο αέρας έλειπε, να παρασέρνει και να στροβιλίζει άψυχες “μπάλες” από φρύγανα, για να συμπληρωθεί το τέλειο καουμποΐστικο σενάριο.

Σε διερευνητικές ανασκαφές που έχουν γίνει στη Λίμνη έχουν εντοπιστεί ίχνη της αρχαίας πόλης Μανθυρέας, απ΄ όπου προέρχεται και το παλαιό όνομα της περιοχής "Μανθουρικό πεδίο", όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Έφτασα μέχρι το σημερινό χωριό, που είναι χτισμένο σε ομαλή πλαγιά, στο ανατολικό άκρο του Τεγεατικού πεδίου και έχει θέα προς τη Λίμνη Τάκα.

Χωριό Μανθυρέας

Ξωκλήσι έξω από το χωριό Μανθυρέας

Στο σημείο της Λίμνης έχει κατασκευαστεί ταμιευτήρας με σκοπό τη συγκράτηση των νερών και την αγροτική αξιοποίηση των γύρω χωραφιών. Ο ταμιευτήρας έχει τραπέζιο σχήμα και περίμετρο 4,4 χιλιομέτρων. Το έργο χαρακτηρίστηκε περιβαλλοντικό προκειμένου να λάβει χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συγκράτηση των νερών, σε συνδυασμό με το ανεξέλεγκτο κυνήγι κατά τη διάρκεια του χειμώνα, έχουν σαν αποτέλεσμα να λιγοστέψουν σε μεγάλο βαθμό τα χιλιάδες πουλιά που την επισκέπτονταν στο παρελθόν. Είναι σχεδόν βέβαιο πως η έντονη άρδευση, σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή, σε λίγα χρόνια θα εξαφανίσουν εντελώς τη Λίμνη, καθώς πια, ακόμα και τον χειμώνα, οι περιοχές γύρω από τον ταμιευτήρα μαζεύουν ελάχιστα νερά (σύμφωνα με αυτά που διαβάζω και είδα με τα μάτια μου).

Σε κάποια επόμενη χειμερινή εξόρμηση στην περιοχή θα επιδιώξω να επισκεφθώ εκ νέου τη Λίμνη Τάκα για να διαπιστώσω και μόνη μου τις διαφορές στον όγκο του νερού μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού. Παρόλα αυτά η Τάκα εξακολουθεί να είναι ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς των πουλιών κατά την εαρινή μετανάστευση και έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου δρομολογεί τη λειτουργία υδατοδρομίου, μετά και την έγκριση-από την Οικονομική Επιτροπή-της πίστωσης 325.000 ευρώ για την αισθητική και λειτουργική αναβάθμιση της περιοχής, με δενδροφυτεύσεις, ποδηλατόδρομους και άλλες παρόμοιου χαρακτήρα παρεμβάσεις.

Το αντλιοστάσιο είναι το σημείο, που μπορεί κανείς να προσεγγίσει, για να έχει θέα προς ολόκληρο τον ταμιευτήρα. Πάρκαρα το αυτοκίνητο και κατέβηκα για να απολαύσω το υδάτινο στοιχείο που είναι πλούσιο μέσα σε αυτήν την κατασκευή. Μάλιστα διάβασα στο arcadiaportal ότι τον Ιανουάριο του 2019, λόγω βλάβης στο αντλιοστάσιο, δημιουργήθηκαν έντονα πλημμυρικά φαινόμενα στην περιοχή του Τεγεατικού πεδίου και πολλές σοδειές καταστράφηκαν. Το πρόβλημα λύθηκε με την παρέμβαση δυτών οι οποίοι μετά από απαραίτητες ενέργειες έστειλαν τα νερά στη Λίμνη και όχι στις καλλιέργειες των γεωργών.

Ψάχνοντας όμως την ιδανική θέα προς την Τάκα ένα μόνο σημείο μπορούσε να μου τη δώσει πληρώνοντας “ακριβό” τίμημα, αφού έπρεπε να φτάσω στα 1.100 μέτρα διανύοντας έναν ανηφορικό κατσικόδρομο, ο οποίος ξεκινάει από το χωριό Κάνδαλος, διασχίζει όλο το όρος Κράβαρης καταλήγοντας στην κορυφή του όπου βρίσκεται-ποιος άλλος-ο Προφήτης Ηλίας φυσικά.

Μερικές πολύ ανηφορικές φουρκετούλες με οδήγησαν αρχικά στον Κάνδαλο. Στην είσοδο του χωριού είδα την ταμπέλα που έδειχνε τον δρόμο για τον Προφήτη Ηλία. Ο στενός αυτός δρόμος κατηφορίζει δίπλα σε μια μικρή ρεματιά πλαισιωμένη από θεόρατα πλατάνια, ενώ αριστερά και δεξιά, τις πλαγιές του λόφου στολίζουν τα σπίτια του χωριού.

Μόλις άφησα πίσω μου και το τελευταίο σπίτι άρχισε το “πάρτι”. Πολύ άσχημος χωματόδρομος ανηφόριζε προς το βουνό. Πέτρες και νεροφαγώματα ταλαιπώρησαν για αρκετή ώρα το αυτοκίνητο. Κάνα δυό φορές δεν υπήρχε τρόπος διέλευσης και “βρήκε” στα αγκωνάρια του κατσικόδρομου. Δεν είναι και ότι καλύτερο για ένα όχημα να ανεβαίνει φουρκέτες σπαρμένες με μεγάλα λιθάρια και χαλίκια, αλλά με εμένα που έμπλεξε τι να κάνει το καημένο, το κάνει και λέει και ένα τραγούδι, κατά πως λέει και η γνωστή φράση.

Ανέβαινα για πολλή ώρα και έβλεπα μόνο βουνά και μάλιστα το απέναντι ήταν "κατάφυτο" από ανεμογεννήτριες.

Έφτασα σε μια διακλάδωση όπου μια ταμπέλα έγραφε Προφήτης Ηλίας και έδειχνε δεξιά. Αφ΄ ότου έστριψα δεν άργησε πολύ να απλωθεί μπροστά στα μάτια μου η πολυπόθητη θέα, για την οποία είχαμε τόσο κοπιάσει το αυτοκινητάκι μου και εγώ. Κατέβηκα, άρχισα να τραβάω αχόρταγα φωτογραφίες και να σκέφτομαι ότι τελικά άξιζε η ταλαιπωρία και ο χρόνος που αφιερώθηκε για ένα τέτοιο θέαμα.

Προς στιγμήν σκέφτηκα να γυρίσω και να κατηφορίσω προς τον Κάνδαλο αφού ο στόχος είχε επιτευχθεί. Όμως αμέσως άλλαξα γνώμη και είπα από μέσα μου: Έφτασες μέχρις εδώ και δε θα “κατακτήσεις” την κορυφή? Πόσα μέτρα ακόμα σε χωρίζουν από τη γραμμή του τερματισμού? Έτσι πήρα την τελευταία κακοτράχαλη στροφή

και μετά από λίγη ακόμα ανηφόρα έκοψα το νήμα τερματίζοντας μπροστά από τη σιδερένια πόρτα της εκκλησίας.

Ο Προφήτης Ηλίας είναι ριζωμένος πάνω σε μια συστάδα βράχων ατενίζοντας την ατέρμονη επανάληψη των οροσειρών της Πελοποννήσου.

Είναι χτισμένος με πέτρα, διαθέτει επαναλαμβανόμενες καμάρες, ένα λιτό καμπαναριό, μια πετρόχτιστη βρύση και ανεμπόδιστη θέα όχι μόνο προς τη Λίμνη Τάκα, αλλά και σε ένα μεγάλο κομμάτι της Αρκαδικής γης, με την Τρίπολη να κυριαρχεί στο βάθος.

Φτάνοντας στον Κάνδαλο με υποδέχθηκε η απόλυτη ερημιά. Το χωριό είναι ένα από τα 16 χωριά της Τεγέας και το παλιό του όνομα είναι Ζέλι. Σκαρφαλωμένο στα 810 μέτρα μου πρόσφερε, εκτός από τη θέα στη Λίμνη Τάκα, μερικές όμορφες φωτογραφικές λήψεις και μια μικρή ανάπαυλα μετά την απαιτητική οδήγηση που μόλις είχα ολοκληρώσει. Κάποιες φορές προτιμώ αυτές τις μοναχικές εξερευνήσεις σε κάτι τέτοια χωριά χωρίς τα καρφωμένα βλέμματα των κατοίκων προς τον άγνωστο εισβολέα.

Ο επόμενος προορισμός ήταν πολύ σπουδαίος, απείχε μόλις 8 χιλιόμετρα και 15 λεπτά από τον Κάνδαλο και έφυγα γεμάτη λαχτάρα και προσμονή για να τον συναντήσω. Η διαδρομή είναι πεδινή, αφού τρέχει μέσα στον κάμπο της Τεγέας, και οι εικόνες που μου προσφέρθηκαν απλόχερα ήταν γεμάτες χρώμα, αφού τα διάσημα φρούτα της περιοχής, που δεν είναι άλλα από τα μήλα, ήταν στα ντουζένια τους, κατακόκκινα και γεμάτα χυμούς, έτοιμα για συγκομιδή.

Διέσχισα την Κερασίτσα, η οποία κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αποτελούσε ελεύθερο χωριό και όχι τσιφλίκι, και είναι η γενέτειρα των πολιτικών Γρηγορίου και Θεοδώρου Λαμπράκη, και σε λίγα λεπτά πάρκαρα έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο της Τεγέας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 20
• 21
• 22
• 23
• 24
• …

  Go to chapter

  Go
• 46

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 22 of 46

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[malysa]

Για το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, να προσθέσω και γω ότι είναι εντυπωσιακή η δουλειά που έχει γίνει! Τόσο τα διάφορα δωμάτια, όσο και ο περιβάλλον χώρος.

Εάν είστε χαλαροί ως προς τον χρόνο σας, αξίζει να καθίσετε να δείτε την παρουσίαση-video στην αίθουσα του βυρσοδεψείου!
Επιπλέον μπορείς να καθίσεις και για καφεδάκι (....τουλάχιστον το 2018 που πήγαμε εμείς).
Εμείς τη μέρα εκείνη, βρεθήκαμε και σε εργαστήριο υπαίθριο, που κατά το μεσημέρι στήθηκε με τα παιδιά του χωριού, για να ζυμώσουν και τηγανίσουν πιτούλες (εεε και από μία ώρα που είχαμε υπολογίσει εκεί, μας πήρε 2 ώρες με το τσιμπούσι )

Αποτελεί ένα από τα 9 μουσεία σε όλη τη χώρα, που έχει αναλάβει και δημιουργήσει ο Όμιλος Τράπεζας Πειραιώς .... ίσως και για αυτό είναι τόσο προσεγμένο !!!
Ας μου επιτραπεί μια παρένθεση:
Εξαιρετικά επίσης του Ομίλου (έχω επισκεφθεί), είναι και το Μουσείο Αργυροτεχνίας στα Γιάννενα (!!), όπως επίσης και το Μουσείο Ελιάς στην Σπάρτη (....όχι σαν το δικό μας μικρό Μουσείο Ελιάς στην Πύλαρο, που ανήκει στο κράτος και τα τελευταία χρόνια είναι κλειστό και έχει ερημώσει....sorry για το off-topic αλλά το ξαναθυμήθηκα !!.. )
(https://www.piop.gr/el/diktuo-mouseiwn.aspx)

 

[damasta]

μου ξυπνάς θύμισες και επιθυμίες.
Σε ηλικία 13-14 χρόνων 'εχω διανυκτερεύσει στο μοναστήρι Τιμίου Προδρόμου.
Ενήλικη πια μαζί με την δική μου οικογένεια πια, πεζοπορήσαμε το νότιο κομμάτι του φαραγγιού. Αυτό που ξεκινά από την Αρχαία Γόρτυνα έως το μοναστήρι.
Διακαής πόθος να περπατήσω μέχρι την μονή Φιλοσόφου.
Η φύση είναι απίστευτη σε αυτά τα μέρη.

Τι όμορφα που γράφεις και παρουσιάζεις τα μέρη που επισκέπτεσαι!!!!!

 

[Despinadmk]

@damasta Γενικά, τον τελευταίο καιρό είναι πολύ νοσταλγικες οι αποδράσεις της @Klair . Γράφεις και "εικονογραφείς" καταπληκτικά. Να περιμένουμε και συνέχεια;

 

[psilos3]

Εκπληκτικό οδοιπορικό και για μια ακόμη φορά πολύ ζωντανές εικόνες!
Μας κάνεις να θέλουμε να δούμε αυτά τα μέρη μια ώρα αρχύτερα.
Όχι τίποτ' αλλο, είναι και δύσκολο να φτάσεις ως εκεί απ' το βορρά, όμως μια εκδρομή στην ορεινή Αρκαδία τη χρωστάω στον εαυτό μου.
Να εισαι καλά να μας ταξιδεύεις.

 

[GTS]

Και να προσθέσω για τους μερακληδες ότι ο Λούσιος σε κάποια προσβάσιμα σημεία είναι υπέροχος ποταμός για μπάνιο το καλοκαίρι (το νερό πάγος).

 

[Thalassaki]

Αγαπημένος προορισμός για μικρές μονοήμερες ή διήμερες αποδράσεις η ορεινή Αρκαδία.
Ο τρόπος που εξιστορείς και οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες σου δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τον καλύτερο ταξιδιωτικό οδηγό για να μην φανεί υπερβολή να αναφέρω ότι είναι μακράν καλύτερος!
Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι τόσο όμορφα και απλόχερα τις ταξιδιωτικές σου εμπειρίες!Συνέχισε έτσι!

 

[Klair]

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμμετοχή και τα υπέροχα σχόλια. Θα υπάρξει συνέχεια στο ταξίδι. Δώστε μου λίγο χρόνο για ανασύνταξη. Αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι καθ' οδόν προς Αθήνα.

Επανέρχομαι λίαν συντόμως. Καλό δρόμο σε όσους ταξιδεύουν.

 

[Stavros1986]

Έδωσες έμπνευση για την επόμενη εξόρμηση! Καλούς δρόμους να ' χεις και να κάνεις πάντα τέτοια όμορφα ταξίδια.

 

[Klair]

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Η περιγραφή του οδικού ταξιδιού μας στην Αρκαδία από αλλού ξεκίνησε και αλλού θα αφηγηθεί και θα τελειώσει. Ξεκίνησε λοιπόν σαν “Ζωντανή Ταξιδιωτική Ανταπόκριση” με τον τίτλο: “Σαββατοκύριακο στην Αρκαδία”, αλλά τελικά θα αναπτυχθεί σαν “Ταξιδιωτική Ιστορία” με τίτλο: “Iδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία”.

Το σχόλιο της @malysa ήταν η σπίθα που άναψε και γιγάντωσε τη φωτιά μέσα μου, η οποία ζέστανε το ταξιδιωτικό, συγγραφικό μου μεράκι και έτσι σκέφτηκα να μοιραστώ, μέσω αυτής πλέον της Ιστορίας, περισσότερες λεπτομέρειες, για αυτό το ταξίδι και ειδικότερα να αναπτύξω και να περιγράψω, όλα όσα είδαμε και μάθαμε στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης της Δημητσάνας. Θα ήταν κρίμα να μείνει στην αφάνεια, όλη αυτή η γνώση που προσφέρει το Μουσείο, για αυτές τις σημαντικές επαγγελματικές δραστηριότητες, που έγραψαν ιστορία και στιγμάτισαν μια ολόκληρη περιοχή, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων.

Το τελευταίο διάστημα θέλοντας να απαλύνω την ταξιδιωτική στέρηση που βιώνω, λόγω του ιού, έχω κάνει τρία απανωτά ταξίδια στην Πελοπόννησο. Έχω την τύχη να είμαι κάτοχος ενός σπιτιού, στο χωριό Δάρα Αρκαδίας και δεν εννοώ το παλιό, πέτρινο σπίτι του προπάππου μου, που έχω ανεβάσει στο post #2519 του Live from.

Tο σπίτι στο οποίο αναφέρομαι βρίσκεται 2 χιλιόμετρα πριν το χωριό και είναι χτισμένο στα κτήματα του Δαρέϊκου κάμπου. Είναι δηλαδή στην κυριολεξία, “το μικρό σπίτι στο λιβάδι”, αφού δεν έχει κανένα άλλο κτίσμα στην περιοχή, παρά μόνο λιβάδια, κτήματα με μηλιές και ροδακινιές και ένα μικρό ποτάμι, σε απόσταση το πολύ 300-400 μέτρων από το σπίτι. Θεωρώ τον εαυτό μου απίστευτα καλότυχο, που η οικογένειά μου έφτιαξε αυτό το σπίτι, το οποίο αποτελεί το μικρό μας “καταφύγιο”, όταν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σύντομες ή και παρατεταμένες αποδράσεις από την Αθήνα. Ό,τι και να γίνει, πάντα θα υπάρχει αυτός ο μικρός “Παράδεισος” στο Δάρα, για να μας υποδεχτεί και να μας αποφορτίσει από την πίεση της καθημερινότητας.

Στο πρώτο ταξίδι στις 17/9/2020 αρκέστηκα στο να ανεβάσω λίγες φωτογραφίες στο Live from.

Στο δεύτερο ταξίδι στις 3/10/2020 κάνοντας εξόρμηση σε πολύ όμορφα μέρη του νομού Αχαΐας ανέβασα στο Live from περισσότερες φωτογραφίες, γράφοντας και μερικές πληροφορίες, κάτω από κάθε φωτογραφία. Έχω ένα προτέρημα ή μειονέκτημα, όπως το πάρει ο καθένας. Πολλές φορές δεν αρκούμαι σε “ξερές” φωτογραφίες, αλλά θέλω να γράφω και λίγα λόγια, για το μέρος που επισκέπτομαι, ειδικά όταν το ταξίδι είναι οδικό, αλλάζοντας πολλά μέρη κατά τη διάρκειά του. Σε εκείνη την ανάρτηση από την Αχαΐα, η @katkats πάρα πολύ σωστά, μου θύμισε ότι υπάρχει το θέμα “Ζωντανές Ταξιδιωτικές Ανταποκρίσεις”, όπου θα μπορούσα να βάζω περισσότερες φωτογραφίες και να γράφω αναλυτικότερες πληροφορίες για το ταξίδι. Έτσι προέκυψε αυτή η mini ιστορία εδώ:

https://www.travelstories.gr/community/threads/Απόδραση-στην-Αχαΐα.64381/#post-814203
Στο τρίτο ταξίδι στις 10/10/2020 ακολούθησα την ίδια συνταγή, αποτυπώνοντας την πρώτη μέρα με μια εκτενή ανάρτηση στο θέμα “Ζωντανές Ταξιδιωτικές Ανταποκρίσεις”. Αυτή η διαδικασία μου πήρε πολλές ώρες για να γίνει. Ξεκίνησα στη 1:00 μετά τα μεσάνυχτα και τελείωσα στις 7:00-7:30 το πρωί, για να είμαι εντός του πνεύματος του topic. Θα μου ήταν πανεύκολο να ανεβάσω 15-20 φωτογραφίες και να γράψω μικρές λεζάντες κάτω από αυτές. Δεν μου αρέσουν όμως τα εύκολα. Προτιμώ τις πιο ολοκληρωμένες αναρτήσεις, με αναλυτικές πληροφορίες για τους τόπους που επισκέπτομαι, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον αναγνώστη, να έχει μια όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη εικόνα, για τους προορισμούς που περιγράφω.

Στη συνέχεια βλέποντας τη συμμετοχή και το ενδιαφέρον των μελών, πρότεινα στην @katkats να μεταφέρει το θέμα στις “Ταξιδιωτικές Ιστορίες”, γιατί θεώρησα ότι σαν Ιστορία “σηκώνει” καλύτερες αναλύσεις και περισσότερες πληροφορίες, απ΄ ότι σαν “Ζωντανή Ανταπόκριση”. Πόσα παραπάνω πράγματα να προλάβεις να αναφέρεις σε μια ζωντανή ανταπόκριση, όταν μάλιστα, σχεδόν όλη τη μέρα ταξιδεύεις, αλλάζοντας χωριά και περιοχές?

Έτσι λοιπόν το θέμα θα εξελιχθεί σε κανονική Iστορία, ώστε να μπορούν να προστεθούν με άνεση χρόνου, περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες, αλλά και επιπλέον προορισμοί από το προηγούμενο ταξίδι μου, στις 17/9/2020

Το ήδη αναρτημένο κεφάλαιο έχει επεξεργαστεί εκ νέου και έχει προστεθεί “άπειρο” νέο οπτικό και πληροφοριακό υλικό. Σας προτρέπω λοιπόν να το ξαναδιαβάσετε, διότι πλέον δεν έχει καμία σχέση με την αρχική αφήγηση, η οποία είχε κινηθεί σε λίγο πιο “αυστηρό” και πιο “διεκπεραιωτικό” στυλ, όπως άρμοζε άλλωστε σε μια ταξιδιωτική ανταπόκριση.

Ελπίζω να σας ικανοποιήσει αυτή η αλλαγή καθώς και η εξέλιξη της Ιστορίας και περιμένω σχόλια και εντυπώσεις.

 

[george.kloutsi]

Αν δεν εχετε πάει να πάτε και στο χωριο κάψια και να επισκεφθείτε το ομώνυμο σπήλαιο, έχει πανέμορφους σταλαγμίτες και υπολλείματα ανθρώπινης ζωής, νομίζω το έχω ξανασχολιάσει ένας φίλοςμ έχει πατρικο στη κώμη οπότε έχω κάνει πολλες διανυκτερεύσεις στη περιοχη και έχει απιστευτα μέρη

 

[katkats]

Πολύ χαρούμενη με κάνεις @Klair με την ιστορία σου γιατί κι εγώ το έχω ρίξει στο οδικό (όχι τόσο συχνά βέβαια γιατί από χρόνο πάσχουμε) και η Πελοπόννησος είναι η πρώτη σκέψη πάντα. Την Αρκαδία δε την ακούω χρόνια τώρα και ακόμα δεν την έχω επισκεφθεί. Οπότε ευχαριστώ!