Ιδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία!

[Klair]

Βούρβουρα: Το σιωπηλό χωριό με την παρθένα φύση

Ξεκίνησα από το χωριό Στάδιο με προορισμό τα Βούρβουρα. Στο χωριό Κερασίτσα έστριψα αριστερά ακολουθώντας την ΕΟ Τρίπολης-Σπάρτης, η οποία αρχικά κυλάει στον επίπεδο κάμπο της Τεγέας, ενώ στη συνέχεια ακολουθεί ανηφορική πορεία. Το πρώτο χωριό που συνάντησα ήταν η Μανθυρέα (Καπαρέλι το παλιό της όνομα) το οποίο απολαμβάνει αφ' υψηλού θέα προς το Τεγεατικό πεδίο και τη Λίμνη Τάκα. Είναι το τελευταίο χωριό της Τεγέας, και στη γύρω από αυτό περιοχή βρισκόταν η αρχαία Μανθυρέα, μια από τις κώμες της αρχαίας Τεγέας.

Ο δρόμος διασχίζει το Αλεποχώρι, το επόμενο χωριό μετά τη Μανθυρέα, το οποίο είναι γνωστό ως τόπος θυσίας και μνήμης (21 Δεκεμβρίου 1943). Οδηγώντας το βλέμμα μου στάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα στο Πάρκο Μνήμης και στο Μνημείο των εκτελεσθέντων, με θύματα 17 Αρκάδες και 16 Λάκωνες που έχει στηθεί λίγο έξω από το χωριό.

Η ΕΟ Τρίπολης-Σπάρτης είναι ωραίος δρόμος με καινούριο οδόστρωμα, ο οποίος μου πρόσφερε ευχάριστες οδηγικές στιγμές, μέχρι που έφτασα σε μια διασταύρωση και εκεί έστριψα αριστερά, αφήνοντας την απλωσιά της. Συνέχισα την πορεία μου ακολουθώντας την Επαρχιακή Οδό Αγίου Πέτρου-Βουρβούρων, που σέρνεται νωχελικά, απολαμβάνοντας τη στενότητα και τη μοναξιά της, μέσα σε καλλιεργημένα χωράφια και χαμηλούς κατάφυτους λόφους.

Μερικές θεόρατες καστανιές, σαν άλλοι σωματοφύλακες, ριζωμένες σε ένα κατακόκκινο οργωμένο χωράφι, σηματοδότησαν την αλλαγή του σκηνικού. Όταν σταμάτησα στην άκρη του δρόμου για να τις φωτογραφίσω, παρακινούμενες από ένα απαλό χάδι του ανέμου, μου ψιθύρισαν χαμηλόφωνα δίπλα στο αυτί, ότι η σύντομη πορεία μου μέχρι το χωριό, μου επιφυλάσσει απανωτές εκπλήξεις και συγκινήσεις. Αυτές στέκουν εκεί και το μοναδικό τους μέλημα είναι η περιφρούρηση της ομορφιάς και της γαλήνης. Τα καλύτερα έρχονται σαν συναντήσω το εκκλησάκι της Αναλήψεως.

Ο ιερός ναός της Αναλήψεως στέκεται καμαρωτός πάνω σε χαμηλό υψωματάκι ανάμεσα σε ένα πλούσιο δάσος.

Ο δρόμος συνεχίζει στενός-στενός ανηφορικά προς τα Βούρβουρα. Έλατα, καστανιές, καρυδιές, πλατάνια και ένα σωρό άλλα δέντρα τυλίγουν σαν μανδύας τα γύρω βουνά.

Πριν την είσοδό μου στο χωριό συνάντησα ένα δεύτερο μικρό ξωκλήσι, τον Άγιο Νικόλαο και δίπλα του μια άνυδρη πετρόχτιστη βρύση.

Στα δεξιά του δρόμου ένα βαθύ φαράγγι ασφυκτιά κάτω από το βαρύ πάπλωμα της πυκνής βλάστησης. Πόση ομορφιά μπορεί να απορροφηθεί από ένα ζευγάρι μάτια; Στέκομαι σαν υπνωτισμένη στον προαύλιο χώρο του ξωκλησιού και σκανάρω με αργές κινήσεις του κεφαλιού το απερίγραπτης ομορφιάς τοπίο. Από τον λήθαργο με συνέφερε ένα αιμοβόρο σμήνος κουνουπιών που μου την έπεσε με λυσσαλέα μανία. Βρήκα γρήγορα καταφύγιο στο αυτοκίνητο και μετά από λίγα λεπτά μπήκα στο χωριό.

Τα Βούρβουρα είναι ορεινό χωριό της Αρκαδίας χτισμένα στις βόρειες πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 1.000 μέτρων. Το όνομά τους χάνεται στα βάθη των αιώνων και μπλέκεται με αφηγήσεις για πιθανές τοποθεσίες με προσωπικό προσδιορισμό, όπως π.χ. "στου Βούρβουρα". Ίσως ακόμα η ονομασία Βούρβουρα να συνδέεται με τους ήχους των νερών που βουίζουν κάτω στη ρεματιά. Όπως και να έχει το όνομα είναι ένα μικρό αντικείμενο έρευνας που αναζητά λύση και υφαίνει με μυστήριο την όλη περιοχή.

Πάρκαρα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της εκκλησίας, μπροστά από τη δημόσια βρύση η οποία το είχε το νεράκι της. Φόρεσα ένα ελαφρύ μπουφανάκι γιατί μια ψυχρούλα την είχε εκείνη την ώρα και βγήκα για περπάτημα στο χωριό.

Ξεκίνησα με τις ανηφοριές εξερευνώντας τη γειτονιά πάνω από την εκκλησία φτάνοντας μέχρι το νεκροταφείο. Τι ωραία θέα είχα από εκεί ψηλά κάτω προς το φαράγγι, αλλά και προς τα πνιγμένα από τα δέντρα σπίτια με τις κατακκόκινες στέγες.

Η εκκλησία κυριαρχεί στο τοπίο και φαίνεται από παντού. Είναι ο ογκώδης Άγιος Δημήτριος με τον πλακόστρωτο περίβολο.

Ο Άγιος Δημήτριος και το Μνημείο εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς το 1944

Κατρακύλησα στις χαμηλότερες γειτονιές του χωριού, τρυπώνοντας σε στενά σοκάκια ανάμεσα από πέτρινα σπίτια, δίπλα σε κατάφυτες αυλές και κήπους,

ώσπου κάποια στιγμή έπεσα τυχαία πάνω στο ανακαινισμένο και περιποιημένο πέτρινο Παλιό Σχολείο. Δεν είδα κάποια πινακίδα που να δηλώνει ότι το πρώην εκπαιδευτικό ίδρυμα λειτουργεί σαν μουσείο. Πάντως ο αυλόγυρός του ήταν πολύ προσεγμένος με έναν εύρωστο και καταπράσινο χλοοτάπητα να του δίνει ζωντάνια και διαφορετικότητα από τα διπλανά οικοδομήματα.

Περίεργα ανθρώπων έργα

Ανηφόρισα προς το αυτοκίνητο και ξεκίνησα να επισκεφθώ την πέρα γειτονιά των Βουρβούρων, αυτήν που η υψηλή της θέση πάνω στο βουνό, της δίνει το δικαίωμα να κοιτάει υπεροπτικά κάτω στη ρεματιά, και να κλείνει πονηρά το μάτι στον επισκέπτη, θυμίζοντάς του ότι αυτή είναι, και καμιά άλλη δεν μπορεί να την ξεπεράσει σε ομορφιά.

Έφτασα μέχρι το τέλος του χωριού, μέχρι το σημείο που ακόμα και η ταμπέλα με το όνομά του λυγίζει κάτω από το βάρος του αποχωρισμού. Τα Βούρβουρα έχουν επίγνωση της ομορφιάς και της θελκτικότητάς τους και θέλουν να σε κρατήσουν για λίγο ακόμα κοντά τους, ώστε να φύγεις χορτάτος, γεμάτος μέχρι και στο τελευταίο κύτταρό σου από αγνή και αμόλυντη φύση. Δυσκολεύονται να σου πουν το αντίο!

Όχι δε θα φύγω από τώρα! Θα μείνω κι άλλο. Θα μείνω να δω τα σπίτια του Πέρα Μαχαλά να παίζουνε κρυφτούλι με τα απέναντι από τη ρεματιά αδερφάκια τους.

Θα μείνω τα δω τον ήλιο να λούζει για τελευταία φορά τα σπίτια, τις οξιές, τις καστανιές, τις καρυδιές, τα πλατάνια και όλα τα άλλα αιωνόβια δέντρα των πλαγιών, που σαν φτερούγες αγγέλων αγκαλιάζουν και προστατεύουν αυτό το ευλογημένο από τη φύση χωριό.

Γύρισα στο "κέντρο" και βολτάροντας είδα το στέκι των κυνηγών του λαγού. Σε καμία μα καμία περίπτωση δεν επικροτώ αυτό το βάρβαρο και απαράδεκτο "σπορ", αλλά στα χωριά η λογική είναι ακόμα διαφορετική. Είναι και αυτή η παρθένα φύση που τους ευνοεί και τους εξιτάρει ακόμα περισσότερο.

Απέναντι από το καφενείο συνάντησα το παντοπωλείο και τα ΕΛΤΑ. Δύο σε ένα, για να γίνονται ευκολότερα και γρηγορότερα οι δουλειές. Εικόνες του παρελθόντος αποτελούν ακόμη και σήμερα το παρόν για κάποια μικρά χωριά της ελληνικής επαρχίας.

Θα ήταν άτοπο σε αυτήν την παρουσίαση να μην αναφερθώ στον Αθλητικό Σύλλογο του χωριού. Η σχέση αυτών των δύο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη. Ο Αθλητικός Σύλλογος Βουρβούρων ιδρύθηκε από τον Αθανάσιο Π. Ρωμαίο το έτος 1897, γεγονός που τον καθιστά ως τον τρίτο αρχαιότερο αθλητικό σύλλογο της Ελλάδας με διακρίσεις που θα ζήλευαν ακόμα και οι πιο δημοφιλείς σύλλογοι της χώρας.

Την πιο λαμπρή σελίδα στην ιστορία του Συλλόγου την έγραψε, το δίχως άλλο, ο Χαράλαμπος Δ. Ζούρας, Έλληνας γιατρός και αθλητής, ο οποίος αγωνίστηκε στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908, λαμβάνοντας την 4η θέση στον ελεύθερο Ακοντισμό.

Γεννήθηκε στα Βούρβουρα την 1η Ιανουαρίου του 1885. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου, που έγινε το 1908, κάτω από πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, τελέστηκαν 2 αγωνίσματα Ακοντισμού. Ο Χαράλαμπος Ζούρας (που σε διάφορους αθλητικούς καταλόγους αναφέρεται, λανθασμένα, ως Κωνσταντίνος Ζούρας) τερμάτισε τέταρτος (4ος) με επίδοση 48,61 μέτρα, (παρόλο που κάποιες πηγές τον αναφέρουν ως 3ο Ολυμπιονίκη).

Λίγο καιρό αργότερα από τους Ολυμπιακούς, στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες στο Παρίσι, με τη συμμετοχή και Αμερικανών αθλητών, ο Χαράλαμπος Ζούρας ήρθε πρώτος στο Ακόντιο, καταρρίπτοντας το Ολυμπιακό του ρεκόρ.

Τον Μάρτιο του 1910 συμμετείχε στους Ελληνοαιγυπτιακούς Αθλητικούς Αγώνες του Ρον-Πουέν της Αλεξάνδρειας, όπου και κατέλαβε την πρώτη θέση στο Ακόντιο και στο Πένταθλο. Σύμφωνα με τους παλαιούς συγχωριανούς του και τη λαογραφική παράδοση του χωριού του "πριν αρχίσουν οι Αγώνες είχε παρακαλέσει τους φίλους του και τους συναθλητές του, αν νικήσει, να μη φωνάξουν το όνομά του, αλλά το χωριό του, τα Βούρβουρα. Ακούστηκε δύο φορές ότι νίκησε... ο Βούρβουρας στον Ακοντισμό και στο Πένταθλο".

Στους Ελληνοαιγυπτιακούς αγώνες του 1912 της Αλεξάνδρειας, ήρθε πρώτος στη Δισκοβολία καταρρίπτοντας το ελληνικό ρεκόρ, πρώτος στο Πένταθλο και δεύτερος στο Ακόντιο και στο Λιθάρι.

Αναρωτιέμαι λοιπόν, μήπως στο κτίριο του Παλιού Σχολείου που είχα δει πριν λίγο στεγάζεται ο Αθλητικός Σύλλογος; Γιατί διαβάζω ότι κατέχει κύπελλα που κοσμούν την τροπαιοθήκη του καθώς και πλούσια ιδιόκτητη αρχαιολογική συλλογή με ευρήματα από τη γύρω περιοχή, του 6ου αιώνα π.Χ έως των Ρωμαϊκών και Πρωτοχριστιανικών Χρόνων.

Άλλη μια σπουδαία μορφή που γεννήθηκε στα Βούρβουρα ήταν ο Κωνσταντίνος Ρωμαίος, Έλληνας αρχαιολόγος, ο πρώτος καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ακαδημαϊκός και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Είναι τόσο τεράστια προσωπικότητα και τόσο πλούσιο το έργο του που αξίζει να αφιερώσετε λίγα επιπλέον λεπτά διαβάζοντας στον παρακάτω σύνδεσμο τη βιογραφία του:

Κωνσταντίνος Ρωμαίος - Βικιπαίδεια

Ο ήλιος είχε ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του προς τη Δύση. Είχε έρθει η ώρα να ξεκινήσω και εγώ το δικό μου μοναχικό ταξίδι της επιστροφής. Είχα μπροστά μου 80 χιλιόμετρα διαδρομής μέχρι το Δάρα τα οποία απαιτούσαν χρόνο μιάμισης ώρας για να καλυφθούν.

Αφιερωμένο στη @Smaragda53 με θερμές ευχαριστίες για την πρότασή της, γιατί αυτήν την παρθένα φύση δεν τη συναντάς πλέον εύκολα σε τέτοια ποικιλομορφία, ζωντάνια και έξαρση.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 22
• 23
• 24
• 25
• 26
• …

  Go to chapter

  Go
• 46

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 24 of 46

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[malysa]

Για το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης, να προσθέσω και γω ότι είναι εντυπωσιακή η δουλειά που έχει γίνει! Τόσο τα διάφορα δωμάτια, όσο και ο περιβάλλον χώρος.

Εάν είστε χαλαροί ως προς τον χρόνο σας, αξίζει να καθίσετε να δείτε την παρουσίαση-video στην αίθουσα του βυρσοδεψείου!
Επιπλέον μπορείς να καθίσεις και για καφεδάκι (....τουλάχιστον το 2018 που πήγαμε εμείς).
Εμείς τη μέρα εκείνη, βρεθήκαμε και σε εργαστήριο υπαίθριο, που κατά το μεσημέρι στήθηκε με τα παιδιά του χωριού, για να ζυμώσουν και τηγανίσουν πιτούλες (εεε και από μία ώρα που είχαμε υπολογίσει εκεί, μας πήρε 2 ώρες με το τσιμπούσι )

Αποτελεί ένα από τα 9 μουσεία σε όλη τη χώρα, που έχει αναλάβει και δημιουργήσει ο Όμιλος Τράπεζας Πειραιώς .... ίσως και για αυτό είναι τόσο προσεγμένο !!!
Ας μου επιτραπεί μια παρένθεση:
Εξαιρετικά επίσης του Ομίλου (έχω επισκεφθεί), είναι και το Μουσείο Αργυροτεχνίας στα Γιάννενα (!!), όπως επίσης και το Μουσείο Ελιάς στην Σπάρτη (....όχι σαν το δικό μας μικρό Μουσείο Ελιάς στην Πύλαρο, που ανήκει στο κράτος και τα τελευταία χρόνια είναι κλειστό και έχει ερημώσει....sorry για το off-topic αλλά το ξαναθυμήθηκα !!.. )
(https://www.piop.gr/el/diktuo-mouseiwn.aspx)

 

[damasta]

μου ξυπνάς θύμισες και επιθυμίες.
Σε ηλικία 13-14 χρόνων 'εχω διανυκτερεύσει στο μοναστήρι Τιμίου Προδρόμου.
Ενήλικη πια μαζί με την δική μου οικογένεια πια, πεζοπορήσαμε το νότιο κομμάτι του φαραγγιού. Αυτό που ξεκινά από την Αρχαία Γόρτυνα έως το μοναστήρι.
Διακαής πόθος να περπατήσω μέχρι την μονή Φιλοσόφου.
Η φύση είναι απίστευτη σε αυτά τα μέρη.

Τι όμορφα που γράφεις και παρουσιάζεις τα μέρη που επισκέπτεσαι!!!!!

 

[Despinadmk]

@damasta Γενικά, τον τελευταίο καιρό είναι πολύ νοσταλγικες οι αποδράσεις της @Klair . Γράφεις και "εικονογραφείς" καταπληκτικά. Να περιμένουμε και συνέχεια;

 

[psilos3]

Εκπληκτικό οδοιπορικό και για μια ακόμη φορά πολύ ζωντανές εικόνες!
Μας κάνεις να θέλουμε να δούμε αυτά τα μέρη μια ώρα αρχύτερα.
Όχι τίποτ' αλλο, είναι και δύσκολο να φτάσεις ως εκεί απ' το βορρά, όμως μια εκδρομή στην ορεινή Αρκαδία τη χρωστάω στον εαυτό μου.
Να εισαι καλά να μας ταξιδεύεις.

 

[GTS]

Και να προσθέσω για τους μερακληδες ότι ο Λούσιος σε κάποια προσβάσιμα σημεία είναι υπέροχος ποταμός για μπάνιο το καλοκαίρι (το νερό πάγος).

 

[Thalassaki]

Αγαπημένος προορισμός για μικρές μονοήμερες ή διήμερες αποδράσεις η ορεινή Αρκαδία.
Ο τρόπος που εξιστορείς και οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες σου δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τον καλύτερο ταξιδιωτικό οδηγό για να μην φανεί υπερβολή να αναφέρω ότι είναι μακράν καλύτερος!
Σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι τόσο όμορφα και απλόχερα τις ταξιδιωτικές σου εμπειρίες!Συνέχισε έτσι!

 

[Klair]

Παιδιά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμμετοχή και τα υπέροχα σχόλια. Θα υπάρξει συνέχεια στο ταξίδι. Δώστε μου λίγο χρόνο για ανασύνταξη. Αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι καθ' οδόν προς Αθήνα.

Επανέρχομαι λίαν συντόμως. Καλό δρόμο σε όσους ταξιδεύουν.

 

[Stavros1986]

Έδωσες έμπνευση για την επόμενη εξόρμηση! Καλούς δρόμους να ' χεις και να κάνεις πάντα τέτοια όμορφα ταξίδια.

 

[Klair]

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Η περιγραφή του οδικού ταξιδιού μας στην Αρκαδία από αλλού ξεκίνησε και αλλού θα αφηγηθεί και θα τελειώσει. Ξεκίνησε λοιπόν σαν “Ζωντανή Ταξιδιωτική Ανταπόκριση” με τον τίτλο: “Σαββατοκύριακο στην Αρκαδία”, αλλά τελικά θα αναπτυχθεί σαν “Ταξιδιωτική Ιστορία” με τίτλο: “Iδέες για αποδράσεις του Σαββατοκύριακου στην Αρκαδία”.

Το σχόλιο της @malysa ήταν η σπίθα που άναψε και γιγάντωσε τη φωτιά μέσα μου, η οποία ζέστανε το ταξιδιωτικό, συγγραφικό μου μεράκι και έτσι σκέφτηκα να μοιραστώ, μέσω αυτής πλέον της Ιστορίας, περισσότερες λεπτομέρειες, για αυτό το ταξίδι και ειδικότερα να αναπτύξω και να περιγράψω, όλα όσα είδαμε και μάθαμε στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης της Δημητσάνας. Θα ήταν κρίμα να μείνει στην αφάνεια, όλη αυτή η γνώση που προσφέρει το Μουσείο, για αυτές τις σημαντικές επαγγελματικές δραστηριότητες, που έγραψαν ιστορία και στιγμάτισαν μια ολόκληρη περιοχή, κατά τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων.

Το τελευταίο διάστημα θέλοντας να απαλύνω την ταξιδιωτική στέρηση που βιώνω, λόγω του ιού, έχω κάνει τρία απανωτά ταξίδια στην Πελοπόννησο. Έχω την τύχη να είμαι κάτοχος ενός σπιτιού, στο χωριό Δάρα Αρκαδίας και δεν εννοώ το παλιό, πέτρινο σπίτι του προπάππου μου, που έχω ανεβάσει στο post #2519 του Live from.

Tο σπίτι στο οποίο αναφέρομαι βρίσκεται 2 χιλιόμετρα πριν το χωριό και είναι χτισμένο στα κτήματα του Δαρέϊκου κάμπου. Είναι δηλαδή στην κυριολεξία, “το μικρό σπίτι στο λιβάδι”, αφού δεν έχει κανένα άλλο κτίσμα στην περιοχή, παρά μόνο λιβάδια, κτήματα με μηλιές και ροδακινιές και ένα μικρό ποτάμι, σε απόσταση το πολύ 300-400 μέτρων από το σπίτι. Θεωρώ τον εαυτό μου απίστευτα καλότυχο, που η οικογένειά μου έφτιαξε αυτό το σπίτι, το οποίο αποτελεί το μικρό μας “καταφύγιο”, όταν θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σύντομες ή και παρατεταμένες αποδράσεις από την Αθήνα. Ό,τι και να γίνει, πάντα θα υπάρχει αυτός ο μικρός “Παράδεισος” στο Δάρα, για να μας υποδεχτεί και να μας αποφορτίσει από την πίεση της καθημερινότητας.

Στο πρώτο ταξίδι στις 17/9/2020 αρκέστηκα στο να ανεβάσω λίγες φωτογραφίες στο Live from.

Στο δεύτερο ταξίδι στις 3/10/2020 κάνοντας εξόρμηση σε πολύ όμορφα μέρη του νομού Αχαΐας ανέβασα στο Live from περισσότερες φωτογραφίες, γράφοντας και μερικές πληροφορίες, κάτω από κάθε φωτογραφία. Έχω ένα προτέρημα ή μειονέκτημα, όπως το πάρει ο καθένας. Πολλές φορές δεν αρκούμαι σε “ξερές” φωτογραφίες, αλλά θέλω να γράφω και λίγα λόγια, για το μέρος που επισκέπτομαι, ειδικά όταν το ταξίδι είναι οδικό, αλλάζοντας πολλά μέρη κατά τη διάρκειά του. Σε εκείνη την ανάρτηση από την Αχαΐα, η @katkats πάρα πολύ σωστά, μου θύμισε ότι υπάρχει το θέμα “Ζωντανές Ταξιδιωτικές Ανταποκρίσεις”, όπου θα μπορούσα να βάζω περισσότερες φωτογραφίες και να γράφω αναλυτικότερες πληροφορίες για το ταξίδι. Έτσι προέκυψε αυτή η mini ιστορία εδώ:

https://www.travelstories.gr/community/threads/Απόδραση-στην-Αχαΐα.64381/#post-814203
Στο τρίτο ταξίδι στις 10/10/2020 ακολούθησα την ίδια συνταγή, αποτυπώνοντας την πρώτη μέρα με μια εκτενή ανάρτηση στο θέμα “Ζωντανές Ταξιδιωτικές Ανταποκρίσεις”. Αυτή η διαδικασία μου πήρε πολλές ώρες για να γίνει. Ξεκίνησα στη 1:00 μετά τα μεσάνυχτα και τελείωσα στις 7:00-7:30 το πρωί, για να είμαι εντός του πνεύματος του topic. Θα μου ήταν πανεύκολο να ανεβάσω 15-20 φωτογραφίες και να γράψω μικρές λεζάντες κάτω από αυτές. Δεν μου αρέσουν όμως τα εύκολα. Προτιμώ τις πιο ολοκληρωμένες αναρτήσεις, με αναλυτικές πληροφορίες για τους τόπους που επισκέπτομαι, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον αναγνώστη, να έχει μια όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη εικόνα, για τους προορισμούς που περιγράφω.

Στη συνέχεια βλέποντας τη συμμετοχή και το ενδιαφέρον των μελών, πρότεινα στην @katkats να μεταφέρει το θέμα στις “Ταξιδιωτικές Ιστορίες”, γιατί θεώρησα ότι σαν Ιστορία “σηκώνει” καλύτερες αναλύσεις και περισσότερες πληροφορίες, απ΄ ότι σαν “Ζωντανή Ανταπόκριση”. Πόσα παραπάνω πράγματα να προλάβεις να αναφέρεις σε μια ζωντανή ανταπόκριση, όταν μάλιστα, σχεδόν όλη τη μέρα ταξιδεύεις, αλλάζοντας χωριά και περιοχές?

Έτσι λοιπόν το θέμα θα εξελιχθεί σε κανονική Iστορία, ώστε να μπορούν να προστεθούν με άνεση χρόνου, περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες, αλλά και επιπλέον προορισμοί από το προηγούμενο ταξίδι μου, στις 17/9/2020

Το ήδη αναρτημένο κεφάλαιο έχει επεξεργαστεί εκ νέου και έχει προστεθεί “άπειρο” νέο οπτικό και πληροφοριακό υλικό. Σας προτρέπω λοιπόν να το ξαναδιαβάσετε, διότι πλέον δεν έχει καμία σχέση με την αρχική αφήγηση, η οποία είχε κινηθεί σε λίγο πιο “αυστηρό” και πιο “διεκπεραιωτικό” στυλ, όπως άρμοζε άλλωστε σε μια ταξιδιωτική ανταπόκριση.

Ελπίζω να σας ικανοποιήσει αυτή η αλλαγή καθώς και η εξέλιξη της Ιστορίας και περιμένω σχόλια και εντυπώσεις.

 

[george.kloutsi]

Αν δεν εχετε πάει να πάτε και στο χωριο κάψια και να επισκεφθείτε το ομώνυμο σπήλαιο, έχει πανέμορφους σταλαγμίτες και υπολλείματα ανθρώπινης ζωής, νομίζω το έχω ξανασχολιάσει ένας φίλοςμ έχει πατρικο στη κώμη οπότε έχω κάνει πολλες διανυκτερεύσεις στη περιοχη και έχει απιστευτα μέρη

 

[katkats]

Πολύ χαρούμενη με κάνεις @Klair με την ιστορία σου γιατί κι εγώ το έχω ρίξει στο οδικό (όχι τόσο συχνά βέβαια γιατί από χρόνο πάσχουμε) και η Πελοπόννησος είναι η πρώτη σκέψη πάντα. Την Αρκαδία δε την ακούω χρόνια τώρα και ακόμα δεν την έχω επισκεφθεί. Οπότε ευχαριστώ!