taver
Member
- Μηνύματα
- 12.477
- Likes
- 28.937
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, έχουμε μόλις μπει στις 12/6/2010, και το ταξί μόλις πριν λίγο μπήκε στη διπλή ταρίφα όταν πλέον με αποβίβασε στο Ελ. Βενιζέλος. Λίγες ώρες πριν, είχα βρεθεί και πάλι στο ίδιο μέρος, ερχόμενος από Βιέννη μέσω Ζυρίχης. Στο ενδιάμεσο, είχα πάει στο σπίτι μπας και καταφέρω να κοιμηθώ λιγάκι, αλλά τζίφος. Έτσι, τώρα, άυπνος και κατάκοπος, έπρεπε να μπω στη διαδικασία ενός ακόμα ταξιδιού…
Για τις επόμενες 2 ώρες δεν αναχωρεί καμία άλλη πτήση από το Ελ. Βενιζέλος. Μόνο η δική μας Α3 928 στις 02:15 τη νύκτα, και μετά και πάλι καμία αναχώρηση μέχρι τις 4 το πρωί. Έτσι, στα γκισέ του check-in της Aegean, υπάρχει μόνο ένας υπάλληλος, που εξυπηρετεί τους πάντες. Είχαμε κάνει μεν ηλεκτρονικό check-in, αλλά έπρεπε να παραδώσω και τη Βαλίτσα μου. Περιμένω τη σειρά μου, δίνω τη βαλίτσα, πάω προς το lounge (το βρήκα κλειστό), και κάθομαι για ένα snack στο Γρηγόρη…. Μετά από λίγο εμφανίζεται και η Ευαγγελία. Καλοντυμένη, ήρθε στο αεροδρόμιο κατευθείαν μετά από μια κοινωνική εκδήλωση, και είναι κι αυτή εξίσου αύπνη. Πηγαίνοντας να αλλάξει ρούχα, διαπιστώνει έντρομη ότι έχει ξεχάσει στο σπίτι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Ευτυχώς η κινητοποίηση που προκαλεί στους δικούς της έχει αποτέλεσμα, και όλα πήγαν καλά. Στη συνέχεια εμφανίζεται και ο Traveller με το Σ. (εκτός forum), και μετά από λίγο και ο Samion. Η πενταμελής παρέα είναι πλέον πλήρης και checked-in. Καθόμαστε για λίγο εκεί, κι όταν πλέον είμαστε έτοιμοι, περνάμε τον έλεγχο διαβατηρίων και χειραποσκευών, για αναχώρηση από την πύλη Α13 του Ελ. Βενιζέλος.
Η πτήση μας θα είναι γεμάτη. Λίγο μετά, μετά από μεθόδευση για να αλλάξω την άθλια θέση στο διάδρομο που κάποιος ακατονόμαστος με έβαλε να κλείσω (γκρ….), παίρνω το 12F. Οι υπόλοιποι 4, είναι στα 12Α, 12Β, 11Α και 11C. Η 11Β είναι κενή (Ευαγγελία να θυμηθείς να παίξεις Λόττο, έτσι? Τη μοναδική κενή θέση στο αεροπλάνο είχες δίπλα σου). Να σημειωθεί το πλούσιο πλην μέτριο πρόγευμα της Aegean με την άθλια ομελέτα, και το χάζεμα στο «Kosher» γεύμα που είχε παραγγείλει το (Ελληνόφωνο) ζεύγος στις θέσεις δίπλα μου.
Αναχώρηση κανονικά από τον 03L, πτήση πάνω από το αιγαίο και νότια από την Κύπρο, και σε λιγότερο από 2 ώρες είχαμε προσγειωθεί στον 12 του Ben-Gurion International Airport του Tel Aviv. Φυσούνα, έξοδος, πέρασμα δίπλα από τους όμορφους κοινόχρηστους χώρους του νεόκτιστου Terminal 3 του Αεροδρομίου (στρογγυλό κεντρικό κτίριο, με ακτινικά concourses με gates, όπως στο CDG-T1, αλλά και με ένα όμορφο φωτεινό αίθριο στο κέντρο, λειτουργικό με σιντριβάνια, καταστήματα και food court).
Κατευθυνόμαστε στο immigration. Μηδενική ουρά (οκ, δεν περίμενα και πολύ διαφορετικά πράγματα στις 4 το πρωί…), χωριστά γκισέ για τους κατόχους Ισραηλινών και ξένων διαβατηρίων. Πηγαίνω πρώτος στο γκισέ. Δίνω το διαβατήριο στην κοπέλα και της λέω «Παρακαλώ αν γίνεται σφραγίστε μου την είσοδο σε χωριστό χαρτί, γιατί θέλω στο μέλλον να μπω και στη Συρία».
- «Γιατί θα έπρεπε να με ενδιαφέρει αυτό», με ρωτάει η κοπέλα.
- «Δεν θα έπρεπε, απλά σας το ζητάω σα χάρη», απαντώ.
- «Τι ήρθατε να κάνετε στο Ισραήλ»
- «Θέλω να δώ την Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά», απαντάω.
Σημειώνει, σφραγίζει σφραγίζει, και μου δίνει πίσω το διαβατήριο ασφράγιστο, και ένα χωριστό χαρτάκι με τη στάμπα εισόδου.
Την ίδια ώρα, στο διπλανό γκισέ, η Ευαγγελία περνάει πιο δύσκολα. Έχει βλέπετε στο διαβατήριό της σφραγίδες εισόδου σε Συρία και Λίβανο. Η τελευταία είναι και πρόσφατη…
- «Τι πήγατε να κάνετε στο Λίβανο»
- «Τουρισμό»
- «Μα τουρισμό στο Λίβανο? Ποιος πάει για τουρισμό στο Λίβανο?»
Η Ευαγγελία κατέληξε με σφραγίδα εισόδου στο διαβατήριο. Ακριβώς πάνω στη σφραγίδα του Λιβάνου, μάλιστα… Το ίδιο συνέβη και στους υπόλοιπους 3 συνταξιδιώτες….
Φεύγουμε γρήγορα από το immigration, παραλαμβάνω τη βαλίτσα μου (μόνο εγώ είχα παραδώσει - χρειαζόμουν να έχω ένα κάρο πράγματα μαζί μου στην επιστροφή τη Δευτέρα το πρωί), και 15 λεπτά μετά την προσγείωση έχουμε ήδη ξεμπερδέψει από τα πάντα και ψάχνουμε το γραφείο από το οποίο έχουμε κλείσει το αυτοκίνητο. Μέχρι να το βρούμε, κάνω και μια ανάληψη μετρητών από το πρώτο ΑΤΜ που βρέθηκε μπροστά μου (οι άλλοι θέλουν να βρουν ανταλλακτήριο…). Ένας κύριος μας πληροφορεί ότι τα car rental βρίσκονται σε άλλο μέρος του αεροδρομίου. Πρέπει να πάρουμε ένα shuttle bus που θα μας πάει εκεί. Βρίσκουμε το shuttle, επιβιβαζόμαστε, πιάνουμε κουβέντα με τον οδηγό (ένας παππούλης που κάνει συλλογή από ευτελούς αξίας κέρματα από όλο τον κόσμο), και λίγη ώρα και μερικά χιλιόμετρα (ναι, χιλιόμετρα) αργότερα βρισκόμαστε στο Car rental hub. Πάμε στο γκισέ της Avis, και πάμε να πάρουμε το αυτοκίνητο που κλείσαμε.
Μετά από φοβερή ταλαιπωρία, με τον Traveller έτοιμο να εκραγεί και τους υπόλοιπους έτοιμους να κοιμηθούν, παίρνουμε το αυτοκίνητο που κλείσαμε, στην τιμή που το κλείσαμε (τη μια μας έλεγαν ότι δεν έβρισκαν την κράτηση, την άλλη ότι η τιμή είναι διαφορετική, την άλλη ότι τα χιλιόμετρα δεν ήταν unlimited κ.α.). Περίπου 1,5 ώρα μετά την προσγείωση, είμαστε επιτέλους μέσα στο Αυτοκίνητο και πηγαίνουμε προς το Tel Aviv. Οδηγεί ο Σ., και ο Traveller κι εγώ έχουμε πιάσει από ένα χάρτη και ψαχνόμαστε...
Για τις επόμενες 2 ώρες δεν αναχωρεί καμία άλλη πτήση από το Ελ. Βενιζέλος. Μόνο η δική μας Α3 928 στις 02:15 τη νύκτα, και μετά και πάλι καμία αναχώρηση μέχρι τις 4 το πρωί. Έτσι, στα γκισέ του check-in της Aegean, υπάρχει μόνο ένας υπάλληλος, που εξυπηρετεί τους πάντες. Είχαμε κάνει μεν ηλεκτρονικό check-in, αλλά έπρεπε να παραδώσω και τη Βαλίτσα μου. Περιμένω τη σειρά μου, δίνω τη βαλίτσα, πάω προς το lounge (το βρήκα κλειστό), και κάθομαι για ένα snack στο Γρηγόρη…. Μετά από λίγο εμφανίζεται και η Ευαγγελία. Καλοντυμένη, ήρθε στο αεροδρόμιο κατευθείαν μετά από μια κοινωνική εκδήλωση, και είναι κι αυτή εξίσου αύπνη. Πηγαίνοντας να αλλάξει ρούχα, διαπιστώνει έντρομη ότι έχει ξεχάσει στο σπίτι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Ευτυχώς η κινητοποίηση που προκαλεί στους δικούς της έχει αποτέλεσμα, και όλα πήγαν καλά. Στη συνέχεια εμφανίζεται και ο Traveller με το Σ. (εκτός forum), και μετά από λίγο και ο Samion. Η πενταμελής παρέα είναι πλέον πλήρης και checked-in. Καθόμαστε για λίγο εκεί, κι όταν πλέον είμαστε έτοιμοι, περνάμε τον έλεγχο διαβατηρίων και χειραποσκευών, για αναχώρηση από την πύλη Α13 του Ελ. Βενιζέλος.
Η πτήση μας θα είναι γεμάτη. Λίγο μετά, μετά από μεθόδευση για να αλλάξω την άθλια θέση στο διάδρομο που κάποιος ακατονόμαστος με έβαλε να κλείσω (γκρ….), παίρνω το 12F. Οι υπόλοιποι 4, είναι στα 12Α, 12Β, 11Α και 11C. Η 11Β είναι κενή (Ευαγγελία να θυμηθείς να παίξεις Λόττο, έτσι? Τη μοναδική κενή θέση στο αεροπλάνο είχες δίπλα σου). Να σημειωθεί το πλούσιο πλην μέτριο πρόγευμα της Aegean με την άθλια ομελέτα, και το χάζεμα στο «Kosher» γεύμα που είχε παραγγείλει το (Ελληνόφωνο) ζεύγος στις θέσεις δίπλα μου.
Αναχώρηση κανονικά από τον 03L, πτήση πάνω από το αιγαίο και νότια από την Κύπρο, και σε λιγότερο από 2 ώρες είχαμε προσγειωθεί στον 12 του Ben-Gurion International Airport του Tel Aviv. Φυσούνα, έξοδος, πέρασμα δίπλα από τους όμορφους κοινόχρηστους χώρους του νεόκτιστου Terminal 3 του Αεροδρομίου (στρογγυλό κεντρικό κτίριο, με ακτινικά concourses με gates, όπως στο CDG-T1, αλλά και με ένα όμορφο φωτεινό αίθριο στο κέντρο, λειτουργικό με σιντριβάνια, καταστήματα και food court).
Κατευθυνόμαστε στο immigration. Μηδενική ουρά (οκ, δεν περίμενα και πολύ διαφορετικά πράγματα στις 4 το πρωί…), χωριστά γκισέ για τους κατόχους Ισραηλινών και ξένων διαβατηρίων. Πηγαίνω πρώτος στο γκισέ. Δίνω το διαβατήριο στην κοπέλα και της λέω «Παρακαλώ αν γίνεται σφραγίστε μου την είσοδο σε χωριστό χαρτί, γιατί θέλω στο μέλλον να μπω και στη Συρία».
- «Γιατί θα έπρεπε να με ενδιαφέρει αυτό», με ρωτάει η κοπέλα.
- «Δεν θα έπρεπε, απλά σας το ζητάω σα χάρη», απαντώ.
- «Τι ήρθατε να κάνετε στο Ισραήλ»
- «Θέλω να δώ την Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά», απαντάω.
Σημειώνει, σφραγίζει σφραγίζει, και μου δίνει πίσω το διαβατήριο ασφράγιστο, και ένα χωριστό χαρτάκι με τη στάμπα εισόδου.
Την ίδια ώρα, στο διπλανό γκισέ, η Ευαγγελία περνάει πιο δύσκολα. Έχει βλέπετε στο διαβατήριό της σφραγίδες εισόδου σε Συρία και Λίβανο. Η τελευταία είναι και πρόσφατη…
- «Τι πήγατε να κάνετε στο Λίβανο»
- «Τουρισμό»
- «Μα τουρισμό στο Λίβανο? Ποιος πάει για τουρισμό στο Λίβανο?»
Η Ευαγγελία κατέληξε με σφραγίδα εισόδου στο διαβατήριο. Ακριβώς πάνω στη σφραγίδα του Λιβάνου, μάλιστα… Το ίδιο συνέβη και στους υπόλοιπους 3 συνταξιδιώτες….
Φεύγουμε γρήγορα από το immigration, παραλαμβάνω τη βαλίτσα μου (μόνο εγώ είχα παραδώσει - χρειαζόμουν να έχω ένα κάρο πράγματα μαζί μου στην επιστροφή τη Δευτέρα το πρωί), και 15 λεπτά μετά την προσγείωση έχουμε ήδη ξεμπερδέψει από τα πάντα και ψάχνουμε το γραφείο από το οποίο έχουμε κλείσει το αυτοκίνητο. Μέχρι να το βρούμε, κάνω και μια ανάληψη μετρητών από το πρώτο ΑΤΜ που βρέθηκε μπροστά μου (οι άλλοι θέλουν να βρουν ανταλλακτήριο…). Ένας κύριος μας πληροφορεί ότι τα car rental βρίσκονται σε άλλο μέρος του αεροδρομίου. Πρέπει να πάρουμε ένα shuttle bus που θα μας πάει εκεί. Βρίσκουμε το shuttle, επιβιβαζόμαστε, πιάνουμε κουβέντα με τον οδηγό (ένας παππούλης που κάνει συλλογή από ευτελούς αξίας κέρματα από όλο τον κόσμο), και λίγη ώρα και μερικά χιλιόμετρα (ναι, χιλιόμετρα) αργότερα βρισκόμαστε στο Car rental hub. Πάμε στο γκισέ της Avis, και πάμε να πάρουμε το αυτοκίνητο που κλείσαμε.
Μετά από φοβερή ταλαιπωρία, με τον Traveller έτοιμο να εκραγεί και τους υπόλοιπους έτοιμους να κοιμηθούν, παίρνουμε το αυτοκίνητο που κλείσαμε, στην τιμή που το κλείσαμε (τη μια μας έλεγαν ότι δεν έβρισκαν την κράτηση, την άλλη ότι η τιμή είναι διαφορετική, την άλλη ότι τα χιλιόμετρα δεν ήταν unlimited κ.α.). Περίπου 1,5 ώρα μετά την προσγείωση, είμαστε επιτέλους μέσα στο Αυτοκίνητο και πηγαίνουμε προς το Tel Aviv. Οδηγεί ο Σ., και ο Traveller κι εγώ έχουμε πιάσει από ένα χάρτη και ψαχνόμαστε...
Attachments
Last edited:
)
