kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.986
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
Ανάλυση διαδρομής: Ξεκινάμε όμως από εκεί που μείναμε. Ξυπνάτε στην Αγία Νάπα στις 15:30 το μεσημ.. Μπα καλύτερα όχι. Αφήστε στην άκρη τις νυκτερινές κραιπάλες αν έχετε σκοπό αυτό το ταξίδι! Ξεκινάμε προυνό προυνό και πάμε στα σύνορα. Από το χωριό Φρενάρος οδεύεται προς Famagusta. Περνάτε μέσα από Αγγλική βάση (τόσο μέσα που αισθάνεσαι κάπως περίεργα και αμήχανα) και φτάνετε σύνορα. Τα ενοικιαζόμενα περνάνε αλλά σπανίως να σας επιτρέψουνε οι εταιρίες ενοικιάσεων (….αν τις ρωτήσετε!…). Πληρώνετε ασφάλεια για το ψευδοκράτος (1 μήνας 25? ενώ για van φτάνει έως και 55?. Υπάρχουν και ασφάλειες μικρότερης διάρκειας. Κάθε οδηγός χρεώνεται επιπλέον 5?) και περνάτε. Βουρ για Αμμόχωστο (Β) και κυρίως εντός τειχών.
Αφήστε το αμάξι όπου βρείτε και περάστε μέσα στην πόλη η οποία είναι πραγματικά απόκοσμη (και δεν μιλάω για την πόλη φάντασμα που είδα από μακριά, ένα σύμπλεγμα εγκαταλελειμμένων τεράστιων κτιρίων αλλά για το πραγματικό κέντρο). Υπάρχουν διάσπαρτες 5 με 6 (πρόχειρο μέτρημα από τα ψηλά τείχη του λιμανιού) εκκλησίες διάφορων ρυθμών και επιρροών, καταστραμμένες με τα καμπαναριά μισογκρεμισμένα, άλλες ακόμα λειτουργικές (ως τζαμιά), άλλες απλά κουφάρια άδεια και κενά. Μπορείτε να αφιερώσετε ακόμα και όλη σας την ημέρα να τριγυρίζετε στα στενά της πόλης και ακόμα δεν θα ήταν αρκετά. Εγώ όμως θα συνεχίσω το οδοιπορικό και αν είναι τα λέμε στην επιστροφή!
Ο δρόμος που οδηγεί στον επόμενο σταθμό μας, το Ριζοκάρπασο, είναι πραγματικά επώδυνος για ποικίλους λόγους! Πρώτα λόγω της ελεεινής ανάπτυξης του παραλιακού μετώπου του κόλπου της Αμμοχώστου (μην πιστέψετε την οποιαδήποτε φήμη!) αλλά και λόγω των δύσκολων δρόμων πάνω στις άκρες του Πενταδακτύλου. Από την άλλη, μόλις εγκαταλείψετε τον κόλπο, η εικόνα γίνεται πιο γραφική. Μικρά χωριά χωρίς ενδιαφέρον, χαμηλοί λόφοι, βαθιές κοιλάδες με ματιές στην θάλασσα, πανοραμικά ύψη και δύσκολοι, στενοί δρόμοι που σου θυμίζουν μεταπολεμική επαρχία. Με το καλό, φτάνουμε στο Ριζοκάρπασο (C), χωμένο μέσα σε πράσινους λόφους. Η πόλη μοιάζει παραμελημένη και μίζερη κατεβαίνοντας τον λόφο. Η πραγματικότητα δεν είναι αρκετά διαφορετική αν και με την κατάλληλη διάθεση (και καιρό που πάντα παίζει για εμένα βασικό ρόλο) όλο αυτό φαντάζει σαν ταξίδι στον χρόνο ή σε άλλη χώρα μακριά από την ιδέα της πολύβουης και κοσμοπολίτικης (Ελεύθερης) Κύπρου.
Συνεχίζουμε για Απόστολο Αντρέα (οι πινακίδες προς Monastir) από μια εξίσου δύσκολη αλλά και «ξεχασμένη» διαδρομή (κάνοντάς την την ημέρα, φροντίζεις να γυρίσεις πριν νυχτώσει λόγω μιας ανασφάλειας που σου δημιουργεί) Υπάρχει ταβέρνα στην μέση της διαδρομής και πάνω στο κύμα σε ένα μικρό κολπίσκο. Αν καταφέρετε να το βρείτε ανοιχτό, θα άξιζε. Λίγο πριν το προορισμό μας, χρυσή παραλία στα αριστερά σας για τρελές βουτιές! Φτάσαμε στον Απόστολο Αντρέα (D), ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι το οποίο πριν την εισβολή των Τούρκων, ήταν ένας από τους σημαντικότερους θρησκευτικούς χώρους της Κύπρου. Η εικόνα του πλέον λυπηρή, ερειπωμένη και απεριποίητη. Οι πόρτες των κελιών, τα μπαλκόνια και το κτίσμα όλο, τυραννισμένο λόγω της θέσης του (σχεδόν πάνω στο κύμα) από την θάλασσα. Μικροπωλητές τριγύρω πουλάνε κάθε λογής .. αηδία. Μιλήστε με τους παπάδες που βρίσκονται στον χώρο, έχουν πολλές ιστορίες να πούνε. Αλλά φροντίστε να πάτε κάποια ήσυχη μέρα. Εν δυνάμει καθημερινή και για κανένα λόγο σε διάρκεια πανηγυριού γιατί πιστεύω ότι η πολυκοσμία κατατρώει τα συναισθήματα και τις ματιές εγκαταλείψεις που πρέπει να μείνουν.
Άιντε σηκωθείτε να επιστρέψουμε.. ναι από τον ίδιο δρόμο! Υπάρχουν και εναλλακτικοί δρόμοι αλλά σε εκείνη την περίπτωση, προμηθευθείτε χάρτη με τα τούρκικα ονόματα γιατί τα ελληνικά και αγγλικά ονόματα έχουν κατακρεουργηθεί και δεν καταλαβαίνεις πάντα που πας. Μπορείτε να διαλέξετε να πάτε Κερύνεια (F) από παραλιακό (είναι σαφώς καλύτερα) ή από την ενδοχώρα (είναι σαφώς.. χειρότερα!). Στην παραλιακή οδό, θα ανεβείτε λόφους, θα βρεθείτε στην θάλασσα, θα φωτογραφίσετε γκρεμίδια δίπλα στην θάλασσα κλπ. Φτάνοντας στην Κερύνεια, κατευθύνεστε προς το κέντρο για να σταματήσετε στο παλιό λιμάνι. Όμορφο, πέτρινο στοιχείο παντού (φάροι, σοκάκια, το κάστρο της Κερύνειας, μαγαζιά (που το 60% ανήκουν σε έναν άνθρωπο(τα λεγόμενα Harbour)!)) αλλά στέλνοντας το βλέμμα μια γραμμή πιο πίσω, βλέπεις μια κατάντια άσχημης ελληνικής επαρχιακής πόλης. Χειμώνα που την επισκέφτηκα, δυσκολεύτηκα υπερβολικά να βρω αξιοπρεπή χώρο (εκτός του ξενοδοχείου Rocks δυτικά του λιμανιού).
Θα καταλήξετε στο G Λευκωσία όπου οι μεν γυναίκες θα μπορέσετε να περιπλανηθείτε στην φθηνή αγορά της παλιάς πόλης ενώ οι δε άντρες, να ρίξετε μια ξεγυρισμένη ξούρα (ρε Traveller μπας και ζήτησες το special ξύρισμα και σε πασπατεύανε 45 λεπτά?).
Λοιπά Στοιχεία
Γιατί να την κάνω: Επειδή όλοι οι Κυπραίοι υποστηρίζουν ότι τα κατεχόμενα είναι πιο όμορφα (καλά, μην το χάψετε). Ο δικός μου λόγος είναι άλλος: επειδή είσαι στο ίδιο νησί, στην ίδια ιστορία (έως το ʼ74) και βρίσκεσαι σε άλλο κόσμο. Φίλοι, άλλο πράγμα η Κύπρος όπως την ξέρετε και την γνωρίσετε και ΑΛΛΟ η από εκεί πλευρά..:
Προτεινόμενη εποχή: Το Ριζοκάρπασο το έκανα χειμώνα με συννεφιά και νομίζω ότι αυτό ταιριάζει στην κατήφεια του χώρου και της κατάστασης.
Εκτιμώμενη διάρκεια: ατελείωτη! Είναι οδική δοκιμασία τι να λέμε τώρα! Μόνο στους δρόμους κάνα 6-7ωρό.
Βαθμολογία: 6/10 (έχοντας ζήσει χρόνια στην Κύπρο, χάρηκα που δεν έφυγα από το νησί και είδα νέα μέρη. Για τους υπολοίπους όμως που εκʼ των πραγμάτων η Κύπρος είναι κάτι νέο, δεν ξέρω αν αξίζει για λίγες μέρες να περάσετε την δοκιμασία του απόστολου Αντρέα. Η Αμμόχωστος παρʼ όλʼ αυτά, απόλυτο must)
Αφήστε το αμάξι όπου βρείτε και περάστε μέσα στην πόλη η οποία είναι πραγματικά απόκοσμη (και δεν μιλάω για την πόλη φάντασμα που είδα από μακριά, ένα σύμπλεγμα εγκαταλελειμμένων τεράστιων κτιρίων αλλά για το πραγματικό κέντρο). Υπάρχουν διάσπαρτες 5 με 6 (πρόχειρο μέτρημα από τα ψηλά τείχη του λιμανιού) εκκλησίες διάφορων ρυθμών και επιρροών, καταστραμμένες με τα καμπαναριά μισογκρεμισμένα, άλλες ακόμα λειτουργικές (ως τζαμιά), άλλες απλά κουφάρια άδεια και κενά. Μπορείτε να αφιερώσετε ακόμα και όλη σας την ημέρα να τριγυρίζετε στα στενά της πόλης και ακόμα δεν θα ήταν αρκετά. Εγώ όμως θα συνεχίσω το οδοιπορικό και αν είναι τα λέμε στην επιστροφή!
Ο δρόμος που οδηγεί στον επόμενο σταθμό μας, το Ριζοκάρπασο, είναι πραγματικά επώδυνος για ποικίλους λόγους! Πρώτα λόγω της ελεεινής ανάπτυξης του παραλιακού μετώπου του κόλπου της Αμμοχώστου (μην πιστέψετε την οποιαδήποτε φήμη!) αλλά και λόγω των δύσκολων δρόμων πάνω στις άκρες του Πενταδακτύλου. Από την άλλη, μόλις εγκαταλείψετε τον κόλπο, η εικόνα γίνεται πιο γραφική. Μικρά χωριά χωρίς ενδιαφέρον, χαμηλοί λόφοι, βαθιές κοιλάδες με ματιές στην θάλασσα, πανοραμικά ύψη και δύσκολοι, στενοί δρόμοι που σου θυμίζουν μεταπολεμική επαρχία. Με το καλό, φτάνουμε στο Ριζοκάρπασο (C), χωμένο μέσα σε πράσινους λόφους. Η πόλη μοιάζει παραμελημένη και μίζερη κατεβαίνοντας τον λόφο. Η πραγματικότητα δεν είναι αρκετά διαφορετική αν και με την κατάλληλη διάθεση (και καιρό που πάντα παίζει για εμένα βασικό ρόλο) όλο αυτό φαντάζει σαν ταξίδι στον χρόνο ή σε άλλη χώρα μακριά από την ιδέα της πολύβουης και κοσμοπολίτικης (Ελεύθερης) Κύπρου.
Συνεχίζουμε για Απόστολο Αντρέα (οι πινακίδες προς Monastir) από μια εξίσου δύσκολη αλλά και «ξεχασμένη» διαδρομή (κάνοντάς την την ημέρα, φροντίζεις να γυρίσεις πριν νυχτώσει λόγω μιας ανασφάλειας που σου δημιουργεί) Υπάρχει ταβέρνα στην μέση της διαδρομής και πάνω στο κύμα σε ένα μικρό κολπίσκο. Αν καταφέρετε να το βρείτε ανοιχτό, θα άξιζε. Λίγο πριν το προορισμό μας, χρυσή παραλία στα αριστερά σας για τρελές βουτιές! Φτάσαμε στον Απόστολο Αντρέα (D), ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι το οποίο πριν την εισβολή των Τούρκων, ήταν ένας από τους σημαντικότερους θρησκευτικούς χώρους της Κύπρου. Η εικόνα του πλέον λυπηρή, ερειπωμένη και απεριποίητη. Οι πόρτες των κελιών, τα μπαλκόνια και το κτίσμα όλο, τυραννισμένο λόγω της θέσης του (σχεδόν πάνω στο κύμα) από την θάλασσα. Μικροπωλητές τριγύρω πουλάνε κάθε λογής .. αηδία. Μιλήστε με τους παπάδες που βρίσκονται στον χώρο, έχουν πολλές ιστορίες να πούνε. Αλλά φροντίστε να πάτε κάποια ήσυχη μέρα. Εν δυνάμει καθημερινή και για κανένα λόγο σε διάρκεια πανηγυριού γιατί πιστεύω ότι η πολυκοσμία κατατρώει τα συναισθήματα και τις ματιές εγκαταλείψεις που πρέπει να μείνουν.
Άιντε σηκωθείτε να επιστρέψουμε.. ναι από τον ίδιο δρόμο! Υπάρχουν και εναλλακτικοί δρόμοι αλλά σε εκείνη την περίπτωση, προμηθευθείτε χάρτη με τα τούρκικα ονόματα γιατί τα ελληνικά και αγγλικά ονόματα έχουν κατακρεουργηθεί και δεν καταλαβαίνεις πάντα που πας. Μπορείτε να διαλέξετε να πάτε Κερύνεια (F) από παραλιακό (είναι σαφώς καλύτερα) ή από την ενδοχώρα (είναι σαφώς.. χειρότερα!). Στην παραλιακή οδό, θα ανεβείτε λόφους, θα βρεθείτε στην θάλασσα, θα φωτογραφίσετε γκρεμίδια δίπλα στην θάλασσα κλπ. Φτάνοντας στην Κερύνεια, κατευθύνεστε προς το κέντρο για να σταματήσετε στο παλιό λιμάνι. Όμορφο, πέτρινο στοιχείο παντού (φάροι, σοκάκια, το κάστρο της Κερύνειας, μαγαζιά (που το 60% ανήκουν σε έναν άνθρωπο(τα λεγόμενα Harbour)!)) αλλά στέλνοντας το βλέμμα μια γραμμή πιο πίσω, βλέπεις μια κατάντια άσχημης ελληνικής επαρχιακής πόλης. Χειμώνα που την επισκέφτηκα, δυσκολεύτηκα υπερβολικά να βρω αξιοπρεπή χώρο (εκτός του ξενοδοχείου Rocks δυτικά του λιμανιού).
Θα καταλήξετε στο G Λευκωσία όπου οι μεν γυναίκες θα μπορέσετε να περιπλανηθείτε στην φθηνή αγορά της παλιάς πόλης ενώ οι δε άντρες, να ρίξετε μια ξεγυρισμένη ξούρα (ρε Traveller μπας και ζήτησες το special ξύρισμα και σε πασπατεύανε 45 λεπτά?).
Λοιπά Στοιχεία
Γιατί να την κάνω: Επειδή όλοι οι Κυπραίοι υποστηρίζουν ότι τα κατεχόμενα είναι πιο όμορφα (καλά, μην το χάψετε). Ο δικός μου λόγος είναι άλλος: επειδή είσαι στο ίδιο νησί, στην ίδια ιστορία (έως το ʼ74) και βρίσκεσαι σε άλλο κόσμο. Φίλοι, άλλο πράγμα η Κύπρος όπως την ξέρετε και την γνωρίσετε και ΑΛΛΟ η από εκεί πλευρά..:
Προτεινόμενη εποχή: Το Ριζοκάρπασο το έκανα χειμώνα με συννεφιά και νομίζω ότι αυτό ταιριάζει στην κατήφεια του χώρου και της κατάστασης.
Εκτιμώμενη διάρκεια: ατελείωτη! Είναι οδική δοκιμασία τι να λέμε τώρα! Μόνο στους δρόμους κάνα 6-7ωρό.
Βαθμολογία: 6/10 (έχοντας ζήσει χρόνια στην Κύπρο, χάρηκα που δεν έφυγα από το νησί και είδα νέα μέρη. Για τους υπολοίπους όμως που εκʼ των πραγμάτων η Κύπρος είναι κάτι νέο, δεν ξέρω αν αξίζει για λίγες μέρες να περάσετε την δοκιμασία του απόστολου Αντρέα. Η Αμμόχωστος παρʼ όλʼ αυτά, απόλυτο must)
