LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.511
- Likes
- 7.700
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
.. Απο το ημερολογιο του πολέμου
Εδώ και ώρες οι Ισραηλίτες βομβαρδίζουν το Λίβανο…νέος πόλεμος ,νέος ξεσηκωμός, εκατοντάδες ξεσπιτωμένοι φυγάδες μέσα στη χώρα τους…
Αιτία η HEZBOLLAH και αφορμή η απαγωγή 2 ισραηλινών στρατιωτών από φανατικούς χεσπολαχ….
Ανοίγουν 2 μέτωπα λοιπόν οι Εβραίοι, ένα στη Γάζα και ένα στο νότιο Λίβανο με τις ευλογίες του Μπούς και την παγωμένη αντίδραση της Ευρώπης..
Αστράφτει λοιπόν ο ουρανός της Βηρυτού και η πόλη που είχε ξαναγίνει το διαμάντι της Μ.Ανατολής μετά το πόλεμο του 1990 ,ξαναγίνεται στάχτη και συντρίμμια…
Δεν θα σταματήσουν μέχρι να παραδοθούν τα όπλα από τους χεσπολαχ ,δηλαδή μέχρι να ανασαίνει και ο τελευταίος Λιβανέζος.
Η χώρα με τους χριστιανούς, τους σουνίτες ,τους σιίτες που δεν διακατέχονται από το αίσθημα της εθνικής συνείδησης. .έτσι που φαίνεται ότι οι χριστιανοί σχεδόν εκδικούνται για τα όσα υπέφεραν στον προηγούμενο εμφύλιο από τους μουσουλμάνους….είναι θλιβερό , λυπηρό να ισοπεδώνουν τα σχολεία σου, τους δρόμους σου, τη πρωτεύουσα σου και εσύ να σκέφτεσαι, ότι είναι η ευκαιρία να απαλλαγείς από τη χεσπολαχ….
Παράξενη ιστορία και κουλτούρα ….αυτές οι διαφωνίες οδηγούν σε εμφύλιους σε διχασμό ,αλλά τώρα πρέπει να δουν ,να αντιληφθούν ότι ο εχθρός είναι ένας ,κοινός για όλους …είναι το Ισραήλ…αλλά αυτό φαίνεται είναι το λιγότερο που τους ενδιαφέρει...
21/7/2006…Φτάσαμε Δαμασκό, ένα ζεστό ξερό τόπο, χωρίς ένα κλαδί πράσινου, ένας καυτός αέρας να σου κόβει την ανάσα, μαύρα πέπλα να ανεμίζουν συνθέτοντας ένα περίεργο σκηνικό,….διαπραγματεύσεις με οδηγούς με γραφεία σε μια προσπάθεια ανερευσης της πιο ασφαλούς διαδρομής προς τη Βηρυτό.
Κάποια στιγμή αποφασίζεται να ακολουθήσουμε τη είσοδο από βορρά και ενώ έχω μιλήσει με τον Τόνι ,τον αδελφό του Ηλία ,που μας περιμένει στο τελωνείο, αλλάζει το σχέδιο τη τελευταία στιγμή κοντά στα σύνορα …Εδώ παίχτηκαν πολλά σενάρια ,από τον πρώτο ταξιτζή που μας ξεφόρτωσε μόλις άκουσε ότι ο προορισμός μας ήταν η Βηρυτός ,και ο ταξιτζής αυτός που επιμένει να πάει από το νότο, πράγμα που δεν συμβουλεύει ούτε η πρεσβεία μας, ούτε οι αστυνομικοί ούτε οι τελωνιακοί, με μόνο σκεφτικό ότι είναι μισή η διαδρομή, και θα μπορέσει να βγάλει 2 κούρσες σε μια μέρα μέχρι να νυχτώσει, ενώ από το βορρά θέλει μια μέρα να φτάσει…Ανήμποροι να επιβάλουμε τη θέληση μας στο τολμηρό οδηγό ,αφεθήκαμε στα χέρια του και του Αλλάχ επίσης, …δεν κατάλαβα πως, ο Μ...είχε επαφές με ένα στρατηγό που μας ‘έλεγε από πού και πότε να περάσουμε ,πώς να διασχίσουμε τις χριστιανικές συνοικίες μέχρι τη Βηρυτό. …σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού των 4 ωρών είχαμε επαφή με αυτόν τον ονομαζόμενο στρατηγό….κάτι που για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνει τις υποψίες μου για τον Μ.. ένα άνθρωπο με χίλια πρόσωπα, χίλιες ταυτότητες ,μυστικών καταβολών και ψεύτικων στοιχείων…
Στο δρόμο όλα τα αυτοκίνητα κινούνται με απίστευτα υπερβολικές μεγάλες ταχύτητες ,για να μην γίνονται στόχοι των ισραηλινών πυραύλων, είδαμε 2 αυτοκίνητα να καίγονται αφού είχαν βαλθεί από πυρά λίγο πριν…
Ο Λίβανος ,αυτή τη φορά ,μου φαίνεται υπέροχος ,όμορφος, έχω να ζητήσω συγνώμη από τον Ηλία ,που όλα αυτά τα χρόνια τον έπρηζα για την ασχήμια της χώρας του, τουλάχιστον αυτή που μου είχε δείξει χρόνια πριν ,όταν το 1998 ήλθαμε διακοπές στο Βόρειο τμήμα στο χωριό του τη ΣΙΑΝΤΡΑ.
Μπροστά μου απλώνονται δένδρα ,καταπράσινοι λόφοι, καλοφτιαγμένα σπίτια. .η κοιλάδα BECKA όμορφη ,τώρα απειλείτε από τα εχθρικά αεροπλάνα…
Ανηφορήσαμε το ΤACHIZ , το βουνό με τους κέδρους ,σύμβολο εθνικό της χώρας, βίλες παντού, κήποι προσεγμένοι με μεράκι …αυτή η χριστιανική περιοχή…η πλούσια γη, που ανήκει σε πλούσιους χριστιανούς Λιβανέζους…..
Φτάσαμε Βηρυτό ….μετά από ένα κοπιαστικό ταξίδι ,στριμωγμένοι σε ένα ταξί 5 άτομα μαζί με βαλίτσες ,φάρμακα ,κούτες κτλ…μουδιασμένοι από φόβο και κούραση…Βηρυτός…..εδώ η ζωή κυλά ομαλά, τουλάχιστον στα βόρεια προάστια.
Πρώτος σταθμός μας ,η Ελληνική πρεσβεία…που μας καλοδέχτηκαν και μας ενημέρωσαν .
Στο καθιστικό-αίθουσα αναμονής δεκάδες ελληνολιβανέζοι, Λιβανέζοι, περιμένουν την έκδοση βίζας η διαβατηρίου να φύγουν με τα καράβια που η Ελληνική κυβέρνηση έχει ναυλώσει και να ζητήσουν ευκαιρίες για πιο ειρηνική ζωή μακριά από τη χώρα τους ,που για μια ακόμη φορά βιώνει ένα πόλεμο…
Από εδώ και μπρος και εμείς πρέπει να σκεφτούμε, να σχεδιάσουμε που και πως θα δράσουμε…
Στο ξενοδοχείο Cavalier ,που θα είναι το κέντρο επιχειρήσεων μας ,ωραίο, καθαρό ,η ανάγκη ενός ζεστού μπάνιου μας τόνωσε μας ξεκούρασε μας χαλάρωσε και ξεχάστηκε με μιας η ταλαιπωρία και η στενότητα των 6 ατόμων σε ένα αυτοκίνητο σενταν…
Η συνάντηση του Δ..με τους εκπροσώπους της οργάνωσης του Χαρίρι με ξαφνιάζει και με προβληματίζει…..ποτε πρόλαβαν να μάθουν για τον ερχομό μας?
Οι σκέψεις και προβληματισμοί μου για το θέμα αυτό, θεωρήθηκαν υπερβολικές από τη συμβουλευτική συνάντηση ,συντονισμού λήψης αποφάσεων κατά τον δημοκρατικό τρόπο του Δ... και Παπ....... κουράστηκα να ακούω τις φαμφάρες τους. ,…θα προσπαθήσω να καταγράψω τις εικόνες ,τη κατάσταση και τίποτα άλλο ,πέρα του να επιστρέψω ζωντανή πίσω.
Στις 22/7/2006 κατά τις 10 θα συναντηθούμε με τη Καρχιλάκη τη Μαρία τη δημοσιογράφο ,τη συμπάθεια του ψηλού που με είχε πρήξει πριν φύγω από τα Χανιά για χάρη της, να πάμε στα σχολεία που υπάρχουν πρόσφυγες και να δούμε τα κέντρα υγείας του Χαρίρι.., που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτούς έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα, αφού μας ψάχνουν οι ίδιοι, να μας δείξουν το πόσο ενδιαφέρονται για το λαό τους ,πόσο ξοδεύουν από αυτά που τους έκλεψαν και που θα συνεχίσουν να κλέβουν μόλις πάρουν την εξουσία στα χέρια τους …,από ότι είδα σε φωτογραφίες ,τα κέντρα υγείας θα τα ζήλευε το δικό μας ωνάσειο.., έχουν χρήμα παιδάκι μου και φαίνεται, κυκλοφορούν με μερσεντές, κρατούν κινητά 7ης γενιάς που λέει ο λόγος ,γιατί δεν έχουν βγει ακόμη ,κουστούμια ατσαλάκωτα, με άρωμα πανάκριβο να βγαίνει από τους φρεσκοξυρισμένους πόρους των προσώπων τους…
Το ξενοδοχείο ,γεμάτο ρεπόρτερ γυρνούν το βράδυ κουρασμένοι, σκονισμένοι από το πεδίο των μαχών….εγώ ,πάντως δεν άκουσα κανένα βομβαρδισμό απόψε, κοιμήθηκα σαν τούβλο….η κούραση, η ζέστη φαίνεται θα έκανε το θαύμα της........................
Εδώ και ώρες οι Ισραηλίτες βομβαρδίζουν το Λίβανο…νέος πόλεμος ,νέος ξεσηκωμός, εκατοντάδες ξεσπιτωμένοι φυγάδες μέσα στη χώρα τους…
Αιτία η HEZBOLLAH και αφορμή η απαγωγή 2 ισραηλινών στρατιωτών από φανατικούς χεσπολαχ….
Ανοίγουν 2 μέτωπα λοιπόν οι Εβραίοι, ένα στη Γάζα και ένα στο νότιο Λίβανο με τις ευλογίες του Μπούς και την παγωμένη αντίδραση της Ευρώπης..
Αστράφτει λοιπόν ο ουρανός της Βηρυτού και η πόλη που είχε ξαναγίνει το διαμάντι της Μ.Ανατολής μετά το πόλεμο του 1990 ,ξαναγίνεται στάχτη και συντρίμμια…
Δεν θα σταματήσουν μέχρι να παραδοθούν τα όπλα από τους χεσπολαχ ,δηλαδή μέχρι να ανασαίνει και ο τελευταίος Λιβανέζος.
Η χώρα με τους χριστιανούς, τους σουνίτες ,τους σιίτες που δεν διακατέχονται από το αίσθημα της εθνικής συνείδησης. .έτσι που φαίνεται ότι οι χριστιανοί σχεδόν εκδικούνται για τα όσα υπέφεραν στον προηγούμενο εμφύλιο από τους μουσουλμάνους….είναι θλιβερό , λυπηρό να ισοπεδώνουν τα σχολεία σου, τους δρόμους σου, τη πρωτεύουσα σου και εσύ να σκέφτεσαι, ότι είναι η ευκαιρία να απαλλαγείς από τη χεσπολαχ….
Παράξενη ιστορία και κουλτούρα ….αυτές οι διαφωνίες οδηγούν σε εμφύλιους σε διχασμό ,αλλά τώρα πρέπει να δουν ,να αντιληφθούν ότι ο εχθρός είναι ένας ,κοινός για όλους …είναι το Ισραήλ…αλλά αυτό φαίνεται είναι το λιγότερο που τους ενδιαφέρει...
21/7/2006…Φτάσαμε Δαμασκό, ένα ζεστό ξερό τόπο, χωρίς ένα κλαδί πράσινου, ένας καυτός αέρας να σου κόβει την ανάσα, μαύρα πέπλα να ανεμίζουν συνθέτοντας ένα περίεργο σκηνικό,….διαπραγματεύσεις με οδηγούς με γραφεία σε μια προσπάθεια ανερευσης της πιο ασφαλούς διαδρομής προς τη Βηρυτό.
Κάποια στιγμή αποφασίζεται να ακολουθήσουμε τη είσοδο από βορρά και ενώ έχω μιλήσει με τον Τόνι ,τον αδελφό του Ηλία ,που μας περιμένει στο τελωνείο, αλλάζει το σχέδιο τη τελευταία στιγμή κοντά στα σύνορα …Εδώ παίχτηκαν πολλά σενάρια ,από τον πρώτο ταξιτζή που μας ξεφόρτωσε μόλις άκουσε ότι ο προορισμός μας ήταν η Βηρυτός ,και ο ταξιτζής αυτός που επιμένει να πάει από το νότο, πράγμα που δεν συμβουλεύει ούτε η πρεσβεία μας, ούτε οι αστυνομικοί ούτε οι τελωνιακοί, με μόνο σκεφτικό ότι είναι μισή η διαδρομή, και θα μπορέσει να βγάλει 2 κούρσες σε μια μέρα μέχρι να νυχτώσει, ενώ από το βορρά θέλει μια μέρα να φτάσει…Ανήμποροι να επιβάλουμε τη θέληση μας στο τολμηρό οδηγό ,αφεθήκαμε στα χέρια του και του Αλλάχ επίσης, …δεν κατάλαβα πως, ο Μ...είχε επαφές με ένα στρατηγό που μας ‘έλεγε από πού και πότε να περάσουμε ,πώς να διασχίσουμε τις χριστιανικές συνοικίες μέχρι τη Βηρυτό. …σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού των 4 ωρών είχαμε επαφή με αυτόν τον ονομαζόμενο στρατηγό….κάτι που για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνει τις υποψίες μου για τον Μ.. ένα άνθρωπο με χίλια πρόσωπα, χίλιες ταυτότητες ,μυστικών καταβολών και ψεύτικων στοιχείων…
Στο δρόμο όλα τα αυτοκίνητα κινούνται με απίστευτα υπερβολικές μεγάλες ταχύτητες ,για να μην γίνονται στόχοι των ισραηλινών πυραύλων, είδαμε 2 αυτοκίνητα να καίγονται αφού είχαν βαλθεί από πυρά λίγο πριν…
Ο Λίβανος ,αυτή τη φορά ,μου φαίνεται υπέροχος ,όμορφος, έχω να ζητήσω συγνώμη από τον Ηλία ,που όλα αυτά τα χρόνια τον έπρηζα για την ασχήμια της χώρας του, τουλάχιστον αυτή που μου είχε δείξει χρόνια πριν ,όταν το 1998 ήλθαμε διακοπές στο Βόρειο τμήμα στο χωριό του τη ΣΙΑΝΤΡΑ.
Μπροστά μου απλώνονται δένδρα ,καταπράσινοι λόφοι, καλοφτιαγμένα σπίτια. .η κοιλάδα BECKA όμορφη ,τώρα απειλείτε από τα εχθρικά αεροπλάνα…
Ανηφορήσαμε το ΤACHIZ , το βουνό με τους κέδρους ,σύμβολο εθνικό της χώρας, βίλες παντού, κήποι προσεγμένοι με μεράκι …αυτή η χριστιανική περιοχή…η πλούσια γη, που ανήκει σε πλούσιους χριστιανούς Λιβανέζους…..
Φτάσαμε Βηρυτό ….μετά από ένα κοπιαστικό ταξίδι ,στριμωγμένοι σε ένα ταξί 5 άτομα μαζί με βαλίτσες ,φάρμακα ,κούτες κτλ…μουδιασμένοι από φόβο και κούραση…Βηρυτός…..εδώ η ζωή κυλά ομαλά, τουλάχιστον στα βόρεια προάστια.
Πρώτος σταθμός μας ,η Ελληνική πρεσβεία…που μας καλοδέχτηκαν και μας ενημέρωσαν .
Στο καθιστικό-αίθουσα αναμονής δεκάδες ελληνολιβανέζοι, Λιβανέζοι, περιμένουν την έκδοση βίζας η διαβατηρίου να φύγουν με τα καράβια που η Ελληνική κυβέρνηση έχει ναυλώσει και να ζητήσουν ευκαιρίες για πιο ειρηνική ζωή μακριά από τη χώρα τους ,που για μια ακόμη φορά βιώνει ένα πόλεμο…
Από εδώ και μπρος και εμείς πρέπει να σκεφτούμε, να σχεδιάσουμε που και πως θα δράσουμε…
Στο ξενοδοχείο Cavalier ,που θα είναι το κέντρο επιχειρήσεων μας ,ωραίο, καθαρό ,η ανάγκη ενός ζεστού μπάνιου μας τόνωσε μας ξεκούρασε μας χαλάρωσε και ξεχάστηκε με μιας η ταλαιπωρία και η στενότητα των 6 ατόμων σε ένα αυτοκίνητο σενταν…
Η συνάντηση του Δ..με τους εκπροσώπους της οργάνωσης του Χαρίρι με ξαφνιάζει και με προβληματίζει…..ποτε πρόλαβαν να μάθουν για τον ερχομό μας?
Οι σκέψεις και προβληματισμοί μου για το θέμα αυτό, θεωρήθηκαν υπερβολικές από τη συμβουλευτική συνάντηση ,συντονισμού λήψης αποφάσεων κατά τον δημοκρατικό τρόπο του Δ... και Παπ....... κουράστηκα να ακούω τις φαμφάρες τους. ,…θα προσπαθήσω να καταγράψω τις εικόνες ,τη κατάσταση και τίποτα άλλο ,πέρα του να επιστρέψω ζωντανή πίσω.
Στις 22/7/2006 κατά τις 10 θα συναντηθούμε με τη Καρχιλάκη τη Μαρία τη δημοσιογράφο ,τη συμπάθεια του ψηλού που με είχε πρήξει πριν φύγω από τα Χανιά για χάρη της, να πάμε στα σχολεία που υπάρχουν πρόσφυγες και να δούμε τα κέντρα υγείας του Χαρίρι.., που δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτούς έτσι όπως ήλθαν τα πράγματα, αφού μας ψάχνουν οι ίδιοι, να μας δείξουν το πόσο ενδιαφέρονται για το λαό τους ,πόσο ξοδεύουν από αυτά που τους έκλεψαν και που θα συνεχίσουν να κλέβουν μόλις πάρουν την εξουσία στα χέρια τους …,από ότι είδα σε φωτογραφίες ,τα κέντρα υγείας θα τα ζήλευε το δικό μας ωνάσειο.., έχουν χρήμα παιδάκι μου και φαίνεται, κυκλοφορούν με μερσεντές, κρατούν κινητά 7ης γενιάς που λέει ο λόγος ,γιατί δεν έχουν βγει ακόμη ,κουστούμια ατσαλάκωτα, με άρωμα πανάκριβο να βγαίνει από τους φρεσκοξυρισμένους πόρους των προσώπων τους…
Το ξενοδοχείο ,γεμάτο ρεπόρτερ γυρνούν το βράδυ κουρασμένοι, σκονισμένοι από το πεδίο των μαχών….εγώ ,πάντως δεν άκουσα κανένα βομβαρδισμό απόψε, κοιμήθηκα σαν τούβλο….η κούραση, η ζέστη φαίνεται θα έκανε το θαύμα της........................
