Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν στην Ιταλία για επαγγελματικούς λόγους (Μιλάνο-Μπολόνια) αλλά τελικά κατάφερα να ξεκλέψω το σαββατοκύριακο για να πάω και κάπου αλλού. Αφού έχω διαβάσει ότι οδηγός έχει πέσει στα χέρια μου και τις πολύ κατατοπιστικές πληροφορίες που μου έδωσε η V.Z. μέσα από το site για τους δολομίτες που αρχικά ήταν ο προορισμός μας λόγω τυχαίων γεγονότων χάθηκε αρκετός χρόνος και το ταξίδι τόσο βόρεια ήταν ανέφικτο για σαββατοκύριακο μόνο.
Στην αναζήτηση νέου προορισμού η μικρή απόσταση της λίμνης Ματζόρε από το αεροδρόμιο Μαλπένσα (περίπου 30 λεπτά) ήταν ο καθοριστικός λόγος της επιλογής της.
Ξεκινώντας την διαδρομή μας κατά μήκος της λίμνης από την αριστερή πλευρά το πρώτο χωριό με το όνομα Αρόνα. Γραφικό λιμανάκι με προβλήτες, και πλάζ.
Στη συνέχεια επαναλαμβάνετε περίπου το ίδιο σκηνικό με μικρά χωριά πάνω στην λίμνη χωρίς κάτι το εξαιρετικό. Σε περίπου 20 λεπτά βρισκόμαστε στην Στρένζα. Καθώς προχωράμε μέσα την πόλη έχουμε αρχίσει να συζητάμε αν θα συνεχίσουμε ή θα μείνουμε εκεί, εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι αρχικά ο στόχος μας ήταν το Λοκάρνο στο πιο βόρειο σημείο της λίμνης στην πλευρά της Ελβετίας στόχος που άλλαξε πολύ εύκολα μέχρι να διασχίσουμε όλη τη Στρένζα.
Μία εξαιρετική κωμόπολη επάνω στην λίμνη με πολύ ωραία ξενοδοχεία σαν παλάτια και θέα στη λίμνη που σε κοντινή απόσταση από την στεριά έχει 3 μικρά νησάκια το Ιζολα Βέλλα, το Ίζολα Σουπεριόρε και το Ίζολα Μάντρε.
Καραβάκια και θαλάσσια ταξί σε μεταφέρουν στα νησάκια που έχουν καφετέριες, εστιατόρια, μαγαζιά με αναμνηστικά και κυρίως παλάτια.
Το κέντρο της πόλης είναι γραφικό με πλακόστρωτα και μικρά στενά δρομάκια με καταστήματα και σπίτια ιταλικής αρχιτεκτονικής . αυτή την εποχή ήταν αρκετά ήσυχα χωρίς πολυκοσμία ιδανικά για περπάτημα. Αν δεν θέλετε να περπατήσετε υπάρχει τρενάκι που ξεκινά από την παραλία και κάνει τον κύκλο της πόλης.
Επίσης υπάρχει και τελεφερίκ που ανεβαίνει σε υψόμετρο 1.490 μέτρα στο Μόντε Ματαρόνε. Η θέα είναι εκπληκτική καθώς από εκεί βλέπεις την λίμνη Ματζόρε με τα νησάκια της και στο βάθος τις χιονισμένες κορυφές των Άλπεων, από την μία πλευρά και διάφορε άλλες λίμνες από την άλλη.
Κατά μήκος της παραλίας υπάρχει χώρος πρασίνου και άθλησης καθώς και χώροι για παιδικό παιχνίδι. Το απόγευμα τα παιδιά παίζουν και οι μεγαλύτεροι περπατούν κατά μήκος της προβλήτας.
Εμείς μπορέσαμε να δούμε μόνο το ένα το Ιζολα Βέλλα που ήταν το παλάτι της οικογένειας Μπορομέρο που τις ανήκουν τα νησιά αυτά καθώς και τα αλιευτικά δικαιώματα τα τελευταία 500 χρόνια. το παλάτι χτίσθηκε από τον κόμη Βιταλιάνο Μπορομέρο που αποφάσισε να το μετατρέψει σε κήπο για την σύζυγο του (φήμες λένε ότι το προόριζε για τις μυστικές συναντήσεις με την ερωμένη του). Ο κήπος εκτίνετε σε διαφορετικά επίπεδα με θέα στην λίμνη.
Το παλάτι ήταν εξαιρετικής αρχιτεκτονικής με αίθουσες διαφορετικού ρυθμού και κήπους με έντονη βλάστηση και λευκά παγόνια που κυκλοφορούσαν ελεύθερα.
Τα ξενοδοχεία για όσους θέλουν να μείνουν εκεί είναι το ένα καλύτερο από το άλλο εξαρτάται τι θέλει να διαθέσει ο κάθε ένας. Εμείς μείναμε στο “Grand Hotel des iles Borromees” σωστό παλάτι, η θέα στην λίμνη μαγική.
Όταν γύρισα άρχισα να βλέπω τις φωτογραφίες που τράβηξα και καμία δεν μπορούσε να απεικονίσει το ελάχιστο από την ομορφιά και ηρεμία που είχε το τοπίο.
Κλείνοντας η βόρεια Ιταλία είναι η αγαπημένη μου σίγουρα θα πάω πάλι με αυτοκίνητο για να εξερευνήσω κάθε τις γωνιά.
Στην αναζήτηση νέου προορισμού η μικρή απόσταση της λίμνης Ματζόρε από το αεροδρόμιο Μαλπένσα (περίπου 30 λεπτά) ήταν ο καθοριστικός λόγος της επιλογής της.
Ξεκινώντας την διαδρομή μας κατά μήκος της λίμνης από την αριστερή πλευρά το πρώτο χωριό με το όνομα Αρόνα. Γραφικό λιμανάκι με προβλήτες, και πλάζ.
Στη συνέχεια επαναλαμβάνετε περίπου το ίδιο σκηνικό με μικρά χωριά πάνω στην λίμνη χωρίς κάτι το εξαιρετικό. Σε περίπου 20 λεπτά βρισκόμαστε στην Στρένζα. Καθώς προχωράμε μέσα την πόλη έχουμε αρχίσει να συζητάμε αν θα συνεχίσουμε ή θα μείνουμε εκεί, εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι αρχικά ο στόχος μας ήταν το Λοκάρνο στο πιο βόρειο σημείο της λίμνης στην πλευρά της Ελβετίας στόχος που άλλαξε πολύ εύκολα μέχρι να διασχίσουμε όλη τη Στρένζα.
Μία εξαιρετική κωμόπολη επάνω στην λίμνη με πολύ ωραία ξενοδοχεία σαν παλάτια και θέα στη λίμνη που σε κοντινή απόσταση από την στεριά έχει 3 μικρά νησάκια το Ιζολα Βέλλα, το Ίζολα Σουπεριόρε και το Ίζολα Μάντρε.
Καραβάκια και θαλάσσια ταξί σε μεταφέρουν στα νησάκια που έχουν καφετέριες, εστιατόρια, μαγαζιά με αναμνηστικά και κυρίως παλάτια.
Το κέντρο της πόλης είναι γραφικό με πλακόστρωτα και μικρά στενά δρομάκια με καταστήματα και σπίτια ιταλικής αρχιτεκτονικής . αυτή την εποχή ήταν αρκετά ήσυχα χωρίς πολυκοσμία ιδανικά για περπάτημα. Αν δεν θέλετε να περπατήσετε υπάρχει τρενάκι που ξεκινά από την παραλία και κάνει τον κύκλο της πόλης.
Επίσης υπάρχει και τελεφερίκ που ανεβαίνει σε υψόμετρο 1.490 μέτρα στο Μόντε Ματαρόνε. Η θέα είναι εκπληκτική καθώς από εκεί βλέπεις την λίμνη Ματζόρε με τα νησάκια της και στο βάθος τις χιονισμένες κορυφές των Άλπεων, από την μία πλευρά και διάφορε άλλες λίμνες από την άλλη.
Κατά μήκος της παραλίας υπάρχει χώρος πρασίνου και άθλησης καθώς και χώροι για παιδικό παιχνίδι. Το απόγευμα τα παιδιά παίζουν και οι μεγαλύτεροι περπατούν κατά μήκος της προβλήτας.
Εμείς μπορέσαμε να δούμε μόνο το ένα το Ιζολα Βέλλα που ήταν το παλάτι της οικογένειας Μπορομέρο που τις ανήκουν τα νησιά αυτά καθώς και τα αλιευτικά δικαιώματα τα τελευταία 500 χρόνια. το παλάτι χτίσθηκε από τον κόμη Βιταλιάνο Μπορομέρο που αποφάσισε να το μετατρέψει σε κήπο για την σύζυγο του (φήμες λένε ότι το προόριζε για τις μυστικές συναντήσεις με την ερωμένη του). Ο κήπος εκτίνετε σε διαφορετικά επίπεδα με θέα στην λίμνη.
Το παλάτι ήταν εξαιρετικής αρχιτεκτονικής με αίθουσες διαφορετικού ρυθμού και κήπους με έντονη βλάστηση και λευκά παγόνια που κυκλοφορούσαν ελεύθερα.
Τα ξενοδοχεία για όσους θέλουν να μείνουν εκεί είναι το ένα καλύτερο από το άλλο εξαρτάται τι θέλει να διαθέσει ο κάθε ένας. Εμείς μείναμε στο “Grand Hotel des iles Borromees” σωστό παλάτι, η θέα στην λίμνη μαγική.
Όταν γύρισα άρχισα να βλέπω τις φωτογραφίες που τράβηξα και καμία δεν μπορούσε να απεικονίσει το ελάχιστο από την ομορφιά και ηρεμία που είχε το τοπίο.
Κλείνοντας η βόρεια Ιταλία είναι η αγαπημένη μου σίγουρα θα πάω πάλι με αυτοκίνητο για να εξερευνήσω κάθε τις γωνιά.
.
