gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.732
Κεφάλαιο 10
Μέρας γιορτής η συνέχεια.
Αποφασίζοντας να περπατήσω στο κέντρο της πόλης του Μινσκ, διέσχισα
τη λεωφόρο Νiezaliezhnasci
και κατευθύνθηκα προς το πάρκο Γκόρκι (από τους αγαπημένους μου συγγραφείς).
Δίπλα από το πάρκο έρρεε ο ποταμός Svislach,
τμήμα του οποίου είχαν εκτρέψει σε μερικά σημεία, για δημιουργία υδάτινου στοιχείου στο πάρκο Γκόρκι.
Προχωρώντας στο πάρκο είδα το νέο γήπεδο του χόκεϊ επί πάγου,
το οποίο κατασκευάστηκε για τις ανάγκες του παγκόσμιου πρωταθλήματος του έτους 2014. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο σύντροφος πρόεδρος είναι λάτρης αυτού του αθλήματος.
Συνέχισα για αρκετή ώρα τις βόλτες στο πάρκο,
μέχρι που αποφάσισα να βγω έξω απ' αυτό.
Εκεί στην περιοχή ήταν και το σπίτι που διέμενε ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, (ο φερόμενος ως δολοφόνος του JFK) αλλά δεν πήγα προς τα εκεί. Δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα, οπότε ανηφόρισα, επιστρέφοντας προς το κέντρο της πόλης.
Περνώντας από την πίσω πλευρά του τσίρκου, το οποίο είχα επισκεφτεί την προηγούμενη νύχτα
προχώρησα προς την Κεντρική Πλατεία, όπου έξω από το μέγαρο του στρατού υπάρχει ένα τανκ
από τα πρώτα που μπήκαν κατά τον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο για την απελευθέρωση του Μινσκ. Στην Κεντρική Πλατεία,
υπάρχει και ένα μικρό πάρκο,
απέναντι από το οποίο είναι το Προεδρικό Κτίριο Διοίκησης,
όπου ο σύντροφος πρόεδρος παίρνει τις σοφές του αποφάσεις, σύμφωνα με τον οδηγό (Lonely Planet) που είχα στα χέρια μου. Το Προεδρικό Κτίριο Διοίκησης αποτελεί και την κατοικία του συντρόφου προέδρου. Παρατήρησα ότι όπως ανέφερε και ο οδηγός (Lonely Planet), δεν περνούσε πολύς κόσμος από το μεγάλο πεζοδρόμιο του Προεδρικού Κτιρίου.
Όλοι σχεδόν προτιμούσαν να περνούν από το απέναντι πάρκο.
Στη συνέχεια προχωρώ προς την πλατεία Oktyabrskaya,
όπου υπάρχει το Μέγαρο της Δημοκρατίας, το Μέγαρο Πολιτισμού των Συνδικάτων και το Μουσείο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Μετά από λίγο περπάτημα στην πλατεία Oktyabrskaya και με δεδομένο ότι ήμουν κοντά στο ξενοδοχείο μου, μπαίνω σε ένα σουπερμάρκετ, για να φορτώσω βότκες, τις οποίες είχα δοκιμάσει και μου είχαν φανεί υπέροχες, σε τιμή 3 ευρώ (ή και λιγότερο) το μπουκάλι.
Ανέβηκα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου, να αφήσω τις αγορές μου, για ντους και ανασυγκρότηση και κατέβηκα γρήγορα στο διπλανό μπαρ, στο οποίο είχα γνωριστεί με όλα τα παιδιά που δούλευαν εκεί, για να γιορτάσω την αλλαγή της 10ετίας μου με άριστη λευκορώσικη βότκα.
Μάλιστα επειδή το μπαρ διέθετε και wi-fi, παρακολουθούσα από το σάιτ του esake, την τελικά επιτυχή εξέλιξη του αγώνα της ομάδας μου, που μας εδραίωνε στην Α1 κατηγορία.
Όπως έπινα τη βότκα, μου εξήγησαν ότι λόγω Σαββατόβραδου θα δυσκολευόμουν να βρω ελεύθερο ρεστοράν για φαγητό. Αυτό μου δημιούργησε μεγάλη έκπληξη, σκεπτόμενος παράλληλα και την κρίση στην Ελλάδα.
Κάποια στιγμή βγαίνω έξω από το μπαρ και γυρίζοντας ρεστοράν που είχα σταμπάρει είχα αρχίσει να απογοητεύομαι, σκεπτόμενος να πάω προς τη μπυραρία Browar Rakowski, όπου είχα κάτσει την πρώτη νύχτα και είχα δει ότι το μαγαζί είναι τεράστιο. Όμως ρωτώντας απέναντι από το δημαρχείο,
βρήκα θέση σε ένα γάστρο-μπαρ,
τσέχικης μορφής, με την αγαπημένη μου μπύρα Pilsner Urquell, σε βαρέλι.
Το περιβάλλον ήταν πολύ καλό,
το φιλέτο υπέροχο
και η μπύρα καταπληκτική.
Τη γιορτή τη συνέχισα σε διπλανό κλαμπ, ενώ αργά το βράδυ, ως τελευταία νύχτα στο Μινσκ και ως νύχτα γιορτής, πέρασα από το αγαπημένο μου μπαρ δίπλα στο ξενοδοχείο για τις τελευταίες βότκες. Η γιορτή συνεχίστηκε μέχρι πολύ αργά.
Μέρας γιορτής η συνέχεια.
Αποφασίζοντας να περπατήσω στο κέντρο της πόλης του Μινσκ, διέσχισα
τη λεωφόρο Νiezaliezhnasci
και κατευθύνθηκα προς το πάρκο Γκόρκι (από τους αγαπημένους μου συγγραφείς).
Δίπλα από το πάρκο έρρεε ο ποταμός Svislach,
τμήμα του οποίου είχαν εκτρέψει σε μερικά σημεία, για δημιουργία υδάτινου στοιχείου στο πάρκο Γκόρκι.
Προχωρώντας στο πάρκο είδα το νέο γήπεδο του χόκεϊ επί πάγου,
το οποίο κατασκευάστηκε για τις ανάγκες του παγκόσμιου πρωταθλήματος του έτους 2014. Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο σύντροφος πρόεδρος είναι λάτρης αυτού του αθλήματος.
Συνέχισα για αρκετή ώρα τις βόλτες στο πάρκο,
μέχρι που αποφάσισα να βγω έξω απ' αυτό.
Εκεί στην περιοχή ήταν και το σπίτι που διέμενε ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, (ο φερόμενος ως δολοφόνος του JFK) αλλά δεν πήγα προς τα εκεί. Δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα, οπότε ανηφόρισα, επιστρέφοντας προς το κέντρο της πόλης.
Περνώντας από την πίσω πλευρά του τσίρκου, το οποίο είχα επισκεφτεί την προηγούμενη νύχτα
προχώρησα προς την Κεντρική Πλατεία, όπου έξω από το μέγαρο του στρατού υπάρχει ένα τανκ
από τα πρώτα που μπήκαν κατά τον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο για την απελευθέρωση του Μινσκ. Στην Κεντρική Πλατεία,
υπάρχει και ένα μικρό πάρκο,
απέναντι από το οποίο είναι το Προεδρικό Κτίριο Διοίκησης,
όπου ο σύντροφος πρόεδρος παίρνει τις σοφές του αποφάσεις, σύμφωνα με τον οδηγό (Lonely Planet) που είχα στα χέρια μου. Το Προεδρικό Κτίριο Διοίκησης αποτελεί και την κατοικία του συντρόφου προέδρου. Παρατήρησα ότι όπως ανέφερε και ο οδηγός (Lonely Planet), δεν περνούσε πολύς κόσμος από το μεγάλο πεζοδρόμιο του Προεδρικού Κτιρίου.
Όλοι σχεδόν προτιμούσαν να περνούν από το απέναντι πάρκο.
Στη συνέχεια προχωρώ προς την πλατεία Oktyabrskaya,
όπου υπάρχει το Μέγαρο της Δημοκρατίας, το Μέγαρο Πολιτισμού των Συνδικάτων και το Μουσείο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου.
Μετά από λίγο περπάτημα στην πλατεία Oktyabrskaya και με δεδομένο ότι ήμουν κοντά στο ξενοδοχείο μου, μπαίνω σε ένα σουπερμάρκετ, για να φορτώσω βότκες, τις οποίες είχα δοκιμάσει και μου είχαν φανεί υπέροχες, σε τιμή 3 ευρώ (ή και λιγότερο) το μπουκάλι.
Ανέβηκα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου, να αφήσω τις αγορές μου, για ντους και ανασυγκρότηση και κατέβηκα γρήγορα στο διπλανό μπαρ, στο οποίο είχα γνωριστεί με όλα τα παιδιά που δούλευαν εκεί, για να γιορτάσω την αλλαγή της 10ετίας μου με άριστη λευκορώσικη βότκα.
Μάλιστα επειδή το μπαρ διέθετε και wi-fi, παρακολουθούσα από το σάιτ του esake, την τελικά επιτυχή εξέλιξη του αγώνα της ομάδας μου, που μας εδραίωνε στην Α1 κατηγορία.
Όπως έπινα τη βότκα, μου εξήγησαν ότι λόγω Σαββατόβραδου θα δυσκολευόμουν να βρω ελεύθερο ρεστοράν για φαγητό. Αυτό μου δημιούργησε μεγάλη έκπληξη, σκεπτόμενος παράλληλα και την κρίση στην Ελλάδα.
Κάποια στιγμή βγαίνω έξω από το μπαρ και γυρίζοντας ρεστοράν που είχα σταμπάρει είχα αρχίσει να απογοητεύομαι, σκεπτόμενος να πάω προς τη μπυραρία Browar Rakowski, όπου είχα κάτσει την πρώτη νύχτα και είχα δει ότι το μαγαζί είναι τεράστιο. Όμως ρωτώντας απέναντι από το δημαρχείο,
βρήκα θέση σε ένα γάστρο-μπαρ,
τσέχικης μορφής, με την αγαπημένη μου μπύρα Pilsner Urquell, σε βαρέλι.
Το περιβάλλον ήταν πολύ καλό,
το φιλέτο υπέροχο
και η μπύρα καταπληκτική.
Τη γιορτή τη συνέχισα σε διπλανό κλαμπ, ενώ αργά το βράδυ, ως τελευταία νύχτα στο Μινσκ και ως νύχτα γιορτής, πέρασα από το αγαπημένο μου μπαρ δίπλα στο ξενοδοχείο για τις τελευταίες βότκες. Η γιορτή συνεχίστηκε μέχρι πολύ αργά.