Μία καθημερινή ημέρα

tita

Member
Μηνύματα
732
Likes
223
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
Αν και δεν νομίζω ότι θα μου βγει πολύ καλό, γιατί είναι σε μορφή σημειώσεων, λέω να το ποστάρω και ό,τι γίνει.
Θα προσπαθήσω λοιπόν να περιγράψω μία καθημερινή μέρα εδώ. Ίσως και πιο αναλυτικά από ότι χρειάζεται...
Το πρωί σηκώνομαι κατά τις 8παρά, το αργότερο 8 και κάτι. Θα κάνω το ντουζ μου αν χρειάζεται, θα φάω το πρωινό μου ή θα πιω τον καφέ μου, θα κοιτάξω για κανά 5-10’ κπ σελίδες στο internet και μετά θα φύγω. Αν έχω μαζέψει αρκετά ανακυκλώσιμα, θα τα πάρω να τα ρίξω στον κίτρινο κάδο μπροστά από την πολυκατοικία, στον μπλε τα χαρτιά, στον καφέ τα φαγητά και τα υπόλοιπα στον μεγάλο, τον μαύρο.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ποτέ δεν φοράω το μπουφάν μου μέσα στο σπίτι, οπότε με το που βγαίνω από την κεντρική είσοδο, πάντα είμαι σε ένα στυλ παράξενο, προσπαθώντας να φορέσω το μπουφάν μου και να βάλω τα ακουστικά από το mp3 μου. Πάλι για έναν ανεξήγητο λόγο, πάντα κοιτάω το ρολόι που βρίσκεται σε μια κολόνα(πώς γράφεται;;;), κοντά στο περίπτερο. Περνάω τα φανάρια και σε 2’ βρίσκομαι στο σταθμό του S-Bahn. Στην είσοδο, υπάρχει συνήθως μία κυρία που πουλάει την καθημερινή εφημερίδα, και έχει απλωμένες στον πάγκο τις εφημερίδες. Φοράει συγκεκριμένα ρούχα/πανοφόρι, λογικά στα χρώματα της εφημερίδας. Καμιά φορά, φέρνει και το λάπτοπ της μαζί της, διότι προφανώς υπάρχει ασύρματο ίντερνετ εκεί και έτσι το εκμεταλλεύεται. Με το που μπαίνεις στο σταθμό, τον τελευταίο μήνα συναντάς μία παράξενη κατασκευή, σε μορφή φράουλας. Στην αρχή νόμιζα ήταν διαφημιστικό, αλλά μια μέρα είδα ότι το χρησιμοποιούν ως «πάγκο» για να πουλάνε φράουλες. Ακριβώς απέναντι, από πάντα, υπάρχει μία άλλη κυρία, που πουλάει φράουλες, σε κανονικό πάγκο, όπως αυτοί της λαϊκής. Α, ξέχασα, στο ενδιάμεσο, υπάρχει και το κλασικό μαγαζάκι που πουλάει σάντουιτς και καφέ, σε στυλ everest. Πανάκριβο. Το ένα σάντουιτς κάνει πάνω από 2.5 ευρώ. Για πρώτη φορά συνάντησα εδώ τόσο ακριβό πράγμα!

Στο σταθμό πάνω δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να περιγράψω. Είναι όπως οι περισσότεροι σταθμοί, και ίσως λόγω της υπερυψωμένης θέσης του έχει και καλή θέα. Αν και είναι σταθμός όπου απαγορεύεται το κάπνισμα, έχω πετύχει αρκετές περιπτώσεις που καπνίζουν. Αλλά κατά τη γνώμη μου δεν ενοχλεί, καθότι είναι ανοιχτός χώρος. Τι άλλο...ε, το κλασικό, ότι δίπλα από τα καθίσματα υπάρχουν πάντα οι 4 διαφορετικοί κάδοι ανακύκλωσης.
5122_1184359891748_1310774789_513359_2619795_n.jpg (image)
Από εκεί και πέρα, κάνω κανα 40’ για να φτάσω στη δουλειά, οπότε είτε ακούω τη μουσική μου, είτε περιεργάζομαι τους γύρω, είτε διαβάζω κάτι, είτε σκέφτομαι πώς θα λύσω το πρόβλημα που θα έχω εκείνη την περίοδο. Εδώ νομίζω ότι αξίζει να επισημάνω ότι οι Βερολινέζοι γενικά κοιτάνε έντονα, χωρίς αυτό να είναι παρεξηγήσιμο. Υπάρχει γενικά η άποψη, την οποία έχω δει και σε κάποια φόρουμ, ότι το Βερολίνο είναι γνωστό γιατί «people are staring at you». Αυτό νομίζω οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, από διαφορετικές χώρες, και καθενός το πρόσωπο αλλά και η εμφάνιση/στυλ, έχει ενδιαφέρον. Βέβαια από την Ελλάδα είχα μια συνήθεια στους κάπως παράξενους/διαφορετικούς, να προσπαθώ να φανταστώ τι δουλειά κάνουν, και εδώ έπιασα τον εαυτό μου να κάνει το ίδιο μερικές φορές. Κάτι ακόμα που μου αρέσει, είναι ότι κάθε μέρα βλέπω ένα σχολείο, δημοτικό ή νηπιαγωγείο, να συνοδεύεται από τις δασκάλες του και να πηγαίνουν κάπου. Χαίρομαι που βλέπω τα παιδάκια ήσυχα, να κοιτάνε τη δασκάλα στα μάτια, χωρίς να φωνάζουν ή να προκαλούν προβλήματα, όπως επίσης χαίρομαι που βλέπω παιδάκια διαφορετικών εθνικοτήτων να κάνουν πιο στενή παρέα. Δηλαδή ένα γερμανάκι να είναι χέρι χέρι με ένα μαυράκι ή ένα παιδάκι από την Ασία κλπ. Αυτή η διαφορετικότητα μου αρέσει πολύ, σε αντίθεση με την ΝΥ που εκεί, δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν κολλούσαν πολύ οι άνθρωποι μεταξύ τους. Βέβαια αυτό είναι τελείως προσωπική άποψη. Μία μέρα είχαμε μία συζήτηση με τον Ινδό και με μια φίλη από την Ελλάδα και το αναλύαμε. Η γνώμη μου είναι η εξής: νομίζω ότι εδώ, στο Βερολίνο, ενώ υπάρχουν τόσοι πολλοί λαοί, παρόλο που κρατάει ο καθένας στοιχεία της φυλής του, βρίσκονται σε γερμανική νοοτροπία. Ενώ στη ΝΥ, και ίσως στην Αμερική γενικότερα, δεν υπάρχει αυτό που αποκάλεσα «προσωπικότητα». Δλδ κατ’εμέ το Βερολίνο έχει προσωπικότητα, παρόλη την ποικιλία. Γιατί όλοι θα σεβαστούν το χώρο που βρίσκονται, από όποια χώρα και αν έρχονται θα μιλάνε σχετικά πιο χαμηλόφωνα, δεν θα βρωμίζουν τόσο, θα κάνουν την τρέλα τους, θα δώσουν το στίγμα τους, αλλά με έναν ήπιο τρόπο. Στην ΝΥ αντίθετα, υπάρχει πλήρης ελευθερία, οπότε ο καθένας έχει το γκέτο του, και ο κάθε λαός τα δικά του. Αποκτούν αμερικάνικα στοιχεία όπως η απελευθέρωση των πάντων ή η ξενοφοβία, αλλά δεν υπάρχει «προσωπικότητα». Για να το θέσω κάπως αλλιώς: στο Βερολίνο υπάρχουν πολλοί διαφορετικοι λαοί, αλλά επικρατεί η γερμανική κουλτούρα. Στην Αμερική, υπάρχουν πολλοί λαοί, και ο καθένας κάνει το δικό του. Όχι ότι είναι αυτό κακό οπωσδήποτε, απλά εμένα δεν με εκφράζει τόσο. Ίσως γιατί δεν θα μου άρεζε και εμένα όταν έρθει κπ στη χώρα μου να προσπαθεί με έντονο τρόπο να κρατήσει στοιχεία της κουλτούρας του και να μην προσπαθεί να προσαρμοστεί στον ελληνικό τρόπο ζωής.
--------
Επειδή αν αρχίσω να γράφω για το τρένο, θα χρειαστώ άλλες πόσες σελίδες, ας συνεχίσω στην καθημερινότητά μου.

Όταν φτάνω στο σταθμό, συνήθως στο ίδιο τρένο, στο ίδιο ή σε άλλο βαγόνι είναι και άλλοι συνάδερφοι. Υπάρχει άλλος ένας Έλληνας εδώ, ο οποίος όμως είναι στους θεωρητικούς, οπότε δεν τον βλέπω καθημερινά. Είναι και μεταδιδακτορικός αν δεν κάνω λάθος, οπότε είναι σε..άλλο επίπεδο! Στο κτήριο, στο ισόγειο βρίσκονται οι ηλεκτρονικάριοι, στον 1ο οι πειραματικοί φυσικοί και στον 2ο οι θεωρητικοί φυσικοί. Σημαδιακό; δεν ξέρω! Αλλά εμείς το λέμε και γελάμε με το επίπεδο που βρίσκεται ο καθένας.
Από το σταθμό μέχρι το κτήριο είναι περίπου 4'. Πάμε ανά 2-3 άτομα συνήθως, ώστε να μπορούμε να μιλάμε. Επειδή στην περιοχή εκείνη δεν υπάρχουν πολλοί νέοι, έχουμε πλάκα όταν ερχόμαστε, γιατί είναι σαν να πηγαίνει εκδρομή ένα σχολείο. Καμια 10-15 άτομα με τσάντες στην πλάτη, σχηματίζοντας υπο-ομάδες. Οι περισσότεροι κόβουμε δρόμο από το δασάκι, και εμένα μου αρέσει γιατί νιώθεις πραγματικά ότι βρίσκεσαι στη φύση. Περπατάς μέσα στο δάσος για να πας στη δουλειά, λες και πας εκδρομή. Ο χώρος έχει φύλακα, και δεν επιτρέπεται η είσοδος σε όσους δεν γνωρίζει ο φύλακας. Πρέπει να υπάρχουν στο σύνολο γύρω στους 6-7, οι οποίοι δουλεύουν σε βάρδιες. Τα πρωινά συνήθως είναι ένας ευχάριστος τύπος, που μας χαιρετά πολύ εγκάρδια. Εντάξει, κουβέντα δεν πιάνουμε, όπως θα γινόταν στην Ελλάδα, αλλά και πάλι, το χαμόγελο το έχουν στα χείλη. Από εκεί και πέρα, ο καθένας κάνει τη διαδρομή που πιστεύει ότι είναι η πιο σύντομη. Άλλοι πηγαίνουν από έξω και άλλοι από την κύρια είσοδο, και μετά ο καθένας στο γραφείο του. Δεν υπάρχει το ελληνικό: άντε, έλα να πιούμε ένα καφέ στο γραφείο κλπ. Μπαίνουμε μέσα, ανοίγουμε PC, laptops κλπ και αρχίζουμε δουλειά.
Εγώ συνήθως στο πρώτο μισάωρο χρειάζομαι καφέ, οπότε πάω και παίρνω από το μηχάνημα, γιατί ντρέπομαι να πάω στο γραφείο που έχει καφετέρια, καφέ και τα σχετικά. Εκείνο το γραφείο το λέμε "Headquarters"- "τα κεντρικά". Υπάρχει ψυγείο, βρύση, φούρνος μικροκυμάτων, 2 είδη καφετιέρας, ποτήρια, πιάτα κλπ. Όμως επειδή είναι ταυτόχρονα και ο χώρος εργασίας 3-4 ατόμων, δεν μου αρέσει να πηγαίνω εκεί, γιατί νιώθω ότι τους ενοχλώ. Αυτοί μπορεί να μην αισθάνονται έτσι, αλλά εγώ αν είχα τον καθένα να μπαίνει όποτε θέλει στο χώρο που δουλεύω, δεν θα μπορούσα να αποδώσω με τίποτα. Μου είπαν τα παιδιά ότι κάποια στιγμή και αυτοί δεν άντεξαν, και είχαν βάλει σημείωμα:"Η χρήση του φούρνου και του ψυγείου, να γίνεται μόνο την ώρα του φαγητού, 12:00-13:00". Εκεί είναι και ο χώρος που γίνονται τα "πάρτυ", δηλαδή όποτε έχει κάποιος γεννέθλια ή κτ άλλο, φέρνουν κέικ, παγωτό, σαμπάνια κλπ και μετά το φαγητό, στη 1μμ πάμε για να ευχηθούμε και να κεραστούμε, για κανα μισάωρο-σαρανταπεντάλεπτο.
Εδώ να αναφέρω και ένα άλλο γεγονός που τιμήσαμε εκεί. Μια μέρα, μας έστειλαν mail ότι αύριο στις 11 θα έρθει ο Caspar και θα υπάρχει κεικ και παγωτό. Όταν διάβασα το όνομα γέλασα, γιατί μου θύμισε φαντασματάκι και έναν από τους τρεις μάγους. Μετά, είδα την επισυναπτόμενη φωτογραφία, και κατάλαβα ότι πρόκειτο για το νεογέννητο μωρό ενός συναδέρφου. Κάποιος ζήλεψε και απάντησε σε όλους μας: "και εγώ χθες έκανα τα πρώτα μου γεννέθλια, οπότε θα φέρω και εγώ το δικό μου κέικ". Τελικά επειδή δεν το πέτυχε, το έφαγε σχεδόν μόνος του. Ζητούσε και ευχές, αλλά εκείνη τη μέρα το κέντρο της προσοχής το είχε το μωράκι, το οποίο πραγματικά θα ήθελα να ξέρω τι σκεφτόταν όταν μας έβλεπε όλους να το κοιτάμε και να τρώμε στην υγειά του.

Ο καφές στο μηχάνημα όπως έχω αναφέρει παλιότερα, κάνει 50λεπτά και έχει διάφορα είδη. Από κλασικό καφέ, καπουτσίνο, latte και άλλα 5-6 είδη, όπως και σοκολάτα ή σοκολατούχο γάλα. ΦΥΣΙΚΑ δεν έχει φραπεδια...σνιφ σνιφ σνιφ. Γενικά, ό,τι έχει ειναι ζεστό. Α, εχει και ζεστό νερό για το τσάι σου αν θελεις, αλλά φυσικά είναι δωρεάν αυτό. Έλα ντε όμως που τώρα στις ζέστες δεν μπορείς να πιεις ζεστό καφε. Μου είχε κανει πολύ εντύπωση, και ρώτησα τι πίνουν το καλοκαίρι. Και με απόλυτη φυσικότητα, ο Ε μου απαντά: "απλά περιμένουμε να φτάσει η θερμοκρασία του καφέ στη θερμοκρασία περιβάλλοντος. Όποια είναι αυτή!". Μου φάνηκε πολύ παράξενο, αλλά πλέον το συνήθισα και το κάνω και εγώ, ελείψει φραπέ. Προσπάθησα να τους εξηγήσω πώς πίνουμε τον φραπέ, αλλά δεν ξέρω αν κατάλαβαν. "Τελευταία φορά που άκουσα frape ήταν τη δεκαετία του '80 που είχε βγει η διαφήμιση neskafe frape", γέλασε ο Ε. Αφού έφαγα όλο το Βερολίνο να βρω μιξεράκι-σεικερ, αυτό που ήθελα, δεν βρήκα τιποτα και έτσι μου το έστειλαν οι δικοί μου όταν ήρθε μία συμφοιτήτριά μου να με επισκεφτεί. Απόοοολαυση! Αύριο θα πάω τα εξαρτήματα στο γραφείο, αφού μου είπαν ότι δεν τους πειράζει, και θα απολαμβάνω την φραπεδιά μου. Αλλά πρέπει να θυμηθώ να αγοράσω καλαμάκια. Και αν τον πετύχω, θα τους φτιάξω και έναν να μάθουν τι καφέ βγάζει η Θεσσαλονίκη!

Να αναφέρω ότι το μηχάνημα του καφέ βρίσκεται στο δωμάτιο αλληλογραφίας, εκεί δλδ που ο καθένας έχει το χώρο που του έρχεται η αλληλογραφία του, και εκεί μπορείς ακόμα να διαβάσεις την εφημερίδα σου ή κπ περιοδικό. Εφημερίδες υπάρχουν καθημερινά κρεμασμένες σε ένα είδος κρεμάστρας, τις διαβάζεις και τις επιστρέφεις ξανακρεμώντας τες στη θέση τους.

Στις 12:05 περίπου, περνάει όποιος τύχει και "μαζεύει" το κόσμο για φαγητό. Επειδή ο πιο πεινάλας είναι ο Ινδός, είναι ο πρώτος που έρχεται, περνάει έξω από κάθε γραφείο και ρωτάει: "lunch?". Εμείς που είμαστε στο τελευταίο γραφείο της μίας πτέρυγας, ακούμε το "lunch?lunch?lunch?" που λέει στους άλλους, και ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά. Υπάρχουν κάποιοι που πάντα τρώνε στο γραφείο τους ή στα "κεντρικά", και συνήθως πρόκειται για τους παντρεμένους νέους. Οι υπόλοιποι, αν τύχει να έχουμε κάτι μαζί μας το τρώμε όπου θέλουμε ή τις περισσότερες φορές πάμε όλοι μαζί στην "καντίνα", ένα είδος εστιατορίου. Βρίσκεται σε άλλο κτήριο, κοντά στην είσοδο. Έχει τραπέζια και έξω και μέσα, οπότε ανάλογα με το καιρό, επιλέγουμε πού θα καθήσουμε. Υπάρχει μία πάγια τακτική όμως: οι πειραματικοί κάθονται με τους πειραματικούς, οι θεωρητικοί με τους θεωρητικούς κλπ. Και μάλιστα ανά πείραμα ή γκρουπ. Δλδ μια φορά που ο καθηγητής άργησε και δεν είχε θέση, μας λέει:"αχ, κάντε λιγο χώρο. Αλλιώς θα αναγκαστώ να φάω με τους ATLAS (πειραματικούς του CERN που τους κοροϊδεύουμε κάπως)". Κάποτε ήταν το πολύ 10 άτομα, οπότε χωρούσαν όλοι σε ένα τραπέζι ή σπάζαν σε 2 μικρά. Αλλά μετά το Μάιο, έχουμε γίνει στο σύνολο καμιά 20αριά άτομα που τρώμε μαζί (25-27 θα είμαστε όλοι όλοι μαζί), οπότε κοντεύουμε να μη χωράμε όλοι. Πλέον πρόσεξα ότι τις τελευταίες μέρες πάμε σε μια πλευρά που τα τραπέζια σχηματίζουν Γ για να χωρέσουμε ολοι. Αλλά λίγο πιο εκεί είναι τα σπασικλάκια οι θεωρητικοί. Τους ξεχωρίζεις από τις φάτσες τους: γυαλάκια, πουκαμισάκι, σχετικά καλό παντελονάκι(οχι τζιν δλδ), δεν γελάνε πολύ, και είναι οι περισσότεροι περασμένης ηλικίας, δλδ πάνω από 35.
http://2.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/SkPKyfsfLRI/AAAAAAAAAEk/-QNV7xVa2WM/s1600-h/Picture+024.jpg

Το φαγητό: τι να πω....μου λέγαν ότι δεν ειναι τόσο καλό, αλλά δεν το πίστευα. Εμένα μου άρεζε. Τώρα όμως δεν ξέρω τι έγινε, και έχουν περίεργη έμπνευση στα φαγητά, με αποτέλεσμα να μην είναι πάντα πετυχημένα. Πειραματίζονται φαίνεται. Σήμερα είχε για τους χορτοφάγους (που πάντα είναι σαν μπουφές, σερβιρίζονται μόνοι τους) κολοκυθάκι με μια άσπρη αραιή σάλτσα πάνω(και ειναι και το πιο ακριβό πάντα των χορτοφάγων) και για τους άλλους μία αηδία σαν ωμό ψάρι και το 2ο μενού έλεγε "bolognese". Ε, οι περισσότεροι πήραμε αυτό. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν ήταν bolognese. Ήταν μακαρόνια με κιμά. Και εμένα να βάλεις να το φτιάξω, πιο νόστιμο θα το φτιάξω. Δεν το έφαγα όλο, δεν μπόρεσα, αλλά ευτυχώς είχα φάει καλό πρωινό. Ο Ινδός μου άρχισε το κύρηγμα για τα παιδάκια της Αφρικής, επειδή είχα αφήσει το μισό πιάτο. Και του είπα ότι από αύριο θα μαγειρεύω εγώ.
-Α, θα κάνεις δικό σου εστιατόριο εδώ; Κάνε, κάνε! Μπας και φάμε σαν άνθρωποι. Βέβαια μετά θα φαλιρίσει η "καντίνα", αλλά δεν πειράζει.
-Ε, εάν δω ότι είναι σκούρα τα πράγματα με τη φυσική, λέω να ανοίξω κανα εστιατόριο. Αλλά όχι στο Βερολίνο, στην Αμερική, που ο κόσμος τρώεει πολύ!
Και μετά πιάσαμε κουβέντα για το ποιά είναι η καλύτερη δουλειά. Κατ'εμέ είναι μία που μπορείς να κοιμάσαι με τις ώωωωρες και να πληρώνεσαι για αυτό.
Με εκείνα και με τα άλλα, όπως γίνεται συνήθως στο τραπέζι, το θέμα πήγαινε από εδώ και από εκεί, και καταλήξαμε στα ελληνικά νησιά. Ο Μάικ έλεγε ότι του άρεσε στη Σαντορίνη, και περιέγραφε πώς ήταν το σπίτι που έμενε. Ο Ινδός λέει: "ααα, δεν μου αρέσει! Δεν θα ήθελα να ζω σε τετοιο μέρος"
-Γιατι; όπως το λέει ακούγεται υπέροχο
-Ακριβώς! Είναι τέλειο. Δεν θα μπορούσα να δουλέψω. Όλη τη μέρα θα τεμπέλιαζα! Απαπα...τα μισώ κάτι τέτοια μέρη!


Μετά το φαγητό, πάμε, αφήνουμε πισω τους δίσκους μας (σημερα περιμενε και ο ωραίος ο σερβιτόρος να τα γυρισουμε όλοι για να πάει την τροχηλάτη διάταξη με τους δίσκους μέσα, για πλύσιμο, αλλά έτσι όπως καθόταν πάνω από τα κεφάλια μας σαν τον Χάρο, μας τρόμαξε λίγο). Όταν είναι καλός ο καιρός, πάμε στη λίμνη. Εκεί υπάρχουν παγκάκια, καρέκλες και καμιά φορά και τραπέζι, για αυτούς που θέλουν να φάνε το φαγητό τους εκεί. Τους τελευταιους μήνες έχουμε και πολλές πάπιες, αλλά γέμισαν τον τόπο με σκ@τουλ@κι@.

http://3.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/SkPKOamIwzI/AAAAAAAAAEU/qSjzbkWtpds/s1600-h/Picture+029.jpg
http://2.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/SkPKeXmHU7I/AAAAAAAAAEc/5bFD7LeOEM8/s1600-h/Picture+030.jpg
http://4.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/SkPLPOeOnrI/AAAAAAAAAEs/VXUTtoEtVgk/s1600-h/Picture+031.jpg
http://1.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/SkPLeMzzfUI/AAAAAAAAAE0/_JMf8FlXoHc/s1600-h/Picture+027.jpg
http://2.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/SkPLql4WoXI/AAAAAAAAAE8/XcwwchwDVW8/s1600-h/Picture+032.jpg
http://1.bp.blogspot.com/_tL7lzo0Mkac/SkPL00yUspI/AAAAAAAAAFE/ftww-bd4LYg/s1600-h/Picture+033.jpg
 

MarilenaAth

Member
Μηνύματα
121
Likes
15
Επόμενο Ταξίδι
ΑΓΝΩΣΤΟ...
Ονειρεμένο Ταξίδι
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ...
Ωραίο το ξεκίνημα της ημέρας σου... :)
Η ανακύκλωση - ανακύκλωση..μπράβο tita :)))
περιμένουμε την συνέχεια.....
 

tita

Member
Μηνύματα
732
Likes
223
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
Να ρωτήσω κάτι; Προτιμάτε όλα να τα βάζω στο 1ο post ή να τα κάνω σπαστά σε πολλαπλά post; Καταρχήν υπάρχει κάποιος κανόνας;
 

muya

Member
Μηνύματα
207
Likes
71
Ονειρεμένο Ταξίδι
Αργεντινή
πολυ ωραιο! μπραβο tita! τελικα ποση ωρα διαλλειμμα κανετε; και ποση ωρα ειναι η δουλεια σου απο το κεντρο;
η λιμνη φοβερη! Θα πρεπει να ειναι πολυ ωραιο να δουλευεις διπλα σε ενα τετοιο τοπιο!
συνεχισε ετσι... περιμενουμε κι αλλα! :)
 

astral

Member
Μηνύματα
776
Likes
139
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού - Αργεντινή
Μπράο βρε tita, πολύ ωραίες οι διηγήσεις σου. Περιμένουμε και τα επόμενα :D

Να ρωτήσω κάτι; Προτιμάτε όλα να τα βάζω στο 1ο post ή να τα κάνω σπαστά σε πολλαπλά post; Καταρχήν υπάρχει κάποιος κανόνας;
Για κανόνες δεν ξέρω να σου απαντήσω, αλλά εγώ θα τα διαβάζω όπως κι αν τα γράψεις ;) Οπότε, συνέχισε ακάθεκτη!
 

tita

Member
Μηνύματα
732
Likes
223
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
Σας ευχαριστώ που με διαβάζετε!!! Και τα σχόλιά σας μου φτιάχνουν πολύ τη διάθεση!
Θα συνεχίσω με την πρώτη ευκαιρία. Αλλά τώρα μάλλον πρέπει να δουλέψω, γιατί το βράδυ θα βγούμε για μεξικάνικο και πρέπει να εκμεταλλευτώ το χρόνο!
Προσεχώς, θα ανεβάσω και φωτογραφίες από τις εξόδους μας. Ο Ινδός έχει βαλθεί να μας παχύνει. Κάθε Παρασκευή προτείνει κάτι νόστιμο, που δεν μπορείς να του αντισταθείς!
Αλλά αν τις ανεβάσω, θα ανοιξω την όρεξη πολλών νομίζω....
 

tita

Member
Μηνύματα
732
Likes
223
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
Μετά το φαγητό λοιπόν, ανεβαίνουμε στις δουλειές μας. Δηλαδή από τις 12.05 που πάμε για φαΐ, γυρνάμε στα γραφεία μας κατά τις 13:40-13:45 όσοι πάμε και στη λίμνη. Υπάρχουν και άλλοι που μόνο τρώνε και μετά πίσω δουλειά. Οι περισσότεροι πάνε αμέσως μετά να πάρουν καφέ από το μηχάνημα ή να φτιάξουν εσπρέσο ή το τσάι τους στο "αρχηγείο".
Οι περισσότεροι φεύγουν κατά τις 6, αλλά υπάρχουν και άλλοι που μπορεί να καθήσουν και μέχρι τις 8. Βέβαια υπάρχουν και εργαζόμενοι στο ισόγειο (ηλεκτρονικοι), που έχουν ό,τι να 'ναι ωράριο, για παράδειγμα τους βλέπουμε να έρχονται για δουλειά όταν εμείς φεύγουμε.

Στην ουσία, οι πιο παραγωγικές μας ώρες είναι 1.30-6, καθότι Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη δεν υπάρχει κάποιο διάλειμμα.
Τις Τετάρτες, στις 3:00 έχουμε κάποιο σεμινάριο, από κάποιον καλεσμένο. Μπορεί να έχει θέμα είτε πειραματικής είτε θεωρητικής φυσικής. Αν τύχει το πρώτο, κοιμούνται οι θεωρητικοί, εάν είναι θεωρητικό θέμα, κοιμόμαστε οι πειραματικοί, εκτός πια αν είναι τόοοοσο ενδιαφέρον το θέμα. Αλλά το πιο ωραίο είναι ο τρόπος που μας καλούνε στο σεμινάριο:
3παρά 2, περνάει ένας από το διάδρομο, χτυπώντας μία κουδούνα σαν αυτές τις μεγάλες που έχουν οι κατσίκες. Την πρώτη φορά που το άκουσα, με έπιασαν τα γέλια, γιατί ακουγόταν σαν κάποιος να χτυπάει μία κατσαρόλα. Πάλι καλά που δεν φωνάζει και σαν τον τελάλη, απλά χτυπάει την κουδούνα διασχίζοντας τις πτέρυγες.
Τώρα τι να πω για τα θέματα; Εξαρτάται κάθε φορά ποιός μιλάει. Έχει έρθει για παράδειγμα μία Ιταλίδα από ένα πολύ ωραίο πείραμα, αλλά εγώ πρόσεχα κυρίως την προφορά της. Τονίζουν πολύ το ρ και προφέρουν τις λέξεις όπως γράφονται. Για εμάς τους Έλληνες είναι εύκολο να καταλάβουμε τι εννοούν, αν ξέρουμε πώς γράφεται μία λέξη, αλλά για τους Βρετανούς δεν ξέρω...
Θα κάνω και το σχόλιό μου: οι πειραματικοί εκτός από πιο ενδιαφέροντα θέματα, έχουν και χιούμορ στον τρόπο παρουσίασης, ενώ οι θεωρητικοι είναι λίγο κοιμίσηδες.

Για παράδειγμα, στο τελευταίο σεμινάριο, μίλησε κάποιος για ένα πείραμα που γίνεται στη Γαλλία και το συνέκρινε με το πείραμά μας στην Ανταρκτική.
Και έβαλε δίπλα δίπλα δύο φωτογραφίες σαν αυτές τις δύο, ώστε να δείξει ότι το δικό τους είναι καλύτερο:
Ωραία η Ανταρκτική: http://www.sciencenewsforkids.org/articles/20080723/a1732_171.jpg
Αλλά εμείς έχουμε πιο πολύ "θέα" λέει: http://cache.virtualtourist.com/1390526-Nice_view_of_the_beach_eh-Daytona_Beach.jpg
(οι φωτογραφίες δεν ήταν αυτές, αλλά κάτι παρόμοιες)

Μετά το σεμινάριο έχει πάντα δωρεάν καφέ και κέικ, αλλά ΠΑΝΤΑ μπαίνουμε σε σειρά για να σερβιριστούμε. Όχι πας μπροστά από το τραπέζι και παίρνεις. Δεν ξέρω, μου έκανε πολύ εντυπωση την πρώτη φορά, να τους βλεπεις να σχηματιζουν γραμμή πόσων μέτρων. Φανταστείτε να πας σε ένα πάρτυ και να στέκεσαι στην ουρά για να πάρεις κατι να πιεις. Οκ, εμένα μου αρεσει η γερμανική νοοτροπία, αλλά αυτά στην Ελλάδα δεν γίνονται.

Τις Παρασκευές πάλι έχουμε το group μας συνεδρίαση στις 10:00. Και όταν λέω 10:00, εννοώ 10:00. όχι 10 και5'. Γιατί χθες τα πήρε ο supervisor και λέει: δεν γινεται πάντα να αργείτε, είναι προσβολή στον ομιλητή. Θέλετε να το κάνουμε 10:05? κανένα πρόβλημα, αλλά θα είστε 10.05! όχι 10.10! Και είπε να ψηφίσουμε. Από τα 20 άτομα που είμαστε στο γκρουπ, μόνο 3 ψήφισαν να το κάνουμε 10.05. Οι υπόλοιποι δεν σηκώσαμε χέρι, γιατί θεωρήσαμε ότι τα 5' δεν έχουν καμία σημασία. Εξάλλου το τρένο που μας φέρνει στη δουλειά, έρχεται κάθε 20'. Και αν δεν πάμε τα ζώα μου αργά, μπορούμε 10 παρά να είμαστε ήδη εκεί. Οπότε πιο το νόημα να το κάνουμε 10.05? Αν ήταν 10.30, δλδ να παίρναμε το επόμενο τρένο, θα είχε νοημα. Και μετά στο φαγητό, σχολίαζε γελώντας ο Ινδός:
-δεν μπορώ να καταλάβω γιατί γκρινιάζει ο C! αλλά και εσείς γιατί δεν ψηφίσατε?
-Μα τι νοημα είχε? 10.05??? πάλι την ιδια ώρα θα παρουμε το τρένο. Αυτο δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, οπότε προς τι η φασαρία;
-Το ξέρω! Αλλά εγώ ήθελα να του πάω κόντρα! Ό,τι και να πρότεινε, εγώ θα το ψήφιζα, έτσι για αντίδραση. Και 10 παρά να έλεγε, εγώ θα ψήφιζα μόνο και μόνο για να μην περάσει το δικό του!!!!! (αφασία ο Ινδός!)

Γενικώς οι Παρασκευές είναι κάπως παράξενες, γιατί μετά έχουν και υπο-γκρουπ συνεδρίαση συνήθως, ειδικά αν πρόκειται να έχουν σύντομα κάποιο συνέδριο.
Κάθε 2 Παρασκευές, έχει άλλο σεμινάριο στο πανεπιστήμιο, και οι διδακτορικοί είναι υποχρεωμένοι από το συμβόλαιό τους να πηγαίνουν. Αλλά αυτό είναι καλό, γιατί φεύγουν από τη δουλειά στις 3.20, πάνε 4-5 στο σεμινάριο και μετά την κάνουν με ελαφρά. Οπότε όλη η μέρα τους είναι συνεδρίαση (*2), σεμινάριο, σπίτι και έξοδος.
Και ναι, σχεδόν κάθε Παρασκευή, ο Ινδός το έχει καθιερώσει και βγαίνουμε έξω για φαΐ. Κάθε φορά και άλλη κουζίνα. Και μετά ποτάκι για όποιον θέλει. Και δεν ειναι όπως τα μπαρ στην Ελλάδα, εδώ πας πίνεις την μπύρα σου και το απολαμβάνεις. Μιλάς, ακούς μουσική χωρίς να ξεκουφαίνεσαι, δεν μυρίζεις (χεχεχε) αναπνέεις καθαρό αέρα, θαυμάζεις το "περιβάλλον" σου κλπ κλπ
Αλλά το θέμα του φαγητού είναι μία άλλη μεγάλη ιστορία και θα γράφω στο θέμα "φαγητό, φαγητό, φαγητό".

Αυτά σε γενικές γραμμές.
Εγώ συνήθως μετά τις 6.30 την κάνω (Παρασκευή πιο νωρίς για να πάω να κάνω κανά ντουζ πριν βγούμε για φαΐ, να ντυθώ και πιο γυναίκα), εκτός αν έχω πολλή δουλειά που θέλω να την τελειώσω εκείνη τη μέρα για να μην έχω "τελειώματα" την άλλη μέρα το πρωί. Προτιμώ επίσης στο τρένο να είμαι μόνη, για να αδειάσει το κεφάλι μου από όλον τον προγραμματισμό και τη φυσική και να χαλαρώσω ακούγοντας μουσική και γράφοντας τις σημειώσεις μου-αυτά που σιγά σιγά προσπαθώ να ανεβάζω εδώ.

Νομίζω ότι κατι εχω ξεχάσει, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι....

και πάλι ευχαριστώ για το χρόνο που μου αφιερώσατε
 

LULLU

Member
Μηνύματα
3.500
Likes
7.691
Επόμενο Ταξίδι
το ψαχνω....
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νιγηρας-Μαλι
..διαβαζοντας σε εσπασε η μονοτονια της δικης μου καθημερης μερας......νασε καλα..
 

lila

Member
Μηνύματα
21
Likes
1
Επόμενο Ταξίδι
Σκωτια
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ιρλανδια
Ευγε Τιτα τελεια περιγραφη! Αλλα για να καταλαβω, ψηφισατε για το αν τα λεπτα θα ειναι 5 η 10? Τρελαινομαι! Εχω παει μονο Φρανκφουρτη με την οποια εντυπωσιαστηκα, περισσοτερο λογω φαγητου και σπιτιων, εβγαλα σε φωτος απειρα σπιτια γιατι σιχαινομαι τις ηλιθιες πολυκατοικιες που εχουμε εδω!
Σκεφτομαστε σοβαρα με το αγορι μου καποια στιγμη να φυγουμε Βερολινο για μονιμα! Ποια ειναι τα αρνητικα σε αυτη την πολη κατα τη γνωμη σου?
 

tita

Member
Μηνύματα
732
Likes
223
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
χμ, δεν μου έρχονται πολλά στο μυαλό αυτή τη στιγμή. Θα πρέπει να το σκεφτώ λίγο για να σου απαντήσω αντικειμενικά (αλλά όχι σήμερα γιατί τον τελευταίο καιρό είμαι χώμα ;-))
Αυτό που μου έρχεται όμως πρώτο στο μυαλό, είναι το πρόβλημα της ανεργίας. Είναι περίπου 20% και θεωρείται μεγάλο ποσοστό. Διαβάζω και ένα φόρουμ στο οποίο γράφουν διάφοροι ξένοι που ζουν στο Βερολίνο, και βλέπω ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι νόμιζα.
Αν ξέρεις καλά τη γλώσσα, οι ελπίδες αυξάνονται. Αλλά πάλι τα πράγματα είναι σκούρα γιατί έρχονται πάρα πολλοί ξένοι για να βρουν δουλειά εδώ. Οι περισσότεροι (80% κατα μια δικιά μου εκτίμηση) βλέπω ότι έρχονται χωρίς να έχουν από πριν κάποια σίγουρη δουλειά. έρχονται με την ελπίδα να βρουν εδώ. Και όπως είναι αναμενόμενο, πολλοί αναγκάζονται να φύγουν μετά από κάποιους μήνες, για να βρουν κάπου αλλού.
Το γερμανικό κράτος φυσικά βοηθά τους άνεργους, αλλά πρέπει να δείξεις έμπρακτα ότι όντως ψάχνεις δουλειά.

Από τη στιγμή που το έχεις λύσει αυτό, τα άλλα όλα είναι αρκετά πιο εύκολα.
Θα το σκεφτώ και θα το συζητήσω και με ντόπιους ή άλλους εργαζόμενους εδώ, και θα σου απαντήσω. Συγγνώμη που προς το παρόν έχω μόνο αυτό...

Α, και κάτι ακομα: οτι οι Βερολινέζοι διακρίνονται για ότι είναι κομμάτι μουρτζούφληδες. Προσωπικά δεν το έχω συναντήσει, καθότι τους βλέπω χαμογελαστούς και φιλικούς, αλλά ίσως επειδή εγώ τους συμπαθώ και τους βλέπω έτσι. Αυτό που ίσως εννοούν κάποιοι με το "μουρτζούφληδες/γκρινιάρηδες" είναι ΙΣΩΣ ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο λόγω κρίσης κλπ κλπ, και αυτό επηρεάζει και την καθημερινότητά τους.
Αν θέλεις σου στέλνω και το link που λέω παραπάνω, αλλά είναι όλα στα αγγλικά. Αν θες, πες μου.

Εγώ μέσα από την ψυχή μου σου εύχομαι να πραγματοποιήσετε την επιθυμία σας, και μάλιστα σύντομα, και όλα να πάνε καλά! :)) Να μη συναντήσετε καμία δυσκολία!
 

kabamarou

Member
Μηνύματα
1.437
Likes
2.205
καλά τρομερό αυτό που έγραψες ότι μπαίνετε και σε σειρά για να σερβιριστείτε καφέ και κέικ.Οι Βερολινέζοι γενικά μου έδιναν μια αίσθηση ότι είναι ρομπότ και όχι άνθρωποι.Κάποια πράγματα βέβαια είναι και θέματα συνήθειας αλλά γενικά εμένα μου έβγαινε η αίσθηση στο Βερολίνο ότι πρέπει να είμαι συγκεντρωμένος συνεχώς για να μην κάνω κάτι λάθος και με κράξουνε.Ισως να είναι και ο πιο πειθαρχημένος λαός στον κόσμο
 

tita

Member
Μηνύματα
732
Likes
223
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ανταρκτική
καλέ εδώ κάνανε ουρά και για να πάνε να κατουρήσουνε στους θάμνους, μετά από το πολύ πιοτό! Αυτό και αν είναι! (νομίζω την έχω γράψει αυτή την ιστορία, να μην επαναλαμβάνομαι :) ) Γίνεται παρόμοιο πράγμα πουθενά αλλού;;;;
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.113
Μηνύματα
880.810
Μέλη
38.839
Νεότερο μέλος
mgian

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom