Triplover
Member
- Μηνύματα
- 1.186
- Likes
- 4.035
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Διαδικαστικά - Βασικές Πληροφορίες
- 1η μέρα - Southwark & City
- 2η μέρα - British Museum, Camden, Regent Canal & Park
- 3η μέρα - Westminster , Trafalgar Square & Piccadilly Circus
- 4η μέρα - Holloway, Kensington, Knightsbridge & Soho
- 5η μέρα - Southwark & City
- 6η μέρα - City, Greenwich, Docklands & Queensway
- Επίλογος
5η μέρα – Τετάρτη 9 Απριλίου 2014
Σήμερα ο τόπος του εγκλήματος τοποθετείτε στο χρηματοπιστωτικό κέντρο της πόλης, στο περίφημο City. Αποβιβαζόμαστε στη στάση St Paul’s της γραμμής Central. Πρώτη μας στάση θα είναι το Μουσείο του Λονδίνου.Στο Μουσείο του Λονδίνου (http://www.museumoflondon.org.uk/london-wall/) παρουσιάζεται η μακρά ιστορία της πόλης από τότε που οι Ρωμαίοι το αποκαλούσαν Londinium μέχρι σήμερα. Διαθέτει εκθέσεις με έργα τέχνης, μοντέλα, φωτογραφίες και διαγράμματα, με ιδιαίτερη έμφαση σε αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά και στην αστική ανάπτυξη και την κοινωνική και πολιτιστική ζωή του Λονδίνου. Ένα από τα καλύτερα σημεία είναι η παρουσίαση της Μεγάλης Πυρκαγιάς του 1666 και το πώς αυτή άλλαξε την πόλη. Το τελευταίο είναι κυρίως αυτό που συγκράτησα από το, κατά τα άλλα, συμπαθητικό μουσείο.
Μουσείο Λονδίνου
Η φωτιά που διήρκησε 4 μέρες του Σεπτέμβρη του 1666 ξεκινώντας από ένα φούρνο στη Pudding Lane έκαψε 13.200 σπίτια, 87 εκκλησίες, τον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου και τα περισσότερα από τα διοικητικά κτήρια του City. Υπολογίζεται ότι οι 70.000 από τους 80.000 κατοίκους του City είδαν τα σπίτια τους να γίνονται στάχτη. Ευτυχώς οι νεκροί ήταν ελάχιστοι.
Είναι απίστευτο το πόσο μεγάλη ζημιά προκλήθηκε στην πόλη από μια φωτιά από ένα φούρνο. Είναι καταπληκτική η περιγραφή του Καζαντζάκη στο «Ταξιδεύοντας Αγγλία» για το πώς αντιλήφθηκε αρχικά τη φωτιά ένας Άγγλος διπλωμάτης. Όπως επίσης το πώς αυτή η καταστροφή αξιοποιήθηκε για να ανοικοδομηθεί η πόλη και να ανατείλουν προσωπικότητες, όπως ο Christopher Wren. Μετά από κάμποση ώρα και αφού είχαμε καταφέρει να χαθούμε μεταξύ μας, βρεθήκαμε και συνεχίσαμε την βόλτα μας στη περιοχή.
Σε λίγο ήμασταν κοντά στο Barbican σε μια υπέροχη περιοχή με σιντριβάνια, στο City of London School for Girls.
Μεταξύ Barbican και City of London School for Girls
Χαζέψαμε τα κτήρια και το νερό και αφού πήραμε μερικές ανάσες στα καθίσματα, κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία του Αγίου Παύλου. Η περιοχή είναι υπέροχη με μεγάλα και επιβλητικά κτήρια.
City
Ωστόσο χάνοντας κάπως την κατεύθυνσή μας βρεθήκαμε τελικά σε μια πλατεϊτσα που περιβάλλεται από υπέροχα κτήρια. Στα αριστερά η Τράπεζα της Αγγλίας, μπροστά το Royal Exchange, London (http://www.theroyalexchange.co.uk/) και τριγύρω διάφορα ωραία κτήρια. Το Royal Exchange στεγάζεται σε ένα επιβλητικό κτήριο του 1840 και φιλοξενεί γραφεία, καταστήματα πολυτελών ειδών και εστιατόρια. Στη μέση της πλατείας βρίσκεται ένα άγαλμα του Wellington πάνω σε άλογο.
Royal Exchange, London
Ως οικονομολόγος δεν μπορούσα παρά να επισκεφτώ το Μουσείο της Τραπέζης της Αγγλίας(http://www.bankofengland.co.uk/education/Pages/museum/visiting/default.aspx). Ήταν ενδιαφέρον για μένα ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσαν να κάνουν στο κόσμο κατανοητό έννοιες, όπως η νομισματική σταθερότητα μέσω ελέγχου των επιτοκίων και του πληθωρισμού με την χρήση παιχνιδιών. Δεν έδωσα για να είμαι ειλικρινής βάση σε άλλα θέματα, όπως η ιστορία του νομίσματός τους. Αφού συμπληρώσαμε ένα ερωτηματολόγιο αναχωρήσαμε.
Συνεχίσαμε ανηφορίζοντας προς Liverpool Street. Αφού προσπεράσαμε την Leadenhall Market, φτάσαμε σε λίγο στην St Mary Axe. Στον αριθμό 30 βρίσκεται ένα από τα αριστουργήματα του παγκοσμίου φήμης αρχιτέκτονα Sir Norman Foster, το Gherkin. Ένας ουρανοξύστης σε σχήμα αυγού ύψους 180 μέτρων που κατασκευάστηκε το 2004 για την ασφαλιστική εταιρία Swiss Re. Αγοράστηκε από κοινοπραξία εταιριών το 2007 έναντι £630 εκατ. καθιστώντας το πιο ακριβό κτήριο γραφείων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπολογίζεται ότι η Swiss Re έβγαλε κέρδος περισσότερο από £300 εκατ.
Gherkin
Μετά από λίγη ξεκούραση σε μια μικρή πλατεία δίπλα στο κτήριο, συνεχίσαμε την περιπλάνησή μας στην περιοχή φτάνοντας μέχρι τους σταθμούς εισιτηρίων της Liverpool St προκειμένου κάποιοi εξ ημών να κλείσουμε τα εισιτήρια της επιστροφής για το Stansted. Ακολούθως μέσω της London Wall βγήκαμε στη Moortgate και μετά από ένα μικρό ποδαρόδρομο προσπεράσαμε την πλατεία που βρίσκεται η Τράπεζα της Αγγλίας με προορισμό το Monument.
Το πλήρες του όνομα είναι The Monument to the Great Fire of London(http://www.themonument.info/) και όπως είναι ξεκάθαρο είναι αφιερωμένο στη Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου. Υπάρχει δυνατότητα να ανεβεί ο κόσμος πάνω για μια καλύτερη θέα της πόλης. Έχει είσοδο 4,00£ και συμπεριλαμβάνεται στην προσφορά 2 for 1. Το είδαμε από μακριά, χωρίς να μας συγκινήσει. Στρίψαμε στη Cannon Street και μετά από λίγο πήραμε το λεωφορείο για τον Καθεδρικό.
Ο μεγαλοπρεπής St Paul’s Cathedral (http://www.stpauls.co.uk/) χτίστηκε, μετά την Μεγάλη Πυρκαγιά του 1666, πάνω στο υψηλότερο λόφο της πόλης, τον Ludgate. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους καθεδρικούς ναούς της Ευρώπης. Ο τρούλος του, που είναι δεύτερος σε μέγεθος μετά από αυτόν του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, προσφέρει καταπληκτική θέα.
St Paul’s Cathedral
Στην ίδια θέση προϋπήρχαν 4 άλλοι ναοί αφιερωμένοι στον Απόστολο Παύλο, οι οποίοι καταστράφηκαν όλοι από φωτιά (962, 1087, 1136 και 1666). Μετά την τελευταία καταστροφή αποφασίστηκε η ανέγερση ενός εξολοκλήρου νέου ναού. Ο Sir Christopher Wren, έχοντας σχεδιάσει περισσότερους από 50 ναούς στο City, ανέλαβε το εγχείρημα.
Ο καθεδρικός εντυπωσιάζει με το μέγεθός και την αρχιτεκτονική του. Πλήθος κόσμου κάθεται στα σκαλιά του, ενώ στην πλατεία παιδιά επιδίδονται σε κόλπα αλλά και βούτες στο skate.
St Paul’s Cathedral
Είχε ήδη πάει 16:00. Δεν προλαβαίναμε να μπούμε μέσα. Κινούμενοι περιμετρικά του ναού και θαυμάζοντας το αριστούργημα του Wren, είδαμε σε μία ταμπέλα ότι κατά τις 17:00 θα υπήρχε λειτουργία. Είχαμε μία ώρα στη διάθεσή μας και ήταν ευκαιρία να γλιτώσουμε και το αντίτιμο των £16,00.
Δεν θα καθόμασταν εκεί. Κατηφορίσαμε προς τον Τάμεση. Μπροστά μας η Millenium Bridge με το Tate Modern και πίσω ο καθεδρικός. Που να πρωτοκοιτάξεις... Πανέμορφες εικόνες σε ένα ηλιόλουστο Λονδίνο. Βγήκαμε στην απέναντι όχθη κινούμενοι ανατολικά. Πολύς κόσμος να κάνει την βόλτα του στις όχθες του ποταμού. Τουρίστες και ντόπιοι.
Προσπεράσαμε το Shakespeare's Globe (http://www.shakespearesglobe.com/), μια ανακατασκευή του Globe Theatre που είχε κατασκευαστεί το 1599 και καταρρεύσει το 1644. Μετά από κάνα 5λεπτο εκτραπήκαμε εκ της πορείας μας για τα μάτια του Borough Market(http://boroughmarket.org.uk/). Μέσα από στενάκια με υπέροχες pub και διάφορα άλλα μαγαζιά βγήκαμε στην αγορά. Αλλά και πάλι είχαμε καθυστερήσει. Ο κόσμος είχε φύγει και οι τελευταίοι μαγαζάτορες μάζευαν την πραμάτεια τους. Βλέποντας ένα πάγκο με διάφορες γεύσεις που υπόσχονταν πολλά, έκανα την κίνησή μου αλλά χυλόπιτα. Αρνήθηκαν ευγενικά να με εξυπηρετήσουν.
Βγήκαμε από τη Borough Market με επόμενη στάση τον Southwark Cathedral (http://cathedral.southwark.anglican.org/). Ο γοτθικός καθεδρικός του Σωτήρος και της Μαρίας (St Saviour and St Mary Overie) παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Υπάρχει ένα υπέροχο παράθυρο αφιερωμένο στον William Shakespeare, στο οποίο αναπαριστώνται σκηνές από τα έργα του, ενώ το Παρεκκλήσι Harvard, είναι αφιερωμένο στον ιδρυτή του ομώνυμο πανεπιστημίου John Harvard, ο οποίος γεννήθηκε και βαπτίστηκε στην συγκεκριμένη εκκλησία.
Αφού χαζέψαμε εσωτερικά τον ναό κάνοντας ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα στα καθίσματά του, ανάψαμε ένα κεράκι και αναχωρήσαμε. Ήμασταν και πάλι στις όχθες του Τάμεση. Ο Tower Bridge πλησίαζε όλο και περισσότερο. Στην απέναντι πλευρά ο Πύργος του Λονδίνου και στα αριστερά του διάφοροι ουρανοξύστες προεξέχοντος του Gherkin. Εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς.
Κάνοντας συχνά στάσεις για φωτογραφίες πετυχαίνουμε μια ομάδα απατεώνων «εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς». Καλά οργανωμένοι έχοντας στο team γυναίκα, που το παίζει κουβάς, αλλά και έναν καλοντυμένο Ινδό με το δερμάτινο τσαντάκι στο χέρι, παριστάνοντας τον εργαζόμενο που μόλις σχόλασε από τη δουλειά του και κάνει μια στάση κερδίζοντας μερικά χρήματα.
Όπως έλεγε και ένας καθηγητής μικροοικονομικών στη σχολή, ο μοναδικός τρόπος να κερδίσεις σε τέτοιο παιχνίδι είναι να αποκλείεις την επιλογή στην οποία σε οδηγεί ο μάστορας και να επιλέγεις στην τύχη μία από τις δύο με πιθανότητα 50%. Αλλά πιο το νόημα να παίξεις ένα παιχνίδι με προσδοκώμενη απόδοση μηδέν;;;;
Μετά από ένα ευχάριστο μικροοικονομικό και στατιστικό διάλειμμα, αντικρίσαμε το HMS Belfast (http://www.iwm.org.uk/visits/hms-belfast), ένα βετεράνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Έχει είσοδο £15.50. Δεν μας ενδιέφερε παρόλο που είχαμε και τον ναυτικό της παρέας.
HMS Belfast
Μερικά μέτρα πιο μπροστά βρίσκεται το City Hall, ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό δημιούργημα του Foster, που κατασκευάστηκε το 2002 και αποτελεί το Δημαρχείο του Λονδίνου.
Δίπλα στο City Hall
Ήμασταν μια ανάσα από το Tower Bridge (http://www.towerbridge.org.uk/TBE/EN/). Από όπου και να τη κοιτάξεις, μαγεύεσαι από τα κάλλη της.
Tower Bridge
Η κατασκευή της γέφυρας ολοκληρώθηκε το 1894 για να επιτρέπει τα μεγάλα πλοία να διέλθουν από το σημείο, καθώς υπάρχει μηχανισμός προκειμένου να ανοίγει η γέφυρα. Στις μέρες μας ανοιγοκλείνει περίπου 1000 φορές το χρόνο. Υπάρχει δυνατότητα επίσκεψης του εσωτερικού των δύο πανέμορφων πύργων που κρύβουν τον μηχανισμό ανέλκυσής της με την καταβολή £8,00. Σημειωτέον ότι περιλαμβάνεται και αυτό το αξιοθέατο στην προσφορά 2 for 1.
Μερικές εικόνες από την Tower Bridge
Είχαμε αργήσει οριακά και για αυτό. Ωστόσο, δεν μας πείραξε καθώς δεν ήταν και ιδιαίτερα ψημένη η παρέα. Αφού διήλθαμε την γέφυρα χαζεύοντας και από πιο κοντά τους πύργους, φτάσαμε μετά από μερικά μέτρα στο Πύργο του Λονδίνου.
City Hall και Shard από την Tower Bridge
Ο Tower of London (http://www.hrp.org.uk/TowerOfLondon/) αποτελεί ένα από τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Το παλαιότερο τμήμα του πύργου, ο White Tower κατασκευάστηκε ως φρούριο από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή. Διάφοροι βασιλείς το επέκτειναν και το οχύρωσαν με πύργους για να αποτελέσει ένα ασφαλές κάστρο για τη διαμονή τους, αλλά και φυλακή για τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Τρεις βασίλισσες έχουν εκτελεστεί εδώ. Φυλάσσονται κοσμήματα της Βασιλείας, όπως και μέρος του προσωπικού οπλοστασίου των βασιλέων. Έχει είσοδο £20 και περιλαμβάνεται στην 2 for 1.
Tower of London
Είχαμε αποφασίσει να μην μπούμε μέσα. Κινηθήκαμε πλευρικά βγάζοντας διάφορες φωτογραφίες. Κάποια στιγμή ξαναπετυχαίνουμε τους απατεώνες «παπάδες». Είχαμε αρχίσει να κατευθυνόμαστε στον Άγιο Παύλο. Βγαίνοντας στο δρόμο προσπεράσαμε διάφορες μπυραρίες στις οποίες τα κουστουμαρισμένα στελέχη του City έπιναν τις μπυρίτσες τους, πολλές φορές και όρθιοι έξω από τα μαγαζιά. Από τις εικόνες της καθημερινότητας που λάτρεψα και συγκράτησα.
Η κούραση ήταν αισθητή. Μπήκαμε σε αστικό από την Great Tower St το οποίο μας άφησε έξω από τον Καθεδρικό του Αγίου Παύλου. Κάναμε ακόμα μια απόπειρα να μπούμε στην εκκλησία. Αλλά πουθενά είσοδος. Ίσως είχαμε αργήσει λίγο. Ή μάλλον η λειτουργία τους διαρκούσε λίγη ώρα. Αφού κάναμε μια γύρα του ναού κάτσαμε στην πλατεία χαζεύοντας τους αυριανούς σταρ του skate σε κόλπα δίχως προηγούμενο. Ωστόσο, ένας μικρός δαίμονας κέρδισε το βραβείο του φιγουρατζή. Πολύ βούτα και πολλά νεύρα. Δεν ξέρω πώς τη γλίτωσε το skate από τόσες φορές που το πετούσε κάτω.
Πήραμε το μετρό με προορισμό το Piccadilly Circus. Είχαμε ανοιχτούς λογαριασμούς με το Lillywhites. Κάτσαμε ένα δίωρο δοκιμάζοντας τόσα και τόσα και τελικά κάναμε τις αγορές μας. Παπούτσια, κοντομάνικα, φούτερ, παντελόνια. Από όλα είχε ο μπαξές. Είχε έρθει η ώρα της ξεκούρασης. Μετρό για χόστελ και, τι άλλο;;; Μα φυσικά ανάλατα μακαρόνια από τα θαυματουργά χεράκια του Κώστα του Μάγειρα που τα ετοίμαζε μπαμ μπαμ.
Κάναμε το ντουσάκι μας, ξεκουραστήκαμε καμία ωρίτσα και βγήκαμε έξω για το τελευταίο μας νυχτοπερπάτημα ως Λονδρέζοι, αφού την άλλη μέρα θα αναχωρούσαμε κατά τις 01:30. Ο ένας της παρέας είχε βγει νοκ άουτ. Οι τρεις σκληροπυρηνικοί Θεσσαλονικείς ξεχύθηκαν στα μονοπάτια του Tottenham με προορισμό το Soho. Μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, καθώς πήραμε μεταξύ άλλων και λάθος αστικό, φτάνουμε στη Leicester Square.
Ψάχνοντας για κανένα καλό κλαμπάκι εν τέλει καταλήξαμε στο Zoo Bar & Club (13-17 Bear St). O τύπος έξω από το μπαρ μας υπόσχεται μειωμένη είσοδο £7-8 συν μπύρα. Έλα όμως που αφού πληρώσουμε η ταμίας δεν μας δίνει κανένα κουπόνι – χαρτάκι. Τη ρωτάω πώς θα πάρουμε την μπύρα;;;; Μου λέει: «Ποια μπύρα; Δεν υπάρχει μπύρα». Βγαίνω έξω, πιάνω τον μπράβο και του λέω: «Καλά δεν μας είπες είσοδο με μπύρα;» Έκανε τον Κινέζο. Μου λέει: «Καλά πάρτε σφηνάκια». Κακή αρχή. Με απατεώνες και νταβατζήδες μπλέξαμε.
Ο χώρος του μαγαζιού ήταν νορμάλ και η μουσική καλή. Σε λίγο, μας λένε να κατεβούμε στο υπόγειο χώρο, διότι το πάνω έκλεινε. Ωραία ήταν κάτω. Δυνατή καλή κλαμπ μουσική και κάμποσος κόσμος. Οι μπύρες ήταν σχετικά φθηνές. £3 αν θυμάμαι καλά. Εννοείτε πώς απαγορευόταν να στηρίξεις τα μπουφάν σου, όπως γίνεται στα δικά μας μαγαζιά. Πάνε τα παιδιά και τα δίνουν στο τμήμα έναντι £2.
Μετά από λίγο προσέχουμε μια παρέα γυναικών με δύο μαυρούλες να ξεχωρίζουν. Αδύνατες πολύ εμφανίσιμες κοπέλες με κορμιά λαμπάδες. Σε μια παρέα με 50αρηδες κουστουμαρισμένους ο,τι να ‘ναι τύπους. Έδιναν την εικόνα βίζιτας ή συνοδών. Έλα όμως που σε λίγο παίρνουμε χαμπάρι ότι οι κοπέλες άλλαζαν ανδροπαρέες με ταχύτατους ρυθμούς. Με μαεστρικό τρόπο απομονώνονταν στο μπαρ και περίμεναν αυτούς που θα τις προσέγγιζαν. Μόλις βρισκόταν αυτός, ξεκινούσε το πάρτι με τις σαμπάνιες και το ανεξέλεγκτο κέρασμα του μισού μαγαζιού που τύχαινε να το ξέρουν. Οι μπράβοι τις κοιτούσαν και γελούσαν. Κλαμπ σου λέει. Χειρότερο από κωλόμπαρο στη Βουλγαρία. Έγδυσαν κάμποσους. Τραγικές καταστάσεις. Δεν ήξερες εν τέλει ποιες από τις κοπέλες, όμορφες και άσχημες, που κυκλοφορούσαν στο μαγαζί ήταν του μαγαζιού και ποιες πελάτισσες.ΜΑΚΡΙΑΑΑΑΑΑΑ. Από τις πιο άσχημες εικόνες που έχω συναντήσει στα ταξίδια μου.
Στο τέλος, αφού με δυσκολία επέστρεψαν τα μπουφάν των παιδιών αναχωρήσαμε από το μαγαζί με τη τελευταία μπύρα στο χέρι. Στην έξοδο μας λένε ότι πρέπει να καταναλωθούν τα ποτά εντός του μαγαζιού. Πίνουμε τις μπύρες μπροστά τους και φεύγουμε.
Κατευθυνόμαστε στις στάσεις των λεωφορείων της Charing Cross Rd. Πολύς κόσμος και αρκετοί από αυτούς ντίρλα. Εικόνες απείρου κάλλους. Όπως μια κοπέλα που έκανε την φυσική της ανάγκη υπό την κάλυψη του φίλου της επί της προαναφερθείσας κεντρικότατης και με αρκετό κόσμο οδού.
Με αυτές τις σκηνές απείρου κάλλους ολοκληρώθηκε και η σημερινή μας μέρα στο Λονδίνο.
Ο χάρτης της 5ης μέρας
Last edited: