Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.207
- Likes
- 25.681
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Κεφάλαιο 11
Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018
Η πλατεία Vrijdagmarkt κάθε πρωί Παρασκευής γεμίζει από πάγκους με προϊόντα. Είναι μια παράδοση που χρονολογείται από το 1199. Έτσι και εγώ ξεκίνησα για να δω αυτό το event της πόλης. Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγα και πρωί πρωί, αλλά έφτασα στην πλατεία λίγο πριν το κλείσιμο της αγοράς. Μερικοί έμποροι είχαν αρχίσει να μαζεύουν τους πάγκους τους, αν και αυτό το γεγονός δε με εμπόδισε να καταλάβω, ότι η περιβόητη Friday Market, στα μάτια μου, αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών μου. Θα μπορούσε να είναι κάλλιστα μια λαϊκή αγορά σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας μας.
Δεν ξέρω τί παραπάνω περίμενα να δω για να εντυπωσιαστώ. Μάλλον είχα λάθος αντίληψη για τα προς πώληση προϊόντα. Νόμιζα ότι θα είναι μια αγορά με πολλές αντίκες και vintage κομμάτια (κάτι που ευτυχώς συνάντησα την επόμενη μέρα στη Μπριζ και αποζημιώθηκα). Πάντως σίγουρα δεν περίμενα ότι θα συναντούσα τόσα κιτς κινέζικα μπιχλιμπίδια και ρούχα του πεντάευρου.
Έκανα ένα πέρασμα ανάμεσα από τους πάγκους χωρίς να μου κινήσει τίποτα απολύτως το ενδιαφέρον,
και για παρηγοριά σκέφτηκα να μπουκάρω στο εσωτερικό της διάσημης pub Dulle Griet που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Μου πέρασε από το μυαλό, ότι υπάλληλοι και θαμώνες μπορεί να με κοιτάξουν λίγο στραβά αφού δεν είχα σκοπό να καθίσω και να παραγγείλω ποτό ή μπίρα, παρά μόνο να χαζέψω αυτό το ιστορικό μαγαζί παρατηρώντας τη διακόσμηση και τις βιτρίνες με τα συλλεκτικά ποτήρια, παίρνοντας μόνο μερικές φωτογραφίες. Μπροστά στην επιθυμία όμως μου έφυγαν οι όποιοι ενδοιασμοί και προχώρησα στο εσωτερικό.
Βλέποντας όλα αυτά τα υπέροχα ποτήρια πίσω από τις βιτρίνες μπόρεσα να κατανοήσω, γιατί υπάρχει αυτός ο μύθος με τα παπούτσια, γύρω από αυτό το μαγαζί.
Ορισμένα ποτήρια είναι χειροποίητα και ως εκ τούτου μοναδικά ή πολύ ακριβά, οπότε κάπως έπρεπε να αποτραπούν οι κλοπές των ποτηριών. Έτσι για να πιει κάποιος τη μπίρα του, σε ένα μοναδικό ή πολύ ακριβό ποτήρι, θα πρέπει να δώσει το ένα του παπούτσι σαν ενέχυρο. Τα παπούτσια μπαίνουν σε ένα καλάθι και κρέμονται ψηλά στο ταβάνι της pub. Έτσι κανείς δεν πρόκειται να φύγει, αν δεν ανταλλάξει το ποτήρι με το παπούτσι του.
Ήθελα να ταξιδέψω ξανά πίσω στα μεσαιωνικά χρόνια και αυτό το ταξίδι μπορούσε να μου το προσφέρει η περιοχή Patershol. Την πρώτη φορά που βρέθηκα στη συνοικία, το πέρασμα ήταν κάπως γρήγορο και επιφανειακό, ενώ τώρα σκόπευα να την ανακαλύψω καλύτερα.
Aυτή η ιδιαίτερα όμορφη γωνιά της Γάνδης αποτελεί ένα “χωριό μέσα στην πόλη”. Και δεν το λέω έτσι αυτό, έχω και αποδείξεις!
Τέχνη, αρχιτεκτονική, γραφικά δρομάκια, ζεστά εστιατόρια και μπαρ συνωστίζονται σε αυτήν τη συνοικία, που κάποτε αποτελούσε την κακόφημη περιοχή της Γάνδης, με τους οίκους ανοχής και τα σπίτια των κατώτερων τάξεων.
Πρώην ζυθοποιείο και νυν εστιατόριο με κλασικά αλλά και χορτοφαγικά πιάτα.
Διάσημο για τα ribs και τον Irish coffee.
Χρωματιστά σπίτια, ξύλινα παράθυρα με λευκά πλεκτά κουρτινάκια καλωσορίζουν τους τουρίστες, που επιλέγουν να “χαθούν” στον χρόνο και να “γευτούν” λίγη από την ιστορία της συνοικίας.
Πάνω απ΄ όλα όμως είναι μια γειτονιά, που όποιος την περπατήσει καταλαβαίνει ότι εδώ, σε αυτά τα κουκλίστικα σπιτάκια ζουν άνθρωποι. Καθημερινοί άνθρωποι που κάθονται στις εσωτερικές αυλές των σπιτιών τους, βγαίνουν για ψώνια στην αγορά, αφήνουν τα παιδιά τους να παίξουν στα στενά σοκάκια και βγάζουν βόλτα τα κατοικίδιά τους.
Δυό πόρτες έχει η ζωή, πες μου ποια να διαλέξω?
Επέστρεψα στο κέντρο και προσπάθησα για δεύτερη φορά να επισκεφθώ το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ, αλλά πάλι όλες οι πόρτες ήταν κλειστές και αμπαρωμένες. Έτσι γύρισα σπίτι.
Γάνδη by night.
Παρασκευή βράδυ είχε έξοδο στην πόλη. Κυρίως βόλτες αλλά και κάπου για φαγητό, όπου μας έκανε κλικ. Δεν έχω να πω πολλά λόγια, θα αφήσω τις εικόνες να μας ταξιδέψουν στη μαγική νυχτερινή πόλη!
Το αγαπημένο μου μπαράκι δίπλα στο κανάλι, μέρα-νύχτα γεμάτο.
Και οι μπιραρίες όλες κατάμεστες.
Τα guildhalls μπαράκια της Friday Market.
Και ο πέτρινος Πύργος Toreken στη Friday Market.
O αγαπημένος μου δρόμος στη Friday Market.
Το κλικ για φαγητό μας το έκανε το Otomat, στην οδό Klein Vismarkt 3, αφού περνώντας απ΄ έξω, μας μύρισε φρεσκοψημένο ζυμάρι και σάλτσα ντομάτας, οπότε εκεί φάγαμε. Κλείσαμε τη βραδιά μας παίρνοντας τις τελευταίες φωτογραφίες πάνω από τη γέφυρα του Αγίου Μιχαήλ.
Την επόμενη μέρα είχαμε μονοήμερη απόβαση ……εεεε…...απόδραση ήθελα να πω, στη Μπριζ!!
Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018
Η πλατεία Vrijdagmarkt κάθε πρωί Παρασκευής γεμίζει από πάγκους με προϊόντα. Είναι μια παράδοση που χρονολογείται από το 1199. Έτσι και εγώ ξεκίνησα για να δω αυτό το event της πόλης. Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγα και πρωί πρωί, αλλά έφτασα στην πλατεία λίγο πριν το κλείσιμο της αγοράς. Μερικοί έμποροι είχαν αρχίσει να μαζεύουν τους πάγκους τους, αν και αυτό το γεγονός δε με εμπόδισε να καταλάβω, ότι η περιβόητη Friday Market, στα μάτια μου, αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών μου. Θα μπορούσε να είναι κάλλιστα μια λαϊκή αγορά σε οποιοδήποτε μέρος της χώρας μας.
Δεν ξέρω τί παραπάνω περίμενα να δω για να εντυπωσιαστώ. Μάλλον είχα λάθος αντίληψη για τα προς πώληση προϊόντα. Νόμιζα ότι θα είναι μια αγορά με πολλές αντίκες και vintage κομμάτια (κάτι που ευτυχώς συνάντησα την επόμενη μέρα στη Μπριζ και αποζημιώθηκα). Πάντως σίγουρα δεν περίμενα ότι θα συναντούσα τόσα κιτς κινέζικα μπιχλιμπίδια και ρούχα του πεντάευρου.
Έκανα ένα πέρασμα ανάμεσα από τους πάγκους χωρίς να μου κινήσει τίποτα απολύτως το ενδιαφέρον,
και για παρηγοριά σκέφτηκα να μπουκάρω στο εσωτερικό της διάσημης pub Dulle Griet που βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Μου πέρασε από το μυαλό, ότι υπάλληλοι και θαμώνες μπορεί να με κοιτάξουν λίγο στραβά αφού δεν είχα σκοπό να καθίσω και να παραγγείλω ποτό ή μπίρα, παρά μόνο να χαζέψω αυτό το ιστορικό μαγαζί παρατηρώντας τη διακόσμηση και τις βιτρίνες με τα συλλεκτικά ποτήρια, παίρνοντας μόνο μερικές φωτογραφίες. Μπροστά στην επιθυμία όμως μου έφυγαν οι όποιοι ενδοιασμοί και προχώρησα στο εσωτερικό.
Βλέποντας όλα αυτά τα υπέροχα ποτήρια πίσω από τις βιτρίνες μπόρεσα να κατανοήσω, γιατί υπάρχει αυτός ο μύθος με τα παπούτσια, γύρω από αυτό το μαγαζί.
Ορισμένα ποτήρια είναι χειροποίητα και ως εκ τούτου μοναδικά ή πολύ ακριβά, οπότε κάπως έπρεπε να αποτραπούν οι κλοπές των ποτηριών. Έτσι για να πιει κάποιος τη μπίρα του, σε ένα μοναδικό ή πολύ ακριβό ποτήρι, θα πρέπει να δώσει το ένα του παπούτσι σαν ενέχυρο. Τα παπούτσια μπαίνουν σε ένα καλάθι και κρέμονται ψηλά στο ταβάνι της pub. Έτσι κανείς δεν πρόκειται να φύγει, αν δεν ανταλλάξει το ποτήρι με το παπούτσι του.
Ήθελα να ταξιδέψω ξανά πίσω στα μεσαιωνικά χρόνια και αυτό το ταξίδι μπορούσε να μου το προσφέρει η περιοχή Patershol. Την πρώτη φορά που βρέθηκα στη συνοικία, το πέρασμα ήταν κάπως γρήγορο και επιφανειακό, ενώ τώρα σκόπευα να την ανακαλύψω καλύτερα.
Aυτή η ιδιαίτερα όμορφη γωνιά της Γάνδης αποτελεί ένα “χωριό μέσα στην πόλη”. Και δεν το λέω έτσι αυτό, έχω και αποδείξεις!
Τέχνη, αρχιτεκτονική, γραφικά δρομάκια, ζεστά εστιατόρια και μπαρ συνωστίζονται σε αυτήν τη συνοικία, που κάποτε αποτελούσε την κακόφημη περιοχή της Γάνδης, με τους οίκους ανοχής και τα σπίτια των κατώτερων τάξεων.
Πρώην ζυθοποιείο και νυν εστιατόριο με κλασικά αλλά και χορτοφαγικά πιάτα.
Διάσημο για τα ribs και τον Irish coffee.
Χρωματιστά σπίτια, ξύλινα παράθυρα με λευκά πλεκτά κουρτινάκια καλωσορίζουν τους τουρίστες, που επιλέγουν να “χαθούν” στον χρόνο και να “γευτούν” λίγη από την ιστορία της συνοικίας.
Πάνω απ΄ όλα όμως είναι μια γειτονιά, που όποιος την περπατήσει καταλαβαίνει ότι εδώ, σε αυτά τα κουκλίστικα σπιτάκια ζουν άνθρωποι. Καθημερινοί άνθρωποι που κάθονται στις εσωτερικές αυλές των σπιτιών τους, βγαίνουν για ψώνια στην αγορά, αφήνουν τα παιδιά τους να παίξουν στα στενά σοκάκια και βγάζουν βόλτα τα κατοικίδιά τους.
Δυό πόρτες έχει η ζωή, πες μου ποια να διαλέξω?
Επέστρεψα στο κέντρο και προσπάθησα για δεύτερη φορά να επισκεφθώ το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Μιχαήλ, αλλά πάλι όλες οι πόρτες ήταν κλειστές και αμπαρωμένες. Έτσι γύρισα σπίτι.
Γάνδη by night.
Παρασκευή βράδυ είχε έξοδο στην πόλη. Κυρίως βόλτες αλλά και κάπου για φαγητό, όπου μας έκανε κλικ. Δεν έχω να πω πολλά λόγια, θα αφήσω τις εικόνες να μας ταξιδέψουν στη μαγική νυχτερινή πόλη!
Το αγαπημένο μου μπαράκι δίπλα στο κανάλι, μέρα-νύχτα γεμάτο.
Και οι μπιραρίες όλες κατάμεστες.
Τα guildhalls μπαράκια της Friday Market.
Και ο πέτρινος Πύργος Toreken στη Friday Market.
O αγαπημένος μου δρόμος στη Friday Market.
Το κλικ για φαγητό μας το έκανε το Otomat, στην οδό Klein Vismarkt 3, αφού περνώντας απ΄ έξω, μας μύρισε φρεσκοψημένο ζυμάρι και σάλτσα ντομάτας, οπότε εκεί φάγαμε. Κλείσαμε τη βραδιά μας παίρνοντας τις τελευταίες φωτογραφίες πάνω από τη γέφυρα του Αγίου Μιχαήλ.
Την επόμενη μέρα είχαμε μονοήμερη απόβαση ……εεεε…...απόδραση ήθελα να πω, στη Μπριζ!!
Last edited:
Αγοράσατε άραγε?
