Αυστρία Ιταλία Πολωνία Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία.

[psilos3]

3c. Στο ιστορικό κέντρο, περιμένοντας τη κακοκαιρία


Ο καιρός ήταν ακόμη καλός, πολύ καλύτερος παραδόξως απ’ αυτόν που άφησα στη Θεσσαλονίκη, κάτι που είχε οδηγήσει αρκετούς Ιταλούς σε εξωτερικό χώρο, απολαμβάνοντας το γεύμα τους ή τον καφέ τους:

Πέρασα με βιασύνη την εντυπωσιακή στοά με τον πύργο του ρολογιού κατασκευής 1500 ‘’Torre dell'Orologio’’ :

Που με οδηγούσε σε μία από της ωραιότερες πλατείες της πόλης, πλαισιωμένη από όμορφα αναγεννησιακά κτήρια, με διασημότερο όλων το Palazzo della Loggia:

Η Piazza della Loggia εκτός της δεδομένης ομορφιάς της, έχει μείνει στην ιστορία και για ένα θλιβερό λόγο, μια τρομοκρατική - βομβιστική επίθεση που έλαβε χώρα το πρωί της 28ης Μαΐου 1974, στην κατά τη διάρκεια μιας αντιφασιστικής διαδήλωσης και κόστισε τη ζωή σε οκτώ άτομα, τραυματίζοντας άλλα εκατόν δύο.

(Προσπάθεια πανοραμικής φωτογραφίας)

Έκανα μια σύντομη βόλτα στη πλατεία με τα πολλά σημεία ενδιαφέροντος και τις αρκετές φωτογραφικές αφορμές:

Βγαίνοντας ξανά στο στενάκι της Cesare Beccaria προκειμένου να γυρίσω λίγα μέτρα προς τα πίσω:

Είχα κάνει αρκετά δρομολόγια μέχρι εκείνη τη στιγμή έχοντας γράψει ήδη μεγάλο αριθμό χιλιομέτρων, οπότε η ξανθιά ιρλανδική lager στη πολύ όμορφη pub St. Patrick ήρθε σαν βάλσαμο:

Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να χαλαρώσει όσο κι αν το ήθελα, καθώς οι υπολειπόμενες ώρες της ημέρας ελαχιστοποιούνταν, αλλά και η υποψία βροχής πλησίαζε απειλητικά.

Έτσι με δύο δρασκελιές έφτασα και πάλι στη Piazza del Duomo, όνομα που απέκτησε λόγω της παρουσίας των δύο θόλων της πόλης, του παλιού και του νέου καθεδρικού ναού, ή Piazza Paolo VI μιας και αφιερώθηκε στον Πάπα Παύλο VI μετά τον θάνατό του, από την άλλη πλευρά αυτή τη φορά:

Θαύμασα τις λεπτομέρειες στη πρόσοψη του καθεδρικού, όπως και το Palazzo Broletto, κτίσμα αρχικής κατασκευής του 1223 που στέγαζε για αιώνες τα γραφεία της αστικής κυβέρνησης της πόλης της Λομβαρδίας:

Είδα το άνοιγμα ανάμεσα στα κτήρια στο τέλος του μικρού δρόμου Padre Giulio Bevilacqua, περνώντας ανάμεσα σε εμπορικά καταστήματα και κάτω από το περίεργο αυτό γλυπτό του ρινόκερου:

Ευρισκόμενος λίγα μέτρα μετά στη Piazza della Vittoria, μια ακόμη από τις κεντρικές πλατείες της Μπρέσια, που χτίστηκε μεταξύ 1927 και 1932 μετά τη κατεδάφιση ενός τμήματος του μεσαιωνικού ιστορικού κέντρου:

Σήμερα εκτός των άλλων στη πλατεία βρίσκεται το κτήριο των Ιταλικών ταχυδρομείων, της κεντρικής τράπεζας κ.α.

Δε στάθηκα ούτε λεπτό, αντ’ αυτού προχώρησα στη via Dante βλέποντας και τα όμορφα στενάκια της τριγύρω, προκειμένου να φτάσω σε ένα ακόμα από τα σημεία προς επίσκεψη στη Μπρέσια:

Ήμουν πολύ χαρούμενος καθόσον διαπίστωνα με το καλύτερο τρόπο ότι αυτή η πόλη – αποκάλυψη έχει πολλά πράγματα να δώσει τριγυρνώντας και ανακαλύπτοντας την:

Η όμορφη αυλή για παράδειγμα του Palazzo Fenaroli που συνάντησα κατά τύχη ήταν ένα από αυτά:

Ο Torre della Pallata που είχε αρχίσει ήδη να φαίνεται από την αρχή του δρόμου, ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακός από κοντά, την ώρα που έφτασα ακριβώς από κάτω του:

Στη πρόσοψη του μπορεί να δει κανείς την όμορφη μνημειακή κρήνη:

Ο Πύργος Pallata, είναι ένας πύργος του 13ου αιώνα ύψους 32 μέτρων που βρίσκεται στη περιοχή του Corso Giuseppe Garibaldi, δίπλα ουσιαστικά στο κέντρο της Μπρέσια:

Άφησα το πύργο από τα μάτια μου και ασυναίσθητα κατευθύνθηκα δίπλα, από κει που ξεκινάει η διχάλα της Via delle Battaglie με την Vicolo Due Torri, καθώς η εκπληκτική Ιταλική εικόνα μου έκλεψε με τη μία τη καρδιά, αναγκάζοντας με να τη φωτογραφίσω ξανά και ξανά:

Ήταν η στιγμή που δυστυχώς χρειάστηκε να ανοίξω την ομπρέλα μου, όσο εξερευνούσα το μικρό πεζόδρομο Corso Giuseppe Garibaldi, αφού αυτή τη φορά οι προβλέψεις της μετεωρολογικής υπηρεσίας αποδείχτηκαν κάτι παραπάνω από έγκυρες:

Έφτασα μέχρι το τέλος του και το ομώνυμο έφιππο άγαλμα, γυρίζοντας βιαστικά προς τα πίσω, με τη φωτογραφική μηχανή να ‘χει γίνει μούσκεμα:

Ακολούθησα την ίδια διαδρομή, με τη πλατεία della Vittoria γλιστερή και μουσκεμένη. Εκεί παρατήρησα πρώτη φορά αρκετό κόσμο να μπαίνει και να βγαίνει από το σταθμό του Μετρό. Είχα διαβάσει ότι η Μπρέσια διαθέτει Μετρό, γεγονός αν μη τι άλλο καθόλου σύνηθες για μια πόλη ούτε 200 χιλιάδων ανθρώπων, με τις συγκρίσεις σε σχέση με τις δικές μας να ναι αναπόφευγκτες…

Ψώνισα μια μπύρα από ένα ψιλικατζίδικο ενός μετανάστη που δεχόταν μόνο μετρητά και προχώρησα ξανά προς τη della Loggia προκειμένου να σκεφτώ τη συνέχεια.

Η Μπρέσια ευρισκόμενη σε βιομηχανική περιοχή, είναι μια πόλη με έντονο το μεταναστευτικό στοιχείο, κάτι που διαπιστώνει κανείς άμεσα καθώς πλαισιώνεται από διάφορες κουλτούρες απ’ όλο το κόσμο. Εστιατόρια και μίνι μάρκετ από αρκετές γωνιές του πλανήτη είναι απ’ αυτά που μπορεί κανείς να συναντήσει στη πόλη.

Βρήκα καταφύγιο -όχι μόνο εγώ- κάτω από τις καμάρες του του Palazzo όπου διατίθεται χώρος για να καθίσει κανείς, προσπαθώντας να στεγνώσω:

Πίνοντας τη μπύρα μου με φόντο την υπέροχη βροχερή πλατεία καταστρώνοντας το επόμενο πλάνο μου:

σε λίγα λεπτά θα νύχτωνε για τα καλά...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 16 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[evaT]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception
Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!
Αναμένουμε με ενδιαφέρον!

 

[psilos3]

Μπράβο Γιάννη ωραία ιδέα ιστορία μέσα σε ιστορία κάτι σαν το Inception

Ιστορία σε ιστορία, μέσα στην ιστορία. Γενικά γίνεται της ιστορίας, μ΄ έχει πιάσει το ταξιδιωτικό/συγγραφικό μου τελευταία.

Και το σόλο έρχεται με την εξέλιξη του ταξιδευτή , υπάρχουν και μειονεκτήματα αλλά και σοβαρά πλεονεκτήματα όπως το έχουμε συζητήσει!

Αυτά που έχουμε πει πολλές φορές ναι, αναλύσαμε και στην εκπομπή και αρχίζω να καταλαβαίνω κι εγώ σιγά-σιγά. Πολύ ωραίο αυτο που λες για την εξέλιξη!

 

[paefstra]

Μόνος σε Βιέννη, Μπρέσια και Βαρσοβία. Τρεις solo ταξιδιωτικές ιστορίες σε μία!​

Διπλές ιστορίες έχουμε στο φόρουμ, τριπλή όμως;

Ας κάνω την αρχή.

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

 

[gkalla]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα, έτσι για να είναι μοναδικός (και για να μας σπάσει τα νεύρα, που ορισμένοι έχουμε να βγούμε απ’ τα σύνορα 2 χρόνια).
Υ.Γ.
Τώρα μιλάει το κίτρινο πρόσωπο της ζήλιας…

 

[psilos3]

Γκουχ γκουχ, εχουμε . Δεν φταιω, εσυ ρωτησες

Κι εγώ που τις έχω περάσει από κόσκινο πως δε τη πήρε το μάτι μου;
Θα ψαχτώ...

Μην τον τσιγκλάς!
Αυτός είναι ικανός να κάνει άλλα 4-5 ταξίδια μες τον επόμενο μήνα

λες ε;

 

[Borealis]

δώσε την συνέχεια στο λαό σου που περιμένει..

 

[psilos3]

Προετοιμασία & σχεδιασμός



1. Βιέννη: Το πιο εύκολο απ’ όλα ήταν τα εισιτήρια, τα οποία βρέθηκαν σε τιμή 19,90€ μετ’ επιστροφής για τον απλό ναύλο της Ryan με το μικρό σακίδιο πλάτης και κλείστηκαν δύο εβδομάδες πριν το ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε 8 - 10 Οκτωβρίου.

Η διαμονή σ' αυτή τη πόλη είναι από τα ακριβότερα γνωρίσματα της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε μπορείς να βρεις κάτι προσιτό, αρκεί όμως να είσαι πεπεισμένος ότι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσεις πολύ τα -εξαιρετικά κατά τα άλλα- ΜΜΜ της Βιέννης, μιας και το κέντρο είναι απαγορευτικό. Το μονό δωμάτιο λοιπόν στο "a&o wien stadthalle" ,μια ενδεδειγμένη γενικώς επιλογή, κόστισε περί τα 43€ τη βραδιά, και ήταν από τα οικονομικότερα και κοντινότερα που βρήκα. Δυστυχώς εν καιρώ πανδημίας δε μπορεί κανείς να βασιστεί στα πάντοτε οικονομικά και προσιτά Hostel.

Όσον αφορά την περαιτέρω οργάνωση, μελέτησα πολύ προσεχτικά τις ιστορίες των μελών του φόρουμ, προκειμένου να φτιάξω ένα πλάνο με το τι προλαβαίνω να δω στη μιάμιση μέρα που θα βρισκόμουν εκεί, αλλά και τον ενδεδειγμένο τρόπο μετακίνησης μεταξύ των σημείων, όπως και από/προς το αεροδρόμιο. Βασίστηκα λοιπόν εξ ολοκλήρου στο Google Maps, που για πόλεις όπως η Βιέννη έχει ξεφύγει όσον αφορά την οργάνωση και την αποτελεσματικότητα του, επισημαίνοντας σημεία ενδιαφέροντος στο χάρτη, κάτι που βοήθησε αρκετά:

2. Βαρσοβία: Οι μαζεμένες αργίες στα τέλη του Οκτώβρη στη Θεσσαλονίκη αποτελούν πάντα αφορμή για εκδρομή, όπως έχει γίνει και στο κοντινό παρελθόν, σε Βουκουρέστι και Κων/πολη αντίστοιχα.
Μεγαλύτερη δε αφορμή στάθηκε το γελοίο εισιτήριο επιστροφής των 12,90€ από το αεροδρόμιο Modlin προς τη Θεσσαλονίκη, που κλείστηκε το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Το πιο σοβαρό ίσως έξοδο ήταν οι πτήσεις αναχώρησης που πραγματοποιήθηκαν σπαστά, αρχικά προς Κρακοβία με τη Ryan και στη συνέχεια εσωτερική με τη LOT, που κόστισαν μαζί 56€. Δεν υπήρχε όμως πιο εύκολος τρόπος.

Το ξενοδοχείο επιλέχθηκε πάλι με το σκεπτικό του μονού δωματίου, αλλά και τη θέση του, καθώς ήθελα να είναι κοντά στη παλιά πόλη αλλά και το κεντρικό σταθμό τρένων της Βαρσοβίας ‘’Warszawa Centralna’’, σε μια πόλη που ευτυχώς δε στερείται πολλών και οικονομικών επιλογών. Η δική μου ήταν το ξενοδοχείο "Hotel Chmielna Warsaw" κόστους 67€ για 2 βράδια, μιας και δεν αισθανόμουν άνετα να κλείσω κάποιο διαμέρισμα.

Ακολούθησα κι εδώ τη πεπατημένη, ψάχνοντας τις ιστορίες των μελών για τη καταπληκτική αυτή πόλη, επισημαίνοντας στον ηλεκτρονικό χάρτη τα σημεία ενδιαφέροντος που ήταν αρκετά, σε μια εκδρομή όμως διαρκείας μεγαλύτερης των 2 ημερών αυτή τη φορά.

3. Μπρέσια: Για άλλη μια φορά το κόστος του αεροπορικού εισιτηρίου δεν ήταν ιδιαίτερο, μιας και το αντίτιμο των 23,90€ μετ’ επιστροφής για το αεροδρόμιο του Μπέργκαμο δε το λες σημαντικό, ωστόσο η πόλη επιλέχθηκε μέσω αυτού, μιας και οι διαθέσιμες ημέρες (ή καλύτερα ώρες) ήταν ελάχιστες.

Το εισιτήριο κλείστηκε 20 περίπου Οκτώβρη και η εκδρομή ήταν σχεδιασμένη για 12 με 14 Νοέμβρη, κάτι που σε πρώτη ανάγνωση δεν ακούγεται άσχημο. Ο περιορισμός όμως της ώρας καθιστούσε την εκδρομή αρκετά μικρή, μιας και πετούσε 11 το βράδυ της Παρασκευής από Θεσσαλονίκη και επέστρεφε Κυριακή μεσημέρι.

Με αυτό λοιπόν το δεδομένο ψάχτηκα για κάτι πολύ κοντινό, αφού το Μπέργκαμο το χα δει λίγο καιρό πριν. Άφησα με βαριά καρδιά στην άκρη τη Βερόνα καταλήγοντας τελικά μετά από ψάξιμο και σκόρπιες πληροφορίες στη πόλη της Μπρέσια, παίζοντας το και λίγο στη τύχη αφού η πληροφόρηση ήταν από ελάχιστη έως μηδαμινή, αποφεύγοντας εσκεμμένα για μια ακόμη φορά το διάσημο Μιλάνο.

Βρήκα δύο δωματιάκια σε τσουχτερό κόστος 45€ τη νύχτα, καθώς η Ιταλία δε φημίζεται για την οικονομική της διαμονή, ωστόσο αποτελούσαν και εδώ μονόδρομο για τους προαναφερθέντες λόγους. Μιας και η πτήση ήταν μετά τις 11 το βράδυ, αποφάσισα να μείνω κοντά στο αεροδρόμιο του Bergamo (δεν ήταν σίγουρο ότι προλαβαίνω τα λεωφορεία) και στο "B&B Orio BGY" και αντίστοιχα στη Brescia όσο πιο κοντά στο σταθμό των τρένων, επιλέγοντας το "Corsomatteotti62".

Τσέκαρα τα αξιοθέατα της πόλης που είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στο ιστορικό κέντρο, έκλεισα το εισιτήριο μου για το λεωφορείο από και προς το αεροδρόμιο (22€) έχοντας παράλληλα απορία για το τι πρόκειται να συναντήσω, μιας και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Λομβαρδίας φάνταζε δελεαστική αν και επρόκειτο ουσιαστικά για τυχαία επιλογή. Δε βαριέσαι σκέφτηκα, πόσο χάλια να περάσει κανείς στην Ιταλία. Γίνεται;

 

[Iris_90]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

 

[psilos3]

Μπράβο σου που σε τέτοιες δύσκολες εποχές γύρισες τρία κράτη !!!

Σ' ευχαριστώ. Ήταν τρεις πόλεις για την ακρίβεια και το όλο εγχείρημα πολύ πιο εύκολο απ' ότι νόμιζα κι εγώ ο ίδιος. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω, ελπίζω να τα καταφέρω.

 

[psilos3]

1a. Guten Abend Wien



Οι ώρες στο γραφείο δε περνούσαν καθώς ανυπομονούσα για το πρώτο μου solo ταξίδι, έχοντας παράλληλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκέψεις για το αν μπορεί κάτι να πάει στραβά, αν έχω κάνει κάτι λάθος με το πρόγραμμα, αν, αν, αν.

Η πολυπόθητη στιγμή έφτασε, καθώς μετά το σχόλασμα κι ένα σύντομο καφέ βρέθηκα στο αεροδρόμιο, ακολουθώντας τα διαδικαστικά. Το πλήρωμα εδάφους με «χρησιμοποίησε» δείχνοντας με σαν παράδειγμα μιας και ξεχώριζα για τη μάσκα FFP2, σε μια κατά τα άλλα πολύ γεμάτη πτήση, η οποία δε παρέκκλινε λεπτό παρακαλώ από το χρόνο της. Με συνοπτικές διαδικασίες επιβιβαστήκαμε στο αεροσκάφος της Lauda, που διεξάγει το συγκεκριμένο δρομολόγιο, όπως και την άλλη φορά που πετούσα για transit στη Βιέννη:

Το καλό με το Θεσσαλονίκη – Βιέννη είναι ότι πραγματοποιείται από τρεις εταιρείες (Ruan/Lauda, Wizz & Austrian) με τις τιμές να μένουν πάντα σε χαμηλό επίπεδο.

(κλασσική αεροπλανική φωτογραφία 1)

Η σύντομη πτήση που ο καθένας έκανε του κεφαλιού του και με σύγχισε, έφτασε νωρίτερα του αναμενομένου στο αεροδρόμιο της Βιέννης. Αφού περάσαμε ένα πρώτο έλεγχο για ταυτότητες (μάλλον κάτι κακό παίζει με τις Ελληνικές) κατευθυνθήκαμε στο δεύτερο έλεγχο για τον εμβολιασμό, μιας και το κράτος της Αυστρίας δεν απαιτούσε κάτι περισσότερο. Η όλη διαδικασία απαιτούσε λίγο χρόνο και περισσότερο περπάτημα εντός του αεροδρομίου:

Έχοντας διαβάσει αρκετά κατευθύνθηκα προς τα κόκκινα μηχανήματα προκειμένου να εκδώσω εισιτήριο κόστους 4,30€ για το κέντρο της πόλης με το τρένο S7, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι μετακινήσεις με τα μέσα εντός λογικού χρονικού πλαισίου.

Αφού βοήθησα -τρομάρα μου- μια παρέα Ελλήνων να κάνει το ίδιο, κατέβηκα από τον ειδικά διαμορφωμένο δρόμο μέσα από το αεροδρόμιο, ακολουθώντας τις ταμπέλες για το γρήγορο τρένο μιας και είναι κοινές οδηγώντας με λίγο μετά στην αποβάθρα:

Μπήκα στο τρένο με σκοπό να φτάσω ως το σταθμό Handelskai S+U κάτι που ομολογουμένως ήταν πολύ εύκολο, με σκοπό να συνεχίσω με το μετρό U6. Το αδικαιολόγητο άγχος μου από τη μία και η πόλη που κινούμαι από την άλλη που δεν έχει ούτε λεωφορεία, καθιστώντας την ανάγνωση των άπειρων μέσων των σοβαρών πόλεων μεγάλη διαδικασία, με οδήγησε στο να πάρω λάθος τρένο, να το καταλάβω ευτυχώς από την αρχή, να φτάσω σε τρίτο σταθμό με το τραμ 18 και να καταλήξω εν τέλει στην Nußdorfer Straße για να πάρω το μετρό, σε μια μικρή αλλά πολύ διδακτική οδύσσεια:

Έφτασα σχεδόν στις 12 στο πολυπόθητο hostel όπου αφού πέρασα τις διαδικασίες με ταυτότητες και πιστοποιητικά εμβολιασμού, παρέλαβα το δωμάτιο και ξεχύθηκα στους αφιλόξενους εκείνη την ώρα δρόμους της Βιέννης. Η κούραση μου ήταν μεγάλη, η απογοήτευση μου ακόμα μεγαλύτερη μιας και στο διπλανό καφέ/μπαρ μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα… Ας είναι καλά ο συμπαθέστατος Τούρκος με τα κεμπάπ μπροστά απ’ το σταθμό Burggasse-Stadthalle, όπου δε με άφησε να πάω για ύπνο διψασμένος. Δε πειράζει, την άλλη μέρα θα ‘χα πολλαπλές ευκαιρίες.

 

[Sassenach77]

μου έριξαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Ά-κύ-ρό, καθώς η ώρα λέει ήταν περασμένη. Άκου κάτι πράγματα…

Αλήθεια, στη Βιέννη έγινε αυτό;;;.......είδες κάτι πράγματα; Πες τα, γιατί εμένα δεν με πιστεύουν