Γερμανία Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας!!!!

[Varg83]

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ

Αιρετικός τίτλος για την εποχή που διανύουμε, ωστόσο όταν πάτησα πρώτη φορά το πόδι μου στο Flughafen Berlin-Tegel "Otto Lilienthal" πίσω στον Ιούλιο του 2012 μόνο αντι-γερμανικά συναισθήματα δεν με κυρίευσαν (οικονομική κρίση γαρ). Άλλωστε άλλο οι κυβερνήσεις μας και άλλο οι λαοί.

Το ταξίδι λοιπόν κανονίστηκε τέλη Μάη για τις 24-31/7 και φυσικά χάνουμε τα φτηνά εισιτήρια που υπήρχαν και βρίσκουμε με 230€ το άτομο με Lufthansa αντί για 170€. Για ταξίδι στην Ευρώπη μη μου πείτε, είναι διαφορά… Και βέβαια ως γνήσιοι Έλληνες τρέχουμε (μάλλον σερφάρουμε διαδικτυακά) την τελευταία στιγμή για να βρούμε ξενοδοχείο. Ευτυχώς με τη βοήθεια μελών του travelstories πετυχαίνουμε ξενοδοχείο αξιοπρεπέστατο δίπλα στην K’dam και σε καλή τιμή για την εποχή. Το όνομα αυτού “BerlinMarkHotel” 400€ για 7 μέρες σε πολύ καλή τοποθεσία. Τα υπόλοιπα μπαίνουν στον ‘’αυτόματο’’, οδηγός Explorer, εντατικό διάβασμα, πρόγραμμα, και αδημονία μέχρι τις 24/7.

Μετά από μερικές ώρες ευχάριστης πτήσης μέσω Φρανκφούρτης, τροχοδρομούμε στο TXL και βλέποντας όλο τον τίτλο θυμήθηκα την παιδική μου ηλικία όπου στις σελίδες του βιβλίου «Μια φορά και έναν καιρό ..ήταν ο άνθρωπος» πρωτοδιάβασα για τον πατέρας της ανεμοπορίας, Otto Lilienthal. Βγαίνοντας προς την έξοδο με τις βαλίτσες στο χέρι αντιλαμβάνομαι πως από την ανυπομονησία μας να βγούμε έξω έχω ξεχάσει την χειραποσκευή μου στην αίθουσα αναμονής των αποσκευών!!! Τα παρακάλια μας στον υπεύθυνο δεν έφεραν αποτέλεσμα αφού δεν πα να του εξηγούσαμε, εκείνος με παγερό και αδιάφορο βλέμμα μας επαναλάμβανε μονότονα ‘’go to losts and founds’’! Τελικά με νοήματα από το διαχωριστικό τζάμι ένας τουρίστας μας έφερε την χειραποσκευή έξω και αφού βεβαιωθήκαμε ότι δεν έχουμε ξεχάσει τίποτα άλλο πήραμε το λεωφορείο για το ξενοδοχείο στην Meinekestraße.

Τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, το οποίο ήταν πολύ καλό, αντιληφθήκαμε ότι η θέση του ξενοδοχείου ήταν πολύ καλή, δίπλα στο μετρό, απέναντι από μια knipe (η οποία δυστυχώς πληροφορήθηκα ότι πριν από ενάμιση χρόνο έκλεισε, δίπλα στο HardRockCafé και κοντά στο Zoologischer Garten Berlin.

Κατευθείαν για πρώτο γεύμα στο Βερολίνο, σε ένα μαγαζάκι στο δρόμο του ξενοδοχείου όπου έγινε ‘’πόλεμος’’ με carrywurstκαι διάφορα άλλα εδέσματα με κατάληξη wurst!!

Χορτάτοι, κατευθυνόμαστε προς άγνωστη κατεύθυνση με το χάρτη ανά χείρας ώστε να πάρουμε μια πρώτη τζούρα από την περιοχή και κάπως έτσι κύλισε η πρώτη μέρα, να τριγυρνάμε σαν τους χάνους, να προσπαθούμε να πιάσουμε το vibeτης πόλης και να κατεβάζουμε ποσότητες ‘’Berlinerweisse’’ που φέρνει πιο πολύ σε δροσιστικό ποτό παρά σε μπύρα. Άαα και βέβαια σε κάθε γωνιά της περιοχής να ακούμε ελληνικά σε σημείο που αναρωτιόμασταν αν είμαστε στο Βερολίνο ή σε κάπου στα ΒΠ της Αθήνας.

Το πεδίο της μάχης των wurst!

 

[Varg83]

2Η ΜΕΡΑ

Από την δεύτερη μέρα αποφασίσαμε να βάλουμε τους εαυτούς μας σε πρόγραμμα. Έτσι ξεκινήσαμε το πρωί για ένα info desk όπου βγάλαμε την Berliner Welcome Card για 5 μέρες. Έτσι εξασφαλίσαμε τη μετακίνησή μας και κάποιες εκπτώσεις σε διάφορους χώρους, μουσεία κλπ, με 35€. Αμέσως μετά βουρ για το Ζωολογικό Κήπο όπου για καλή μας τύχη το ταμείο δεν είχε σχεδόν καθόλου ουρά και βγάλαμε γρήγορα το εισιτήριο. Όταν βγήκαμε μετά από κάνα δίωρο, έξω γινόταν το σώσε από επισκέπτες.

Ωραίος και προσεγμένος Ζωολογικός κήπος, καθαρός με πολλά ζωάκια. Αρκετά μεγάλος και ευχάριστος με λογικό εισιτήριο (10€). Δυστυχώς όμως η ατραξιόν του κήπου (γιγάντιο Πάντα) κοιμότανε…

Μετά από πολύ περπάτημα σειρά είχε το περίφημο KaDeWeόπου μιας και είχε μεσημεριάσει είπαμε να κάνουμε μια στάση στον έκτο όροφο που έχει εστιατόριο. Μετά το χάζεμα στο εμπορικό (φάτε μάτια ψάρια δηλαδή) τιμήσαμε τη βερολινέζικη κουζίνα με θέα την περιοχή. Σε γενικές γραμμές ωραίο το εμπορικό, μεγάλη ποσότητα άλλα κατά τη γνώμη μου στη Γερμανία αν δεν είναι Χριστούγεννα να υπάρχουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ εκπτώσεις καλύτερα να μένετε μακριά.

Αφού γεμίσαμε τα στομάχια μας και απολαύσαμε τον καφέ μας ώρα για το Charlottenburg και το ομώνυμο παλάτι. Στάση στο Richard-Wagner-Platz και περίπου 1χλμ περπάτημα. Φτάνοντας εκεί διαπιστώσαμε πως έξω από το παλάτι υπήρχε φεστιβάλ της μπύρας Duckstein. Τα κιόσκια μας εμπόδισαν λίγο στη φωτογράφιση του παλατιού μιας και είναι από τα παλάτια που διακρίνονται για τη μεγαλοπρέπειά τους, εντός και εκτός. Σημειώστε πως πληρώνεις ξεχωριστό εισιτήριο για να μπορείς να βγάζεις φωτογραφίες. Όσο και αν κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι αυτό γίνεται παντού, άλλο τόσο και εγώ μπορώ να υποστηρίξω ότι αυτό δεν γίνεται παντού! Αποτελεί το μεγαλύτερο παλάτι στο Βερολίνο με εντυπωσιακή μπαρόκ αισθητική. Μάλιστα για τους γνωρίζοντες, ήταν το βασικό σκηνικό του videoclipγια το τραγούδι ‘’Kayleigh’’ των progressive rockers Marillion πίσω στο μακρινό1985.

Φεύγοντας, αργά το απόγευμα πλέον, δεν παραλείψαμε να τιμήσουμε την μπύρα Duckstein στο χώρο του φεστιβάλ!

"Do you remember chalk hearts melting on a playground wall"

Είναι λίγο άχαρο... πως να το κάνουμε.....

 

[Borealis]

που τους θυμήθηκες τους Marillion!!! πούλησαν σαν τρελοί στη Δυτική Γερμανία, μετά ή νέο προγκρέσιβ όμως, καθώς εμφανίστηκαν μετά το 80, οι πραγματικοί προγκρέσιβ βασίλευαν στην ανατολική εκείνη την εποχή.

 

[Varg83]

ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ

Η τρίτη μέρα ήταν η μέρα του περπατήματος…. αλλά πολύ περπάτημα. Είχαμε από την αρχή τις επιφυλάξεις μας, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να αναμειχθούμε και ‘μεις στην κουλτούρα του Βερολίνου, να ‘’χαθούμε’’ στους δρόμους του, να απολαύσουμε τη μέρα μας χωρίς κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Ξεκινώντας από την εξωτερική πλευρά του Ζωολογικού κήπου, κατεβήκαμε το Tiergarten. Πάθαμε πλάκα από την ομορφιά και την περιποίηση του πάρκου. Παντού έβλεπες σκιουράκια να τρέχουν ανέμελα, χώρους για να μπορεί κάθε οικογένεια να κάνει την εκδρομή της, και μια αίσθηση τακτοποίησης και καθαριότητας. Δεν παραλείψαμε να αποθανατίσουμε το άγαλμα του Otto von Bismarck, του ιδρυτή στην ουσία του Γερμανικού κράτους το 1871/72. Συνέχεια με το ‘’κέντρο’’ του Tiergarten και το άγαλμα της Νίκης, όπου φάνηκε η τότε ασχετοσύνη μας με τη φωτογράφηση αφού δεν βγήκε ούτε μια σωστή(υπερφωτισμένες στο μνημείο και σκοτεινές στα πρόσωπα)!! Ευτυχώς μετά από αυτό, η βελτίωση μας ήταν ραγδαία (χαχα)!

Σειρά είχε το Σοβιετικό μνημείο προς το τέλος του πάρκου. Τα δυο τανκς από τον Β’ ΠΠ που είναι στην πρόσοψή του είχαν χρησιμοποιηθεί σε εκείνες τις επιχειρήσεις και το μάρμαρο όλου του μνημείου είναι το μάρμαρο από την Γερμανική καγκελαρία. Γυρνώντας το κεφάλι σου από την άλλη διακρίνεις την πύλη του Βρανδεμβούργου, άλλο ένα must του κέντρου με την πολύπαθη ρωμαϊκή άμαξα που κοσμεί την κορυφή του. Ένα πέρασμα από το Reichstag, εκεί που στην ουσία στις 9 Μάη του 1945 τελείωσε ο Β’ ΠΠ και λίγες ανάσες γιατί είχαμε κλατάρει! Αποφασίσαμε λοιπόν να πάρουμε το ‘’Berlin City tour’’ από την Potsdamer Platz μπας και γλιτώσουμε λίγο ποδαρόδρομο, γιατί καλά τα παραπάνω αλλά είχαμε αρχίσει να βγάζουμε φουσκάλες στα πόδια. 22,50 € λοιπόν τα δύο άτομα και περιήγηση στα βασικότερα αξιοθέατα. Μεγάλο πλεονέκτημα ότι κατεβαίνεις στο αξιοθέατο που θες, το βλέπεις και μετά όταν ξαναπερνά το λεωφορείο ξανανεβαίνεις για τον επόμενο σταθμό που θες.

Επόμενος σταθμός, το τείχος του Βερολίνου και λίγο αργότερα το Checkpoint Charlie στο Kreuzberg. Προσοχή στο Μουσείο που υπάρχει εκεί. Οι απόψεις για την αξία της επίσκεψής του διίστανται. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να μετονομαστεί σε μουσείο προπαγάνδας της δυτικής Γερμανίας και των ΗΠΑ μιας και η πληροφόρηση είναι τελείως μονόπλευρη. Για παράδειγμα υπάρχουν εκθέματα των μυστικών υπηρεσιών της ανατολικής Γερμανίας, Stasi αλλά πουθενά της αντίστοιχης της δυτικής Γερμανίας, BND με ιδρυτή το ναζιστή εγκληματία πολέμου Ράινχαρντ Γκέλεν και στενό συνεργάτη της CIA. ‘’Κλάψαμε’’ τα 10€ εισιτήριο… άλλα δεν πειράζει μερικές φορές χρειάζεται και αυτό.

Συνέχεια με το Tour Bus και βουρ για την Alexanderplatz για μια σύντομη επίσκεψη στον τηλεοπτικό πύργο και λίγο πιο κάτω το ‘’κόκκινο’’ δημαρχείο και την ωραία πλατεία με το αριστοτεχνικό σιντριβάνι Neptunbrunnen. Αξίζει και μια επίσκεψη δίπλα στην Marienkirche.

Απογευματάκι πλέον και αφού στα στομάχια μας ήταν έτοιμα να εξεγερθούν είπαμε να κάτσουμε σε ένα εστιατόριο να δοκιμάσουμε Βερολινέζικη κουζίνα. Είχαμε τσεκάρει από την Αθήνα το ‘’ Gerichtslaube’’ στην Postsrasse 28. Το εστιατόριο αυτό ήταν αρχικά δικαστήριο που χτίστηκε το 1270μ.Χ., βεβαίως με πολλές ανακαινίσεις από τότε αλλά κάποια στοιχεία της γοτθικής αρχιτεκτονικής του παραμένουν μέχρι σήμερα, πχ οι αψίδες στο εσωτερικό του. Οι τιμές για τέτοιο εστιατόριο μάλλον κανονικές μπορούν να χαρακτηριστούν μιας και πληρώσαμε 66€ για ένα γεύμα με 5 χορταστικά πιάτα και 2 μπύρες. Highly recommended, η μανιταρόσουπα από μανιτάρια pfifferling, το kasselerruckenbraten και το rinderroulade. Με γεμάτα στομάχια πλέον κατευθυνθήκαμε για να ξεκουραστούμε στο ξενοδοχείο και το βραδάκι βόλτα στην νεολαιίστικη συνοικία του Kreuzberg.

Η κούραση όμως μας είχε καταβάλει και η μπαρότσαρκα ήταν περιορισμένων επιδόσεων… Μετά από μια τέτοια μέρα η παράδοσή μας στην αγκαλιά του Μορφέα ήταν απλά ζήτημα χρόνου!

Το εσωτερικό της Gerichtslaube

 

[kabamarou]

Αυτή η μπίρα στην φωτογραφία λογικά είναι μια μπύρα που είναι γνωστή στο Βερολίνο και έχει μέσα βότανα. Την είχα πιει, ωραία ήταν.

Ο ζωολογικός κήπος το 2009 που είχα πάει είχε 12 ευρώ και τώρα είδα στο site τους ότι έχει 13 . Απίστευτη τιμή αν σκεφτείς ότι το αττικό πάρκο έχει 16 ευρώ είσοδο και ότι αυτός του Βερολίνου είναι 5 φορές καλύτερος και μεγαλύτερος από το Αττικό συν του ότι στην Γερμανία έχουν τριπλάσιους μισθούς από τους Ελληνικούς

 

[Varg83]

Αυτή η μπίρα στην φωτογραφία λογικά είναι μια μπύρα που είναι γνωστή στο Βερολίνο και έχει μέσα βότανα. Την είχα πιει, ωραία ήταν.

Ο ζωολογικός κήπος το 2009 που είχα πάει είχε 12 ευρώ και τώρα είδα στο site τους ότι έχει 13 . Απίστευτη τιμή αν σκεφτείς ότι το αττικό πάρκο έχει 16 ευρώ είσοδο και ότι αυτός του Βερολίνου είναι 5 φορές καλύτερος και μεγαλύτερος από το Αττικό συν του ότι στην Γερμανία έχουν τριπλάσιους μισθούς από τους Ελληνικούς

Κοίτα να δεις... Όντως το 2012 το εισιτήριο στο zoo είχε 9,75€. Και τα μέσα μεταφοράς για την ποιότητα του δικτύου ήταν φτηνά. Βέβαια η αναλογία μισθών και κόστους ζωής πάει κάπως έτσι: τριπλάσιοι μισθοί μεν ( αν και πλέον υπάρχουν κάμποσα εκατομμύρια Γερμανοί με mini jobs δηλ 500 και 600€) αλλά τα ενοίκια στην ξεφτίλα για ένα δυομισάρι 600€. Η εφορία σχεδόν στο 50%, το γάλα πάμφθηνο αλλά χωρίς κανένα σχεδόν θρεπτικό συστατικό (πολύ μακράς διάρκειας) και πληρώνεις ακόμα και τη θέση πάρκινγκ κάτω από το σπίτι σου. Γενικά το ισοζύγιο μισθοί/κόστος ζωής δεν είναι και τόσο τρομερά πάνω από το δικό μας. Σίγουρα είναι καλύτερο από δω αλλά όχι σε αυτό το μέγεθος που νομίζει ο πολύς κόσμος.

Αααα και η μπύρα είναι δυο ειδών, η μια (κόκκινη) με χυμό rasberry η άλλη (πράσινη) με σιρόπι κολλιτσίδα. Χωρίς αυτές τις προσθήκες η συγκεκριμένη μπύρα απλά δεν πίνετε, είναι νερουλή και έχει άσχημη γεύση. Μοιάζει περισσότερο με δροσιστικό καλοκαιρινό ποτό.

 

[Varg83]

ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΑ

Η τέταρτη μέρα ξεκίνησε ως πολλά υποσχόμενη! Και αυτό λόγω των μουσείων που θα πηγαίναμε να δούμε. Που να ξέραμε…

Η ώρα που ξυπνήσαμε δεν θύμιζε καθόλου διακοπές! 8.30 λοιπόν έγερση και η πρώτη μας επίσκεψη ήταν στον διπλανό φούρνο όπου τιμήσαμε τα ψωμάκια και τις λιχουδιές της Γερμανίας. Προσωπικά πιστεύω πως δεν αξίζει να πληρώσεις στο Βερολίνο το πρωινό στο ξενοδοχείο αφού με λιγότερα λεφτά από τους φούρνους τρως ένα πολύ καλό πρωινό. Εν πάση περιπτώσει, γούστα είναι αυτά.

Λεωφορείο 100 λοιπόν, του οποίου παρεμπιπτόντως η διαδρομή είναι ένα toursightseeingαπό μόνη της, και κατευθείαν για την UnterdeLinden. Πρώτος σταθμός το Πανεπιστήμιο Humboldtμιας και εκεί φοίτησαν μια σειρά από σπουδαία μυαλά: Μαξ Πλάνκ, Μαξ Βέμπερ, Αρθρουρ Σοπενχαουερ, Βέρνερ φον Μπράουν και φυσικά Φριντριχ Εγκελς και Καρλ Μαρξ. Με το που μπαίνεις μέσα στο φουαγέ μπροστά δεσπόζει μάλιστα η περίφημα ‘’θέση 11’’ από τις Θέσεις για τον Φουερμπαχ : Die Philosophen haben die Welt nur verschieden interpretiert es kommt aber darauf an, sie zu verändern ή αλλιώς σε ελληνική απόδοση: Οι φιλόσοφοι έχουν ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους , το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε! Αφού περιπλανηθήκαμε στο Πανεπιστήμιο κατευθυνθήκαμε παραδίπλα στο Γερμανικό Μουσείο Ιστορίας που στεγάζεται στο παλιότερο κτήριο της UnterdeLinden, το μπαρουτάδικο γνωστό ως Zeughaus. Δυστυχώς δεν θυμάμαι την τιμή του εισιτηρίου μιας και αυτό ήταν ένα μικρό στρογγυλό αυτοκόλλητο. Πάντως σίγουρα δεν πληρώνεις παραπάνω για να φωτογραφίσεις τα εκθέματα. Μεγάλο και με πολλά εκθέματα που καλύπτουν από όσο θυμάμαι τις απαρχές της περιοχής μέχρι την σύγχρονη Γερμανία ως την επανένωσή της. Πολλά και ενδιαφέροντα εκθέματα, από τον Μεσαίωνα και τις σκαλισμένες σέλες και τα βιβλία που σε καθηλώνουν με την λεπτομέριά τους στην εικονογράφηση μέχρι τους πίνακες και την σωζόμενη Εγκυκλοπέδια του 17ου αιώνα. Συνέχεια με τη Βιομηχανική επανάσταση όπου βλέπεις τις πρώτες κλωστικές μηχανές (εντάξη εκεί τα πρωτεία θα τα έχει φαντάζομαι το Λονδίνο), πρέσες τυπογραφίας και βέβαια ένα αντίγραφο της πρώτης έκδοσης από το ‘’Κεφάλαιο’’ του Καρλ Μαρξ. Υπάρχει ακόμα και ο γνωστός πίνακας του Ντελακρουά ‘’Η Ελευθερία οδηγεί το Λαό’’. Η περιήγηση συνεχίζεται στο τμήμα των αρχών του 20ου αιώνα με εκθέματα από τα χρόνια των Σοσιαλιστικών Επαναστάσεων και μάλιστα σώζονται και οι δυο επιτάφιες πλάκες της Λούξεμπουργκ και του Λιμπκνεχτ. Στη συνέχεια ο Β’ ΠΠ όπου δίνεται βαρύτητα στα αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί ενάντια στους Εβραίους. Τα υπόλοιπα γνωστά… Γενικά μας άφησε άριστη εντύπωση και το συνιστούμε σε όποιον πάει.

Ώρα για την BerlinerDomόπου με 4€ εισιτήριο βλέπεις μια από τις ωραιότερες εκκλησίες του είδους της. Μην παραβλέψετε να ανεβείτε πάνω στον κεντρικό τρούλο και να βγείτε έξω στο ‘’μπαλκόνι’’ που έχουν φτιάξει περιμετρικά ώστε να απολαύσετε όλο το Βερολίνο από τα 85μ. ύψος. ‘’Sofar… sogood, που λένε και οι φίλοι μας οι Megadeath, αλλά που να ξέραμε παρακάτω…

Μια βόλτα στο Marx-EngelsForum και σειρά έχει το Μουσείο της Περγάμου και εκεί τρώμε το πρώτο μας σοκ! Κλειστό λόγω ανακαίνησης!! Ε, δεν πειράζει λέμε θα το δούμε άλλη φορά αφού το Βερολίνο ήδη μας είχε κλέψει την καρδιά και έβαλε ισχυρή υποψηφιότητα για μελλοντική μας επίσκεψη. Αποφασίσαμε να πάμε στο Μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών (ή κάπως έτσι) αλλά και αυτό μάταια, κλειστό λόγω ανακαίνισης! Κάπου αρχίζουμε να καταριόμαστε την τύχη μας αλλά απτόητοι συνεχίζουμε για την Πινακοθήκη που σωστά μαντέψατε και αυτή ήταν κλειστή!!

Νηστικοί, ταλαιπωρημένοι προσπαθούσαμε να ξαναφτιάξουμε το πρόγραμμά μας μιας και αισθανόμασταν σαν τα καρτούν που από την ατυχία τους περπατάνε στη λιακάδα και από πάνω τους μόνο υπάρχει ένα συννεφάκι που ρίχνει βροχή…

Αποφασίσαμε να ξορκίσουμε το κακό με μια βόλτα στην KarlMarxAlleκαι μπορώ να πω πως ανταμειφτήκαμε και με το παραπάνω βλέποντας τα κτήρια που έμεναν οι ανατολικογερμανοί. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι επιμένουν να τα ‘’κράζουν’’ μιας και χτίστηκαν για να στεγάσουν τις αυξημένες ανάγκες για στέγη μετά τον πόλεμο και παρόλαυτα δεν υστερούν σε ομορφιά. Δηλαδή πόσα τέτοια κτήρια σε άλλες πόλεις με μαζική στέγαση έχουν στην πρόσοψή τους ανάγλυφες παραστάσεις από την καθημερινότητα; Μήπως οι πολυκατοικίες στο Μπρόνξ, στη Φρανκφούρτη ή ακόμα και οι δικές μας στου Ζωγράφου; Γενικά ρίξαμε πολύ περπάτημα στη λεωφόρο και κάπου εκεί αποφασίσαμε να πάρουμε το S-Bahnγια να πάμε στο πάρκο Treptower.

Ok, μιλάμε για παρκάρα όχι αστεία!! Πολύ πράσινο παντού και πεντακάθαρο και εδώ παρόλο που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Δεν παραλείψαμε να επισκεφτούμε και το μνημείο των Σοβιετικών στρατιωτών, το SovietWarMemorialτο οποίο σε καθηλώνει με τη μεγαλοπρέπειά του. Ιδίως το επιβλητικό άγαλμα που δείχνει έναν στρατιώτη να κρατά στο χέρι του ένα μωρό και στο άλλο ένα σπαθί με το οποίο σπάει τον αγκυλωτό σταυρό. Δυστυχώς το σούρουπο είχε φτάσει και οι φωτογραφίες υπέστησαν αρκετή επεξεργασία ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν την ατμόσφαιρα και το δέος ενός τέτοιου μνημείου.

Βραδάκι πλέον και αποφασίσαμε να γυρίσουμε στην Alexanderplatzόπου είχαν στηθεί διάφορα δρώμενα με περιπλανώμενους ζογκλέρ, και πάγκους με άφθονη μπύρα ενώ την πανδαισία αυτή συμπλήρωναν οι τεράστιες κρεμαστές σχάρες που πάνω τους ψήνονταν λουκάνικα. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι επακολούθησε μετά από μια τέτοια μέρα!!

Εννοείται ότι υπήρξε πλήρης συμφωνία με την καλή μου για την επόμενη μέρα: χαλαροί ρυθμοί ώστε να ανακτήσουμε δυνάμεις για την μεθεπόμενη (Πότσδαμ)…

 

[kabamarou]

Κοίτα να δεις... Όντως το 2012 το εισιτήριο στο zoo είχε 9,75€. Και τα μέσα μεταφοράς για την ποιότητα του δικτύου ήταν φτηνά. Βέβαια η αναλογία μισθών και κόστους ζωής πάει κάπως έτσι: τριπλάσιοι μισθοί μεν ( αν και πλέον υπάρχουν κάμποσα εκατομμύρια Γερμανοί με mini jobs δηλ 500 και 600€) αλλά τα ενοίκια στην ξεφτίλα για ένα δυομισάρι 600€. Η εφορία σχεδόν στο 50%, το γάλα πάμφθηνο αλλά χωρίς κανένα σχεδόν θρεπτικό συστατικό (πολύ μακράς διάρκειας) και πληρώνεις ακόμα και τη θέση πάρκινγκ κάτω από το σπίτι σου. Γενικά το ισοζύγιο μισθοί/κόστος ζωής δεν είναι και τόσο τρομερά πάνω από το δικό μας. Σίγουρα είναι καλύτερο από δω αλλά όχι σε αυτό το μέγεθος που νομίζει ο πολύς κόσμος.

Αααα και η μπύρα είναι δυο ειδών, η μια (κόκκινη) με χυμό rasberry η άλλη (πράσινη) με σιρόπι κολλιτσίδα. Χωρίς αυτές τις προσθήκες η συγκεκριμένη μπύρα απλά δεν πίνετε, είναι νερουλή και έχει άσχημη γεύση. Μοιάζει περισσότερο με δροσιστικό καλοκαιρινό ποτό.

Όλες αυτές οι συγκρίσεις βέβαια με την προϋπόθεση ότι ανήκεις στο 70% των Ελλήνων που εργάζεται σε αντίθεση με το 95% των Γερμανών.Γιατί αν δεν εργάζεσαι υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να πάρεις επίδομα ανεργίας η ενοικίου η να έχεις δωρεάν περίθαλψη σε αντίθεση με την Γερμανία.Για αυτό αλώστε και το 99% των Σύριων χρησιμοποιούν την Ελλάδα απλά σαν πέρασμα.

 

[Varg83]

Όντως έτσι είναι αν και άλλο είναι η εργασία, άλλο η απασχόληση

 

[Borealis]

Είναι η πρώτη φορά που έχουμε εδώ φωτό από το Μουσείο ιστορίας, αν θες μπορείς να τις μεταφέρεις και εδώ για να ξεβαλτώσει το θέμα
http://www.travelstories.gr/community/threads/Γερμανία-την-αγαπάμε-και-για-τα-Μουσεία-της.21951/
Θυμάσαι αν ο Ντελακρουά ήταν αντίγραφο ή αυθεντική παραλλαγή?