GTS
Member
- Μηνύματα
- 6.782
- Likes
- 18.174
Περιεχόμενα
Το καλοκαίρι του 2010 συνδύασα δύο από τα μεγάλα μου πάθη, την αρχαιολογία και την πολυαγαπημένη Ν.Α. Ασία. Οι εκπληκτικοί ναοί που βρίσκονται διάσπαρτοι στη μεγάλη αυτή γεωγραφική περιοχή, αποτελούν μαγνήτη για εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, που μαγεμένοι επισκέπτονται ξανά και ξανά τα μνημεία που άφησαν πίσω τους οι λαοί που μεγαλούργησαν και οι εκπληκτικοί πολιτισμοί που αυτοί δημιούργησαν.
Πρώτη στάση ήταν η Yogyakarta, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιάβας και πόλη που βρίσκεται πλησίον σε δύο εκπληκτικά συμπλέγματα ναών, το Borobudur και το Prambanan. Λίγα όμως πράγματα για τη πόλη:
Η Yogyakarta είναι εύκολα προσβάσιμη με την γνωστή και αγαπημένη Air Asia από Σιγκαπούρη και Κουάλα Λουμπούρ. Είναι μια πολυπληθής άσχημη πόλη-πάτος της Ν.Α. Ασίας, αλλά χωρίς τη γοητευτική παρακμή και το χαριτωμένο κιτς άλλων Ασιατικών πόλεων. Η κεντρική οδική αρτηρία, η οδός Maliaboro, είναι ένα τουριστικο-κιτς τερατούργημα: απίστευτη κίνηση και φασαρία, πάρα πολύς κόσμος (ντόπιοι σε ποσοστό 99% και πολύ μα πολύ νεολαία) και επομένως συνωστισμός στα πεζοδρόμια, τα οποία τα έχουν καταλάβει εκατοντάδες κιτσάτα μαγαζιά που πουλάνε ένα σωρό αηδίες, από σουβενίρ της πλάκας, t-shirt του στυλ «I love Mykonos» κατά χιλιάδες και ψευτο-μπατίκ πετσέτες θαλάσσης. Βάλε και χιλιάδες μηχανάκια-παπάκια παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια να συμπληρώνουν την εικόνα και καταλάβατε πως ο απλός περίπατος εκεί είναι από μόνη της εμπειρία.
Το μόνο αξιοθέατο που αξίζει στη πόλη είναι το Kraton
, το παλάτι του Σουλτάνου, που βρίσκεται σε μία γραφική περιοχή με στενά δρομάκια και μικρά σπιτάκια, θυμίζοντας ένα τυπικό ελληνικό χωριό. Το σύμπλεγμα των αυλών και κτιρίων που αποτελεί το παλάτι εξαντλείται σε 2 ώρες το πολύ και μπορεί να παραταθεί με την παρακολούθηση μιας ενδιαφέρουσας χορευτικής παράστασης από παραδοσιακά ντυμένες κορασίδες, με τη συνοδεία gamelan ορχήστρας. Το φαγητό στη πόλη είναι επιεικώς χάλια και αυτό σας το λέει ένας λάτρης της ασιατικής κουζίνας, αλλά όχι της Ινδονησιακής, που μαζί με την πρώτη ξαδέλφη της Μαλαισιανή είναι μακράν οι χειρότερες της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής. Η σωτηρία στο γαστρονομικό αίσχος της πόλης ακούει στο όνομα Via-Via (ViaVia ReisCafιs - ontmoetingsplaatsen voor wereldreizigers.). Το μαγαζί θέλει κανονικά κράτηση λόγω μεγάλης ζήτησης, αλλά και η αναμονή στο ευχάριστο αυτό περιβάλλον είναι μία λύση καθώς απέχει παρασάγγας από τα εστιατόρια-εκτρώματα της πόλης. Το φαγητό είναι πάρα πολύ καλό, σχεδόν θεϊκό για τα τριγύρω δεδομένα, προσφέροντας και άριστο δυτικό φαγητό για όσους δεν αντέχουν τις ντόπιες γεύσεις.
Ως διαμονή διαλέξαμε, κάτι έξω από τη πόλη και ευτυχώς: το Rumah Mertua (Home) προσφέρει με 25-30 ευρώ ωραίο περιβάλλον, ένα πανέμορφο κήπο και καλούτσικο φαγητό. Προτιμήστε τα ανακαινισμένα δωμάτια πίσω από τη πισίνα και αφεθείτε στα έμπειρα χέρια των κοριτσιών που προσφέρουν πολύ καλό μασάζ σε πολύ καλές τιμές. Μια άριστη λύση για τη διαμονή σας και να μη σας προβληματίζει η απόσταση των 7-8 χιλ. από τη πόλη, βρίσκεστε μόνο 6 ευρώ και 15 λεπτά μακριά από αυτή, με το σύγχρονο station wagon που παρέχει το κατάλυμα. Προτείνεται επίσης μια βόλτα-περίπατος στη χαριτωμένη γειτονιά όπου βρίσκεται το Rumah Mertua, για μια αυθεντική ματιά του πώς ζουν οι πολύ φιλικοί ντόπιοι, που μας χαιρετούσαν με μια αυθόρμητη χαρά στα πρόσωπά τους. Αρκετά όμως με τα παρελκόμενα της πόλης, η πραγματική attraction της περιοχής είναι το παρελθόν της.
Ότι και να πει κανείς για τα δύο αυτά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι λίγο...Borobudur και Prambanan, βουδιστικός και ινδουϊστικός ναός αντίστοιχα, αν και ο δεύτερος χαρακτηρίζεται καλύτερα σαν ένα σύμπλεγμα ναών.
Tip: η επίσκεψη επιβάλλεται να είναι ή πολύ πρωϊ ή απόγευμα. Ο ήλιος χτυπάει αλύπητα τις υπόλοιπες ώρες και επειδή η παραμονή στους ναούς είναι αρκετά μεγάλη, το περπάτημα αρκετό και χωρίς σκιά, διαλέξτε ανάλογα με το αν είστε πρωϊνοί ή όχι τύποι τι θα πράξετε. Εμείς τους είδαμε και τους δύο σε διαδοχικά απογεύματα και δε το μετανιώσαμε καθόλου, αντιθέτως στο Borobudur απολαύσαμε από τη κορυφή του ένα λειψό, συννεφιασμένο, αλλά όμορφο ηλιοβασίλεμα.
Δε θα παραθέσω κάποιο χείμαρρο πληροφοριών για τους ναούς, άλλωστε υπάρχουν ειδικοί που το κάνουν αυτό απείρως καλύτερα από τον αδαή GTS. Ίσως οι φωτογραφίες μπορέσουν εν μέρει να αποδώσουν ένα κομμάτι του μεγαλείου τους.
Το Borobudur σου κόβει την ανάσα με το που το προσεγγίζεις.
Μπροστά σου ορθώνεται ένας τεράστιος πέτρινος όγκος, ένα μεγαλιθικό μνημείο, αλλά με τέχνη που κόβει την ανάσα. Το σχήμα του είναι πυραμιδοειδές με διάφορα επίπεδα, δηλαδή μεγάλα τετράγωνα το ένα πάνω στο άλλο (για την ακρίβεια 6 επίπεδα τετράγωνα και με τα 3 επάνω να είναι κυκλικά επίπεδα), σχηματίζοντας διαδρόμους στολισμένους με περίτεχνες τοιχογραφίες και θαυμάσια αγάλματα. Η επίσκεψη γίνεται παραδοσιακά με τη φορά των δεικτών του ρολογιού και κάθε φορά που κάνεις μία πλήρη επίσκεψη της περιμέτρου, ανεβαίνεις επίπεδο, συμβολίζοντας την ανοδική διαδρομή του ανθρώπου προς τη διαφώτιση.
Εννιά πλήρεις κύκλοι λοιπόν ισοδυναμούν με 3 χιλιόμετρα περπατήματος, ναι, καλά διαβάσατε, 3 χιλιόμετρα, γεμάτα από τέχνη και ιστορία που στέκουν εκεί αλώβητα για περίπου 1200 χρόνια.
Αμέτρητες τοιχογραφίες, αγάλματα και παραστάσεις σκαλισμένες στη σκληρή πέτρα και 504 Βούδες να κοιτάνε τον ορίζοντα, συνθέτουν τη μοναδική τέχνη του μνημείου. Οι βουδιστικές στούπες στη κορυφή του, προσφέρουν απαράμιλλη θέα στην τριγύρω καταπληκτική φύση, με δασωμένα βουνά και μυστηριακές ζούγκλες να σε καλούν να τις εξερευνήσεις...
Μάταια όμως, είμαστε δυστυχώς απλά τουριστάκια και όχι οι εξερευνητές του παρελθόντος, που έκπληκτοι αλλά εκστασιασμένοι, "έπεσαν" επάνω σ'αυτόν τον ογκόλιθο που ήταν χαμένος από τις μνήμες των ανθρώπων, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα, τυλιγμένος στη πυκνή τροπική βλάστηση της Ιάβας. Borobudur λες και γεμίζει το στόμα σου....στέκεσαι πάνω του και γεμίζει κι η καρδιά σου....
Πρώτη στάση ήταν η Yogyakarta, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιάβας και πόλη που βρίσκεται πλησίον σε δύο εκπληκτικά συμπλέγματα ναών, το Borobudur και το Prambanan. Λίγα όμως πράγματα για τη πόλη:
Η Yogyakarta είναι εύκολα προσβάσιμη με την γνωστή και αγαπημένη Air Asia από Σιγκαπούρη και Κουάλα Λουμπούρ. Είναι μια πολυπληθής άσχημη πόλη-πάτος της Ν.Α. Ασίας, αλλά χωρίς τη γοητευτική παρακμή και το χαριτωμένο κιτς άλλων Ασιατικών πόλεων. Η κεντρική οδική αρτηρία, η οδός Maliaboro, είναι ένα τουριστικο-κιτς τερατούργημα: απίστευτη κίνηση και φασαρία, πάρα πολύς κόσμος (ντόπιοι σε ποσοστό 99% και πολύ μα πολύ νεολαία) και επομένως συνωστισμός στα πεζοδρόμια, τα οποία τα έχουν καταλάβει εκατοντάδες κιτσάτα μαγαζιά που πουλάνε ένα σωρό αηδίες, από σουβενίρ της πλάκας, t-shirt του στυλ «I love Mykonos» κατά χιλιάδες και ψευτο-μπατίκ πετσέτες θαλάσσης. Βάλε και χιλιάδες μηχανάκια-παπάκια παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια να συμπληρώνουν την εικόνα και καταλάβατε πως ο απλός περίπατος εκεί είναι από μόνη της εμπειρία.
Το μόνο αξιοθέατο που αξίζει στη πόλη είναι το Kraton
, το παλάτι του Σουλτάνου, που βρίσκεται σε μία γραφική περιοχή με στενά δρομάκια και μικρά σπιτάκια, θυμίζοντας ένα τυπικό ελληνικό χωριό. Το σύμπλεγμα των αυλών και κτιρίων που αποτελεί το παλάτι εξαντλείται σε 2 ώρες το πολύ και μπορεί να παραταθεί με την παρακολούθηση μιας ενδιαφέρουσας χορευτικής παράστασης από παραδοσιακά ντυμένες κορασίδες, με τη συνοδεία gamelan ορχήστρας. Το φαγητό στη πόλη είναι επιεικώς χάλια και αυτό σας το λέει ένας λάτρης της ασιατικής κουζίνας, αλλά όχι της Ινδονησιακής, που μαζί με την πρώτη ξαδέλφη της Μαλαισιανή είναι μακράν οι χειρότερες της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής. Η σωτηρία στο γαστρονομικό αίσχος της πόλης ακούει στο όνομα Via-Via (ViaVia ReisCafιs - ontmoetingsplaatsen voor wereldreizigers.). Το μαγαζί θέλει κανονικά κράτηση λόγω μεγάλης ζήτησης, αλλά και η αναμονή στο ευχάριστο αυτό περιβάλλον είναι μία λύση καθώς απέχει παρασάγγας από τα εστιατόρια-εκτρώματα της πόλης. Το φαγητό είναι πάρα πολύ καλό, σχεδόν θεϊκό για τα τριγύρω δεδομένα, προσφέροντας και άριστο δυτικό φαγητό για όσους δεν αντέχουν τις ντόπιες γεύσεις.Ως διαμονή διαλέξαμε, κάτι έξω από τη πόλη και ευτυχώς: το Rumah Mertua (Home) προσφέρει με 25-30 ευρώ ωραίο περιβάλλον, ένα πανέμορφο κήπο και καλούτσικο φαγητό. Προτιμήστε τα ανακαινισμένα δωμάτια πίσω από τη πισίνα και αφεθείτε στα έμπειρα χέρια των κοριτσιών που προσφέρουν πολύ καλό μασάζ σε πολύ καλές τιμές. Μια άριστη λύση για τη διαμονή σας και να μη σας προβληματίζει η απόσταση των 7-8 χιλ. από τη πόλη, βρίσκεστε μόνο 6 ευρώ και 15 λεπτά μακριά από αυτή, με το σύγχρονο station wagon που παρέχει το κατάλυμα. Προτείνεται επίσης μια βόλτα-περίπατος στη χαριτωμένη γειτονιά όπου βρίσκεται το Rumah Mertua, για μια αυθεντική ματιά του πώς ζουν οι πολύ φιλικοί ντόπιοι, που μας χαιρετούσαν με μια αυθόρμητη χαρά στα πρόσωπά τους. Αρκετά όμως με τα παρελκόμενα της πόλης, η πραγματική attraction της περιοχής είναι το παρελθόν της.
Ότι και να πει κανείς για τα δύο αυτά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι λίγο...Borobudur και Prambanan, βουδιστικός και ινδουϊστικός ναός αντίστοιχα, αν και ο δεύτερος χαρακτηρίζεται καλύτερα σαν ένα σύμπλεγμα ναών.
Tip: η επίσκεψη επιβάλλεται να είναι ή πολύ πρωϊ ή απόγευμα. Ο ήλιος χτυπάει αλύπητα τις υπόλοιπες ώρες και επειδή η παραμονή στους ναούς είναι αρκετά μεγάλη, το περπάτημα αρκετό και χωρίς σκιά, διαλέξτε ανάλογα με το αν είστε πρωϊνοί ή όχι τύποι τι θα πράξετε. Εμείς τους είδαμε και τους δύο σε διαδοχικά απογεύματα και δε το μετανιώσαμε καθόλου, αντιθέτως στο Borobudur απολαύσαμε από τη κορυφή του ένα λειψό, συννεφιασμένο, αλλά όμορφο ηλιοβασίλεμα.
Δε θα παραθέσω κάποιο χείμαρρο πληροφοριών για τους ναούς, άλλωστε υπάρχουν ειδικοί που το κάνουν αυτό απείρως καλύτερα από τον αδαή GTS. Ίσως οι φωτογραφίες μπορέσουν εν μέρει να αποδώσουν ένα κομμάτι του μεγαλείου τους.
Το Borobudur σου κόβει την ανάσα με το που το προσεγγίζεις.
Μπροστά σου ορθώνεται ένας τεράστιος πέτρινος όγκος, ένα μεγαλιθικό μνημείο, αλλά με τέχνη που κόβει την ανάσα. Το σχήμα του είναι πυραμιδοειδές με διάφορα επίπεδα, δηλαδή μεγάλα τετράγωνα το ένα πάνω στο άλλο (για την ακρίβεια 6 επίπεδα τετράγωνα και με τα 3 επάνω να είναι κυκλικά επίπεδα), σχηματίζοντας διαδρόμους στολισμένους με περίτεχνες τοιχογραφίες και θαυμάσια αγάλματα. Η επίσκεψη γίνεται παραδοσιακά με τη φορά των δεικτών του ρολογιού και κάθε φορά που κάνεις μία πλήρη επίσκεψη της περιμέτρου, ανεβαίνεις επίπεδο, συμβολίζοντας την ανοδική διαδρομή του ανθρώπου προς τη διαφώτιση.
Εννιά πλήρεις κύκλοι λοιπόν ισοδυναμούν με 3 χιλιόμετρα περπατήματος, ναι, καλά διαβάσατε, 3 χιλιόμετρα, γεμάτα από τέχνη και ιστορία που στέκουν εκεί αλώβητα για περίπου 1200 χρόνια.
Αμέτρητες τοιχογραφίες, αγάλματα και παραστάσεις σκαλισμένες στη σκληρή πέτρα και 504 Βούδες να κοιτάνε τον ορίζοντα, συνθέτουν τη μοναδική τέχνη του μνημείου. Οι βουδιστικές στούπες στη κορυφή του, προσφέρουν απαράμιλλη θέα στην τριγύρω καταπληκτική φύση, με δασωμένα βουνά και μυστηριακές ζούγκλες να σε καλούν να τις εξερευνήσεις...
Μάταια όμως, είμαστε δυστυχώς απλά τουριστάκια και όχι οι εξερευνητές του παρελθόντος, που έκπληκτοι αλλά εκστασιασμένοι, "έπεσαν" επάνω σ'αυτόν τον ογκόλιθο που ήταν χαμένος από τις μνήμες των ανθρώπων, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα, τυλιγμένος στη πυκνή τροπική βλάστηση της Ιάβας. Borobudur λες και γεμίζει το στόμα σου....στέκεσαι πάνω του και γεμίζει κι η καρδιά σου....
