argiroupoli
Member
- Μηνύματα
- 69
- Likes
- 243
- Ταξίδι-Όνειρο
- Οδικώς NYC - L.A (USA)
Μετά από περίπου 2,5 ώρες φτάνουμε στο συννεφιασμένο Βελιγράδι.
Η πόλη του Βελιγραδίου μας υποδέχεται σιγά σιγά, τα σοβιετικά μπλοκ είναι εκεί να θυμίζουν το παρελθόν. Μπαίνοντας πιο μέσα η εικόνα αλλάζει, και τα νεοκλασικά πέρνουν τη θέση τους. Περιποιημένα σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ συναντάμε και δύο κτίρια βομαβαρδισμενα, του πολέμου του 1999.
Μείναμε στο http://www.bridge.rs/
Είναι κοντά στο κέντρο της πόλης. Φτάσαμε περίπου στις 15:30 ώρα Σερβίας. Είχαμε λιοπόν δύο δωμάτια αλλά ήταν έτοιμα κατά τις 17:00. Μας είπαν όμως ότι την επομένη μπορούμε να φύγουμε όποτε θέλουμε εξαιτίας της καθυστέρησης αυτής, και έτσι έγινε.
Η βροχούλα έχει ξεκινήσει, και μαζί της και εμείς τη βολτούλα μας. Ό πεζόδρομος είναι γεμάτος κόσμο παρόλο του παράξενου απογεύματος. Το κέντρο πραγματικά είναι πολύ όμορφο και σε τίποτα δεν θυμίζει το πρόσφατο εμπόλεμο παρελθόν.
( hotel moscow)
(Πλατεία Δημοκρατίας)
Έχει νυχτώσει και τα στομαχια μας διαμαρτύρονται.
http://www.boutiquerestoran.com/
Εδώ φάγαμε, και είπιμαμε και τον cappucino μας. Τρεις καφέδες - ένα milkshake = 7,50€ !!!
Το πρωί η μέρα παραμένει μουντή, όμως συνεχίζουμε το πρόγραμμα μας χωρίς ενδοιασμό. Εφοδιάζουμε τα κορότσαι των μικρών με το απαραίτητο αδιάβροχο νάυλον, και βγαίνουμε στην πόλη. Ο πεζόδρομος είναι γεμάτος κόσμο. Αρκετή νεολαία, και όλα τα καφέ έχουν το κόσμο τους. Κατευθυνόμαστε στο φρούριο, στο μικρό παζαράκι από σουβενίρ. Κανουμε τα σχετικά ψώνια, και φεύγουμε για το άλλο ακρο του πεζοδρόμου Knez Mihailova, την Πλατεια Δημοκρατίας. Αυτά είναι τα δύο ακρα του πεζοδρόμου. Φρούριο - Πλατεία Δημοκρατίας.
Η βόλτα καταλήγει στο ... δοκισμάνο από την προηγούμενη μέρα μαγαζί, πίνουμε καφεδάκι, συνεχίζουμε για το hotel mosxow το οποίο είναι 5 λεπτά από την πλατεία δημοκρατίας.
Έχει πλέον πάει 14:00 και παίρνουμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Αφήνουμε την υπόλοιπη εξερεύνηση της πόλης για την επιστροφή και γύρω στις 15:15 είμαστε στα οχήματα με κατεύθυνση Βουδαπέστη.
Μετά από κανα τέταρτο είμαστε στον περιφερειακό του βελιγραδίου. Σιγά σιγά βγαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο και οι πινακίδες για Βουδαπέστη κάνουν εμφάνιση. Η ποιότητα του δρόμου είναι πολύ καλή , αυτοκινητόδρομος δύο λωρίδες ΛΕΑ με διάζωμα στη μέση. Το τοπίο είναι ένας ατελείωτος κάμπος, ενώ μπαίνοντας στα όρια της Βοϊβοδίνας θυμίζει κεντροευρωπαϊκή χώραή για τους φίλους της ιστορίας, εισήλθαμε στα όρια της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Η κίνηση είναι μέτρια, και η διαδρομή είναι ευχάριστη. 50 λεπτά μετα την έξοδο από την πόλη του Βελιγραδίου , περνάμε εξω από το Νοβι Σαντ, το οποίο δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να το δούμε.
Συνεχίζουμε λοιπόν, και σύμφωνα με το gps, 2,2 χμ πριν τα σύνορα, σταματάμε στο τελευταίο βενζινάδικο της χώρας. Φουλάρουμε πετρέλαιο, αγοράζουμε την ουγγρική βενιέτα αξίας 11 ευρώ. Πλέον μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ουγγρικό δίκτυο αυτοκινητοδρόμων. Είναι σε μορφή αντίστοιχη της απόδειξης των pos (ηλεκτρονική πληρωμή)
Προς εκπληξή μας, ενώ παραγγέλναμε τον καφέ μας, ένας εκ των υπαλλήλων μας λέει: Τι θα πάρουν τα παιδιά ? Σε καθαρά ελληνικά. Είχε γυρίσει τα νησιά μας ... ως σερβιτόρος !!!
Τα λέμε μαζί του, παίρνουμε τα απαραίτητα φαγώσιμα, και συνεχίζουμε για τα σερβοουγγρικά σύνορα !!! Η έκπληξη που μας περίμενε ... ΔΕΝ περιγράφεται !!!!
Η πόλη του Βελιγραδίου μας υποδέχεται σιγά σιγά, τα σοβιετικά μπλοκ είναι εκεί να θυμίζουν το παρελθόν. Μπαίνοντας πιο μέσα η εικόνα αλλάζει, και τα νεοκλασικά πέρνουν τη θέση τους. Περιποιημένα σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ συναντάμε και δύο κτίρια βομαβαρδισμενα, του πολέμου του 1999.
Μείναμε στο http://www.bridge.rs/
Είναι κοντά στο κέντρο της πόλης. Φτάσαμε περίπου στις 15:30 ώρα Σερβίας. Είχαμε λιοπόν δύο δωμάτια αλλά ήταν έτοιμα κατά τις 17:00. Μας είπαν όμως ότι την επομένη μπορούμε να φύγουμε όποτε θέλουμε εξαιτίας της καθυστέρησης αυτής, και έτσι έγινε.
Η βροχούλα έχει ξεκινήσει, και μαζί της και εμείς τη βολτούλα μας. Ό πεζόδρομος είναι γεμάτος κόσμο παρόλο του παράξενου απογεύματος. Το κέντρο πραγματικά είναι πολύ όμορφο και σε τίποτα δεν θυμίζει το πρόσφατο εμπόλεμο παρελθόν.
( hotel moscow)
(Πλατεία Δημοκρατίας)
Έχει νυχτώσει και τα στομαχια μας διαμαρτύρονται.
http://www.boutiquerestoran.com/
Εδώ φάγαμε, και είπιμαμε και τον cappucino μας. Τρεις καφέδες - ένα milkshake = 7,50€ !!!
Το πρωί η μέρα παραμένει μουντή, όμως συνεχίζουμε το πρόγραμμα μας χωρίς ενδοιασμό. Εφοδιάζουμε τα κορότσαι των μικρών με το απαραίτητο αδιάβροχο νάυλον, και βγαίνουμε στην πόλη. Ο πεζόδρομος είναι γεμάτος κόσμο. Αρκετή νεολαία, και όλα τα καφέ έχουν το κόσμο τους. Κατευθυνόμαστε στο φρούριο, στο μικρό παζαράκι από σουβενίρ. Κανουμε τα σχετικά ψώνια, και φεύγουμε για το άλλο ακρο του πεζοδρόμου Knez Mihailova, την Πλατεια Δημοκρατίας. Αυτά είναι τα δύο ακρα του πεζοδρόμου. Φρούριο - Πλατεία Δημοκρατίας.
Η βόλτα καταλήγει στο ... δοκισμάνο από την προηγούμενη μέρα μαγαζί, πίνουμε καφεδάκι, συνεχίζουμε για το hotel mosxow το οποίο είναι 5 λεπτά από την πλατεία δημοκρατίας.
Έχει πλέον πάει 14:00 και παίρνουμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Αφήνουμε την υπόλοιπη εξερεύνηση της πόλης για την επιστροφή και γύρω στις 15:15 είμαστε στα οχήματα με κατεύθυνση Βουδαπέστη.
Μετά από κανα τέταρτο είμαστε στον περιφερειακό του βελιγραδίου. Σιγά σιγά βγαίνουμε στον αυτοκινητόδρομο και οι πινακίδες για Βουδαπέστη κάνουν εμφάνιση. Η ποιότητα του δρόμου είναι πολύ καλή , αυτοκινητόδρομος δύο λωρίδες ΛΕΑ με διάζωμα στη μέση. Το τοπίο είναι ένας ατελείωτος κάμπος, ενώ μπαίνοντας στα όρια της Βοϊβοδίνας θυμίζει κεντροευρωπαϊκή χώραή για τους φίλους της ιστορίας, εισήλθαμε στα όρια της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Η κίνηση είναι μέτρια, και η διαδρομή είναι ευχάριστη. 50 λεπτά μετα την έξοδο από την πόλη του Βελιγραδίου , περνάμε εξω από το Νοβι Σαντ, το οποίο δυστυχώς δεν είχαμε την ευκαιρία να το δούμε.
Συνεχίζουμε λοιπόν, και σύμφωνα με το gps, 2,2 χμ πριν τα σύνορα, σταματάμε στο τελευταίο βενζινάδικο της χώρας. Φουλάρουμε πετρέλαιο, αγοράζουμε την ουγγρική βενιέτα αξίας 11 ευρώ. Πλέον μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ουγγρικό δίκτυο αυτοκινητοδρόμων. Είναι σε μορφή αντίστοιχη της απόδειξης των pos (ηλεκτρονική πληρωμή)
Προς εκπληξή μας, ενώ παραγγέλναμε τον καφέ μας, ένας εκ των υπαλλήλων μας λέει: Τι θα πάρουν τα παιδιά ? Σε καθαρά ελληνικά. Είχε γυρίσει τα νησιά μας ... ως σερβιτόρος !!!
Τα λέμε μαζί του, παίρνουμε τα απαραίτητα φαγώσιμα, και συνεχίζουμε για τα σερβοουγγρικά σύνορα !!! Η έκπληξη που μας περίμενε ... ΔΕΝ περιγράφεται !!!!