Βιετνάμ Καμπότζη Μαλαισία Μπρουνέι Σιγκαπούρη Πέντε στάσεις στην Ασία

taver

Member
Μηνύματα
12.468
Likes
28.827
Ονειρεμένο Ταξίδι
Iles Kerguelen

Το ομολογώ. Εκείνο το πρωί, δεν ξύπνησα και με μεγάλη διάθεση για εξερεύνηση. Με δυσκολία σηκώθηκα αργά από το κρεβάτι και άρχισα να απολαμβάνω τη θέα προς το πάρκο και τους απέραντους αυτοκινητοδρόμους από το παράθυρο του ξενοδοχείου. Έσερνα τα πόδια μου για να ετοιμαστώ και να κατέβω για πρωινό (ε-ξαι-ρε-τι-κό, και με πολλά τοπικά πιάτα), έσερνα τα πόδια μου για να πάω ως το μετρό, σερνόμουν γενικώς.

Με τα χίλια ζόρια, έφτασα ως το KLCC (Kuala Lumpur City Center), το όνομα που έχουν δώσει σε ένα σύμπλεγμα πάρκου, mall, και του νούμερο ένα αξιοθέατου της πόλης. Για το τελευταίο, βγήκα γρήγορα από το μετρό, από την πρώτη έξοδο που βρέθηκε μπροστά μου, για να το αντικρύσω: Μπροστά μου, θεόρατοι, στεκόταν οι δίδυμοι πύργοι της Kuala Lumpur, κτισμένοι από την πετρελαϊκή εταιρία Petronas της χώρας. Με περίτεχνο γεωμετρικό σχήμα που εμπεριέχει συμβολισμούς και αναφορές στην Ισλαμική τέχνη, και επίπεδα που επίσης βγάζουν τέτοιες αναφορές, οι πύργοι αυτοί ήταν τα ψηλότερα κτήρια στον κόσμο επί 6 χρόνια, από το 1998 που κτίστηκαν ως το 2004.


Ανάμεσα σε μένα και τους πύργους (με απευθείας είσοδο από το μετρό) παρεμβάλλεται το Suria Mall, ένα από τα μεγαλύτερα shopping malls της πόλης. Στην Kuala Lumpur τα shopping mall είναι καθεστώς, καθώς υπάρχουν παντού και κυριαρχούν στο κέντρο της πόλης. Έτσι, χωρίς να ξεφεύγουμε από το πνεύμα της πόλης, και αυτό εδώ το αξιοθέατο περιστοιχίζεται από εμπορικό κέντρο.


Το διέσχισα, μπήκα στην είσοδο των επισκεπτών για τους 2 πύργους. Πρόσβαση φυσικά δεν είχα, καθώς οι πύργοι λειτουργούν ως κτήρια γραφείων. Υπάρχει παρατηρητήριο για τους επισκέπτες, αλλά πρέπει να κλείσεις το εισιτήριο σου μερικές μέρες πριν την επίσκεψη – σήμερα ήταν Τρίτη και πουλούσαν εισιτήρια για Πέμπτη. Επισκέφθηκα το gift shop, όμως, και διέσχισα το lobby, για να περάσω από τη μπροστινή τους πλευρά (όπου βρίσκεται μια πλατεία με σιντριβάνια, από την οποία θα μπορούσαν να βγουν πολύ καλές φωτογραφίες, αλλά δυστυχώς ο ήλιος από κει είναι τελείως κόντρα). Μετά επέστρεψα στο Mall και βγήκα από την άλλη του πλευρά στο πάρκο, που μοιάζει να είναι φτιαγμένο για να βλέπει κανείς με την ησυχία του τους πύργους.

Όταν επιτέλους εγώ και η φωτογραφική μου χορτάσαμε από τη θέα στους πύργους, μπήκα πάλι στο δυνατό air condition του Suria mall. Εκεί, επισκέφθηκα τη γκαλερί τέχνης της Petronas (δεν αξίζει, αφήστε το), και στάθηκα για ένα καφέ στο Dôme Café, μια upmarket αυστραλιανή αλυσίδα καφέ. Κάτι ψώνια απ' το Marks & Spencer (ο καιρός επιβάλλει αυξημένη κατανάλωση καθαρών εσωρούχων και καλτσών σε σχέση με τους αρχικούς μου υπολογισμούς), και είμαι on my way.

Αφού δεν ανέβηκα στους Petronas, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Υπάρχει κι άλλη λύση, μάλλον καλύτερα, για να δει κανείς την πόλη από ψηλά. Μου πήρε λίγη ώρα με μετρό, περπάτημα, και free shuttle στο τέλος, αλλά εν τέλει βρέθηκα στον KL tower (Menara KL). O τελευταίος, είναι ένας πανύψηλος πύργος τηλεόρασης, που βρίσκεται χτισμένος στην κορυφή ενός λόφου στο κέντρο της πόλης. Από μόνος του, είναι σαφώς λιγότερο ψηλός από τους Petronas Towers, αλλά αν προσθέσεις και το ύψος του λόφου στον οποίο βρίσκεται, το τελικό ύψος είναι μεγαλύτερο. Είναι ελαφρώς tourist trap, καθώς χρεώνουν ένα εισιτήριο που περιλαμβάνει υποχρεωτικά και διάφορες άλλες ατραξιόν που έχουν φτιάξει εκεί γύρω, αλλά χαλάλι.


Με ένα ασανσέρ και μηδενική αναμονή, ανέβηκα γρήγορα στο παρατηρητήριο στην κορυφή. Από κει, φαίνεται ολόκληρη η πόλη, προς όλες τις κατευθύνσεις. Όλοι, αν έχουμε ακούσει για ένα πράγμα στην Kuala Lumpur, αυτό θα είναι οι 2 ουρανοξύστες της Petronas. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Το Central Business District της πόλης είναι εκτενές, με μπόλικους ουρανοξύστες, που από ψηλά φαίνονται σαν ένα δάσος από τσιμέντο και γυαλί. Όλη η πόλη φαίνεται από δω. Διακρίνονται, εκτός από τους ουρανοξύστες, και μια σειρά από νεοκλασικά κτήρια, απόρροια της Βρετανικής επιρροής (όπως π.χ. το χρηματιστήριο της πόλης), αλλά και κτήρια με ισλαμικά χαρακτηριστικά (π.χ. ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός).


Μετά από δυο πλήρεις γύρες, με διαφορετικούς φακούς στη μηχανή και άπειρα κλίκι κλίκ, το μάτι μου σταματάει σε κάτι ανησυχητικό που βλέπω στον ορίζοντα. Ο ουρανός έχει ανοίξει πάνω από μια γειτονιά της πόλης, και ρίχνει, ρίχνει, ρίχνει…. Εδώ που βρίσκομαι, σκέφτομαι, αν δε φύγω γρήγορα θα γίνω μετά βεβαιότητας μούσκεμα. Και έτσι όπου φύγει φύγει. Δεν πειράζει, ας πλήρωσα είσοδο και για το ζωολογικό κήπο, το να καταφέρω να δω το κέντρο της πόλης στεγνός είναι πιο σημαντικό.

Έτσι πήρα το shuttle προς τα κάτω, και ξεκίνησα να περπατάω με κατεύθυνση το κέντρο της πόλης….. Προχωράω, προχωράω, προχωράω, ώσπου φτάνω στο κέντρο… Περίεργο, οι δρόμοι εδώ πέρα έχουν παρόμοια ονόματα αλλά όχι αυτά ακριβώς που λέει ο χάρτης... Να δεις που θα είναι κάνα μπλέξιμο με 2 διαφορετικές γλώσσες, όπως την πάτησα στο Minsk.... Να, αυτός πρέπει να είναι ο σταθμός του monorail… Κάτσε να δω το όνομα στην ταμπέλα, να το επιβεβαιώσω με αυτό που βλέπω στο χάρτη… Λέγεται… :shock: Masjid Jamek ? E? Μα πως βρέθηκα εδώ, τόσα χιλιόμετρα μακριά από κει που νόμιζα ότι βρισκόμουνα? Κοίτα να δεις που κάπου, στην αρχή της διαδρομής, έστριψα δεξιά αντί να στρίψω αριστερά…. Ποπώ, πολλή παρέα με τον kalspiro κάνω, με έχει επηρεάσει…. Εν πάση περιπτώσει, τώρα θα πάω με το μετρό στο κέντρο.


Μια μετεπιβίβαση (τρόπος του λέγειν) και 2 εισιτήρια μακριά, έχω φτάσει στο κέντρο του Golden Triangle, στη συμβολή των οδών Sultan Ismail και Bukit Bintang. Εδώ, ο σφυγμός του κέντρου της πόλης χτυπάει στο ρυθμό των mall. Τεράστια mall με μεγάλα καταστήματα δεξιά και αριστερά, κόσμος να πηγαινοέρχεται, και λιγοστά καφέ. Μπήκα σε ένα δυο mall, αλλά δεν είχε ενδιαφέρον, είτε εδώ, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Αμερική είτε στην Ιαπωνία, όλα τα mall ίδια είναι. Τελικά βρήκα ένα καφέ με τραπεζάκια έξω, και κάθισα με θέα στον κόσμο που πηγαινοέρχεται. Κάθε καρυδιάς καρύδι, φορτωμένο και με τσάντες, περνάει από δω.

Είχε περάσει λίγο η ώρα, και είχε αρχίσει να βραδιάζει για τα καλά, όταν ξεκίνησα μια βόλτα σε εκείνα τα στενάκια της γειτονιάς που δεν έχουν γίνει ακόμα malls. Είναι γεμάτα εστιατόρια, καφέ και hostels. Όλα είναι όμορφα, αλλά ειδικά εκεί, στην οδό Alor, είναι στημένο ένα αυτοσχέδιο food court. Μέσα, στο βάθος, είναι στη σειρά οι πάγκοι των μικροπωλητών που μαγειρεύουν επί τόπου και πωλούν διάφορα φαγητά, ένα είδος ο καθένας. Άλλος ψήνει ψάρια, άλλος noodles, άλλος barbeque, άλλος … Μπροστά τους και για 15-20 μέτρα μέχρι το δρόμο είναι στη σειρά τα τραπεζάκια με καρεκλάκια, με "σερβιτόρους" να κυκλοφορούν. Κάθεσαι, και αναλαμβάνουν να σου φέρουν το κάθε φαγητό που θες από το μάστορα που το φτιάχνει. Ή το ποτό που θες. Τέτοιου είδους αγορές είναι πολύ συνηθισμένες στη Μαλαισία, αλλά και στις τριγύρω χώρες. Κάθισα κι εγώ για early dinner, έφαγα 2-3 φαγάκια (όσα μου επέτρεπαν τα λιγοστά μαλαισιανά μετρητά που μου είχαν απομείνει, αλλά χόρτασα καλά), ήπια και μια παγωμένη μπύρα, και ήρθε η ώρα για αποχώρηση.

Αλλά δεν είναι δυνατό να αποσυρθώ χωρίς να εκτελέσω το καθήκον... Επέστρεψα με το monorail & το μετρό στο KLCC, για νυκτερινές φωτογραφίες με τους πύργους. Και μόνο μετά από αυτό μου έδωσα την άδεια για επιστροφή στο ξενοδοχείο. Και πάλι νωρίς νωρίς μαζεύτηκα, αλλά αν λάβει κανείς υπόψη ότι έχω ξύπνημα στις 03:30, και πολύ κάθισα…

Το πρωί, όλα κύλησαν βάσει προσεκτικού προγράμματος…. 03:55 ήμουν στη ρεσεψιόν με τα πράγματα, 04:05 ήμουν στη στάση των νυκτερινών λεωφορείων για το αεροδρόμιο δίπλα στο KL Sentral, 04:15 το λεωφορείο της Aerobus αναχωρούσε για το LCCT… Αυτή τη φορά κόστιζε μόνο RM 8.00 (αντί 9.00 που κόστιζε το αντίστοιχο της AirAsia), και είχα και bonus την ευκαιρία να ταξιδέψω με ένα Ινδικό λεωφορείο στολισμένο σα λατέρνα και με αυθεντική Ινδική μουσική να ακούγεται από τα μεγάφωνα, για τη μια ώρα της διαδρομής…

Επιπλέον φωτογραφίες...:
KLCC/Petronas:


KL Tower:






Κέντρο:


Φαγητό:


Petronas Towers τη νύχτα:

 

Attachments

taver

Member
Μηνύματα
12.468
Likes
28.827
Ονειρεμένο Ταξίδι
Iles Kerguelen
Κεφάλαιο 1: Πως πήγα

Code:
LH 1283  ATH-FRA A320 D-AIPZ (Erfurt), 23/12/2011 18:00 – 20:05
LH  778  FRA-SIN A380 D-AIMB (Munchen), 23/12/2011 22:05 – 16:55+1
SQ 118   SIN-KUL A333 9V-STJ,  24/12/2011 18:45 – 19:40
Check-in στο γκισέ για τις 2 πρώτες, ηλεκτρονικά για την τρίτη, και βαλίτσα με interline μέχρι τον τελικό προορισμό, ώστε να μη χρειαστεί στη Σιγκαπούρη να περάσω 2 φορές immigration αλλά να συνεχίσω απευθείας ως transit. Με άγχωσε λίγο το on-line check-in της SQ, γιατί μου έβγαλε μια boarding pass που έγραφε πάνω ότι 90 λεπτά πριν από την αναχώρηση της πτήσης, έπρεπε να περάσω από το check-in desk για να τους δείξω την κάρτα με την οποία αγόρασα ηλεκτρονικά το εισιτήριο – και βάση προγράμματος, εγώ θα έφθανα στη Σιγκαπούρη μόλις 110 λεπτά πριν την πτήση. Επικοινώνησα όμως τηλεφωνικά με τα γραφεία της Singapore στην Αθήνα, και με διαβεβαίωσαν ότι δε θα υπήρχε πρόβλημα.

Η εκτέλεση των πτήσεων, απροβλημάτιστη. Μέχρι τη Φρανκφούρτη, πήγαινα πια μηχανικά. Μέχρι και το gate στο Βενιζέλος βρήκα χωρίς να κοιτάξω καν τη boarding pass… Κλασσικά check-in, lounge, security, gate, κάθισμα, απογείωση, σερβίρισμα, βαρεμάρα, προσγείωση. Η αποβίβαση στη Fra έγινε σε φυσούνα κάπου στις πύλες Α, πράγμα που σημαίνει ατελείωτο περπάτημα ως την πύλη C16 απ' όπου θα έφευγε το A380 για την επόμενη πτήση. Επειδή όμως η πρόσβαση στις πύλες C σημαίνει αναπόφευκτα και εκ νέου security, δε δίστασα καθόλου. Ανέβηκα στο "ταβάνι" του terminal, και πήρα το τρενάκι (Skytrain) για τη μισή απόσταση. Στη συνέχεια, περπάτημα, immigration, περπάτημα, security, περπάτημα, lounge, κι επιβίβαση στο αεροπλάνο απευθείας από το lounge…

Στο συγκεκριμένο Α380 (D-AIMB) είχα ξαναμπεί, αλλά στον επάνω όροφο μόνο, όταν ταξίδευα πέρυσι για Τόκιο. Η πτήση απροβλημάτιστη. Κάθισα διάδρομο, για αλλαγή. Παρότι η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη, είχα το διπλανό κάθισμα άδειο, και στο παράθυρο μια όμορφη νεαρή Νεοζηλανδέζα που επέστρεφε σπίτι της για τα Χριστούγεννα… Οι 12 ώρες της πτήσης πέρασαν εύκολα, πότε με ταινίες από το IFE, πότε με φαγητό κλπ, πότε με ύπνο, και πότε κουβεντιάζοντας με τη διπλανή. Φτάσαμε στο Terminal 2 του Changi Airport της Σιγκαπούρης στην ώρα μας, αλλά μέχρι να αποβιβαστούμε πέρασαν 15 λεπτά περίπου.

Αμέσως στο transfer check-in desk, όπου όλα κύλησαν ομαλά. Και βόλτα στο terminal. Δεν καταλαβαίνω γιατί πολλοί θεωρούν το Changi καλύτερο αεροδρόμιο του κόσμου. Υποφωτισμένο και μουντό, χαμηλοτάβανο κοντά στα gates, με μια άθλια μοκέτα παντού όπου δυσκολεύονται τα κάθε λογής καροτσάκια, βαλίτσες με ροδάκια κλπ. Και επιπλέον, ένα σωρό φυτά, νερά κλπ που επιτείνουν το έτσι κι αλλιώς ασφυκτικό αίσθημα ζέστης και υγρασίας που έχει ο καιρός στα μέρη εκείνα. Α, κι ένας τεράστιος χώρος με duty free, που δεν εξυπηρετεί κανένα πρακτικό σκοπό (πέραν του να στεγάζει τα duty free) απλώς κάνει μακρύτερο το περπάτημα που χρειάζεται να κάνει κανείς μέσα στο terminal. Και το χειρότερο απ' όλα? Security στο gate. Ίσα για να μην μπορείς να υπολογίσεις το χρόνο που θα χρειαστείς από το lounge (ή τα duty free, ή ότι προτιμάει ο καθένας) ως το αεροπλάνο, και να μη μπορείς να αγοράσεις και να πάρεις ένα νεράκι μαζί σου… Εν πάση περιπτώσει, εγώ περίμενα για την πτήση μου στο KrisFlyer Gold Lounge της Singapore Airlines, ένα άθλιο κατασκεύασμα με άβολες καρέκλες, internet που δουλεύει όποτε το θυμηθεί, και πολύ περιορισμένα facilities (απαράδεκτο για lounge που εξυπηρετεί long-haul πτήσεις). Μόνο στο φαγητό τα πήγαν καλά.

Η σύντομη πτήση με το Α330-300 της Singapore ήταν ενδιαφέρουσα. Άνετα (πλην αντιαισθητικά για τα γούστα μου) καθίσματα στην Economy με καλό seat pitch, αλλά στενότερο από το φυσιολογικό width (μεγάλοι βραχίονες). Πολύ καλό IFE. Και μοντέρνα lie-flat καθίσματα στη Business, απ' όσο μπόρεσα να δω. To service σε μια τόσο μικρή πτήση ήταν φυσικά ανύπαρκτο, μόνο μια φορά "καφέ ή τσάι παρακαλώ?".

Άφιξη στο KUL, τραινάκι ως το κεντρικό terminal, immigration, και αποσκευές. Παραδόξως, η βαλίτσα μου με υποδέχτηκε στον ιμάντα, μετά από 3 πτήσεις, interline, κλπ. Είχα προετοιμαστεί φυσικά, να μπορώ να περάσω τις 2 επόμενες μέρες χωρίς τα περιεχόμενα της (μόνο με αυτά στη χειραποσκευή μου), αλλά ευτυχώς δε χρειάστηκε… Ανάληψη από ATM του ισοδύναμου των 50 ευρώ, και βουρ στο υπόγειο του terminal…. Εκεί, υπάρχει ένας σταθμός λεωφορείων, απ΄ όπου φεύγουν και τα λεωφορεία για το Low Cost Terminal. Και η πρώτη μου επαφή, χωρίς aircondition και άλλα μέτρα, με τον τροπικό καιρό που θα με συντρόφευε τις επόμενες μέρες. Πολλή ζέστη, ακόμα περισσότερη υγρασία, δημιουργούν μια αποπνικτική ατμόσφαιρα…

Λίγα λεπτά μετά, βρισκόμουν σε ένα … τραγικό να το πω, ερείπιο να το πω, ένα λεωφορείο τέλος πάντων που με μετέφερε, 20+ λεπτά μετά στο LCCT (Low cost carrier terminal) του KLIA (Kuala Lumpur International Airport). Χωρίς χώρο αποσκευών, βρίσκομαι για όλη τη διαδρομή με τη βαλιτσάρα να μπλοκάρει το διάδρομο και τη χειραποσκευή να καταλαμβάνει ένα ακόμη κάθισμα. Κάποια στιγμή, ο οδηγός άνοιξε την πόρτα σε κάποιο να κατέβει, και την ξέχασε ανοικτή, με εμένα απέναντι από την πόρτα να κρατάω τη βαλίτσα μου στις στροφές μην τυχόν φύγει εκτός λεωφορείου. Κι όλα αυτά, κάτω από τους ήχους της δυνατής Μαλαισιανής μουσικής… Αλλά μπορώ να διαμαρτύρομαι? Μισό ευρώ παρά κάτι το πλήρωσα το λεωφορείο…

Όταν φτάνω, είναι ήδη περασμένες 8, έχω jet-lag, δεν έχω κοιμηθεί, και στις 06:45 το επόμενο πρωί πετάω για τον πρώτο σταθμό του ταξιδιού. Επομένως, δεν τίθεται θέμα για το τι θα κάνω τώρα. Απευθείας στο TuneHotels.com του αεροδρομίου, το μοναδικό ξενοδοχείο κοντά στο Low cost terminal της Kuala Lumpur, όπου θα διανυκτερεύσω απόψε. Με χαμηλό σχετικά κόστος, είχα κλείσει δωμάτιο καιρό πριν… Αλλά όταν το αντίκρισα, έμεινα άναυδος. Πιο μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου δε νομίζω ότι έχω ξαναδεί. Ούτε στο Τόκυο, ούτε στο Χογκ Κόγκ, ούτε στο Μανχάταν, ούτε πουθενά (όπου η γη είναι πανάκριβη), και το βρήκα εδώ, δίπλα στη ζούγκλα. Τόσο μικρό, που ανάμεσα στο κρεβάτι και στον τοίχο δε χωρούσα να περάσω κανονικά, περπάταγα στο πλάι… Και ούτε ιδιαίτερα καθαρό, ούτε τίποτα… Να σημειώσω εδώ και μια σουρεαλιστική εικόνα στη ρεσεψιόν: Χριστουγεννιάτικα δέντρα και στολισμός παντού, και η κοπέλα που με εξυπηρετεί να φοράει ισλαμική μαντήλα…

Εν πάση περιπτώσει, ώρα για ύπνο, και αύριο για τον πρώτο σταθμό. Τι ύπνο δηλαδή… Μια ώρα, μιάμιση με δυσκολία. Γιατί κατά τα άλλα, το jet-lag και το άγχος για την πρωινή πτήση, δε με άφησαν και πολύ να χαλαρώσω…
 

fenia42

Member
Μηνύματα
3.854
Likes
14.088
Επόμενο Ταξίδι
Азербайджан
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Είδες που κι εσύ αγχώνεσαι με τις πτήσεις ; :)
Ανυπομονώ να μας δείξεις/πεις και τις υπόλοιπες στάσεις :)
 

deka

Member
Μηνύματα
471
Likes
347
Επόμενο Ταξίδι
Mama Africa
Ονειρεμένο Ταξίδι
Περού/Γουατεμάλα/Ν.Πάσχα
Υπερπαραγωγή το ταξίδι σου! Κι εγώ ανυπομονώ για τη συνέχεια!!!
 

GTS

Member
Μηνύματα
6.768
Likes
18.144
Πώς έχει ο καιρός γυρίσματα...ο μέγας ταβέρ στα ίδια μέρη που έχω πάει τόσες και τόσες φορές...συμφωνώ μαζί του για το Changi, τίποτε το ιδιαίτερο (το Τ3 στο Ντουμπάι κλάσεις ανώτερο), αλλά ίσως δεν είδε τη καλή πλευρά του αεροδρομίου, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τέρμιναλ σε τέρμιναλ ομολογουμένως. Για το KLIA να μας γράψει στο επόμενο κεφάλαιο αν μπήκε εγκαίρως στο αεροπλάνο (ο κακός χαμός γίνεται, ψιλο-ανοργάνωτη η κατάσταση) και όσο για το Tune Hotels, δεν ήξερε, δε ρώταγε...είχα πάντως πάντα την εντύπωση ότι υπήρχε και άλλο ξενοδοχείο στο KLIΑ, απλά το Tune είναι του πάμφθηνο...το κρεβάτι ταβέρ τουλάχιστον είναι πολύ καλό, δε μπορείς να πεις. Μεγάλο και άνετο :xmas_twisted:
 

taver

Member
Μηνύματα
12.468
Likes
28.827
Ονειρεμένο Ταξίδι
Iles Kerguelen
Πώς έχει ο καιρός γυρίσματα...ο μέγας ταβέρ στα ίδια μέρη που έχω πάει τόσες και τόσες φορές...
E, πήγα και σε αρκετά μέρη που δεν έχεις πάει... wait and see!

συμφωνώ μαζί του για το Changi, τίποτε το ιδιαίτερο (το Τ3 στο Ντουμπάι κλάσεις ανώτερο), αλλά ίσως δεν είδε τη καλή πλευρά του αεροδρομίου, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τέρμιναλ σε τέρμιναλ ομολογουμένως.
Είδα 2 φορές το Terminal 2 και μία το Terminal 3. Οι παρατηρήσεις μου ισχύουν συνολικά.

Για το KLIA να μας γράψει στο επόμενο κεφάλαιο αν μπήκε εγκαίρως στο αεροπλάνο (ο κακός χαμός γίνεται, ψιλο-ανοργάνωτη η κατάσταση)
Φαντάζομαι αναφέρεσαι στο LCCT. Το κυρίως terminal το βρήκα καλό και λειτουργικό. Για το LCCT θα σας γράψω, καθώς πέρασα από κει 3 φορές στο ταξίδι. Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο, όλα πήγανε καλά, αλλά αυτό δε σημαίνει το ίδιο και για τα παρακάτω κεφάλαια...

και όσο για το Tune Hotels, δεν ήξερε, δε ρώταγε...είχα πάντως πάντα την εντύπωση ότι υπήρχε και άλλο ξενοδοχείο στο KLIΑ, απλά το Tune είναι του πάμφθηνο...το κρεβάτι ταβέρ τουλάχιστον είναι πολύ καλό, δε μπορείς να πεις. Μεγάλο και άνετο :xmas_twisted:
Στο KLIA υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία, αλλά είναι όλα κοντά στο νορμάλ terminal. Κοντά στο LCCT, υπάρχει μόνο το Tune και τίποτε άλλο. Αν έμενα σε κάποιο από τα άλλα, θα έπρεπε μέσα στα χαράματα να ψάχνω και να πάρω ένα λεωφορείο και να κάνω διαδρομή 20-25 λεπτών....
Με το κρεβάτι (το 70% της επιφάνειας του δωματίου) δεν τρελάθηκα... πολύ σκληρό για τα γούστα μου.
 
  • Like
Reactions: GTS

mariagl

Member
Μηνύματα
844
Likes
648
Ονειρεμένο Ταξίδι
Αυστραλία
Πολύ κατατοπιστικός όπως πάντα. Και εγω ανυπομονώ για τη συνέχεια γιατι δεν με κοβω για Ασία μεριά σύντομα. Όχι γιατι δεν θέλω αλλα γιατι δεν μπορω :( ...
 

GTS

Member
Μηνύματα
6.768
Likes
18.144
Φαντάζομαι αναφέρεσαι στο LCCT
Ναι, σωστά. Ο κακός χαμός....

Στο KLIA υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία, αλλά είναι όλα κοντά στο νορμάλ terminal. Κοντά στο LCCT, υπάρχει μόνο το Tune και τίποτε άλλο. Αν έμενα σε κάποιο από τα άλλα, θα έπρεπε μέσα στα χαράματα να ψάχνω και να πάρω ένα λεωφορείο και να κάνω διαδρομή 20-25 λεπτών....
Με το κρεβάτι (το 70% της επιφάνειας του δωματίου) δεν τρελάθηκα... πολύ σκληρό για τα γούστα μου.
Σωστά, είναι κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο, αλλά σίγουρα έχουν βανάκια 24/7 να σε πηγαίνουν στο LCCT. Το Tune είναι για έναν ύπνο και μόνο. Θες και μαλακό κρεβάτι πανάθεμά σε...εγώ προτιμώ τα λίγο πιο σκληρά, δε μπορώ να βουλιάζω πολύ...:xmas_mrgreen: Το μόνο καλό στο ξενοδοχείο αυτό είναι τα κρεβάτια και η τιμή.
 

XRISTOS71

Member
Μηνύματα
3.388
Likes
1.498
Στο συγκεκριμένο Α380 (D-AIMB) είχα ξαναμπεί, αλλά στον επάνω όροφο μόνο, όταν ταξίδευα πέρυσι για Τόκιο. Η πτήση απροβλημάτιστη. Κάθισα διάδρομο, για αλλαγή. Παρότι η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη, είχα το διπλανό κάθισμα άδειο, και στο παράθυρο μια όμορφη νεαρή Νεοζηλανδέζα που επέστρεφε σπίτι της για τα Χριστούγεννα… Οι 12 ώρες της πτήσης πέρασαν εύκολα, πότε με ταινίες από το IFE, πότε με φαγητό κλπ, πότε με ύπνο, και πότε κουβεντιάζοντας με τη διπλανή. Φτάσαμε στο Terminal 2 του Changi Airport της Σιγκαπούρης στην ώρα μας, αλλά μέχρι να αποβιβαστούμε πέρασαν 15 λεπτά περίπου.


Τι να πεί κανείς για κάποιον που οι πτήσεις με Α380 έχουν γίνει πλέον ρουτίνα .

Ωραία αρχή Μέγιστε !!!!!!!! κατατοπιστικότατος
 
Last edited by a moderator:

KLEOPATRA

Member
Μηνύματα
5.869
Likes
2.260
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ειρηνικος ..παντου
Εμενα αντιθετως μου αρεσε ο τιτλος (και χωρις υπονοουμενα)
Καλα ειναι δυνατον ο Μεγιστος και να μην εχει παει προς τα κει?
Αρχιζεις και χαλας εε?:xmas_mrgreen:
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.113
Μηνύματα
880.812
Μέλη
38.839
Νεότερο μέλος
mgian

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom