Πολωνία Πολωνία, πολιτισμός και αρχοντιά!

[yianportok]

Πολωνία. Πολιτισμός και αρχοντιά.


Όλα ξεκίνησαν κάπου στα μέσα Ιουνίου.

Αναζητώντας μέρος για τις καλοκαιρινές διακοπές έπεσε η ιδία να πρωτοτυπήσουμε και να πάμε εξωτερικό. Βέβαια σε αυτή την απόφαση, μας οδήγησαν και οι πολύ ψηλές τιμές που βρήκαμε στα διάφορα νησιά που ψάχναμε καθώς και τα κόστη των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων.

Ρε παιδία 150€ την ημέρα για ένα δωμάτιο είναι κομματάκι ακριβά. Ξέρω φυσικά πως κάποιο θα πουν ότι μπορείς να βρεις και πιο φτηνά και είναι αλήθεια , αλλά εμείς (τρία άτομα με ένα παιδί 14 ετών) έχουμε συγκεκριμένες απαιτήσεις στις οποίες δεν θέλουμε να κάνουμε εκπτώσεις .

Με τούτα και με τα άλλα άρχισαν να πέφτουν στο τραπέζι διάφορες ιδέες. Η γυναίκα μου πρότεινε Ιταλία την οποία …δημοκρατικά απέρριψα με το επιχείρημα ότι θα γίνεται χαμός θα είναι ακριβά κλπ. . Ο γιος μου προτείνει Ίμπιθα (καλά πάμε καλά? Και δεν πάω στην Μύκονο......) πρόταση που όπως καταλαβαίνετε , πάντα δημοκρατικά απορρίπτεται. Η γυναίκα μου επανέρχεται με πρόταση για Ισπανία που πάλι με τα ίδια επιχειρήματα περί πολύ κόσμου, απορρίπτεται (πάντα δημοκρατικά…..). Ο γιος μου δίνει ρέστα προτείνοντας Μονακό (αυτό το, παιδί πάντως έχει μεγάλες βλέψεις….) και φυσικά ,πάντα δημοκρατικά , απορρίπτεται.

Μάλλον πάντως τους έχω τσαντίσει με τις συνεχείς αρνήσεις μου (πάντα δημοκρατικά) οπότε πρέπει να κατεβάσω πρόταση. Tobola!!!!

Μία αναζήτηση στο Travelstories με βγάζει από το αδιέξοδο . Κάποιες περιγραφές για την Πολωνία μου κινούν το ενδιαφέρων παράλληλα με την επιθυμία μου ο μικρός να δει το Άουσβιτς μιας και τελευταία είχαμε μία συζήτηση για την ιστορία και την σημασία που έχει η γνώση της , με οδηγούν στην απόφαση να κατεβάσω πρόταση για Πολωνία.

Ωραία λοιπόν τo αποφάσισα (πάντα δημοκρατικά) άντε τώρα να τους πείσω.

Η γυναίκα μου , εύκολα πείθεται μιας και οτιδήποτε έχει να κάνει με ταξίδι δεν υπάρχει περίπτωση να το αρνηθεί. Το δύσκολο είναι να πείσω τον γιό μου . Εύκολος και αυτός ,δε λέω, σαν την μάνα του (μα να μην πάρει λίγο από την δυσκοιλιότητα του πατέρα του) αλλά όπως καταλαβαίνετε από την Ίμπιθα και το Μονακό να του προτείνω …. Άουσβιτς είναι κομματάκι δύσκολο.

Και όμως ,εύκολοι άνθρωποι είπαμε , πείθονται.

Πολωνία λοιπόν , 13 με 20 Αυγούστου . Τρεις μέρες Βαρσοβία , τρεις μέρες Κρακοβία με αυτοκίνητο και μία επιπλέον διανυκτέρευση στην Βαρσοβία για να βρεθεί βολική ώρα αναχώρησης της πτήσης.

Αναζήτηση στο Ιντερνέτ και βρίσκουμε τα εισιτήρια με Aegean στα 1.100 € αλλά μία μεταγενέστερη αναζήτηση μας βγάζει μία προσφορά στα 890€ και για τα τρία εισιτήρια. Οκ τα εισιτήρια λοιπόν.

Όσον αφορά τα ξενοδοχεία , εκεί είχαμε εκπλήξεις. Θετικές φυσικά. Στο Bookingcom βρήκαμε το hotelSplendor (τετράστερο 12 χλμ από το κέντρο ) στα 198€ !!!! και για τις τρείς ημέρες. Στην Κρακοβία στο Hilton στα 240€ τις τρείς μέρες . Επιπλέον στην Βαρσοβία την τελευταία μέρα στο Hilton που είναι δίπλα στο αεροδρόμιο 78€. Σύνολο κόστους διαμονής στα 516 € . Καθόλου άσχημα αν υπολογίσουμε μέσο ημερήσιο κόστος στα 74€ . Οφείλω να ομολογήσω ότι κάποιο φόβο τον είχαμε ,αποδείχτηκε αβάσιμος, σχετικά με την ποιότητα των ξενοδοχείων.

Μένει να βρούμε αμάξι. Η αναζήτηση στο ιντερνετ μάλλον μας απογοητεύει μιας και έχουμε την αίσθηση ότι όλα είναι κάπως ακριβά. Σε συνάρτηση με ένα άρθρο που διαβάσαμε στις εφημερίδες όπου αναφέρετε στο ότι οι μεγάλες εταιρείες ενοικιάσεως χρεώνουν πιο ακριβά τις κρατήσεις από την Ελλάδα μας οδηγεί στην απόφαση να κλείσουμε αυτοκίνητο επιτόπου μόλις φτάσουμε στην Βαρσοβία.

Όλα έτοιμα λοιπόν . φύγαμε.

 

• 1
• 2

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 2

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[yianportok]

View attachment 63849 View attachment 63850 View attachment 63849
1η ημέρα . Βαρσοβία.

Πρωινή αναχώρηση και άφιξη μετά από 2 ώρες και 40 λεπτά. Πρώτη μας δουλεία να νοικιάσουμε αμάξι. Απευθυνόμαστε στις τρεις τοπικές εταιρείες οι οποίες όμως δεν έχουν διαθέσιμο αμάξι. Αρχίζουν να μας ζώνουν τα φίδια. Πάμε στις μεγάλες εταιρείες όπου όμως ούτε οι δύο απ’ αυτές έχουν διαθεσιμότητα. Μας βλέπω να κάνουμε το γύρω της Πολωνίας με ποδήλατο. Ευτυχώς η τελευταία απόπειρά μας στην AVIS, την οποία από την αναζήτηση στο ιντερνετ θεωρούσαμε την πιο ακριβή, στέφθηκε με επιτυχία . Ένα NISSANQASHQAI μας δόθηκε με ειδική τιμή για εφτά ημέρες 385€ και δωρεάν το gps . Το ίδιο αμάξι μέσω διαδικτύου ,όταν ψάχναμε από την Ελλάδα το βρίσκαμε στα 500€ και επιπλέον χρέωση το gps.

Βάζουμε μπρος , προγραμματίζουμε το gps για να πάμε στο ξενοδοχείο και… βρρρρρρουμ στο δρόμο.

Έκπληξη ! Εξαιρετικό οδικό δίκτυο.

Μετά από λίγο αφού πηγαίναμε προσεκτικά μιας και έπρεπε να προσαρμοστούμε στο καινούργιο οδικό σύστημα φτάνουμε στο ξενοδοχείο. Ένα διώροφο κτίσμα ολοκαίνουργιο, συμπαθέστατο και πολύ καθαρό με ένα μειονέκτημα μονάχα , την μη ύπαρξη ασανσέρ.

Τακτοποιούμαστε στο ξενοδοχείο και φύγαμε για την πόλη. Βάζουμε στο gps : κέντρο και ξεκινάμε με μεγάλη ανυπομονησία να δούμε τις πρώτες εικόνες από την πόλη. Η αρχική εντύπωση που αποκομίσαμε και η οποία διαρκώς επιβεβαιωνόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής μας είναι μίας όμορφης , τακτοποιημένης χώρας που εργάζεται συνεχώς για να βελτιωθεί .

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής μας μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο βλέπουμε συνεχώς ωραία μέρη τακτοποιημένα πάρκα ,κτήρια τυπικά μιας κέντρο ευρωπαϊκής χώρας και πολύ, πολύ πράσινο.

Είμαστε σίγουροι πλέον και οι τρείς μας. Έχουμε κάνει μία εξαιρετική επιλογή.

Φτάνουμε στο κέντρο ψάχνουμε να παρκάρουμε σε ένα υπόγειο parking για να αποφύγουμε δυσάρεστες καταστάσεις και βγαίνουμε προς αναζήτηση…. οπτικής τροφής.

Η πρώτη εικόνα που βλέπουμε είναι ένα τεράστιο κτήριο ,το παλάτι της κουλτούρας και της επιστήμης, κατάλοιπο της σοβιετικής εποχής , να ορθώνεται μπροστά μας και με τον όγκο του να επιβάλλεται. Φέρνει λίγο σε τούρτα αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι αρχικά δεν μπορούσα να καταλάβω τι είναι αυτό που με ενοχλεί περισσότερο , ο όγκος του ,η το αίσθημα βάρους που αποπνέει ?

Έμεινα αναποφάσιστος και τελικά κατέληξα στο ότι μάλλον αδιάφορο είναι και πως το μόνο « ενδιαφέρ0ν » του είναι ο όγκος του. Νομίζω πάντως ότι χειρότερος χαρακτηρισμός για την αρχιτεκτονική ενός κτηρίου είναι ακριβώς αυτό που λέω : αδιάφορο και ογκώδες. Πάντως και οι άνθρωποι με τους οποίους μιλήσαμε δεν το αγαπούν ιδιαίτερα μιας και όλοι σχεδόν ειρωνικά μας το περιέγραψαν σαν το δώρο του Στάλιν στην Πολωνία. Είναι αλήθεια , ένα δώρο του Στάλιν ήταν, στο όνομα της φιλίας των δύο λαών ασχέτως αν οι κάτοικοι της Βαρσοβίας είχαν ζητήσει ένα…. μετρό και ασχέτως του τιμήματος που γενικά πλήρωσαν τα επόμενα χρόνια.

Αυτό πάντως που έχει ενδιαφέρoν είναι οι ουρανοξύστες με τα ονόματα όλων των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών στην κορυφή τους ,που το «περιτριγυρίζουν» πολιορκώντας το, σαν να θέλουν να αντιπαρατεθούν μαζί του, καταγράφοντας την ιστορική νίκη που έχουν καταγάγει.

Αποφασίσαμε να μην το επισκεφτούμε μιας και δεν μας κίνησε το ενδιαφέρoν και προτιμήσαμε να σεργιανήσουμε στην πόλη εισπράττοντας όμορφες εικόνες . Κτήρια όμορφα , βγαλμένα σαν από καρτ ποστάλ, φροντισμένοι δρόμοι γεμάτοι λουλούδια, μπαλκόνια με περίτεχνα κάγκελα και πολλά λουλούδια μαρτυρούν ένα ένδοξο παρελθόν και ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον. Καθαροί δρόμοι γεμάτοι ποδήλατα , συμπαθητικά καφέ με αναπαυτικές πολυθρόνες γεμάτα κόσμο , πολιτισμός , αρχοντιά και σχεδόν τίποτε που να ενοχλεί το μάτι.


View attachment 63849

Είδαμε ερειπωμένα κτήρια που ανακαινίζονται προσθέτοντας ακόμη λίγη λάμψη σε μία τόσο όμορφη πόλη, είδαμε εστιατόρια μέσα σε επαύλεις και σε κήπους με τους υπαλλήλους να σε αφήνουν να τα περιηγηθείς και να τα φωτογραφήσεις και ίσως κάποια στιγμή να κάτσεις να φας χωρίς όμως να αισθάνεσαι την πίεση ή την υποχρέωση να το κάνεις ντε και καλά.

Δύσκολα πάντως μπορείς να πιστέψεις ότι αυτή η πόλη είχε ισοπεδωθεί κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο . Και όμως ξαναχτίστηκε και αποκαταστάθηκε με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία της ακριβώς όπως ήταν, μέσα από παλιές φωτογραφίες και πίνακες . Είπαμε πολιτισμός και αρχοντιά.

Συνεχίσαμε την περιήγηση ώσπου πλήρως αποκαμωμένοι καθίσαμε να πιούμε μία μπύρα σε ένα εξαιρετικό καφέ ατενίζοντας τα γύρω κτήρια και κάνοντας αναπόφευκτες συγκρίσεις……

Στη συνέχεια αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, να ξεκουραστούμε λίγο και να συνεχίσουμε με βραδινή περιήγηση. Η κούραση μας νίκησε οπότε όταν βγήκαμε για φαί δυσκολευτήκαμε να βρούμε ανοιχτό εστιατόριο μιας και στα περισσότερα η κουζίνα έκλεινε στις δέκα. Οπότε καταλήξαμε σε ένα διαθέσιμο ιταλικό, χωρίς κανέναν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μαζί με μία παρέα φωνασκούντων Ελλήνων από τον Βόλο που μάλλον είχαν βάλει σκοπό να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στην Βαρσοβία. Η ίδιου τύπου παρέα ,με παρόμοια χαρακτηριστικά, έμελε να την ξαναδούμε αρκετές φορές στην Πολωνία πάντα στα εστιατόρια και τα καφέ(τυχαίο? Δεν νομίζω) .

Είπαμε, πολιτισμός και αρχοντιά (ουδεμία σχέση….)

Κατά τις 12.30 ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο. Η πρώτη μέρα μας έφτανε στο τέλος. Σίγουροι πλέον ότι είχαμε κάνει σωστή επιλογή μας πήρε ο ύπνος μη προλαβαίνοντας να επεξεργαστούμε τις τόσες εικόνες.

2η ημέρα . Βαρσοβία.

Η δεύτερη ημέρα ξεκίνησε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων. Ήλιος και σχετική ζέστη αν και κατά τη διάρκεια της ημέρας άλλαξε αρκετές φορές, Ήλιος, συννεφιά ,βροχή ήλιος συννεφιά βροχή και άντε πάλι από την αρχή. Ο συγκεκριμένος καιρός πάντως μας συντρόφεψε καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας . Το ευμετάβλητο πάντως του καιρού μάλλον είναι το χαρακτηριστικό της Πολωνίας. Θερμοκρασίες από 14 – 22 βαθμούς όταν στην Αθήνα έφτανε τους 40 βαθμούς.

Αφού φτιάξαμε ένα υποτυπώδες πρόγραμμα του τι θα δούμε κατά την διάρκεια της ημέρας ξεκινήσαμε την περιήγηση. Ξεκινήσαμε από …..το στάδιο της Λέγκια Βαρσοβίας. Θα φανεί παράξενο αλλά όπως σας είπα υπήρχε και ο γιος μου οπόταν θα έπρεπε να ικανοποιηθούν και οι δικές του επιθυμίες μιας και όπως θυμάστε ,από την Ίμπιθα τον πήγα στο… Άουσβιτς (πάντα δημοκρατικά όμως…). Βάλαμε λοιπόν στο gps τον προορισμό και βουρ για το στάδιο ολέ ολέ!

Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στην άλλη πλευρά της πόλης έχοντας στο πλάι τον ποταμό Βιστούλα και από δεξιά μεγάλες καταπράσινες εκτάσεις και πάρκα. Μία εξαιρετική πόλη στο ύψωμα κέντρισε το ενδιαφέρoν μας οπότε χωρίς να γνωρίζουμε τι ακριβώς ήταν αποφασίσαμε να σταματήσουμε προκειμένου να περιηγηθούμε. Αφού παρκάραμε στο parking (εξαιρετικά φτηνό όπως όλα τα parking) και ξεκινήσαμε περπατώντας στο πάρκο με τα σιντριβάνια και τις λιμνούλες κάτω από την πόλη. Εξαιρετικής ομορφιάς , πεντακάθαρο και γεμάτο παιδιά και νέους που σουλατσάριζαν απολαμβάνοντας την ημέρα.

Από την ξύλινη σκάλα ανεβήκαμε στην πόλη όπου το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το άγαλμα της Μ. Κιουρί. Ακόμα δεν ξέραμε που είμαστε , μιας και τον οδηγό που είχαμε αγοράσει τον ξεχάσαμε σε κάποιο μαγαζί που είχαμε επισκεφτεί και τυφλοί πλέον πηγαίναμε χωρίς να γνωρίζουμε τίποτε. Και ξαφνικά σε μία στροφή του δρόμου αντικρίσαμε εκπληκτικής ομορφιάς εικόνες. Ήταν η παλιά πόλη της Βαρσοβίας. Της πόλης που αν και μετά τον πόλεμο ανοικοδομήθηκε έδειχνε τόσο παλιά και τόσο ωραία.

Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι αυτή η πόλη πριν από 70χρόνια ήταν ένας σωρός από χαλάσματα , μιας και στις 17 Ιανουαρίου 1945 οι γερμανοί την κατέστρεψαν ολοκληρωτικά και 600.000 άνθρωποι ,εξαφανίστηκαν. Ας αναλογιστούμε λίγο, 70 χρόνια δεν είναι πολύ μακριά.

Και όμως τώρα μπροστά μας έχουμε την ίδια πόλη που κάποιοι άνθρωποι αποφάσισαν να ξαναχτίσουν όπως ήταν. Δεν ξέρω τι έκανε αυτό τον λαό να επιλέξει να ξαναδεί τις ίδιες εικόνες από το να χτίσει κάτι νέο. Γιατί επέλεξαν να «ξανά ζωγραφίσουν » τις ίδιες αναμνήσεις. Γιατί αυτοί και όχι κάποιοι άλλοι. Υπάρχει απάντηση? Μάλλον υπάρχει. Πολιτισμός και αρχοντιά. Ας είναι όμως.

Αφού για ώρες περιπλανηθήκαμε σε μία μαγική πόλη, αφού επισκεφτήκαμε το σπίτι της Μ. Κιουρί( τίποτε ιδιαίτερο ) η βροχή που άρχισε να πέφτει δυνατά μας ανάγκασε να αποχαιρετήσουμε την παλιά πόλη και να συνεχίσουμε την βόλτα μας στην Βαρσοβία.

Κατευθυνθήκαμε στο γήπεδο της Λέγκιας προκειμένου να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του μικρού. Δεν είμαι ειδικός στον συγκεκριμένο τομέα (δεν έχω επισκεφτεί άλλα μουσεία τέτοιου τύπου) αλλά οφείλω να μολογήσω ότι το μουσείο της ομάδας αν και μικρό είναι εξαιρετικό και φαντάζομαι πως για τους λάτρεις του είδους θα είναι και ενδιαφέρoν.

Αφού ψωνίσαμε από την μπουτίκ της ομάδας, και αφού φάγαμε και μία κλήση για παράνομο παρκάρισμα, τοποθετήσαμε στο gps προορισμό το μουσείο του Κοπέρνικου ,προκειμένου να ικανοποιήσουμε και την άλλη επιθυμία του γιού μου. Αλλά λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο. Τεράστιες ουρές Πολωνών με τα παιδιά τους, και ελάχιστων τουριστών, που περιμένανε υπομονετικά να βγάλουν εισιτήρια για το μουσείο. Όχι για την ίδια μέρα αλλά για μία εβδομάδα αργότερα μιας και όλες οι μέρες ήταν κλεισμένες και δεν υπήρχε εισιτήριο ούτε για δείγμα. Είπαμε, πολιτισμός και αρχοντιά …..

Δυστυχώς αναγκαστήκαμε να φύγουμε στεναχωρημένοι που δεν καταφέραμε να το επισκεφτούμε. Μιας και το στομάχι μας άρχισε να διαμαρτύρεται αποφασίσαμε να σταματήσουμε να τσιμπήσουμε, να ανασυνταχτούμε και να προγραμματίσουμε τη νέα επίσκεψη.

Το μουσείο της εξέργεσης του γκέτο της Βαρσοβίας.

Πρόκεται για ένα μουσείο όπου καταγράφεται και εξιστορείται όλη η διάρκεια της εξέργεσης . Στεγάζεται σε ένα παλιό σταθμό τραμ. Οι χώροι του είναι κάπως χαωτικοί, τα εκθέματα πολλά και δημιουργούν μία σύγχυση. Ενδιαφέρoν αλλά θα έλεγα αρκετά τυπικό.

Αν το συγκερκιμένο μουσείο δεν μας ικανοποιήσε , η επόμενη επίσκεψη μας κατέπληξε.

Το μουσείο του Σοπέν. Μία εξαιρετική εμπειρία

Νομίζω ότι όποιος βρεθεί στην Βαρσοβία πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφτεί. Ακόμη και αν δεν ενδιαφέρεται για την μουσική του Σοπέν (δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να μην ενδιαφέρεται για τέτοιας ποιότητας μουσική) αξίζει να δει το πώς αναδεικνύεται η πολιτιστική κληρονομιά μίας χώρας και το πώς αξιοποιούνται τα χρήματα για τον πολιτισμό.

Πρόκειται για ένα από τα πιο μοντέρνα και ενδιαφέροντα μουσεία που έχω δει.

Αντιγράφω από άρθρο της εφημερίδας « Καθημερινή »:

«Ο high-tech χώρος του, εγκατεστημένος στο ανακαινισμένο παλάτι Osrogski Palace του 17ου αιώνα στη Βαρσοβία (ψηλά σ' ένα λόφο κοντά στον ποταμό Vistula), το μουσείο είναι σχεδιασμένο ώστε να «βυθίζει» τους επισκέπτες στο σύμπαν του Σοπέν με εντυπωσιακά οπτικοακουστικά μέσα και διαδραστικές τεχνολογίες. Ειδικές κάμερες, προτζέκτορες και ηχεία δίνουν τη δυνατότητα να επιλέξει κανείς τη διαδρομή που του ταιριάζει, ενώ σ' ένα δωμάτιο με μαξιλάρια και οθόνες επαφής τα παιδιά μπορούν να γνωρίσουν τον συνθέτη και την εποχή του.Το μουσείο περιλαμβάνει επίσης μια μεγάλη συλλογή με αντικείμενα συνδεδεμένα με τον Σοπέν, μεταξύ των οποίων πρώτες εκδόσεις από τις παρτιτούρες του, γράμματα, πορτρέτα».

Οφείλω να ομολογήσω ότι το συγκεκριμένο μουσείο μας αποζημίωσε για την ανεπιτυχή επίσκεψη στο μουσείο του Κοπέρνικου.

Με τον Κοπέρνικο όμως δεν είχαμε τελειώσει.

Την επόμενη μέρα θα επισκεπτόμαστε την γενέτειρά του.

Βραδινό φαί υπό καταρρακτώδη βροχή ύπνος και

Τορούν σου ερχόμαστε.

3η ημέρα . Τορούν.

Μετά από ένα γερό πρωινό, μιας και την υπόλοιπη μέρα είχαμε ταξίδι βρεθήκαμε στο δρόμο για το Τορούν.

Το Τορούν είναι μία πόλη που βρίσκεται Βοριοδυτικά της Βαρσοβίας σε απόσταση 260χλμ.περίπου. Μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Πολωνίας χτισμένη στις όχθες του ποταμού Βιστούλα , είναι η γενέτειρα του Κοπέρνικου.

Πρόκειται για μία πανέμορφη πόλη , αληθινό διαμάντι που οφείλω να ομολογήσω ότι μας μάγεψε. Δεν πρόκειται να αναφέρω τα κτίρια τις εκκλησίες τα καφέ που όλα είναι εξαιρετικής ομορφιάς και που η πατίνα του χρόνου τους δίνει μία εξαιρετική αίγλη.

Την περπατήσαμε την πόλη από άκρη σε άκρη. Μπήκαμε στα καφέ της και πραγματικά τα ζηλέψαμε. Αυτό όμως που μας ξετρέλανε ήταν η βόλτα στις όχθες του Βιστούλα παρέα με εκατοντάδες άλλους ντόπιους αλλά και τουρίστες που χαίρονταν την πόλη και την ζούσαν στο έπακρο. Παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια έδιναν ένα ιδιαίτερο χρώμα στην βόλτα μας που παράλληλα με τον μουντό καιρό με τα μαύρα σύννεφα που τα βλέπαμε να φορτώνουν κάνανε την όλη εικόνα ιδιαίτερα γοητευτική.

Κάποια στιγμή καθίσαμε να φάμε σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο, το καλύτερο απ᾽όσα επισκεφτήκαμε, γενικά στην Πολωνία, αν και με προσωπικό μάλλον αδιάφορο έως αγενές. Παραγγείλαμε διάφορα εξαιρετικά πιάτα τα οποία τα τιμήσαμε δεόντως ώσπου μία δυνατή βροχή μας τα έκανε κυριολεκτικά μούσκεμα μετατρέποντας σχεδόν όλα τα πιάτα σε...σούπες.

Μετά από τις αναγκαίες τακτοποιήσεις , αφού είχαμε γίνει λίγο μούσκεμα συνεχίσαμε την περίγηση μας στην πόλη όπου μπήκαμε σε ένα μαγαζί που έφτιαχνε και πουλούσε καραμέλες. Πολλές καραμέλες. Πάρα πολλές καραμέλες. Ότι πρέπει για όσους έχουν ζάχαρο. Πιτσιρίκια έμπαιναν έβγαιναν έτρωγαν αγόραζαν όλων των ειδών τις καραμέλες. Το καλύτερο όμως ήρθε λίγη ώρα μετά όταν άρχισε η παρασκευή της γιγάντιας πολύχρωμης καραμέλας . Δεκάδες πιτσιρίκια και όχι μόνο συνωστίζονταν παρακολούθώντας τον τύπο που σχεδόν με χορευτικές κινήσεις χτύπαγε , άνοιγε, δίπλώνε και ξαναδίπλωνε την γιγάντια καραμέλα ώσπου να της δώσει το επιθυμητό σχήμα μέγεθος και χρώμα. Μία κυριολεκτικά γλυκιά εμπειρία . αξέχαστη.

Η ώρα είχε περάσει και μιας και είχαμε δρόμο γιαα την επιστροφή αποχαιρετήσαμε το Τορούν. Μία πραγματικά γοητευτική πόλη.

Μετά από τρείς ώρες μιας και στο δρόμο έβρεχε ασταμάτητα βρεθήκαμε πίσω την Βαρσοβία.

Μία κουραστική αλλά πλήρης ημέρα. έφτανε στο τέλος της

4η ημέρα . Στο δρόμο για την Κρακοβία.

Το πρωί που σηκωθήκαμε η κούρασή μας ήταν αισθητή μιας και η επίσκεψη στο Τορούν και το ατελείωτο περπάτημα μας είχε ξεχαρβαλώσει. Αποφασίσαμε να χαλαρώσουμε λίγο και να πάμε με πιο ήπιους ρυθμούς μιας και ακόμη είχαμε μέρες μπροστά μας.

Αφού λύσαμε το πρόβλημα της πληρωμής του ξενοδοχείου το οποίο δεν έπαιρνε την πιστωτική κάρτα που είχαμε μιας και όπως αργότερα πληροφορηθήκαμε η American express δεν είναι αποδεκτή σε πολλά σημεία στην Πολωνία αποφασίσαμε να κάνουμε μία τελευταία βόλτα στην Βαρσοβία πριν την αποχαιρετήσουμε.

Επισκεφτήκαμε λοιπόν το νεκροταφείο της πόλης το οποίο το είχαμε από την αρχή εντοπίσει και είχαμε δει ότι μάλλον παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον. Πιθανόν κάποιοι να φρικάρουν αλλά σας διαβεβαιώ ότι πρόκειται για ένα πραγματικό μουσείο γλυπτικής και ιστορίας. Όσο και αν σας ακούγεται κουφό θεωρώ ότι αξίζει κάποιος να το επισκεφτεί. Σας διαβεβαιώνω δεν είμαστε ούτε νεκρόφιλοι ούτε σατανιστές.

Μη το χάσετε !

Μετά από την επίσκεψη μας στο νεκροταφείο αποφασίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι πριν πάρουμε το δρόμο για την Κρακοβία.

Η απόσταση είναι περίπου 300 χλμ τον διανύσαμε σε περίπου 4 ώρες και 30λέπτά μιας και ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του δεν είναι καλός σε αντίθεση με το υπόλοιπο δίκτυο που διανύσαμε και ήταν επιπέδου Αττικής οδού.

Γενικά να πούμε ότι το οδικό τους δίκτυο , αυτό που εμείες τουλάχιστον είδαμε ήταν εξαιρετικό. Ολοκαίνουργιο ,πεντακάθαρο, όλα τα παρκινγ με παιδικές χαρές και ...χωρίς διόδια. Φυσικά σε λίγο καιρό θα αποκτήσει και διόδια μιας και τώρα κατασκευάζονται. Για να καταλάβετε , εμείς κάναμε περίπου 3.000 χλμ και πληρώσαμε συνολικά το μυθώδες ποσό των 9 ευρώ!!!!

Μετά από 4 ώρες και 30λέπτά λοιπόν βραδύαζοντας φτάσμε στο Hilton της Κρακοβίας. Πολύ καλό ξενοδοχείο αν και με μικρά δωμάτια αλλά με προσωπικό εξαιρετικά φιλικό και πρόθυμο να σου εξηγήσει τα πάντα.

Είπαμε, πολιτισμός και αρχοντιά.

Η είσοδος στην πόλη τι άλλο από μαγική. Βλέποντας το κάστρο της Βαβέλ φωτισμένο νομίζεις ότι βρίσκεσε σε παραμύθι.

Τακτοποιήθήκαμε στο ξενοδοχείο και βγήκαμε για μία νυχτερινή βόλτα στην πόλη, αν και ψόφιοι από την κούραση.

Τι να πεις τώρα για την πόλη. Πραγματικά διαμάντι. Παρ᾽όλα αυτά εγώ δεν θα σταθώ στην περιγραφή της πόλης . Τι νόημα έχει άλλωστε όταν έχουν ειπωθεί τόσα για αυτήν.

Δυστυχώς όμως η αναμφισβήτητη ομορφιά της , επιβαρύνεται από τα στήφη των τουριστών που την κατακλύζουν. Αν τώρα σε όλα αυτά προσθέσεις τα αμέτρητα εστιατόρια και καφέ της με τις εκατοντάδες τέντες που κρύβουν τις προσόψεις των κτηρίων, τα περίπτερα που πουλάνε διάφορα γλυκά και διάφορα μπιχλιμπίδια , τα δεκάδες ηλεκτρικά αυτοκινητάκια που κινούνται μέσα στην πλατεία και τα δρομάκια, και τις άμαξες με τα άλογα που και αυτές κινούνται στην πλατεία , όλα αυτά επιβαρύνουν την εξαιρετική πόλη και της αποστερούν γοητεία που χωρίς αμφιβολία διαθέτει με το παραπάνω. Μπορεί να ακούγεται σαν ιεροσυλία αλλά δυστυχώς αυτό είναι το μοναδικό αρνητικό που που μπορώ να πω από την περιήγηση μας στην Πολωνία.

Αφού ολοκληρώσαμε την μικρή νυχτερινή μας βόλτα στην πόλη της Κρακοβίας κατευθυνθήκαμε γρήγορα γρήγορα στα κρεβάτια μας καθώς το πνεύμα πρόθυμο αλλά η σαρξ είχε στηλώσει τα πόδια.

5η ημέρα . Αλατορυχεία.

Η κούραση όλων αυτών των ημερών άρχισε να κάνει την εμφάνισή της. Αλλά εμείς αποφασισμένοι να συνεχίσουμε . Πονάνε τα παλικάρια ορέ, που λένε!!

Πρωινό ξύπνημα, πρωινό και βούρ για την νέα περιήγηση.

Επόμενος σταθμός τα αλατωρυχεία στην Wieliczka, μία πόλη που βρίσκεται, λίγα χιλιόμετρα από την Κρακοβία. Μετά από μισή ώρα περίπου φτάνουμε στην ομώνυμη περιοχή , παρκάρουμε και κατευθυνόμαστε στην είσοδο.

Μία τεράστια ουρά είναι η πρώτη εικόνα που συναντάμε . Οπλιζόμαστε με υπομονή και παίρνουμε και εμείς την θέση μας. Μετά από λίγο ένας υπάλληλος μας ρωτά εάν είμαστε ξένοι και εάν ενδιαφερόμαστε για την ξενάγηση στα Αγγλικά. Η καταφατική απάντηση, μας δίνει την δυνατότητα να αποφύγουμε την τεράστια ουρά που αφορούσε τις ξεναγήσεις στα Πολωνικά και μέσα σε δέκα λεπτά να βρισκόμαστε παρέα με τον ξεναγό στην πόρτα εισόδου του αλατορυχείου.

Οι υπόλοιποι Πολωνοί συνεχίζουν να περιμένουν υπομονετικά( είπαμε πολιτισμός και αρχοντιά ) να έρθει η σειρά τους χωρίς καμία διαμαρτυρία. Αναλογιζόμαστε τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν τύχαινε κάτι παρόμοιο και ξεκινάμε την κατάβαση.

Το ορυχείο χρησιμοποιούνταν για την εξόρυξη αλατιού από τον 14o αιώνα και είναι ένα από τα παλαιότερα αλατορυχεία στον κόσμο. Η παραγωγή του διακόπηκε το 1996, καθώς αφενός οι τιμές του αλατιού έπεσαν αφετέρου ένα τμήμα του πλημμύρισε. Εδώ και μερικά χρόνια λειτουργεί σαν μουσείο και οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση σε ένα μικρό μέρος του, φτάνοντας όμως σε βάθος που υπερβαίνει τα 100 μέτρα. Αν και είναι διαθέσιμη μια διαδρομήγ τριών χιλιομέτρων στις στοές του ορυχείου, αυτή καλύπτει μόλις το 1% του συνόλου!

Τα πρώτα 50 περίπου μέτρα τα κατεβαίνουμε συνεχώς με σκάλες αρκετές στενές που γενικά σου δημιουργούν διάφορες περίεργες σκέψεις αλλά μετά από λίγο η διαδρομή ομαλοποιείται οπότε μπορέι κάποιος να απολάυσει τα εξαιρετικά αγάλματα από αλάτι , τις αναπαραστάσεις από την καθημερινή ζωή των εργατών αλλά κα μία ολόκληρη εκκλησία. Σκεφτείτε ‘ότι ‘όπως μας είπαν περισσότεροι από 1εκατομμύρια τουρίστες το επισκέπτονται κάθε χρόνο.

Μετά από τρεις ώρες περπάτημα ξαναβγαίνουμε στην επιφάνεια αφού χρησιμοποιήσουμε ένα ασανσέρ για να ανέβουμε.

Γενικά μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία που την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλά τέτοια μέρη να επισκεφτείς στον κόσμο.

Κουρασμένοι αποφασίζουμε να σταματήσουμε κάπου για φαί και μετά από λίγο συνεχίζουμε κάνοντας μία βόλτα στην Κρακοβία ώστε να την δούμε λίγο καλύτερα και μετά επιβιβαζόμαστε σε ένα βαρκάκι για μία περιήγηση της πόλης από τον ποταμό Βιστούλα. Οφείλω να ομολογήσω ότι η συγκεκριμένη βόλτα ήταν το πιο ενδιαφέρων κομμάτι .

Μετά την βαρκάδα συνεχίζουμε την περιήγηση στην πόλη ώσπου να μας βρει το βράδυ.

Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο και κουρασμένοι την πέφτουμε για ύπνο μιας και η αυριανή μέρα μάλλον θα είναι δύσκολη. Το Άουσβιτς δεν είναι γενικά εύκολο.

6η ημέρα . Άουσβιτς.

Τι μπορεί να πει κανείς για το Άουσβιτς. Νομίζω ότι είναι ένα μέρος που όλοι πρέπει να το δουν, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Ακολουθώντας τις συμβουλές που μου δώσανε κάποιοι από το travelstories κατευθυνόμαστε πρώτα στο Μπιρκενάου όπου έχει σαφώς λιγότερο κόσμο και μετά από περιήγηση περίπου δύο ωρών πηγαίνουμε και στο Άουσβιτς όπου βρίσκετε και το μουσείο το οποίο οφείλω να πω ότι είναι συγκλονιστικό.

Τελειώνοντας μετά από τρεις ώρες την περιήγηση μέσα στη φρίκη, σχεδόν αμίλητοι παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού.

Να σημειώσω απλώς στα εκθέματα μία απεικόνιση ενός χάρτη όπου καταγράφονται οι χώρες που αντιστάθηκαν στον ναζισμό με την Ελλάδα σε περίοπτη θέση καθώς και μία καταγραφή σε «λογιστικό χαρτί» τον αριθμό των μεταφερόμενων θυμάτων στο στρατόπεδο, με τον αριθμό των Ελλήνων να ανέρχεται στις 55.000.

Δεν θέλω να ανεβάσω φωτογραφίες , νομίζω ότι δεν έχουν νόημα παρά μονάχα την επιγραφή στα Ελληνικά που βρίσκεται στο μνημείο

7η ημέρα . Στο δρόμο της επιστροφής με ενδιάμεσο σταθμό το Sandomierz.

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε διαφορετική διαδρομή , και να περιπλανηθούμε όσο αυτό ήταν δυνατό στην ενδοχώρα. Παίρνοντας μέσα από μικρά χωριουδάκια εξαιρετικής ομορφιάς αντικρίσαμε το Sandomierz Το οποίο χτισμένο πάνω σε ένα ύψωμα πάνω από τον Βιστούλα προκαλεί εντύπωση με την τόση ομορφιά που αναδύει. Αποφασίσαμε να σταματήσουμε και να του αφιερώσουμε χρόνο .

Ήταν μάλλον μία αποκάλυψη μιας και επρόκειτο για μία πανέμορφη πόλη την οποία αξίζει κάποιος να δει. Απ’ ‘ότι πληροφορηθήκαμε ήταν μία μεσαιωνική πόλη με μεγάλη εμπορική σημασία λόγο ακριβώς της τοποθεσίας της. Ο καθεδρικός ναός της πόλης είναι ένα πραγματικό στολίδι.

Νοικιάσαμε ποδήλατα και περιπλανηθήκαμε για περισσότερο από μία ώρα στα στενάκια της και αφού σταματήσαμε για φαί σε ένα εστιατόριο το οπόιο βρισκόταν ακριβώς πάνω στην κεντρική πλατεία πήραμε τον δρόμο της επιστροφής πραγματικά κατενθουσιασμένοι.

Η βροχή έιχε πάλι ξεκινήσει αλλά εμείς ακάθεκτοι συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα από μικρά χωρία τα οποία ήταν σαν να έχουν βγει από καρτ ποστάλ. Φροντισμένοι κήποι , γεμάτοι λουλούδια , πεντακάθαροι δρόμοι και γενικότερα πανέμορφες εικόνες για ένα φινάλε αντάξιο του ταξιδιού μας .

Κατά της εννέα το βράδυ φτάνοντας στην Βαρσοβία ένα αίσθημα λύπης μας κυρίεψε..

Παραδώσαμε το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας (το Hilton) δίπλα στο αεροδρόμιο.

Την άλλη μέρα πετάγαμε για Αθήνα.

Την επόμενη της άφιξη μας κάθισα να καταγράψω την εμπειρία μας. Δύσκολο να βάλω σε τάξη όλα αυτά που είχαμε δει. Θέλω να ελπίζω ότι κατάφερα να δώσω έστω ένα μικρό δείγμα όλων αυτών.

Φτάνοντας στο τέλος της περιγραφής σταμάτησα προσπαθώντας να βρω έναν εντυπωσιακό τίτλο για την ιστορία μου. Αποφάσισα όμως ότι δεν είναι σωστό μιας και μία τόσο όμορφη, σεμνή και συνάμα μαγική χώρα θα ήταν σαν να την προδίδω δίνοντας της κάτι ψεύτικό σαν τίτλο.

Είπαμε πολιτισμός και αρχοντιά.


Τέλος.

 

[dimosf]

Εξαιρετικός!!!!! Πόσες αναμνήσεις, πόσες εικόνες, πόσα συναισθήματα! Θα συμφωνήσω μαζί σου. Από την 1η από τις 3 φορές που πήγα, τη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το πόσο πολιτισμένοι έιναι οι κάτοικοι αυτής της χώρας.
Τις φωτογραφίες τις έχεις ανεβάσει κάπου αλλού; Εεγώ βλέπω μόνο τους αριθμούς. Εκτός κι αν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα.

 

[yianportok]

Εξαιρετικός!!!!! Πόσες αναμνήσεις, πόσες εικόνες, πόσα συναισθήματα! Θα συμφωνήσω μαζί σου. Από την 1η από τις 3 φορές που πήγα, τη μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το πόσο πολιτισμένοι έιναι οι κάτοικοι αυτής της χώρας.
Τις φωτογραφίες τις έχεις ανεβάσει κάπου αλλού; Εεγώ βλέπω μόνο τους αριθμούς. Εκτός κι αν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα.

Σε ευχαριστώ. ακόμη δεν τις έχω ανεβάσει μιας και προσπαθώ να βρω τρόπο. Κάποιες τις έχω ανεβάσει σε ένα άλμπουμ με τον ίδιο τίτλο. εντός των επόμενων ημερών νομίζω ότι θα τα καταφέρω. Αν πάντως μπορείς να με βοηθήσεις ....ευπρόσδεκτος.

 

[depy!!!]

Πολυ ωραια η ιστορια σου. Επισκεφθηκα την Πολωνια τον Ιουλιο και γυρισα κατενθουσιασμενη. Αλλα και με καποιες τυψεις γιατι μεχρι τοτε την ειχα στο μυαλο μου σαν μια χωρα που δεν τρελαινεται κανεις να παει. Παντου συναντησα ευγενικους και φιλοξενους ανθρωπους. Ξαναπαω ανετα ακομη και τωρα.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[demie]

Πολυ ωραια κ καλογραμμενη ιστορια! Ευχομαι να κανετε κ αλλα πολλα ταξιδια οικογενειακως! Κ ο γιος τελικα ενθουσιαστηκε με τη "δημοκρατικη" αποφαση

 

[yianportok]

Πολυ ωραια κ καλογραμμενη ιστορια! Ευχομαι να κανετε κ αλλα πολλα ταξιδια οικογενειακως! Κ ο γιος τελικα ενθουσιαστηκε με τη "δημοκρατικη" αποφαση

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Τώρα ως προς τον ενθουσιασμό ....δεν θα το έλεγα. Έγινε απλώς δημοκρατικά ανεκτή. Άλλωστε σε λίγα χρόνια μάλλον επανάσταση βλέπω. Οπότε συμβιβάζομαι.

 

[vasnorth]

Εξαιρετικά καλογραμμένη η ιστορία σου!
Μου θύμισες πριν πέντε χρόνια, που προσπαθούσα κι εγώ να πείσω την παρέα να κάνουμε το ίδιο ταξίδι και τελικά το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε.
Ακόμα θυμάμαι στο κέντρο της Βαρσοβίας, μπροστά στο παλάτι, την μικρή καλογυαλισμένη υδροφόρα από όπου προσέφεραν νερό στους επισκέπτες.
Όμως όπως σωστά είπες: Πολιτισμός και Αρχοντιά!
Νάσαι καλά και να κάνετε πολλά και ωραία ταξίδια.

 

[yianportok]

Εξαιρετικά καλογραμμένη η ιστορία σου!
Μου θύμισες πριν πέντε χρόνια, που προσπαθούσα κι εγώ να πείσω την παρέα να κάνουμε το ίδιο ταξίδι και τελικά το αποτέλεσμα μας αποζημίωσε.
Ακόμα θυμάμαι στο κέντρο της Βαρσοβίας, μπροστά στο παλάτι, την μικρή καλογυαλισμένη υδροφόρα από όπου προσέφεραν νερό στους επισκέπτες.
Όμως όπως σωστά είπες: Πολιτισμός και Αρχοντιά!
Νάσαι καλά και να κάνετε πολλά και ωραία ταξίδια.

Ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί η Πολωνία είναι τόσο παραγνωρισμένη. Από την πρώτη στιγμή που ανακοίνωσα το ταξίδι συνεχώς εισπράττω βλέμματα γεμάτα απορία και γενικότερα μία συμπεριφορά λες και είπα ότι θα πάω στον Άρη. Θεωρώ πάντως ότι αυτή η χώρα τα προσεχή χρόνια θα πρωταγωνιστήσει.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και αντέυχομαι