themischar
Member
- Μηνύματα
- 483
- Likes
- 4.518
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κωνσταντινούπολη
- Κωνσταντινούπολη ΙΙ
- Κασταμονή & Σαμψούντα
- Τραπεζούντα - Σουμελά - Μπατούμι
- Batumi - Mestia
- Mestia
- Mestia II
- Mestia - Kutaisi
- Usghuli to Lentekhi
- Kutaisi - Stepantsminda
- Gori
- Kazbegi
- Ananuri - Tbilishi
- Tbilishi
- Μοναστήρι David Careja
- Mtshketa
- Tbilisi II
- Tbilisi III
- Tbilisi - Tsnori
- Sheki (Azerbaijan)
- Sheki
- Στο δρόμο για Baku
- Baku
- Baku ΙΙ
- Baku ΙΙΙ
- Baku ΙV
- Baku V
- Baku VI
- Baku VII
- Ganja
- Ganja II
- Dilinjan (Armenia)
- Προς Yeghegnadoz (Armenia)
- Λίμνη Sevan
- Yeghegnadzor
- Μοναστήρι Tatev
- Μοναστήρι Tatev ΙΙ
- Zorac Karer
- Μοναστήρι Noravank
- Μοναστήρι Khor Virap
- Yerevan
- Yerevan II
- Yerevan III
- Yerevan IV
- Artashavan - Garni - Geghand Monastery
- Yerevan V
- Προς Akhalkalaki (Γεωργία)
- Αkhalkalaki (Γεωργία)
- Σπηλιές Vardzia
- Προς Akhaltalaki
- Erzurum
- Όρος Nemrut
- Karadut Koyu
- Προς Avanos
- Καππαδοκία
- Insparta
- Επιστροφή
10η μέρα, KUTAISI - STEPANTSMINDA & 374 χλμ.
https://drive.google.com/open?id=12nZMetoOtitXv6Et1ktZT_Qm5I-kC9EW&usp=sharing
Το πότε κοιμηθήκαμε ούτε που το θυμόμαστε.
Και το πρωϊ ξυπνάω από το μπρος -πίσω αυτ/του που προσπαθούσε να παρκάρει. Ανοίγω το παράθυρο και τι να δω, την ξενοδόχα με ένα Μπεμβέ X5 να προσπαθεί να το ῀ρεμετζάρει῀.
Τέτοια μαούνα, βέβαια, πως να την βολέψει η έρμη ! ! !
Με είδε γιατί ήταν από την πλευρά του παραθύρου μας, της ήλθε κάπως κάτι που φάνηκε στο βλέμμα της, αλλά τι να το κάνεις η ῀ζημιά῀ είχε συντελεσθεί.
Το πρωϊνό που μας σερβίρισε, αργότερα, έδειχνε πως περιελάμβανε extraμπόλικα συνοδεία και της συγνώμης της.
Ας πάει και το παλιάμπελο, μαζέψαμε τα πράγματά μας και τ´αφήσαμε στη Reception για να επισκεφτούμε την πόλη που δειλά - δειλά ξύπναγε και αυτἠ.
Το Kutaisi, είναι η νομοθετική πρωτεύουσα και δεύτερη μεγάλη πόλη της Γεωργίας, χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ριόνι. Είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Υπερκαυκασίας και υπήρξε πρωτεύουσα του αρχαίου Βασιλείου της Κολχίδας, του Βασιλείου της Γεωργίας (1008-1122) και του Βασιλείου του Ιμερέτι (1455-1810).
Η κρήνη (Colchis Fountain) είναι στην καρδιά της πόλης, πλατεία David Agmashehebeli και αποτελείται από μια σύνθεση 30 αγαλμάτων (άλογα, ελάφια και λιοντάρια) που είναι αντίγραφα των μικρών αγαλμάτων που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές στη γύρω περιοχή.
Παραδίπλα το κεντρικό πάρκο της πόλης.
Ο πατροπαράδοτος Γεωργιανός, ποζάρει όλος χάρη, στολισμένος με την τοπική φορεσιά.
Ο καθεδρικός Ναός Μπαγκράτι (Bagrati Cathedral) στην κορυφή του λόφου. Χτίστηκε τον 11ο αιώνα, δείχνει σοφά αναστηλωμένος, λιτό εσωτερικά (και σε θρησκευτικές εικόνες με Γεωργιανή τεχνοτροπία) με μεγάλο προαύλιο.
Άποψη του εωτερικού της εκκλησίας.
Η θέα της πόλης, από τον αυλόγυρο του Ναού.
Στο δρόμο της επιστροφής, με τα βρεγμένα από βραδύς σκαλοπάτια, λίγο έλλειψε.
Ευτυχώς κρατήθηκα και δεν ῀μέτρησα῀ τα σκαλιά ξανά, κάτι που έκανα όμως όταν τα ανέβαινα.
Στην κεντρική αγορά της πόλης με ποικιλία αγαθών που πέρα από τους μόνιμους καταστηματάρχες φιλοξενεί και περαστικούς πωλητές στο ενδιάμεσο των διαδρόμων με μικρές ποσότητες κυρίως οπωροκηπευτικών.
Μετά την μικρή μας ῀επιθεώρηση῀ στο κέντρο της πόλης, ανασκουμπωθήκαμε και είμαστε πανέτοιμοι να βγούμε στην Εθνική!
Όπως και να το κάνουμε όμως, Εθνική είναι και τα 150χλμ μέχρι το Gori, βγήκαν γρήγορα και η γενέτειρα του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιναπλώνεται μπροστά μας.
Στα λίγα χλμ που κάναμε μες στην πόλη, χαζεύοντας, δεν είδαμε πινακίδα για το Μουσείο ῀Στάλιν῀ παρόλου που το έχουν κυριολεκτικά στήσει ως ¨το αξιοθέατο¨.
Έτσι, κάναμε στην άκρη να συμβουλευτούμε τα δεδομένα μας και να μην αναλωνόμαστε άσκοπα.
Αφωσιωμένοι στη μελέτη του χάρτη, δε δίνουμε σημασία στο αυτ/το που σταματά σύρριζα κοντά μας.
Και βγαίνει ένας τύπος με μια γαλάζια φανέλλα, φωνάζοντες δυνατά :
<< - Έλληνες, θέλετε βοήθεια? >>
Εμείς, τόμπολα ! ! !
Ήταν ο Marco, που προσπερνόντάς μας είδε το GR στην πινακίδα της moto και σταμάτησε. Φορούσε, μάλιστα ο ατιμούλης, για μπλούζα την φανέλλα της Εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου. Ναι, έζησε κι´αυτός 10 ολόκληρα χρόνια στην Ελλάδα.
Πως μπορώ να εκφράσω, τρομάρα μου, τα αισθήματά μας ? Θαρρώ πως το χαμόγελό μας δίνει ένα καλό στίγμα πάνω σ´αυτό.
Μας πήγε έως το Μουσείο. Μπροστά εκείνος και πίσω εμείς, και συνεννοήθηκε με τον εκεί παρκαδόρο να αφήσουμε τη μηχανή και τα συμπράγκαλα μας πάνω της για να μπούμε ελεύθεροι στο Μουσείο.
Αμ, το άλλο?
Μας ῀σταύρωσε῀ να μας κάνει το τραπέζι και αν γινόταν να αλλάξουμε λίγο το πρόγραμμά μας να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του και, και . . .
Τον ευχαριστήσαμε από καρδιάς για την καλή του πρόθεση, του εξηγήσαμε με κόπο πως δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε και αφού ανταλλάξαμε τηλ. χωρίσαμε.
https://drive.google.com/open?id=12nZMetoOtitXv6Et1ktZT_Qm5I-kC9EW&usp=sharing
Το πότε κοιμηθήκαμε ούτε που το θυμόμαστε.
Και το πρωϊ ξυπνάω από το μπρος -πίσω αυτ/του που προσπαθούσε να παρκάρει. Ανοίγω το παράθυρο και τι να δω, την ξενοδόχα με ένα Μπεμβέ X5 να προσπαθεί να το ῀ρεμετζάρει῀.
Τέτοια μαούνα, βέβαια, πως να την βολέψει η έρμη ! ! !
Με είδε γιατί ήταν από την πλευρά του παραθύρου μας, της ήλθε κάπως κάτι που φάνηκε στο βλέμμα της, αλλά τι να το κάνεις η ῀ζημιά῀ είχε συντελεσθεί.
Το πρωϊνό που μας σερβίρισε, αργότερα, έδειχνε πως περιελάμβανε extraμπόλικα συνοδεία και της συγνώμης της.
Ας πάει και το παλιάμπελο, μαζέψαμε τα πράγματά μας και τ´αφήσαμε στη Reception για να επισκεφτούμε την πόλη που δειλά - δειλά ξύπναγε και αυτἠ.
Το Kutaisi, είναι η νομοθετική πρωτεύουσα και δεύτερη μεγάλη πόλη της Γεωργίας, χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ριόνι. Είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Υπερκαυκασίας και υπήρξε πρωτεύουσα του αρχαίου Βασιλείου της Κολχίδας, του Βασιλείου της Γεωργίας (1008-1122) και του Βασιλείου του Ιμερέτι (1455-1810).
Η κρήνη (Colchis Fountain) είναι στην καρδιά της πόλης, πλατεία David Agmashehebeli και αποτελείται από μια σύνθεση 30 αγαλμάτων (άλογα, ελάφια και λιοντάρια) που είναι αντίγραφα των μικρών αγαλμάτων που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές στη γύρω περιοχή.
Παραδίπλα το κεντρικό πάρκο της πόλης.
Ο πατροπαράδοτος Γεωργιανός, ποζάρει όλος χάρη, στολισμένος με την τοπική φορεσιά.
Ο καθεδρικός Ναός Μπαγκράτι (Bagrati Cathedral) στην κορυφή του λόφου. Χτίστηκε τον 11ο αιώνα, δείχνει σοφά αναστηλωμένος, λιτό εσωτερικά (και σε θρησκευτικές εικόνες με Γεωργιανή τεχνοτροπία) με μεγάλο προαύλιο.
Άποψη του εωτερικού της εκκλησίας.
Η θέα της πόλης, από τον αυλόγυρο του Ναού.
Στο δρόμο της επιστροφής, με τα βρεγμένα από βραδύς σκαλοπάτια, λίγο έλλειψε.
Ευτυχώς κρατήθηκα και δεν ῀μέτρησα῀ τα σκαλιά ξανά, κάτι που έκανα όμως όταν τα ανέβαινα.
Στην κεντρική αγορά της πόλης με ποικιλία αγαθών που πέρα από τους μόνιμους καταστηματάρχες φιλοξενεί και περαστικούς πωλητές στο ενδιάμεσο των διαδρόμων με μικρές ποσότητες κυρίως οπωροκηπευτικών.
Μετά την μικρή μας ῀επιθεώρηση῀ στο κέντρο της πόλης, ανασκουμπωθήκαμε και είμαστε πανέτοιμοι να βγούμε στην Εθνική!
Όπως και να το κάνουμε όμως, Εθνική είναι και τα 150χλμ μέχρι το Gori, βγήκαν γρήγορα και η γενέτειρα του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιναπλώνεται μπροστά μας.
Στα λίγα χλμ που κάναμε μες στην πόλη, χαζεύοντας, δεν είδαμε πινακίδα για το Μουσείο ῀Στάλιν῀ παρόλου που το έχουν κυριολεκτικά στήσει ως ¨το αξιοθέατο¨.
Έτσι, κάναμε στην άκρη να συμβουλευτούμε τα δεδομένα μας και να μην αναλωνόμαστε άσκοπα.
Αφωσιωμένοι στη μελέτη του χάρτη, δε δίνουμε σημασία στο αυτ/το που σταματά σύρριζα κοντά μας.
Και βγαίνει ένας τύπος με μια γαλάζια φανέλλα, φωνάζοντες δυνατά :
<< - Έλληνες, θέλετε βοήθεια? >>
Εμείς, τόμπολα ! ! !
Ήταν ο Marco, που προσπερνόντάς μας είδε το GR στην πινακίδα της moto και σταμάτησε. Φορούσε, μάλιστα ο ατιμούλης, για μπλούζα την φανέλλα της Εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου. Ναι, έζησε κι´αυτός 10 ολόκληρα χρόνια στην Ελλάδα.
Πως μπορώ να εκφράσω, τρομάρα μου, τα αισθήματά μας ? Θαρρώ πως το χαμόγελό μας δίνει ένα καλό στίγμα πάνω σ´αυτό.
Μας πήγε έως το Μουσείο. Μπροστά εκείνος και πίσω εμείς, και συνεννοήθηκε με τον εκεί παρκαδόρο να αφήσουμε τη μηχανή και τα συμπράγκαλα μας πάνω της για να μπούμε ελεύθεροι στο Μουσείο.
Αμ, το άλλο?
Μας ῀σταύρωσε῀ να μας κάνει το τραπέζι και αν γινόταν να αλλάξουμε λίγο το πρόγραμμά μας να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του και, και . . .
Τον ευχαριστήσαμε από καρδιάς για την καλή του πρόθεση, του εξηγήσαμε με κόπο πως δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε και αφού ανταλλάξαμε τηλ. χωρίσαμε.
Last edited: