themischar
Member
- Μηνύματα
- 489
- Likes
- 4.569
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κωνσταντινούπολη
- Κωνσταντινούπολη ΙΙ
- Κασταμονή & Σαμψούντα
- Τραπεζούντα - Σουμελά - Μπατούμι
- Batumi - Mestia
- Mestia
- Mestia II
- Mestia - Kutaisi
- Usghuli to Lentekhi
- Kutaisi - Stepantsminda
- Gori
- Kazbegi
- Ananuri - Tbilishi
- Tbilishi
- Μοναστήρι David Careja
- Mtshketa
- Tbilisi II
- Tbilisi III
- Tbilisi - Tsnori
- Sheki (Azerbaijan)
- Sheki
- Στο δρόμο για Baku
- Baku
- Baku ΙΙ
- Baku ΙΙΙ
- Baku ΙV
- Baku V
- Baku VI
- Baku VII
- Ganja
- Ganja II
- Dilinjan (Armenia)
- Προς Yeghegnadoz (Armenia)
- Λίμνη Sevan
- Yeghegnadzor
- Μοναστήρι Tatev
- Μοναστήρι Tatev ΙΙ
- Zorac Karer
- Μοναστήρι Noravank
- Μοναστήρι Khor Virap
- Yerevan
- Yerevan II
- Yerevan III
- Yerevan IV
- Artashavan - Garni - Geghand Monastery
- Yerevan V
- Προς Akhalkalaki (Γεωργία)
- Αkhalkalaki (Γεωργία)
- Σπηλιές Vardzia
- Προς Akhaltalaki
- Erzurum
- Όρος Nemrut
- Karadut Koyu
- Προς Avanos
- Καππαδοκία
- Insparta
- Επιστροφή
12η μέρα, Tbilisi - Monastery David Careja - Tbilisi (One day trip) & 150χλμ
https://drive.google.com/open?id=1uuTd2c7C3uMBhdG_Ft2kOJEaPOv61rag&usp=sharing
Ξεκούραστοι ύστερα από δύο μέρες ῀ταλααιπωρία῀, παίρνουμε πλούσιο πρωϊνό στο ξενοδοχείο και ετοιμαζόμαστε για μια μονοήμερη -one day trip- προς την επαρχία Kakheti και το μοναστήρι David Gareja κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν και αργότερα για το Μοναστήρι J. Jvari και τη Mtskheta. Οι πληροφορίες μας σκόρπιες, για το τι μας περιμένει, αλλά είχαμε πει πως θα το πάμε . . .
Επιτέλους, σήμερα, θα κινηθούμε χωρίς τα μπαγκάζια, ένα μεγάλο + είναι κι´αυτό.
Βγαίνουμε να φύγουμε και να´σου η πρώτη έκπληξη, σκασμένο το πίσω λάστιχο.
Γρήγορη επισκευή στην τρυπούλα που ῀κελαϊδούσε῀ με τα απαραίτητα και γνωστά σύνεργα (χωρίς βέβαια να βρήκα, τι την προκάλεσε) και δρόμο γιατί δεν ξεκινήσαμε και τόσο καλά.
Όμορφες εικόνες στον δρόμο μας,
που γίνονται άγριες ομορφιές όσο περνούν τα χλμ.
Στάθηκε αδύνατον να μάθουμε αν πορευόμαστε ορθά από τους ελάχιστους που συναντήσαμε έως εδώ. Και από ώρα ο ασφαλτόδρομος που ήταν γεμάτος απαράδεκτες λακκούβες, χαντάκια και ό,τι άλλο μπορεί να βάλλει ο νους σας, έγινε ένας ῀γνωστός῀ χωματόδρομος.
Απέραντο, άγονο, άνυδρο τοπίο στο τέρμα του πουθενά χωρίς καμμιά ένδειξη που θα μας οδηγήσει.
Έχουμε πολύ ώρα να συναντήσουμε ανθρώπινη ψυχή.
Η ανελαστική ελικοειδής διαδρομή εξελίχθηκε σε σχετική ευθεία με το παραμηλητό μας σε έξαρση όπως και η ζέστη. Επειδή η περιοχή ήταν ανέκαθεν ένα είδος πολεμικής ζώνης, δεν υπαρχει τίποτα κοντά για μια στοιχειώδη εξυπηρέτηση.
Και η ανυπομονισία μας τέλειωσε, μετά από 70χλμ και 2:30 ώρες οδήγηση, αφού διαγραφόταν όχι πολύ μακρυά ο όγκος του Μοναστηριού.
Το συγκρότημα απλώνεται πάνω από ορεινά βοσκοτόπια και προεξοχές ακριβώς στην κόψη των συνόρων Georgia-Azerbaijan. Οι εκκλησίες και τα παρεκκλήσια είναι απλά, αλλά εντούτοις είναι εντυπωσιακά στην ομορφιά τους.
Το Μοναστήρι, περιλαμβάνει δεκάδες κελιά, εκκλησίες, παρεκκλήσια, μνημεία και καθιστικά που κρέμονται έξω από την επιφάνεια του βράχου.
Υπάρχουν τα ερείπια των σπηλαιό εκκλησιών (σώζονται και πολλές τοιχογραφίες) ενώνονται μεταξύ τους από όχι και τόσο εύκολα μονοπάτα πεζοπορίας ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και δεν υπάρχει χρέωση για την είσοδο.
Ιδανική περιοχή για όσους μπορούν και θέλουν να περπατήσουν για να απολαύσουν τη φύση και τη θέα στη γύρω περιοχή έχοντας πρωτίστως προμηθευτεί με όλα τα αναγκαία γιατί δεν υπάρχει τίποτα στην περιοχή.
Το φορτηγό, είναι εν ενεργεία, συμμετέχει στα έργα αναστήλωσης.
Από τη μια η ζέστη που ἐπιασε ταβάνι, ήταν και κατάμεσημέρο, από την άλλη το αλήστου μνήμης κακό οδόστρωμα που δε μπορούμε να αποφύγουμε στην επιστροφή, μας έκαναν να φύγουμε μια ώρα αρχύτερα.
Χρησιμοποιώντας το χωματόδρομο στο έλα, είπα να μπω στον τρακτερόδρομο (όπου υπήρχε) για την επιστροφή.
Πάνω - κάτω τέτοια ώρα, αρχίζουν και καταφθάνουν τα λιγοστά 4Χ4 των γραφείων ταξειδίων.
Τι κι αν τελείωσε το χωμάτινο μέρος της διαδρομής, ο δρόμος εξακολουθεί και μας ταλανίζει.
Αχ,
είναι ή δεν είναι αυτονόητη η γοητεία της moto, (ανεξαρτήτως ηλικίας, κυβισμού και εμπειρίας), του ανέμου που χτυπάει το πρόσωπο, την ομορφιά της κίνησης στους δύο τροχούς με την ασταθή ισορροπία, το δρόμο και την ανοιχτωσιά δηλ. για την ελευθερία ?
Οι διακοπές μας εμπλουτίστηκαν με μια ακόμη Small Adventure και αν μη τι άλλο μας ταιριάζει το <<Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του.>>
Άξιζε η ταλαιπωρία ?
Ομολογουμένως, περί ορέξεως . . .
https://drive.google.com/open?id=1uuTd2c7C3uMBhdG_Ft2kOJEaPOv61rag&usp=sharing
Ξεκούραστοι ύστερα από δύο μέρες ῀ταλααιπωρία῀, παίρνουμε πλούσιο πρωϊνό στο ξενοδοχείο και ετοιμαζόμαστε για μια μονοήμερη -one day trip- προς την επαρχία Kakheti και το μοναστήρι David Gareja κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν και αργότερα για το Μοναστήρι J. Jvari και τη Mtskheta. Οι πληροφορίες μας σκόρπιες, για το τι μας περιμένει, αλλά είχαμε πει πως θα το πάμε . . .
Επιτέλους, σήμερα, θα κινηθούμε χωρίς τα μπαγκάζια, ένα μεγάλο + είναι κι´αυτό.
Βγαίνουμε να φύγουμε και να´σου η πρώτη έκπληξη, σκασμένο το πίσω λάστιχο.
Γρήγορη επισκευή στην τρυπούλα που ῀κελαϊδούσε῀ με τα απαραίτητα και γνωστά σύνεργα (χωρίς βέβαια να βρήκα, τι την προκάλεσε) και δρόμο γιατί δεν ξεκινήσαμε και τόσο καλά.
Όμορφες εικόνες στον δρόμο μας,
που γίνονται άγριες ομορφιές όσο περνούν τα χλμ.
Στάθηκε αδύνατον να μάθουμε αν πορευόμαστε ορθά από τους ελάχιστους που συναντήσαμε έως εδώ. Και από ώρα ο ασφαλτόδρομος που ήταν γεμάτος απαράδεκτες λακκούβες, χαντάκια και ό,τι άλλο μπορεί να βάλλει ο νους σας, έγινε ένας ῀γνωστός῀ χωματόδρομος.
Απέραντο, άγονο, άνυδρο τοπίο στο τέρμα του πουθενά χωρίς καμμιά ένδειξη που θα μας οδηγήσει.
Έχουμε πολύ ώρα να συναντήσουμε ανθρώπινη ψυχή.
Η ανελαστική ελικοειδής διαδρομή εξελίχθηκε σε σχετική ευθεία με το παραμηλητό μας σε έξαρση όπως και η ζέστη. Επειδή η περιοχή ήταν ανέκαθεν ένα είδος πολεμικής ζώνης, δεν υπαρχει τίποτα κοντά για μια στοιχειώδη εξυπηρέτηση.
Και η ανυπομονισία μας τέλειωσε, μετά από 70χλμ και 2:30 ώρες οδήγηση, αφού διαγραφόταν όχι πολύ μακρυά ο όγκος του Μοναστηριού.
Το συγκρότημα απλώνεται πάνω από ορεινά βοσκοτόπια και προεξοχές ακριβώς στην κόψη των συνόρων Georgia-Azerbaijan. Οι εκκλησίες και τα παρεκκλήσια είναι απλά, αλλά εντούτοις είναι εντυπωσιακά στην ομορφιά τους.
Το Μοναστήρι, περιλαμβάνει δεκάδες κελιά, εκκλησίες, παρεκκλήσια, μνημεία και καθιστικά που κρέμονται έξω από την επιφάνεια του βράχου.
Υπάρχουν τα ερείπια των σπηλαιό εκκλησιών (σώζονται και πολλές τοιχογραφίες) ενώνονται μεταξύ τους από όχι και τόσο εύκολα μονοπάτα πεζοπορίας ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών και δεν υπάρχει χρέωση για την είσοδο.
Ιδανική περιοχή για όσους μπορούν και θέλουν να περπατήσουν για να απολαύσουν τη φύση και τη θέα στη γύρω περιοχή έχοντας πρωτίστως προμηθευτεί με όλα τα αναγκαία γιατί δεν υπάρχει τίποτα στην περιοχή.
Το φορτηγό, είναι εν ενεργεία, συμμετέχει στα έργα αναστήλωσης.
Από τη μια η ζέστη που ἐπιασε ταβάνι, ήταν και κατάμεσημέρο, από την άλλη το αλήστου μνήμης κακό οδόστρωμα που δε μπορούμε να αποφύγουμε στην επιστροφή, μας έκαναν να φύγουμε μια ώρα αρχύτερα.
Χρησιμοποιώντας το χωματόδρομο στο έλα, είπα να μπω στον τρακτερόδρομο (όπου υπήρχε) για την επιστροφή.
Πάνω - κάτω τέτοια ώρα, αρχίζουν και καταφθάνουν τα λιγοστά 4Χ4 των γραφείων ταξειδίων.
Τι κι αν τελείωσε το χωμάτινο μέρος της διαδρομής, ο δρόμος εξακολουθεί και μας ταλανίζει.
Αχ,
είναι ή δεν είναι αυτονόητη η γοητεία της moto, (ανεξαρτήτως ηλικίας, κυβισμού και εμπειρίας), του ανέμου που χτυπάει το πρόσωπο, την ομορφιά της κίνησης στους δύο τροχούς με την ασταθή ισορροπία, το δρόμο και την ανοιχτωσιά δηλ. για την ελευθερία ?
Οι διακοπές μας εμπλουτίστηκαν με μια ακόμη Small Adventure και αν μη τι άλλο μας ταιριάζει το <<Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του.>>
Άξιζε η ταλαιπωρία ?
Ομολογουμένως, περί ορέξεως . . .
Last edited: