themischar
Member
- Μηνύματα
- 489
- Likes
- 4.569
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κωνσταντινούπολη
- Κωνσταντινούπολη ΙΙ
- Κασταμονή & Σαμψούντα
- Τραπεζούντα - Σουμελά - Μπατούμι
- Batumi - Mestia
- Mestia
- Mestia II
- Mestia - Kutaisi
- Usghuli to Lentekhi
- Kutaisi - Stepantsminda
- Gori
- Kazbegi
- Ananuri - Tbilishi
- Tbilishi
- Μοναστήρι David Careja
- Mtshketa
- Tbilisi II
- Tbilisi III
- Tbilisi - Tsnori
- Sheki (Azerbaijan)
- Sheki
- Στο δρόμο για Baku
- Baku
- Baku ΙΙ
- Baku ΙΙΙ
- Baku ΙV
- Baku V
- Baku VI
- Baku VII
- Ganja
- Ganja II
- Dilinjan (Armenia)
- Προς Yeghegnadoz (Armenia)
- Λίμνη Sevan
- Yeghegnadzor
- Μοναστήρι Tatev
- Μοναστήρι Tatev ΙΙ
- Zorac Karer
- Μοναστήρι Noravank
- Μοναστήρι Khor Virap
- Yerevan
- Yerevan II
- Yerevan III
- Yerevan IV
- Artashavan - Garni - Geghand Monastery
- Yerevan V
- Προς Akhalkalaki (Γεωργία)
- Αkhalkalaki (Γεωργία)
- Σπηλιές Vardzia
- Προς Akhaltalaki
- Erzurum
- Όρος Nemrut
- Karadut Koyu
- Προς Avanos
- Καππαδοκία
- Insparta
- Επιστροφή
Με γοργές κινήσεις αρχίζουμε να επιστρέφουμε, απολαμβάνοντας την εναλλαγή της διαδρομής που μας είχε φέρει μέχρι εδώ.
Με τούτα και με τ᾽άλλα, κοιτούσαμε το ρολόϊ με μισό μάτι γιατί η ώρα είχε πάει 15.30μμ. Bρε λές να μην το προλάβουμε ανοιχτό ?
Ποιό ?
To Μουσείο Sergei Parajanov που έκλεινε στις 17.00μμ.
Το Μουσείο Sergei Parajanov, βρίσκεται σε ένα παραδοσιακό δίπατο κτίριο (στην τοποθεσία Dzoragyugh) και πρόκειται για ένα αφιέρωμα στον Σοβιετικό, Αρμένικης καταγωγής σκηνοθέτη και καλλιτέχνη Sergei Parajanov.
Αντιπροσωπεύει την πολυδιάστατη καλλιτεχνική και λογοτεχνική κληρονομιά του Parajanov. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1988 όταν ο Parajanov μετακόμισε στο Γερεβάν.
Η συλλογή του μουσείου περιλαμβάνει την καλλιτεχνική κληρονομιά του σκηνοθέτη, κολάζ, προσωπικά δώρα και αντικείμενα, σχέδια, κούκλες, καπέλα και διάφορα έργα τέχνης, που μέρος τους, ο Parajanov δημιούργησε ενώ ήταν στη φυλακή.
Ήταν πράγματι κάτι το μαγευτικό, αυτό, το Μουσείο.
Στο πλάνο μας ήταν να επισκεφθούμε και το Μνημείο Γενοκτονίας των Αρμενίων το οποίο είναι χτισμένο στον λόφο Τσιτσερνακαμπέρντ (χελιδονόκαστρο) πάνω από την πόλη.
Αλλά λίγο το χάζεμα προς το στάδιο, κάτι η βιασύνη μας, κάτι η ανηφόρα με τη
διπλογυριστή γέφυρα και μαζί με την απογευματινή κίνηση, αποσυντονιστήκαμε και ζωγραφίσαμε -ούτε λίγο ούτε πολύ- δυό φορές το λόφο
μέχρι να το βρούμε και να παρκάρουμε.
Το Μνημείο αποτελείται από μία στήλη ύψους 44μ που συμβολίζει την αναγέννηση των Αρμενίων. Λίγο πιο πέρα ανυψώνονται 12 λίθινες πλάκες κυκλικά τοποθετημένες και γερμένες προς τα εμπρός, οι οποίες παρουσιάζουν τις 12 επαρχίες της Δυτικής Αρμενίας (που ήτανε κατοικημένες κυρίως από Αρμένιους) και τώρα είναι Τουρκικές.
Στο κέντρο του κύκλου που σχηματίζεται από τις λίθινες πλάκες καίγεται η άσβεστη φλόγα.
Παρακείθε, υπάρχει και το Μουσείο της Αρμενικής Γενοκτονίας (τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, ήταν κλειστό).
Το Μουσείο έχει και το δικό του μικρό πάρκο, όπου οι επίσημοι προσκεκλιμένοι ξένων χωρών επισκεπτόμενοι το Μνημείο, φυτεύουν δέντρα προς τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας.
Τα καταφέραμε και πέσαμε πάνω σ´αυτό που είχε φυτέψει, το 2005, ο τότε Έλληνας Υπ. Εθν. Άμυνας Σ. Σ.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ένα γρήγορο φρεσκάρισμα και στη συνέχεια κινηθήκαμε σε άλλη περιοχή από αυτές που είχαμε επισκεφθεί έως τώρα για φαγητό.
Το συγκεκριμένο restaurant είχε, από πολύ νωρίς, επιλεχθεί από την ΑΘΝ.
Και όπως ήταν αναμενόμενο, μας δικαίωσε.
Μετά την γαστρονομική απόλαυση, ακολούθησε μια βόλτα
και ένα εξ᾽ίσου εξαιρετικό επιδόρπιο.
Με ανεμικό slow motion, γιατί τώρα πέρασε η ώρα, απομακρυνθήκαμε από την πολυκοσμία.
Με τούτα και με τ᾽άλλα, κοιτούσαμε το ρολόϊ με μισό μάτι γιατί η ώρα είχε πάει 15.30μμ. Bρε λές να μην το προλάβουμε ανοιχτό ?
Ποιό ?
To Μουσείο Sergei Parajanov που έκλεινε στις 17.00μμ.
Το Μουσείο Sergei Parajanov, βρίσκεται σε ένα παραδοσιακό δίπατο κτίριο (στην τοποθεσία Dzoragyugh) και πρόκειται για ένα αφιέρωμα στον Σοβιετικό, Αρμένικης καταγωγής σκηνοθέτη και καλλιτέχνη Sergei Parajanov.
Αντιπροσωπεύει την πολυδιάστατη καλλιτεχνική και λογοτεχνική κληρονομιά του Parajanov. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1988 όταν ο Parajanov μετακόμισε στο Γερεβάν.
Η συλλογή του μουσείου περιλαμβάνει την καλλιτεχνική κληρονομιά του σκηνοθέτη, κολάζ, προσωπικά δώρα και αντικείμενα, σχέδια, κούκλες, καπέλα και διάφορα έργα τέχνης, που μέρος τους, ο Parajanov δημιούργησε ενώ ήταν στη φυλακή.
Ήταν πράγματι κάτι το μαγευτικό, αυτό, το Μουσείο.
Στο πλάνο μας ήταν να επισκεφθούμε και το Μνημείο Γενοκτονίας των Αρμενίων το οποίο είναι χτισμένο στον λόφο Τσιτσερνακαμπέρντ (χελιδονόκαστρο) πάνω από την πόλη.
Αλλά λίγο το χάζεμα προς το στάδιο, κάτι η βιασύνη μας, κάτι η ανηφόρα με τη
διπλογυριστή γέφυρα και μαζί με την απογευματινή κίνηση, αποσυντονιστήκαμε και ζωγραφίσαμε -ούτε λίγο ούτε πολύ- δυό φορές το λόφο
μέχρι να το βρούμε και να παρκάρουμε.
Το Μνημείο αποτελείται από μία στήλη ύψους 44μ που συμβολίζει την αναγέννηση των Αρμενίων. Λίγο πιο πέρα ανυψώνονται 12 λίθινες πλάκες κυκλικά τοποθετημένες και γερμένες προς τα εμπρός, οι οποίες παρουσιάζουν τις 12 επαρχίες της Δυτικής Αρμενίας (που ήτανε κατοικημένες κυρίως από Αρμένιους) και τώρα είναι Τουρκικές.
Στο κέντρο του κύκλου που σχηματίζεται από τις λίθινες πλάκες καίγεται η άσβεστη φλόγα.
Παρακείθε, υπάρχει και το Μουσείο της Αρμενικής Γενοκτονίας (τέτοια ώρα, τέτοια λόγια, ήταν κλειστό).
Το Μουσείο έχει και το δικό του μικρό πάρκο, όπου οι επίσημοι προσκεκλιμένοι ξένων χωρών επισκεπτόμενοι το Μνημείο, φυτεύουν δέντρα προς τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας.
Τα καταφέραμε και πέσαμε πάνω σ´αυτό που είχε φυτέψει, το 2005, ο τότε Έλληνας Υπ. Εθν. Άμυνας Σ. Σ.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ένα γρήγορο φρεσκάρισμα και στη συνέχεια κινηθήκαμε σε άλλη περιοχή από αυτές που είχαμε επισκεφθεί έως τώρα για φαγητό.
Το συγκεκριμένο restaurant είχε, από πολύ νωρίς, επιλεχθεί από την ΑΘΝ.
Και όπως ήταν αναμενόμενο, μας δικαίωσε.
Μετά την γαστρονομική απόλαυση, ακολούθησε μια βόλτα
και ένα εξ᾽ίσου εξαιρετικό επιδόρπιο.
Με ανεμικό slow motion, γιατί τώρα πέρασε η ώρα, απομακρυνθήκαμε από την πολυκοσμία.
Last edited: