themischar
Member
- Μηνύματα
- 489
- Likes
- 4.569
- Επόμενο Ταξίδι
- Έλα (μου) ντε
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κωνσταντινούπολη
- Κωνσταντινούπολη ΙΙ
- Κασταμονή & Σαμψούντα
- Τραπεζούντα - Σουμελά - Μπατούμι
- Batumi - Mestia
- Mestia
- Mestia II
- Mestia - Kutaisi
- Usghuli to Lentekhi
- Kutaisi - Stepantsminda
- Gori
- Kazbegi
- Ananuri - Tbilishi
- Tbilishi
- Μοναστήρι David Careja
- Mtshketa
- Tbilisi II
- Tbilisi III
- Tbilisi - Tsnori
- Sheki (Azerbaijan)
- Sheki
- Στο δρόμο για Baku
- Baku
- Baku ΙΙ
- Baku ΙΙΙ
- Baku ΙV
- Baku V
- Baku VI
- Baku VII
- Ganja
- Ganja II
- Dilinjan (Armenia)
- Προς Yeghegnadoz (Armenia)
- Λίμνη Sevan
- Yeghegnadzor
- Μοναστήρι Tatev
- Μοναστήρι Tatev ΙΙ
- Zorac Karer
- Μοναστήρι Noravank
- Μοναστήρι Khor Virap
- Yerevan
- Yerevan II
- Yerevan III
- Yerevan IV
- Artashavan - Garni - Geghand Monastery
- Yerevan V
- Προς Akhalkalaki (Γεωργία)
- Αkhalkalaki (Γεωργία)
- Σπηλιές Vardzia
- Προς Akhaltalaki
- Erzurum
- Όρος Nemrut
- Karadut Koyu
- Προς Avanos
- Καππαδοκία
- Insparta
- Επιστροφή
Ο εξαιρετικός δρόμος γρήγορα μας έφερε στην Konya (Ικόνιο) στην οποία σταματήσαμε για να βάλουμε μόνο βενζίνη αφού την είχαμε ξαναεπισκεφθεί.
Άντε, για να μην αναρωτιέστε, να ειπωθεί κι´αυτό :
<< Από Καισάρεια και δώθε τα χλμ, που διανύουμε είναι, πλέον για μας, καθαρά διαδικαστικά >>.
Το Ικόνιο όπως φαίνεται από, κάπως, ψηλότερα.
Μη την πατήσετε, δεν καραδοκεί το περιπολικό της Turk Polis.
Ένα ῀σκιάχτρο῀ είναι από κοντραπλακέ που δηλώνει την αστυνόμευση του δρόμου.
Η λίμνη Egirdir, είναι σε μια φανταστική τοποθεσία, υψώνεται στα 913μ και είναι θερινό και χειμερινό θέρετρο της περιοχής, περιβεβλημένη από ασφαλτοστρωμένο, τσίλικο, δρόμο τώρα πιά.
Η λίμνη επισκιάζεται από το βουνό που έχει και χιονοδρομικό κέντρο το Νταβράζ (για χειμερινά σπορ). Οι πεζοπορίες τριγύρω ξεκινούν τον Μάϊο όταν αρχίζουν να λιώνουν τα χιόνια και οι λόφοι κατακλίζονται με μενεξέδες και αποδημητικά πουλιά.
Και με την, καθ᾽ οδόν, ενδελεχή ενδοεπικοινωνιακή συζήτηση να λύσουμε ντε και καλά τον προβληματισμό της συνέχειας του ταξιδιού, ο δρόμος έφευγε γοργά.
Ώσπου φθάσαμε, απογευματάκι, στην Insparta :
Ανασκουμπωθήκαμε κομψά και βγήκαμε, χωρίς ιδιαίτερο μεράκι, στην πόλη.
Και στο πρώτο τετράγωνο να᾽ σου το, το αλυσοδεμένο.
Στους περισσότερους δρόμους δεν κυκλοφορεί, αυτό που λέμε, ψυχή.
Το γιατί ;
Μας το εξηγεί, εν μέρει, η κολλημένη ανακοίνωση στην πόρτα καταστήματος.
Ήταν επίσημη ΑΡΓΙΑ, σχεδόν τα πάντα ΚΛΕΙΣΤΑ.
Εκείνες τις μέρες μέρες ήταν το Μεγάλο Μπαϊράμ για Ιντ Αλ-Αντχἀ (τοΚουρμπάν Μπαϊράμ) που το γιορτάζουν περίπου 70 ημέρες μετά από το τέλος του μήνα με το Ραμαζάνι.
Η Insparta, είναι η πόλη του ροδόδεντρου που είναι και το σήμα κατατεθέν της.
Πολλοί ασχολούνται με την καλλιέργεια κ.λπ και φυσικά υπάρχει πληθώρα καταστημάτων που εμπορεύονται τα αμέτρητα παράγωγα του φυτού.
Προσπαθήσαμε, είναι γεγονός, μέσα σε όλα να βρούμε και κάποιο φαγητό που θα ταίριαζε στην περίπτωσή μας. Αργήσαμε αρκετά, μέχρι να το πετύχουμε, αλλά δεν αστοχήσαμε θανάσιμα (ζυμαρικά και μπόλικη -ευτυχώς- κρύα coca cola με χονδρό καλαμάκι).
Με τα μάτια καρφωμένα στους πολύχρωμους εκθεσιακούς ναργιλέδες και χωρίς τερτίπια, την κάναμε τουμπεκί.
Άντε, για να μην αναρωτιέστε, να ειπωθεί κι´αυτό :
<< Από Καισάρεια και δώθε τα χλμ, που διανύουμε είναι, πλέον για μας, καθαρά διαδικαστικά >>.
Το Ικόνιο όπως φαίνεται από, κάπως, ψηλότερα.
Μη την πατήσετε, δεν καραδοκεί το περιπολικό της Turk Polis.
Ένα ῀σκιάχτρο῀ είναι από κοντραπλακέ που δηλώνει την αστυνόμευση του δρόμου.
Η λίμνη Egirdir, είναι σε μια φανταστική τοποθεσία, υψώνεται στα 913μ και είναι θερινό και χειμερινό θέρετρο της περιοχής, περιβεβλημένη από ασφαλτοστρωμένο, τσίλικο, δρόμο τώρα πιά.
Η λίμνη επισκιάζεται από το βουνό που έχει και χιονοδρομικό κέντρο το Νταβράζ (για χειμερινά σπορ). Οι πεζοπορίες τριγύρω ξεκινούν τον Μάϊο όταν αρχίζουν να λιώνουν τα χιόνια και οι λόφοι κατακλίζονται με μενεξέδες και αποδημητικά πουλιά.
Και με την, καθ᾽ οδόν, ενδελεχή ενδοεπικοινωνιακή συζήτηση να λύσουμε ντε και καλά τον προβληματισμό της συνέχειας του ταξιδιού, ο δρόμος έφευγε γοργά.
Ώσπου φθάσαμε, απογευματάκι, στην Insparta :
Ανασκουμπωθήκαμε κομψά και βγήκαμε, χωρίς ιδιαίτερο μεράκι, στην πόλη.
Και στο πρώτο τετράγωνο να᾽ σου το, το αλυσοδεμένο.
Στους περισσότερους δρόμους δεν κυκλοφορεί, αυτό που λέμε, ψυχή.
Το γιατί ;
Μας το εξηγεί, εν μέρει, η κολλημένη ανακοίνωση στην πόρτα καταστήματος.
Ήταν επίσημη ΑΡΓΙΑ, σχεδόν τα πάντα ΚΛΕΙΣΤΑ.
Εκείνες τις μέρες μέρες ήταν το Μεγάλο Μπαϊράμ για Ιντ Αλ-Αντχἀ (τοΚουρμπάν Μπαϊράμ) που το γιορτάζουν περίπου 70 ημέρες μετά από το τέλος του μήνα με το Ραμαζάνι.
Η Insparta, είναι η πόλη του ροδόδεντρου που είναι και το σήμα κατατεθέν της.
Πολλοί ασχολούνται με την καλλιέργεια κ.λπ και φυσικά υπάρχει πληθώρα καταστημάτων που εμπορεύονται τα αμέτρητα παράγωγα του φυτού.
Προσπαθήσαμε, είναι γεγονός, μέσα σε όλα να βρούμε και κάποιο φαγητό που θα ταίριαζε στην περίπτωσή μας. Αργήσαμε αρκετά, μέχρι να το πετύχουμε, αλλά δεν αστοχήσαμε θανάσιμα (ζυμαρικά και μπόλικη -ευτυχώς- κρύα coca cola με χονδρό καλαμάκι).
Με τα μάτια καρφωμένα στους πολύχρωμους εκθεσιακούς ναργιλέδες και χωρίς τερτίπια, την κάναμε τουμπεκί.
Last edited: