vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 917
- Likes
- 8.352
- Επόμενο Ταξίδι
- Οδικό στην ;;;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
7η ΗΜΕΡΑ BUDVA – SVETI STEFAN - REZEVICA DO BEACH – KOTOR
Η ημέρα σήμερα θα ήταν ελαφρώς πιο χαλαρή ( μέχρι και μεσημεριανή σιέστα περιελάμβανε).
Πρώτος στόχος μας η παλιά πόλη της Budva. Σε μισή ώρα περίπου είμαστε εκεί. Η σύγχρονη πόλη σε αντίθεση με την παλιά δεν μας λέει κάτι.
Εύκολα βρίσκουμε την παλιά πόλη και οικονομικό πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα (0,90€ η ώρα). Η παλιά πόλη είναι εντελώς επίπεδη, στην άκρη της σημερινής μαρίνας, μικρούλα και κουκλίστικη.
Το φρούριο αρχικά είχε χτιστεί σε ένα μικρό νησάκι κοντά στην ακτή, όμως με τις επιχωματώσεις τελικά συνδέθηκε με την ακτή. Είναι τόσο μικρή που σε μισή ώρα έχεις γυρίσει όλα τα στενά 2-3 φορές.
Έξω από τα τείχη υπάρχει μία μικρή παραλία με άμμο,
ενώ αν ακολουθήσεις το μονοπάτι αριστερά, βγαίνεις σε μεγαλύτερη παραλία με πάρα πολύ κόσμο.
Αφού ψωνίσαμε και τα σουβενίρ μας, ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα μπάνιο γιατί η ζέστη ήταν αρκετή. Η πρώτη μας σκέψη ήταν η παραλία έξω από το νησάκι Sveti Stefan.
Όταν όμως κάναμε την παράκαμψη από το κεντρικό δρόμο, μπλέξαμε σε κάτι στενά με αρκετή κίνηση, όποτε εγκαταλείψαμε το σχέδιο και κατευθυνθήκαμε πιο νότια, σε ανεύρεση άλλης παραλίας. Τυχαία στρίψαμε προς την παραλία Rezevica Do και μείναμε έκπληκτοι με αυτό που αντικρίσαμε. Μία όμορφη παραλία, στην άκρη της οποίας υπήρχε ο σκελετός από ένα μισοτελειωμένο τεράστιο ξενοδοχείο τερατούργημα.
Στην αρχή νομίσαμε ότι ήταν σε εξέλιξη οι εργασίες καθώς βλέπαμε του τεράστιους γερανούς να κινούνται, όμως παρατηρώντας προσεκτικότερα αντιληφθήκαμε ότι κινούνταν από τον αέρα και ότι το «εκπληκτικό» αυτό κατασκεύασμα είχε εγκαταλειφθεί αρκετά χρόνια τώρα. Του γυρίσαμε την πλάτη, και απολαύσαμε το μπάνιο μας στη θάλασσα. ( απολαύσαμε τρόπος του λέγειν, γιατί κι εδώ η θάλασσα ήταν πολύ παγωμένη για τα γούστα μας και δεν σε αφήνει να καθίσεις και πολλή ώρα μέσα)
Αργά το μεσημέρι επιστρέψαμε στα δωμάτια για ξεκούραση. Το απόγευμα, βάλαμε πλώρη για την παλιά πόλη του Kotor.
Ήταν και η πιο ενδιαφέρουσα από τις τρεις που επισκεφτήκαμε στο Μαυροβούνιο και χωρίς τον υπερβολικό κόσμο που συναντήσαμε στο Ντουμπρόβνικ. Αμέσως σου κάνουν εντύπωση οι φιδογυριστές οχυρώσεις πάνω στο βουνό Σαν Τζιοβάνι που καταλήγουν στο St. John Fortress.
Οι 14 από εμάς κινηθήκαμε προς τα εκεί, ψάχνοντας την είσοδο για το μονοπάτι με τα 1.350 σκαλοπάτια που σε ανεβάζουν στην κορυφή.
Στην αρχή του μονοπατιού πληρώνεις εισιτήριο, ( 3 € το άτομο μας ζήτησαν στην αρχή αλλά ψάχνοντας να συνεννοηθούμε αν τα παιδιά πληρώνουν και από ποια ηλικία, καταλήξαμε να πληρώσουμε 10€ όλοι μαζί) και έπειτα αρχίζουν τα δύσκολα. Τα σκαλοπάτι θέλουν μια κάποια προσοχή γιατί γλιστρούν και μία φυσική αντοχή που κάποιοι από εμάς δεν είχαμε οπότε οι συχνές στάσεις είναι απαραίτητες.
Τα παιδιά βέβαια δεν συγκρατούνται και χοροπηδούν και ανεβαίνουν σαν τα κατσίκια αφήνοντας εμάς να ανεβαίνουμε ασθμαίνοντας.
Ήδη έχει αρχίσει να σουρουπώνει και σε κάποιο σημείο (περίπου στα 850 σκαλοπάτια από ότι είπαν τα παιδιά που μετρούσαν) μετά από ένα μίνι συμβούλιο αποφασίζουμε οι περισσότεροι να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής γιατί χωρίς φακό στο σκοτάδι η κατάβαση στα γλιστερά σκαλιά είναι επικίνδυνη. Τέσσερις όμως αποφάσισαν να συνεχίσουν και να «κατακτήσουν» την κορυφή.
Η ιδανικότερη ώρα για να κάνεις την ανάβαση είναι το απόγευμα προς το βραδάκι για να μην φας όλη τη ζέστη, αν είναι καλοκαίρι, και να απολαύσεις την πόλη φωτισμένη.
Σειρά έχει η παλιά πόλη. Το μεσαιωνικό κομμάτι της πόλης είναι χτισμένο σε ένα τριγωνικό κομμάτι γης που περιβάλλεται από τον Κόλπο του Κότορ, το ποτάμι Σκούρντα στα βόρεια και τον λόφο Σαν Τζιοβάνι στα ανατολικά. Διαθέτει τρεις πύλες: την κεντρική Πύλη της Θάλασσας, τη βόρεια Πύλη του Ποταμού και τη νότια Πύλη Γκούρντιτς . Περνώντας την Πύλη της Θάλασσας, δεσπόζει ο Πύργος του Ρολογιού του 1602,
ενώ ένα μικρότερο οικοδόμημα σε σχήμα πυραμίδας χρησιμοποιήθηκε ως χώρος τιμωρίας των αδιάντροπων πολιτών. Εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη αλλά και κεντρικότερη πλατεία του Κότορ, η Τρογκ οντ Ορούτζγια (η Πλατεία των Όπλων).
Από εκεί ξεκίνησε η περιήγηση μας μέσα από στενά δρομάκια, που οδηγούν σε μικρότερες πλατείες με μεσαιωνικά μνημεία, εκκλησίες, καθεδρικούς, μουσεία, αλλά και τα απαραίτητα εστιατόρια, καφέ, αντικερί, μαγαζιά με σουβενίρ.
Όπως προείπα, η παλιά πόλη του Κοτόρ μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Τελείωσε κι αυτή η ημέρα. Η επόμενη προβλέπεται κουραστική καθώς πρέπει να διασχίσουμε την Αλβανία και να φτάσουμε στην Οχρίδα.
Η ημέρα σήμερα θα ήταν ελαφρώς πιο χαλαρή ( μέχρι και μεσημεριανή σιέστα περιελάμβανε).
Πρώτος στόχος μας η παλιά πόλη της Budva. Σε μισή ώρα περίπου είμαστε εκεί. Η σύγχρονη πόλη σε αντίθεση με την παλιά δεν μας λέει κάτι.
Εύκολα βρίσκουμε την παλιά πόλη και οικονομικό πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα (0,90€ η ώρα). Η παλιά πόλη είναι εντελώς επίπεδη, στην άκρη της σημερινής μαρίνας, μικρούλα και κουκλίστικη.
Το φρούριο αρχικά είχε χτιστεί σε ένα μικρό νησάκι κοντά στην ακτή, όμως με τις επιχωματώσεις τελικά συνδέθηκε με την ακτή. Είναι τόσο μικρή που σε μισή ώρα έχεις γυρίσει όλα τα στενά 2-3 φορές.
Έξω από τα τείχη υπάρχει μία μικρή παραλία με άμμο,
ενώ αν ακολουθήσεις το μονοπάτι αριστερά, βγαίνεις σε μεγαλύτερη παραλία με πάρα πολύ κόσμο.
Αφού ψωνίσαμε και τα σουβενίρ μας, ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα μπάνιο γιατί η ζέστη ήταν αρκετή. Η πρώτη μας σκέψη ήταν η παραλία έξω από το νησάκι Sveti Stefan.
Όταν όμως κάναμε την παράκαμψη από το κεντρικό δρόμο, μπλέξαμε σε κάτι στενά με αρκετή κίνηση, όποτε εγκαταλείψαμε το σχέδιο και κατευθυνθήκαμε πιο νότια, σε ανεύρεση άλλης παραλίας. Τυχαία στρίψαμε προς την παραλία Rezevica Do και μείναμε έκπληκτοι με αυτό που αντικρίσαμε. Μία όμορφη παραλία, στην άκρη της οποίας υπήρχε ο σκελετός από ένα μισοτελειωμένο τεράστιο ξενοδοχείο τερατούργημα.
Στην αρχή νομίσαμε ότι ήταν σε εξέλιξη οι εργασίες καθώς βλέπαμε του τεράστιους γερανούς να κινούνται, όμως παρατηρώντας προσεκτικότερα αντιληφθήκαμε ότι κινούνταν από τον αέρα και ότι το «εκπληκτικό» αυτό κατασκεύασμα είχε εγκαταλειφθεί αρκετά χρόνια τώρα. Του γυρίσαμε την πλάτη, και απολαύσαμε το μπάνιο μας στη θάλασσα. ( απολαύσαμε τρόπος του λέγειν, γιατί κι εδώ η θάλασσα ήταν πολύ παγωμένη για τα γούστα μας και δεν σε αφήνει να καθίσεις και πολλή ώρα μέσα)
Αργά το μεσημέρι επιστρέψαμε στα δωμάτια για ξεκούραση. Το απόγευμα, βάλαμε πλώρη για την παλιά πόλη του Kotor.
Ήταν και η πιο ενδιαφέρουσα από τις τρεις που επισκεφτήκαμε στο Μαυροβούνιο και χωρίς τον υπερβολικό κόσμο που συναντήσαμε στο Ντουμπρόβνικ. Αμέσως σου κάνουν εντύπωση οι φιδογυριστές οχυρώσεις πάνω στο βουνό Σαν Τζιοβάνι που καταλήγουν στο St. John Fortress.
Οι 14 από εμάς κινηθήκαμε προς τα εκεί, ψάχνοντας την είσοδο για το μονοπάτι με τα 1.350 σκαλοπάτια που σε ανεβάζουν στην κορυφή.
Στην αρχή του μονοπατιού πληρώνεις εισιτήριο, ( 3 € το άτομο μας ζήτησαν στην αρχή αλλά ψάχνοντας να συνεννοηθούμε αν τα παιδιά πληρώνουν και από ποια ηλικία, καταλήξαμε να πληρώσουμε 10€ όλοι μαζί) και έπειτα αρχίζουν τα δύσκολα. Τα σκαλοπάτι θέλουν μια κάποια προσοχή γιατί γλιστρούν και μία φυσική αντοχή που κάποιοι από εμάς δεν είχαμε οπότε οι συχνές στάσεις είναι απαραίτητες.
Τα παιδιά βέβαια δεν συγκρατούνται και χοροπηδούν και ανεβαίνουν σαν τα κατσίκια αφήνοντας εμάς να ανεβαίνουμε ασθμαίνοντας.
Ήδη έχει αρχίσει να σουρουπώνει και σε κάποιο σημείο (περίπου στα 850 σκαλοπάτια από ότι είπαν τα παιδιά που μετρούσαν) μετά από ένα μίνι συμβούλιο αποφασίζουμε οι περισσότεροι να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής γιατί χωρίς φακό στο σκοτάδι η κατάβαση στα γλιστερά σκαλιά είναι επικίνδυνη. Τέσσερις όμως αποφάσισαν να συνεχίσουν και να «κατακτήσουν» την κορυφή.
Η ιδανικότερη ώρα για να κάνεις την ανάβαση είναι το απόγευμα προς το βραδάκι για να μην φας όλη τη ζέστη, αν είναι καλοκαίρι, και να απολαύσεις την πόλη φωτισμένη.
Σειρά έχει η παλιά πόλη. Το μεσαιωνικό κομμάτι της πόλης είναι χτισμένο σε ένα τριγωνικό κομμάτι γης που περιβάλλεται από τον Κόλπο του Κότορ, το ποτάμι Σκούρντα στα βόρεια και τον λόφο Σαν Τζιοβάνι στα ανατολικά. Διαθέτει τρεις πύλες: την κεντρική Πύλη της Θάλασσας, τη βόρεια Πύλη του Ποταμού και τη νότια Πύλη Γκούρντιτς . Περνώντας την Πύλη της Θάλασσας, δεσπόζει ο Πύργος του Ρολογιού του 1602,
ενώ ένα μικρότερο οικοδόμημα σε σχήμα πυραμίδας χρησιμοποιήθηκε ως χώρος τιμωρίας των αδιάντροπων πολιτών. Εκεί βρίσκεται και η μεγαλύτερη αλλά και κεντρικότερη πλατεία του Κότορ, η Τρογκ οντ Ορούτζγια (η Πλατεία των Όπλων).
Από εκεί ξεκίνησε η περιήγηση μας μέσα από στενά δρομάκια, που οδηγούν σε μικρότερες πλατείες με μεσαιωνικά μνημεία, εκκλησίες, καθεδρικούς, μουσεία, αλλά και τα απαραίτητα εστιατόρια, καφέ, αντικερί, μαγαζιά με σουβενίρ.
Όπως προείπα, η παλιά πόλη του Κοτόρ μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Τελείωσε κι αυτή η ημέρα. Η επόμενη προβλέπεται κουραστική καθώς πρέπει να διασχίσουμε την Αλβανία και να φτάσουμε στην Οχρίδα.
Last edited: