romantic woman
Member
- Μηνύματα
- 2.487
- Likes
- 3.195
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΙΑΠΩΝΙΑ
Αφού πήρα τις πληροφορίες για το δρόμο(γιατί είχα πάρα πολλά χρόνια να πάω πρός τα κεί)ξεκίνησα..
Κυριακή μεσημέρι,Εγνατία οδός,λίγη κίνηση..,έξοδος πρός Ρεντίνα και μόλις βγήκα στον παλιό δρόμο στροφή δεξιά...Πανέμορφη η περιοχή της Ρεντίνας η αλλιώς Μακεδονικών Τεμπών,βουνά,πλατάνια,εκτάσεις πράσινου,ρυάκι,καλά την άνοιξη θάναι χαρά θεού!!Νάσου και η γραφική βυζαντική εκκλησία της Αγ.Μαρίνας Μοδίου,λιτή,μικρή,μέσα σε αυλόγυρο,και γύρω γύρω αυτό το όμορφο τοπίο...ησυχία,αγαλλίαση,τέλεια(αυτές τις λέξεις τις είπα πολλές φορές μέσα στη μέρα).
Φεύγω απο την εκκλησία,α υπάρχει τελικά και εκκλησία Αγ.Ειρήνης αλλά πρέπει νάναι στην Αρέθουσα γύρω στα 15 χλμ από κει...,βλέπω ταμπέλα που έλεγε πρός κάστρο Ρεντίνας,δεξιά:roll:,μπαίνω σένα χωματόδρομο,βρε παιδιά έψαχνα το κάστρο αλλά κάστρο πουθενά,εκεί δεξιά έπεσα πάνω σένα φράκτη ιδιωτικού χώρου,αγρόκτημα με κάτι άλογα και δεν υπήρχε άλλος δρόμος ούτε φαινόταν κάστρο πουθενά!
Απογοητευμένη έφυγα,άλλη φορά θα ξαναπάω μόνο για την ανίχνευση του κάστρου
και πήρα δρόμο για το Σταυρό,αυτό το παραλιακό χωριό που το καλοκαίρι σφύζει από ζωή...
Απίστευτη ησυχία,να περπατάω κατά μήκος της παραλίας,τα μπαράκια κλειστά,ατενίζω τη θάλασσα,δεξιά μου τα βουνά,το Στρατονικό όρος,ένας βαρκάρης ταχτοποιούσε τα πράγματα του,τον προσπερνάω,ερημιά,μόνη με τις σκέψεις μου και τις αναμνήσεις από κάτι δεκαετίες πρίν εκεί..,τι ομορφιά και τόσο δίπλα μας(περίπου 45 λεπτά από Θεσνίκη),νάσου και το πλατανόδασος!!κι ένα ζευγάρι ηλικιωμένων να μαζεύουν χόρτα,μου χαμογέλασαν,τους χαιρέτησα ευγενικά...έφερα μια γύρα στο χωριό,κεντρική πλατεία,καναδυό ταβέρνες ανοιχτές με λίγο κόσμο,στο πάρκο μια κυρία μένα παιδάκι...
ρωτάω τον περιπτερά πως πάει κανείς στον Αν.Σταυρό...αριστερά πάνω,700 μέτρα περίπου,ανηφορικός δρόμος αλλά με ωραία φαρδιά πεζοδρόμια,μιά επίσης ευχάριστη περιπατητική διαδρομή ατενίζοντας μπροστά μου καταπράσινα τα βουνά!!αφού το χωριό είναι χτισμένο στη βουνοπλαγιά του Στρατονικού όρους και από κάτω μου να φαίνεται η θάλασσα,από ησυχία δε δεν το συζητάμε!νέκρα σχεδόν,αφού φοβόμουν από τα σκυλιά που ξεπετιόντουσαν που και που!χαλαρωτική διαδρομή,όχι ιδιαίτερα γραφικό σαν χωριό,άναρχη δόμηση,εκτός από την κορυφή,πάνω πάνω,όπου γίνεται προσπάθεια οικοδόμησης παραδοσιακού οικισμού και υπάρχει καφεναί,πλατείτσα,γραφικά σοκάκια,πολιτιστικός σύλλογος...
Συνεχίζω ακόμα πιο πάνω ακολουθώντας μια ταμπέλα για μιά ταβέρνα-καφέ στο πιό ψηλό σημείο,καλά η θέα από κεί μαγεία!!είσαι ακριβώς στο βουνό κι έχεις πιάτο κάτω τον Στρυμονικό κόλπο!!!Τονωτική ένεση στο νευρικό σύστημα,ξεχνάς προβλήματα,σε συνεπαίρνει το τοπίο σε συνδιασμό με την απίστευτη ησυχία,ούτε στην ταβέρνα είχε κόσμο....
επιστροφή κάτω,ξανά βόλτα θάλασσα,αμάξι και πίσω....
Εγνατία οδός και αποφασίζω κοντά στη δύση του ηλίου ....έξοδο για Βόλβη
Άλλη ομορφιά εκεί και εκεί κι άν είχε ησυχία!!Αφήνω το αμάξι στο δρόμο και κατηφορίζω πρός τη λίμνη,πάλι με φόβισαν κάτι σκυλιά βρε παιδιά σκυλιά -γομάρια!!φύλακες ακατοίκητων;;νόμισα θα σπάσουν το φράχτη και θάρθουν πάνω μου...πρός τη λίμνη λοιπόν,στις όχθες.
Τι να πώ,τύφλα νάχουν κάτι διάσημα ηλιοβασιλέματα τύπου Σαντορίνης,
αχχχχ να βλέπω τον ήλιο να δύει χωρίς να με στρουμώχνουν άλλοι τουρίστες,να τον βλέπω λοιπόν μόνη,ήρεμα κι ωραία,να τον παρατηρώ,να βλέπω τις ξεροκαλαμιές στη λίμνη,τα πουλιά που πήγαιναν κι έρχονταν,το άδειο κιόσκι παραδίπλα,την έρημη παιδική χαρά,νάχω χαιδέψει σχεδόν τα νερά,λίγο ακόμα και θάμουν μέσα,να μούρχονται και οι μυρωδιές από καυσόξυλο σπιτιών...ένα όνειρο!!μιά αίσθηση ΖΩΗς διαφορετικής,ένοιωσα την ένταση που είχα τις προηγούμενες μέρες να φεύγει από πάνω μου,ένοιωσα συγκίνηση γιατί τούτες τις εικόνες τίς είχα ξαναγευτεί αλλά με άλλες συνθήκες,σε άλλο χρόνο,ένοιωσα τυχερή που μπόρεσα και ξαναπήγα γερή δυνατή,ένοιωσα χαρά γιατί ταπολάμβανα μόνη,ένα ταχτοποίημα σκέψεων χωρίς φωνές δίπλα μου,ένα ηλιοβασίλεμα καταδικό μου!!Κι όλα αυτά τόσο κοντά!!
Κυριακή μεσημέρι,Εγνατία οδός,λίγη κίνηση..,έξοδος πρός Ρεντίνα και μόλις βγήκα στον παλιό δρόμο στροφή δεξιά...Πανέμορφη η περιοχή της Ρεντίνας η αλλιώς Μακεδονικών Τεμπών,βουνά,πλατάνια,εκτάσεις πράσινου,ρυάκι,καλά την άνοιξη θάναι χαρά θεού!!Νάσου και η γραφική βυζαντική εκκλησία της Αγ.Μαρίνας Μοδίου,λιτή,μικρή,μέσα σε αυλόγυρο,και γύρω γύρω αυτό το όμορφο τοπίο...ησυχία,αγαλλίαση,τέλεια(αυτές τις λέξεις τις είπα πολλές φορές μέσα στη μέρα).
Φεύγω απο την εκκλησία,α υπάρχει τελικά και εκκλησία Αγ.Ειρήνης αλλά πρέπει νάναι στην Αρέθουσα γύρω στα 15 χλμ από κει...,βλέπω ταμπέλα που έλεγε πρός κάστρο Ρεντίνας,δεξιά:roll:,μπαίνω σένα χωματόδρομο,βρε παιδιά έψαχνα το κάστρο αλλά κάστρο πουθενά,εκεί δεξιά έπεσα πάνω σένα φράκτη ιδιωτικού χώρου,αγρόκτημα με κάτι άλογα και δεν υπήρχε άλλος δρόμος ούτε φαινόταν κάστρο πουθενά!
Απογοητευμένη έφυγα,άλλη φορά θα ξαναπάω μόνο για την ανίχνευση του κάστρου
και πήρα δρόμο για το Σταυρό,αυτό το παραλιακό χωριό που το καλοκαίρι σφύζει από ζωή...Απίστευτη ησυχία,να περπατάω κατά μήκος της παραλίας,τα μπαράκια κλειστά,ατενίζω τη θάλασσα,δεξιά μου τα βουνά,το Στρατονικό όρος,ένας βαρκάρης ταχτοποιούσε τα πράγματα του,τον προσπερνάω,ερημιά,μόνη με τις σκέψεις μου και τις αναμνήσεις από κάτι δεκαετίες πρίν εκεί..,τι ομορφιά και τόσο δίπλα μας(περίπου 45 λεπτά από Θεσνίκη),νάσου και το πλατανόδασος!!κι ένα ζευγάρι ηλικιωμένων να μαζεύουν χόρτα,μου χαμογέλασαν,τους χαιρέτησα ευγενικά...έφερα μια γύρα στο χωριό,κεντρική πλατεία,καναδυό ταβέρνες ανοιχτές με λίγο κόσμο,στο πάρκο μια κυρία μένα παιδάκι...
ρωτάω τον περιπτερά πως πάει κανείς στον Αν.Σταυρό...αριστερά πάνω,700 μέτρα περίπου,ανηφορικός δρόμος αλλά με ωραία φαρδιά πεζοδρόμια,μιά επίσης ευχάριστη περιπατητική διαδρομή ατενίζοντας μπροστά μου καταπράσινα τα βουνά!!αφού το χωριό είναι χτισμένο στη βουνοπλαγιά του Στρατονικού όρους και από κάτω μου να φαίνεται η θάλασσα,από ησυχία δε δεν το συζητάμε!νέκρα σχεδόν,αφού φοβόμουν από τα σκυλιά που ξεπετιόντουσαν που και που!χαλαρωτική διαδρομή,όχι ιδιαίτερα γραφικό σαν χωριό,άναρχη δόμηση,εκτός από την κορυφή,πάνω πάνω,όπου γίνεται προσπάθεια οικοδόμησης παραδοσιακού οικισμού και υπάρχει καφεναί,πλατείτσα,γραφικά σοκάκια,πολιτιστικός σύλλογος...
Συνεχίζω ακόμα πιο πάνω ακολουθώντας μια ταμπέλα για μιά ταβέρνα-καφέ στο πιό ψηλό σημείο,καλά η θέα από κεί μαγεία!!είσαι ακριβώς στο βουνό κι έχεις πιάτο κάτω τον Στρυμονικό κόλπο!!!Τονωτική ένεση στο νευρικό σύστημα
,ξεχνάς προβλήματα,σε συνεπαίρνει το τοπίο σε συνδιασμό με την απίστευτη ησυχία,ούτε στην ταβέρνα είχε κόσμο....επιστροφή κάτω,ξανά βόλτα θάλασσα,αμάξι και πίσω....
Εγνατία οδός και αποφασίζω κοντά στη δύση του ηλίου ....έξοδο για Βόλβη
Άλλη ομορφιά εκεί και εκεί κι άν είχε ησυχία!!Αφήνω το αμάξι στο δρόμο και κατηφορίζω πρός τη λίμνη,πάλι με φόβισαν κάτι σκυλιά βρε παιδιά σκυλιά -γομάρια!!φύλακες ακατοίκητων;;νόμισα θα σπάσουν το φράχτη και θάρθουν πάνω μου
...πρός τη λίμνη λοιπόν,στις όχθες.Τι να πώ,τύφλα νάχουν κάτι διάσημα ηλιοβασιλέματα τύπου Σαντορίνης,
αχχχχ να βλέπω τον ήλιο να δύει χωρίς να με στρουμώχνουν άλλοι τουρίστες,να τον βλέπω λοιπόν μόνη,ήρεμα κι ωραία,να τον παρατηρώ,να βλέπω τις ξεροκαλαμιές στη λίμνη,τα πουλιά που πήγαιναν κι έρχονταν,το άδειο κιόσκι παραδίπλα,την έρημη παιδική χαρά,νάχω χαιδέψει σχεδόν τα νερά,λίγο ακόμα και θάμουν μέσα,να μούρχονται και οι μυρωδιές από καυσόξυλο σπιτιών...ένα όνειρο!!μιά αίσθηση ΖΩΗς διαφορετικής,ένοιωσα την ένταση που είχα τις προηγούμενες μέρες να φεύγει από πάνω μου,ένοιωσα συγκίνηση γιατί τούτες τις εικόνες τίς είχα ξαναγευτεί αλλά με άλλες συνθήκες,σε άλλο χρόνο,ένοιωσα τυχερή που μπόρεσα και ξαναπήγα γερή δυνατή,ένοιωσα χαρά γιατί ταπολάμβανα μόνη,ένα ταχτοποίημα σκέψεων χωρίς φωνές δίπλα μου,ένα ηλιοβασίλεμα καταδικό μου!!Κι όλα αυτά τόσο κοντά!!
