Ρουμανία Ρουμανία με μηχανή

[KostasLia]

Την επόμενη μέρα που ξυπνήσαμε καταλάβαμε ότι καθ΄όλη την διάρκεια της νύχτας έβρεχε..κατεβαίνοντας για πρωινό βρήκαμε την μηχανή μας ριγμένη στο έδαφος. Λόγω της βροχής το έδαφος που την είχαμε παρκάρει είχε μετατραπεί σε λάσπη. Προσπάθησε ο σύζυγος να την σηκώσει και με την βοήθεια ένος αγοριού που δουλευε στο ξενοδοχείο τα κατάφεραν. Βέβαια είχε μια μικρή γρατσουνιά, αλλά εκείνη την ώρα δεν μπορούσαμε να κανουμε και πολλά.Πάλι καλά δεν έβρεχε και ο ήλιος παλευε να βγεί. Μαζέψαμε τα πράγματα μας γρήγορα μέσα στα νεύρα και αναχωρήσαμε.
Τελικός μας προορισμός για σήμερα θα ήταν η πόλη-χωριό Comuna Ceahlău, που βρίσκεται κοντά στην λίμνη izvorul Muntelui με πρώτη μας στάση το μοναστήρι Barsana και δεύτερη παράκαμψη και στάση το μοναστήρι Vatra Moldovitei (ένα από τα 8 γνωστά ζωγραφισμένα μοναστήρια της περιοχής Μπουκοβίνα)

Το μοναστήρι Μπουρσάνα αποτελείται από ένα μοναστηριακό συγκρότημα, η πρώτη ξύλινη εκκλησία του χτιστηκε το 1720.Οι εξαιρετικές αγιογραφίες του εσωτερικού της εκκλησίας του είναι δημιουργίες του ρουμάνου αγιογράφου Τοάντερ Χοντόρ.
Το μοναστήρι απείχε από το ξενοδοχείο μας 13λεπτά οπότε η πρώτη μας στάση για σήμερα θα γινόταν νωρίς. Πάμε να το δούμε

ο κήπος του μοναστηριού ήταν πανέμορφος και τα λουλουδάκια κάναν το τοπίο ακόμα πιο ωραίο.Επίσης υπήρχε και ένα μικρό τριόροφο μουσείο για το πως ήταν η ζωή των κατοίκων του Maramures πριν αρκετά χρόνια..

το εσωτερικό της ορθόδοξης εκκλησίας του μοναστηριού..

Αφού το είδαμε και αυτό..ντυθήκαμε καλά(θα μας έπιανε σίγουρα βροχή)και ξεκινήσαμε για το μοναστήρι της Vatra στην περιοχή Μπουκοβίνα, το οποίο απείχε 4ώρες ασταμάτητης οδήγησης..

Και τελικά έγινε το προβλέψιμο για σήμερα....άρχισε να βρέχει τόσο πολύ..πέρα από τα μπουφάν μηχανής και τα αδιάβροχα παντελόνια,δίχως αδιάβροχο από πάνω,(που πάμε ξυπόλυτοι στα αγκάθια???)γίναμε μούσκεμα..άντε να συνεχίσεις..και αφού είχαμε βραχεί εντελώς αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση σε μια στάση λεοφωρείου σε ένα από τα πολλά χωριά που περάσαμε για να αλλάξουμε τουλάχιστον τα μπλουζάκια μας από μέσα πριν πάθουμε καμία πνευμονία...

και εκεί τράβηξα και την συγκεκριμένη φωτογραφία για να το θυμάμαι...

Αλλάξαμε μπλουζάκια, φορέσαμε από 2 ο καθένας μας και βάλαμε πλαστικές σακούλες στα παπούτσια μας για να μην ξαναβραχούν τα πόδια μας τουλάχιστον.Οταν έκοψε ελαφρώς συνεχίσαμε την πορεία μας. Η βροχή όμως σήμερα μας εκδικήθηκε για τα καλά..για τις επόμενες 3ώρες απλά συνέχισε να βρέχει, πότε λίγο πότε πολύ..ο δρόμος κάπου πάνω στα βουνά ήταν άθλιος όλο λακούβες και οι οδηγοί της αντίθετης κατεύθυνσης κάθε φορά που περνούσαν με μια άλφα ταχύτητα μας γέμιζαν νερά και λάσπες.. Βασικά θεωρώ τον Κώστα ήρωα που μπόρεσε και οδήγησε υπο τέτοιες συνθήκες γιατί με την βροχή και την θολούρα του κράνους υπήρχαν στιγμές που εγώ δεν έβλεπα μπροστά μου..άσε που το gps έχανε το σήμα του και δεν ξέραμε αν πάμε καλά..σε κάποια φάση σκέφτηκα ότι ίσως δεν άξιζε όλη αυτήν την ταλαιπωρία αλλά τα χλμ. που είχαμε ήδη κάνει ήταν πολλά και ήταν κρίμα να πήγαιναν χαμένα..καποια στιγμή θα φτάναμε που θα σταματούσε να βρέχει και έτσι και έγινε.Μισή ώρα πριν φτάσουμε ο ήλιος είχε κάνει την εμφάνη του.Εκει καταλάβαμε ότι δεν ήμασταν οι μοναδικοί τρελοί μηχανόβιοι που τρέχαμε μέσα στη βροχή αφού το μοναστήρι από εξώ ήταν γεμάτο μηχανές..

λίγα λόγια για το μοναστήρι Μολντοβίτσα...
Βρίσκεται στο χωριό Βάτρα Μολντοβιτσιέι.Χτισμένο το 1532 από τον Πέτρου Ράρες, φιλοξενεί τον εξωτερικό του τοίχο μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα αγιογραφία, εμπνευσμένη από τον Ακάθιστο Υμνο. Στις καλοδιατηρημένες τοιχογραφίες της μονής Moldovita κυριαρχούν οι κίτρινες αποχρώσεις, αλλά και το μπλέ χρώμα. Μερικά από τα θέματα των τοιχογραφιών είναι: η Τελική Κρίση, το Δένδρο του Ιεσσαί , η Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης.
Υπάρχουν 8 ζωγραφισμένα μοναστήρια στην περιοχή της Μπουκοβίνα(που σημαίνει γη της αξίας) και αυτά είναι Η Εκκλησία του Αγίου Τιμίου Σταυρού,Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου,Η Εκκλησία του Αποκεφαλισμού του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου,η Μονή του Αγίου Ιωάννη της Suceava,Η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου,Η Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,Η Εκκλησία της Αναστάσεως και Η Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Μονής Moldovita (την οποία και είδαμε)

από την αριστερή πλευρά οι περισσότερες ζωγραφιές έχουνε καταστραφεί

για όσους θέλουν να διαβάσουν κάποιες λεπτομέριες της μονής

Το ξενοδοχείο απείχε από το μοναστήρι 3ώρες και 40λεπτά χωρίς στάση..έπρεπε να ξεκινήσουμε για να μην μας πάρει το σκοτάδι στο δρόμο. Λογω βροχής βλέπεται η καθυστέρηση ήταν μεγάλη..

Έπειτα από άλλη μια κουραστική διαδρομή είχαμε επιτέλους φτάσει στο ξενοδοχείο μας,το οποίο λεγόταν Pensiunea Total-Ceahlău (30ευρώ με πρωινό). Ηταν εμφανές ότι οι ιδιοκτήτες του ήταν σίγουρα μηχανόβιοι δείτε τις φωτογραφίες και βγάλτε συμπεράσματα από μόνοι σας..
(βέβαια οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν την επόμενη μέρα πριν την αναχώρηση μας)

το εξωτερικό του ξενοδοχείου


το εστιατόριο του ξενοδοχείου!!!!

πηγαίνοντας προς το δωματιό μας συναντήσαμε άλλη μια μηχανή..

Πιστεύω δεν ήταν τυχαίο που μόλις μας είδαν να μπαίνουμε μέσα με τις βαλίτσες της μηχανής, ταλαιπωρημένοι και κρυωμένοι (άλλωστε φαινόταν από τις λάσπες στα παντελόνια μας ότι έχαμε φάει πολύ βροχή μας κάναν upgrade δωματίου και μας δώσαν με τα ίδια χρήματα, για ένα και μόνο βράδυ που θα μέναμε, την ΣΟΥΙΤΑ του ξενοδοχείου τους!!!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[chris7]

Ρουμανία!!!!!!!!!!!!
Πολύ ωραία.
Σκεφτόμαστε για το καλοκαίρι ένα οδικό ταξίδι στη Ρουμανία, οπότε περιμένω με ανυπομονησία την ιστορία σας. Παράλληλα βέβαια διαβάζω και τις υπόλοιπες ιστορίες οι οποίες είναι αρκετές.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[KostasLia]

Έφτασε λοιπόν η πολυπόθητη μέρα.Φορτώσαμε τα μπογαλάκια μας και τους εαυτούς μας πάνω στο kawasaki μας και ξεκινήσαμε.Η μέρα σήμερα περιλάμβανε την εξής διαδρομή Λάρισα-Vidin(Βουλγαρία), (8.30ώρες οδικώς) όπου θα διανυκτερεύαμε και το πρώτο μας βράδυ.

Οι στάσεις αρκετούτσικες, σύντομες βέβαια για να προλάβουμε να επισκεφτούμε και το γνωστό μοναστήρι της Ρίλα. Περάσαμε τα σύνορα Ελλάδα-Βουλγαρία αρκετά εύκολα όπου καναμε και εκεί μια σύντομη στάση να γεμίσουμε το ντεπόζιτο όπου και συννηδειτοποίησα πως η κίνηση από την αντίθετη φορα ήταν αρκετά αυξημένη. Καλοκαίρι άλλωστε οι βαλκανικές χώρες μας προτιμούν για τις βουτιές τους!!! Υπήρχαν επίσης επιγραφές γραμμένες στα ελληνικά για αρκετά χλμ οπότε δεν πολυκαταλάβαινες ότι βρισκόσουν εκτός Ελλάδας. Λίγες ώρες αργότερα είχαμε επιτέλους φτάσει στο μοναστήρι..

λίγα λόγια για το μοναστήρι..
Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, γνωστό και απλά ως Μοναστήρι της Ρίλα είναι η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη ορθόδοξη μονή στη Βουλγαρία. Βρίσκεται στα Όρη Ρίλα, σε ύψος 1.147 μέτρων και 117 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, Σόφιας, στη βαθειά κοιλάδα του ποταμού Ρίλσκα. Το μοναστήρι έχει πάρει το όνομά από τον ιδρυτή του, τον ερημίτη Ιωάννη (Ιβάν) της Ρίλα (876 - 946 μ.Χ.) και σήμερα έχει περίπου 60 μοναχούς. Ολόκληρο το συγκρότημα της μονής καταλαμβάνει μια έκταση 8.800 m2 και αποτελείται από μια μονόκλιτη βασιλική, κελιά όπου μένουν οι μοναχοί και έναν πύργο.
Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο τόσο για τη Βουλγαρία, όσο και για τη Νότια Ευρώπη. Το 1976 ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Από το 1991 υπάγεται εξ' ολοκλήρου στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου της Βουλγαρίας. Το 2008 προσέλκυσε 900.000 επισκέπτες.

για όσους θέλουν να διαβάσουν την ιστορία του μοναστηριού..


είναι πραγματικά πανέμορφο και το μοναστήρι καθώς και όλη η περιοχή..

Περιμένοντας στην ουρά για την τουαλέτα έπιασα την κουβέντα με 2 αγγλιδούλες οι οποίες το προηγούμενο βράδυ είχαν διανυκτερεύσει στο μοναστήρι και μου λέγαν πόσο επιβλητικό ήταν το βράδυ με την ομίχλη να το αγκαλιάζει και χωρίς τους εκατοντάδες τουρίστες, και καθώς η μια είχε τρομάξει λίγο εγώ μαζί με την άλλη την κάναμε πλάκα οτι ήταν το καταλληλότερο μέρος να γυριστεί ταινία τρόμου με φόνους και τέτοια..γελάσαμε αρκετά!!! Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι για να διανυκτερεύσουν εκεί πλήρωσαν λιγότερο απο 10ευρώ και με βάλαν στις σκέψεις ότι ίσως το ίδιο επρεπε να είχαμε κάνει και εμείς!!!!!!

Τελος πάντων εμείς είχαμε ήδη κλείσει δωμάτιο στο Vidin και για να μην μας πιάσει η νύχτα στο δρόμο έπρεπε να βιαστούμε!!Το καλό ήταν ότι φτάσαμε την ώρα ακριβώς που νύχτωνε..Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν λίγο έξω από την πόλη,λεγόταν impuls palace hotel, 28ευρώ το δίκλινο με πρωινό,πάρα πολύ ωραίο με πισίνα αλλά το μοναδικό αρνητικό να είναι ότι λειτουργούσε και σαν club μετα τις 12.!!

κάναμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης,η οποία ενδείκνυται μόνο σαν ενδιάμεσος σταθμός καθήσαμε να φάμε σε μια πιτσαρία πολύ οικονομικά για εμάς και κινήσαμε για το ξενοδοχείο. Με το που φτάσαμε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα κοιμόμασταν..η μουσική βαρούσε στο τέρμα και τα διάφορα φώτα παίζαν καταλήγοντας στο παράθυρο του δωματίου μας!!ουπς!!!!σκεφτήκαμε να πιούμε ένα ποτάκι αφού ως ένοικοι του ξενοδοχείου δεν θα πληρώναμε είσοδο αλλά η κούραση και το αυριανό ξύπνημα υπερτερούσαν..έτσι άρον άρον αποφεύγοντας το κάλεσμα του προσωπίκου για ποτό που είχαν ξεφαντώσει και που οι μισοί ήταν ήδη πιωμένοι αποφασίσουμε να μην κάνουμε τα παραπονά μας, αλλά να αποσυρθούμε ευγενικά. Και έτσι, με τους ήχους της Beyonce να παίζει στο τέρμα μας πήρε ο ύπνος..ήμασταν τόσο κουρασμένοι που τελικά η δυνατή μουσική δεν μας ενόχλησε καθόλου ίσα ίσα που μας νανούρισε κιόλας!!!!

 

[vasiliss]

Το 'πες και το 'κανες. Πολύ ωραία αρχή.
Αν και έχουμε σταματήσει αρκετά χρόνια τα ταξίδια με μηχανή, λόγω οικογένειας, η φλόγα σιγοκαίει και πάντα διαβάζω με ενδιαφέρον ταξίδια με μηχανές.
Περιμένουμε την συνέχεια.

 

[KostasLia]

Την επόμενη αφού ξυπνήσαμε και πήραμε το πρωινό μας, (το προσωπικό του ξενοδοχείου μάζευε την ζημιά της προηγούμενης βραδιάς), κατάλαβα ότι είχα πιαστεί κάπως.!!!με πονούσε ο πωπός μου, να το πώ και λίγο ευγενικά, και μετάνιωσα την ώρα και την στιγμή που δεν είχα πάρει ένα μαξιλαράκι κάτι, μαζί μου... ,όχι ότι είμαι συνηθισμένη να κάθομαι σε μαλακά σαλόνια απλά είμαι μαθημένη να μην κάθομαι καθόλου λόγω νευρικότητας οπότε όπως καταλαβαίνεται ήταν μια μεγάλη θυσία για μένα όλο αυτό. Επίσης το να μην μιλάω τόσες ώρες, γιατί ο σύζυγος αρνήθηκε κατηγορηματικά (γιατί άραγε??) να αγοράσουμε ενδοεπικοινωνία μου ήταν κάτι πολύ δύσκολο..

Αναχωρήσαμε λοιπόν από το Vidin με τελικό προορισμό την πόλη της Ρουμανίας Caransebes όπου και θα διανυκτερεύαμε. Ενδιάμεσα θα κάναμε μια στάση στην πόλη Orsova να δούμε κάποια αξιοθέτα εκεί και φυσικά τις ομορφιές του Δούναβη.
Το Vidin είναι πολύ κοντά στα σύνορα Σερβίας, η διαδικασία γρήγορη και εύκολη. Η κοπέλα που μας έλεγξε τα διαβατήρια μας είπε ότι επισκέφτεται κάθε χρόνο με τα παιδάκια της την Ελλάδα και ότι σε λίγες μέρες θα επισκεφτόταν τον Μαρμαρά..θα οδηγούσαμε μόνο για περίπου 20χλμ στην Σερβία πολύ λίγο για να πάρω μια γεύση..σειρά είχαν τα σύνορα Σερβίας-Ρουμανίας όπου και μας κατέβασαν,μας ανοίξαν όλες τις τσάντες και μας έλεγξαν(μέχρι και τον καπνό μου)και άντε να τα ξαναβάλεις όλα πίσω..

Και φτάσαμε στην Orsova. Η περιοχή φημίζεται για δυο πράγματα: για την ομορφιά που προσφέρουν οι «σιδηρές πύλες του Δούναβη» και για το μεγαλύτερο γλυπτό βράχου της Ευρώπης που απεικονίζει τον βασιλεύ Ντεσεμπάλους. Το δημιούργημα στοίχισε 1εκ δολάρια και από κάτω υπάρχει μια επιγραφή που γραφεί στα λατινικά «ο Βασιλιάς Ντεκεμπάλους- Δημιουργία του Ντράγκαν» (έτσι λένε τον επιχειρηματία και ιστορικό που το κατασκεύασε: Ιωσήφ Ενσταντανέ Ντράγκαν). Το άγαλμα στις όχθες του ποταμού χρειάστηκε 10 χρόνια και 10 γλύπτες για να κατασκευαστεί.

Επίσης υπάρχει και ένα πολύ όμορφο μοναστήρι

Στην Ρουμανία οι μηχανές που θα συναντήσει κανείς στο δρόμο είναι ίσως και περισσότερες από τα αυτοκίνητα.Αυτό που μας άρεσε ήταν ότι όλοι οι μηχανόβιοι σήκωναν το χέρι ο ένας στον άλλο, μια χειραψία ότι συμπάσχουμε στην ταλαιπωρία και έναν περίεργο σεβασμό αναμεταξύ μας...αυτό γινόταν συνέχεια μέχρι την έξοδό μας από την χώρα..

Είχα προτείνει μετά την Orsova να επισκεφτούμε τον καταρράκτη Bigar αλλά ο σύζυγος που οδηγούσε κιόλας δεν συμφωνούσε γιατί η απόσταση μέχρι το ξενοδοχείο ήταν μεγάλη..εκει όμως που πηγαίναμε,(μπροστά μας ένα ζευγάρι με μηχανή), βλέπω την πινακίδα για τον καταρράκτη που έστριβε αριστερά και το ζευγάρι να στρίβει..
-Βλέπεις του κάνω πάνε στον καταράχτη...δεν χρειατηκε να πω τπτ άλλο...
και αυτόματα στρίβουμε και μεις

Δεν ήταν και τόσο κοντά για να πώ και την αλήθεια αλλά σίγουρα αξιζε το κόπο!!

Πέρα από τον καταρράκτη υπάρχει ένα μονοπάτι το οποίο καταλήγει σε μια μικρή σπηλιά..Η φύση στα καλύτερα της..χαίρομαι που τελικά το είδαμε και αυτό γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου έμενε παράπονο....
Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και έτσι ήταν βραδάκι όταν επιτέλους φτάσαμε στην πόλη Caransebes. Κάναμε μια μικρή βόλτα, φάγαμε σε ένα υπέροχο εστιατόριο που δυστυχώς δεν θυμάμαι πως λεγόταν και γυρίσαμε στο δωμάτιο να κοιμηθούμε...

Το ξενοδοχείο λεγόταν Eden Caransebes Pensiunea και το κλείσαμε 30ευρώ με πρωινό είχε πισίνα και βρισκόταν στο κέντρο της μικρής αυτής πόλης.
Άλλη μια υπέροχη μέρα είχε φτάσει στο τέλος της...

 

[8avos]

Τι,περσινά μας βάζεις ;Φέτος που θα πάτε;

 

[KostasLia]

φέτος πήγαμε Κούβα,γυρίσαμε πριν 15μέρες. Γράφω αυτήν πριν τα ξεχάσω, πρωτού ξεκινήσω με την άλλη...

 

[Grerena]

Εγώ πάντως υπόσχομαι ότι όχι μόνο θα τη διαβάσω την ιστορία σου, αλλά και ότι θα τη βάλω στο πρόγραμμά μου, γιατί ότι έχω διαβάσει μέχρι τώρα ήδη με ΅ξεσήκωσαν΅. Περιμένω τη συνέχεια...

 

[damasta]

οι ταξιδιωτικες ιστοριες των ταξιδευτών με μηχανη παντα μου ασκουσαν μια γοητεια. η ελευθερια που αποπνεουν είναι το κυριοτερο χαρακτηριστικο τους. βεβαια η μεγαλη απορια μου ηταν για το πονεμενο σου μερος του σωματος. πώς αντεχουν τοσες μερες και ωρες καβαλα στις μηχανες; ανυπομονω για την συνεχεια.
και μια ερωτηση γενικου ενδιαφέροντος: γιατι επιλεξατε τον δρομο από Vidin για Ρουμανια μεσω Σερβιας και όχι να μπειτε κατευθείαν Ρουμανια; καποιο πρόβλημα δρομου ισως;

 

[KostasLia]

Καλή η ερωτησή σου.
Λοιπόν είτε πηγαίναμε κατευθείαν Ρουμανία είτε πηγαίναμε μέσω Σερβίας ο χρόνος πάνω στη μηχανή ήταν γύρω στο τέταρτο διαφορά.Με την διαφορά όμως ότι αν πάει κανείς από Σερβία δεν χρειάζεται να περιμένει την παντόφλα γιατί Σερβία-Ρουμανία περνάς τον Δούναβη μέσω μιας γέφυρας, ο δρόμος είναι καλός και σου δινεται και η δυνατότητα να μπεις και σε αλλη μια χώρα.
Ενώ αν πας Βουλγαρία-Ρουμανιά θα πρέπει να περιμένεις την παντόφλα να σε περάσει που τα δρομολόγια δεν είναι και τόσο τακτικά,δεν τα γνωρίζαμε κιόλας, και θα χάναμε πολύτιμο χρόνο.
Άλλος ένας λόγος ήταν οτί η επιστροφή μας θα γινόταν από κει οπότε θα το βλέπαμε το μέρος.
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε για όσους ενδιαφέρονται είχε ως εξής
Vidιn (Bulgaria) – Bregovo (Bulgaria-Serbia) – Kladovo (Serbia) – Drobeta (Serbia- Romania) – Orsova

 

[KostasLia]

Η επόμενη μέρα είχε ως προορισμό τα υπέροχα βουνά munti apuseni με μια στάση στο περίφημο Corvin castle στην πόλη Xουνεντοάρα, το οποίο απείχε 1.30ώρα οδικώς από το ξενοδοχείο μας.

λίγα λόγια για το κάστρο Κορνιβέστι..
Στις παρυφές της πόλης Χουνεντοάρα δεσπόζει το επιβλητικό κάστρο Κορνιβέστι ή αλλιώς Κορβιν.Η γοτθικού ρυθμού μεσαιωνική αρχιτεκτονική δομή του εμπλουτίζεται από τιε ψηλές πολεμίστρες, την κρεμαστή γέφυρα,τις εσωτερικές αυλές και την πολυτελή αίθουσα των ιπποτών, η οποία στηρίζεται πάνω σε 5μαρμάρινες κολόνες. Επιπλέον,σε μια από τις εσωτερικές του αυλές βρίσκεται ένα πηγάδι σκαμμένο κυριολεκτικά μέσα σε ένα βράχο που τροφοδοτούσε νερό όταν πολιορκούταν.Χτισμένο το 1320 από την οικογένεια Αντζού,το κάστρο πέρασε το 1409 στην οικογένεια Κόρβιν από όπου πήρε και το ονομά του.

Το 1446 περιήλθε στα χέρια του Ιάνκου Κόρβιν.Ο Ιάνκου το αναδιαμόρφωσε προσθέτοντας 3κυκλικούς πύργους και 4πολυγωνικούς,καθώς επίσης και την αιθουσα των ιπποτών.Το κάστρο γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή του κατα τη διάρκεια της βασιλείας του μεγαλύτερου μεσαιωνικού βασιλιά της Τρανσυλβανίας ,Ματίας Κόρβιν.


Οι ώρες που μπορεί να το επισκεφτεί το κοινό είναι:
Μαιο-Αυγουστο: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-18:00
Μάρτιος-Απρίλιος: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-17:00
Σεπτέμβριος-Φεβρουάριος: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-16:00.

Και αφού επισκεφτήκαμε το κάστρο,δοξάζοντας που είχαμε φτάσει νωρίς, γιατί η σειρά των τουριστών την ώρα που φεύγαμε ήταν τεράστια είπαμε να σταματήσουμε να χαζέψουμε λίγο στους πάγκους των μικροπωλητών να πάρουμε ένα σουβενιρ..

Το μάτι μου έπεσε σε ένα κεραμικό ρολοι τοίχου που απεικόνιζε την φύση της Ρουμανίας..στην τιμή των 6ευρώ μόνο. Γνωρίζοντας ότι ο σύζυγος θα φώναζε επειδή ήταν λίγουλάκι ογκώδες, περίμενα μέχρι να στρέψει την προσοχή του αλλού και το βούτηξα..σιγά μην το άφηνα..φυσικά η αντίδραση ήταν αυτή που περίμενα, αλλά με το που είπα ότι ήθελα να πάρω και ένα για την αδερφή μου ως δώρο κοκκίνησε αλλά αμέσως κάλμαρε που τουλάχιστον είχα αγοράσει μόνο ένα..
Αναφέρω το ρολοι γιατί μέχρις ότου πατήσουμε το πόδι μας στην Ελλάδα, είχε γίνει το μικρό μας αστειάκι, πρόταση του συζύγου σε όποιον μας φερόταν καλά να του δωρίσουμε το ρολοι (για να μην το κουβαλάμε).Φυσικά το ρολόι οχι μόνο γυρισέ μαζί μας αλλά κρεμάστηκε την ίδια κιολας μέρα της επιστροφής μας στον τοίχο του σαλονιού μας,και ζει και βασιλεύει..
Αυτά λοιπόν τα μειονεκτήματα για όποιον ταξιδεύει με μηχανή..γνώριζα ότι οι αγορές μου από δω και πέρα θα έπρεπε να είναι λίγο πιο περιορισμένες!!!
(Πάντως αν ήμασταν με αμάξι σίγουρα αυτή τη στιγμή όλο μας το σοι θα είχε πάρει ως δώρο ένα υπέροχο ρολοι τοίχου!!!!)

Μετά από αυτήν την παρένθεση, συνεχίζω..
Τα munti apuseni απείχαν περίπου 3ωρίτσες..τι να πει κανείς για τα βουνά αυτά..όποτε λέω και ακούω την λέξη Ρουμανία είναι αυτές οι εικόνες τυπωμένες στο μυαλό μου που ξεπηδούν. Δεν έχω δει τις Αλπεις αλλά θεωρώ ότι μονο με ένα αλπικό τοπίο μπορεί να τα συγκρίνει κανείς..(αυτό το μέρος μου θυμίζει το ρολοι που αγόρασα)
O εθνικός δρυμός Apuseni,σε αντίθεση με τους υπόλοιπους της χώρας κατοικείται από τους Μότζι.Οι Μότζοι όπως αυτοαποκαλούνται ασχολούνται κυρίως με την ξυλογλυπτική και την κτηνοτροφία, ακόμη και οι νεοι άνθρωποι σήμερα.Τα χωριά αυτά είναι απο τα καλύτερα στην Ρουμανιά να χαλαρώσεις,να ηρεμήσεις και να έρθεις σε επαφή με την φύση και την σοφία ενός παραδοσιακού τρόπου ζωής..

Αυτές τις μπάλες(δεν ξέρω και πως τα φωνάζουν) θα τις δεις παντού στην Ρουμάνικη φύση.Υποθέτω ότι τα κάνουν έτσι για να ταιζουν τα ζώα τους πιο ευκολα τους χειμερινούς μήνες που η θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές..
Ήδη μήνα Αυγουστο και τσιμπούσε, ήθελε μακρυμάνικο καθώς έπεφτε ο ήλιος.
Εδώ επλέξαμε να διανυκτερεύσουμε στο Pensiunea Scarisoara(30ευρώ το δίκλινο,με κοινό μπάνιο και πρωινό),για το λόγο το ότι βρισκόταν σε κοντινή απόσταση και με τα πόδια από τον παγετώνα Σκαρισοάρα.
Στην περιοχή που βρίσκεται το ξενοδοχείο δεν υπάρχουν εστιατόρια και έτσι επιλέξαμε να φάμε στον ξενώνα..και ενώ είχαμε ξελιγωθεί της πείνας έγινε το καλύτερο που μπορούσε να γίνει..μας φέραν μια σούπα πριν το κυρίως γευμα η οποία είχε και φασολάκια μέσα τόσο νόστιμη,που παρόμοια και πιο νόστιμη από αυτή δεν έχω ξαναφάει..
εδώ όπως και όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής διοικούνται αποκλειστικά από όλα τα μέλη της οικογένειας, οι 2χαριτωμένες γιαγιάδες βγάζαν τις αγελάδες και τις παίρναν το γάλα, οι γονείς μαγείρευαν και τα εγγόνια αφου είχαν σπουδάσει και είχαν γυρίσει πίσω μιλούσαν τέλεια τα αγγλικά συννενοούνταν με τους τουρίστες και σέρβιριζαν το φαγητό, η ώρα κυλούσε τόσο αργά που αυτόματα χαλαρώσαμε και απλά απολάυσαμε τον απλό και καθημερινό τρόπο ζωής τους..
Την επόμενη φορά που θα επισκεφτώ Ρουμανία σίγουρα οι μέρες διανυκτερευσης μας εδώ θα είναι περισσότερες..
Μπορεί το δωμάτιο να μην ήταν ή να είχε κάτι το σπουδαίο αλλά ο ύπνος που κάναμε εκείνο το βράδυ ήταν ο καλύτερος μακράν που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου..λίγο η κούραση..λίγο η ηρεμία..λίγο ο καθαρός βουνίσιος αέρας ήταν κάτι το οποίο θα θυμάμαι πάντα

 

[Grerena]

Ο συγχρονισμός μας συνεχίζεται βλέπω...
Επίσης βλέπω το πόσο διαφορετικά ταξίδια έχουμε κάνει (μέχρι στιγμής)...στην ίδια χώρα...