Ρουμανία Ρουμανία με μηχανή

[KostasLia]

Την επόμενη μέρα πρίν αναχωρήσουμε από το ξενοδοχείο μας συνηδητοποιήσαμε ότι κάπου στο βάθος ακούσαμε κάποιον να μιλά ελληνικά. Πλησίασα δύσπιστη, αφού τόσες μέρες οι περισσότεροι τουρίστες που είχαμε πετύχει ήταν κυρίως Γάλλοι και Ιταλοί, κανένας Έλληνας, για να δω αν είχα ακούσει καλά.
Και όντως πέσαμε πάνω σε ένα ζευγάρι Έλληνες που είχαν έρθει και αυτοί την προηγούμενοι ημέρα. Πιάσαμε για λίγο την κουβέντα του τύπου από που είναι και που θα πηγαίναν. Το δικό τους ταξίδι στη Ρουμανία θα ήταν πιο σύντομο από το δικό μας. Εκείνη την μέρα αναχωρούσανε από την χώρα με τελικό προορισμό στην Σερβία. Θα πηγαίναν εκεί για να πανηγυρίσουν από κοντά το άγνωστο μεχρι τότε για εμάς, Φεστιβάλ Μπύρας. Από ότι μας ενημέρωσαν είναι το δεύτερο μεγαλύτερο Φεστιβάλ Μπύρας μετα το Octoberfest και το επισκέφτονταν κάθε χρόνο τα τελευταία 3χρόνια. Μας είπαν ότι η μπύρα ρέει άφθονη και ότι τουρίστες από όλο τον κόσμο επισκέφτονταν την Σερβία για το event αυτό.Έτσι μπήκε στο μυαλό μου ως μελλοντικό ταξιδάκι η Σερβία χωρίς όμως να θυμάμαι δυστυχώς την ημερομηνία που γίνεται.αν ξέρει κάποιος να μας ενημερώσει

Και αφού τους ευχυθήκαμε να περάσουνε καλά αναχωρήσαμε για την πόλη της Σιναίας για να δούμε επιτέλους από κοντά το γνωστό παλάτι Peles. Εδω να αναφέρω ότι το οδικό δίκτυο της Ρουμανίας γενικά δεν είναι και το καλύτερο.Όλες τις μέρες του ταξιδιού μας αλλά κυρίως από τα munti apuseni μεχρι και την περιοχή Maramures που δεν είναι και τόσο τουριστική αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα και αναμονές επειδή σε κάποια σημεία είτε φτιάχνανε τους δρόμους είτε οι δρόμοι(ο Θεος να τους πει δρόμους) είχαν το μαύρο τους το χάλι.
Έτσι και σήμερα υπήρχαν σημεία στο δρόμο που ενώ ήταν διπλής κυκλοφορίας για λόγους επισκευής, γινόταν μονής (ευτυχώς με φανάρια και ταμπέλες που προειδοποιούσαν) με αποτέλεσμα κάποιες μέρες η καθυστέρηση να ήταν μεγάλη.Αφου περάσαμε το Μπράσοβ βέβαια το προβλημά μας έπαψε να είναι αυτό και προστέθηκε ένα άλλο:η αυξημένη κίνηση.

Αν και είχαμε να δυανίσουμε σήμερα μόνο 170χλμ.μέχρι το παλάτι δεν ξέρω πόση ώρα ακριβώς μας πήρε να φτάσουμε.Θυμάμαι μόνο ότι λίγο πριν το παλάτι πριν ο δρόμος χωριστεί σε αυτούς που πηγαίναν στη Σιναία και σε αυτούς που πηγαίναν στο Βουκουρέστι, (φανταστείται ένα δρόμο σαν τα Τέμπη αλλά πολύ πιο στενό, εμείς με την μηχανή και δεν μπορούσαμε να προσπεράσουμε), είχαμε τουλάχιστον 2ώρες αναμονή και εισπνέαμε όλο το καυσαέριο των αυτοκινήτων μπροστά μας..

Κάποια στιγμή μετά από πολύ κούραση και φυσικά πιάσιμο είχαμε επιτέλους φτάσει..Και ΝΑΙ άξιζε και τον κόπο και την αναμονή..!!!!!!

Περιττό να πω βέβαια ότι η ουρά για να μπεις στο εσωτερικό του ήταν τεράστια..αλλά τόσο δρόμο είχαμε κάνει οπότε δεν είχαμε άλλη λύση από το να περιμένουμε και μεις..Εδώ έβλεπες πολλώ ειδών τουρίστες μικρούς,μεγάλους,ευρωπαίους, κινέζους (καλά αυτούς τους συναντάς παντού, είναι όπως η μπύρα mythos, υπάρχουν παντού) ντόπιοι και έτσι η ξενάγηση γίνεται σε διαφορετικές γλώσσες. Σε κάποια φάση αφού δεν άντεχα άλλο και όρμησα για την τουαλέτα, βγαίνοντας είδα τον Κώστα να μου χαμογελάει κρατώντας 2εισητήρια στα χέρια. Είχε αγοράσει τα εισητήρια από μια αγγλίδα κυρία η οποία είχε έρθει με πούλμαν και η καημένη ενώ είχε περιμένει τόση ώρα στην ουρά δεν προλάβαινε λόγο αναχώρησης του λεοφωρείου της να το δει και αναγκάστηκε να πουλήσει τα 2 εισητήρια της.

Κύριοι λοιπόν προσπεράσαμε τους άλλους που περίμεναν στην ουρά και δείχνοντας τα εισητήρια μας περάσαμε να δούμε την ξενάγηση.Μας δώσανε πλαστικά σακουλάκια για να φορέσουμε πάνω από τα παπούτσια μας και ξεκινήσαμε. Για όσους ήθελαν να τραβήξουν φωτογραφίες από το εσωτερικό του παλατιού η τιμή του εισητηρίου ήταν διαφορετική.Με πολύ προσπάθεια μπόρεσα και "έκλεψα" μερικές λήψεις χωρίς να γίνω στόχος στους εργαζόμενους του παλατιού που επιτηρούσαν σαν κοράκια για να χρεώσουν επιπλέον τους τουρίστες..

Εντάξει τι να πει κανείς για το παλάτι αυτό..ίσως είναι ένα από τα ωραιότερα της Ευρώπης. Επίσης από τα μόνα που διαθέτει και ασανσερ!!!Δεν θα μείνω σε λεπτομέριες αφού πολλοί φίλοι του φόρουμ έχουν αναφερθεί στο συγκεκριμένο πολύ άξια κατά καιρούς!!

Και αφού η ξενάγηση μας τελείωσε ξαμολυθήκαμε στους κήπους του να απολαύσουμε την βόλτα μας

εξωτερικές τοιχογραφίες, αγάλματα, συντριβάνια όλα φτιαγμένα με απίστευτη λεπτομέρεια..

Εδώ να πω ότι δίπλα στο παλάτι Peles υπάρχει και το παλάτι Pelisor με το οποίο μοιράζονται τους ίδιους καταπράσινους κήπους..βέβαια το Peles είναι αυτό που κλέβει τις εντυπώσεις ..χωρίς όμως να σημαίνει ότι δεν είναι λιγοι αυτοί που επισκέφτονται και τα δύο. Εμείς λόγο χρόνου και αφού είχαμε ήδη επισκεφτεί αυτό για το οποίο φημίζεται όλη η περιοχή προτιμήσαμε να μην δούμε το εσωτερικό του χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν το φωτογραφίσαμε από έξω..

Κάναμε μια βόλτα στην πόλη της Σιναίας όπου μας άρεσε πολύ, μας φάνηκε πολύ πιο μαζεμένη σε σύγκρηση με άλλες πόλεις που είχαμε περάσει. Είχε παρτέρια με λουλούδια, ήταν πολύ καθαρή και γενικά τα κτήρια της ήταν πιο καινούργια αν όχι πιο μοντέρνα. Σου δίνει την εντύπωση γενικά ότι εδώ οι ντόπιοι είναι καλύτερα οικονομικά από αλλού..

Σήμερα θα διανυκτερεύαμε στην γνωστή πόλη Μπράσοβ, το οποίο απείχε το λιγότερο από 1.30ώρα από το παλάτι. Αποφασίσαμε λοιπόν λόγο κίνησης να ξεκινήσουμε και να φάμε εκεί την ώρα που θα φτάναμε..
Δυστυχώς η κίνηση δεν είχε αλλάξει καθόλου να μην πω ότι είχε χειροτερέψει κιόλας..
Τόση ώρα ακίνητοι τα νεύρα μου είχαν φτάσει στον ουρανό (να μην πω ταβάνι αφού δεν υπήρχε).Σε κάποια φάση λοιπόν και αφού η στέρηση του τσιγάρου είχε χτυπήσει κόκκινο(άλλο ένα μειονέκτημα όταν ταψιδεύεις με μηχανή,πρέπει να κάνεις στάση για τσιγάρο και μιας που ο σύζυγος είναι αντικαπνιστής, σιγά μην σταματούσε) έβγαλα το κράνος μου έστριψα το τσιγάρο μου και με όσες μεγαλύτερες τζούρες μπορούσα άρχισα να το ρουφάω πριν με πάρει χαμπάρι ο Κώστας και αρχίσει να φωνάζει, είχε βλέπεται και αστυνομία στο δρόμο..και αφού φοράω το κράνος μου ξανά δεν προλαβαίνω να πω κάτι και συνηδειτοποιώ μετά από λίγο ότι έχουμε κάνει στην άκρη και ο Κώστας μου πετάει νερό στα μούτρα..είχα βλέπεται λυποθημήσει πάνω στη μηχανή!!!!Τι τραβάω η ταξιδιώτισσα???Εντάξει μετά από αυτό το φαγητό μας δεν έπαιρνε άλλη αναβολή.Λίγο παραπέρα στο πρώτο εστιατόριο που βρήκαμε σταματήσαμε και παραγγείλαμε από 1τεράστια μπριζόλα..

Και καλά κάναμε γιατί λίγη ώρα αργότερα η κίνηση είχε μειωθεί αισθητά και τα αυτοκίνητα συνέχιζαν κανονικά την πορεία τους!! Δεν θυμάμαι μετά από πόση ώρα φτάσαμε στο Μπράσοβ αλλά σίγουρα ενώ αισθανόμουνα καλύτερα προτιμήσαμε να μείνουμε μέσα για βράδυ και να κοιμηθούμε λίγο νωρίτερα. Ούτως η άλλως εδώ θα είχαμε 2βράδια οπότε θα το βλέπαμε και αύριο.

Το ξενοδοχείο μας λεγόταν Castel lezer και το εξωτερικό του θύμιζε πολύ κάστρο (30ευρώ με πρωινό) βρισκόταν πολύ κοντά με τα πόδια από το κέντρο του Μπράσοβ και είχε έναν τεράστιο ψιλοάγριας ομορφιάς κήπο. Όταν το είδα ενθουσιάστηκα, τι το πιο συναρπαστικό από το να διανυκτερεύεις σε ένα κάστρο στην καρδιά της Τρανσυλβανίας με θέα τα πανέμορφα Καρπάθια Όρη, και το κάστρο του Δράκουλα τόσο κοντά σου???Βέβαια ο ιδιοκτήτης μόνο δράκουλα δεν θύμιζε, μάλλον για τον καλοκάγαθο γίγαντα της γειτονιάς αλλά δεν μας πειράζει αυτό..
(τον "αληθινό" θα τον συναντούσα την επόμενη μέρα,)το θέμα είναι ότι η αίσθηση και μόνο ότι θα κοιμόμασταν σε ένα "κάστρο" έκανε την διαμονή μας στην Ρουμανία ακόμα πιο έντονη από ότι ήδη ήταν..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[chris7]

Ρουμανία!!!!!!!!!!!!
Πολύ ωραία.
Σκεφτόμαστε για το καλοκαίρι ένα οδικό ταξίδι στη Ρουμανία, οπότε περιμένω με ανυπομονησία την ιστορία σας. Παράλληλα βέβαια διαβάζω και τις υπόλοιπες ιστορίες οι οποίες είναι αρκετές.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[KostasLia]

Έφτασε λοιπόν η πολυπόθητη μέρα.Φορτώσαμε τα μπογαλάκια μας και τους εαυτούς μας πάνω στο kawasaki μας και ξεκινήσαμε.Η μέρα σήμερα περιλάμβανε την εξής διαδρομή Λάρισα-Vidin(Βουλγαρία), (8.30ώρες οδικώς) όπου θα διανυκτερεύαμε και το πρώτο μας βράδυ.

Οι στάσεις αρκετούτσικες, σύντομες βέβαια για να προλάβουμε να επισκεφτούμε και το γνωστό μοναστήρι της Ρίλα. Περάσαμε τα σύνορα Ελλάδα-Βουλγαρία αρκετά εύκολα όπου καναμε και εκεί μια σύντομη στάση να γεμίσουμε το ντεπόζιτο όπου και συννηδειτοποίησα πως η κίνηση από την αντίθετη φορα ήταν αρκετά αυξημένη. Καλοκαίρι άλλωστε οι βαλκανικές χώρες μας προτιμούν για τις βουτιές τους!!! Υπήρχαν επίσης επιγραφές γραμμένες στα ελληνικά για αρκετά χλμ οπότε δεν πολυκαταλάβαινες ότι βρισκόσουν εκτός Ελλάδας. Λίγες ώρες αργότερα είχαμε επιτέλους φτάσει στο μοναστήρι..

λίγα λόγια για το μοναστήρι..
Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, γνωστό και απλά ως Μοναστήρι της Ρίλα είναι η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη ορθόδοξη μονή στη Βουλγαρία. Βρίσκεται στα Όρη Ρίλα, σε ύψος 1.147 μέτρων και 117 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, Σόφιας, στη βαθειά κοιλάδα του ποταμού Ρίλσκα. Το μοναστήρι έχει πάρει το όνομά από τον ιδρυτή του, τον ερημίτη Ιωάννη (Ιβάν) της Ρίλα (876 - 946 μ.Χ.) και σήμερα έχει περίπου 60 μοναχούς. Ολόκληρο το συγκρότημα της μονής καταλαμβάνει μια έκταση 8.800 m2 και αποτελείται από μια μονόκλιτη βασιλική, κελιά όπου μένουν οι μοναχοί και έναν πύργο.
Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο τόσο για τη Βουλγαρία, όσο και για τη Νότια Ευρώπη. Το 1976 ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Από το 1991 υπάγεται εξ' ολοκλήρου στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου της Βουλγαρίας. Το 2008 προσέλκυσε 900.000 επισκέπτες.

για όσους θέλουν να διαβάσουν την ιστορία του μοναστηριού..


είναι πραγματικά πανέμορφο και το μοναστήρι καθώς και όλη η περιοχή..

Περιμένοντας στην ουρά για την τουαλέτα έπιασα την κουβέντα με 2 αγγλιδούλες οι οποίες το προηγούμενο βράδυ είχαν διανυκτερεύσει στο μοναστήρι και μου λέγαν πόσο επιβλητικό ήταν το βράδυ με την ομίχλη να το αγκαλιάζει και χωρίς τους εκατοντάδες τουρίστες, και καθώς η μια είχε τρομάξει λίγο εγώ μαζί με την άλλη την κάναμε πλάκα οτι ήταν το καταλληλότερο μέρος να γυριστεί ταινία τρόμου με φόνους και τέτοια..γελάσαμε αρκετά!!! Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι για να διανυκτερεύσουν εκεί πλήρωσαν λιγότερο απο 10ευρώ και με βάλαν στις σκέψεις ότι ίσως το ίδιο επρεπε να είχαμε κάνει και εμείς!!!!!!

Τελος πάντων εμείς είχαμε ήδη κλείσει δωμάτιο στο Vidin και για να μην μας πιάσει η νύχτα στο δρόμο έπρεπε να βιαστούμε!!Το καλό ήταν ότι φτάσαμε την ώρα ακριβώς που νύχτωνε..Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν λίγο έξω από την πόλη,λεγόταν impuls palace hotel, 28ευρώ το δίκλινο με πρωινό,πάρα πολύ ωραίο με πισίνα αλλά το μοναδικό αρνητικό να είναι ότι λειτουργούσε και σαν club μετα τις 12.!!

κάναμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης,η οποία ενδείκνυται μόνο σαν ενδιάμεσος σταθμός καθήσαμε να φάμε σε μια πιτσαρία πολύ οικονομικά για εμάς και κινήσαμε για το ξενοδοχείο. Με το που φτάσαμε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα κοιμόμασταν..η μουσική βαρούσε στο τέρμα και τα διάφορα φώτα παίζαν καταλήγοντας στο παράθυρο του δωματίου μας!!ουπς!!!!σκεφτήκαμε να πιούμε ένα ποτάκι αφού ως ένοικοι του ξενοδοχείου δεν θα πληρώναμε είσοδο αλλά η κούραση και το αυριανό ξύπνημα υπερτερούσαν..έτσι άρον άρον αποφεύγοντας το κάλεσμα του προσωπίκου για ποτό που είχαν ξεφαντώσει και που οι μισοί ήταν ήδη πιωμένοι αποφασίσουμε να μην κάνουμε τα παραπονά μας, αλλά να αποσυρθούμε ευγενικά. Και έτσι, με τους ήχους της Beyonce να παίζει στο τέρμα μας πήρε ο ύπνος..ήμασταν τόσο κουρασμένοι που τελικά η δυνατή μουσική δεν μας ενόχλησε καθόλου ίσα ίσα που μας νανούρισε κιόλας!!!!

 

[vasiliss]

Το 'πες και το 'κανες. Πολύ ωραία αρχή.
Αν και έχουμε σταματήσει αρκετά χρόνια τα ταξίδια με μηχανή, λόγω οικογένειας, η φλόγα σιγοκαίει και πάντα διαβάζω με ενδιαφέρον ταξίδια με μηχανές.
Περιμένουμε την συνέχεια.

 

[KostasLia]

Την επόμενη αφού ξυπνήσαμε και πήραμε το πρωινό μας, (το προσωπικό του ξενοδοχείου μάζευε την ζημιά της προηγούμενης βραδιάς), κατάλαβα ότι είχα πιαστεί κάπως.!!!με πονούσε ο πωπός μου, να το πώ και λίγο ευγενικά, και μετάνιωσα την ώρα και την στιγμή που δεν είχα πάρει ένα μαξιλαράκι κάτι, μαζί μου... ,όχι ότι είμαι συνηθισμένη να κάθομαι σε μαλακά σαλόνια απλά είμαι μαθημένη να μην κάθομαι καθόλου λόγω νευρικότητας οπότε όπως καταλαβαίνεται ήταν μια μεγάλη θυσία για μένα όλο αυτό. Επίσης το να μην μιλάω τόσες ώρες, γιατί ο σύζυγος αρνήθηκε κατηγορηματικά (γιατί άραγε??) να αγοράσουμε ενδοεπικοινωνία μου ήταν κάτι πολύ δύσκολο..

Αναχωρήσαμε λοιπόν από το Vidin με τελικό προορισμό την πόλη της Ρουμανίας Caransebes όπου και θα διανυκτερεύαμε. Ενδιάμεσα θα κάναμε μια στάση στην πόλη Orsova να δούμε κάποια αξιοθέτα εκεί και φυσικά τις ομορφιές του Δούναβη.
Το Vidin είναι πολύ κοντά στα σύνορα Σερβίας, η διαδικασία γρήγορη και εύκολη. Η κοπέλα που μας έλεγξε τα διαβατήρια μας είπε ότι επισκέφτεται κάθε χρόνο με τα παιδάκια της την Ελλάδα και ότι σε λίγες μέρες θα επισκεφτόταν τον Μαρμαρά..θα οδηγούσαμε μόνο για περίπου 20χλμ στην Σερβία πολύ λίγο για να πάρω μια γεύση..σειρά είχαν τα σύνορα Σερβίας-Ρουμανίας όπου και μας κατέβασαν,μας ανοίξαν όλες τις τσάντες και μας έλεγξαν(μέχρι και τον καπνό μου)και άντε να τα ξαναβάλεις όλα πίσω..

Και φτάσαμε στην Orsova. Η περιοχή φημίζεται για δυο πράγματα: για την ομορφιά που προσφέρουν οι «σιδηρές πύλες του Δούναβη» και για το μεγαλύτερο γλυπτό βράχου της Ευρώπης που απεικονίζει τον βασιλεύ Ντεσεμπάλους. Το δημιούργημα στοίχισε 1εκ δολάρια και από κάτω υπάρχει μια επιγραφή που γραφεί στα λατινικά «ο Βασιλιάς Ντεκεμπάλους- Δημιουργία του Ντράγκαν» (έτσι λένε τον επιχειρηματία και ιστορικό που το κατασκεύασε: Ιωσήφ Ενσταντανέ Ντράγκαν). Το άγαλμα στις όχθες του ποταμού χρειάστηκε 10 χρόνια και 10 γλύπτες για να κατασκευαστεί.

Επίσης υπάρχει και ένα πολύ όμορφο μοναστήρι

Στην Ρουμανία οι μηχανές που θα συναντήσει κανείς στο δρόμο είναι ίσως και περισσότερες από τα αυτοκίνητα.Αυτό που μας άρεσε ήταν ότι όλοι οι μηχανόβιοι σήκωναν το χέρι ο ένας στον άλλο, μια χειραψία ότι συμπάσχουμε στην ταλαιπωρία και έναν περίεργο σεβασμό αναμεταξύ μας...αυτό γινόταν συνέχεια μέχρι την έξοδό μας από την χώρα..

Είχα προτείνει μετά την Orsova να επισκεφτούμε τον καταρράκτη Bigar αλλά ο σύζυγος που οδηγούσε κιόλας δεν συμφωνούσε γιατί η απόσταση μέχρι το ξενοδοχείο ήταν μεγάλη..εκει όμως που πηγαίναμε,(μπροστά μας ένα ζευγάρι με μηχανή), βλέπω την πινακίδα για τον καταρράκτη που έστριβε αριστερά και το ζευγάρι να στρίβει..
-Βλέπεις του κάνω πάνε στον καταράχτη...δεν χρειατηκε να πω τπτ άλλο...
και αυτόματα στρίβουμε και μεις

Δεν ήταν και τόσο κοντά για να πώ και την αλήθεια αλλά σίγουρα αξιζε το κόπο!!

Πέρα από τον καταρράκτη υπάρχει ένα μονοπάτι το οποίο καταλήγει σε μια μικρή σπηλιά..Η φύση στα καλύτερα της..χαίρομαι που τελικά το είδαμε και αυτό γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου έμενε παράπονο....
Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και έτσι ήταν βραδάκι όταν επιτέλους φτάσαμε στην πόλη Caransebes. Κάναμε μια μικρή βόλτα, φάγαμε σε ένα υπέροχο εστιατόριο που δυστυχώς δεν θυμάμαι πως λεγόταν και γυρίσαμε στο δωμάτιο να κοιμηθούμε...

Το ξενοδοχείο λεγόταν Eden Caransebes Pensiunea και το κλείσαμε 30ευρώ με πρωινό είχε πισίνα και βρισκόταν στο κέντρο της μικρής αυτής πόλης.
Άλλη μια υπέροχη μέρα είχε φτάσει στο τέλος της...

 

[8avos]

Τι,περσινά μας βάζεις ;Φέτος που θα πάτε;

 

[KostasLia]

φέτος πήγαμε Κούβα,γυρίσαμε πριν 15μέρες. Γράφω αυτήν πριν τα ξεχάσω, πρωτού ξεκινήσω με την άλλη...

 

[Grerena]

Εγώ πάντως υπόσχομαι ότι όχι μόνο θα τη διαβάσω την ιστορία σου, αλλά και ότι θα τη βάλω στο πρόγραμμά μου, γιατί ότι έχω διαβάσει μέχρι τώρα ήδη με ΅ξεσήκωσαν΅. Περιμένω τη συνέχεια...

 

[damasta]

οι ταξιδιωτικες ιστοριες των ταξιδευτών με μηχανη παντα μου ασκουσαν μια γοητεια. η ελευθερια που αποπνεουν είναι το κυριοτερο χαρακτηριστικο τους. βεβαια η μεγαλη απορια μου ηταν για το πονεμενο σου μερος του σωματος. πώς αντεχουν τοσες μερες και ωρες καβαλα στις μηχανες; ανυπομονω για την συνεχεια.
και μια ερωτηση γενικου ενδιαφέροντος: γιατι επιλεξατε τον δρομο από Vidin για Ρουμανια μεσω Σερβιας και όχι να μπειτε κατευθείαν Ρουμανια; καποιο πρόβλημα δρομου ισως;

 

[KostasLia]

Καλή η ερωτησή σου.
Λοιπόν είτε πηγαίναμε κατευθείαν Ρουμανία είτε πηγαίναμε μέσω Σερβίας ο χρόνος πάνω στη μηχανή ήταν γύρω στο τέταρτο διαφορά.Με την διαφορά όμως ότι αν πάει κανείς από Σερβία δεν χρειάζεται να περιμένει την παντόφλα γιατί Σερβία-Ρουμανία περνάς τον Δούναβη μέσω μιας γέφυρας, ο δρόμος είναι καλός και σου δινεται και η δυνατότητα να μπεις και σε αλλη μια χώρα.
Ενώ αν πας Βουλγαρία-Ρουμανιά θα πρέπει να περιμένεις την παντόφλα να σε περάσει που τα δρομολόγια δεν είναι και τόσο τακτικά,δεν τα γνωρίζαμε κιόλας, και θα χάναμε πολύτιμο χρόνο.
Άλλος ένας λόγος ήταν οτί η επιστροφή μας θα γινόταν από κει οπότε θα το βλέπαμε το μέρος.
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε για όσους ενδιαφέρονται είχε ως εξής
Vidιn (Bulgaria) – Bregovo (Bulgaria-Serbia) – Kladovo (Serbia) – Drobeta (Serbia- Romania) – Orsova

 

[KostasLia]

Η επόμενη μέρα είχε ως προορισμό τα υπέροχα βουνά munti apuseni με μια στάση στο περίφημο Corvin castle στην πόλη Xουνεντοάρα, το οποίο απείχε 1.30ώρα οδικώς από το ξενοδοχείο μας.

λίγα λόγια για το κάστρο Κορνιβέστι..
Στις παρυφές της πόλης Χουνεντοάρα δεσπόζει το επιβλητικό κάστρο Κορνιβέστι ή αλλιώς Κορβιν.Η γοτθικού ρυθμού μεσαιωνική αρχιτεκτονική δομή του εμπλουτίζεται από τιε ψηλές πολεμίστρες, την κρεμαστή γέφυρα,τις εσωτερικές αυλές και την πολυτελή αίθουσα των ιπποτών, η οποία στηρίζεται πάνω σε 5μαρμάρινες κολόνες. Επιπλέον,σε μια από τις εσωτερικές του αυλές βρίσκεται ένα πηγάδι σκαμμένο κυριολεκτικά μέσα σε ένα βράχο που τροφοδοτούσε νερό όταν πολιορκούταν.Χτισμένο το 1320 από την οικογένεια Αντζού,το κάστρο πέρασε το 1409 στην οικογένεια Κόρβιν από όπου πήρε και το ονομά του.

Το 1446 περιήλθε στα χέρια του Ιάνκου Κόρβιν.Ο Ιάνκου το αναδιαμόρφωσε προσθέτοντας 3κυκλικούς πύργους και 4πολυγωνικούς,καθώς επίσης και την αιθουσα των ιπποτών.Το κάστρο γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή του κατα τη διάρκεια της βασιλείας του μεγαλύτερου μεσαιωνικού βασιλιά της Τρανσυλβανίας ,Ματίας Κόρβιν.


Οι ώρες που μπορεί να το επισκεφτεί το κοινό είναι:
Μαιο-Αυγουστο: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-18:00
Μάρτιος-Απρίλιος: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-17:00
Σεπτέμβριος-Φεβρουάριος: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-16:00.

Και αφού επισκεφτήκαμε το κάστρο,δοξάζοντας που είχαμε φτάσει νωρίς, γιατί η σειρά των τουριστών την ώρα που φεύγαμε ήταν τεράστια είπαμε να σταματήσουμε να χαζέψουμε λίγο στους πάγκους των μικροπωλητών να πάρουμε ένα σουβενιρ..

Το μάτι μου έπεσε σε ένα κεραμικό ρολοι τοίχου που απεικόνιζε την φύση της Ρουμανίας..στην τιμή των 6ευρώ μόνο. Γνωρίζοντας ότι ο σύζυγος θα φώναζε επειδή ήταν λίγουλάκι ογκώδες, περίμενα μέχρι να στρέψει την προσοχή του αλλού και το βούτηξα..σιγά μην το άφηνα..φυσικά η αντίδραση ήταν αυτή που περίμενα, αλλά με το που είπα ότι ήθελα να πάρω και ένα για την αδερφή μου ως δώρο κοκκίνησε αλλά αμέσως κάλμαρε που τουλάχιστον είχα αγοράσει μόνο ένα..
Αναφέρω το ρολοι γιατί μέχρις ότου πατήσουμε το πόδι μας στην Ελλάδα, είχε γίνει το μικρό μας αστειάκι, πρόταση του συζύγου σε όποιον μας φερόταν καλά να του δωρίσουμε το ρολοι (για να μην το κουβαλάμε).Φυσικά το ρολόι οχι μόνο γυρισέ μαζί μας αλλά κρεμάστηκε την ίδια κιολας μέρα της επιστροφής μας στον τοίχο του σαλονιού μας,και ζει και βασιλεύει..
Αυτά λοιπόν τα μειονεκτήματα για όποιον ταξιδεύει με μηχανή..γνώριζα ότι οι αγορές μου από δω και πέρα θα έπρεπε να είναι λίγο πιο περιορισμένες!!!
(Πάντως αν ήμασταν με αμάξι σίγουρα αυτή τη στιγμή όλο μας το σοι θα είχε πάρει ως δώρο ένα υπέροχο ρολοι τοίχου!!!!)

Μετά από αυτήν την παρένθεση, συνεχίζω..
Τα munti apuseni απείχαν περίπου 3ωρίτσες..τι να πει κανείς για τα βουνά αυτά..όποτε λέω και ακούω την λέξη Ρουμανία είναι αυτές οι εικόνες τυπωμένες στο μυαλό μου που ξεπηδούν. Δεν έχω δει τις Αλπεις αλλά θεωρώ ότι μονο με ένα αλπικό τοπίο μπορεί να τα συγκρίνει κανείς..(αυτό το μέρος μου θυμίζει το ρολοι που αγόρασα)
O εθνικός δρυμός Apuseni,σε αντίθεση με τους υπόλοιπους της χώρας κατοικείται από τους Μότζι.Οι Μότζοι όπως αυτοαποκαλούνται ασχολούνται κυρίως με την ξυλογλυπτική και την κτηνοτροφία, ακόμη και οι νεοι άνθρωποι σήμερα.Τα χωριά αυτά είναι απο τα καλύτερα στην Ρουμανιά να χαλαρώσεις,να ηρεμήσεις και να έρθεις σε επαφή με την φύση και την σοφία ενός παραδοσιακού τρόπου ζωής..

Αυτές τις μπάλες(δεν ξέρω και πως τα φωνάζουν) θα τις δεις παντού στην Ρουμάνικη φύση.Υποθέτω ότι τα κάνουν έτσι για να ταιζουν τα ζώα τους πιο ευκολα τους χειμερινούς μήνες που η θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές..
Ήδη μήνα Αυγουστο και τσιμπούσε, ήθελε μακρυμάνικο καθώς έπεφτε ο ήλιος.
Εδώ επλέξαμε να διανυκτερεύσουμε στο Pensiunea Scarisoara(30ευρώ το δίκλινο,με κοινό μπάνιο και πρωινό),για το λόγο το ότι βρισκόταν σε κοντινή απόσταση και με τα πόδια από τον παγετώνα Σκαρισοάρα.
Στην περιοχή που βρίσκεται το ξενοδοχείο δεν υπάρχουν εστιατόρια και έτσι επιλέξαμε να φάμε στον ξενώνα..και ενώ είχαμε ξελιγωθεί της πείνας έγινε το καλύτερο που μπορούσε να γίνει..μας φέραν μια σούπα πριν το κυρίως γευμα η οποία είχε και φασολάκια μέσα τόσο νόστιμη,που παρόμοια και πιο νόστιμη από αυτή δεν έχω ξαναφάει..
εδώ όπως και όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής διοικούνται αποκλειστικά από όλα τα μέλη της οικογένειας, οι 2χαριτωμένες γιαγιάδες βγάζαν τις αγελάδες και τις παίρναν το γάλα, οι γονείς μαγείρευαν και τα εγγόνια αφου είχαν σπουδάσει και είχαν γυρίσει πίσω μιλούσαν τέλεια τα αγγλικά συννενοούνταν με τους τουρίστες και σέρβιριζαν το φαγητό, η ώρα κυλούσε τόσο αργά που αυτόματα χαλαρώσαμε και απλά απολάυσαμε τον απλό και καθημερινό τρόπο ζωής τους..
Την επόμενη φορά που θα επισκεφτώ Ρουμανία σίγουρα οι μέρες διανυκτερευσης μας εδώ θα είναι περισσότερες..
Μπορεί το δωμάτιο να μην ήταν ή να είχε κάτι το σπουδαίο αλλά ο ύπνος που κάναμε εκείνο το βράδυ ήταν ο καλύτερος μακράν που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου..λίγο η κούραση..λίγο η ηρεμία..λίγο ο καθαρός βουνίσιος αέρας ήταν κάτι το οποίο θα θυμάμαι πάντα

 

[Grerena]

Ο συγχρονισμός μας συνεχίζεται βλέπω...
Επίσης βλέπω το πόσο διαφορετικά ταξίδια έχουμε κάνει (μέχρι στιγμής)...στην ίδια χώρα...