arny
Member
- Μηνύματα
- 45
- Likes
- 229
Για την εισοδο μας στην Τουρκια υπηρχαν δυο επιλογες. Η μια ηταν μεσω Ιραν, κατι που δεν κατεστη δυνατον λογω πρεσβειας. Ακομα περιμενω απαντηση για τη βιζα! Η αλλη επιλογη να ξαναγυρισω Γεωργια μεσω του βορειοδυτικου συνοριακου περασματος, και απο 'κει Μπατουμι και Τουρκια. Απο Αρμενια δεν υπαρχει τροπος εισοδου στην Τουρκια διοτι τα συνορα ειναι κλειστα απο την Τουρκικη πλευρα λογω των εχθρικων σχεσεων των δυο κρατων.
Ετσι ξεκινησα απο Υερεβαν και περνωντας τις πολεις Gyumri και Βavra κατεληξα στα Αρμενο-Γεωργιανα συνορα. Σε ολη την διαδρομη το τοπιο ειχε αλαξει και απο καταπρασινα λειβαδια οδηγουσα τωρα σε ξερα και αγονα ορεινα περασματα, με την θερμοκρασια να φλερταρει τους 33-35 βαθμους. Ευκολο περασμα των συνορων και συνεχισα για Μπατουμι.
Λιγο εξω απο την πολη Νinotsminda σ'ενα αστυνομικο μπλοκο που σταματησαμε να ρωτησουμε για τον δρομο, μας πληροφορησαν οτι δεν χρειαζεται να παμε μεχρι Μπατουμι για να μπουμε Τουρκια, αλλα υπηρχε ενα ορεινο συνοριακο περασμα που λειτουργουσε μεχρι τις 9 το βραδυ μετα την πολη Αkhaltsikhe. Ηταν κατι που δεν το ειχα υποψην μου απο πριν, και ετσι γλιτωσαμε 130χλμ.
Συνεχισα λοιπον να οδηγω μεχρι το Akhalkalaki, απο 'κει εφτασα Αkhaltsikhe, πηρα τα βουνα και τα λαγκαδια, και μετα την πολη Vale, ξαφνικα στη μεση του πουθενα, συνορα.
Η διαδρομη απο Akhalkalaki μεχρι το Αkhaltsikhe στην οποια τυχαια βρεθηκαμε, εμελλε να ειναι απο τις ομορφοτερες του ταξιδιου. Η καινουρια στριφτερη ασφαλτος σε συνδιασμο με την οργιωδη βλαστηση, συνεθεταν ενα σκηνικο "χαρμα οφθαλμων"!
Βεβαια η ταχυτητα παρεμεινε χαμηλη, γιατι οπως ειπαμε οι γεωργιανοι την οδηγηση στο αντιθετο ρευμα την εχουν ως εθνικο σπορ.
Στο περασμα στην Τουρκια ειμουνα σιγουρος οτι αμεσως θα βρισκομασταν σε μεγαλους δρομους οπως αυτους του Ευξεινου Ποντου και τα χιλιομετρα θα εβγαιναν ευκολοτερα. Λαθος εκτιμηση!
Αμεσως μετα τα συνορα ο δρομος μας ανεβασε σε ακομα μεγαλυτερο υψομετρο πανω στα βουνα. Σε μεγαλα κομματια υπηρχε μονο χαλικι που μ'εκανε να οδηγω με ακομα χαμηλοτερες ταχυτητες. Η νυχτα μας βρηκε στο βουνο ενω η θερμοκρασια απο τους 35 βαθμους την μερα στην Αρμενια, τωρα ειχε πεσει κατω απο 10 βαθμους. Σε συνδιασμο και με την χαμηλη ορατοτητα λογω σκοταδιου, συνεχισα τον δρομο μου οδηγωντας απο 40 μεχρι 60 χλμ./ωρα το πολυ μεσα στην απολυτη ερημια.
Μετα απο 400 περιπου χλμ. και 10 ωρες απο την στιγμη που ξεκινησαμε απο το Υερεβαν, ειμαστε σε ενα μικρο μοτελ στην πολη Αrdahan στη βορειοανανατολικη Τουρκια, παγωμενοι και πτωματα απο την κουραση, πινοντας ζεστο τσαγακι προσπαθωντας να συνελθουμε.
Ετσι ξεκινησα απο Υερεβαν και περνωντας τις πολεις Gyumri και Βavra κατεληξα στα Αρμενο-Γεωργιανα συνορα. Σε ολη την διαδρομη το τοπιο ειχε αλαξει και απο καταπρασινα λειβαδια οδηγουσα τωρα σε ξερα και αγονα ορεινα περασματα, με την θερμοκρασια να φλερταρει τους 33-35 βαθμους. Ευκολο περασμα των συνορων και συνεχισα για Μπατουμι.
Λιγο εξω απο την πολη Νinotsminda σ'ενα αστυνομικο μπλοκο που σταματησαμε να ρωτησουμε για τον δρομο, μας πληροφορησαν οτι δεν χρειαζεται να παμε μεχρι Μπατουμι για να μπουμε Τουρκια, αλλα υπηρχε ενα ορεινο συνοριακο περασμα που λειτουργουσε μεχρι τις 9 το βραδυ μετα την πολη Αkhaltsikhe. Ηταν κατι που δεν το ειχα υποψην μου απο πριν, και ετσι γλιτωσαμε 130χλμ.
Συνεχισα λοιπον να οδηγω μεχρι το Akhalkalaki, απο 'κει εφτασα Αkhaltsikhe, πηρα τα βουνα και τα λαγκαδια, και μετα την πολη Vale, ξαφνικα στη μεση του πουθενα, συνορα.
Η διαδρομη απο Akhalkalaki μεχρι το Αkhaltsikhe στην οποια τυχαια βρεθηκαμε, εμελλε να ειναι απο τις ομορφοτερες του ταξιδιου. Η καινουρια στριφτερη ασφαλτος σε συνδιασμο με την οργιωδη βλαστηση, συνεθεταν ενα σκηνικο "χαρμα οφθαλμων"!
Βεβαια η ταχυτητα παρεμεινε χαμηλη, γιατι οπως ειπαμε οι γεωργιανοι την οδηγηση στο αντιθετο ρευμα την εχουν ως εθνικο σπορ.
Στο περασμα στην Τουρκια ειμουνα σιγουρος οτι αμεσως θα βρισκομασταν σε μεγαλους δρομους οπως αυτους του Ευξεινου Ποντου και τα χιλιομετρα θα εβγαιναν ευκολοτερα. Λαθος εκτιμηση!
Αμεσως μετα τα συνορα ο δρομος μας ανεβασε σε ακομα μεγαλυτερο υψομετρο πανω στα βουνα. Σε μεγαλα κομματια υπηρχε μονο χαλικι που μ'εκανε να οδηγω με ακομα χαμηλοτερες ταχυτητες. Η νυχτα μας βρηκε στο βουνο ενω η θερμοκρασια απο τους 35 βαθμους την μερα στην Αρμενια, τωρα ειχε πεσει κατω απο 10 βαθμους. Σε συνδιασμο και με την χαμηλη ορατοτητα λογω σκοταδιου, συνεχισα τον δρομο μου οδηγωντας απο 40 μεχρι 60 χλμ./ωρα το πολυ μεσα στην απολυτη ερημια.
Μετα απο 400 περιπου χλμ. και 10 ωρες απο την στιγμη που ξεκινησαμε απο το Υερεβαν, ειμαστε σε ενα μικρο μοτελ στην πολη Αrdahan στη βορειοανανατολικη Τουρκια, παγωμενοι και πτωματα απο την κουραση, πινοντας ζεστο τσαγακι προσπαθωντας να συνελθουμε.