travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.762
- Likes
- 14.563
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα Μπογκοτά
- Zipaquira & Villa de Leyva
- Τατακόα (οιονεί έρημος) & Νέιβα
- Tierradentro
- San Agustin - Popayan: ο δρόμος του τρόμου
- Cali - Silvia
- Κολομβιανά χωριά
- Δρόμος ως το Μεντεγίν– Zona Cafetera
- Μεντεγίν κ Γουταπέ
- Καραϊβική – Σάντα Μάρτα
- Χάρτες Κολομβίας
- Πάρκο Ταϋρόνα & περιοχή του βάλτου
- Καρταχένα
- Απ'την Καραϊβική στο Κίτο
- 1η μέρα Γκαλαπάγκος
- Κρουαζιέρα στο νησί Μπαρτολομέ
- Tortuga Bay
- Γκουαγιακίλ: υπέροχη πόλη!
- Ο δρόμος για την Κουένκα
- Κουένκα
- Ingapirca κ Alausi
- Alausi, Nariz del Diablo, Chimborazo, Riobamba
- Quilotoa Lake, Cotopaxi, Quito
- Οταβάλο κ Κίτο
- Κίτο κ αναχώρηση για Μπογκοτά
- Μπογκοτά ξανά
- Επίλογος - Videos
Γκουαγιακίλ: υπέροχη πόλη!
Πρωί και σε λίγο φεύγουμε από το Πουέρτο Αγιόρα για να πάμε στο αεροδρόμιο και να πάρουμε την πτήση για Γκουαγιακίλ, όπου θα φτάσουμε το απόγευμα μετά τις 3:00.
Σήμερα σηκωθήκαμε το πρωί με την Ντίνα και κάναμε μία βόλτα στα γνωστά μέρη, εδώ στο κέντρο της πόλης, και είδαμε ουσιαστικά γνώριμα πράγματα, αλλά με λιγότερο κόσμο. Βέβαια οι τουρίστες το πρωί σηκώνονται νωρίς για να πάνε στις εκδρομές τους και υπάρχει κάποια κίνηση, ακόμα και στο λιμάνι.
Πριν έρθουμε εδώ αναρωτιόμουν αν χρειαζόταν κάποια συγκεκριμένη διαδικασία ώστε να μπορέσουμε να επισκεφθούμε αυτά τα νησιά. Δεν χρειάζεται καμία διαδικασία. Απλά κλείνεις τα εισιτήριά σου. Άντε και ένα ξενοδοχείο και έρχεσαι. Αρκεί να πληρώσεις τα χρήματα που σου ζητάνε στο αεροδρόμιο δηλαδή ένα ποσόν 120 (20 στο Κίτο και 100 εδώ) δολαρίων. Και φυσικά χρειάζεσαι για μετακινήσεις εδώ υποχρεωτικά κάποια χρήματα τα οποία πάντα είναι δολάρια. Η διαμονή εδώ δεν είναι πολύ ακριβή, τουλάχιστον στο ξενοδοχείο που εμείς επιλέξαμε. Όμως είναι πολύ ακριβά τα φαγητά σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Ακόμα και το σούπερ μάρκετ είναι σχετικά ακριβό.
Ένα άλλο που πρέπει να έχει υπόψη του ένας επισκέπτης είναι η τρομερή υγρασία που έχει στο νησί, που εάν κάνει ζέστη σε κάνει να νιώθεις πάρα πολύ ζεστά και εάν κάνει λίγο δροσούλα σε κάνει να χρειάζεσαι οπωσδήποτε ένα μπουφάν, έστω ελαφρύ. Μου άρεσε που εδώ στο Πουέρτο Αγιόρα κυκλοφορούν στο λιμάνι διάφορα ζώα της θάλασσας και του αέρα, δηλαδή τα ιγουάνα και κάποιες φώκιες αλλά και διάφορα πουλιά, τα οποία όμως δεν γνωρίζω το όνομά τους, αλλά μοιάζουν με πελεκάνους.
Ένα άλλο το οποίο ισχύει, είναι ότι ενώ εδώ πάνε μία ώρα πίσω. Αυτό όμως δεν το δίνει το Ίντερνετ. Δηλαδή στο κινητό αν πεις να ορίσει την ώρα μέσω δικτύου σου βγάζει την ώρα του κεντρικού ισημερινού και όχι των νησιών εδώ. Άρα πρέπει να ρυθμίσεις το ρολόι σου με τα χέρια. Τέλος πάντων, εμείς αυτό το έχουμε κάνει και δεν είχαμε θέματα με τα ωράρια και τις συναντήσεις μας.
Πήγαμε στο αεροδρόμιο, πετάξαμε κανονικά στην πτήση της τα ΤΑΜΕ και μάλιστα εμένα με την Ντίνα μας βάλανε στην Business class, γιατί φαίνεται μας συμπάθησαν. Το μόνο διαφορετικό ήταν τα μεγάλα καθίσματα εκεί, που ο χώρος ενώ ήταν για τρεις θέσεις είχε μόνο δυο καθίσματα και μπροστά μας είχαμε τόση άπλα, που καθόμουν διπλοπόδι. Είχα και παράθυρο που δεν έβλεπε φτερό, αλλά δυστυχώς ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και δεν μπορούσα να δω πολλά πράγματα. Φυσικά την περισσότερη ώρα αυτό που ήταν κάτω από το αεροπλάνο ήταν η θάλασσα, αφού περνάγαμε το τελευταίο κομμάτι του Ειρηνικού, για να βρεθούμε στη Νότια Αμερική.
Λίγο από το συννεφιασμένο Γκουαγιακίλ:
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο της πόλης στις 3:30 και στις 4:00 και κάτι είχαμε πάρει ένα τεράστιο αυτοκίνητο από την Avis, μάρκας Toyota μοντέλο Fortuner. Είναι πραγματικά τεράστιο. Στις 5:00 το απόγευμα ήμασταν στο ξενοδοχείο και μάλιστα είχαμε τακτοποιηθεί. Αμέσως φύγαμε για να γνωρίσουμε, όσο είχε φως, την πόλη που θα μέναμε μονάχα μία βραδιά.
Και το σημερινό ξενοδοχείο βρίσκεται πολύ κεντρικά. Συγκεκριμένα, φεύγοντας από δω, αν δεν σταματούσαμε για φωτογραφίες, σε 10 λεπτά θα βρισκόμασταν στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, που θεωρείται κεντρικότατη. Σε άλλα 5 λεπτά από εκεί ήμασταν στην αποβάθρα του τεράστιου ποταμού Γκουάγιας, την περίφημη περιοχή Μαλεκόν. Η περιοχή του Μαλεκόν μας άρεσε πάρα πολύ και κάναμε βόλτα. Είναι μια αναβαθμισμένη περιοχή δίπλα στο ποτάμι με μήκος 2-3 χιλιομέτρων. Στην περιοχή του ποταμού και παράλληλα στην αποβάθρα υπήρχαν πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια, τα οποία ήταν πανεπιστήμια και μουσεία.
Η περίφημη Ροτόντα στο Μαλεκόν:
Από πρώτη άποψη το Guayaquil μας άρεσε πάρα πολύ, όχι μόνο για την περιοχή του Μαλεκόν, αλλά και για τα ωραία κτίρια, τα πολλά αγάλματα που έχει και τα ωραία πάρκα. Έχει πολλά μαγαζιά και είναι ζωντανή πόλη. Όμως κατά τις 20:00 αρχίζουν όλα αυτά και κλείνουν. Όχι όλα πάντως, δηλαδή πάντα μπορείς να βρεις κάποιο μαγαζί. Εμείς μέχρι τις 8:30 που φτάσαμε εδώ στο ξενοδοχείο, ήταν κάμποσα ανοιχτά. Ο κόσμος που κυκλοφορούσε ήταν ποικίλος, δηλαδή έβλεπες και καλοντυμένους, και ζευγάρια, έβλεπες παρέες, έβλεπες ανθρώπους με το κινητό τους να μιλάνε ή να βγάζουν φωτογραφίες, έβλεπες όμως και άλλους που φαινόταν φτωχοί και άλλους να ζητιανεύουν. Άλλοι πουλούσαν νερό στα μπουκαλάκια και προσπαθούσαν να βγάλουν έτσι το μεροκάματό τους.
Όταν έβλεπα αυτά τα παιδιά να πουλάνε το νερό για 25 σεντς και θυμόμουν στα αεροδρόμια να το πουλούν 2,5 ευρώ, κάτι αισθάνομαι που δε θέλω να σας πω.
Πρωί και σε λίγο φεύγουμε από το Πουέρτο Αγιόρα για να πάμε στο αεροδρόμιο και να πάρουμε την πτήση για Γκουαγιακίλ, όπου θα φτάσουμε το απόγευμα μετά τις 3:00.
Σήμερα σηκωθήκαμε το πρωί με την Ντίνα και κάναμε μία βόλτα στα γνωστά μέρη, εδώ στο κέντρο της πόλης, και είδαμε ουσιαστικά γνώριμα πράγματα, αλλά με λιγότερο κόσμο. Βέβαια οι τουρίστες το πρωί σηκώνονται νωρίς για να πάνε στις εκδρομές τους και υπάρχει κάποια κίνηση, ακόμα και στο λιμάνι.
Πριν έρθουμε εδώ αναρωτιόμουν αν χρειαζόταν κάποια συγκεκριμένη διαδικασία ώστε να μπορέσουμε να επισκεφθούμε αυτά τα νησιά. Δεν χρειάζεται καμία διαδικασία. Απλά κλείνεις τα εισιτήριά σου. Άντε και ένα ξενοδοχείο και έρχεσαι. Αρκεί να πληρώσεις τα χρήματα που σου ζητάνε στο αεροδρόμιο δηλαδή ένα ποσόν 120 (20 στο Κίτο και 100 εδώ) δολαρίων. Και φυσικά χρειάζεσαι για μετακινήσεις εδώ υποχρεωτικά κάποια χρήματα τα οποία πάντα είναι δολάρια. Η διαμονή εδώ δεν είναι πολύ ακριβή, τουλάχιστον στο ξενοδοχείο που εμείς επιλέξαμε. Όμως είναι πολύ ακριβά τα φαγητά σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Ακόμα και το σούπερ μάρκετ είναι σχετικά ακριβό.
Ένα άλλο που πρέπει να έχει υπόψη του ένας επισκέπτης είναι η τρομερή υγρασία που έχει στο νησί, που εάν κάνει ζέστη σε κάνει να νιώθεις πάρα πολύ ζεστά και εάν κάνει λίγο δροσούλα σε κάνει να χρειάζεσαι οπωσδήποτε ένα μπουφάν, έστω ελαφρύ. Μου άρεσε που εδώ στο Πουέρτο Αγιόρα κυκλοφορούν στο λιμάνι διάφορα ζώα της θάλασσας και του αέρα, δηλαδή τα ιγουάνα και κάποιες φώκιες αλλά και διάφορα πουλιά, τα οποία όμως δεν γνωρίζω το όνομά τους, αλλά μοιάζουν με πελεκάνους.
Ένα άλλο το οποίο ισχύει, είναι ότι ενώ εδώ πάνε μία ώρα πίσω. Αυτό όμως δεν το δίνει το Ίντερνετ. Δηλαδή στο κινητό αν πεις να ορίσει την ώρα μέσω δικτύου σου βγάζει την ώρα του κεντρικού ισημερινού και όχι των νησιών εδώ. Άρα πρέπει να ρυθμίσεις το ρολόι σου με τα χέρια. Τέλος πάντων, εμείς αυτό το έχουμε κάνει και δεν είχαμε θέματα με τα ωράρια και τις συναντήσεις μας.
Πήγαμε στο αεροδρόμιο, πετάξαμε κανονικά στην πτήση της τα ΤΑΜΕ και μάλιστα εμένα με την Ντίνα μας βάλανε στην Business class, γιατί φαίνεται μας συμπάθησαν. Το μόνο διαφορετικό ήταν τα μεγάλα καθίσματα εκεί, που ο χώρος ενώ ήταν για τρεις θέσεις είχε μόνο δυο καθίσματα και μπροστά μας είχαμε τόση άπλα, που καθόμουν διπλοπόδι. Είχα και παράθυρο που δεν έβλεπε φτερό, αλλά δυστυχώς ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος και δεν μπορούσα να δω πολλά πράγματα. Φυσικά την περισσότερη ώρα αυτό που ήταν κάτω από το αεροπλάνο ήταν η θάλασσα, αφού περνάγαμε το τελευταίο κομμάτι του Ειρηνικού, για να βρεθούμε στη Νότια Αμερική.
Λίγο από το συννεφιασμένο Γκουαγιακίλ:
Φτάσαμε στο αεροδρόμιο της πόλης στις 3:30 και στις 4:00 και κάτι είχαμε πάρει ένα τεράστιο αυτοκίνητο από την Avis, μάρκας Toyota μοντέλο Fortuner. Είναι πραγματικά τεράστιο. Στις 5:00 το απόγευμα ήμασταν στο ξενοδοχείο και μάλιστα είχαμε τακτοποιηθεί. Αμέσως φύγαμε για να γνωρίσουμε, όσο είχε φως, την πόλη που θα μέναμε μονάχα μία βραδιά.
Και το σημερινό ξενοδοχείο βρίσκεται πολύ κεντρικά. Συγκεκριμένα, φεύγοντας από δω, αν δεν σταματούσαμε για φωτογραφίες, σε 10 λεπτά θα βρισκόμασταν στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, που θεωρείται κεντρικότατη. Σε άλλα 5 λεπτά από εκεί ήμασταν στην αποβάθρα του τεράστιου ποταμού Γκουάγιας, την περίφημη περιοχή Μαλεκόν. Η περιοχή του Μαλεκόν μας άρεσε πάρα πολύ και κάναμε βόλτα. Είναι μια αναβαθμισμένη περιοχή δίπλα στο ποτάμι με μήκος 2-3 χιλιομέτρων. Στην περιοχή του ποταμού και παράλληλα στην αποβάθρα υπήρχαν πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια, τα οποία ήταν πανεπιστήμια και μουσεία.
Η περίφημη Ροτόντα στο Μαλεκόν:
Από πρώτη άποψη το Guayaquil μας άρεσε πάρα πολύ, όχι μόνο για την περιοχή του Μαλεκόν, αλλά και για τα ωραία κτίρια, τα πολλά αγάλματα που έχει και τα ωραία πάρκα. Έχει πολλά μαγαζιά και είναι ζωντανή πόλη. Όμως κατά τις 20:00 αρχίζουν όλα αυτά και κλείνουν. Όχι όλα πάντως, δηλαδή πάντα μπορείς να βρεις κάποιο μαγαζί. Εμείς μέχρι τις 8:30 που φτάσαμε εδώ στο ξενοδοχείο, ήταν κάμποσα ανοιχτά. Ο κόσμος που κυκλοφορούσε ήταν ποικίλος, δηλαδή έβλεπες και καλοντυμένους, και ζευγάρια, έβλεπες παρέες, έβλεπες ανθρώπους με το κινητό τους να μιλάνε ή να βγάζουν φωτογραφίες, έβλεπες όμως και άλλους που φαινόταν φτωχοί και άλλους να ζητιανεύουν. Άλλοι πουλούσαν νερό στα μπουκαλάκια και προσπαθούσαν να βγάλουν έτσι το μεροκάματό τους.
Όταν έβλεπα αυτά τα παιδιά να πουλάνε το νερό για 25 σεντς και θυμόμουν στα αεροδρόμια να το πουλούν 2,5 ευρώ, κάτι αισθάνομαι που δε θέλω να σας πω.