travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.762
- Likes
- 14.566
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρώτη μέρα πρωί: Γνωριμία με το Χαρτούμ.
- Πρώτη μέρα απόγευμα: Απογευματινή βαρκάδα στο Νείλο.
- Δεύτερη μέρα πρωί: Οι πρώτες δυσκολίες και η έξοδος από το Χαρτούμ.
- Δεύτερη μέρα απόγευμα: Τα πρώτα μνημεία. Old Dongola
- Τρίτη μέρα πρωί: Βόλτες στη σκόνη. Άνθρωποι και μνημεία.
- Τρίτη μέρα απόγευμα: Ηλιοβασίλεμα στο Νείλο της ερήμου.
- Τέταρτη μέρα πρωί: Το πέρασμα του Νείλου.
- Τέταρτη μέρα απόγευμα: Άφιξη στο Soleb.
- Πέμπτη μέρα πρωί: Νησί Sai στο Νείλο.
- Πέμπτη μέρα απόγευμα: Βόλτα στους αμμόλοφους.
- Έκτη μέρα: Με πυρετό στην έρημο. Οι πρώτες πυραμίδες.
- Έβδομη μέρα πρωί: Πυραμίδες και Ναοί (Temples) στην Καρίμα.
- Έβδομη μέρα απόγευμα: Πυραμίδες και Νείλος από ψηλά.
- Όγδοη μέρα πρωί: Στο δρόμο για το Μερόε.
- Όγδοη μέρα απόγευμα: Οι Πυραμίδες στο Μερόε.
- Ένατη μέρα πρωί: Πόλη των Βασιλέων.
- Ένατη μέρα απόγευμα: Ναοί μακριά από το Νείλο. Άφιξη στο Χαρτούμ.
- Αναχώρηση και σύνοψη του ταξιδιού
- Βίντεο
- Επίλογος
Πρώτη μέρα απόγευμα: Απογευματινή βαρκάδα στο Νείλο.
Είχαμε κουραστεί και γι αυτό πήγαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε για λίγο. Όντως στο δωμάτιο μείναμε για λίγο πάνω από μία ώρα και μετά με τα πόδια περάσαμε από το Μεγάλο Τζαμί της πόλης, που είναι κοντά στο ξενοδοχείο.
Κατόπιν προχωρήσαμε προς τον Μπλε Νείλο και την Λεωφόρο του Νείλου. Είναι διάσημη αλλά σήμερα έχει τόση σκόνη που δεν αξίζει για μεγάλη βόλτα. Περπατώντας άλλα 1500m φτάσαμε στη γέφυρα Tuti Bridge, από όπου φεύγουν οι βάρκες για να κάνουν βόλτα στον Νείλο. Βρήκαμε έναν τύπο ο οποίος μας ζητούσε 70 δολάρια για να μας πάει βόλτα, αλλά θα ήμασταν μόνο εγώ με την Ντίνα. Γι αυτό ήταν τόσο ακριβά. Φύγαμε βέβαια αλλά ένας άλλος παρακάτω μας ζητούσε 100 δολάρια.
Φύγαμε και από κει και αφού περάσαμε τη γέφυρα Τούτι, βρήκαμε έναν άλλο που ήταν έτοιμος να φύγει και είχε μέσα και άλλους ανθρώπους. Το διαπραγματεύτηκα και καταφέραμε με 18 περίπου δολάρια να κάνουμε μία βόλτα που πραγματικά άξιζε. Πήγαμε εκεί που συμβάλλει Λευκός και ο Μπλε Νείλος. Ήταν πολύ ωραίο το θέαμα της ένωσης των δύο μεγάλων αυτών ποταμών.
Και για όσους δε με γνωρίζουν:
Ουσιαστικά βέβαια υπάρχουν δυο σημεία που συμβάλουν οι ποταμοί. Θα το δείξω με ένα χάρτη γιατί είναι δύσκολο να το περιγράψω. Το νησί Τούτι είναι που δημιουργεί τα δυο σημεία συμβολής, το 1 και το 2 στο χάρτη. Όλες οι βάρκες πήγαιναν στο σημείο 1 που ήταν κοντά και δεν ξέρω αν το 2 έχει το ίδιο ενδιαφέρον. Σύμφωνα με το χάρτη στο σημείο 1 συμβάλει ο Μπλε και ο Λευκός αλλά το ποτάμι συνεχίζει με το όνομα Λευκός. Φαίνεται ότι το σημείο 2 είναι όπου Λευκός και Μπλε γίνονται Νείλος. Εμείς εκεί δεν πήγαμε. Ο γύρος του νησιού πρέπει να είναι πάνω από έξι χιλιόμετρα.
Είχα αλλάξει κάποια χρήματα το πρωί στον άνθρωπο που έχει το πρακτορείο για να έχω ντόπιο νόμισμα. Ήταν είκοσι ευρώ. Το απόγευμα στο ξενοδοχείο πριν φύγουμε άλλαξα άλλα 100 ευρώ. Η αλλαγή γίνεται 1 ευρώ προς 575 pounds, λίρες, του Σουδάν. Εγώ στο βαρκάρη έδωσα 10.000 λίρες. Μας είχαν πει ότι στο Βορρά δε θα είναι εύκολο να αλλάξουμε λεφτά. Δε μας είπαν όμως ότι δε θα μας χρειάζονταν κιόλας.
Μετά τη βαρκάδα κάνοντας βόλτα στο μισοσκόταδο, γυρίσαμε μέσα σε σκόνες και πολλά αυτοκίνητα στο ξενοδοχείο. Γενικά κόσμος δεν κυκλοφορούσε, εκτός από ένα σημείο που κάτι γινόταν το οποίο δεν καταλάβαμε και υπήρχε πολύς κόσμος. Δεν ήταν διαδήλωση, ούτε είχε φασαρία. Μάλιστα οι συγκεντρωμένοι ήταν νέοι καλοντυμένοι. Εκεί που υπάρχουν κυβερνητικά κτίρια δεν σε αφήνουν να τραβήξεις φωτογραφίες και πολλοί δρόμοι για τον ίδιο λόγο είναι κλειστοί. Ευτυχώς το βράδυ που γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο για να μην κάνουμε μεγάλο κύκλο ένας υπεύθυνος μας άφησε να περάσουμε από ένα τέτοιο δρόμο. Φτάσαμε νωρίς το ξενοδοχείο, περίπου στις 19:00, αλλά στο Σουδάν νυχτώνει λίγο πριν τις 18:00 και μείναμε στο δωμάτιο την υπόλοιπη βραδιά.
Να πούμε τώρα τις πρώτες εντυπώσεις από την πρωτεύουσα του Σουδάν. Καταρχήν ως πρωτεύουσα έχει τα μαύρα της τα χάλια (σκουπίδια, σκόνες και βρωμιά). Η φωτογράφιση έχει πρόβλημα γιατί οι άνθρωποι εδώ δεν είναι φιλικοί στις φωτογραφίες. Όχι μόνο στα κυβερνητικά κτίρια, που σημαίνει ακόμα και το πιο μικρό υπουργείο, αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι. Έτσι μερικές φορές που τραβάμε ξινίζουν τα μούτρα τους ή μας κάνουν εχθρικές χειρονομίες. Φυσικά δεν ισχύει για όλους και αργότερα στην επαρχία τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Πάντως γενικά φωτογραφίες τραβήξαμε αρκετές.
Στην πρωτεύουσα έχει και δύο-τρία, όχι παραπάνω, σημεία τα οποία μπορούσαμε να επισκεφτούμε και έχουν ενδιαφέρον. Όμως δεν έγινε είτε επειδή ήταν μακριά είπε επειδή κουράσαμε τον οδηγό με το να του λέμε συνέχεια να σταματήσει εδώ ή να μας πάει εκεί. Δεν έφερνε αντιρρήσεις αλλά δεν φαινόταν να το κάνει και με χαρά.
Υπήρχαν και μικρά καραβάκια αραγμένα για να πιεις καφέ. Δεν δοκιμάσαμε.
Η βόλτα στο ποτάμι τελικά άξιζε γιατί η ώρα ήταν πολύ καλή, αφού πήγαμε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα. Οι άντρες ντύνονται κανονικά όμως οι περισσότερες γυναίκες φοράνε μαντήλα και οι υπόλοιπες κρύβουν τελείως το πρόσωπό τους. Ουσιαστικά φοράνε μία μπούρκα από την οποία φαίνονται μόνο τα μάτια τους. Οι περισσότερες γυναίκες στην αγορά που πουλούσαν την πραμάτεια τους δεν φορούσαν μπούρκα, απλά ένα μαντήλι. Μερικές ήταν ντυμένες με πολύχρωμες παραδοσιακές στολές, όμως φοβόμουν την αντίδρασή τους και δεν τις τράβηξα καμία φωτογραφία. Νομίζω μία δεύτερη μέρα στο Χαρτούμ θα ήταν περιττή και άσκοπη. Κάτι θα είχαμε να δούμε αλλά θα ήταν κουραστικό.
Κάποια στιγμή σταματήσαμε για να βάλω μία κάρτα SIM στο τηλέφωνο μου. Μου κόστισε περίπου 17 δολάρια αλλά είχε internet 10 GB. Έμειναν αχρησιμοποίητα αφού στο Βορρά δεν είχε σχεδόν καθόλου σλημα. Συνήθως μόνο για τηλέφωνο. Συχνά ούτε και για αυτό.
Να πούμε εδώ ότι το ξενοδοχείο Ακροπόλ στο οποίο μένουμε είναι και το προξενείο της Ελλάδας στο Χαρτούμ, δηλαδή στο Σουδάν. Στην είσοδο του ξενοδοχείου έχει την επιγραφή: Επίτιμο Προξενείο Ελλάδος. Και δίπλα φυσικά η Ελληνική σημαία.
Η θερμοκρασία στο Χαρτούμ είναι υπέροχη. Έχει ζέστη αλλά καθόλου υγρασία. Στο αυτοκίνητο με ανοιχτό παράθυρο είναι Οκ και δε χρειάζεται κλιματισμός. Το βράδυ πέφτει λίγο η θερμοκρασία αλλά και το κοντό μανίκι είναι μια χαρά. Βέβαια εμείς από τις 7 ήμασταν μέσα. Αλλά και μετά δε νομίζω ότι κάνει κρύο γιατί το κλιματιστικό στο δωμάτιο χρειάζεται. Την εποχή που πήγαμε ξεκινούσε η κρύα περίοδος. Καλές θερμοκρασίες.
Εδώ για λόγους ασφαλείας επειδή στα χωριά που θα πάμε δεν ξέρουμε τι φαγητό θα μας προσφέρουν κρατάμε κονσέρβες και παξιμάδια. Μάλιστα κρατάμε και μερικά λεμόνια, γιατί δεν ξέραμε ότι εδώ έχει αρκετά. Αλκοόλ ούτε για δείγμα δεν έχει. Στο ξενοδοχείο μας είπαν ότι φέρνουν μόνο ως διπλωματικές αποστολές. Αν τα έβρισκαν λέει στη βαλίτσα μας θα μας τα έχυναν κάτω μπροστά μας. Το καθεστώς είναι ισλαμικό σε βαριά μορφή, και φυσικά το πολίτευμα δικτατορία. Παντού βλέπεις αστυνομία και στρατό.
Είχαμε κουραστεί και γι αυτό πήγαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε για λίγο. Όντως στο δωμάτιο μείναμε για λίγο πάνω από μία ώρα και μετά με τα πόδια περάσαμε από το Μεγάλο Τζαμί της πόλης, που είναι κοντά στο ξενοδοχείο.
Κατόπιν προχωρήσαμε προς τον Μπλε Νείλο και την Λεωφόρο του Νείλου. Είναι διάσημη αλλά σήμερα έχει τόση σκόνη που δεν αξίζει για μεγάλη βόλτα. Περπατώντας άλλα 1500m φτάσαμε στη γέφυρα Tuti Bridge, από όπου φεύγουν οι βάρκες για να κάνουν βόλτα στον Νείλο. Βρήκαμε έναν τύπο ο οποίος μας ζητούσε 70 δολάρια για να μας πάει βόλτα, αλλά θα ήμασταν μόνο εγώ με την Ντίνα. Γι αυτό ήταν τόσο ακριβά. Φύγαμε βέβαια αλλά ένας άλλος παρακάτω μας ζητούσε 100 δολάρια.
Φύγαμε και από κει και αφού περάσαμε τη γέφυρα Τούτι, βρήκαμε έναν άλλο που ήταν έτοιμος να φύγει και είχε μέσα και άλλους ανθρώπους. Το διαπραγματεύτηκα και καταφέραμε με 18 περίπου δολάρια να κάνουμε μία βόλτα που πραγματικά άξιζε. Πήγαμε εκεί που συμβάλλει Λευκός και ο Μπλε Νείλος. Ήταν πολύ ωραίο το θέαμα της ένωσης των δύο μεγάλων αυτών ποταμών.
Και για όσους δε με γνωρίζουν:
Ουσιαστικά βέβαια υπάρχουν δυο σημεία που συμβάλουν οι ποταμοί. Θα το δείξω με ένα χάρτη γιατί είναι δύσκολο να το περιγράψω. Το νησί Τούτι είναι που δημιουργεί τα δυο σημεία συμβολής, το 1 και το 2 στο χάρτη. Όλες οι βάρκες πήγαιναν στο σημείο 1 που ήταν κοντά και δεν ξέρω αν το 2 έχει το ίδιο ενδιαφέρον. Σύμφωνα με το χάρτη στο σημείο 1 συμβάλει ο Μπλε και ο Λευκός αλλά το ποτάμι συνεχίζει με το όνομα Λευκός. Φαίνεται ότι το σημείο 2 είναι όπου Λευκός και Μπλε γίνονται Νείλος. Εμείς εκεί δεν πήγαμε. Ο γύρος του νησιού πρέπει να είναι πάνω από έξι χιλιόμετρα.
Είχα αλλάξει κάποια χρήματα το πρωί στον άνθρωπο που έχει το πρακτορείο για να έχω ντόπιο νόμισμα. Ήταν είκοσι ευρώ. Το απόγευμα στο ξενοδοχείο πριν φύγουμε άλλαξα άλλα 100 ευρώ. Η αλλαγή γίνεται 1 ευρώ προς 575 pounds, λίρες, του Σουδάν. Εγώ στο βαρκάρη έδωσα 10.000 λίρες. Μας είχαν πει ότι στο Βορρά δε θα είναι εύκολο να αλλάξουμε λεφτά. Δε μας είπαν όμως ότι δε θα μας χρειάζονταν κιόλας.
Μετά τη βαρκάδα κάνοντας βόλτα στο μισοσκόταδο, γυρίσαμε μέσα σε σκόνες και πολλά αυτοκίνητα στο ξενοδοχείο. Γενικά κόσμος δεν κυκλοφορούσε, εκτός από ένα σημείο που κάτι γινόταν το οποίο δεν καταλάβαμε και υπήρχε πολύς κόσμος. Δεν ήταν διαδήλωση, ούτε είχε φασαρία. Μάλιστα οι συγκεντρωμένοι ήταν νέοι καλοντυμένοι. Εκεί που υπάρχουν κυβερνητικά κτίρια δεν σε αφήνουν να τραβήξεις φωτογραφίες και πολλοί δρόμοι για τον ίδιο λόγο είναι κλειστοί. Ευτυχώς το βράδυ που γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο για να μην κάνουμε μεγάλο κύκλο ένας υπεύθυνος μας άφησε να περάσουμε από ένα τέτοιο δρόμο. Φτάσαμε νωρίς το ξενοδοχείο, περίπου στις 19:00, αλλά στο Σουδάν νυχτώνει λίγο πριν τις 18:00 και μείναμε στο δωμάτιο την υπόλοιπη βραδιά.
Να πούμε τώρα τις πρώτες εντυπώσεις από την πρωτεύουσα του Σουδάν. Καταρχήν ως πρωτεύουσα έχει τα μαύρα της τα χάλια (σκουπίδια, σκόνες και βρωμιά). Η φωτογράφιση έχει πρόβλημα γιατί οι άνθρωποι εδώ δεν είναι φιλικοί στις φωτογραφίες. Όχι μόνο στα κυβερνητικά κτίρια, που σημαίνει ακόμα και το πιο μικρό υπουργείο, αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι. Έτσι μερικές φορές που τραβάμε ξινίζουν τα μούτρα τους ή μας κάνουν εχθρικές χειρονομίες. Φυσικά δεν ισχύει για όλους και αργότερα στην επαρχία τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Πάντως γενικά φωτογραφίες τραβήξαμε αρκετές.
Στην πρωτεύουσα έχει και δύο-τρία, όχι παραπάνω, σημεία τα οποία μπορούσαμε να επισκεφτούμε και έχουν ενδιαφέρον. Όμως δεν έγινε είτε επειδή ήταν μακριά είπε επειδή κουράσαμε τον οδηγό με το να του λέμε συνέχεια να σταματήσει εδώ ή να μας πάει εκεί. Δεν έφερνε αντιρρήσεις αλλά δεν φαινόταν να το κάνει και με χαρά.
Υπήρχαν και μικρά καραβάκια αραγμένα για να πιεις καφέ. Δεν δοκιμάσαμε.
Η βόλτα στο ποτάμι τελικά άξιζε γιατί η ώρα ήταν πολύ καλή, αφού πήγαμε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα. Οι άντρες ντύνονται κανονικά όμως οι περισσότερες γυναίκες φοράνε μαντήλα και οι υπόλοιπες κρύβουν τελείως το πρόσωπό τους. Ουσιαστικά φοράνε μία μπούρκα από την οποία φαίνονται μόνο τα μάτια τους. Οι περισσότερες γυναίκες στην αγορά που πουλούσαν την πραμάτεια τους δεν φορούσαν μπούρκα, απλά ένα μαντήλι. Μερικές ήταν ντυμένες με πολύχρωμες παραδοσιακές στολές, όμως φοβόμουν την αντίδρασή τους και δεν τις τράβηξα καμία φωτογραφία. Νομίζω μία δεύτερη μέρα στο Χαρτούμ θα ήταν περιττή και άσκοπη. Κάτι θα είχαμε να δούμε αλλά θα ήταν κουραστικό.
Κάποια στιγμή σταματήσαμε για να βάλω μία κάρτα SIM στο τηλέφωνο μου. Μου κόστισε περίπου 17 δολάρια αλλά είχε internet 10 GB. Έμειναν αχρησιμοποίητα αφού στο Βορρά δεν είχε σχεδόν καθόλου σλημα. Συνήθως μόνο για τηλέφωνο. Συχνά ούτε και για αυτό.
Να πούμε εδώ ότι το ξενοδοχείο Ακροπόλ στο οποίο μένουμε είναι και το προξενείο της Ελλάδας στο Χαρτούμ, δηλαδή στο Σουδάν. Στην είσοδο του ξενοδοχείου έχει την επιγραφή: Επίτιμο Προξενείο Ελλάδος. Και δίπλα φυσικά η Ελληνική σημαία.
Η θερμοκρασία στο Χαρτούμ είναι υπέροχη. Έχει ζέστη αλλά καθόλου υγρασία. Στο αυτοκίνητο με ανοιχτό παράθυρο είναι Οκ και δε χρειάζεται κλιματισμός. Το βράδυ πέφτει λίγο η θερμοκρασία αλλά και το κοντό μανίκι είναι μια χαρά. Βέβαια εμείς από τις 7 ήμασταν μέσα. Αλλά και μετά δε νομίζω ότι κάνει κρύο γιατί το κλιματιστικό στο δωμάτιο χρειάζεται. Την εποχή που πήγαμε ξεκινούσε η κρύα περίοδος. Καλές θερμοκρασίες.
Εδώ για λόγους ασφαλείας επειδή στα χωριά που θα πάμε δεν ξέρουμε τι φαγητό θα μας προσφέρουν κρατάμε κονσέρβες και παξιμάδια. Μάλιστα κρατάμε και μερικά λεμόνια, γιατί δεν ξέραμε ότι εδώ έχει αρκετά. Αλκοόλ ούτε για δείγμα δεν έχει. Στο ξενοδοχείο μας είπαν ότι φέρνουν μόνο ως διπλωματικές αποστολές. Αν τα έβρισκαν λέει στη βαλίτσα μας θα μας τα έχυναν κάτω μπροστά μας. Το καθεστώς είναι ισλαμικό σε βαριά μορφή, και φυσικά το πολίτευμα δικτατορία. Παντού βλέπεις αστυνομία και στρατό.