travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.731
- Likes
- 14.344
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρώτη μέρα πρωί: Γνωριμία με το Χαρτούμ.
- Πρώτη μέρα απόγευμα: Απογευματινή βαρκάδα στο Νείλο.
- Δεύτερη μέρα πρωί: Οι πρώτες δυσκολίες και η έξοδος από το Χαρτούμ.
- Δεύτερη μέρα απόγευμα: Τα πρώτα μνημεία. Old Dongola
- Τρίτη μέρα πρωί: Βόλτες στη σκόνη. Άνθρωποι και μνημεία.
- Τρίτη μέρα απόγευμα: Ηλιοβασίλεμα στο Νείλο της ερήμου.
- Τέταρτη μέρα πρωί: Το πέρασμα του Νείλου.
- Τέταρτη μέρα απόγευμα: Άφιξη στο Soleb.
- Πέμπτη μέρα πρωί: Νησί Sai στο Νείλο.
- Πέμπτη μέρα απόγευμα: Βόλτα στους αμμόλοφους.
- Έκτη μέρα: Με πυρετό στην έρημο. Οι πρώτες πυραμίδες.
- Έβδομη μέρα πρωί: Πυραμίδες και Ναοί (Temples) στην Καρίμα.
- Έβδομη μέρα απόγευμα: Πυραμίδες και Νείλος από ψηλά.
- Όγδοη μέρα πρωί: Στο δρόμο για το Μερόε.
- Όγδοη μέρα απόγευμα: Οι Πυραμίδες στο Μερόε.
- Ένατη μέρα πρωί: Πόλη των Βασιλέων.
- Ένατη μέρα απόγευμα: Ναοί μακριά από το Νείλο. Άφιξη στο Χαρτούμ.
- Αναχώρηση και σύνοψη του ταξιδιού
- Βίντεο
- Επίλογος
Δεύτερη μέρα απόγευμα: Τα πρώτα μνημεία. Old Dongola
Ε, μετά φύγαμε με ένα σαράβαλο Land Cruiser σαράντα ετών για τον προορισμό μας. Από το Χαρτούμ φύγαμε σχεδόν στις δώδεκα και η πρώτη στάση για να δούμε αξιοθέατο ήταν κάπου 380 χιλιόμετρα μακριά. Ήταν η Old Dongola. Σε όλη τη διαδρομή είχε ο δρόμος φράγματα για έλεγχο από αστυνομικούς, από την Εθνική ασφάλεια ή από το στρατό. Σε πολλούς έδινε ένα χαρτί που έλεγε πως είμαστε τουρίστες. Πριν φτάσουμε ήθελε να σταματήσει για να φάμε μεσημεριανό. Εμείς δεν τον αφήσαμε, μη χάσουμε κι άλλο χρόνο. Η Old Dongola είναι στην περιοχή της Νουβίας και παλιά ήταν πέρασμα για τα καραβάνια της Αφρικής.
Τελικά φτάσαμε στην Αρχαία Dongola στις 4. Εκεί είχε διάφορα να δούμε. Την παλιά πόλη, κάτι ερείπια δηλαδή αλλά μας άρεσαν, τους μεγάλους σα μικρές εκκλησίες τάφους των Σούφι (σέκτα μουσουλμάνων) και δύο παλιές Χριστιανικές εκκλησίες. Είχε σε ένα σημείο το χριστιανικό μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, αλλά δεν είχαμε χρόνο να το επισκεφτούμε. Περάσαμε δίπλα και το φωτογραφίσαμε. Ανεβήκαμε όμως στο λόφο που ήταν ένα παλιό «κάστρο» (The Throne Hall building) του 9ου αιώνα μΧ, που το είχαν μετατρέψει σε τζαμί τον 14ο αιώνα. Όλα αυτά ήταν κλειστά αλλά τα έβλεπες απέξω. Ήταν όμορφο περιβάλλον και η ώρα καλή, χωρίς ζέστη. Όλα δίπλα στο Νείλο.
Τάφους των Σούφι είδαμε σε πολλά μέρη, αλλά πουθενά αλλού τόσο πολλούς μαζεμένους.
Γενικά επειδή αργήσαμε από το Χαρτούμ είχαμε μια βιασύνη. Την πρώτη μέρα είχαμε πολλά χιλιόμετρα να κάνουμε. Δίπλα σε αυτές τις αρχαιότητες υπήρχε ένα μικρό πορθμείο και μέχρι να πέσει ο ήλιος έπρεπε να πάρουμε το Φέρι να μας πάει στην απέναντι πλευρά του Νείλου. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος της βιασύνης μας όλη τη μέρα. Εδώ δεν έχει πολλές γέφυρες. Βόρεια του Χαρτούμ μέχρι την Αίγυπτο, μια απόσταση περίπου 800 χιλιόμετρα έχει μόνο τρεις. Πάμε λοιπόν να φύγουμε από τις αρχαιότητες για το πορθμείο και βλέπουμε ότι μας είχε πιάσει λάστιχο μπροστά δεξιά. Κάναμε δύσκολα την αλλαγή γιατί ήμαστε σε αμμώδες έδαφος και ο γρύλος βούλιαζε. Βάζουμε από κάτω μια πέτρα και το αλλάζουμε. Τρέχουμε για το Φέρι. Πιστεύαμε ότι θα το προλαβαίναμε. Ναι, εκεί ήταν αλλά είχε μηχανική βλάβη και είχε σταματήσει τη μεταφορά.
Επομένως έπρεπε να πάμε τριάντα χιλιόμετρα πίσω στη γέφυρα. Τι να κάνουμε; Γυρίσαμε πίσω και μόλις περάσαμε τη γέφυρα σε ένα βουλκανιζατέρ έφτιαξε τη ρόδα με ένα πρωτόγονο σύστημα. Όλα με το χέρι εκτός από τον αέρα που είχε αντλία. Το περιποιήθηκαν το λάστιχο λες και έκαναν ανταύγειες σε κεφάλι μοντέλου. Φάγαμε κι εκεί μια ώρα.
Φυσικά είχε νυχτώσει για καλά. Είχαμε ακόμα κάπου 250 χιλιόμετρα για το μέρος που θα μέναμε. Ούτε λόγος φυσικά για επίσκεψη στον Αρχαιολογικό χώρο της Κέρμα, που ήταν η επόμενη στάση μας. Όμως στη νέα πόλη Dongola σταματήσαμε για φαγητό. Φάγαμε κοτόπουλο στο μπάρμπεκιου με τα χέρια χωρίς πιρούνι. Η Ντίνα φυσικά δεν ακούμπησε τίποτα. Ήπια και ένα χυμό γκρέιπ φρουτ γεμάτο ζάχαρη. Του είχε πει ότι τον θέλω χωρίς αλλά εδώ δε σκάνε για λεπτομέρειες.
Κάναμε τη σκέψη να διανυκτερεύσουμε εκεί αλλά δεν το κάναμε. Φύγαμε για το χωριό που θα μέναμε και λεγόταν Τούμπους. Βρισκόταν αρκετά χιλιόμετρα μετά την Κέρμα. Φτάσαμε στις 11 το βράδυ. Ξύπνησε μια γυναίκα και μας έδωσε ένα άθλιο δωμάτιο.
Η φωτογραφία τα δείχνει όλα ωραία. Προσέξτε όμως τη βρωμιά στα στρώματα.
Είχε δύο μικρά σιδερένια ή ξύλινα, δε θυμάμαι, κρεβάτια με πολυτελή αλλά βρώμικα και παμπάλαια καλύμματα. Τα ρίξαμε κάτω στο πάτωμα και αντικρίζουμε δυο σκισμένα και ακόμα πιο βρώμικα στρώματα. Τι να κάνουμε μέσα στα μεσάνυχτα; Στρώσαμε τα sleeping bags και πέσαμε για ύπνο. Εμένα το κρεβάτι δε με χώραγε. Δεν είχε μήκος πάνω από 170 εκατοστά. Κοιμήθηκα περίπου τέσσερις ώρες. Η Ντίνα έφαγε μια κονσέρβα και εγώ ήπια λίγη ρακή.
Το θέμα ήταν η τουαλέτα που βρισκόταν στην αυλή. Τουρκικό στυλ. Χωρίς νιπτήρα. Ευτυχώς είχε μια μικρή βρυσούλα για τα πόδια. Πλέναμε τουλάχιστον τα δόντια μας. Και μείναμε δύο βραδιές.
Ε, μετά φύγαμε με ένα σαράβαλο Land Cruiser σαράντα ετών για τον προορισμό μας. Από το Χαρτούμ φύγαμε σχεδόν στις δώδεκα και η πρώτη στάση για να δούμε αξιοθέατο ήταν κάπου 380 χιλιόμετρα μακριά. Ήταν η Old Dongola. Σε όλη τη διαδρομή είχε ο δρόμος φράγματα για έλεγχο από αστυνομικούς, από την Εθνική ασφάλεια ή από το στρατό. Σε πολλούς έδινε ένα χαρτί που έλεγε πως είμαστε τουρίστες. Πριν φτάσουμε ήθελε να σταματήσει για να φάμε μεσημεριανό. Εμείς δεν τον αφήσαμε, μη χάσουμε κι άλλο χρόνο. Η Old Dongola είναι στην περιοχή της Νουβίας και παλιά ήταν πέρασμα για τα καραβάνια της Αφρικής.
Τελικά φτάσαμε στην Αρχαία Dongola στις 4. Εκεί είχε διάφορα να δούμε. Την παλιά πόλη, κάτι ερείπια δηλαδή αλλά μας άρεσαν, τους μεγάλους σα μικρές εκκλησίες τάφους των Σούφι (σέκτα μουσουλμάνων) και δύο παλιές Χριστιανικές εκκλησίες. Είχε σε ένα σημείο το χριστιανικό μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, αλλά δεν είχαμε χρόνο να το επισκεφτούμε. Περάσαμε δίπλα και το φωτογραφίσαμε. Ανεβήκαμε όμως στο λόφο που ήταν ένα παλιό «κάστρο» (The Throne Hall building) του 9ου αιώνα μΧ, που το είχαν μετατρέψει σε τζαμί τον 14ο αιώνα. Όλα αυτά ήταν κλειστά αλλά τα έβλεπες απέξω. Ήταν όμορφο περιβάλλον και η ώρα καλή, χωρίς ζέστη. Όλα δίπλα στο Νείλο.
Τάφους των Σούφι είδαμε σε πολλά μέρη, αλλά πουθενά αλλού τόσο πολλούς μαζεμένους.
Γενικά επειδή αργήσαμε από το Χαρτούμ είχαμε μια βιασύνη. Την πρώτη μέρα είχαμε πολλά χιλιόμετρα να κάνουμε. Δίπλα σε αυτές τις αρχαιότητες υπήρχε ένα μικρό πορθμείο και μέχρι να πέσει ο ήλιος έπρεπε να πάρουμε το Φέρι να μας πάει στην απέναντι πλευρά του Νείλου. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος της βιασύνης μας όλη τη μέρα. Εδώ δεν έχει πολλές γέφυρες. Βόρεια του Χαρτούμ μέχρι την Αίγυπτο, μια απόσταση περίπου 800 χιλιόμετρα έχει μόνο τρεις. Πάμε λοιπόν να φύγουμε από τις αρχαιότητες για το πορθμείο και βλέπουμε ότι μας είχε πιάσει λάστιχο μπροστά δεξιά. Κάναμε δύσκολα την αλλαγή γιατί ήμαστε σε αμμώδες έδαφος και ο γρύλος βούλιαζε. Βάζουμε από κάτω μια πέτρα και το αλλάζουμε. Τρέχουμε για το Φέρι. Πιστεύαμε ότι θα το προλαβαίναμε. Ναι, εκεί ήταν αλλά είχε μηχανική βλάβη και είχε σταματήσει τη μεταφορά.
Επομένως έπρεπε να πάμε τριάντα χιλιόμετρα πίσω στη γέφυρα. Τι να κάνουμε; Γυρίσαμε πίσω και μόλις περάσαμε τη γέφυρα σε ένα βουλκανιζατέρ έφτιαξε τη ρόδα με ένα πρωτόγονο σύστημα. Όλα με το χέρι εκτός από τον αέρα που είχε αντλία. Το περιποιήθηκαν το λάστιχο λες και έκαναν ανταύγειες σε κεφάλι μοντέλου. Φάγαμε κι εκεί μια ώρα.
Φυσικά είχε νυχτώσει για καλά. Είχαμε ακόμα κάπου 250 χιλιόμετρα για το μέρος που θα μέναμε. Ούτε λόγος φυσικά για επίσκεψη στον Αρχαιολογικό χώρο της Κέρμα, που ήταν η επόμενη στάση μας. Όμως στη νέα πόλη Dongola σταματήσαμε για φαγητό. Φάγαμε κοτόπουλο στο μπάρμπεκιου με τα χέρια χωρίς πιρούνι. Η Ντίνα φυσικά δεν ακούμπησε τίποτα. Ήπια και ένα χυμό γκρέιπ φρουτ γεμάτο ζάχαρη. Του είχε πει ότι τον θέλω χωρίς αλλά εδώ δε σκάνε για λεπτομέρειες.
Κάναμε τη σκέψη να διανυκτερεύσουμε εκεί αλλά δεν το κάναμε. Φύγαμε για το χωριό που θα μέναμε και λεγόταν Τούμπους. Βρισκόταν αρκετά χιλιόμετρα μετά την Κέρμα. Φτάσαμε στις 11 το βράδυ. Ξύπνησε μια γυναίκα και μας έδωσε ένα άθλιο δωμάτιο.
Η φωτογραφία τα δείχνει όλα ωραία. Προσέξτε όμως τη βρωμιά στα στρώματα.
Είχε δύο μικρά σιδερένια ή ξύλινα, δε θυμάμαι, κρεβάτια με πολυτελή αλλά βρώμικα και παμπάλαια καλύμματα. Τα ρίξαμε κάτω στο πάτωμα και αντικρίζουμε δυο σκισμένα και ακόμα πιο βρώμικα στρώματα. Τι να κάνουμε μέσα στα μεσάνυχτα; Στρώσαμε τα sleeping bags και πέσαμε για ύπνο. Εμένα το κρεβάτι δε με χώραγε. Δεν είχε μήκος πάνω από 170 εκατοστά. Κοιμήθηκα περίπου τέσσερις ώρες. Η Ντίνα έφαγε μια κονσέρβα και εγώ ήπια λίγη ρακή.
Το θέμα ήταν η τουαλέτα που βρισκόταν στην αυλή. Τουρκικό στυλ. Χωρίς νιπτήρα. Ευτυχώς είχε μια μικρή βρυσούλα για τα πόδια. Πλέναμε τουλάχιστον τα δόντια μας. Και μείναμε δύο βραδιές.