travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.731
- Likes
- 14.343
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρώτη μέρα πρωί: Γνωριμία με το Χαρτούμ.
- Πρώτη μέρα απόγευμα: Απογευματινή βαρκάδα στο Νείλο.
- Δεύτερη μέρα πρωί: Οι πρώτες δυσκολίες και η έξοδος από το Χαρτούμ.
- Δεύτερη μέρα απόγευμα: Τα πρώτα μνημεία. Old Dongola
- Τρίτη μέρα πρωί: Βόλτες στη σκόνη. Άνθρωποι και μνημεία.
- Τρίτη μέρα απόγευμα: Ηλιοβασίλεμα στο Νείλο της ερήμου.
- Τέταρτη μέρα πρωί: Το πέρασμα του Νείλου.
- Τέταρτη μέρα απόγευμα: Άφιξη στο Soleb.
- Πέμπτη μέρα πρωί: Νησί Sai στο Νείλο.
- Πέμπτη μέρα απόγευμα: Βόλτα στους αμμόλοφους.
- Έκτη μέρα: Με πυρετό στην έρημο. Οι πρώτες πυραμίδες.
- Έβδομη μέρα πρωί: Πυραμίδες και Ναοί (Temples) στην Καρίμα.
- Έβδομη μέρα απόγευμα: Πυραμίδες και Νείλος από ψηλά.
- Όγδοη μέρα πρωί: Στο δρόμο για το Μερόε.
- Όγδοη μέρα απόγευμα: Οι Πυραμίδες στο Μερόε.
- Ένατη μέρα πρωί: Πόλη των Βασιλέων.
- Ένατη μέρα απόγευμα: Ναοί μακριά από το Νείλο. Άφιξη στο Χαρτούμ.
- Αναχώρηση και σύνοψη του ταξιδιού
- Βίντεο
- Επίλογος
Τέταρτη μέρα απόγευμα: Άφιξη στο Soleb.
Όταν επί τέλους περάσαμε στη δυτική πλευρά ήταν η ώρα 13:00 και ο οδηγός μας έπρεπε να μας ταΐσει. Έτσι μόλις βγήκαμε από το φερυ κάτσαμε σε ένα μαγαζάκι, για ντόπιους φυσικά, δίπλα στο Νείλο να φάμε. Για καθαριότητα ας μη μιλήσω. Εγώ πάντως έφαγα χωρίς πρόβλημα. Η Ντίνα όχι. Έφαγα λίγα κομμάτια αρνίσιο μάλλον κρέας και ένα πιάτο με κουκιά. Όμως το ωραίο ήταν ότι βγάλαμε το τραπέζι έξω, κάτω από τους φοίνικες να φάμε. Μέχρι τότε δεν υπήρχε κανείς πελάτης έξω, όλοι ήταν μέσα στη σκιά. Μόλις καθίσαμε ήρθαν λίγο πιο εκεί τέσσερις πέντε ντόπιοι και δήθεν άραξαν να χαλαρώσουν. Όχι ασφαλώς. Ήθελαν να βλέπουν πως το κάνουν οι λευκοί. Δε μου φάνηκε παράξενο..
Και για τις λεπτομέρειες του φαγητού:
Κανονικά από εκείνη την πλευρά του Νείλου θα πηγαίναμε καρφί για το μέρος που θα κοιμόμασταν. Όμως ο οδηγός μας για να μας καλοπιάσει αποφάσισε να μας πάει να δούμε ένα τέμπλο του Ακενατόν. Ήταν τρεις κολώνες όρθιες και πολλές κομμάτια στο χώμα. Μια χαρά ήταν.
Μετά συνεχίσαμε αρκετά στο χωματόδρομο και τέλος μπήκαμε στην άσφαλτο για να φτάσουμε στον προορισμό μας, που ήταν το χωριό Σόλεμπ. Πήγαμε στο σπίτι που θα μέναμε και ήταν μια έκπληξη. Ευχάριστη. Ήταν σχετικά καθαρό και τελείως καινούργιο. Διαλέξαμε ένα δωμάτιο και στα γρήγορα ταχτοποιηθήκαμε.
Στα σπίτια που μείναμε η μοναδική πετσέτα που είδαμε ήταν αυτή που φαίνεται στην επόμενη φωτογραφία πάνω στο κλιματιστικό. Μάλλον δεν κατάλαβαν περί τίνοςε πρόκειται και το πέρασαν για σεμεδάκι:
Επειδή ήταν αργά φύγαμε αμέσως για ένα Αρχαιολογικό χώρο στα διακόσια μέτρα από εμάς. Ήταν πανέμορφος και η ώρα πολύ καλή αφού πλησίαζε το ηλιοβασίλεμα. Απολαύσαμε την επίσκεψη και με το παραπάνω. Ο χώρος ήταν μεγάλος με πολλούς κίονες σε καλή κατάσταση και ορισμένους τοίχους.
Προς το τέλος της επίσκεψης εμφανίστηκαν τρία τζιπ με τουρίστες. Ενώ εμείς καθίσαμε στο χώρο πάνω από μια ώρα, εκείνοι δεν έμειναν πάνω από ένα τέταρτο, αφού βράδιαζε. Μάλιστα όλοι αυτοί ήρθαν και έμειναν στο ίδιο σπίτι που μέναμε κι εμείς. Αργότερα πιάσαμε την κουβέντα με δύο από αυτούς και μας είπαν πως είναι από μία διεθνή ταξιδιωτική ομάδα με το όνομα Young pioneer tours και κάνουν ταξίδια σε περίεργους προορισμούς. Μαζεύονται από διάφορα μέρη του κόσμου σε ένα προγραμματισμένο ταξίδι. Ο καθένας μένει για όσο θέλει και πληρώνει ανάλογα. Νομίζω όμως ότι είναι αρκετά ακριβοί.
Όλα καλά εδώ, λέμε τώρα, αλλά οι τουαλέτες είναι μακριά από τα δωμάτιο που μένουμε και είναι δύσκολο του πλύσιμο των χεριών. Δεν υπάρχει νιπτήρας και μόνο μια βρύση σε μια ντουζιέρα. Πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή. Εδώ οι τουαλέτες ήταν χωριστά και σε απόσταση από τις ντουζιέρες.
Από την ταράτσα του σπιτιού που μέναμε φαινόταν ο αρχαιολογικός χώρος:
Όταν επί τέλους περάσαμε στη δυτική πλευρά ήταν η ώρα 13:00 και ο οδηγός μας έπρεπε να μας ταΐσει. Έτσι μόλις βγήκαμε από το φερυ κάτσαμε σε ένα μαγαζάκι, για ντόπιους φυσικά, δίπλα στο Νείλο να φάμε. Για καθαριότητα ας μη μιλήσω. Εγώ πάντως έφαγα χωρίς πρόβλημα. Η Ντίνα όχι. Έφαγα λίγα κομμάτια αρνίσιο μάλλον κρέας και ένα πιάτο με κουκιά. Όμως το ωραίο ήταν ότι βγάλαμε το τραπέζι έξω, κάτω από τους φοίνικες να φάμε. Μέχρι τότε δεν υπήρχε κανείς πελάτης έξω, όλοι ήταν μέσα στη σκιά. Μόλις καθίσαμε ήρθαν λίγο πιο εκεί τέσσερις πέντε ντόπιοι και δήθεν άραξαν να χαλαρώσουν. Όχι ασφαλώς. Ήθελαν να βλέπουν πως το κάνουν οι λευκοί. Δε μου φάνηκε παράξενο..
Και για τις λεπτομέρειες του φαγητού:
Κανονικά από εκείνη την πλευρά του Νείλου θα πηγαίναμε καρφί για το μέρος που θα κοιμόμασταν. Όμως ο οδηγός μας για να μας καλοπιάσει αποφάσισε να μας πάει να δούμε ένα τέμπλο του Ακενατόν. Ήταν τρεις κολώνες όρθιες και πολλές κομμάτια στο χώμα. Μια χαρά ήταν.
Μετά συνεχίσαμε αρκετά στο χωματόδρομο και τέλος μπήκαμε στην άσφαλτο για να φτάσουμε στον προορισμό μας, που ήταν το χωριό Σόλεμπ. Πήγαμε στο σπίτι που θα μέναμε και ήταν μια έκπληξη. Ευχάριστη. Ήταν σχετικά καθαρό και τελείως καινούργιο. Διαλέξαμε ένα δωμάτιο και στα γρήγορα ταχτοποιηθήκαμε.
Στα σπίτια που μείναμε η μοναδική πετσέτα που είδαμε ήταν αυτή που φαίνεται στην επόμενη φωτογραφία πάνω στο κλιματιστικό. Μάλλον δεν κατάλαβαν περί τίνοςε πρόκειται και το πέρασαν για σεμεδάκι:
Επειδή ήταν αργά φύγαμε αμέσως για ένα Αρχαιολογικό χώρο στα διακόσια μέτρα από εμάς. Ήταν πανέμορφος και η ώρα πολύ καλή αφού πλησίαζε το ηλιοβασίλεμα. Απολαύσαμε την επίσκεψη και με το παραπάνω. Ο χώρος ήταν μεγάλος με πολλούς κίονες σε καλή κατάσταση και ορισμένους τοίχους.
Προς το τέλος της επίσκεψης εμφανίστηκαν τρία τζιπ με τουρίστες. Ενώ εμείς καθίσαμε στο χώρο πάνω από μια ώρα, εκείνοι δεν έμειναν πάνω από ένα τέταρτο, αφού βράδιαζε. Μάλιστα όλοι αυτοί ήρθαν και έμειναν στο ίδιο σπίτι που μέναμε κι εμείς. Αργότερα πιάσαμε την κουβέντα με δύο από αυτούς και μας είπαν πως είναι από μία διεθνή ταξιδιωτική ομάδα με το όνομα Young pioneer tours και κάνουν ταξίδια σε περίεργους προορισμούς. Μαζεύονται από διάφορα μέρη του κόσμου σε ένα προγραμματισμένο ταξίδι. Ο καθένας μένει για όσο θέλει και πληρώνει ανάλογα. Νομίζω όμως ότι είναι αρκετά ακριβοί.
Όλα καλά εδώ, λέμε τώρα, αλλά οι τουαλέτες είναι μακριά από τα δωμάτιο που μένουμε και είναι δύσκολο του πλύσιμο των χεριών. Δεν υπάρχει νιπτήρας και μόνο μια βρύση σε μια ντουζιέρα. Πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή. Εδώ οι τουαλέτες ήταν χωριστά και σε απόσταση από τις ντουζιέρες.
Από την ταράτσα του σπιτιού που μέναμε φαινόταν ο αρχαιολογικός χώρος: