travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.762
- Likes
- 14.553
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ταξίδι
- Auckland
- Νότιο Νησί
- Διαδρομές στη φύση
- Προς διανυκτέρευση
- Διαδρομή προς Νότο
- Queenstown
- Te Anau - ακόμα νοτιότερα
- Doubtful Sound
- Κρουαζιέρα
- Ακόμα πιο νότια
- Milford Sound
- Η κρουαζιέρα στο Milford Sound
- Πάλι στο δρόμο
- Επιστροφή στο Βορρά
- Mount Aspiring NP & Franz Josef
- Παραμονή Πρωτοχρονιάς
- Η μέρα δεν πήγε χαμένη!
- Arthur’s Pass & Christchurch
- Christchurch
- Βόρειο Νησί, Rotorua
- Εντυπώσεις απο Rotorua
- Rotorua - σούπερ γεωθερμικά
- Ροτορούα, Whakarewarewa
- Waimangu Volcanic Valley
- Wairakei Terraces
- Forgotten World Road, New Plymouth
- Γεωθερμία ξανά
- Forgotten World Road
- Mt. Taranaki
- Waitomo Caves
- Τελευταία μέρα
- Κρατήρες και τέλος
Κρατήρες και τέλος
Μετά πήγαμε στους κρατήρες Mt Eden και One tree Hill. Τους περπατήσαμε όπως και πολλοί τουρίστες μέσα στον καυτό ήλιο. Ευτυχώς πότε πότε έμπαινε στη μέση και κάποιο σύννεφο για σκιά. Μου θύμισαν λίγο ανάλογους κρατήρες στην Ισλανδία. Από τους λόφους είχες μια καλή θέα της πόλης. Το όνομα του δεύτερου από τους δυο, One tree Hill, μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να μάθω πως προήλθε, γιατί είναι όντως περίεργο: Λόφος του ενός δένδρου! Την ονομασία την έδωσαν οι πρώτοι άποικοι λόγω ενός και μόνο δένδρου που υπήρχε στην κορυφή του. Το οποίο όμως ένας άποικος το έκοψε (άγνωστοι οι λόγοι, πολλές οι θεωρίες) το 1852. Και οι ιθαγενείς θεωρούσαν το δένδρο ιερό διότι ίσως ήταν μοναδικό στο είδος του. Αργότερα φυτεύτηκαν διάφορα δέντρα στην κορυφή, που όμως δύσκολα μεγάλωναν. Σήμερα υπάρχει ένας οβελίσκος (στήθηκε το 1948) προς τιμήν των Μαορί.
Ο πιο μεγάλος κρατήρας:
Ο οβελίσκος:
Και για να μη με ξεχνάτε:
Μετά ο Φίλιππος ήθελε να επισκεφτεί το Ενυδρείο της πόλης, αλλά οι υπόλοιποι εμείς δε θέλαμε. Κανένα πρόβλημα. Πήγαμε και τον αφήσαμε εκεί, εμείς παρκάραμε το αυτοκίνητο πιο κάτω και περάσαμε μια ώρα παρατηρώντας τους ντόπιους να ψαρεύουν σε μια αποβάθρα. Είχανε πλάκα γιατί πιάνανε αρκετά ψαράκια και ένας που έπιασε ένα μικρό δίκιλο καρχαρία τον πέταξε ξανά στη θάλασσα. Εγώ μόλις τον είδα στο αγκίστρι του σκέφτηκα: θα φάει καλά σήμερα. Δεν τους τρώνε φαίνεται. Από εκεί φαινόταν το κέντρο της πόλης με τα μεγάλα κτήρια και τον Sky Tower.
Αυτές ήταν οι τελευταίες εικόνες από την υπέροχη Νέα Ζηλανδία. Αναγκαστικά έπρεπε να πάμε στο αεροδρόμιο, να αφήσουμε το αυτοκίνητο, να κάνουμε Check in και με βαριά καρδιά να περιμένουμε την πτήση μας. Η επιστροφή έγινε με την αντίστροφη πορεία, αλλά ήταν πιο σύντομη από τον ερχομό μας. Τα γνωστά: Σύδνεϋ, Αμπού Ντάμπι και Αθήνα. Βέβαια το ταξίδι τελειώνει όταν φεύγουμε από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος για το σπίτι. Άλλωστε οι εικόνες από το αεροπλάνο συνήθως είναι πανέμορφες. Τότε δεν είχαμε επισκεφτεί ακόμα το Σύδνεϋ, και ήμασταν ενθουσιασμένοι που βλέπαμε την όπερα και τους κολπίσκους του.
Σίδνεϊ. Το παράθυρο στο αεροπλάνο δεν ήταν και τόσο καθαρό:
Στο Σύδνεϋ είχαμε μια μικρή καθυστέρηση και περιμέναμε μαζί με όλο τον κόσμο. Σε μια στιγμή βλέπω μια γνωστή φυσιογνωμία: ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης. Για να σιγουρευτώ τον ρωτώ και μου απαντά: Ένοχος.
Τότε δεν είχαμε μάθει ότι θα ήταν υποψήφιος βουλευτής με το Σύριζα. Μας έκανε εντύπωση ότι στο αεροπλάνο καθόταν σε οικονομική θέση και όχι μπροστά.
Μετά πήγαμε στους κρατήρες Mt Eden και One tree Hill. Τους περπατήσαμε όπως και πολλοί τουρίστες μέσα στον καυτό ήλιο. Ευτυχώς πότε πότε έμπαινε στη μέση και κάποιο σύννεφο για σκιά. Μου θύμισαν λίγο ανάλογους κρατήρες στην Ισλανδία. Από τους λόφους είχες μια καλή θέα της πόλης. Το όνομα του δεύτερου από τους δυο, One tree Hill, μου προκάλεσε το ενδιαφέρον να μάθω πως προήλθε, γιατί είναι όντως περίεργο: Λόφος του ενός δένδρου! Την ονομασία την έδωσαν οι πρώτοι άποικοι λόγω ενός και μόνο δένδρου που υπήρχε στην κορυφή του. Το οποίο όμως ένας άποικος το έκοψε (άγνωστοι οι λόγοι, πολλές οι θεωρίες) το 1852. Και οι ιθαγενείς θεωρούσαν το δένδρο ιερό διότι ίσως ήταν μοναδικό στο είδος του. Αργότερα φυτεύτηκαν διάφορα δέντρα στην κορυφή, που όμως δύσκολα μεγάλωναν. Σήμερα υπάρχει ένας οβελίσκος (στήθηκε το 1948) προς τιμήν των Μαορί.
Ο πιο μεγάλος κρατήρας:
Ο οβελίσκος:
Και για να μη με ξεχνάτε:
Μετά ο Φίλιππος ήθελε να επισκεφτεί το Ενυδρείο της πόλης, αλλά οι υπόλοιποι εμείς δε θέλαμε. Κανένα πρόβλημα. Πήγαμε και τον αφήσαμε εκεί, εμείς παρκάραμε το αυτοκίνητο πιο κάτω και περάσαμε μια ώρα παρατηρώντας τους ντόπιους να ψαρεύουν σε μια αποβάθρα. Είχανε πλάκα γιατί πιάνανε αρκετά ψαράκια και ένας που έπιασε ένα μικρό δίκιλο καρχαρία τον πέταξε ξανά στη θάλασσα. Εγώ μόλις τον είδα στο αγκίστρι του σκέφτηκα: θα φάει καλά σήμερα. Δεν τους τρώνε φαίνεται. Από εκεί φαινόταν το κέντρο της πόλης με τα μεγάλα κτήρια και τον Sky Tower.
Αυτές ήταν οι τελευταίες εικόνες από την υπέροχη Νέα Ζηλανδία. Αναγκαστικά έπρεπε να πάμε στο αεροδρόμιο, να αφήσουμε το αυτοκίνητο, να κάνουμε Check in και με βαριά καρδιά να περιμένουμε την πτήση μας. Η επιστροφή έγινε με την αντίστροφη πορεία, αλλά ήταν πιο σύντομη από τον ερχομό μας. Τα γνωστά: Σύδνεϋ, Αμπού Ντάμπι και Αθήνα. Βέβαια το ταξίδι τελειώνει όταν φεύγουμε από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος για το σπίτι. Άλλωστε οι εικόνες από το αεροπλάνο συνήθως είναι πανέμορφες. Τότε δεν είχαμε επισκεφτεί ακόμα το Σύδνεϋ, και ήμασταν ενθουσιασμένοι που βλέπαμε την όπερα και τους κολπίσκους του.
Σίδνεϊ. Το παράθυρο στο αεροπλάνο δεν ήταν και τόσο καθαρό:
Στο Σύδνεϋ είχαμε μια μικρή καθυστέρηση και περιμέναμε μαζί με όλο τον κόσμο. Σε μια στιγμή βλέπω μια γνωστή φυσιογνωμία: ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης. Για να σιγουρευτώ τον ρωτώ και μου απαντά: Ένοχος.
Τότε δεν είχαμε μάθει ότι θα ήταν υποψήφιος βουλευτής με το Σύριζα. Μας έκανε εντύπωση ότι στο αεροπλάνο καθόταν σε οικονομική θέση και όχι μπροστά.