giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Τίρανα με βροχή - 2ο μέρος
Όταν βγήκαμε από το καφέ, ο καιρός και πάλι σκοτείνιασε, ψύχρανε και πήγαινε για βροχή.
Άντε πάλι! Το πήραμε απόφαση πως έτσι θα πορευτούμε σήμερα. Ποταμός Λάνα ξανά!
Λεωφόρος Deshmoret e Kombit. Κάτι καλό ετοιμάζεται σε εγκαταλελειμμένο κτίριο!
Εθνικό Μουσείο Τέχνης και γκαλερί. To εικαστικό ''σύννεφο'' έξω από το μουσείο.
Στο πάρκο Rinia, το μνημείο που συμβολίζει την αντίσταση του αλβανικού έθνους και εκφράζει μια ευγνωμοσύνη σε όλους τους ήρωες που πολέμησαν για την αλβανική ανεξαρτησία, εγκαινιάστηκε στις 28 Νοέμβριο του 2014. Έχει σχήμα σαν ανοιχτός Πύργος, συμβολίζοντας το άνοιγμα της Αλβανίας προς την ανεξαρτησία.
Parku Rinia
Bulevardi Deshmoret e Kombit. Από την πρώτη στιγμή καταλάβαμε πως η οδήγηση είναι τρελοκομείο στα Τίρανα. Η σχέση αυτοκινήτων – πεζών είναι σχέση πάθους. Όταν δεν υπάρχουν διαβάσεις και φανάρια, περνάς υπ’ ευθύνη σου το δρόμο ενώ έχει κίνηση και οι οδηγοί σταματάνε για να περάσεις τις περισσότερες φορές. Πολύ γρήγορα προσαρμοστήκαμε σ’ αυτά τα δεδομένα αλλά ένα κυκλοφοριακό χάος επικρατεί. Δεν τους λες ότι έχουν και οδική παιδεία τους αλβανούς! Οδηγούν όπως να ναι και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως κανένας δεν αντιδρά. Δηλαδή το θεωρούν φυσιολογικό γιατί απλά το κάνουν όλοι. Είδα περιστατικά που στην Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση θα βρίζαμε ο ένας στον άλλον. Στα Τίρανα απάθεια!
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια των Τιράνων που κι αυτό βρίσκεται πάνω στην λεωφόρο Deshmoret e Kombit. H Piramida των Τιράνων.
Εκεί είναι και η καμπάνα της ειρήνης. Ένα συμβολικό και σημαντικό μνημείο για την Αλβανία . Είναι κατασκευασμένο από λιωμένες σφαίρες που είχαν πέσει κατά τις βίαιες ταραχές του 1997, όταν εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Μια εξέγερση που έφερε την Αλβανία στο χείλος μιας επανάστασης το 1997, όταν είχε καταρρεύσει οικονομικά η χώρα, ο κόσμος πήρε τα όπλα στα χέρια του και τα πάντα είχαν διαλυθεί. Μια σχετικά άγνωστη εξέγερση στην Αλβανία, που πυροδοτήθηκε από τα μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στη διάρκεια της οποίας το κράτος έχασε κάθε έλεγχο.
Από την άλλη το άσχημο κτίριο της πυραμίδας είναι εκεί και αποτελεί ένα σύμβολο της κομμουνιστικής περιόδου. Εγκαινιάστηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1988, τρία χρόνια μετά το θάνατο του Χότζα, και λειτούργησε ως Μουσείο για την κληρονομιά του Εμβέρ Χότζα, ως ο απόλυτος και μοναδικός ηγέτης της Κομμουνιστικής Αλβανίας! Μάλιστα το έλεγαν Μαυσωλείο του Ενβέρ Χότζα. Ένα κτίριο που την ιδέα και τον σχεδιασμό είχε η κόρη του Χότζα Panvera μαζί με τον άντρα της. Εκείνη την εποχή, η πυραμίδα ήταν η ακριβότερη δομή που κατασκευάστηκε ποτέ στην Αλβανία. Μετά την κατάρρευση του Κομμουνισμού έγινε ένα συνεδριακό και εκθεσιακό κέντρο. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου το 1999 στο Κοσσυφοπέδιο, το Μουσείο χρησιμοποιήθηκε ως βάση από το ΝΑΤΟ και ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Μπορεί να θεωρείται ένα αξιόλογο κομμάτι της αρχιτεκτονικής και κληρονομιά από τον κομμουνισμό όμως είναι το μοναδικό κτίριο στο κέντρο που είναι παραμελημένο και άσχημο. Το θεωρώ παραφονία σε σύγκριση με την ωραία εικόνα και την μεγάλη αλλαγή που παρουσιάζουν τα Τίρανα. Έχει ερειπωθεί και βανδαλιστεί μέσα στα χρόνια ύπαρξης του. Η κυβέρνηση συζητάει την κατεδάφιση του κτιρίου για να χτιστεί το νέο κοινοβούλιο της χώρας και να αναπλαστεί αυτό το μεγάλο κομμάτι στο κέντρο.
Το σίγουρο είναι πως η πυραμίδα είναι ένα δημοφιλές μέρος για πολλά παιδιά που εδώ και χρόνια αναρριχούνται μέχρι την κορυφή του! Ο Rose το δοκίμασε μέχρι ένα σημείο. Έχει κλίση αλλά δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται.
Απέναντι από την πυραμίδα οι Δίδυμοι Πύργοι των Τιράνων, κατασκευής 2005
Λεωφόρος Deshmoret e Kombit
Αριστερά το Κυβερνητικό γραφείο Kryeministria
Η αναζήτηση του ουρανοξύστη Sky Tower μας παίδεψε γιατί από το σημείο που ήμασταν δεν μπορέσαμε να βρούμε την είσοδο του. Απλά φαινόταν ότι είναι πίσω από τους δίδυμους πύργους. Είχε βγάλει αρκετή ψύχρα και φυσούσε ξαφνικά ώσπου άρχισε μια δυνατή απαίσια βροχή. Να κρατάει ο Rose την ομπρέλα, και να βγάζω φωτογραφίες εγώ!
Με τέτοια βροχή δεν είχε νόημα να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Ο Sky Tower ήταν εκεί και θα μας προστάτευε από την καταιγίδα. Έτσι κι αλλιώς τον είχα στα υπόψιν. Προτιμούσα να ανέβουμε κατά το σούρουπο αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Με το ασανσέρ ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο του Sky Hotel που δεν έχει φυσικά είσοδο. Πριν μπούμε στο καφέ-εστιατόριο από τη βεράντα βλέπαμε τα βροχερά και μουντά Τίρανα.
Η αυλή και το σπίτι που φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία, ήταν η οικία του δικτάτορα Χότζα
Το bar-restaurant του Sky Hotel είναι ένα τυπικό καφέ ουρανοξύστη-πύργου από τα πολλά που έχουμε επισκεφτεί. Θέλαμε δεν θέλαμε πήραμε ξανά καφέδες σε εξευτελιστικές τιμές αν θυμάμαι γύρω στα 0,80 λεπτά ενώ και το μενού του εστιατορίου που ρίξαμε μια ματιά είχε ωραιότατες τιμές. Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου παρατηρητήριου είναι πως το πάτωμα περιστρέφεται κι έτσι χωρίς να σηκωθούμε από την καρέκλα μας είχαμε πλήρη πανοραμική 360ο άποψη όλης της πόλης. Από τον πύργο του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη, είχα να ανέβω σε καφετερία που περιστρέφεται πριν μια 20ετια τουλάχιστον.
Όταν φύγαμε από τον πύργο, ευτυχώς ψιχάλιζε μόνο. Είμαστε στην οδό Ibrahim Rugova στην περιοχή Blloku. Την μοντέρνα συνοικία των Τιράνων που την είδαμε και το προηγούμενο βράδυ, ζωηρή και γεμάτη νεολαία. Βλέποντας την μέρα διαπιστώνω πως όντως πρόκειται για μια όμορφη γειτονιά, με ωραία μαγαζιά, προσεγμένη και γενικά φινετσάτη και γοητευτική με πάρα πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό αλλά και ακριβά καταστήματα ρούχων.
Ονομάστηκε έτσι, γιατί την περίοδο της Κομμουνιστικής δικτατορίας του Χότζα η περιοχή αυτή ήταν μια περιοχή γεμάτη με βίλες, του επικεφαλή του Εργατικού Κόμματος και των μελών του αλβανικού πολιτικού γραφείου, αλλά απαγορευμένη για τους απλούς αλβανούς. Ήταν στην κυριολεξία, μια αχαρτογράφητη περιοχή. Μετά την πτώση του καθεστώτος το 1991, η περιοχή μπλοκ άνοιξε, ακολούθησε τις εξελίξεις και άρχισε μια μεγάλη ανοικοδόμηση.
Η κατοικία του Enver Hoxha, σφραγισμένη. Άγνωστο τι σχέδια υπάρχουν, και αν υπάρχουν για την
εκμετάλλευση του χώρου.
Επειδή ήμασταν στην περιοχή Blloku και θα απομακρυνόμασταν μετά, δεν ήθελα να χάσουμε την ευκαιρία να φάμε σε ένα από τα μπιστρό που διαθέτει. Και συγκεκριμένα σε ένα μου είχα βάλει στο μάτι. Το Coko Bistro & Bar. Εξαιρετικό διώροφο μαγαζί , ζεστό με ωραία αισθητική και ευγενικούς υπαλλήλους. Μπορεί οι περισσότεροι να έπιναν καφέ, εμέις όμως απολαύσαμε δυο πεντανόστιμες μακαρονάδες αν και θα τις θέλαμε πιο ενισχυμένες.
Ο υπεύθυνος του καταστήματος παίρνει συνέντευξη για δουλειά!
Μετά το γεύμα και την χαλάρωση, συνέχεια στη βόλτα μας. Οδός Abdyl Frasheri και η κυκλική πλατεία Uillson
Επειδή μάλλον δεν χορτάσαμε και πολύ με τα ζυμαρικά λίγο νωρίτερα, είπαμε να συμπληρώσουμε με δυο λαχταριστές τυρόπιτες που λιγουρευτήκαμε σε ένα αρτοποιείο. Όταν είδα την απόδειξη πόσο κοστίζουν έπαθα σοκ. 60 lek και οι δυο! Δηλαδή 0,45 € οι δυο. Σοβαρολογούμε? Μα αισθάνθηκα τύψεις που τις πήρα τζάμπα.
Και ήταν και πεντανόστιμες.
Rruga Abdyl Frasheri
Ήμασταν πάλι στη μεγάλη κεντρική λεωφόρο Deshmoret e Kombit. Εδώ το Συνεδριακό Μέγαρο
Απέναντι το Προεδρικό Μέγαρο
Το Πανεπιστήμιο των Τιράνων στην πλατεία Μητέρας Τερέζας / Nene Tereza
Η πλατεία Nene Tereza είναι μια τεράστια πλατεία χωρίς καμία κίνηση από αυτοκίνητα αφού δεν υπάρχει δρόμος πέρα από αυτήν. Εδώ τελειώνει η λεωφόρος Deshmoret e Kombit και εκτός από το Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο, στην πλατεία βρίσκονται το Πανεπιστήμιο Τεχνών και το Αρχαιολογικό μουσείο.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η Μητέρα Τερέζα η οποία κηρύχθηκε από το Βατικανό επισήμως Αγία της Καθολικής Εκκλησίας είναι Αλβανικής καταγωγής με καταγωγή από την Σκόδρα. Και το αεροδρόμιο των Τιράνων ονομάζεται International Airport Mother Teresa.
Ο γνωστός φιλόσκυλος Rose με έναν γλυκύτατο αλβανό σκυλάκο
Και ενώ ο καιρός έμοιαζε πως θα ανοίξει, και τα σύννεφα είχαν αραιώσει, άρχισε ξανά η βροχή. Συγκράτησα τα νεύρα μου και πήραμε το δρομάκι που θα μας οδηγούσε στο μεγάλο πάρκο των Τιράνων κατά μήκος της τεχνητής λίμνης (Parku i Madh Kodrat e Liqenit).
Είναι ένα πολύ δημοφιλές μέρος για τους ντόπιους και τους επισκέπτες αλλά να έχει καλό καιρό και όχι να τριγυρνάς μέσα στο ενοχλητικό ψιλόβροχο. Ένα καταπράσινο , περιβάλλον ιδανικό για περίπατο, πικ-νικ ή για ένα γεύμα και καφέ σε κάποιο από τα εστιατόρια που υπάρχουν αλλά με βροχερό καιρό επικρατούσε ερημιά.
Και υπαίθριο γυμναστήριο παρακαλώ με όργανα που τα χρησιμοποιείς ρίχνοντας κέρμα
Ο μεγάλος πεζόδρομος της λίμνης, Shetitorja Lasgush Poradeci
Ελάχιστα μετά η βροχή σταμάτησε, ο ουρανός άρχισε να καθαρίζει και ανέβηκε η θερμοκρασία. Από αυτή τη στιγμή και για τις επόμενες ημέρες μας στην Αλβανία, ο καιρός θα ήταν μόνο ηλιόλουστος και ζεστός!
Σίγουρα θα ήθελα να έχουμε παραπάνω χρόνο να δούμε με την ησυχία μας το μεγάλο πάρκο αλλά είναι πραγματικά πολύ μεγάλο κι εμείς είδαμε ούτε το 20% του πάρκου. Ήθελα να πάμε μέχρι το παλάτι Brigadave, αλλά ήταν αρκετά μακριά σε άλλο σημείο του μεγάλου πάρκου προς τη λεωφόρο e Elbasanit, οπότε δεν το σκέφτηκα καν.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το κέντρο όμως το πρόγραμμα έλεγε περιοχή Dajti, αρκετά μακριά από το κέντρο της πόλης. Ακολουθεί το τελευταίο μέρος της μεγάλης περιήγησής μας στα Τίρανα.
Το τελευταίο και καλύτερο ή το τελευταίο και χειρότερο? Όπως το πάρει κανείς!
Όταν βγήκαμε από το καφέ, ο καιρός και πάλι σκοτείνιασε, ψύχρανε και πήγαινε για βροχή.
Άντε πάλι! Το πήραμε απόφαση πως έτσι θα πορευτούμε σήμερα. Ποταμός Λάνα ξανά!
Λεωφόρος Deshmoret e Kombit. Κάτι καλό ετοιμάζεται σε εγκαταλελειμμένο κτίριο!
Εθνικό Μουσείο Τέχνης και γκαλερί. To εικαστικό ''σύννεφο'' έξω από το μουσείο.
Στο πάρκο Rinia, το μνημείο που συμβολίζει την αντίσταση του αλβανικού έθνους και εκφράζει μια ευγνωμοσύνη σε όλους τους ήρωες που πολέμησαν για την αλβανική ανεξαρτησία, εγκαινιάστηκε στις 28 Νοέμβριο του 2014. Έχει σχήμα σαν ανοιχτός Πύργος, συμβολίζοντας το άνοιγμα της Αλβανίας προς την ανεξαρτησία.
Parku Rinia
Bulevardi Deshmoret e Kombit. Από την πρώτη στιγμή καταλάβαμε πως η οδήγηση είναι τρελοκομείο στα Τίρανα. Η σχέση αυτοκινήτων – πεζών είναι σχέση πάθους. Όταν δεν υπάρχουν διαβάσεις και φανάρια, περνάς υπ’ ευθύνη σου το δρόμο ενώ έχει κίνηση και οι οδηγοί σταματάνε για να περάσεις τις περισσότερες φορές. Πολύ γρήγορα προσαρμοστήκαμε σ’ αυτά τα δεδομένα αλλά ένα κυκλοφοριακό χάος επικρατεί. Δεν τους λες ότι έχουν και οδική παιδεία τους αλβανούς! Οδηγούν όπως να ναι και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως κανένας δεν αντιδρά. Δηλαδή το θεωρούν φυσιολογικό γιατί απλά το κάνουν όλοι. Είδα περιστατικά που στην Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση θα βρίζαμε ο ένας στον άλλον. Στα Τίρανα απάθεια!
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια των Τιράνων που κι αυτό βρίσκεται πάνω στην λεωφόρο Deshmoret e Kombit. H Piramida των Τιράνων.
Εκεί είναι και η καμπάνα της ειρήνης. Ένα συμβολικό και σημαντικό μνημείο για την Αλβανία . Είναι κατασκευασμένο από λιωμένες σφαίρες που είχαν πέσει κατά τις βίαιες ταραχές του 1997, όταν εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Μια εξέγερση που έφερε την Αλβανία στο χείλος μιας επανάστασης το 1997, όταν είχε καταρρεύσει οικονομικά η χώρα, ο κόσμος πήρε τα όπλα στα χέρια του και τα πάντα είχαν διαλυθεί. Μια σχετικά άγνωστη εξέγερση στην Αλβανία, που πυροδοτήθηκε από τα μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στη διάρκεια της οποίας το κράτος έχασε κάθε έλεγχο.
Από την άλλη το άσχημο κτίριο της πυραμίδας είναι εκεί και αποτελεί ένα σύμβολο της κομμουνιστικής περιόδου. Εγκαινιάστηκε στις 14 Οκτωβρίου του 1988, τρία χρόνια μετά το θάνατο του Χότζα, και λειτούργησε ως Μουσείο για την κληρονομιά του Εμβέρ Χότζα, ως ο απόλυτος και μοναδικός ηγέτης της Κομμουνιστικής Αλβανίας! Μάλιστα το έλεγαν Μαυσωλείο του Ενβέρ Χότζα. Ένα κτίριο που την ιδέα και τον σχεδιασμό είχε η κόρη του Χότζα Panvera μαζί με τον άντρα της. Εκείνη την εποχή, η πυραμίδα ήταν η ακριβότερη δομή που κατασκευάστηκε ποτέ στην Αλβανία. Μετά την κατάρρευση του Κομμουνισμού έγινε ένα συνεδριακό και εκθεσιακό κέντρο. Κατά τη διάρκεια του Πολέμου το 1999 στο Κοσσυφοπέδιο, το Μουσείο χρησιμοποιήθηκε ως βάση από το ΝΑΤΟ και ανθρωπιστικές οργανώσεις.
Μπορεί να θεωρείται ένα αξιόλογο κομμάτι της αρχιτεκτονικής και κληρονομιά από τον κομμουνισμό όμως είναι το μοναδικό κτίριο στο κέντρο που είναι παραμελημένο και άσχημο. Το θεωρώ παραφονία σε σύγκριση με την ωραία εικόνα και την μεγάλη αλλαγή που παρουσιάζουν τα Τίρανα. Έχει ερειπωθεί και βανδαλιστεί μέσα στα χρόνια ύπαρξης του. Η κυβέρνηση συζητάει την κατεδάφιση του κτιρίου για να χτιστεί το νέο κοινοβούλιο της χώρας και να αναπλαστεί αυτό το μεγάλο κομμάτι στο κέντρο.
Το σίγουρο είναι πως η πυραμίδα είναι ένα δημοφιλές μέρος για πολλά παιδιά που εδώ και χρόνια αναρριχούνται μέχρι την κορυφή του! Ο Rose το δοκίμασε μέχρι ένα σημείο. Έχει κλίση αλλά δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται.
Απέναντι από την πυραμίδα οι Δίδυμοι Πύργοι των Τιράνων, κατασκευής 2005
Λεωφόρος Deshmoret e Kombit
Αριστερά το Κυβερνητικό γραφείο Kryeministria
Η αναζήτηση του ουρανοξύστη Sky Tower μας παίδεψε γιατί από το σημείο που ήμασταν δεν μπορέσαμε να βρούμε την είσοδο του. Απλά φαινόταν ότι είναι πίσω από τους δίδυμους πύργους. Είχε βγάλει αρκετή ψύχρα και φυσούσε ξαφνικά ώσπου άρχισε μια δυνατή απαίσια βροχή. Να κρατάει ο Rose την ομπρέλα, και να βγάζω φωτογραφίες εγώ!
Με τέτοια βροχή δεν είχε νόημα να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Ο Sky Tower ήταν εκεί και θα μας προστάτευε από την καταιγίδα. Έτσι κι αλλιώς τον είχα στα υπόψιν. Προτιμούσα να ανέβουμε κατά το σούρουπο αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Με το ασανσέρ ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο του Sky Hotel που δεν έχει φυσικά είσοδο. Πριν μπούμε στο καφέ-εστιατόριο από τη βεράντα βλέπαμε τα βροχερά και μουντά Τίρανα.
Η αυλή και το σπίτι που φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία, ήταν η οικία του δικτάτορα Χότζα
Το bar-restaurant του Sky Hotel είναι ένα τυπικό καφέ ουρανοξύστη-πύργου από τα πολλά που έχουμε επισκεφτεί. Θέλαμε δεν θέλαμε πήραμε ξανά καφέδες σε εξευτελιστικές τιμές αν θυμάμαι γύρω στα 0,80 λεπτά ενώ και το μενού του εστιατορίου που ρίξαμε μια ματιά είχε ωραιότατες τιμές. Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου παρατηρητήριου είναι πως το πάτωμα περιστρέφεται κι έτσι χωρίς να σηκωθούμε από την καρέκλα μας είχαμε πλήρη πανοραμική 360ο άποψη όλης της πόλης. Από τον πύργο του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη, είχα να ανέβω σε καφετερία που περιστρέφεται πριν μια 20ετια τουλάχιστον.
Όταν φύγαμε από τον πύργο, ευτυχώς ψιχάλιζε μόνο. Είμαστε στην οδό Ibrahim Rugova στην περιοχή Blloku. Την μοντέρνα συνοικία των Τιράνων που την είδαμε και το προηγούμενο βράδυ, ζωηρή και γεμάτη νεολαία. Βλέποντας την μέρα διαπιστώνω πως όντως πρόκειται για μια όμορφη γειτονιά, με ωραία μαγαζιά, προσεγμένη και γενικά φινετσάτη και γοητευτική με πάρα πολλές επιλογές για φαγητό και ποτό αλλά και ακριβά καταστήματα ρούχων.
Ονομάστηκε έτσι, γιατί την περίοδο της Κομμουνιστικής δικτατορίας του Χότζα η περιοχή αυτή ήταν μια περιοχή γεμάτη με βίλες, του επικεφαλή του Εργατικού Κόμματος και των μελών του αλβανικού πολιτικού γραφείου, αλλά απαγορευμένη για τους απλούς αλβανούς. Ήταν στην κυριολεξία, μια αχαρτογράφητη περιοχή. Μετά την πτώση του καθεστώτος το 1991, η περιοχή μπλοκ άνοιξε, ακολούθησε τις εξελίξεις και άρχισε μια μεγάλη ανοικοδόμηση.
Η κατοικία του Enver Hoxha, σφραγισμένη. Άγνωστο τι σχέδια υπάρχουν, και αν υπάρχουν για την
εκμετάλλευση του χώρου.
Επειδή ήμασταν στην περιοχή Blloku και θα απομακρυνόμασταν μετά, δεν ήθελα να χάσουμε την ευκαιρία να φάμε σε ένα από τα μπιστρό που διαθέτει. Και συγκεκριμένα σε ένα μου είχα βάλει στο μάτι. Το Coko Bistro & Bar. Εξαιρετικό διώροφο μαγαζί , ζεστό με ωραία αισθητική και ευγενικούς υπαλλήλους. Μπορεί οι περισσότεροι να έπιναν καφέ, εμέις όμως απολαύσαμε δυο πεντανόστιμες μακαρονάδες αν και θα τις θέλαμε πιο ενισχυμένες.
Ο υπεύθυνος του καταστήματος παίρνει συνέντευξη για δουλειά!
Μετά το γεύμα και την χαλάρωση, συνέχεια στη βόλτα μας. Οδός Abdyl Frasheri και η κυκλική πλατεία Uillson
Επειδή μάλλον δεν χορτάσαμε και πολύ με τα ζυμαρικά λίγο νωρίτερα, είπαμε να συμπληρώσουμε με δυο λαχταριστές τυρόπιτες που λιγουρευτήκαμε σε ένα αρτοποιείο. Όταν είδα την απόδειξη πόσο κοστίζουν έπαθα σοκ. 60 lek και οι δυο! Δηλαδή 0,45 € οι δυο. Σοβαρολογούμε? Μα αισθάνθηκα τύψεις που τις πήρα τζάμπα.
Και ήταν και πεντανόστιμες.
Rruga Abdyl Frasheri
Ήμασταν πάλι στη μεγάλη κεντρική λεωφόρο Deshmoret e Kombit. Εδώ το Συνεδριακό Μέγαρο
Απέναντι το Προεδρικό Μέγαρο
Το Πανεπιστήμιο των Τιράνων στην πλατεία Μητέρας Τερέζας / Nene Tereza
Η πλατεία Nene Tereza είναι μια τεράστια πλατεία χωρίς καμία κίνηση από αυτοκίνητα αφού δεν υπάρχει δρόμος πέρα από αυτήν. Εδώ τελειώνει η λεωφόρος Deshmoret e Kombit και εκτός από το Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο, στην πλατεία βρίσκονται το Πανεπιστήμιο Τεχνών και το Αρχαιολογικό μουσείο.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η Μητέρα Τερέζα η οποία κηρύχθηκε από το Βατικανό επισήμως Αγία της Καθολικής Εκκλησίας είναι Αλβανικής καταγωγής με καταγωγή από την Σκόδρα. Και το αεροδρόμιο των Τιράνων ονομάζεται International Airport Mother Teresa.
Ο γνωστός φιλόσκυλος Rose με έναν γλυκύτατο αλβανό σκυλάκο
Και ενώ ο καιρός έμοιαζε πως θα ανοίξει, και τα σύννεφα είχαν αραιώσει, άρχισε ξανά η βροχή. Συγκράτησα τα νεύρα μου και πήραμε το δρομάκι που θα μας οδηγούσε στο μεγάλο πάρκο των Τιράνων κατά μήκος της τεχνητής λίμνης (Parku i Madh Kodrat e Liqenit).
Είναι ένα πολύ δημοφιλές μέρος για τους ντόπιους και τους επισκέπτες αλλά να έχει καλό καιρό και όχι να τριγυρνάς μέσα στο ενοχλητικό ψιλόβροχο. Ένα καταπράσινο , περιβάλλον ιδανικό για περίπατο, πικ-νικ ή για ένα γεύμα και καφέ σε κάποιο από τα εστιατόρια που υπάρχουν αλλά με βροχερό καιρό επικρατούσε ερημιά.
Και υπαίθριο γυμναστήριο παρακαλώ με όργανα που τα χρησιμοποιείς ρίχνοντας κέρμα
Ο μεγάλος πεζόδρομος της λίμνης, Shetitorja Lasgush Poradeci
Ελάχιστα μετά η βροχή σταμάτησε, ο ουρανός άρχισε να καθαρίζει και ανέβηκε η θερμοκρασία. Από αυτή τη στιγμή και για τις επόμενες ημέρες μας στην Αλβανία, ο καιρός θα ήταν μόνο ηλιόλουστος και ζεστός!
Σίγουρα θα ήθελα να έχουμε παραπάνω χρόνο να δούμε με την ησυχία μας το μεγάλο πάρκο αλλά είναι πραγματικά πολύ μεγάλο κι εμείς είδαμε ούτε το 20% του πάρκου. Ήθελα να πάμε μέχρι το παλάτι Brigadave, αλλά ήταν αρκετά μακριά σε άλλο σημείο του μεγάλου πάρκου προς τη λεωφόρο e Elbasanit, οπότε δεν το σκέφτηκα καν.
Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το κέντρο όμως το πρόγραμμα έλεγε περιοχή Dajti, αρκετά μακριά από το κέντρο της πόλης. Ακολουθεί το τελευταίο μέρος της μεγάλης περιήγησής μας στα Τίρανα.
Το τελευταίο και καλύτερο ή το τελευταίο και χειρότερο? Όπως το πάρει κανείς!
Last edited:
