soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.698
- Likes
- 6.305
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Στην Ουνταϊπούρ συναντηθήκαμε με τη Ρουτσίκα μέλος του C/S. Δικηγόρος 25 χρονών σπουδασμένη στο Λονδίνο και από ευκατάστατη οικογένεια. Όταν με συνάντησε μόνο μου στο ξενοδοχείο (Jagat Niwas Palace με δωμάτιο θέα στη λίμνη) όπου την έφερε μέχρι ενός σημείου ο σωφέρ της, τρομοκρατήθηκε. - Που είναι η γυναίκα σου; - Θα έρθει σε λίγο, πάμε στην καφετέρια. Μετά από λίγο -που είναι η γυναίκα σου; - Νά την έρχεται.
Την βάλαμε στη μέση και άρχισε η ανάκριση για τις συνήθειες της νεολαίας της Ινδίας. Έχοντας ανακρίνει το ίδιο πρωί τον νεαρό παντρεμένο ξεναγό στην εκδρομή για το Βοσνόι, είδαμε ότι οι απαντήσεις της συμφωνούσαν. Ότι δηλαδή οι γονείς βρίσκουν τη νύφη ή τον γαμπρό στα παιδιά τους και μετά από συναλλαγές συμφωνίες και άλλες διαπραγματεύσεις καθορίζουν τη μέρα που θα γνωριστούν.Ο πατέρας της νύφης δίνει στον πατέρα του γαμπρού μισό κιλό χρυσαφί, σε χρυσό ή σε χρήματα!! Παρόλο που σήμερα υπάρχουν περιπτώσεις που γνωρίζονται μεταξύ τους, γι αυτούς είναι ο πιο σωστός τρόπος να παντρευτούν είνια ο παραδοσιακός. Αλλά για πες μου, πέντε χρόνια στο Λονδίνο μέσα στα μπαρ και τα πάρτι ……? Εγώ μόνο διάβαζα... !!!
Jagdish Temple στην παλιά πόλη κοντά στο City Palace. Σπουδαίος ναός του 17 ου αιώνα αφιερωμένος στο Βισνού. Δεξιά κι αριστερά πριν την είσοδο δύο αγάλματα ελεφάντων και κάτω από την κοιλιά τους που σχηματίζουν σκιά κάθονταν από ένας ζητιάνος με μακριές γενειάδες. Με μια ελεημοσύνη στο καθένα κερδίσαμε τη φωτογράφιση.
Το απόγευμα κάναμε βόλτα στο δρόμο της αγοράς που κατέληγε στην είσοδο του City palace, ανάμεσα σε ένα πλήθος κόσμου μαζί με κάθε είδους τροχοφόρων και αγελάδων. Ήταν μαρτύριο. Την επόμενη μέρα πολύωρη επίσκεψη στο σπουδαιότερο μνημείο της πόλης το City Palace που είναι κaι το μεγαλύτερο ανακτορικό συγκρότημα στο Ρατζαστάν. Κτίστηκε τον 16ο αιώνα, αργότερα προστέθηκαν κι άλλα οικοδομήματα διαφορετικής αρχιτεκτονικής από άλλους άρχοντες. Αμέτρητα τα δωμάτια οι εκθέσεις σπαταλήσαμε πολύ χρόνο. Πανέμορφη η λίμνη Πιτσόλα με τα λευκά παλατάκια γύρω της. Στο κέντρο της που δεσπόζει παραμυθένιο το Jag Mandir Palace το οποίο επισκεφτήκαμε με καραβάκι.
Αργότερα πήραμε μια γεύση δροσιάς στον όμορφο κήπο της πόλης, και το βράδυ περάσαμε τη γέφυρα και πήγαμε με την συμβουλή του Τ/A στο εστιατόριο Αμπράι. Βρισκόταν δίπλα σ ένα μεγαλειώδες παλάτι, σε σκοτεινό κήπο που φωτιζόταν μόνο από τη μικρή φλόγα των κεριών των τραπεζιών. Η σκοτεινή κείνη την ώρα λίμνη Πιτσόλα ήταν δίπλα στο τραπέζι μας. Σκεφτήκαμε ότι οι τιμές θα ήταν βασιλικές αλλά κάναμε λάθος. Ήταν αρκετά λογικές το εστιατόριο ήταν γεμάτο σχεδόν από οικογένειες ντόπιων και μερικών ξένων. Εντύπωση μου έκανε ότι η μία από τις τρεις Ινδές κοπέλες στο διπλανό τραπέζι φόραγε κοντή φούστα... Τα εστιατόρια τα προτιμούσαμε απ΄αυτά των ξενοδοχείων γιατί τα δεύτερα ήταν ακριβά. Το πιστοποίησα από τις τιμές της μπύρας. Ίδια μάρκα η διπλή τιμή μερικές φορές στα ξενοδοχεία. Το T/Advisor που συμβουλεύτηκα πρώτη μου φορά ήταν σωστό στις υποδείξεις του.
Όπως προσέξατε δεν γράφω αναλυτικά για κάθε μνημείο που είδαμε στο ταξίδι γιατί είναι κουραστικό κι εξάλλου τι να πρωτοθυμηθώ? Θα μεταφέρω όμως εδώ μερικά περιληπτικά στοιχεία από ένα βιβλίο «Η τέχνη στην Ινδία» που τυχαία δανείστηκα για λίγες μέρες πριν το ταξίδι. Βιβλίο γεμάτο δύσκολα ονόματα και χρονολογίες αλλά με ενδιαφέρουσα αναφορά στην επίδραση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού στην περιοχή κάτι που δεν διδασκόμασταν στα σχολεία δυστυχώς.
Η πύλη της Ινδίας ήταν πάντα ορθάνοικτη από τα δυτικά… Από βορρά είναι τα Ιμαλάια και από την ανατολή οι φυλές της ζούγκλας… Από τα δυτικά εισέβαλαν όλοι οι κατακτητές. Κατέστρεφαν ότι συναντούσαν αλλά κατόπιν δημιουργούσαν τον δικό τους πολιτισμό, που αναμιγνύονταν με την Ινδική τέχνη. Οι βασιλιάδες των κρατιδίων τα έφτιαχναν μαζί τους , οι χαμηλότερες κάστες παρέμεναν όπως και πριν στη δυστυχία τους.
Ο πρώτος κατακτητής ήταν ο γνωστός μας Δαρείος ο Α΄. Όμως το κλίμα στην Ινδία δεν του άρεσε και προτίμησε να συνεχίσει τις εκστρατείες του προς τα δυτικά…. Το 563 π.Χ. γεννιέται Σιντάρτα ο μετ' ονομαζόμενος Βούδας. Οι ταπεινοί και οι εξαθλιωμένοι βρίσκουν παρηγοριά στις δοξασίες του και τις υιοθετούν αμέσως. Ο Βουδισμός εξαπλώνεται τάχιστα.
Ακολούθησε ο Μ. Αλέξανδρος του οποίου τις ανατολικές επαρχίες κληρονόμησαν οι Σελευκίδες. Ο στρατηγός Διόδωτος αποσχίζεται από τους Σελευκίδες το 220 πΧ. κατακτά την Βακτριανή στην περιοχή νότια του Αφγανιστάν και ΒΔ Ινδίας (σήμερα Πακιστάν). Το 190 π.Χ. επεκτείνει το κράτος του μέχρι το Τουρκεστάν και το Κασμίρ. Η ελληνική τέχνη με όλες τις εφαρμογές της απλώνεται στις κατακτημένες περιοχές . Ο συμβολισμός του Βούδα μέχρι τον 1ο μ.Χ. αιώνα ήταν το αποτύπωμα ενός πέλματος ή ένα δένδρο. Από κει και πέρα, χάρις στην ελληνική γλυπτική παίρνει την μορφή ανθρώπου και ντύνεται με ελληνική χλαμύδα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Βούδα, λέγεται ότι μοιάζουν με τη γαλήνια μορφή του θεού Απόλλωνα.
Ο Βασιλιάς Μένανδρος ο οποίος ασπάστηκε τον Βουδισμό υλοποιεί το όραμα του Αλέξανδρου φτάνει στα Ιμαλάια στο Νεπάλ και στο Γάγγη διαδίδοντας την ελληνο-βουδιστική τέχνη. Ανακηρύσσεται άγιος του Βουδισμού με το όνομα «Μιλίντα».
Μια δυναστεία που μας ενδιαφέρει είναι οι Κουσάν. Ήταν φυλή από τα κεντρικά της Ασίας και το 78μ.Χ. κυνηγημένοι από άλλες φυλές, μη βρίσκοντας διέξοδο προς το νότο εξ αιτίας της οροσειρά των Ιμαλάϊων προχωράει δυτικά και κυριεύει τη Βακτριανή, συνεχίζει νότια καταλαμβάνει την κοιλάδα του Ινδού ποταμού προχωρά ανατολικά μέχρι την κοιλάδα του Γάγγη.
Αυτοί οι καημένοι άγριοι όπως ήταν στην κεντρική Ασία, μόλις είδαν τα θαύματα της ελληνικής τέχνης στη Βακτριανή και στις άλλες περιοχές δεν πίστευαν στα μάτια τους. Χωρίς δεύτερη σκέψη υιοθετούν την ελληνική νοοτροπία στην τέχνη στην φιλοσοφία στο ελληνικό αλφάβητο. Ακόμη και στα νομίσματα τους έβαλαν ελληνικά γράμματα. Σταδιακά διαδίδεται η ελληνο – βουδιστική τέχνη σε όλη την επικράτεια. Τα αγάλματα του βούδα ντυμένα με τις ελληνικές χλαμύδες προχώρησαν μέχρι τη Ν.Α. Ασία, ανέβηκαν στην Κίνα και έφτασαν στην Ιαπωνία διαδίδοντας το βουδισμό.
Το 8ο αιώνα οι Μουσουλμάνοι κατακτούν την Ινδία φέροντας μαζί τους ένα διαφορετικό πολιτισμό. Ινδο-μουσουλμανική τέχνη. Τον 15ο αιώνα ο Ταμερλάνος σαν σίφουνας καταστρέφει ότι βρει μπροστά του και δημιουργεί την Μογγολική
αυτοκρατορία της Ινδίας που φέρνει μαζί της ένας αξιοθαύμαστος πολιτισμό, ( ινδο - μογγολική τέχνη) που σημαντικά της μνημεία βλέπουμε σήμερα. Τέλος, καταπλέουν οι στόλοι από τα δυτικά πάντα, φέρνοντας κατά σειρά Ολλανδούς, Πορτογάλους και Άγγλους αποικιοκράτες, συνεχίζουν να καταληστεύουν τον πλούτο της χώρα ώσπου εμφανίστηκε ο Μέγας οραματιστής Μαχάτμα Γκάντι. Αυτά εν περιλήψει.
Προς το τέλος του 19ου αιώνα μια αγγλίδα της υψηλής τάξης έχοντας ακούσει για το Σουάμι Βιβεγκανάντα του έστειλε επιστολή να την δεχτεί στον κύκλο των μαθητών του. Της απάντησε: «Ελάτε αν θέλετε να δείτε φτώχεια, εξευτελισμό, βρωμιά, ανθρώπους με κουρέλια που μιλάνε για Θεό. Αν όμως ζητάτε άλλο πράμα μην έρθετε. Γιατί δεν μπορούνε να υποφέρουμε μια ακόμα κριτική». Οι ζητιάνοι είναι σε κάθε θρησκεία οι ίδιοι. Καρτέρι έξω από τους ναούς. Δείτε δύο μορφές ινδουιστών (πρώτη και τρίτη φωτό) έξω από το σπουδαίο ναό του Βισνού (Jagdish Temple) όπου ο εις εξ αυτών σκιάζεται κάτω από το άγαλμα τον ελέφαντα.
Εδώ είναι το άγαλμα του θεού στο κέντρο του ναού
Jag Mandir Palace
Jagdish Temple
Το σκιουράκι πήρε στάση για φωτό
Το Jag Mandir Palace στη μέση της λίμνης
Την βάλαμε στη μέση και άρχισε η ανάκριση για τις συνήθειες της νεολαίας της Ινδίας. Έχοντας ανακρίνει το ίδιο πρωί τον νεαρό παντρεμένο ξεναγό στην εκδρομή για το Βοσνόι, είδαμε ότι οι απαντήσεις της συμφωνούσαν. Ότι δηλαδή οι γονείς βρίσκουν τη νύφη ή τον γαμπρό στα παιδιά τους και μετά από συναλλαγές συμφωνίες και άλλες διαπραγματεύσεις καθορίζουν τη μέρα που θα γνωριστούν.Ο πατέρας της νύφης δίνει στον πατέρα του γαμπρού μισό κιλό χρυσαφί, σε χρυσό ή σε χρήματα!! Παρόλο που σήμερα υπάρχουν περιπτώσεις που γνωρίζονται μεταξύ τους, γι αυτούς είναι ο πιο σωστός τρόπος να παντρευτούν είνια ο παραδοσιακός. Αλλά για πες μου, πέντε χρόνια στο Λονδίνο μέσα στα μπαρ και τα πάρτι ……? Εγώ μόνο διάβαζα... !!!
Jagdish Temple στην παλιά πόλη κοντά στο City Palace. Σπουδαίος ναός του 17 ου αιώνα αφιερωμένος στο Βισνού. Δεξιά κι αριστερά πριν την είσοδο δύο αγάλματα ελεφάντων και κάτω από την κοιλιά τους που σχηματίζουν σκιά κάθονταν από ένας ζητιάνος με μακριές γενειάδες. Με μια ελεημοσύνη στο καθένα κερδίσαμε τη φωτογράφιση.
Το απόγευμα κάναμε βόλτα στο δρόμο της αγοράς που κατέληγε στην είσοδο του City palace, ανάμεσα σε ένα πλήθος κόσμου μαζί με κάθε είδους τροχοφόρων και αγελάδων. Ήταν μαρτύριο. Την επόμενη μέρα πολύωρη επίσκεψη στο σπουδαιότερο μνημείο της πόλης το City Palace που είναι κaι το μεγαλύτερο ανακτορικό συγκρότημα στο Ρατζαστάν. Κτίστηκε τον 16ο αιώνα, αργότερα προστέθηκαν κι άλλα οικοδομήματα διαφορετικής αρχιτεκτονικής από άλλους άρχοντες. Αμέτρητα τα δωμάτια οι εκθέσεις σπαταλήσαμε πολύ χρόνο. Πανέμορφη η λίμνη Πιτσόλα με τα λευκά παλατάκια γύρω της. Στο κέντρο της που δεσπόζει παραμυθένιο το Jag Mandir Palace το οποίο επισκεφτήκαμε με καραβάκι.
Αργότερα πήραμε μια γεύση δροσιάς στον όμορφο κήπο της πόλης, και το βράδυ περάσαμε τη γέφυρα και πήγαμε με την συμβουλή του Τ/A στο εστιατόριο Αμπράι. Βρισκόταν δίπλα σ ένα μεγαλειώδες παλάτι, σε σκοτεινό κήπο που φωτιζόταν μόνο από τη μικρή φλόγα των κεριών των τραπεζιών. Η σκοτεινή κείνη την ώρα λίμνη Πιτσόλα ήταν δίπλα στο τραπέζι μας. Σκεφτήκαμε ότι οι τιμές θα ήταν βασιλικές αλλά κάναμε λάθος. Ήταν αρκετά λογικές το εστιατόριο ήταν γεμάτο σχεδόν από οικογένειες ντόπιων και μερικών ξένων. Εντύπωση μου έκανε ότι η μία από τις τρεις Ινδές κοπέλες στο διπλανό τραπέζι φόραγε κοντή φούστα... Τα εστιατόρια τα προτιμούσαμε απ΄αυτά των ξενοδοχείων γιατί τα δεύτερα ήταν ακριβά. Το πιστοποίησα από τις τιμές της μπύρας. Ίδια μάρκα η διπλή τιμή μερικές φορές στα ξενοδοχεία. Το T/Advisor που συμβουλεύτηκα πρώτη μου φορά ήταν σωστό στις υποδείξεις του.
Όπως προσέξατε δεν γράφω αναλυτικά για κάθε μνημείο που είδαμε στο ταξίδι γιατί είναι κουραστικό κι εξάλλου τι να πρωτοθυμηθώ? Θα μεταφέρω όμως εδώ μερικά περιληπτικά στοιχεία από ένα βιβλίο «Η τέχνη στην Ινδία» που τυχαία δανείστηκα για λίγες μέρες πριν το ταξίδι. Βιβλίο γεμάτο δύσκολα ονόματα και χρονολογίες αλλά με ενδιαφέρουσα αναφορά στην επίδραση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού στην περιοχή κάτι που δεν διδασκόμασταν στα σχολεία δυστυχώς.
Η πύλη της Ινδίας ήταν πάντα ορθάνοικτη από τα δυτικά… Από βορρά είναι τα Ιμαλάια και από την ανατολή οι φυλές της ζούγκλας… Από τα δυτικά εισέβαλαν όλοι οι κατακτητές. Κατέστρεφαν ότι συναντούσαν αλλά κατόπιν δημιουργούσαν τον δικό τους πολιτισμό, που αναμιγνύονταν με την Ινδική τέχνη. Οι βασιλιάδες των κρατιδίων τα έφτιαχναν μαζί τους , οι χαμηλότερες κάστες παρέμεναν όπως και πριν στη δυστυχία τους.
Ο πρώτος κατακτητής ήταν ο γνωστός μας Δαρείος ο Α΄. Όμως το κλίμα στην Ινδία δεν του άρεσε και προτίμησε να συνεχίσει τις εκστρατείες του προς τα δυτικά…. Το 563 π.Χ. γεννιέται Σιντάρτα ο μετ' ονομαζόμενος Βούδας. Οι ταπεινοί και οι εξαθλιωμένοι βρίσκουν παρηγοριά στις δοξασίες του και τις υιοθετούν αμέσως. Ο Βουδισμός εξαπλώνεται τάχιστα.
Ακολούθησε ο Μ. Αλέξανδρος του οποίου τις ανατολικές επαρχίες κληρονόμησαν οι Σελευκίδες. Ο στρατηγός Διόδωτος αποσχίζεται από τους Σελευκίδες το 220 πΧ. κατακτά την Βακτριανή στην περιοχή νότια του Αφγανιστάν και ΒΔ Ινδίας (σήμερα Πακιστάν). Το 190 π.Χ. επεκτείνει το κράτος του μέχρι το Τουρκεστάν και το Κασμίρ. Η ελληνική τέχνη με όλες τις εφαρμογές της απλώνεται στις κατακτημένες περιοχές . Ο συμβολισμός του Βούδα μέχρι τον 1ο μ.Χ. αιώνα ήταν το αποτύπωμα ενός πέλματος ή ένα δένδρο. Από κει και πέρα, χάρις στην ελληνική γλυπτική παίρνει την μορφή ανθρώπου και ντύνεται με ελληνική χλαμύδα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Βούδα, λέγεται ότι μοιάζουν με τη γαλήνια μορφή του θεού Απόλλωνα.
Ο Βασιλιάς Μένανδρος ο οποίος ασπάστηκε τον Βουδισμό υλοποιεί το όραμα του Αλέξανδρου φτάνει στα Ιμαλάια στο Νεπάλ και στο Γάγγη διαδίδοντας την ελληνο-βουδιστική τέχνη. Ανακηρύσσεται άγιος του Βουδισμού με το όνομα «Μιλίντα».
Μια δυναστεία που μας ενδιαφέρει είναι οι Κουσάν. Ήταν φυλή από τα κεντρικά της Ασίας και το 78μ.Χ. κυνηγημένοι από άλλες φυλές, μη βρίσκοντας διέξοδο προς το νότο εξ αιτίας της οροσειρά των Ιμαλάϊων προχωράει δυτικά και κυριεύει τη Βακτριανή, συνεχίζει νότια καταλαμβάνει την κοιλάδα του Ινδού ποταμού προχωρά ανατολικά μέχρι την κοιλάδα του Γάγγη.
Αυτοί οι καημένοι άγριοι όπως ήταν στην κεντρική Ασία, μόλις είδαν τα θαύματα της ελληνικής τέχνης στη Βακτριανή και στις άλλες περιοχές δεν πίστευαν στα μάτια τους. Χωρίς δεύτερη σκέψη υιοθετούν την ελληνική νοοτροπία στην τέχνη στην φιλοσοφία στο ελληνικό αλφάβητο. Ακόμη και στα νομίσματα τους έβαλαν ελληνικά γράμματα. Σταδιακά διαδίδεται η ελληνο – βουδιστική τέχνη σε όλη την επικράτεια. Τα αγάλματα του βούδα ντυμένα με τις ελληνικές χλαμύδες προχώρησαν μέχρι τη Ν.Α. Ασία, ανέβηκαν στην Κίνα και έφτασαν στην Ιαπωνία διαδίδοντας το βουδισμό.
Το 8ο αιώνα οι Μουσουλμάνοι κατακτούν την Ινδία φέροντας μαζί τους ένα διαφορετικό πολιτισμό. Ινδο-μουσουλμανική τέχνη. Τον 15ο αιώνα ο Ταμερλάνος σαν σίφουνας καταστρέφει ότι βρει μπροστά του και δημιουργεί την Μογγολική
αυτοκρατορία της Ινδίας που φέρνει μαζί της ένας αξιοθαύμαστος πολιτισμό, ( ινδο - μογγολική τέχνη) που σημαντικά της μνημεία βλέπουμε σήμερα. Τέλος, καταπλέουν οι στόλοι από τα δυτικά πάντα, φέρνοντας κατά σειρά Ολλανδούς, Πορτογάλους και Άγγλους αποικιοκράτες, συνεχίζουν να καταληστεύουν τον πλούτο της χώρα ώσπου εμφανίστηκε ο Μέγας οραματιστής Μαχάτμα Γκάντι. Αυτά εν περιλήψει.
Προς το τέλος του 19ου αιώνα μια αγγλίδα της υψηλής τάξης έχοντας ακούσει για το Σουάμι Βιβεγκανάντα του έστειλε επιστολή να την δεχτεί στον κύκλο των μαθητών του. Της απάντησε: «Ελάτε αν θέλετε να δείτε φτώχεια, εξευτελισμό, βρωμιά, ανθρώπους με κουρέλια που μιλάνε για Θεό. Αν όμως ζητάτε άλλο πράμα μην έρθετε. Γιατί δεν μπορούνε να υποφέρουμε μια ακόμα κριτική». Οι ζητιάνοι είναι σε κάθε θρησκεία οι ίδιοι. Καρτέρι έξω από τους ναούς. Δείτε δύο μορφές ινδουιστών (πρώτη και τρίτη φωτό) έξω από το σπουδαίο ναό του Βισνού (Jagdish Temple) όπου ο εις εξ αυτών σκιάζεται κάτω από το άγαλμα τον ελέφαντα.
Εδώ είναι το άγαλμα του θεού στο κέντρο του ναού
Jag Mandir Palace
Jagdish Temple
Το σκιουράκι πήρε στάση για φωτό
Το Jag Mandir Palace στη μέση της λίμνης