taver
Member
- Μηνύματα
- 12.468
- Likes
- 28.827
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Iles Kerguelen
Κεφάλαιο 6: Στον Καύκασο
Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 22/9/2017 το πρωί, ο παρκαδόρος είχε στήσει καρτέρι στο απέναντι πεζοδρόμιο. Του πληρώσαμε τη στάθμευση, πήραμε καφέδες από τα Starbucks (όχι, ο Cappuccino Freddo δεν έχει φτάσει ακόμα εδώ) και προμήθειες σε αζέρικο ψωμί κι όχι μόνο από ένα τοπικό φούρνο, επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Σήμερα το πρόγραμμα έχει εκδρομή στο μικρό κομμάτι του Αζερμπαϊτζάν που βρίσκεται γεωγραφικά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, καθώς θα προσεγγίσουμε το εδώ τμήμα του Καυκάσου από Βορειοανατολικά.
Η διαδρομή μέσα από την πόλη, δείχνει μια εικόνα πολύ διαφορετική από την εικόνα του κεντρικού Μπακού. Όσο απομακρυνόμαστε από το κέντρο (το Μπακού είναι μια μεγάλη πόλη, με 4 εκατομμύρια κατοίκους περίπου), οι ουρανοξύστες και τα αρχιτεκτονήματα δίνουν τη θέση τους σε μπλόκια κατοικιών, που έχουν υποστεί βελτιώσεις για να κρύψουν τη Σοβιετική ασχήμια. Και ακόμα πιο έξω, δίνουν κι αυτά τη θέση τους σε γειτονιές. Παρότι δε φαίνονται μαχαλάδες (υπάρχουν κι αυτοί, αλλά υποθέτω πως οι μάντρες έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους και δεν τους είδαμε), φαίνονται να απαρτίζονται από αρκετά χαμηλά, παλιά σπίτια, που μοιάζουν παλιότερα από την εποχή των Σοβιετικών μπλοκ. Με τα κεραμιδάκια τους, μοιάζουν οθωμανικής τεχνοτροπίας.
Βγαίνοντας από την πόλη, η διαδρομή δεν είχε και πολλά αξιόλογα να προσφέρει. Όσο κινούμαστε προς το Βορρά και τα βουνά, τόσο η φύση αλλάζει και από την ξεραΐλα όπου το μόνο που φυτρώνει είναι ηφαίστεια λάσπης στην περιοχή του Μπακού, περνάμε σταδιακά στην πυκνή, σχεδόν δασώδη βλάστηση. Ο δρόμος είναι σχεδόν άριστος αυτοκινητόδρομος στην αρχή, μέτριος στη συνέχεια, και τυπικός επαρχιακός δρόμος με δυο ρεύματα χωρίς νησίδα όσο πλησιάζουμε προς την πόλη Quba που είναι η «πρωτεύουσα» της περιοχής. Ατελείωτες ευθείες, σα χαραγμένες με χάρακα.
Την Quba θα την προσπερνάγαμε γρήγορα, αν δε χάναμε κάνα 30λεπτο για να βρούμε βενζινάδικο, να γεμίσουμε βενζίνη και να πληρώσουμε με κάρτα. Παρότι την κάναμε αρκετές φορές πάνω-κάτω, δε σταματήσαμε, το αφήσαμε για την επιστροφή. Πήραμε το δρόμο για τα βουνά. Στόχος μας, το χωριό Khinaliq.
Βγαίνοντας από την Quba, ο μικρός πια δρόμος περνάει ανάμεσα σε μεγάλα δέντρα, και οι τοπικές ταβέρνες είναι παρατεταμένες στη σειρά. Ομολογουμένως είναι θελκτικότατες, αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας. Εδώ, διάφοροι μικροπωλητές πουλάνε την πραμάτεια τους. Η οποία, κυρίως αποτελείται από το προϊόν για το οποίο φημίζεται η περιοχή: Μήλα Φιρίκια. Με €1,5 πήραμε ένα μικρό κουβά από πεντανόστιμα, βιολογικά μήλα που μας κάλυψαν την πείνα.
Η διαδρομή, όσο ανεβαίνουμε ως τα 2300 μέτρα υψόμετρο, θα μας προσφέρει μπόλικα τοπία, για τα οποία καλύτερα να αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν.
Την επόμενη μέρα, Παρασκευή 22/9/2017 το πρωί, ο παρκαδόρος είχε στήσει καρτέρι στο απέναντι πεζοδρόμιο. Του πληρώσαμε τη στάθμευση, πήραμε καφέδες από τα Starbucks (όχι, ο Cappuccino Freddo δεν έχει φτάσει ακόμα εδώ) και προμήθειες σε αζέρικο ψωμί κι όχι μόνο από ένα τοπικό φούρνο, επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Σήμερα το πρόγραμμα έχει εκδρομή στο μικρό κομμάτι του Αζερμπαϊτζάν που βρίσκεται γεωγραφικά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, καθώς θα προσεγγίσουμε το εδώ τμήμα του Καυκάσου από Βορειοανατολικά.
Η διαδρομή μέσα από την πόλη, δείχνει μια εικόνα πολύ διαφορετική από την εικόνα του κεντρικού Μπακού. Όσο απομακρυνόμαστε από το κέντρο (το Μπακού είναι μια μεγάλη πόλη, με 4 εκατομμύρια κατοίκους περίπου), οι ουρανοξύστες και τα αρχιτεκτονήματα δίνουν τη θέση τους σε μπλόκια κατοικιών, που έχουν υποστεί βελτιώσεις για να κρύψουν τη Σοβιετική ασχήμια. Και ακόμα πιο έξω, δίνουν κι αυτά τη θέση τους σε γειτονιές. Παρότι δε φαίνονται μαχαλάδες (υπάρχουν κι αυτοί, αλλά υποθέτω πως οι μάντρες έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους και δεν τους είδαμε), φαίνονται να απαρτίζονται από αρκετά χαμηλά, παλιά σπίτια, που μοιάζουν παλιότερα από την εποχή των Σοβιετικών μπλοκ. Με τα κεραμιδάκια τους, μοιάζουν οθωμανικής τεχνοτροπίας.
Βγαίνοντας από την πόλη, η διαδρομή δεν είχε και πολλά αξιόλογα να προσφέρει. Όσο κινούμαστε προς το Βορρά και τα βουνά, τόσο η φύση αλλάζει και από την ξεραΐλα όπου το μόνο που φυτρώνει είναι ηφαίστεια λάσπης στην περιοχή του Μπακού, περνάμε σταδιακά στην πυκνή, σχεδόν δασώδη βλάστηση. Ο δρόμος είναι σχεδόν άριστος αυτοκινητόδρομος στην αρχή, μέτριος στη συνέχεια, και τυπικός επαρχιακός δρόμος με δυο ρεύματα χωρίς νησίδα όσο πλησιάζουμε προς την πόλη Quba που είναι η «πρωτεύουσα» της περιοχής. Ατελείωτες ευθείες, σα χαραγμένες με χάρακα.
Την Quba θα την προσπερνάγαμε γρήγορα, αν δε χάναμε κάνα 30λεπτο για να βρούμε βενζινάδικο, να γεμίσουμε βενζίνη και να πληρώσουμε με κάρτα. Παρότι την κάναμε αρκετές φορές πάνω-κάτω, δε σταματήσαμε, το αφήσαμε για την επιστροφή. Πήραμε το δρόμο για τα βουνά. Στόχος μας, το χωριό Khinaliq.
Βγαίνοντας από την Quba, ο μικρός πια δρόμος περνάει ανάμεσα σε μεγάλα δέντρα, και οι τοπικές ταβέρνες είναι παρατεταμένες στη σειρά. Ομολογουμένως είναι θελκτικότατες, αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας. Εδώ, διάφοροι μικροπωλητές πουλάνε την πραμάτεια τους. Η οποία, κυρίως αποτελείται από το προϊόν για το οποίο φημίζεται η περιοχή: Μήλα Φιρίκια. Με €1,5 πήραμε ένα μικρό κουβά από πεντανόστιμα, βιολογικά μήλα που μας κάλυψαν την πείνα.
Η διαδρομή, όσο ανεβαίνουμε ως τα 2300 μέτρα υψόμετρο, θα μας προσφέρει μπόλικα τοπία, για τα οποία καλύτερα να αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν.
Last edited: