renata
Member
- Μηνύματα
- 5.540
- Likes
- 1.950
- Επόμενο Ταξίδι
- Νεπάλ
Αποστολή στην Banda Aceh, τσουνάμι 26 Δεκεμβριου 2004
Μελη αποστολης 4 άτομα.
Βanda Αceh ( προφέρεται μπάντα - ασεχ).η πόλη αυτή βρίσκεται στο βορειότερο σημείο της νήσου Σουμάτρας.
H πολη από όπου ξεκίνησε το φοβερό τσουνάμι.Το σημείο μηδέν οπως το αποκαλούν οι κάτοικοι της πόλης. Με αφορμή το τσουνάμι άνοιξε η επαρχία Aseh για πρώτη φορά τα σύνορά της .
Πήγαμε μέσω Σιγκαπούρης στην Μedan την πρωτεύουσα της Σουμάτρας και απο εκεί πήραμε τζίπ με οδηγό.Μετά απο 12 ώρες διασχίζοντας όλο το νησί κεντρικά,φτάσαμε στην Banda Aseh.
Η διαδρομή ήταν ανάμεσα απο δάση με καουτσουκόδεντρα,ζούγκλες,με καλό σχετικά δρόμο.Η κούραση ήταν απίστευτη με τόσες ώρες πτήσεων! νυστάζαμε και αποκαμωμένοι προσπαθούσαμε να κρατηθούμε ξύπνιοι εμείς και ο οδηγός!
Όσο ανεβαίναμε βόρεια άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της καταστροφής .άστεγοι στους δρόμους,παιδιά να πεινάνε άρρωστα φοβισμένα και μόνα,χωρίς γονείς και οικογένεια.δεν ξέρανε τι έγινε και που πήγαν οι δικοί τους ..είδα την απόλυτη φρίκη! Oμολογώ οτι τα έχασα και όσο προχωρούσαμε,τόσο το κακό μεγάλωνε ..θεέ μου που ήρθα!! είπα μέσα μου ..πώς θα τα βγάλω πέρα ...
.Ο πληθυσμος της πολης ηταν 400.000 κατοικοι.Μετα το τσουναμι απέμειναν 150.000.Ο σεισμος ηταν υποθαλάσσιος ,μεγέθους 9,2 Ριχτερ.Το επίκεντρο ηταν προς τα δυτικα της βορειας Σουματρας,στον Ινδικό Ωκεανό.
Το τσουνάμι έφτασε μισή ώρα μετα τον σεισμό και βρήκε τους ανθρωπους στον ύπνο. .Τρεχανε να σωθούν προς τα βουνά ,κυνηγημενοι απο τόνους καυτού νερού που είχαν ύψος μέχρι και 10 μετρα και ταχύτητα όση ενός Boiehg δηλαδη 800 χιλ.την ωρα.Φανταστείτε την δύναμη, την ταχύτητα,και την καταστοφή που επέφερε ενα τέτοιο τεράστιο μέγεθος φυσικής καταστροφής!!!.
Oi κάτοικοι μας είπαν μετά,ότι έπρεπε να ακολουθήσουν το ένστικτο των ελεφάντων που ξαφνικά άρχισαν να τρέχουν προς τα γύρω βουνά ..
Φτάσαμε νύχτα σχεδόν.την πρώτη νύχτα μας μείναμε σε ένα άθλιο μισογκρεμισμένο σπίτι, παρέα με οτι ζώα μπορείτε να φανταστείτε ....καθόλου ύπνος γιατί διαρκώς και για 40 μέρες που μείναμε στο νησί,γινόταν ανά ώρα επίγειος σεισμός των 7-8 ρίχτερ .απλώς δεν υπήρχε και κατι άλλο για να γκρεμιστεί!ολοι λέγανε και για δεύτερο τσουνάμι ...
Σιγά σιγά το συνηθίσαμε και ούτε που νοιαζόμαστε να βγούμε έξω.
Ξημερώνει και αντικρύσαμε μιά πόλη κυριολεκτικά στο μπλέντερ!!!
Εικόνες ασύλληπτες! άνθρωποι,σπίτια,ζώα,ολα μια μάζα.Εζησαν μολις 150.000
άνθρωποι απο τους 400.000.Απο αυτούς που πνίγηκαν έχουν βρει γύρω στους 150000 και αναζητούνται 100000 πτώματα.Κάθε μερα ανασύρουν από τα ερείπια δεκάδες νεκρούς που όμως είναι σχεδόν αδύνατη η αναγνώρισή τους.
Η πόλη πριν πρέπει να ήταν πολύ όμορφη.Απλωμένη σε μεγάλη ακτίνα,παραθαλάσσια με ποτάμια,γέφυρες,και όμορφα κτίρια.
Αυτό μπορέσαμε να το καταλάβομε από ότι απέμεινε.Στην πόλη κατέφτασαν 250 μη κυβερνητικές οργανώσεις απο όλο τον κόσμο για ανθρωπιστική βοήθεια.Αρχίσαμε να ψάχνομε για δουλειά αφού προηγουμένως βγάλαμε τα απαραίτητα χαρτιά από την ινδονησιακή κυβέρνηση.Όπως είναι γνωστό η επaρχια aceh ηταν κλειστή και απαγορευμένη προς κάθε ξένη προσέλευση.
Η πρώτη δουλειά που βρήκαμε ήταν σε ενα posko,ιατρείο δηλαδή που το είχαν ανοίξει polisi γιατροί από την Τζακάρτα.Εκεί δουλέψαμε προσωρινά για πέντε μέρες, βλέποντας διάφορα περιστατικά που χρειαζόταν πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Ενδιάμεσα δουλεψαμε και σε ενα camp που το ειχαν στησει Γαλοι πυροσβεστες 10 χιλιόμετρα μακριά απο την πόλη,στην περιοχή Longkna.
Εδώ ήταν μιά περιοχή κοντά στο σημείο μηδέν και ιδού που καταφερε το καυτό κύμα να βγάλει τις φορτηγίδες αυτές!! απίστευτο!παρέσυρε τεράστια πλοία απο την θάλασσα στην στεριά!
όλη η πόλη ήταν γεμάτη βάρκες,μικρά πλοία, και πολλα απο αυτά είχαν προσγειωθεί πάνω σε στέγες σπιτιών.
Αργότερα ζητήσαμε να κάνομε κάτι πιο ουσιαστικό. οι γιατροί εκεί μας βρήκαν δουλειά στο fakina hospital.To νοσοκομείο αυτό ήταν πρώτα ιδιωτικό και μετά επιστρατεύτηκε από ομάδα γιατρών και νοσηλευτών που ήρθε από το αρχηγείο αστυνομίας της Τζακάρτα.Εκει πραγματικά δουλέψαμε πολύ και ουσιαστικά .Ειμασταν όλοι μαζί και αναλάβαμε τα επείγοντα περιστατικά και τα χειρουργεία.
Οι γιατροί από την τζακαρτα ήταν συνολικά έξι Συνεργαστήκαμε άψογα και με εξέπληξε η φιλικότητα και η σεμνότητα όλων.Ο εξοπλισμός βέβαια ήταν υποτυπώδης,φάρμακα υπήρχαν,ζητήσαμε από τις οργανώσεις και άλλα για να καλύψομε τις ανάγκες.Πριν απο εμάς δούλευαν εκεί, αυστραλοί γιατροί,εσθονοι,και αφγανοι.Ευτυχώς είχαν αφήσει βασικά εργαλεία,αναισθησιολογικα φάρμακα και 1 μόνιτορ στο χειρουργείο.
Η πόλη ειχε 7 νοσοκομεία που όμως καταστράφηκαν όλα και πνίγηκε όλο το προσωπικό.Γι αυτό δημιουργήθηκαν γύρω στα 250 ιατρεία για να εξυπηρετούν τον κόσμο.Βαριά περιστατικά ερχόταν στο fakina hospital και στο general hospital που σιγά σιγά άρχισαν να το καθαρίζουν και να το εξοπλίζουν οι γερμανικές οργανώσεις.
Τα camp ήταν μια καλή λύση για τους άστεγους όπου τουλάχιστον είχαν τροφή,καθαρό νερό και μέρος να κοιμηθούν.
Στους δρόμους υπήρχε πολύ κίνηση από φορτηγά των οργανώσεων που κουβαλούσαν προμήθειες,ελικόπτερα πετούσαν όλη μέρα και προμήθευαν τις απομακρυσμένες περιοχές. Παντού στρατός με όπλα που φρουρούσαν και περιπολούσαν για τυχόν επιθέσεις των ανταρτών GAM.
Η μαλάρια αρχίζει και θερίζει.Κουνούπια μολύνουν τους ανθρώπους.άπειρα κουνούπια και μύγες από σκουπίδια,πτώματα, και ελώδη νερά.Εμβόλια δεν είχαμε πολλά.Στο fakina κάναμε πολλές εισαγωγές από μαλάρια, με συμπτώματα ρίγος, υψηλό πυρετό και πόνο στην κοιλιά..Οι ινδονησιοι δεν ξέρουν από καθαριότητα και ειδικά στη Σουμάτρα βλέπομε πολύ βρωμιά στα σπίτια ακόμα και στα νοσοκομεία όπου δεν τηρούνται βασικοί κανόνες απολύμανσης,πόσο μάλλον αντισηψίας.
Ολα ακρίβυναν μετά το τσουναμι.οπως λέμε σε προπολεμική περίοδο.Τα σπίτια που έμειναν, τα νοίκιαζαν στις οργανώσεις υπέρογκα ποσά.Το ίδιο και τα αυτοκίνητα με οδηγό. Μάθαμε για την γενική κατάσταση της επαρχίας αυτής.Το τμήμα αυτό της Σουματρας που είναι σε μέγεθος σαν την Ελλαδα, κρύβει πολλές σκοτεινές πλευρές.
Επίσης η ύπαρξη των gam ανταρτών και οι επιθέσεις που κάνουν συχνά,τρομοκρατούν τους ντόπιους και δεν έχουν ησυχία.οπουδήποτε πηγαίναμε είχαμε συνοδεία από την αστυνομία,ή τον στρατό.
Η Σουμάτρα εχει μεγάλο ορυκτό πλούτο και κοιτάσματα φυσικού αερίου,πετρέλαιου,ασήμι και χρυσό.Η εκμετάλλευση των πόρων γίνεται στα μέτρα των κυβερνόντων με αποτέλεσμα ο λαός να ζεί στα όρια της φτώχειας.Η κυβέρνηση είναι προεδρευομένη δημοκρατία υποτίθεται, αλλά στην ουσία κυβερνά ο στρατός.
Οι κάτοικοι εδώ είναι 98% μουσουλμάνοι. Οι γυναίκες φοράνε μαντήλα και όλοι προσεύχονται όπως ορίζει η θρησκεία τους 5 φορές τη μέρα.Ελάχιστοι μιλάνε αγγλικά αλλά όλοι θέλανε κουβέντα και ήταν πολύ ανοικτοί προς εμάς.Εντύπωση μου έκανε το πως αντιμετώπιζαν αυτό το χαμό.Ήταν όλοι περήφανοι και αντιμετώπιζαν στωικά τον θάνατο,τον χαμό αγαπημένων προσώπων.Είχαν πολλά ψυχολογικά προβλήματα ,αλλά έχοντας έντονο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης προχωρούσαν μπροστά.Διδάχτηκα πολλά απο την κατάσταση εκεί.Αναγνώριζαν την προσφορά μας και μας μιλούσαν με ευγνωμοσύνη και αγάπη.Ήταν πολύ ανθεκτικοί στον πόνο,και συνεργαζόταν με φοβερή εμπιστοσύνη.Μάλιστα είχαμε και πελάτες που ζητούσαν τους Έλληνες ...
Οι άνθρωποι της επαρχίας aceh υπέστησαν πολιτισμικό σοκ από την παρουσία τόσων ξένων που είδαν για πρώτη φορά στην ζωή τους.Το ισλάμ από την μιά ,και τα κλειστά σύνορα λόγω των ανταρτών από την άλλη ,έχουν επιφέρει μια φοβερή στασιμότητητα της ζωής εδώ.
Είναιπολλά χρόνια πίσω, δεν έχουν στοιχειώδεις υγειονομικούς κανόνες ,και θέλουν πολύ δουλειά.Στην ανάγκη τρώγαμε και μεις στα κιόσκια τους το τηγανητό ρύζι και τα νουντλς.τα τρώγαμε όλα σε σύννεφα από μύγες και βρώμικα τραπέζια.πολλές φορές το φαγητό μας ήταν μόνο μπανάνες ,γιατί στα super market (είχε μείνει ένα όρθιο μακριά από την θάλασσα) υπήρχαν μόλις λίγες κονσέρβες και πολλές φορές τίποτα.
Αυτά για την Σουμάτρα και ειδικά την πόλη banda aceh και τους ανθρώπους της .Η εμπειρία μοναδική-αξεπέραστη-αλλά ειλικρινά δεν τη συνιστώ σε λεπτεπίλεπτους ανθρώπους.
Οχι οτι είμαι από μπετόν, αλλά προσπάθησα γιατί δεν γινόταν διαφορετικά εδώ που είχα φτάσει . ..Χρειάζεται να είσαι ανθεκτικός στις δυσκολίες,να νιώθεις μάλιστα και ανεση πολλές φορές , και να ενσωματωθείς με τους ανθρώπους.Αν το καταφέρεις αυτό ,συμβιώνεις άνετα και όχι μόνο,νιώθεις υπέροχα που σε κανακεύουν και σε αγαπάνε!
Οι φωτογραφίες αποτελούν γνήσια ντοκουμέντα μόλις λίγες μέρες μετά το φοβερό τσουνάμι.
Ευχαριστώ την φίλη μου lullu που με άντεξε στην δουλειά και στο ίδιο δωμάτιο όλον αυτό
τον καιρό.
Μελη αποστολης 4 άτομα.
Βanda Αceh ( προφέρεται μπάντα - ασεχ).η πόλη αυτή βρίσκεται στο βορειότερο σημείο της νήσου Σουμάτρας.
H πολη από όπου ξεκίνησε το φοβερό τσουνάμι.Το σημείο μηδέν οπως το αποκαλούν οι κάτοικοι της πόλης. Με αφορμή το τσουνάμι άνοιξε η επαρχία Aseh για πρώτη φορά τα σύνορά της .
Πήγαμε μέσω Σιγκαπούρης στην Μedan την πρωτεύουσα της Σουμάτρας και απο εκεί πήραμε τζίπ με οδηγό.Μετά απο 12 ώρες διασχίζοντας όλο το νησί κεντρικά,φτάσαμε στην Banda Aseh.
Η διαδρομή ήταν ανάμεσα απο δάση με καουτσουκόδεντρα,ζούγκλες,με καλό σχετικά δρόμο.Η κούραση ήταν απίστευτη με τόσες ώρες πτήσεων! νυστάζαμε και αποκαμωμένοι προσπαθούσαμε να κρατηθούμε ξύπνιοι εμείς και ο οδηγός!
Όσο ανεβαίναμε βόρεια άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της καταστροφής .άστεγοι στους δρόμους,παιδιά να πεινάνε άρρωστα φοβισμένα και μόνα,χωρίς γονείς και οικογένεια.δεν ξέρανε τι έγινε και που πήγαν οι δικοί τους ..είδα την απόλυτη φρίκη! Oμολογώ οτι τα έχασα και όσο προχωρούσαμε,τόσο το κακό μεγάλωνε ..θεέ μου που ήρθα!! είπα μέσα μου ..πώς θα τα βγάλω πέρα ...
.Ο πληθυσμος της πολης ηταν 400.000 κατοικοι.Μετα το τσουναμι απέμειναν 150.000.Ο σεισμος ηταν υποθαλάσσιος ,μεγέθους 9,2 Ριχτερ.Το επίκεντρο ηταν προς τα δυτικα της βορειας Σουματρας,στον Ινδικό Ωκεανό.
Το τσουνάμι έφτασε μισή ώρα μετα τον σεισμό και βρήκε τους ανθρωπους στον ύπνο. .Τρεχανε να σωθούν προς τα βουνά ,κυνηγημενοι απο τόνους καυτού νερού που είχαν ύψος μέχρι και 10 μετρα και ταχύτητα όση ενός Boiehg δηλαδη 800 χιλ.την ωρα.Φανταστείτε την δύναμη, την ταχύτητα,και την καταστοφή που επέφερε ενα τέτοιο τεράστιο μέγεθος φυσικής καταστροφής!!!.
Oi κάτοικοι μας είπαν μετά,ότι έπρεπε να ακολουθήσουν το ένστικτο των ελεφάντων που ξαφνικά άρχισαν να τρέχουν προς τα γύρω βουνά ..
Φτάσαμε νύχτα σχεδόν.την πρώτη νύχτα μας μείναμε σε ένα άθλιο μισογκρεμισμένο σπίτι, παρέα με οτι ζώα μπορείτε να φανταστείτε ....καθόλου ύπνος γιατί διαρκώς και για 40 μέρες που μείναμε στο νησί,γινόταν ανά ώρα επίγειος σεισμός των 7-8 ρίχτερ .απλώς δεν υπήρχε και κατι άλλο για να γκρεμιστεί!ολοι λέγανε και για δεύτερο τσουνάμι ...
Σιγά σιγά το συνηθίσαμε και ούτε που νοιαζόμαστε να βγούμε έξω.
Ξημερώνει και αντικρύσαμε μιά πόλη κυριολεκτικά στο μπλέντερ!!!
Εικόνες ασύλληπτες! άνθρωποι,σπίτια,ζώα,ολα μια μάζα.Εζησαν μολις 150.000
άνθρωποι απο τους 400.000.Απο αυτούς που πνίγηκαν έχουν βρει γύρω στους 150000 και αναζητούνται 100000 πτώματα.Κάθε μερα ανασύρουν από τα ερείπια δεκάδες νεκρούς που όμως είναι σχεδόν αδύνατη η αναγνώρισή τους.
Η πόλη πριν πρέπει να ήταν πολύ όμορφη.Απλωμένη σε μεγάλη ακτίνα,παραθαλάσσια με ποτάμια,γέφυρες,και όμορφα κτίρια.
Αυτό μπορέσαμε να το καταλάβομε από ότι απέμεινε.Στην πόλη κατέφτασαν 250 μη κυβερνητικές οργανώσεις απο όλο τον κόσμο για ανθρωπιστική βοήθεια.Αρχίσαμε να ψάχνομε για δουλειά αφού προηγουμένως βγάλαμε τα απαραίτητα χαρτιά από την ινδονησιακή κυβέρνηση.Όπως είναι γνωστό η επaρχια aceh ηταν κλειστή και απαγορευμένη προς κάθε ξένη προσέλευση.
Η πρώτη δουλειά που βρήκαμε ήταν σε ενα posko,ιατρείο δηλαδή που το είχαν ανοίξει polisi γιατροί από την Τζακάρτα.Εκεί δουλέψαμε προσωρινά για πέντε μέρες, βλέποντας διάφορα περιστατικά που χρειαζόταν πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Ενδιάμεσα δουλεψαμε και σε ενα camp που το ειχαν στησει Γαλοι πυροσβεστες 10 χιλιόμετρα μακριά απο την πόλη,στην περιοχή Longkna.
Εδώ ήταν μιά περιοχή κοντά στο σημείο μηδέν και ιδού που καταφερε το καυτό κύμα να βγάλει τις φορτηγίδες αυτές!! απίστευτο!παρέσυρε τεράστια πλοία απο την θάλασσα στην στεριά!
όλη η πόλη ήταν γεμάτη βάρκες,μικρά πλοία, και πολλα απο αυτά είχαν προσγειωθεί πάνω σε στέγες σπιτιών.
Αργότερα ζητήσαμε να κάνομε κάτι πιο ουσιαστικό. οι γιατροί εκεί μας βρήκαν δουλειά στο fakina hospital.To νοσοκομείο αυτό ήταν πρώτα ιδιωτικό και μετά επιστρατεύτηκε από ομάδα γιατρών και νοσηλευτών που ήρθε από το αρχηγείο αστυνομίας της Τζακάρτα.Εκει πραγματικά δουλέψαμε πολύ και ουσιαστικά .Ειμασταν όλοι μαζί και αναλάβαμε τα επείγοντα περιστατικά και τα χειρουργεία.
Οι γιατροί από την τζακαρτα ήταν συνολικά έξι Συνεργαστήκαμε άψογα και με εξέπληξε η φιλικότητα και η σεμνότητα όλων.Ο εξοπλισμός βέβαια ήταν υποτυπώδης,φάρμακα υπήρχαν,ζητήσαμε από τις οργανώσεις και άλλα για να καλύψομε τις ανάγκες.Πριν απο εμάς δούλευαν εκεί, αυστραλοί γιατροί,εσθονοι,και αφγανοι.Ευτυχώς είχαν αφήσει βασικά εργαλεία,αναισθησιολογικα φάρμακα και 1 μόνιτορ στο χειρουργείο.
Η πόλη ειχε 7 νοσοκομεία που όμως καταστράφηκαν όλα και πνίγηκε όλο το προσωπικό.Γι αυτό δημιουργήθηκαν γύρω στα 250 ιατρεία για να εξυπηρετούν τον κόσμο.Βαριά περιστατικά ερχόταν στο fakina hospital και στο general hospital που σιγά σιγά άρχισαν να το καθαρίζουν και να το εξοπλίζουν οι γερμανικές οργανώσεις.
Τα camp ήταν μια καλή λύση για τους άστεγους όπου τουλάχιστον είχαν τροφή,καθαρό νερό και μέρος να κοιμηθούν.
Στους δρόμους υπήρχε πολύ κίνηση από φορτηγά των οργανώσεων που κουβαλούσαν προμήθειες,ελικόπτερα πετούσαν όλη μέρα και προμήθευαν τις απομακρυσμένες περιοχές. Παντού στρατός με όπλα που φρουρούσαν και περιπολούσαν για τυχόν επιθέσεις των ανταρτών GAM.
Η μαλάρια αρχίζει και θερίζει.Κουνούπια μολύνουν τους ανθρώπους.άπειρα κουνούπια και μύγες από σκουπίδια,πτώματα, και ελώδη νερά.Εμβόλια δεν είχαμε πολλά.Στο fakina κάναμε πολλές εισαγωγές από μαλάρια, με συμπτώματα ρίγος, υψηλό πυρετό και πόνο στην κοιλιά..Οι ινδονησιοι δεν ξέρουν από καθαριότητα και ειδικά στη Σουμάτρα βλέπομε πολύ βρωμιά στα σπίτια ακόμα και στα νοσοκομεία όπου δεν τηρούνται βασικοί κανόνες απολύμανσης,πόσο μάλλον αντισηψίας.
Ολα ακρίβυναν μετά το τσουναμι.οπως λέμε σε προπολεμική περίοδο.Τα σπίτια που έμειναν, τα νοίκιαζαν στις οργανώσεις υπέρογκα ποσά.Το ίδιο και τα αυτοκίνητα με οδηγό. Μάθαμε για την γενική κατάσταση της επαρχίας αυτής.Το τμήμα αυτό της Σουματρας που είναι σε μέγεθος σαν την Ελλαδα, κρύβει πολλές σκοτεινές πλευρές.
Επίσης η ύπαρξη των gam ανταρτών και οι επιθέσεις που κάνουν συχνά,τρομοκρατούν τους ντόπιους και δεν έχουν ησυχία.οπουδήποτε πηγαίναμε είχαμε συνοδεία από την αστυνομία,ή τον στρατό.
Η Σουμάτρα εχει μεγάλο ορυκτό πλούτο και κοιτάσματα φυσικού αερίου,πετρέλαιου,ασήμι και χρυσό.Η εκμετάλλευση των πόρων γίνεται στα μέτρα των κυβερνόντων με αποτέλεσμα ο λαός να ζεί στα όρια της φτώχειας.Η κυβέρνηση είναι προεδρευομένη δημοκρατία υποτίθεται, αλλά στην ουσία κυβερνά ο στρατός.
Οι κάτοικοι εδώ είναι 98% μουσουλμάνοι. Οι γυναίκες φοράνε μαντήλα και όλοι προσεύχονται όπως ορίζει η θρησκεία τους 5 φορές τη μέρα.Ελάχιστοι μιλάνε αγγλικά αλλά όλοι θέλανε κουβέντα και ήταν πολύ ανοικτοί προς εμάς.Εντύπωση μου έκανε το πως αντιμετώπιζαν αυτό το χαμό.Ήταν όλοι περήφανοι και αντιμετώπιζαν στωικά τον θάνατο,τον χαμό αγαπημένων προσώπων.Είχαν πολλά ψυχολογικά προβλήματα ,αλλά έχοντας έντονο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης προχωρούσαν μπροστά.Διδάχτηκα πολλά απο την κατάσταση εκεί.Αναγνώριζαν την προσφορά μας και μας μιλούσαν με ευγνωμοσύνη και αγάπη.Ήταν πολύ ανθεκτικοί στον πόνο,και συνεργαζόταν με φοβερή εμπιστοσύνη.Μάλιστα είχαμε και πελάτες που ζητούσαν τους Έλληνες ...
Οι άνθρωποι της επαρχίας aceh υπέστησαν πολιτισμικό σοκ από την παρουσία τόσων ξένων που είδαν για πρώτη φορά στην ζωή τους.Το ισλάμ από την μιά ,και τα κλειστά σύνορα λόγω των ανταρτών από την άλλη ,έχουν επιφέρει μια φοβερή στασιμότητητα της ζωής εδώ.
Είναιπολλά χρόνια πίσω, δεν έχουν στοιχειώδεις υγειονομικούς κανόνες ,και θέλουν πολύ δουλειά.Στην ανάγκη τρώγαμε και μεις στα κιόσκια τους το τηγανητό ρύζι και τα νουντλς.τα τρώγαμε όλα σε σύννεφα από μύγες και βρώμικα τραπέζια.πολλές φορές το φαγητό μας ήταν μόνο μπανάνες ,γιατί στα super market (είχε μείνει ένα όρθιο μακριά από την θάλασσα) υπήρχαν μόλις λίγες κονσέρβες και πολλές φορές τίποτα.
Αυτά για την Σουμάτρα και ειδικά την πόλη banda aceh και τους ανθρώπους της .Η εμπειρία μοναδική-αξεπέραστη-αλλά ειλικρινά δεν τη συνιστώ σε λεπτεπίλεπτους ανθρώπους.
Οχι οτι είμαι από μπετόν, αλλά προσπάθησα γιατί δεν γινόταν διαφορετικά εδώ που είχα φτάσει . ..Χρειάζεται να είσαι ανθεκτικός στις δυσκολίες,να νιώθεις μάλιστα και ανεση πολλές φορές , και να ενσωματωθείς με τους ανθρώπους.Αν το καταφέρεις αυτό ,συμβιώνεις άνετα και όχι μόνο,νιώθεις υπέροχα που σε κανακεύουν και σε αγαπάνε!
Οι φωτογραφίες αποτελούν γνήσια ντοκουμέντα μόλις λίγες μέρες μετά το φοβερό τσουνάμι.
Ευχαριστώ την φίλη μου lullu που με άντεξε στην δουλειά και στο ίδιο δωμάτιο όλον αυτό
τον καιρό.
