psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.310
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Τώρα μάλιστα!
Ο θεόρατος ναός Riddarholmen είναι το πρώτο πράγμα που αντικρύζει κανείς στο νησί και αποτελεί πέρα από το τόπο ανάπαυσης των Σουηδών μοναρχών ένα από τα παλαιότερα κτήρια της Στοκχόλμης, αρχικής κατασκευής στα τέλη του 13ου αιώνα και δυστυχώς κλειστός για επίσκεψη στο εσωτερικό του:
Στην ίδια τοποθεσία βρίσκεται η κεντρική πλατεία πλαισιωμένη από υπέροχα κτήρια όπως το Svea hovrätt, ένα από τα έξι δευτεροβάθμια δικαστήρια του σουηδικού νομικού συστήματος, αλλά και το παλάτι Wrangel :
Όπως και το baroque παλάτι Stenbock με την ομώνυμη στήλη έξωθεν αυτού, που χρησιμοποιείται επίσης ως δικαστήριο:
Βγήκαμε μέχρι το πίσω «μπαλκόνι» που προσφέρει εξαιρετική θέα προς το δημαρχείο της πόλης και επιστρέψαμε:
Περάσαμε ξανά τη γέφυρα, πάλι χωρίς να μπούμε στα ενδότερα της gamla stan, θέλοντας να κάνουμε το κύκλο της περιοχής:
Έτσι οδηγηθήκαμε μέσα από το σύμπλεγμα του Riksdagshuset, του σουηδικού κοινοβουλίου πιο απλά,
στο άλλο νησάκι και αντίκρυ από τις γέφυρες Vasabron & Norrbro.
Καταλήγοντας στη περίφημη όπερα της πόλης.
-Ποιο άγαλμα είν’ αυτό, με ρώτησε με μεγάλη περιέργεια ο Γιώργος, λέγοντας του αποστομωτικά, «καλά δε βλέπεις; Ο Μεγαλέξανδρος πάνω στο Βουκεφάλα με το σπαθί στο δεξί, φως φανάρι, μας έκλεψαν την ιδέα απ τη πόλη μας…»
Το κτήριο του κοινοβουλίου της Σουηδίας δέσποζε στην απέναντι όχθη, στα όρια του νησιού της παλιάς πόλης:
-Αυτό πάλι ποιο άγαλμα είναι;
-Καλά ρε μαλάκα, δε μπορείς να ξεχωρίσεις το Καποδίστρια; Ήμαρτον!
Γελώντας περπατήσαμε προς την όχθη, βλέποντας τους γλάρους να τσαλαβουτάνε στα νερά του ….. και να στήνονται κατόπιν για φωτογράφιση:
Μου άρεσε πολύ αυτό που έβλεπα και αποτύπωνα στο φωτογραφικό φακό, κι ακόμα σχεδόν δεν είχαμε ξεκινήσει:
Στο σημείο εκείνο βρίσκεται και to πολύ ωραίο ξενοδοχείο Grand Hotel. Πολύ θα θελα να μάθω πόσο χρεώνει τη διαμονή:
Κάναμε το κύκλο περιμετρικά της παραλίας ανηφορίζοντας παράλληλα με το κοινοβούλιο:
-Μη με ρωτήσεις μαλάκα πάλι για το άγαλμα, αυτό το ξέρεις, του βασιλεώς Κωνσταντίνου, αντίγραφο του δικού μας στο Βαρδάρη στο σημείο μηδέν. Στα 'λεγα για τους Σουηδοί, μας ζηλεύουν.
Κάπως έτσι, με περισσότερα γέλια μιας και με είχε πιάσει τρελή έμπνευση μπήκαμε στα στενάκια της πόλης, ξεκινώντας μια ιδιαίτερη περιήγηση σε ένα πολύ ωραίο σημείο, στο καλύτερο ίσως της Στοκχόλμης:
Βγήκαμε στη πλατεία του Αγ. Γεωργίου, με το άγαλμα junior (τσιγκουνιές στο μάρμαρο έκαναν, δε μπορώ να καταλάβω), και προχωρήσαμε στο πλακόστρωτο δεξιά:
Ψάχνοντας βέβαια έμαθα καιρό μετά ότι πρόκειται για ρέπλικα του γνήσιου ξύλινου αγάλματος που φιλοξενείται στην εκκλησία Storkyrkan της παλιάς πόλης.
Ακόμα ένα μέρος που αναφέρεται στις ιστορίες του φόρουμ, είναι η τριγωνική πλατεία Brända Tomten στο τέλος αυτού του δρόμου:
Οι εικόνες ήταν πραγματικά εντυπωσιακές, με τα δεδομένα να εναλλάσσονται, σε άλλα σημεία με πολύ και σε άλλα με καθόλου κόσμο:
Το περίφημο στενάκι Mårten Trotzigs gränd, ή αλλιώς το μικρότερο στενάκι της Στοκχόλμης, που δε καταλαβαίνω τελικά γιατί γίνεται τόσος ντόρος ήταν το επόμενο αξιοθέατο που χα τσεκαρισμένο. Έχουμε τέτοιους φωταγωγούς στη Θεσσαλονίκη ένα σωρό…
Το κατεβήκαμε και βγήκαμε από την άλλη, στην έξοδο του πολυσύχναστου δρόμου Västerlånggatan
Πολύς κόσμος, ντόπιοι και τουρίστες βολτάριζαν το μεσημέρι του Σαββάτου εκεί, γεγονός απόλυτα λογικό:
Σταθήκαμε μέχρι τη πλατεία Järntorgsbrunnen, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η κρήνη, θυμίζοντας έτσι τη δύσκολη προμήθεια νερού τα παλαιότερα χρόνια.
Αν κάτι δε στερείται πάντως η Στοκχόλμη στα σύγχρονα έτη είναι το νερό, το οποίο πίνεται από παντού και είναι εξαιρετικό!
Ο θεόρατος ναός Riddarholmen είναι το πρώτο πράγμα που αντικρύζει κανείς στο νησί και αποτελεί πέρα από το τόπο ανάπαυσης των Σουηδών μοναρχών ένα από τα παλαιότερα κτήρια της Στοκχόλμης, αρχικής κατασκευής στα τέλη του 13ου αιώνα και δυστυχώς κλειστός για επίσκεψη στο εσωτερικό του:
Στην ίδια τοποθεσία βρίσκεται η κεντρική πλατεία πλαισιωμένη από υπέροχα κτήρια όπως το Svea hovrätt, ένα από τα έξι δευτεροβάθμια δικαστήρια του σουηδικού νομικού συστήματος, αλλά και το παλάτι Wrangel :
Όπως και το baroque παλάτι Stenbock με την ομώνυμη στήλη έξωθεν αυτού, που χρησιμοποιείται επίσης ως δικαστήριο:
Βγήκαμε μέχρι το πίσω «μπαλκόνι» που προσφέρει εξαιρετική θέα προς το δημαρχείο της πόλης και επιστρέψαμε:
Περάσαμε ξανά τη γέφυρα, πάλι χωρίς να μπούμε στα ενδότερα της gamla stan, θέλοντας να κάνουμε το κύκλο της περιοχής:
Έτσι οδηγηθήκαμε μέσα από το σύμπλεγμα του Riksdagshuset, του σουηδικού κοινοβουλίου πιο απλά,
στο άλλο νησάκι και αντίκρυ από τις γέφυρες Vasabron & Norrbro.
Καταλήγοντας στη περίφημη όπερα της πόλης.
-Ποιο άγαλμα είν’ αυτό, με ρώτησε με μεγάλη περιέργεια ο Γιώργος, λέγοντας του αποστομωτικά, «καλά δε βλέπεις; Ο Μεγαλέξανδρος πάνω στο Βουκεφάλα με το σπαθί στο δεξί, φως φανάρι, μας έκλεψαν την ιδέα απ τη πόλη μας…»
Το κτήριο του κοινοβουλίου της Σουηδίας δέσποζε στην απέναντι όχθη, στα όρια του νησιού της παλιάς πόλης:
-Αυτό πάλι ποιο άγαλμα είναι;
-Καλά ρε μαλάκα, δε μπορείς να ξεχωρίσεις το Καποδίστρια; Ήμαρτον!
Γελώντας περπατήσαμε προς την όχθη, βλέποντας τους γλάρους να τσαλαβουτάνε στα νερά του ….. και να στήνονται κατόπιν για φωτογράφιση:
Μου άρεσε πολύ αυτό που έβλεπα και αποτύπωνα στο φωτογραφικό φακό, κι ακόμα σχεδόν δεν είχαμε ξεκινήσει:
Στο σημείο εκείνο βρίσκεται και to πολύ ωραίο ξενοδοχείο Grand Hotel. Πολύ θα θελα να μάθω πόσο χρεώνει τη διαμονή:
Κάναμε το κύκλο περιμετρικά της παραλίας ανηφορίζοντας παράλληλα με το κοινοβούλιο:
-Μη με ρωτήσεις μαλάκα πάλι για το άγαλμα, αυτό το ξέρεις, του βασιλεώς Κωνσταντίνου, αντίγραφο του δικού μας στο Βαρδάρη στο σημείο μηδέν. Στα 'λεγα για τους Σουηδοί, μας ζηλεύουν.
Κάπως έτσι, με περισσότερα γέλια μιας και με είχε πιάσει τρελή έμπνευση μπήκαμε στα στενάκια της πόλης, ξεκινώντας μια ιδιαίτερη περιήγηση σε ένα πολύ ωραίο σημείο, στο καλύτερο ίσως της Στοκχόλμης:
Βγήκαμε στη πλατεία του Αγ. Γεωργίου, με το άγαλμα junior (τσιγκουνιές στο μάρμαρο έκαναν, δε μπορώ να καταλάβω), και προχωρήσαμε στο πλακόστρωτο δεξιά:
Ψάχνοντας βέβαια έμαθα καιρό μετά ότι πρόκειται για ρέπλικα του γνήσιου ξύλινου αγάλματος που φιλοξενείται στην εκκλησία Storkyrkan της παλιάς πόλης.
Ακόμα ένα μέρος που αναφέρεται στις ιστορίες του φόρουμ, είναι η τριγωνική πλατεία Brända Tomten στο τέλος αυτού του δρόμου:
Οι εικόνες ήταν πραγματικά εντυπωσιακές, με τα δεδομένα να εναλλάσσονται, σε άλλα σημεία με πολύ και σε άλλα με καθόλου κόσμο:
Το περίφημο στενάκι Mårten Trotzigs gränd, ή αλλιώς το μικρότερο στενάκι της Στοκχόλμης, που δε καταλαβαίνω τελικά γιατί γίνεται τόσος ντόρος ήταν το επόμενο αξιοθέατο που χα τσεκαρισμένο. Έχουμε τέτοιους φωταγωγούς στη Θεσσαλονίκη ένα σωρό…
Το κατεβήκαμε και βγήκαμε από την άλλη, στην έξοδο του πολυσύχναστου δρόμου Västerlånggatan
Πολύς κόσμος, ντόπιοι και τουρίστες βολτάριζαν το μεσημέρι του Σαββάτου εκεί, γεγονός απόλυτα λογικό:
Σταθήκαμε μέχρι τη πλατεία Järntorgsbrunnen, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η κρήνη, θυμίζοντας έτσι τη δύσκολη προμήθεια νερού τα παλαιότερα χρόνια.
Αν κάτι δε στερείται πάντως η Στοκχόλμη στα σύγχρονα έτη είναι το νερό, το οποίο πίνεται από παντού και είναι εξαιρετικό!
