Φαγητό φαγητό φαγητό

[tita]

Σε αυτό το link έχω ανεβάσει κάποιες από τις φωτογραφίες από όταν πήγαμε στο ρώσικο εστιατόριο-μπαρ.

Flickr: tita09's Photostream

Αν θέλετε δείτε τες, σχολιάστε και επανέρχομαι είτε αργά το βραδάκι είτε αύριο, να σχολιάσω και εγώ για τιμές, ακριβής διεύθυνση κλπ
Σημ1. Μη ρωτήσετε αν ειμαι εγώ μέσα, δεν είμαι. Γενικά προτιμώ να βρίσκομαι πίσω από το φακό και όχι μπροστά
Σημ2. Ναι, έχω πάρει την άδεια όλων των παιδιών για να τις ανεβάσω και να τις δημοσιεύσω. Αυτοί ειναι καλά παιδιά, όχι σαν εμενα την κομπλεξική που δεν θελω να βγαινω φωτογραφίες

Σε αυτό το τοπικ λεω να ανεβαζω και κάθε άλλη φωτο από τις εξοδους μας

Α ναι, κατι που ξεχασα: μια φωτό με μια κοπελα που ειναι χοντρα ντυμενη δεν εχει σχεση με το ρωσικο, απλά ειναι από όταν πήγε στην Ανταρκτική, και ηθελα να τη δειξω σε κατι φιλους, επειδή μου θυμιζει μία γνωστή μου.

 

[varioAthens]

Μια χαρά περνάτε εκεί στη ξενιτιά...

 

[tita]

αχ ναι, από φαΐ άλλο τίποτα! Λοιπόν, βρήκα τη δι/ση του εστιατορίου, και το λινκ με τις τιμές κλπ
Russian restaurant in Friedrichshain:
Datscha
Gabriel-Max-Strasse 1
10245 Berlin
CafΓ© Datscha - Lageplan
CafΓ© Datscha - Speisekarte
Σχόλια δικά μου: η εξυπηρέτηση ήταν κάπως αργή, γιατί όπως είδατε στη φωτό πήγαμε τουλάχιστον 15άτομα, αν και η κράτηση ήταν για 10. Περιμέναμε πάνω από 1ώρα για να μας σερβιρουν, γιατί ο μάγειρας ήταν μόνο ένας και εμείς πάρα πολλοί, και έπρεπε να μας σερβίρουν όλους ταυτόχρονα. Μπορώ να καταλάβω όμως την καθυστέρηση, αν και καλό θα ήταν να υπήρχε και 2ος μάγειρας. Γιατί είχαμε φτάσει σε σημείο να λέμε:
-Να πάω μεσα να τον βοηθήσω; πιο γρήγορα θα κάνει!
-Ρε σεις, δεν μας τα φέρνουν, για να πεινάσουμε παααααρα πολύ, οπότε ό,τι και να μας φέρουν, να το φάμε ευχαρίστως
-Εγώ πάντως και έτσι να μου το φέρουν, χωρίς πιάτο και χωρίς μαχαιροπίρουνα, έτσι απλά να μου το πετάξουν μπροστά μου όπως στα σκυλιά, θα το φάω χωρίς δεύτερη σκέψη(και αυτός που το είπε αυτό ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο....)

Αλλά ήταν ωραία. Και είπαμε πολλά, και γελάσαμε και μια χαρά περάσαμε. Αλλά περιμέναμε 1-1.30 ώρα και τα εξαφανίσαμε (με το ρολόι) σε 8' όλοι. Οπότε μετά το φαΐ δεν καθησαμε πολύ, καθότι είχε περάσει η ώρα.

Όπως είδατε στις φωτό, οι περισσότεροι πήραμε ένα είδος κρέπας τυλιγμένο σαν μπουρίτος. Το δικό μου ήταν με γέμιση σπανάκι, αλλά υπήρχαν φυσικά και άλλες γεύσεις, που μπορείτε να δείτε στα links.
Μετά, μας σερβίραν -κεράσαν- βότκα, σε μεγάλο μπουκάλι και μικρά ποτηράκια. Ξέχασαν να φέρουν σε εμένα, οπότε και καλά εγώ θα έπινα από το μπουκάλι...
Α, θυμήθηκα τώρα ότι μας φέραν καταλάθος ένα ακόμα πιάτο που δεν το είχαμε παραγγείλει, οπότε αναγκαστικά μας το κέρασαν. Ο καθηγητής, που είχε λυσάξει στην πείνα, το δέχτηκε ευχαρίστως και το καταβρόχθισε όλο μόνος του.
Οι καϋμένες οι σερβιτόρες πάντως ήταν πολύ ευγενικές, και δεν έφταιγαν αυτές για την καθυστέρηση, οπότε προσπαθούσαν να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να μας ευχαριστήσουν.

 

[tita]

Χθες βράδυ πήγαμε για μεξικάνικο. Προσωπικά λατρεύω το μεξικάνικο και τα spicy, και ήθελα από καιρό να πάμε, αλλά πάντα προέκυπτε κάτι άλλο. Χθες λοιπόν, ο Πρ, που πάντα είνα αυτός που προτείνει για φαγητό, είπε να πάμε αυτή τη βδομάδα για μεξικάνικο, γιατί το άλλο σαββατοκύριακο οι περισσότεροι δεν θα μπορούν, καθότι θα ετοιμάζονται για το συνέδριο στην Πολωνία. Πρότεινε λοιπόν το Frida Kahlo στην περιοχή Prenzlauer Berg. Και ιδού οι διάλογοι στο mail group:

- Hello all,
We plan to go to a Mexican place tonight. The place is Restaurant Frida Kahlo, Prenzlauer Berg.
The address : Lychener Str. 37, 10437 Berlin.
We plan to leave by the 6:48 pm train from here.
Cheers
Pr.
-You are going to make us veeeeeeeeeeeeeeeery fat! If we continue to eat out every Friday, I'll be the next Zeppelin Ballon, except the flying part...
Anyway, I hope I can make it today and come. CU!
-Hi Pr,
There is a research seminar tonight. Since this already ends around 5, I suggest we meet at the restaurant around 7:45pm. What do you think?
F
-Hi all,
sure, we can meet at the restaurant at 7:45 pm. That's fine with me.
Cheers
Pr
-sure it is fine with Pr... as long as he can eat...
Well, too much work for me, so I won't go but next week we will be two : a friend of mine is coming (if you don't mind)
So the weekly French average will remain 1.
Have fun!
Cheers
Cl.



Τελικά βρεθήκαμε κατευθείαν στο εστιατόριο, ώστε να πάμε όλοι πρώτα στα σπίτια μας μετά το σεμινάριο στο πανεπιστήμιο(κάθε Παρασκευή στις 4 έχει ένα σεμινάριο που οι διδακτορικοί είναι υποχρεωμένοι να πηγαινουν, σύμφωνα με το συμβόλαιό τους)
Βρεθήκαμε φυσικά στην ώρα μας (είναι μεγάλη αγένεια να αργήσεις σε ραντεβού και μάλιστα χωρίς λόγο, απλά επειδή ξεκίνησες αργά ή δεν υπολόγισες καλά το χρόνο), 5άτομα: ο Πρ, ο Π, ο ΡΛ, ο Φ και εγώ. Το εστιατόριο μου άρεσε πολύ. Καθήσαμε έξω και παραγγείλαμε τις μπύρες και τα ποτά μας μέχρι να έρθει και το φαΐ. Σχολίαζαν τον σερβιτόρο που ήταν κάπως κουνιστός και μία γυναίκα που προσπαθούσε να παρκάρει με τις ώρες. Ο Φ κάτι έχει με τις γυναίκες, γιατί έκανε σχόλια του στυλ: "ε ναι, δεν ειπα οτι έχουν περιορισμένες ικανότητες μόνο σε αυτή την χώρα!"


Να κάνω τώρα και εγώ τα σχόλιά μου: ο Φ 1ον δεν πρέπει να με πάει μία, διότι ποτέ δεν με κοιτάει στα μάτια και όποτε του απευθύνω το λόγο, θα απαντήσει κοιτάζοντας κάποιον άλλο και δεν θα συνεχίσει την κουβέντα. 2ον πρέπει να είναι φρεσκοχωρισμένος, γιατί είναι πολύ πολύ γκρινιάρης και το βασικότερο δεν φοράει πλέον τη βέρα του. Μου είχε κάνει εντύπωση από το Φεβρουάριο που τον είχα γνωρίσει ότι φορούσε βέρα τόσο νέος άνθρωπος. Αλλά έχει 3 βδομάδες τώρα που δεν τη φοράει, και επίσης έρχεται μαζί μας καθημερινά στο μεσημεριανό, που παλιότερα έφερνε από το σπίτι. Α, και επίσης έχει κόλλημα με τον μπαμπά του. Όλο για αυτόν μιλάει. Είχε σπουδάσει αρχαίους πολιτισμούς και κάτι παράξενες γλώσσες. Και είναι χωρισμένος, γιατί ο Φ μας έλεγε για την girlfriend του μπαμπά του. Πολύ τον έθαψα ε? Οχι μωρέ, εγώ δεν έχω κατι μαζί του. Μου αρέσει ο τρόπος που ντύνεται, έχει πλάκα. Ντύνεται όπως τα μωρά, με κάτι τεράστιες φούτερ μπλούζες και φτιάχνει τη φράντζα του πάντα με ένα περίεργο τρόπο, που πέφτουν τουφίτσες τριγωνοτές στο μέτωπό του.

Τελοσπάντων, μιλούσαμε για διάφορα... Στην αρχή ο Πρ μας έλεγε για το ότι κάποτε στο Μόναχο ένας φίλος του είχε κάνει πάρτυ στο οποίο έπρεπε οπωσδήποτε οι άντρες να πηγαίνουν ντυμένοι σαν γυναίκες και οι γυναίκες σαν άντρες. Και αυτός πήγε όπως ήταν, οπότε τον ανάγκασαν να φορέσει ένα γυναικείο φόρεμα από κάπου που βρήκαν
-Χμ, καμιά φωτό υπάρχει;
-Μπα...εγώ τουλάχιστον δεν έχω, αλλά όλο και κάτι θα υπάρχει στο ίντερνετ φαντάζομαι. Κάπου μπορείς να με δεις, με φόρεμα με έντονα χρώματα, να, σαν το δικό σου.
-Μα....η tita δεν φοράει χρώμα! Λευκή είναι η μπλούζα της!
-Είναι μεθυσμένος ρε συ, τη βλέπει χρωματιστή, άστον! Δεν πειράζει!
-΄Η σαν τον άλλο που έλεγε σήμερα στο σεμινάριο: "δεν υπάρχουν χρώματα στη φύση! όλα ειναι της φαντασίας μας!"

Μετά λέγαμε να κανονίσουμε καμιά βραδιά για ταινία ή για τηλεοπτική σειρά, όπως πολλοί θέλουν να κάνουμε βραδιά Big Bang Theory, για όσους ξέρουν, την αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά με 3καμμένους φυσικούς και έναν φίλο τους, και με μια κοπέλα στο απέναντι διαμέρισμα. Αλλά επειδή την περασμένη βδομάδα είχα μοιράσει το dvd σχεδόν σε όλους του group και όλοι βλέπανε 5-5 τα επεισόδια, με αποτέλεσμα να μιλάμε όλη τη μέρα για αυτά, ο Π. είχε αγανακτήσει και κατά τα λεγόμενά του "είναι η πρώτη σειρά που μισώ, και μάλιστα χωρίς καν να την έχω δει. Μου τη σπάει και μόνο που μιλάτε όλοι για αυτήν".
Οπότε μετά, ο Φ σχολίαζε το πόσο γκρινιάρης είναι ο Π(αν θυμάστε ειναι ο Γερμανός που έλεγε οτι τα γερμανικά είναι η πιο άχρηστη γλώσσα).
-Ασε ρε συ, μπαίνω μέσα στο γραφείο, και ο Π έχει έρθει 10' νωρίτερα. Και αντί να μου πει ένα "καλημέρα", ένα κάτι, η πρώτη του κουβέντα είναι "τα δεδομένα που πήραμε είναι μπουρ$$λο!!!". Και μου το πετάει έτσι κατάμουτρα, χωρίς εισαγωγή, χωρίς να μου το πει με τρόπο ή να μου πει πρώτα "σου έχω ένα δυσάρεστο...".
Το μεσημέρι στο τραπέζι, δεν ξέρω τι είχε πάθει, και εκεί που τρωγανε, γυρνάει και λέει:
-Life is shit!
...άφωνη άλλαλη και κόκκαλο η Cl, η Γαλλιδα. Να μην μπορει καν να ρωτήσει "γιατί". Εμ, ετσι όπως τα πετάει και ο άλλος...
Και του κάνανε σχόλια πόσο γκρινιάρης είναι. Αλλά ο Π γελούσε όταν τα άκουγε αυτά. Δεν σχολίαζε, απλά γελούσε. Και είναι τόσο διαφορετικός όταν γελάει...δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν χαμογελάει περισσότερο. Η δικαιολογία του είναι "είμαι γέρος" και το παίζει σοβαρός. Αλιμονο αν ήταν όλοι οι 36αρηδες έτσι!

Στο μεξικάνικο λοιπόν, είχε παραγγείλει κάτι με νάτσος. Και δεν του άρεσαν καθόλου, σε αντίθεση με εμάς που ό,τι πήραμε, του δώσαμε και κατάλαβε. Το αδειάσαμε το πιάτο μας! Οπότε οταν ήρθε η σερβιτόρα να πάρει τα πιάτα και είδε το δικό του γεμάτο σχεδόν, ρωτάει αν δεν του άρεσε (πάντα το ρωτάνε όταν μας μαζεύουν τα πιάτα, αλλά κυρίως όταν δεν έχεις φαει το φαγητό σου, που είναι αγενεια). Και αυτός δεν μπήκε καν στον κόπο να της απαντήσει, απλά την κοίταξε κάπως. Βαριόταν να ανοιξει το στόμα του είπε. Η καϋμένη η κοπέλα μετά κοίταξε τον ΡΛ και αυτός για να καλύψει την αγένεια του προηγούμενου, απάντησε ενθουσιασμένος: "ΝΑΙ!!!! ήταν πολύ πολύ νόστιμο!"
Όταν στο από πίσω μας τραπέζι ακούσαμε μία κοπέλα να παραγγέλνει νάτσος, το λέμε στον Π:
-Ακούς; η κοπέλα παρήγγειλε νάτσος. Μήπως έχεις να σχολιάσεις κάτι;
-Ιιιι.....μη!!! δεν ξέρεις που μπλέκεις γλυκιά μου!!!!!

τώρα βέβαια άλλο να τα γράφω και άλλο να βλέπετε τη φάτσα του όταν το λέει...

Τι άλλο...
Α ναι, σχολιασαμε το γεγονός ότι ο Λ(αυτος με τον οποίο κυρίως συνεργαζομαι), ειπε και αυτος μια μερα στον C.S: "life is shit".(σε όλους μιλάμε στον ενικό, ακόμα και τον supervisor C τον αποκαλούμε, οπότε η παλιότερη "γκαφα" μου με το Μάικ, δεν ήταν γκάφα).
Επίσης, ότι ο Λ δεν ήξερε ότι η Ελλάδα έχει νησιά. Και όταν μου είπε: "α, εχει νησί η Ελλάδα;", εγώ εμεινα άφωνη. "τι νησι...νησιά!!!!" και χθες του έστειλα link με το χάρτη της Ελλάδος, έτσι για να μορφωθεί. Οπότε χθες είπα στα παιδιά το περιστατικό, και σχολίασα:
-Καλά, μετά από 3μήνες που με ξέρει, δεν ήξερε αυτό;
-Γιατί; αν κάποιος σε συναναστρέφεται, μετά αποκτά και γνώσεις για την Ελλάδα? και γελούσαμε, αλλά χρειάστηκε να τους εξηγήσω ότι μαζί του μιλάμε για τις χώρες μας, για παράδειγμα ξέρει την Κρήτη, αλλά δεν ήξερε ότι ειναι νησί. Και λέω "χρειάστηκε να τους εξηγήσω", γιατί γενικώς στα γραφεία τους αυτοί δεν μιλάνε. Μονο στο μεσημεριανό. Δεν ειναι όπως στην Ελλαδα που ο καθένας θα ξέρει την προσωπική ζωή του άλλου. Μπορεί να περάσουν μήνες και να μην ξέρεις καν ότι ο άλλος έχει παιδί!

Άντε, για να κλείσω: από εκεί και πέρα μιλούσαμε για το πώς επιλέγουν τους summerstudents που θα μας έρθουν σε 2βδομάδες για 2μήνες και για τις διάφορες κουζίνες. Πχ οτι ο γυρος βρισκεται σχεδόν παντού, αλλά με άλλο όνομα και με περισσότερα ή λιγότερα υλικά ή άλλο είδος κρέας, για το οινόπνευμα, για το ότι όταν ο Ινδός είπε στη μαμά του ότι έφαγε γιαπωνέζικο(δεν υπάρχουν γιαπωνεζικα εστιατορια στην Ινδια), αυτη εβγαλε μια κραυγή στο ακουστικό λεγοντας: "δεν ειναι βαρβαρο αυτο; να τρως ωμό πράγμα;" και ότι αντιθετα στη Δύση θεωρείται πολιτισμός κλπ

Αφού πληρώσαμε (εγώ quesadillas con pollo-στο πιατο υπηρχε και σως και μικρη σαλατα- και pina collada 13.10ευρώ όλα μαζί), οι αλλοι πηγαν για μπύρες κάπου αλλού, αλλά εγώ έπρεπε να φυγω, γιατί πρώτον είχα πρωινό ξύπνημα την άλλη μέρα και δεύτερον είπα "ε αντρες ειναι, ας τους αφησω να πουν και να κάνουν τα δικά τους, να μην τους ενοχλώ".

Άντε, τελείωσα. Σας κούρασα πάλι με το κατεβατό.


Να σχολιάσω 2 πράγματα:
1ον Δεν έπιναν μέχρι να έρθει και το δικό μου ποτό, που ειχε αργήσει. Εγώ αισθάνθηκα άσχημα, γιατί ενταξει, εγώ δεν πήρα μπυρα, και ακομα και να το ειχε ξεχασει ο σερβιτορος, θα το επινα μετα το φαγητό. Έπρεπε να περάσουν 20' για να πιούνε και μετά από 3φορές που τους παρακάλεσα να μην με περιμένουν, αλλά να πιούνε αυτοί.
2ον. Αν δεν κλείσεις τον κατάλογο, δεν έρχονται να σου πάρουν παραγγελία. Αυτό δεν το ήξερα. "Αλλά αν κλείσουμε τον κατάλογο, δεν θα θυμόμαστε το όνομα" σχολιάσαμε. Και αυτό δεν είχε και αριθμούς στο καθένα, όπως είναι συνήθως.

 

[tita]

ανέβασα στο ίδιο link νέες φωτό από χθες βράδυ που πήγαμε για γιαπωνέζικο, μιας και ο Ινδός είχε τα γεννέθλιά του. Λίγοι ήμασταν, αλλά ως συνήθως, έπεσε πολύ γέλιο...

 

[tita]

Πρώτο δείπνο με τους Summerstudents (στο Ostkreuz)
20.07.09

Κατά τις 6 παρά, ενώ ακόμα δούλευα στο PC, και ο Λ ήταν σε virtual meeting στην αίθουσα συνεδριάσεων, ήρθε ο Ryan, που στο μεταξύ την είχε κάνει για να ξεκουραστεί, να με ρωτήσει αν θέλω να τους συνοδεύσω για δείπνο. Είπαν με τον Patrick και τον Fabian(λέω να γράψω τα ονόματα τωρα, σιγά ;-) ), οι οποίοι είναι supervisor άλλων summerstudents, να πάμε για φαγητό κάπου στο κέντρο, να γνωριστούμε σε πιο χαλαρό στυλ. Φυσικά ήμουν μέσα, αν και κάπως κουρασμένη. Αλλά πρώτη τους μέρα ήταν, ας έκανα μια προσπάθεια.

Είπαμε λοιπόν να πάρουμε το τρένο των 6.28 και όντως 6.26 τα παιδιά ήρθαν στο σταθμό. Όμως ο Fabian δεν είχε σκεφτεί ότι οι φοιτητές δεν είχαν εισητήριο από πριν και θα έπρεπε να βγάλουν εκεί. Αποτέλεσμα: μέχρι να βγάλουν όλοι εισητήριο και να το ακυρώσουν, το χάσαμε το τρένο και έπρεπε να περιμένουμε άλλα 20' για το επόμενο.


Πιάσαμε ψιλή κουβέντα και πάλι. Στα 10 άτομα μόνο 1 κοπέλα υπήρχε. Τη ρώτησα από πού είναι και μου είπε "Georgia". Αμέσως αναρωτήθηκα: state or country??? αλλά ντράπηκα να ρωτήσω. Η προφορά της δεν με βοηθούσε, αλλά από τις αποχρώσεις της υπέθεσα ότι μάλλον τη χώρα εννοούσε. Λίγο αργότερα ήρθε και ένας καθηγητής με κπ παιδιά, ένας εκ των οποίων ήταν πρώην summerstudent και τώρα κάνει εδώ την διπλωματική του για το γερμανικό πτυχίο. Μας ρωτάει ο καθηγητής:
"Όλοι summerstudents είστε?"
και απάντησαν τα παιδιά ναι, εκτός των Fabian και Patrick, που σαν να τους πρόσβαλε, φώναξαν: "ΟΧΙ!". Εγώ δεν απάντησα, διότι υπέθεσα ότι θα με θυμόταν από άλλες φορές που βλεπόμαστε. Αλλά η πλάκα ήταν ότι οι υπόλοιποι νόμισαν ότι ήμουν και εγώ "δικιά τους" και αυτό μου άρεσε!χιχι!

Αποφασίσαμε να πάμε στο Ostkreuz, σε ένα εστιατόριο-μπαρ κοντά στο σταθμό, ώστε να μπορούν τα παιδιά εύκολα να γυρίσουν πίσω. Τελικά ήμασταν οι εξής: (Fabian+Patrick+η πάρτη μου) και
Daniel από Ιταλία, Stefan από Γερμανία, Ζάρα από Γεωργία (το μόνο κορίτσι εκτός από εμένα), Janko από Γερμανία, George από Γεωργία και Ryan από USA. Τον George στο επίθετο τον λένε Μιλόσεβιτς, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να νομίζουν ότι είναι από τη Σερβία και κάποιοι άλλοι ότι είναι Ισραηλινός ή κάτι άλλο άσχετο....

Περιμένοντας τα φαγητά μας (από έναν θεό σερβιτόρο) πιάσαμε κουβέντα, η οποία κατέληξε σε πολιτική συζήτηση μεταξύ του Αμερικάνου και της Γεωργιανής και τα ζόρια που τράβηξε η οικογένειά της και οι φίλοι της. Επίσης, μάθαμε τη ρώσικη και την γεωργιανή αλφάβητο και εγώ τους έμαθα την ελληνική. Ο Janko είχε πολύ καλή προφορά στα ελληνικά και μου έκανε πολύ εντύπωση. Οι περισσότεροι γερμανοί δεν μπορούν να προφέρουν σωστά καποια γράμματα, αλλά αυτός είχε τελείως ελληνική προφορά. Μου ζήτησε να του τη δώσω κάποια στιγμή, ώστε να κάνει τον έξυπνο μετά στους καθηγητές του.

Εγώ παρήγγειλα λαζάνια, τα οποία ήρθαν σύντομα, αλλά δεν έτρωγα μέχρι να έρθουν και των αλλωνων. Ο Fabian δεν άντεξε και με ρώτησε αν θα το φάω. Οπότε το προσέφερα στον Janko, ο οποίος είχε παραγγείλει το ίδιο και το καταβρόχθισε σε χρόνο dt. Οι υπόλοιποι, όσοι δεν ήταν Γερμανοί, παρήγγειλαν ό,τι τους φάνηκε νόστιμο και ας μην ήξεραν τι ήταν. Τελικά αποδείχθηκε ένα φτωχό πιάτο με τομάτα και τυρί, οπότε τα παιδιά φύγαν πεινασμένα.

Α, κάτι που θυμήθηκα: σε κάποια φάση λέγαν για ηλικίες και ρώτησαν και τον Patrick πόσο είναι. Και αυτός με ένα άγριο ύφος: -Δεν μπορώ να σου πω.
-Γιατι;
-Γιατί αν σου πω μετά θα πρέπει να σε σκοτώσω.
Ο Ιταλός (στον οποίο είχε δώσει την απάντηση), τον κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια και είχε χεστεί πάνω του. Δεν έπιασε το αστείο και φρίκαρε με το στυλ του Patrick. Το κάλυψε ο Ryan λέγοντας ότι είναι 26 (αλλα στην πραγματικότητα είναι 36).

Μετά το φαγητό αποφάσισαν να πάνε για ποτό μαζί με τον Patrick, του οποίου είναι το τελευταίο καλοκαίρι εδώ και θέλει να το απολαύσει όσο μπορεί (περίεργο γιατί είναι ο γνωστός γκρινιάρης). Εγώ έφυγα καθότι έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς την επόμενη μέρα. Η ζωή είναι για τους νέους!!!! H "old lady" έπρεπε να πάει για νάνι...

Φωτογραφίες παραδόξως δεν έβγαλα (πάντα βγάζω) γιατί δεν είχα μπαταρία για την ψηφιακή. Ελπίζω να το επαναλάβουμε στο μέλλον και να βγάλω και με τους newbies!

 

[tita]

Cafè Sando - Friedrichshain, Berlin - Cafés - Qype

Εστιατόριο-μπαρ, με τεράστιες μερίδες και πολύ νόστιμο φαγητό. Έχει διάφορες κουζίνες (και ένα ελληνικό πιάτο, μου άρεσε που το έλεγαν "hellenisches...." και όχι greek). Εμείς δοκιμάσαμε: κάτι με σπανάκι και μανιτάρια σε πύλινο (όταν το έφερε ήταν σαν ζωντανό, έβραζε ακόμα, και φαινοταν υπέροχο), χάμπουργκερ κοτοπουλου με πατατες (θεόρατο), ψάρι με λαχανικά, ιμάμ...κατι (σαν ιμάμ μπαιλντί αλλά όχι με πολύ λάδι και σάλτσα), κάτι με steak και δεν θυμάμαι τι άλλο, γιατί πεινούσα πολύ και δεν εβγαλα καν φωτογραφίες. Πάντως όλα φαινόντουσαν υπέροχα και όλοι είπαν ότι ήταν και νοστιμότατα. Μας φέραν και 2 φορές ψωμί (ασυνηθιστο για Γερμανία).
(ενταξει, κλασικά ο Patrick όταν τον ρώτησε η σερβιτόρα αν του άρεσε, αυτός είπε "ε..καλό ήταν" και την πρόσβαλε, αλλά τελικά πρέπει να του άρεσε πολύ)

τιμές: 7 άτομα με τις μερίδες μας και τα ποτά μας (οι περισσότεροι από 2 μπύρες), πληρώσαμε 86 ευρώ (+4 ευρώ τιπ, που θεωρείται πάρα πάρα πολυ, και η κοπέλα μας ευχαρίστησε όλους έναν έναν!!!).
Δεν ξέρω αν το έχω αναφέρει παλιότερα, αλλά αυτό που κάνουν στη Γερμανία είναι να στρογγυλεύουν το ποσό ο καθένας (ο καθένας πληρώνει το δικό του). Δλδ αν κάνει 6.60, λέει στον σερβιτόρο οταν του δίνει τα λεφτα: 7. Αλλά όπως μας είπε ένας, ακόμα και τα 50 λεπτά θεωρείται πολύ. Αν δεν σου αρέσει η εξυπηρέτηση, δεν λες τίποτα. Πληρώνεις το ποσό

(έχω την εντύπωση ότι εχει ξανααναφερθεί αυτό, συγγνώμη...)


Α και με την ευκαιρία, τώρα που έχω έμπνευση:
-Ποτέ μα ποτέ δεν σηκώνεσαι να πας να ζητήσεις λογαριασμό. Θεωρείται αγένεια. Ο Γερμανός μάζευε τον Αμερικάνο που πήγε αμέσως να σηκωθεί να πάει να ρωτήσει για το λογαριασμό. Ζητάς το λογαριασμό όταν θα δεις κάπου κοντά σου τον σερβιτόρο
-Όταν σε ρωτάνε αν ήταν νόστιμο, λες "ναι, ήταν υπεροχο". και όχι "ε...ενταξει..." σαν τον άλλο :-Ρ
-Δεν αφήνεις φαγητό στο πιάτο σου. Το τρως όλο (εγώ 2 φορές χρειαστηκε να αφησω φαγητό γιατι ειχα φουσκωσει και δεν κατεβαινε τίποτα κάτω με τίποτα, και με κοιταξαν καπως οι υπόλοιποι. Η σερβιτόρα δε, με ρώτησε γιατί και τι δεν μου άρεσε. Άντε να της εξηγήσω ότι ήταν υπέροχο, αλλά τρομαχτικά πολύ, ακόμα και για εμένα!)

 

[renata]

καμιά φορά σε πιάνει και η επίγνωσή σου και λές οτι μας κούρασες!!!
μπράβο τίτα.
με συγκλόνισες!!!
τώρα γίναμε δύο οι κλονισμένοι....
άντε και στους υπόλοιπους με καλό...

 

[tita]

καμιά φορά σε πιάνει και η επίγνωσή σου και λές οτι μας κούρασες!!!
μπράβο τίτα.
με συγκλόνισες!!!
τώρα γίναμε δύο οι κλονισμένοι....
άντε και στους υπόλοιπους με καλό...

χαχα...να 'σαι καλά βρε renata....πλάκα έχεις!
αλλά ξέρεις, δεν χρειάζεται να διαβάζεις ό,τι δεν θέλεις και σε κουράζει! Μην κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη πατώντας κλικ από εδώ και από εκεί

 

[zaniko]

Τιτάκι μου, μην ξεχνάς να αναφέρεις - λακωνικά - το όνομα του εκάστοτε εστιατορίου. Πάμε Βερολίνο τον Οκτώβρη!

 

[tita]

Το προηγούμενο ήταν το cafe sando (στο παραπάνω link)

Fellas
To Fellas που ανέφερα σε άλλο τόπικ, με τα τεράστια σνίτσελ.

Tο γιαπωνεζικο εδώ: .:: Sushi Berlin - Thai Berlin ::.
It is very near U6 Bahn station Kochstrasse.
Είναι απέναντι από το check pointcharlie, απέναντι από το μουσείο. Έχει πολύ καλές τιμές και νοστιμότατα πράγματα (είχα τις επιφυλάξεις μου γιατί νομιζα δεν θα μου άρεζε το γιαπωνέζικο). Είχε και happy hour. Και φυσικά για όσους δεν τρώνε ωμό ψάρι, έχει και άλλα πιάτα.

Για νοστιμότατα γλυκά (από σιροπιαστά μέχρι εκλαιρ), μου έστειλαν αυτό το mail:
"If you go to Hermannplatz, then walk towards Kottbusser Tor U Bahn stop along the road Kottbusser Damm, you will find quite a few very nice sweet shops. I think the one L is saying comes on the right hand side of the path.."
το όνομα το έχω σε ένα χαρτάκι στο γραφείο, αν το θυμηθώ θα το γράψω από Δευτέρα.

και κάτι που ξέχασα: απέναντι ακριβώς από το σταθμό των sbahn στη Friedrichstrasse, ακριβώς απέναντι, έχει ένα υπέροχο ταϊλανδέζικο. Δεν θυμάμαι όνομα, αλλά θα το καταλάβετε. Από μπροστά δεν φαίνεται καλά τι έχει μέσα, αλλά μπείτε μέσα και προχωρήστε στο βάθος, μέχρι να βγείτε στην πίσω αυλή. Είναι υπέροχο τώρα το καλοκαίρι! Καλό φαΐ και ωραία ατμόσφαιρα. Και το χειμώνα φαντάζομαι θα είναι ωραίο, γιατί στο μέσα χώρο έχει και συντριβανάκι κ.α.

 

[tita]

Έχω κάτι αιώνες να γράψω στο ελληνικό blog βλέπω. Τώρα μου ζήτησαν τα κείμενα και οι συνάδερφοι, οπότε τα γράφω κατευθείαν στα αγγλικά για αυτούς, εις βάρος των ελληνικών.
Θέλω όμως να ξαναγυρίσω λίγο στα παλιά. Έχω κατά νου να γράψω είτε την πρώτη ελληνική βραδιά που τους έκανα όταν μετακόμισα στο σπίτι είτε κάτι άλλο που σκέφτομαι αυτές τις μέρες: επειδή έχω πολλές φωτογραφίες από τις εξοδους μας, και επειδή έβγαζα και αρκετά τα φαγητά και τα πιοτά, έλεγα να κάνω ένα κείμενο στο οποίο να αναφέρω όνομα εστιατορίου, διεύθυνση, ημέρα που πήγαμε, τιμές-site κλπ, και να κάνω post και τις φωτογραφίες αυτές. Τώρα που τα θυμάμαι δηλαδή...
Εσείς τι λέτε; ενδιαφέρεστε ή θα με πάρετε με τις τομάτες που θα σας ανοιγω την όρεξη με τις φωτογραφίες;