sophie_3601
Member
- Μηνύματα
- 103
- Likes
- 92
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα Σινικό Τείχος
Περιεχόμενα
Ένα μεγάλο γεια σας και από μένα! Είμαι καινούργια στο forum αν και έμπαινα τακτικά στο site ψάχνοντας πληροφορίες και άλλα για διάφορα μέρη… έτσι αποφάσισα και εγώ να γραφτώ και να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες μου.
Η αγάπη μου για τα ταξίδια εκτός Ελλάδος ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2010 όπου πήγαμε με τον άντρα μου γαμήλιο ταξίδι στην Φιλανδία. Πάντα ήθελα να ταξιδέψω στο εξωτερικό αλλά λίγο τα όχι πολύ καλά αγγλικά μου, λίγο το ότι δεν ήθελε και ο φίλος μου (τώρα άντρας μου) δεν είχαμε πάει πουθενά… μετά το γαμήλιο ταξίδι μας όμως άλλαξαν όλα! Από τότε βάζουμε στόχο αν είμαστε καλά και μπορούμε να πηγαίνουμε κάπου έξω να βλέπουμε καινούργια πράγματα! Θέλαμε πολύ να κάνουμε το γαμήλιο ταξίδι μας στις Μαλδίβες αλλά επειδή ήμασταν λίγο άσχετοι και πήγαμε καθυστερημένα για τα εισιτήρια κλείσαμε τελικά Φιλανδία με γκρουπ.
Να σας τα πάρω από την αρχή όμως…. Χριστούγεννα 2009 έγινε ο γάμος μας και 1 Ιανουαρίου 2010 φύγαμε για Φιλανδία. Ελευθέριος Βενιζέλος, τέσσερεις ώρες το ταξίδι μας με ένα μικρό αεροπλάνο chapter πτήση και φτάσαμε στο Oulu!!! Η προσγείωση σε ένα αεροδρόμιο γεμάτο χιόνι αρχικά ήταν τρομακτική και μόνο στην ιδέα, ο πιλότος όμως έσωσε ρεσιτάλ ίσα που άγγιξε το έδαφος και δεν καταλάβαμε τίποτα. Κατεβαίνουμε όλοι και πάμε για το πούλμαν που μας περίμενε εκεί με προορισμό το Κούσαμο. Η διαδρομή πίσσα μαύρο σκοτάδι και οι δρόμοι άσπροι από το χιόνι, ο κεντρικός τους δρόμος ήταν μόνο δυο λωρίδες, μία ανόδου και μία καθόδου. Πανύψηλα έλατα κάτασπρα από το χιόνι δεξιά και αριστερά του με αποτέλεσμα το μόνο που έβλεπες να είναι απέραντο δάσος και την λουρίδα δρόμου στην μέση. Το πούλμαν κινείται χωρίς αλυσίδες (χιονολάστιχα να υποθέσω) όπως και όλα τα αυτοκίνητα που έβλεπες στον δρόμο και να πηγαίνει με 100 – 120 χλμ. Μας κάνανε και κάνα δυο προσπεράσεις κάποιοι. Εντυπωσιάστηκα από το πώς οδηγούν σε αυτό το κλίμα, όπως μας είπε και ο ξεναγός μας το χιόνι σε θερμοκρασία κάτω των 20 °C λειτουργεί σαν το χώμα. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο (sokoshotel) για βραδυνό και περιμένοντας την επόμενη μέρα. Το ξενοδοχείο όχι κακό αλλά όχι και κάτι το ιδιαίτερο.
Ημέρα 02-01-2010: Ξεκινάμε το πρωί για το χωριό του Άγιου Βασίλη το Rovaniemi. Σκοτάδι έξω καθώς άρχιζε να σουρουπώνει γύρω στις 9:00 το πρωί, στις 11:00 είχε ξημερώσει και στις 14:00 νύχτωνε πάλι. Δεν είχε ποτέ ήλιο, η μέρα τους στην Φιλανδία είναι μουντή σαν να έχει συννεφιά σε μας και να μην φαίνεται ο ήλιος κάτι τέτοιο. Η διαδρομή με λίγο φως έδειχνε να είναι βγαλμένη από ταινία, όπου κι αν έβλεπε το μάτι σου ήταν όλα κάτασπρα, τα πάντα ο δρόμος, τα δέντρα, οι λίμνες, τα σπίτια… απλά τέλεια!
Φτάνουμε στην σπηλιά του Άγιου Βασίλη των σπηλαίων πρώτα το SantaPark. Μπαίνουμε και αρχίζουμε σαν μικρά παιδιά να ανακαλύπτουμε τον κόσμο! Διάφορα μαγαζάκια εκεί μέσα, ένα icebar, show με ταράνδους που δυστυχώς το χάσαμε, ταχυδρομείο στο οποίο έδινες την διεύθυνση σου ή κάποιου φίλου σου και σου έστελνε γράμμα ο Άγιος Βασίλης και ένα απίστευτο τρενάκι που ανέβαινες και σε πήγαινε να δεις μέσα από μια μαγική και παιδική θα έλεγα διαδρομή την ζωή των ανθρώπων στην Φιλανδία. Εκεί το λέγανε Disneyland της Φιλανδίας αλλά διαφωνώ γιατί δεν έχει καμία σχέση, όμορφο μεν αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Φεύγουμε από εκεί και φτάνουμε Rovaniemi και πάμε στο σπίτι του original Άγιου Βασίλη. Είσοδος 20€ αν θυμάμαι καλά (με χάλασε λίγο αλλά χαλάλι) και απαγορεύονται οι φωτογραφίες. Αν θες σε βγάζουν εκεί φωτογραφία και την πληρώνεις. Ο Άγιος Βασίλης ήταν όπως στα παραμύθια τεράστιος, τεράστια γενειάδα και απ’ ότι έμαθα αληθινή και γενικά όχι σαν αυτούς που κυκλοφορούν στο σύνταγμα και στα μαγαζιά εδώ, καμία σχέση είναι βγαλμένος από παραμύθι. Μετά από αυτό πήγαμε δίπλα σε ένα Icebar για ένα καφεδάκι, επίσκεψη στο μουσείο τους (είμαι απαράδεκτη γιατί δεν το γύρισα) και επίσκεψη σε ένα igloo icebar και επιστροφή στο ξενοδοχείο.
Ημέρα 03-01-2010: Το πρόγραμμα είχε βόλτα με ταράνδους, οδήγηση ελκήθρου με χάσκυ και snowmobile. Ξεκινάμε και πάμε πρώτα μια επίσκεψη στο χιονοδρομικό κέντρο που ήταν εκτός προγράμματος αλλά θέλαμε να το δούμε και μας πήγαν. Τι να πω γι’ αυτό τα λόγια είναι περιττά… δεν κάναμε τίποτα δεν είχαμε χρόνο αλλά ήταν τέλειο, αμέτρητα lift και προβολείς για να είναι ανοιχτό μέρα – νύχτα. Φεύγουμε και πάμε στην φάρμα των ταράνδων. Τι όμορφα ζώα! Τεμπέλικα μεν για να μας κάνουν μια μικρή βολτίτσα κάναμε μισή ώρα αλλά αξέχαστη εμπειρία και αυτή! Φεύγουμε από εκεί για να πάμε στα χάσκυ. Ανεβαίνω εγώ στο έλκηθρο και ο σύζυγος μου όρθιος από πίσω και φέυγουμεεεεεεεεεε……. Το έλκηθρο είχε κάτι σαν φρένο που το πάταγε αυτός που καθόταν όρθιος για να το κοντρολάρεις. Η διαδρομή με το έλκηθρο ήταν 2 χλμ. πάνω σε μια παγωμένη λίμνη, δεν «έκοβε» από πουθενά τον αέρα και είχε απίστευτο κρύο. – 35 °C και εγώ να προσπαθώ να τραβήξω με την κάμερα… μόλις τελείωσε η βόλτα δεν μπορούσα να κουνήσω τα δάχτυλα μου είχα κυριολεκτικά παγώσει. Πάντα έλεγα «εντάξει το κρύο αντέχεται, η ζέστη όμως με τίποτα» και βγήκα ψεύτρα. Πιστέψτε με δεν αντέχεται. Είχαμε πάει εξοπλισμένοι με σαλοπέτες, ισοθερμικά, μπότες apresky, 2 ζεύγη γαντιών, ισοθερμικές κάλτσες… τα πάντα αλλά και πάλι πάγωνες. Έβγαζα για λίγο το 1 γάντι (φορούσα 2 ζευγάρια σε κάθε χέρι) και νέκρωναν τα πάντα, έβαζα το κασκόλ μέσα στο πρόσωπο μου γιατί δεν μπορούσες ούτε καν να αναπνεύσεις, ήμουν σαν τους ταλιμπάν φαινόντουσαν μόνο δυο μάτια!!! Αφού το ζήσαμε όμως και αυτό πήγαμε και στο μέρος όπου θα κάναμε snowmobile… Ο ξεναγός μας είπε ότι τόσα χρόνια πρώτη φορά έκανε snowmobile με – 35 °C άρα γιατί θα έπρεπε να αντέξω εγώ? Έκανα μόνο έναν γύρο και αυτόν με το ζόρι, δεν άντεχα σηκώθηκε και έφυγα και πήγα σε ένα καλυβάκι με σόμπα που είχε εκεί δίπλα. Αφού τελείωσαν όλες αυτές οι δραστηριότητες μας πήγαν μετά σε spa να χαλαρώσουμε….
Ημέρα 04-01-2010:Ήταν η μέρα όπου θα πηγαίναμε μίνι κρουαζιέρα με παγοθραυστικό. Και αυτό ήταν βγαλμένο από ταινία δεν ξέρω πώς να το περιγράψω αλλά ήταν απίστευτη εμπειρία. Να βλέπεις την Βαλτική παγωμένη και να σπάει τον πάγο για να περάσει, να βγαίνεις έξω στο κατάστρωμα και να μην μπορείς να σταθείς από το κρύο, πέσαμε και σε μια χιονοθύελλα αλλά τώρα που το σκέφτομαι δυο χρόνια μετά δεν το πιστεύω ότι ήμουν και εγώ κάποτε εκεί! Ο σύζυγος μου βούτηξε με μια ειδική στολή που είχαν στην βαλτική, ήθελα να το κάνω και εγώ αλλά δεν είχα κουράγιο και πάνω απ’ όλα κρύωνα…. Όχι εγώ αλλά τα χέρια μου νεκρώνανε δεν μπορούσα να το κάνω και μετανιώνω που δεν έχω αυτή την εμπειρία. Ο σύζυγός μου είπε ότι δεν κατάλαβε κρύο η στολή ήταν πολύ καλή και δεν καταλάβαινες τίποτα. Άραγε δεν έχει φάλαινες, καρχαρίες ή οτιδήποτε τέτοιο στην Βαλτική ??? Μετά το σκεφτόμουν αυτό.
Ημέρα 05-01-2010: Πήγαμε και σε έναν ζωολογικό κήπο Ranoua νομίζω λεγόταν όπου είδαμε μια εντυπωσιακή πολική αρκούδα, κάτι λύκους και τα υπόλοιπα ζώα ήταν κάπου εξαφανισμένα μάλλον κρύωναν και αυτά! Αναχώρηση με το πούλμαν για Elsinki 8 ώρες οδικώς. Ξενάγηση στην πόλη και κάποιους ναούς και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Ωραία πρωτεύουσα, δεν με τρέλανε αλλά είχε κάτι που σε μάγευε δεν ξέρω αν θα ήταν το ίδιο ωραίο και χωρίς τα χιόνια. Εκεί είχε θερμοκρασία -20 °C και ήταν η μοναδική φορά που πήγαμε βόλτα το βράδυ στα μαγαζιά και που περπατήσαμε έξω στο χιόνι. Όχι ότι δεν έκανε κρύο αλλά αφού είχαμε δει πως ήταν στους - 35 °C, στους -20 °C άντεχες καλύτερα.
Την τελευταία μέρα 06-01-2012 ήταν η επιστροφή μας για την Αθήνα.
Αυτό που μου έμεινε από όλα αυτά ήταν ότι ήταν ένα ταξίδι μαγικό βγαλμένο από τα παραμύθια, αξίζει κάποιος να πάει Χριστούγεννα να δει αυτό το μαγικό κλίμα των γιορτών. Δεν ήταν για γαμήλιο ταξίδι γιατί είχε πολύ κούραση, ταλαιπωρία και κρύο αλλά ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία και ένα ταξίδι που το κάνεις μόνο μια φορά. Πιστεύω ότι μόνο με γκρουπ μπορείς να πας γιατί οι αποστάσεις είναι μεγάλες, τα πάντα παγωμένα και δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να μετακινηθεί στην χώρα μόνος του. Επίσης οι πινακίδες στον δρόμο είναι στα Φιλανδικά. Γενικά σαν άνθρωποι ήταν όλοι οκ όχι μες την τρελή χαρά αλλά όχι και αγενείς.
Μακάρι όταν μεγαλώσει λίγο το μωράκι που έχω τώρα στην αγκαλιά μου να μπορέσω να το πάω να ζήσει αυτό το παραμύθι!
Η αγάπη μου για τα ταξίδια εκτός Ελλάδος ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2010 όπου πήγαμε με τον άντρα μου γαμήλιο ταξίδι στην Φιλανδία. Πάντα ήθελα να ταξιδέψω στο εξωτερικό αλλά λίγο τα όχι πολύ καλά αγγλικά μου, λίγο το ότι δεν ήθελε και ο φίλος μου (τώρα άντρας μου) δεν είχαμε πάει πουθενά… μετά το γαμήλιο ταξίδι μας όμως άλλαξαν όλα! Από τότε βάζουμε στόχο αν είμαστε καλά και μπορούμε να πηγαίνουμε κάπου έξω να βλέπουμε καινούργια πράγματα! Θέλαμε πολύ να κάνουμε το γαμήλιο ταξίδι μας στις Μαλδίβες αλλά επειδή ήμασταν λίγο άσχετοι και πήγαμε καθυστερημένα για τα εισιτήρια κλείσαμε τελικά Φιλανδία με γκρουπ.
Να σας τα πάρω από την αρχή όμως…. Χριστούγεννα 2009 έγινε ο γάμος μας και 1 Ιανουαρίου 2010 φύγαμε για Φιλανδία. Ελευθέριος Βενιζέλος, τέσσερεις ώρες το ταξίδι μας με ένα μικρό αεροπλάνο chapter πτήση και φτάσαμε στο Oulu!!! Η προσγείωση σε ένα αεροδρόμιο γεμάτο χιόνι αρχικά ήταν τρομακτική και μόνο στην ιδέα, ο πιλότος όμως έσωσε ρεσιτάλ ίσα που άγγιξε το έδαφος και δεν καταλάβαμε τίποτα. Κατεβαίνουμε όλοι και πάμε για το πούλμαν που μας περίμενε εκεί με προορισμό το Κούσαμο. Η διαδρομή πίσσα μαύρο σκοτάδι και οι δρόμοι άσπροι από το χιόνι, ο κεντρικός τους δρόμος ήταν μόνο δυο λωρίδες, μία ανόδου και μία καθόδου. Πανύψηλα έλατα κάτασπρα από το χιόνι δεξιά και αριστερά του με αποτέλεσμα το μόνο που έβλεπες να είναι απέραντο δάσος και την λουρίδα δρόμου στην μέση. Το πούλμαν κινείται χωρίς αλυσίδες (χιονολάστιχα να υποθέσω) όπως και όλα τα αυτοκίνητα που έβλεπες στον δρόμο και να πηγαίνει με 100 – 120 χλμ. Μας κάνανε και κάνα δυο προσπεράσεις κάποιοι. Εντυπωσιάστηκα από το πώς οδηγούν σε αυτό το κλίμα, όπως μας είπε και ο ξεναγός μας το χιόνι σε θερμοκρασία κάτω των 20 °C λειτουργεί σαν το χώμα. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο (sokoshotel) για βραδυνό και περιμένοντας την επόμενη μέρα. Το ξενοδοχείο όχι κακό αλλά όχι και κάτι το ιδιαίτερο.
Ημέρα 02-01-2010: Ξεκινάμε το πρωί για το χωριό του Άγιου Βασίλη το Rovaniemi. Σκοτάδι έξω καθώς άρχιζε να σουρουπώνει γύρω στις 9:00 το πρωί, στις 11:00 είχε ξημερώσει και στις 14:00 νύχτωνε πάλι. Δεν είχε ποτέ ήλιο, η μέρα τους στην Φιλανδία είναι μουντή σαν να έχει συννεφιά σε μας και να μην φαίνεται ο ήλιος κάτι τέτοιο. Η διαδρομή με λίγο φως έδειχνε να είναι βγαλμένη από ταινία, όπου κι αν έβλεπε το μάτι σου ήταν όλα κάτασπρα, τα πάντα ο δρόμος, τα δέντρα, οι λίμνες, τα σπίτια… απλά τέλεια!
Φτάνουμε στην σπηλιά του Άγιου Βασίλη των σπηλαίων πρώτα το SantaPark. Μπαίνουμε και αρχίζουμε σαν μικρά παιδιά να ανακαλύπτουμε τον κόσμο! Διάφορα μαγαζάκια εκεί μέσα, ένα icebar, show με ταράνδους που δυστυχώς το χάσαμε, ταχυδρομείο στο οποίο έδινες την διεύθυνση σου ή κάποιου φίλου σου και σου έστελνε γράμμα ο Άγιος Βασίλης και ένα απίστευτο τρενάκι που ανέβαινες και σε πήγαινε να δεις μέσα από μια μαγική και παιδική θα έλεγα διαδρομή την ζωή των ανθρώπων στην Φιλανδία. Εκεί το λέγανε Disneyland της Φιλανδίας αλλά διαφωνώ γιατί δεν έχει καμία σχέση, όμορφο μεν αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Φεύγουμε από εκεί και φτάνουμε Rovaniemi και πάμε στο σπίτι του original Άγιου Βασίλη. Είσοδος 20€ αν θυμάμαι καλά (με χάλασε λίγο αλλά χαλάλι) και απαγορεύονται οι φωτογραφίες. Αν θες σε βγάζουν εκεί φωτογραφία και την πληρώνεις. Ο Άγιος Βασίλης ήταν όπως στα παραμύθια τεράστιος, τεράστια γενειάδα και απ’ ότι έμαθα αληθινή και γενικά όχι σαν αυτούς που κυκλοφορούν στο σύνταγμα και στα μαγαζιά εδώ, καμία σχέση είναι βγαλμένος από παραμύθι. Μετά από αυτό πήγαμε δίπλα σε ένα Icebar για ένα καφεδάκι, επίσκεψη στο μουσείο τους (είμαι απαράδεκτη γιατί δεν το γύρισα) και επίσκεψη σε ένα igloo icebar και επιστροφή στο ξενοδοχείο.
Ημέρα 03-01-2010: Το πρόγραμμα είχε βόλτα με ταράνδους, οδήγηση ελκήθρου με χάσκυ και snowmobile. Ξεκινάμε και πάμε πρώτα μια επίσκεψη στο χιονοδρομικό κέντρο που ήταν εκτός προγράμματος αλλά θέλαμε να το δούμε και μας πήγαν. Τι να πω γι’ αυτό τα λόγια είναι περιττά… δεν κάναμε τίποτα δεν είχαμε χρόνο αλλά ήταν τέλειο, αμέτρητα lift και προβολείς για να είναι ανοιχτό μέρα – νύχτα. Φεύγουμε και πάμε στην φάρμα των ταράνδων. Τι όμορφα ζώα! Τεμπέλικα μεν για να μας κάνουν μια μικρή βολτίτσα κάναμε μισή ώρα αλλά αξέχαστη εμπειρία και αυτή! Φεύγουμε από εκεί για να πάμε στα χάσκυ. Ανεβαίνω εγώ στο έλκηθρο και ο σύζυγος μου όρθιος από πίσω και φέυγουμεεεεεεεεεε……. Το έλκηθρο είχε κάτι σαν φρένο που το πάταγε αυτός που καθόταν όρθιος για να το κοντρολάρεις. Η διαδρομή με το έλκηθρο ήταν 2 χλμ. πάνω σε μια παγωμένη λίμνη, δεν «έκοβε» από πουθενά τον αέρα και είχε απίστευτο κρύο. – 35 °C και εγώ να προσπαθώ να τραβήξω με την κάμερα… μόλις τελείωσε η βόλτα δεν μπορούσα να κουνήσω τα δάχτυλα μου είχα κυριολεκτικά παγώσει. Πάντα έλεγα «εντάξει το κρύο αντέχεται, η ζέστη όμως με τίποτα» και βγήκα ψεύτρα. Πιστέψτε με δεν αντέχεται. Είχαμε πάει εξοπλισμένοι με σαλοπέτες, ισοθερμικά, μπότες apresky, 2 ζεύγη γαντιών, ισοθερμικές κάλτσες… τα πάντα αλλά και πάλι πάγωνες. Έβγαζα για λίγο το 1 γάντι (φορούσα 2 ζευγάρια σε κάθε χέρι) και νέκρωναν τα πάντα, έβαζα το κασκόλ μέσα στο πρόσωπο μου γιατί δεν μπορούσες ούτε καν να αναπνεύσεις, ήμουν σαν τους ταλιμπάν φαινόντουσαν μόνο δυο μάτια!!! Αφού το ζήσαμε όμως και αυτό πήγαμε και στο μέρος όπου θα κάναμε snowmobile… Ο ξεναγός μας είπε ότι τόσα χρόνια πρώτη φορά έκανε snowmobile με – 35 °C άρα γιατί θα έπρεπε να αντέξω εγώ? Έκανα μόνο έναν γύρο και αυτόν με το ζόρι, δεν άντεχα σηκώθηκε και έφυγα και πήγα σε ένα καλυβάκι με σόμπα που είχε εκεί δίπλα. Αφού τελείωσαν όλες αυτές οι δραστηριότητες μας πήγαν μετά σε spa να χαλαρώσουμε….
Ημέρα 04-01-2010:Ήταν η μέρα όπου θα πηγαίναμε μίνι κρουαζιέρα με παγοθραυστικό. Και αυτό ήταν βγαλμένο από ταινία δεν ξέρω πώς να το περιγράψω αλλά ήταν απίστευτη εμπειρία. Να βλέπεις την Βαλτική παγωμένη και να σπάει τον πάγο για να περάσει, να βγαίνεις έξω στο κατάστρωμα και να μην μπορείς να σταθείς από το κρύο, πέσαμε και σε μια χιονοθύελλα αλλά τώρα που το σκέφτομαι δυο χρόνια μετά δεν το πιστεύω ότι ήμουν και εγώ κάποτε εκεί! Ο σύζυγος μου βούτηξε με μια ειδική στολή που είχαν στην βαλτική, ήθελα να το κάνω και εγώ αλλά δεν είχα κουράγιο και πάνω απ’ όλα κρύωνα…. Όχι εγώ αλλά τα χέρια μου νεκρώνανε δεν μπορούσα να το κάνω και μετανιώνω που δεν έχω αυτή την εμπειρία. Ο σύζυγός μου είπε ότι δεν κατάλαβε κρύο η στολή ήταν πολύ καλή και δεν καταλάβαινες τίποτα. Άραγε δεν έχει φάλαινες, καρχαρίες ή οτιδήποτε τέτοιο στην Βαλτική ??? Μετά το σκεφτόμουν αυτό.
Ημέρα 05-01-2010: Πήγαμε και σε έναν ζωολογικό κήπο Ranoua νομίζω λεγόταν όπου είδαμε μια εντυπωσιακή πολική αρκούδα, κάτι λύκους και τα υπόλοιπα ζώα ήταν κάπου εξαφανισμένα μάλλον κρύωναν και αυτά! Αναχώρηση με το πούλμαν για Elsinki 8 ώρες οδικώς. Ξενάγηση στην πόλη και κάποιους ναούς και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Ωραία πρωτεύουσα, δεν με τρέλανε αλλά είχε κάτι που σε μάγευε δεν ξέρω αν θα ήταν το ίδιο ωραίο και χωρίς τα χιόνια. Εκεί είχε θερμοκρασία -20 °C και ήταν η μοναδική φορά που πήγαμε βόλτα το βράδυ στα μαγαζιά και που περπατήσαμε έξω στο χιόνι. Όχι ότι δεν έκανε κρύο αλλά αφού είχαμε δει πως ήταν στους - 35 °C, στους -20 °C άντεχες καλύτερα.
Την τελευταία μέρα 06-01-2012 ήταν η επιστροφή μας για την Αθήνα.
Αυτό που μου έμεινε από όλα αυτά ήταν ότι ήταν ένα ταξίδι μαγικό βγαλμένο από τα παραμύθια, αξίζει κάποιος να πάει Χριστούγεννα να δει αυτό το μαγικό κλίμα των γιορτών. Δεν ήταν για γαμήλιο ταξίδι γιατί είχε πολύ κούραση, ταλαιπωρία και κρύο αλλά ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία και ένα ταξίδι που το κάνεις μόνο μια φορά. Πιστεύω ότι μόνο με γκρουπ μπορείς να πας γιατί οι αποστάσεις είναι μεγάλες, τα πάντα παγωμένα και δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να μετακινηθεί στην χώρα μόνος του. Επίσης οι πινακίδες στον δρόμο είναι στα Φιλανδικά. Γενικά σαν άνθρωποι ήταν όλοι οκ όχι μες την τρελή χαρά αλλά όχι και αγενείς.
Μακάρι όταν μεγαλώσει λίγο το μωράκι που έχω τώρα στην αγκαλιά μου να μπορέσω να το πάω να ζήσει αυτό το παραμύθι!
Last edited by a moderator:
ωραία.
! Ο τάρανδος κλέβει την παράσταση 
Επίσης, μου έκαναν εντύπωση οι τιμές στο ice bar. 2 ευρώ ο καφές? Κατά τα άλλα η φιλανδία φαντάζομαι θα ειναι ακριβή...
