Ιταλία Χαλαροί στο Μιλάνο!

Biko

Member
Μηνύματα
25
Likes
16
Επόμενο Ταξίδι
Για να δούμε...
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Το Μιλάνο δεν ήταν η πρώτη φορά που το επισκεπτόμουν. Το 'χω δει ως περαστικός, ως τελικό προορισμό με Ι.Χ., το 'χω δει ηλιόλουστο, παγωμένο, άδειο και γεμάτο τουρίστες. Αυτή όμως ήταν η πρώτη φορά που το επισκέφτηκαμε με την καλή μου χωρίς κανένα σχέδιο στο μυαλό μας. Με ανάγκη για ξεκούραση και φυγή το επιλέξαμε και γιατί μας ήταν γνώριμο (επομένως δεν θα είχα το άγχος της εξερεύνησης) και γιατί ήταν προσιτό οικονομικά (περιόδους κρίσης περνάμε). Το Μιλάνο δηλ. για περίπατο, χάζεμα και καλό φαγητό.
Το Malpensa δεν είναι δα από τα πιο όμορφα αεροδρόμια. Πολυκαιρισμένο και ανακόλουθο σε μια πόλη που πρεσβεύει την κομψότητα στη μόδα. Παρ' όλα αυτά είναι μάλλον πρακτικό για τον ταξιδευτή (δεν είναι λίγο αυτό) αν και κομμάτι μακρια από το Μιλάνο. Το bus Malpensa Shuttle με ?12 σε πηγαινοφέρνει στην πόλη (7,5 η απλή διαδρομή) σε 45'. Σκέφτομαι ότι 3 χρόνια πριν η τιμή του ήταν πολύ μικρότερη... Στη αδιάφορη κατά τ' άλλα διαδρομή ξεχωρίζει το Cimitero Monumentale, με την επιβλητική είσοδο που γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή από τον υπέροχο βραδινό φωτισμό του.
Προορισμός το Centrale F.S., ένα βασικό σημείο αναφοράς του Μιλάνου. Ο τεράστιος σταθμός με την μπαρόκ διακόσμηση Μουσουλίνειας έμπνευσης σού ελκύει το θαυμασμό αλλά σε ενοχλεί η έλλειψη μέτρου. Ο πολύβουος σταθμός αυτή τη φορά δεν είχε πολλά έργα σε εξέλιξη. Δεν τον έχω δει ποτέ χωρίς να γίνονται έργα ανάπλασης ή επιδιόρθωσης (σαν ελληνικό δημόσιο έργο μου φαίνεται...). Είμαστε 3 βδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα και έχει φορέσει τα καλά του. Περίτεχνος φωτισμός και ένα πλουμιστό χριστουγεννιάτικο παζάρι στην μπροστινή του Plazza Duca d' Aostia με τη μουσική υπόκρουση του Ζαν Μισέλ Ζαρ (!). Στο κεντρικό σημείο της πλατείας μια ενοχλητική μεταμοντέρνα στήλη μετράει αντίστροφα με φωτεινή ένδειξη (9 μέρες, 14 ώρες ...). Τι γιορτάζουνε αναρωτήθηκα;
Το Hotel Club ήταν αξιοπρεπές για τα δεδομένα μας. Πεντακάθαρο, με ικανοποιητικό πρωινό, οικονομικό, με μάλλον ψυχρό προσωπικό και μόλις 200μ. από το σταθμό.
Καλόν ύπνο, τα λέμε αύριο...
 

Attachments

jokos_31

Member
Μηνύματα
73
Likes
5
Επόμενο Ταξίδι
Αυστρια
Ταξίδι-Όνειρο
Ισλανδια
Eπειδη ημουν πριν 3 βδομαδες εκει μπορει να ειμασταν και μαζι...Αυτο που μετρανε εξω απο το σταθμο ειναι η καινουρια γραμμη Μιλανο-Τορινο...
 

marydim

Member
Μηνύματα
1.631
Likes
410
Επόμενο Ταξίδι
Μεσόγειος
Ταξίδι-Όνειρο
Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Εκτός και από τις βόλτες στο Μιλάνο -που έτσι κι αλλιώς είναι σούπερ- περιμένω να μας πεις και ποια ήταν τελικά η επιλογή σας για την κοντινή εκδρομή.
 

Biko

Member
Μηνύματα
25
Likes
16
Επόμενο Ταξίδι
Για να δούμε...
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Το σημαντικότερο πράγμα που έχεις να κάνεις όταν επισκέφτεσαι μια πόλη που την έχεις ξαναδεί είναι αναμφίβολα να την περπατήσεις, να συχνοτιστείς (ωχ, απαγορευμένη λέξη με τη γρίπη...) με τους ντόπιους, να ζήσεις δηλ. μέρος της καθημερινότητάς τους. Κι αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε.
Περπατήσαμε τη Via Vitrouvio, έναν κλασικό μιλανέζικο δρόμο, που ξεκινά από τον κεντρικό σταθμό και προς τα ανατολικά συναντά την Corso Buenos Aires, διαδρομή κάτι λιγότερο από 1χλμ. Ό,τι πρέπει για χάζεμα σε μικρά ντελικατέσσεν και μικρά no name εμπορικά. Εκεί στη γωνία Via Vitrouvio και Via R. Lepetit, κάτω ακριβώς από το Hotel Amadeus, υπάρχει πάντα αυτό το μικρό τυπικό ιταλικό εστιατόριο, με τα γκασόνια που φορούν ακόμα το λευκό πανοφώρι της δεκαετίας του '60. Καθαρό, με νόστιμη κουζίνα, φιλικό προσωπικό και οικονομικό.
Η Buenos Aires είναι ένας εξαιρετικά μακρύς εμπορικός δρόμος με απαιτήσεις ελαφρότερων πορτοφολιών. Σπάνια πάντως θα βρεις φίρμα που να απουσιάζει από την Ελλάδα. Η σύντροφός μου πάντως ισχυρίζεται ότι πολλά από τα ρούχα και τα παπούτσια αυτών των εταιριών δεν έρχονται στην Ελλάδα. Η πληροφορία ελέγχεται για ελεγχόμενο δόλο... Πάντως καλά αθλητικά παπούτσια (adidas, lacoste, elesse κλπ.) υπάρχουν στο Orleans, ένα μικρό μαγαζί γωνία Vitrouvio - Buenos Aires, (στάση Μ Lima) σε total price 30 ευρώ.
Κατεβαίνοντας τη Buenos Aires νότια, περίπου 200μ. από τη Vitruvio υπάρχει το κεντρικό Benetton με μόνιμο outlet στον 2ο όροφο.
Στο τέλος της μεγάλης οδού συναντήσαμε την εντυπωσιακή Porta Venezia. Με τις πύλες του Μιλάνου συνειδητοποιείς και τα όρια της παλιάς πόλης που περικλείουν. Κατεβαίνοντας στα αριστερά μας σταθήκαμε στο Planetario υπέροχο κτίσμα του 1930 και λίγο πιο κάτω το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Αναμεσά τους καμαρώνει ένας υπέροχος μεγάλος κήπος (Corso Venezia 50).
Συνεχίζοντας ευθεία στη γωνία Corso Venezia-Via Palestro μείναμε για λίγο για να χαζέψουμε το ξακουστό ραφείο του Gianni Campagna, του ράφτη πολλών μεγάλων σταρ (Ρ. Ν. Νίρο, Π. Μπροσναν κ.ά.). Η αισθητική των κουστουμιών που έβλεπα στη βιτρίνα θα εξαγρίωνε ακόμα και το Ζάχο Χατζηφωτίου...:lol:
Από δω και κάτω ξεκινά η παρέλαση όλων σχεδόν των μεγάλων οίκων και βέβαια το window shoping (ακόμα κι αυτό σε εποχή κρίσης σε γεμίζει με ενοχές...). H C. Venezia τερματίζει στην Pz San Babila. Απέναντι από την εκκλησία στη Via Bagutta υπάρχει ένα στοκατζίδικο με ρούχα μεγάλων οίκων, κυρίως Armani. Από κει παίρνοντας τη C. V. Emanuelle II αντικρύζεις το στολίδι του Μιλάνου το Duomo. Αξίζει μια περιήγηση στο μεγάλο αλλά λιτό εσωτερικό του. Δεν κοστίζει τίποτα και σου δανείζει λίγο τη μεγαλοπρέπεια που γεύτηκε ο Ναπολέων όταν εκεί στέφθηκε ηγεμόνας και της Ιταλίας. Εμείς σταθήκαμε τυχεροί και δεν υπήρχαν ουρές στη είσοδο.
Γενικά, το Μιλάνο πήζει από Παρασκευή μέχρι Κυριακή, διάστημα που το επισκέπτονται για αγορές απ' όλο τον κόσμο. Γι' αυτό αν υπάρχει η δυνατότητα προγγραμματίστε ταξίδι καθημερινές μέρες.
Στην ίδια γειτονιά ο περίφημος φούρνος του Luini (πίσω από το πολυκατάστημα Rinascente, κάτι σαν το Attica το δικό μας) με το ξακουστό Panzerotto, δεν μας ενθουσίασε ιδιαίτερα. Είναι κάτι σαν τη τηγανίτα που φτιάχνει η θειά μου η Ευλαμπία γεμισμένη με διάφορες επιλογές (σαλάμια, τυριά κλπ.), νόστιμο αλλά όχι θεϊκό. Οι ουρές έξω από το μικρό φούρνο τα ΠΣΚ φτάνουν τα 150μ. Υπερβολή.
Ήταν Πέμπτη απόγευμα και η Galleria είχε ελάχιστο κόσμο. Ευκαιρία να την απολαύσεις. Οι μόνοι που κάπως χαλούσαν την ατμόσφαιρα ήταν ένα γκρουπ νεαρών γιαπωνέζων που με τσάντες Prada στα χέρια επιχειρούσαν να κάνουν τρεις περιστροφές γύρω από τον εαυτό τους πατώντας, κατά το έθιμο, τα απαυτά του ταύρου που βρίσκεται στο δάπεδο της στοάς, στο σταυρό.
Έξω στη μεγάλη πλατεία συνεργεία του δήμου πάσχιζαν να στήσουν ένα πελώριο φυσικό χριστουγεννιάτικο δέντρο. Εξάλλου ήμασταν παραμονές και μιας μεγάλης γιορτής για το Μιλάνο. Στις 7/12 γιορτάζει τον πολιούχο Άγ. Αμβρόσιο.
Αποφασίσαμε να γυρίσουμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο μας (πάνω από 3χλμ δρόμος). Το κρύο ήταν καλός σύντροφος (+3 C). Περάσαμε από τη Σκάλα με τον υπέροχο φωτισμό και τους χριστουγεννιάτικους ήχους από κρυφά ηχεία της μπροστινής πλατείας και πήραμε τη Via Al. Manzoni, το δρόμο των τραπεζών. Όλα τα κτίρια αυτού του δρόμου σου δίνουν ανάγλυφα την εικόνα του Μιλάνου του μεσοπόλεμου. Στη Via Tourati 30 μας μαγνήτισε μια θαυμάσια gelateria Dei Giovi di Scaffidi Franca. Με υπέροχη διακόσμηση ντυμένη στα λευκά και ακόμα πιο υπέροχες γεύσεις γλυκών. Λίγο πιο κάτω στην ίδια οδό στον αρ. 38 φάγαμε, μιά άλλη μέρα, υπέροχα gnochi (πάμφθηνα) σε ένα μικρό συμπαθητικό self-service εστιατόριο, που τα μεσημέρια πλημμυρίζει από εργαζόμενους και γείτονες (Metro Turati). Μιλήσαμε αρκετά με τους συνδαιτημόνες και τον ιδιοκτήτη για την κρίση (η γενιά των 700 υπάρχει κι εκεί) και για τον Μπερλουσκόνι (ποιοι τον ψηφίζουν άραγε; Όλοι το αρνούνται, όπως και όσοι Θεσσαλονικείς ξέρουμε τον Ψωμιάδη...). Οι Ιταλοί είναι λαλίστατοι ούτως ή άλλως, πόσο μάλλον αν μιλάς και τη γλώσσα τους.
Τα ξαναλέμε αύριο.
 

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.271
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ταξίδι-Όνειρο
νότια αφρική
Βiko περιμένω με ανυπομονησία το αυριανό "επισόδειο" της ιστορίας σου! Μου αρέσει πολύ!
 
Μηνύματα
2.487
Likes
3.195
Ταξίδι-Όνειρο
ΙΑΠΩΝΙΑ
Αχ γράφεις πολύ ωραία:clap:,αν και σε χαλαρό κλίμα μας δίνεις αρκετές πληροφορίες πολύ χρήσιμες!
Εχω πολλάααα χρόνια να επισκεφθώ το Μιλάνο και η ιστορία σου είναι ό,τι καλύτερο!!
Γέλασα πολύ με το στιγμιότυπο που περιγάφεις με τους Γιαπωνέζους:haha:
 

Biko

Member
Μηνύματα
25
Likes
16
Επόμενο Ταξίδι
Για να δούμε...
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Το Μιλάνο είναι γκρίζο. Και γι' αυτό δεν φταίνε μόνο τα μουντά του κτίρια, σαν να 'ναι πόλη της σοσιαλιστικής Ρουμανίας, αλλά και ο καιρός. Η Λομβαρδία αγαπάει την ομίχλη και το βροχερό καιρό. Και η βροχή αυτή είναι εκείνο το διαρκές ψιλό ράντισμα που θαρρείς ότι δεν έχει τέλος. Μια τέτοια πόλη τη μισείς ή τη λατρεύεις. Και επειδή εμείς προερχόμαστε από μια χώρα που ο ήλιος την τιμά 300 μέρες το χρόνο ένα μικρό διάλειμμα δεν κάνει κακό.
Ξημέρωσε λοιπόν μια υγρή βροχερή και κρύα μέρα, που ταιριάζει γάντι στην πόλη. Γι' αυτό είπαμε να περιορίσουμε το περπάτημα και να κινηθούμε περισσότερο σε στεγασμένους χώρους. Δεν υπάρχει ωστόσο ωραιότερο πράγμα σε ένα ταξίδι από την ανατροπή όσων σχεδιάζεις. Γιατί και τη βροχή συνηθίσαμε και το περπάτημα δεν εγκαταλείψαμε. Σημαντικό ρόλο έπαιξε ότι τουλάχιστον φροντίσαμε τα παπούτσια μας να είναι αναπαυτικά (trekking). Έτσι κι αλλοιώς παράσταση στην όπερα δεν προβλεπόταν. Τα εισιτήρια ήταν ακριβά για μας, ενώ τα εισιτήρια της πρόβας τζενεράλε για την Κάρμεν, που παιζόταν τότε, είχαν εξαντληθεί άμα τη εμφανίσει τους (μόλις 12 ευρώ!!! γκρρρ!).
Αρχικά πήραμε το αστικό 60 (Σταθμός - San Babila) με ενδιάμεση στάση τη Via Bronzetti 16. Από παλιά γνωρίζαμε αυτό το μεγάλο στοκατζίδικο το Il Salnagente και η βροχή μάς έστειλε εκεί για ένα ολιγόλεπτο χάζεμα. Υπάρχουν ρούχα-απομεινάρια όλων των μεγάλων ιταλών μόδιστρων σε εκπτωτικές τιμές, πλην όμως απλησίαστες για τη λογική μας (όταν τα 1950 ευρώ γίνονται 1050 κοντεύουν το μισθό μου!...). Δε θα ξεχάσω πάντως μια γηραιά εύσωμη κυρία που προσπαθούσε με τη βία να χωρέσει (και να κουμπώσει) μέσα σ' ένα παρδαλό σακάκι R. Cavalli. Όταν τα κουμπιά έγιναν απειλητικά για μας φύγαμε άρον-άρον.
Η βροχή διαρκώς παρούσα, όμως αποφασίσαμε να γίνουμε πιο αγαπημένοι και να χωρέσουμε σε μια μικρούτσικη αναιμική ομπρέλα. Ποδαρόδρομο λοιπόν μέχρι το κέντρο. Η Via Bronzetti είναι ένας κλασικός μιλανέζικος δρόμος παρόλο που απουσιάζουν σχεδόν παντελώς τα καταστήματα. Έχει τα ομοιόμορφα κτίρια της δεκαετίας του '30, μεγάλα πεζοδρόμια και όμορφες δεντροστοιχίες. Παρά τη βροχή βλέπαμε δεκάδες σκυλιά να βολτάρουν παρέα με τ' αφεντικά τους. Μια γηραιά κυρία επέμενε να φοράει το μουσκεμένο πουλοβεράκι στο κανίς της φροντίζοντας να το κρατάει διαρκώς υγρό και δροσερό... Η θερμοκρασία έπαιζε ανάμεσα στους 2-4 βαθμούς C.
Αρχικά λέγαμε να περπατήσουμε μέχρι τη Rotonta de la Besana, μια υπέροχη σταυροειδή εκκλησία που περιβάλλεται από ένα οβάλ τείχος, που θυμίζει κάτι από βυζάντιο αλλά και από Τοσκάνη. Λίγο η κούραση όμως, λίγο η μεγάλη απόσταση (απέχει 1χλμ Ν.Α. του Duomo) μπήκαμε στο πρώτο cafe που συναντήσαμε για ν' απολαύσουμε το καπουτσίνο μας.
Περνώντας από το Duomo αναρωτηθήκαμε για ποιο λόγο οι Γιαπωνέζοι τουρίστες κάνουν ουρά για ν' ανέβουν με το lift στην κορυφή του μια τέτοια συννεφιασμένη μέρα. Μόνο αυτοί ξέρουν. Ήταν οι μόνοι μάλιστα που συνατήσαμε με μάσκα κατά της γρίπης. Ορισμένες μάλιστα μάσκες ήταν art, εμπριμέ με σχέδια. Μπορεί να ήταν κάποιου οίκου, πού ξέρεις...
Είπαμε να τραβήξουμε προς Porta Ticinese, ακολουθώντας τη Via Torino. Εμπορικότατος δρόμος με πιο προσιτές τιμές. Για άλλη μια φορά μου έκανε εντύπωση η επιλογή από ακριβά μαγαζιά ευθυτενών μαύρων για πορτιέρηδες. Το συναντήσαμε και στο Παρίσι, το είδαμε κι εδώ. Τους κάνει κάτι σε πιο εξωτικό φαίνεται. Τους ντύνουν ομοιόμορφα με κατάμαυρα κουστούμια. Αυτοί δεν μιλούν, δεν κινούνται. Είναι απλώς ντεκόρ (των 600 ευρώ πιθανόν).
Στο No 64 κάναμε στάση για να πάρει η καλή μου δερμάτινες μπότες από το "VIA VAI", ένα μαγαζί όλα 29,90. Μια χαρά ήτανε (και η τιμή ασφαλώς). Λίγο νωρίτερα στο Νο 50 υπάρχει ένα νοστιμότατο εστιατόριο-τρατορία το Al 50, το είχα δοκιμάσει άλλη φορά και το ξέρω.
Η Corso di Porta Ticinese εμένα μου άρεσε περισσότερο. Είναι πιο ζωντανή και λιγότερο τάχαμου. Οδηγεί στην εντυπωσιακή πύλη (το βράδι τώρα τις γιορτές τη λούζουν στα λαμπιόνια - είπαμε τα χριστούγεννα θέλουν κιτς).
Από κει ξεκινάνε τα κανάλια της Navigli. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει κι η βροχή στέρεψε. Ούτε το πήραμε χαμπάρι! Η περιοχή αν τη δεις με πεζό μάτι είναι σαν αρδρευτικά κανάλια. Όμως εμείς οι άνθρωποι δίνουμε ερμηνεία στις εικόνες και μένα μου φάνταζαν σα να 'μαστε στο Άμστερνταμ.
Τι καλύτερο λοιπόν από μια βόλτα στις όχθες των καναλιών. Λαμπιόνια ένωναν τις δυο όχθες και όπως νύχτωνε θαρρείς ότι βρισκόσουν σε σκηνικό του Fellini. Η διάθεσή μου άλλαξε όταν αντίκρυσα την πιτσαρία Da noi 2 στην απέναντι όχθη στη Via Borsi 1. Είχα φάει αηδία φαγητό πέρυσι εκεί παρασυρμένος από τη σύσταση μιας αγγλίδας blogger. Μα είναι δυνατόν να εμπιστευθώ μια αγγλίδα για καλό φαγητό;;; H περιοχή ωστόσο είναι γεμάτη με wine bar όπου τρως καλά, όπως στο La Vigne στη V. Pasc. Paoli 2 (υπολογίστε 20-25 ευρώ το άτομο όμως).
Πάντως στο Μιλάνο έχεις πιθανότητες να φας αηδίες όσο και στη Θεσ/νίκη να πετύχεις άθλιο ουζερί.
Γυρίσαμε με τραμ, πεινούσαμε και είχαμε κάνει μαραθώνιο. Από το Duomo φύγαμε για τη γειτονιά μας με μετρό. Κάτι θα βρισκόταν να φάμε εκεί κοντά. Ήταν ήδη πολύ αργά... 8.10' μ.μ.
Η πιτσαρία Le chalet (V. Tonale 4, 100m. από το σταθμό) ήταν βάλσαμο. Εξαιρετικό φαγητό και ωραιότατο κόκκινο χύμα κρασί. Εκει βρήκα την περίφημη salsiccia, ένα είδος λουκάνικου της Β. Ιταλίας, εξαιρετικά εύγευστο και ποιοτικά καλό. Δεν το βρίσκεις συχνά. Οι τιμές ήταν value for money.
Λέω να πάμε για ύπνο. Μετά από τόσα χλμ. ούτε σκέψη για νυχτερινή ζωή. Εξάλλου αύριο θα πεταχτούμε μέχρι το Λουγκάνο.
 

Biko

Member
Μηνύματα
25
Likes
16
Επόμενο Ταξίδι
Για να δούμε...
Ταξίδι-Όνειρο
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Το πρωινό ξύπνημα δεν μου ήταν ποτέ πρόβλημα. Ξυπνώ ασμένως και με καλή διάθεση άσχετα με την ώρα που θα πέσω για ύπνο. Το πρόβλημα το έχει ανέκαθεν η σύντροφός μου, είναι ζήτημα βιορυθμών. Παρόλα αυτά όταν πρόκειται για ξύπνημα για ημερήσια εκδρομή στο υπέροχο Λουγκάνο, ξυπνάει πιο εύκολα κι από πουλάκι. 7.00': Η μέρα ήταν λαμπρή. Λιακάδα και ένα υγιεινό ψοφόκρυο.
Από τον κεντρικό σταθμό είχαμε δύο επιλογές. Το γρήγορο διεθνές τρένο που πηγαίνει Ζυρίχη με τσιμπημένη τιμή και το τοπικό ιταλικό που φτάνει μέχρι το Chiasso, το ιταλοελβετικό χωριό, κι από κει με άλλο ελβετικό για το Λουγκάνο. Προτιμήσαμε τη δεύτερη λύση, δεν είχαμε καμιά βιάση και είναι οικονομικότερη λύση.
Βγάλαμε λοιπόν εισιτήρια με ενδιάμεσο σταθμό το Como και άμεση ανταπόκριση άλλο τρένο μέχρι το Chiasso, 5 λεπτά διαδρομή δηλ. Μας εξέδωσαν λοιπόν δύο εισιτήρια. (Γιατί τις λέω αυτές τις λεπτομέρειες; Για να έχετε το νου σας όταν ταξιδεύετε με τρένο στη Β. Ιταλία...) Το εισιτήριο, όπως ρώτησα στο σταθμό, δεν ήθελε επικύρωση, το πιστοποιήσαμε και στον έλεγχο μέσα στο τρένο. Όταν φτάσαμε στο Como, όντως το τρένο για Chiasso μας περίμενε και σε 3' αναχώρησε. Ο ελεγκτής ωστόσο της 5λεπτης διαδρομής με βλοσυρό ύφος μάς επέπληξε που δεν επικυρώσαμε το δεύτερο εισιτήριο. Η σύντροφός μου του εξήγησε στα ιταλικά ότι από το Μιλάνο μας είπαν ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν αναγκαίο. Αυτός είχε ήδη βγάλει το μπλοκ για το πρόστιμο και γύρεψε τα διαβατήρια. Παρά τις διαμαρτυρίες μου ότι ακόμα κι αν ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, είμαστε ξένοι και είναι αδύνατον να το γνωρίζουμε, μας επέβαλλε πρόστιμο 50 ευρώ! (Άκουσε ελληνικές χριστουγεννιάτικες μελωδίες σε πλάγιο δ'...). Διαφορετικά υπήρχε η λύση της αστυνομίας, είπε, οπότε το πρόστιμο θα πενταπλασιάζονταν.
Το ατυχές περιστατικό είπαμε να μη μας χαλάσει τη μέρα. Μετά από ασκήσεις ηρεμίας, πήραμε το τρένο από Chiasso (τι αδιάφορο χωριό αλήθεια!) για το Λουγκάνο, 20' λεπτά εξαίσιας διαδρομής. Το τρένο κινείται παραλίμνια, αντιλαμβάνεσαι αμέσως ότι βρίσεσαι στην Ελβετία, απ' αυτή τη γαλήνια (αλλά κι εξοργιστική) ηρεμία του τοπίου. 'Ολα είναι κανονικά, περιποιημένα και στη θέση τους. Χωριουδάκια ( η Maroggia, το Bissone και κυρίως το Μelide απέναντι) και αγροικίες λούζονταν από το χειμωνιάτικο ήλιο και καθρεφτίζονταν στο πράσινο από τις ανταύγειες των βουνών νερό της λίμνης του Λουγκάνο.
Στο βάθος ξεπρόβαλλε η πανέμορφη πόλη φωτισμένη θεατρικά από τον ανέλπιστο ήλιο. Ο σταθμός βρίσκεται δυτικά της πόλης σε κάποιο υψόμετρο. Η θέα που έχεις από κει είναι εντυπωσιακή. Η λίμνη τότε φαντάζει μικρή καθώς περιβάλλεται από ψηλά καταπράσινα βουνά που στη κορυφή τους φιλοξενούν αρκετό χιόνι. Εξάλλου, είμαστε αρχές Δεκέμβρη.
Από το σταθμό έχεις δυο επιλογές κατάβασης στην πόλη. Είτε παίρνοντας το Funicolare (με 1 ευρώ) είτε κατεβαίνοντας από ένα γραφικό μονοπάτι κλέβοντας κάπου-κάπου ματιές προς τη λίμνη. Η απόσταση από το δρομάκι μέχρι το κέντρο είναι 10'. Κάπου στη μέση, στα δεξιά μας κάποιες ψαλμωδίες μας οδήγησαν στο καθεδρικό της πόλης τον San Lorenzo. Είναι μια τυπική καθολική εκκλησία χωρίς εκζήτηση και υπερβολές. Οι ύμνοι, το "όργανο" και η ζεστασιά της κυριακάτικης λειτουργίας μας καθήλωσαν
Λίγο αργότερα πήραμε πάλι τον κατηφορικό δρόμο με προορισμό την παραλία. Τα μαγαζιά κλειστά, οι δρόμοι πεντακάθαροι (ούτε γόπα που στην Ιταλία αφθονεί) και πλήρης απουσιά ανθρώπινης παρουσιάς. Η ώρα ήταν γύρω στις 10. Από την κεντρική Ευρώπη και πάνω οι κάτοικοι (κυρίως μικρών πόλεων και χωριών) προτιμούν να περνούν τις Κυριακές τους είτε κάνοντας διάφορες δραστηριότητες στα βουνά (περπάτημα, αθλητισμό κλπ.) είτε να μένουν στο σπίτι ασχολούμενοι με λουλούδια και κήπους. Σε αντίθεση με τη μεσογειακή Ελλάδα που ξεχυνόμαστε σε καφετέριες ή ταβερνάκια!
Οι δρόμοι του Λουγκάνο είναι μάλλον στενοί και όλοι οι κάθετοι οδηγούν στη λίμνη. Δεξιά μας ξεπρόβαλλε ο πανύψηλος πίδακας νερού της λίμνης, σημείο κατατεθέν της πόλης. Το περπάτημα στον παραλίμνιο πεζόδρομο είναι βάλσαμο. Δεν είναι μόνο η εικόνα. Είναι αυτή η μυρωδιά του φρέσκου αέρα, η απουσία ενοχλητικών θορύβων, το γαλήνιο πράσινο και κείνη η έκτη αίσθηση που έχεις όταν επισκέφτεσαι ένα όμορφο ξένο για σένα μέρος. Αυτή δεν περιγράφεται με λόγια.
Αναζητήσαμε ένα καφέ για να αιχμαλωτίσουμε με την ησυχία μας, και με τη συνοδεία ενός ζεστού καπουτσίνο, την εξαίσια εικόνα. Στο φιλόξενο αίθριο (καλυμμένο με μουσαμένια οροφή) του καφέ Arcobaleno ο υπέροχος ελβέτικός καπουτσίνο μας στοίχισε 2,20 ευρώ!
Παρόλα αυτά η ομορφιά μιας πόλης είναι και οι άνθρωποί της, διαφορετικά επισκέπτεσαι μουσείο. Πριν 2 χρόνια είχαμε δει το καλοκαιρινό Λουγκάνο μια καθημερινή μέρα. Ήταν γεμάτη από εργαζόμενους που τσιμπούσαν κάτι στα όρθια, ήταν όλοι καλοντυμένοι και ευγενικοί. Οι τιμές πάντως ήταν όντως ελβετικές...
Στην επιστροφή κάναμε στάση στο Medrisio για να επισκεφτούμε το Foxtown Outlet. Η εμπειρία ήταν μάλλον αποκαρδιωτική. Αρχιτεκτονικά μοιάζει λίγο με το Cosmos της Θεσ/νίκης (στο πιο μεγάλο του) με πολύ περισσότερο κόσμο όμως και λιγότερο χαλαρό. Όλοι έτρεχαν βιαστικά να καταναλώσουν. Ένα βουητό ανθρώπινου άγχους! Υπάρχουν πρατήρια όλων των μεγάλων οίκων σε ακριβές ούτως ή άλλως τιμές. Δεν νομίζω ότι μπορείς να αναζητήσεις εύκολα πολλές ευκαιρίες. Το μεγάλο outlet έξω από τη Ρώμη, το Castello Romano, είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από κάθε άποψη. Φύγαμε χωρίς να ψωνίσουμε τίποτα (η αλήθεια όμως είναι ότι δεν είμαστε πολύ καταναλωτικοί). Βιαζόμασταν να επιστέψουμε στο Μιλάνο πριν βραδιάσει. Την επόμενη μέρα γυρίζαμε Ελλάδα και θέλαμε οι τελευταίες μας εικόνες να ήταν από την πόλη που μας φιλοξένησε 5 χειμωνιάτικες μέρες.

Γιορτινό Μιλάνο! Είχε βραδιάσει ήταν Κυριακή αλλά τα μαγαζιά είχαν χριστουγεννιάτικο ωράριο και ήταν όλα ανοικτά. Κοντά στο Duomo μας τράβηξε την προσοχή μια θορυβώδης αλλά ειρηνική διαμαρτυριά ακτιβιστών έξω από το κεντρικό Max Mara, με θέμα τη θανάτωση εκατομμυρίων μικρών χνουδωτών ζώων από την εταιρία για κατασκευή γουνών. Η διαμαρτυρία έπιασε τόπο γιατί ελάχιστες έμπαιναν στο κατάστημα κι ορισμένες απ' αυτές με ενοχικά βλέμματα, ανάμεσα σ' συτές και κάποιες συμπατριώτισσες...
Περπατήσαμε τον πανέμορφο πεζόδρομο Via Dante. Αυτό τον δρόμο αξίζει να τον περπατάς βράδι με τα μαγαζιά κλειστά με θέα στο βάθος το πανέμορφο Castello Sforzesco. Κι όλα αυτά 10 λεπτά ποδαρόδρομο από το Duomo. Αυτή τη φορά ο πεζόδρομος ήταν γεμάτος με χριστουγεννιάτικα περίπτερα, που του διναν άλλο χρώμα. Αγοράσαμε μάλιστα σουβενίρ, πράγμα που δεν κάνουμε συχνά, ένα μικρό μεταλλικό ομοίωμα του Duomo, σαν εκείνο που κατέληξε στη Μπερλουσκόνεια μούρη (όχι! όχι! έχω άλλοθι όταν έγινε το συμβάν!). Θέλοντας να μείνουμε με τελευταία εικόνα το υπέροχα και συμμετρικα φωτισμένο κάστρο γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας.
Το μεγαλύτερο κέρδος από τα ταξίδια αυτά είναι όλες εκείνες οι εικόνες που ξεδιπλώνονται στα μάτια σου όταν δουλεύεις στο γραφείο σου και σε κάνουν να χαμογελάς ανερυθρίαστα ακόμα κι όταν σε κατσαδιάζει ο προϊστάμενος σου...:xmas_lol:
Αν το ήξερε το μυστικό θα ταξίδευε κι εκείνος!
The end
 

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.271
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ταξίδι-Όνειρο
νότια αφρική
Πολύ όμορφη ιστορία! Και εις άλλα ταξίδια!
 

ioanna balla

Member
Μηνύματα
1.355
Likes
565
Επόμενο Ταξίδι
geneva!!!
Ταξίδι-Όνειρο
αμερική
μπράβο βίκο...πολύ ωραία η ιστορία σου απο κάθε αποψη...να εισαι καλα που μας ταξιδεψες στο χειμωνιατικο Μιλάνο!!!
 

Zeta

Member
Μηνύματα
470
Likes
121
Πολύ ωραία ιστορία και πραγματικά με γύρισες πισω στο χρόνο, γιατί έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που πήγα.:xmas_smile:
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.184
Μηνύματα
883.308
Μέλη
38.894
Νεότερο μέλος
mikesf

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom