LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.500
- Likes
- 7.691
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ονειρεμένο Ταξίδι
- Νιγηρας-Μαλι
Η μετακόμιση έγινε αστραπή τύφλα ναχει το fast mover ..Για πότε σκουπίσαμε , απολυμάναμε, μεταφέραμε τα πράγματα, γεμίσαμε το ντεπόζιτο νερό και κάναμε και το μποτε μας γιατί η αλήθεια είχαμε τη όψη της μαραμένης λαχανίδας. Ένας κρύος καφές αγναντεύοντας τα θολά άστρα σε ένα θολό ουρανό ήταν η δικαίωση!!!
Σήμερα στο ιατρείο είχε πολύ κόσμο και στα πόδια μας είχαμε και το Katso ιάπωνα ρεπόρτερ που ζει στη Νέα Υόρκη, να βιντεοσκοπεί συνεχώς όχι μόνο τα του ιατρείου αλλά και τη Ναόμι(όχι τη Καμπελ) τη νοσοκόμα που ήλθε σε τούτη τη ερημιά και έπεσε θύμα του φτερωτού έρωτα…., ενός έρωτα πολέμου και σκόνης όπως τον λέω εγώ… Σκοπεύουν να παντρευτούν και να φύγουν μαζί για Αμερική ενώ οι γονείς της Ναόμι θα το μάθουν με ταχυδρομική κάρτα που γράφει.. ’’μαμά δεν γυρνώ Ιαπωνία πάω με το άνδρα μου Νέα Υόρκη’’ και πολύ λυπάμαι τη γυναίκα που το εγκεφαλικό τοχει στο τσεπάκι..
Το βράδυ μου το πέρασα με τσάι και tv μιας και η Εύη πάει για βεγγέρα στους γείτονες Abrahim και Douglas που τη λιγουρεύονται και αυτοί αλλά και άλλα εκατό αρσενικά αυτού του σκονισμένου χωριού …τοχει η γυναίκα, έχει όλα τα στάνταρ μιας εμφάνισης που δεν περνά απαρατήρητη( άλλη λέξη έχω στο νου μου αλλά με έπιασαν οι ντροπές!) …
Το τι σκόνη σηκώθηκε τη νύχτα δεν περιγράφεται και το πρωί στο camp μετρούσαμε απώλειες και ζημιές, η δε διαστημική πορτοκαλί τέντα έγινε αερόστατο και περιμένουμε να επιστρέψει σε κάποιο χωράφι!!!!!!
Σήμερα οι ασθενείς πολλοί αλλά η πάθηση μια..επιπεφυκίτιδα και κόκκινα μάτια από τη χθεσινή αμμοθύελλα , που και που σκάει και καμιά εκδορά η επιφανειακά τραύματα από τις προσπάθειες τους να συγκρατήσουν τις σκηνές…
Αιχμαλώτισα όλη τη διαθέσιμη υπομονή που δοκιμάζεται σκληρά σήμερα και προτιμώ να καρφώνω καρφιά στις σκηνές έτσι μπορώ να εκτονωθώ..
Στο τραπέζι σκάει ένα φάκελος με επιγραφή MRI ( μαγνητική τομογραφία)..που τη έφερε μια νεαρή Παλαιστίνια.
-Που έκανες τη εξέταση αυτή? ρωτώ όλο περιέργεια. Είναι μια εξέταση που στη χώρα μας( εκείνη τη εποχή) γίνεται σε πολύ κεντρικά νοσοκομεία και εργαστήρια.
-Στη Βαγδάτη απαντά.
Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ που η επιστήμη δεν γνωρίζει σύνορα και φραγμούς, στη περίπτωση μας το εμπάργκο που ισχύει από το 1992, η να απογοητευτώ που τα οικονομικά συμφέροντα και τραστ δρουν παντού και πάντα με μόνο σκοπό το κέρδος. Τη ώρα που τα κρατικά νοσοκομεία δεν είχαν ούτε γάζα , κάποιοι έκαναν επενδύσεις χιλιάδων δολαρίων και κυρίως κατάφεραν να βάλουν στη χώρα εξοπλισμό και ανταλλακτικά σπάζοντας το εμπάργκο, το εμπάργκο που δεν μπορούσε να σπάσει για φαρμακευτική υποστήριξη των ασθενών.. Θυμάμαι να μου κατάσχουν το 1997 τα φάρμακα digoxin με το αιτιολογικό ότι περιέχουν νιτρογλυκερίνη και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για παρασκευή βομβών και με έγγραφο από το αγγλικό υπουργείο υγείας ( συνεργάτες , υποστηρικτές του εμπάργκο) που απαγόρευε τη διέλευση τέτοιου φαρμακευτικού υλικού…. .Για μια ακόμη φορά προσγειώθηκα …, πόσες φορές πια? ..,ευτυχώς που είναι ομαλές όλες οι προσγειώσεις μου και πέφτω στα μαλακά..
Σήμερα στο ιατρείο είχε πολύ κόσμο και στα πόδια μας είχαμε και το Katso ιάπωνα ρεπόρτερ που ζει στη Νέα Υόρκη, να βιντεοσκοπεί συνεχώς όχι μόνο τα του ιατρείου αλλά και τη Ναόμι(όχι τη Καμπελ) τη νοσοκόμα που ήλθε σε τούτη τη ερημιά και έπεσε θύμα του φτερωτού έρωτα…., ενός έρωτα πολέμου και σκόνης όπως τον λέω εγώ… Σκοπεύουν να παντρευτούν και να φύγουν μαζί για Αμερική ενώ οι γονείς της Ναόμι θα το μάθουν με ταχυδρομική κάρτα που γράφει.. ’’μαμά δεν γυρνώ Ιαπωνία πάω με το άνδρα μου Νέα Υόρκη’’ και πολύ λυπάμαι τη γυναίκα που το εγκεφαλικό τοχει στο τσεπάκι..
Το βράδυ μου το πέρασα με τσάι και tv μιας και η Εύη πάει για βεγγέρα στους γείτονες Abrahim και Douglas που τη λιγουρεύονται και αυτοί αλλά και άλλα εκατό αρσενικά αυτού του σκονισμένου χωριού …τοχει η γυναίκα, έχει όλα τα στάνταρ μιας εμφάνισης που δεν περνά απαρατήρητη( άλλη λέξη έχω στο νου μου αλλά με έπιασαν οι ντροπές!) …
Το τι σκόνη σηκώθηκε τη νύχτα δεν περιγράφεται και το πρωί στο camp μετρούσαμε απώλειες και ζημιές, η δε διαστημική πορτοκαλί τέντα έγινε αερόστατο και περιμένουμε να επιστρέψει σε κάποιο χωράφι!!!!!!
Σήμερα οι ασθενείς πολλοί αλλά η πάθηση μια..επιπεφυκίτιδα και κόκκινα μάτια από τη χθεσινή αμμοθύελλα , που και που σκάει και καμιά εκδορά η επιφανειακά τραύματα από τις προσπάθειες τους να συγκρατήσουν τις σκηνές…
Αιχμαλώτισα όλη τη διαθέσιμη υπομονή που δοκιμάζεται σκληρά σήμερα και προτιμώ να καρφώνω καρφιά στις σκηνές έτσι μπορώ να εκτονωθώ..
Στο τραπέζι σκάει ένα φάκελος με επιγραφή MRI ( μαγνητική τομογραφία)..που τη έφερε μια νεαρή Παλαιστίνια.
-Που έκανες τη εξέταση αυτή? ρωτώ όλο περιέργεια. Είναι μια εξέταση που στη χώρα μας( εκείνη τη εποχή) γίνεται σε πολύ κεντρικά νοσοκομεία και εργαστήρια.
-Στη Βαγδάτη απαντά.
Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ που η επιστήμη δεν γνωρίζει σύνορα και φραγμούς, στη περίπτωση μας το εμπάργκο που ισχύει από το 1992, η να απογοητευτώ που τα οικονομικά συμφέροντα και τραστ δρουν παντού και πάντα με μόνο σκοπό το κέρδος. Τη ώρα που τα κρατικά νοσοκομεία δεν είχαν ούτε γάζα , κάποιοι έκαναν επενδύσεις χιλιάδων δολαρίων και κυρίως κατάφεραν να βάλουν στη χώρα εξοπλισμό και ανταλλακτικά σπάζοντας το εμπάργκο, το εμπάργκο που δεν μπορούσε να σπάσει για φαρμακευτική υποστήριξη των ασθενών.. Θυμάμαι να μου κατάσχουν το 1997 τα φάρμακα digoxin με το αιτιολογικό ότι περιέχουν νιτρογλυκερίνη και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για παρασκευή βομβών και με έγγραφο από το αγγλικό υπουργείο υγείας ( συνεργάτες , υποστηρικτές του εμπάργκο) που απαγόρευε τη διέλευση τέτοιου φαρμακευτικού υλικού…. .Για μια ακόμη φορά προσγειώθηκα …, πόσες φορές πια? ..,ευτυχώς που είναι ομαλές όλες οι προσγειώσεις μου και πέφτω στα μαλακά..
Last edited by a moderator: