panius
Member
- Μηνύματα
- 664
- Likes
- 2.720
The Indian Railways Experience
(Κατάλληλο. Απαραίτητη η γονική συναίνεση)
Έχω ταξιδέψει με ελληνικό καρβουνιάρη πριν 14 χρόνια περίπου, όντας φαντάρος πηγαίνοντας από Θήβα προς Διδυμότειχο και σας βεβαιώ ότι η εμπειρία ήταν φριχτή. Ποιος θα φανταζόταν ότι θα ερχόταν στιγμή που θα αναπολούσα με νοσταλγία τη 12ωρη διαδρομή, τις ατελείωτες στάσεις στη μέση του πουθενά, τις υπερηχητικές ταχύτητες χελώνας, τις εικόνες με τους φαντάρους που κοιμούνταν σαν σακιά στοιβαγμένα ο ένας δίπλα στον άλλον...
Στους ινδικούς σιδηροδρόμους είχαμε κλείσει sleeper βαγόνι. Α, όλα κι όλα θα ταξιδεύαμε χλιδάτα! Δεν θα είχαμε καμία σχέση εμείς με τους πτωχούς Ινδούς που απ' το πολύ στριμωξίδι στη Γ' θέση πέφτουν από τις πόρτες και δεν το παίρνει χαμπάρι κανείς. Εμείς θα είχαμε την κρεβατάρα μας, τα λινά μας, το αιρκοντίσιόν μας. Η περήφανη και δυναμική ανερχόμενη μεσαία τάξη της Ινδίας θα ήταν οι συνταξιδιώτες μας.
-Μα για μια στιγμή! Αυτό που μόλις πάτησα είναι νεράκι, σωστά; Πείτε μου ότι είναι νεράκι!!! Πλιιιζ!
-Όχι, κατουράκι!
-Μα έχει πολλά τέτοια ρυάκια εδώ και κει!
-Hellooo! Είσαι σε σταθμό ινδικού σιδηροδρόμου. 25 εκατομμύρια επιβάτες καθημερινά! Τι θες να κάνουν οι καημένοι; Πού θα αδειάσουν;
-Δεν ξέρω, να πάνε στην τουαλέτα ίσως;
-Αχαχαχαχαχαχαχαχα! Σταμάτα, θα κατουρηθώ και θα σχηματιστεί κι άλλο ρυάκι.
-Μα κοιμούνται κατάχαμα δίπλα στα κατρουλιά! Έλεος!
-Τς, τς, τς. Μην είσαι προκατειλημμένος. Δεν κοιμούνται κατάχαμα. Έχουν στρώσει σεντονάκι.
Σιδηροδρομικός Σταθμός Jodhpur! The place (not) to be. Ποιο βρώμικο μέρος πεθαίνεις (λάθος! Βρήκαμε στη συνέχεια και πιο βδελυρούς σταθμούς - στην Άγγρα φερ' ειπείν - αλλά είχαμε αναισθητοποιηθεί πια).
Η βαλίτσα μου! Η βαλιτσούλα μου! Τα ρουχαλάκια μου!!! Μπου χουυυυυ χου!!!!
Οι βαλίτσες μας είχαν σκονιστεί, είχαν τσουλήσει σε - ούτε και γω ξέρω τι προέλευσης - υγρά και στερεά, είχαν γίνει πενταβρόμικες. Δεν ήθελαν καθάρισμα. Κλίβανο ήθελαν και αποστείρωση στους 500 βαθμούς. Μαντηλάκια, Dettol, Kleenex, τα χρησιμοποίησα όλα. Τα καπάκια με τα υγρά αντισηπτικά ανοιγόκλειναν με ρυθμούς καταιγιστικούς!
-Ιιιιιιιιιι!!!!! Ακούμπησα στον τοίχο! (κλιπ - κλοπ)
-Ποντίκια είναι αυτά; (κλιπ - κλοπ)
-Με ακούμπησε το ζητιανάκιιιιιι!!! (κλιπ - κλοπ)
Συμβουλή: Όχι σπάνια οι επαίτες στην Ινδία σε ακουμπάνε ή σου τραβάνε τα ρούχα για να τους προσέξεις. Μη μασάτε! Αγριοκοιτάξτε τους, ρίξτε τους ένα ελληνικό μπινελίκι και θα σας αφήσουν ήσυχους. Επίσης όταν βλέπετε να σας πλησιάζουν διάφοροι για να σας πουλήσουν, ζητήσουν, ικετέψουν, πάρτε το κινητό και κάντε πως μιλάτε δυνατά και νευριασμένα. Πιάνει πάντα!
Αμάν! Πότε θα έρθει το τρένο; Δεν ήθελα ούτε τα παπούτσια μου να πατάνε σ' αυτήν την άθλια αποβάθρα. Και ήρθε το τρένο... και σκέφτηκα "καλά είναι και 'δω στην αποβάθρα". Το βοθρατζίδικο "Αχόρταγος" σε ράγες! Τι λιγδιασμένο κονσερβοκούτι ήταν αυτό! Τα παράθυρα δεν τα έβλεπες από τη μπίχλα!
Μεσ' το κλειστοφοβικό βαγόνι στεκόμαστε όρθιοι και αμίλητοι με βλέμμα απλανές, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουμε το κακό που μας βρήκε. Τα κρεβάτια μας είναι τρεις τάβλες η μία πάνω από την άλλη. Αντικριστά, άλλες τρεις τάβλες - κρεβάτια συμπληρώνουν τη ζεστή φωλίτσα μας. Εγώ θα πάρω τη μεσαία. 50 εκατοστά με χωρίζουν από την πάνω κουκέτα. "Του π..στη" λέω, "6 ώρες είναι αυτές. Θα περάσουν, πού θα πάει!". Βγάζουμε μαντήλια και αρχίζουμε να γλείφουμε στην κυριολεξία όλες τις επιφάνειες. Στο μεταξύ ήρθε και ο καμαρότος να μας αφήσει σεντόνια και μαξιλάρια.
"ΟΧΙ! Αρνούμαι να ξαπλώσω εγώ πάνω σε αυτά τα κουρέλια" δήλωσε με σπασμένη από τον πανικό φωνή η Ελευθερία. Κανείς δεν είχε το κουράγιο ούτε να συμφωνήσει, ούτε να διαφωνήσει. Απλώνω το γεμάτο λεκέδες σεντόνι στην τάβλα μου, βάζω και μια μικρή πετσέτα πάνω στο μαξιλάρι και σκαρφαλώνω στον δεύτερο όροφο. Όπως χώθηκα, εκεί έμεινα. Ούτε πλευρό δεν μπορούσα να αλλάξω.
Ένας ευτραφής, μουστακαλής Ινδός στην κάτω κουκέτα μας έκανε χάζι και πολύ το διασκέδαζε! "Oh! Look! A small, small mouse!!!" To μικρό, μικρό ποντικάκι γρήγορα χώθηκε ανάμεσα στη βαλίτσα της Ελευθερίας και του Sunwy. Ηλεκτρικές κενώσεις διαπέρασαν το σώμα της Ελευθερίας και μια υπόκωφη κραυγή βγήκε από το στόμα της. Το μίνι επιληπτικό επεισόδιο της φίλης μας όμως δεν πτόησε τον Ινδό που συνέχισε ακάθεκτος όλο χαρά: "Oh! Another little surprise for the young lady! A small, small cockroach!!!" Η κατσαριδούλα δεν ήταν από αυτές τις μαύρες, τις τεράστιες, τριχωτές και σιχαμένες, ξέρετε, αυτές που όταν τις πατάς κάνουν σαν καρύδι που σπάει και ζουμιά γεμίζουν το πάτωμα. Όοοχι! Ήταν σχεδόν χαριτωμένη, μικρούλα, καστανόξανθη και ταχύτατη η άτιμη! Ίσα που την είδε η Ελευθερία να σουλατσάρει στην κουκέτα της πριν χωθεί όλο χάρη στις σκοτεινές, τοξικές εσοχές του βαγονιού. Αυτό ήταν! Η φίλη μας έσπασε. Η Ελευθερία, που ξέρει απ'έξω όλες τις χημικές ενώσεις του χλωρίου και τα πολλαπλάσια του αμμωνιαζόλ στα καθαριστικά, που μισεί τα pic nic γιατί μυγάκια ανεμίζουν γύρω της, ήταν τώρα εγκλωβισμένη σε ένα κονσερβοκούτι, παρέα με ζωντανά εκθέματα του μουσείου Γουλανδρή. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, ο μουστακαλής Ινδός γεμάτος ικανοποίηση γύρισε πλευρό και αποκοιμήθηκε και εγώ με μάτια στο άπειρο έτρεμα στην προοπτική του 10 ωρου ταξιδιού με τρένο την μεθεπόμενη ημέρα από Jaisalmer προς Jaipur και πιο μετά την απόλυτη φρίκη: το 12ωρο ταξίδι με τρένο από Agra προς Varanasi (όχι τίποτα άλλο! Αναγκαστικά θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε και τις τουαλέτες του τρένου...σταματώ γιατί ανακατέυομαι)!
5 το πρωί το τρένο έφτασε στο σταθμό της Jaisalmer...
Συμβουλή: 3 φορές ζήσαμε την Indian Railways Experience, οπότε μπορώ να εγγυηθώ με βεβαιότητα την αξιοπιστία των παρακάτω:
1. Μην κλείσετε ταξίδι με τρένο στην Ινδία. Οι εσωτερικές πτήσεις είναι πάμφθηνες!
2.Υπάρχουν 3 κατηγορίες θέσεων στα ινδικά τρένα: Α, Β, και Γ. Εμείς κλείσαμε στη Β. Μεγάλο λάθος! Κλείστε κατευθείαν Α χωρίς δεύτερη σκέψη και γρήγορα γιατί την καπαρώνουν αμέσως (γιατί άραγε; ). Δεν ξέρω πως είναι στην Α θέση. Φαντάζομαι ότι την μπίχλα δεν την γλιτώνετε ούτε εκεί (ούτε και τη φασίνα που θα κάνετε με τα μαντηλάκια), τουλάχιστον όμως θα είστε σίγουρα πιο άνετα. Αν κλείσετε Β θέση (μαζόοοχες) μην πάρετε την μεσαία κουκέτα. Είναι η πιο στριμόκωλη. Αλλά και η πιο πάνω είναι τόσο κοντά στον κλιματισμό που θα πλευριτωθείτε. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
3. Αν δεν βρείτε στην Α θέση και θέλετε σώνει και καλά να πάρετε το τρένο (κακό δικό σας) εγώ θα σας πρότεινα να κλείνατε Γ θέση και όχι Β. Θα κάτσετε σε λεωφορειακές θέσεις (ναι, θα τις γλείψετε πολλάκις με τα μαντηλάκια), αλλά τουλάχιστον θα έχετε καλύτερο έλεγχο των κινήσεών σας, θα ζήσετε πιο ενδιαφέρουσες εικόνες με τους συνεπιβάτες σας, θα μπορείτε να βλέπετε έξω τη διαδρομή (όχι γιατί τα τζάμια είναι καθαρότερα εκεί. Απλά δεν υπάρχουν καθόλου τζάμια. Μόνο σιδερένιες μπάρες στα παράθυρα). Επίσης θα γλιτώσετε την ψύξη και το συνάχι από το αφόρητα κρύο air condition της Β θέσης. Last but not least, θα γλιτώσετε από τα εμπλουτισμένα με carry μεθανιούχα αέρια των συνταξιδιωτών σας (είπαμε, τα βαγόνια είναι ευάερα στη Γ θέση).
4. Πάρτε οπωσδήποτε μαζί σας την κουβερτούλα και το μαξιλάρι που σας παρέχουν στο αεροπλάνο όταν πάτε Ινδία. Θα με θυμηθείτε στο τρενοταξίδι σας και θα πιείτε ροδόνερο στο όνομά μου.
5. Φροντίστε να μην ξεπερνάει το ταξίδι με το τρένο τις 6 - 7 ώρες. Οτιδήποτε παραπάνω είναι βασανιστική δοκιμασία για το σώμα και τα νεύρα.
Τα είπα, προειδοποίησα και αμαρτίαν ουκ έχω.
(Κατάλληλο. Απαραίτητη η γονική συναίνεση)
Έχω ταξιδέψει με ελληνικό καρβουνιάρη πριν 14 χρόνια περίπου, όντας φαντάρος πηγαίνοντας από Θήβα προς Διδυμότειχο και σας βεβαιώ ότι η εμπειρία ήταν φριχτή. Ποιος θα φανταζόταν ότι θα ερχόταν στιγμή που θα αναπολούσα με νοσταλγία τη 12ωρη διαδρομή, τις ατελείωτες στάσεις στη μέση του πουθενά, τις υπερηχητικές ταχύτητες χελώνας, τις εικόνες με τους φαντάρους που κοιμούνταν σαν σακιά στοιβαγμένα ο ένας δίπλα στον άλλον...
Στους ινδικούς σιδηροδρόμους είχαμε κλείσει sleeper βαγόνι. Α, όλα κι όλα θα ταξιδεύαμε χλιδάτα! Δεν θα είχαμε καμία σχέση εμείς με τους πτωχούς Ινδούς που απ' το πολύ στριμωξίδι στη Γ' θέση πέφτουν από τις πόρτες και δεν το παίρνει χαμπάρι κανείς. Εμείς θα είχαμε την κρεβατάρα μας, τα λινά μας, το αιρκοντίσιόν μας. Η περήφανη και δυναμική ανερχόμενη μεσαία τάξη της Ινδίας θα ήταν οι συνταξιδιώτες μας.
-Μα για μια στιγμή! Αυτό που μόλις πάτησα είναι νεράκι, σωστά; Πείτε μου ότι είναι νεράκι!!! Πλιιιζ!
-Όχι, κατουράκι!
-Μα έχει πολλά τέτοια ρυάκια εδώ και κει!
-Hellooo! Είσαι σε σταθμό ινδικού σιδηροδρόμου. 25 εκατομμύρια επιβάτες καθημερινά! Τι θες να κάνουν οι καημένοι; Πού θα αδειάσουν;
-Δεν ξέρω, να πάνε στην τουαλέτα ίσως;
-Αχαχαχαχαχαχαχαχα! Σταμάτα, θα κατουρηθώ και θα σχηματιστεί κι άλλο ρυάκι.
-Μα κοιμούνται κατάχαμα δίπλα στα κατρουλιά! Έλεος!
-Τς, τς, τς. Μην είσαι προκατειλημμένος. Δεν κοιμούνται κατάχαμα. Έχουν στρώσει σεντονάκι.
Σιδηροδρομικός Σταθμός Jodhpur! The place (not) to be. Ποιο βρώμικο μέρος πεθαίνεις (λάθος! Βρήκαμε στη συνέχεια και πιο βδελυρούς σταθμούς - στην Άγγρα φερ' ειπείν - αλλά είχαμε αναισθητοποιηθεί πια).
Η βαλίτσα μου! Η βαλιτσούλα μου! Τα ρουχαλάκια μου!!! Μπου χουυυυυ χου!!!!
Οι βαλίτσες μας είχαν σκονιστεί, είχαν τσουλήσει σε - ούτε και γω ξέρω τι προέλευσης - υγρά και στερεά, είχαν γίνει πενταβρόμικες. Δεν ήθελαν καθάρισμα. Κλίβανο ήθελαν και αποστείρωση στους 500 βαθμούς. Μαντηλάκια, Dettol, Kleenex, τα χρησιμοποίησα όλα. Τα καπάκια με τα υγρά αντισηπτικά ανοιγόκλειναν με ρυθμούς καταιγιστικούς!
-Ιιιιιιιιιι!!!!! Ακούμπησα στον τοίχο! (κλιπ - κλοπ)
-Ποντίκια είναι αυτά; (κλιπ - κλοπ)
-Με ακούμπησε το ζητιανάκιιιιιι!!! (κλιπ - κλοπ)
Συμβουλή: Όχι σπάνια οι επαίτες στην Ινδία σε ακουμπάνε ή σου τραβάνε τα ρούχα για να τους προσέξεις. Μη μασάτε! Αγριοκοιτάξτε τους, ρίξτε τους ένα ελληνικό μπινελίκι και θα σας αφήσουν ήσυχους. Επίσης όταν βλέπετε να σας πλησιάζουν διάφοροι για να σας πουλήσουν, ζητήσουν, ικετέψουν, πάρτε το κινητό και κάντε πως μιλάτε δυνατά και νευριασμένα. Πιάνει πάντα!
Αμάν! Πότε θα έρθει το τρένο; Δεν ήθελα ούτε τα παπούτσια μου να πατάνε σ' αυτήν την άθλια αποβάθρα. Και ήρθε το τρένο... και σκέφτηκα "καλά είναι και 'δω στην αποβάθρα". Το βοθρατζίδικο "Αχόρταγος" σε ράγες! Τι λιγδιασμένο κονσερβοκούτι ήταν αυτό! Τα παράθυρα δεν τα έβλεπες από τη μπίχλα!
Μεσ' το κλειστοφοβικό βαγόνι στεκόμαστε όρθιοι και αμίλητοι με βλέμμα απλανές, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουμε το κακό που μας βρήκε. Τα κρεβάτια μας είναι τρεις τάβλες η μία πάνω από την άλλη. Αντικριστά, άλλες τρεις τάβλες - κρεβάτια συμπληρώνουν τη ζεστή φωλίτσα μας. Εγώ θα πάρω τη μεσαία. 50 εκατοστά με χωρίζουν από την πάνω κουκέτα. "Του π..στη" λέω, "6 ώρες είναι αυτές. Θα περάσουν, πού θα πάει!". Βγάζουμε μαντήλια και αρχίζουμε να γλείφουμε στην κυριολεξία όλες τις επιφάνειες. Στο μεταξύ ήρθε και ο καμαρότος να μας αφήσει σεντόνια και μαξιλάρια.
"ΟΧΙ! Αρνούμαι να ξαπλώσω εγώ πάνω σε αυτά τα κουρέλια" δήλωσε με σπασμένη από τον πανικό φωνή η Ελευθερία. Κανείς δεν είχε το κουράγιο ούτε να συμφωνήσει, ούτε να διαφωνήσει. Απλώνω το γεμάτο λεκέδες σεντόνι στην τάβλα μου, βάζω και μια μικρή πετσέτα πάνω στο μαξιλάρι και σκαρφαλώνω στον δεύτερο όροφο. Όπως χώθηκα, εκεί έμεινα. Ούτε πλευρό δεν μπορούσα να αλλάξω.
Ένας ευτραφής, μουστακαλής Ινδός στην κάτω κουκέτα μας έκανε χάζι και πολύ το διασκέδαζε! "Oh! Look! A small, small mouse!!!" To μικρό, μικρό ποντικάκι γρήγορα χώθηκε ανάμεσα στη βαλίτσα της Ελευθερίας και του Sunwy. Ηλεκτρικές κενώσεις διαπέρασαν το σώμα της Ελευθερίας και μια υπόκωφη κραυγή βγήκε από το στόμα της. Το μίνι επιληπτικό επεισόδιο της φίλης μας όμως δεν πτόησε τον Ινδό που συνέχισε ακάθεκτος όλο χαρά: "Oh! Another little surprise for the young lady! A small, small cockroach!!!" Η κατσαριδούλα δεν ήταν από αυτές τις μαύρες, τις τεράστιες, τριχωτές και σιχαμένες, ξέρετε, αυτές που όταν τις πατάς κάνουν σαν καρύδι που σπάει και ζουμιά γεμίζουν το πάτωμα. Όοοχι! Ήταν σχεδόν χαριτωμένη, μικρούλα, καστανόξανθη και ταχύτατη η άτιμη! Ίσα που την είδε η Ελευθερία να σουλατσάρει στην κουκέτα της πριν χωθεί όλο χάρη στις σκοτεινές, τοξικές εσοχές του βαγονιού. Αυτό ήταν! Η φίλη μας έσπασε. Η Ελευθερία, που ξέρει απ'έξω όλες τις χημικές ενώσεις του χλωρίου και τα πολλαπλάσια του αμμωνιαζόλ στα καθαριστικά, που μισεί τα pic nic γιατί μυγάκια ανεμίζουν γύρω της, ήταν τώρα εγκλωβισμένη σε ένα κονσερβοκούτι, παρέα με ζωντανά εκθέματα του μουσείου Γουλανδρή. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της, ο μουστακαλής Ινδός γεμάτος ικανοποίηση γύρισε πλευρό και αποκοιμήθηκε και εγώ με μάτια στο άπειρο έτρεμα στην προοπτική του 10 ωρου ταξιδιού με τρένο την μεθεπόμενη ημέρα από Jaisalmer προς Jaipur και πιο μετά την απόλυτη φρίκη: το 12ωρο ταξίδι με τρένο από Agra προς Varanasi (όχι τίποτα άλλο! Αναγκαστικά θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε και τις τουαλέτες του τρένου...σταματώ γιατί ανακατέυομαι)!
5 το πρωί το τρένο έφτασε στο σταθμό της Jaisalmer...
Συμβουλή: 3 φορές ζήσαμε την Indian Railways Experience, οπότε μπορώ να εγγυηθώ με βεβαιότητα την αξιοπιστία των παρακάτω:
1. Μην κλείσετε ταξίδι με τρένο στην Ινδία. Οι εσωτερικές πτήσεις είναι πάμφθηνες!
2.Υπάρχουν 3 κατηγορίες θέσεων στα ινδικά τρένα: Α, Β, και Γ. Εμείς κλείσαμε στη Β. Μεγάλο λάθος! Κλείστε κατευθείαν Α χωρίς δεύτερη σκέψη και γρήγορα γιατί την καπαρώνουν αμέσως (γιατί άραγε; ). Δεν ξέρω πως είναι στην Α θέση. Φαντάζομαι ότι την μπίχλα δεν την γλιτώνετε ούτε εκεί (ούτε και τη φασίνα που θα κάνετε με τα μαντηλάκια), τουλάχιστον όμως θα είστε σίγουρα πιο άνετα. Αν κλείσετε Β θέση (μαζόοοχες) μην πάρετε την μεσαία κουκέτα. Είναι η πιο στριμόκωλη. Αλλά και η πιο πάνω είναι τόσο κοντά στον κλιματισμό που θα πλευριτωθείτε. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
3. Αν δεν βρείτε στην Α θέση και θέλετε σώνει και καλά να πάρετε το τρένο (κακό δικό σας) εγώ θα σας πρότεινα να κλείνατε Γ θέση και όχι Β. Θα κάτσετε σε λεωφορειακές θέσεις (ναι, θα τις γλείψετε πολλάκις με τα μαντηλάκια), αλλά τουλάχιστον θα έχετε καλύτερο έλεγχο των κινήσεών σας, θα ζήσετε πιο ενδιαφέρουσες εικόνες με τους συνεπιβάτες σας, θα μπορείτε να βλέπετε έξω τη διαδρομή (όχι γιατί τα τζάμια είναι καθαρότερα εκεί. Απλά δεν υπάρχουν καθόλου τζάμια. Μόνο σιδερένιες μπάρες στα παράθυρα). Επίσης θα γλιτώσετε την ψύξη και το συνάχι από το αφόρητα κρύο air condition της Β θέσης. Last but not least, θα γλιτώσετε από τα εμπλουτισμένα με carry μεθανιούχα αέρια των συνταξιδιωτών σας (είπαμε, τα βαγόνια είναι ευάερα στη Γ θέση).
4. Πάρτε οπωσδήποτε μαζί σας την κουβερτούλα και το μαξιλάρι που σας παρέχουν στο αεροπλάνο όταν πάτε Ινδία. Θα με θυμηθείτε στο τρενοταξίδι σας και θα πιείτε ροδόνερο στο όνομά μου.
5. Φροντίστε να μην ξεπερνάει το ταξίδι με το τρένο τις 6 - 7 ώρες. Οτιδήποτε παραπάνω είναι βασανιστική δοκιμασία για το σώμα και τα νεύρα.
Τα είπα, προειδοποίησα και αμαρτίαν ουκ έχω.
την επόμενη φορά 
