Ινδία 15 ημέρες στην Ινδία

panius

Member
Μηνύματα
664
Likes
2.720

Jaisalmer (συνέχεια...), 8η ημέρα

Μετά από έναν ομολογουμένως βαθύ ύπνο στο lux τσαντίρι μας, ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε το desert camp και να επιστρέψουμε στη Jaisalmer. Θα περνάγαμε όλη την ημέρα στην πόλη και το βράδυ θα φεύγαμε για Jaipur με τη λατρεμένη Indian Railways που τόσο μας άρεσε στο προηγούμενο ταξίδι μας! :eek:

Το τζιπ μας άφησε στο Nachana Haveli Hotel. Αφού μας αρνήθηκαν δωματιάκι την προηγούμενη ημέρα, το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν για να επανορθώσουν ήταν να μας κρατήσουν τις αποσκευές μας. Χαλαρώσαμε για μισή ωρίτσα στη σκιερή αυλή του ξενοδοχείου πίνοντας παγωμένη λεμονάδα (καταπληκτική η ινδική λεμονάδα) και ξεκινήσαμε ανανεωμένοι για εξερεύνηση της πόλης. Κάτι το μικρό μέγεθός της, κάτι ο δυνατός ήλιος που σκοτώνει τα μικρόβια και ξεραίνει γρήγορα τις αγελαδο-καβαλίνες στους δρόμους, η πόλη αυτή μου φάνηκε πολύ καθαρή και το περπάτημα στα σοκάκια της πολύ ευχάριστο! Πρώτη στάση, το Patwon-ki Haveli: ένα αρχοντικό του 19ου αιώνα, που ανήκε σε εύπορη οικογένεια εμπόρων κοσμημάτων, πολύτιμων λίθων και μεταξιού (οι πιο κακεντρεχείς θα προσθέσουν και "οπίου" καθώς και "τοκογλύφοι"). Το σπιτάκι είναι υπερπαραγωγή! Απ' έξω μοιάζει με ξυλόγλυπτο τέμπλο εκκλησίας σε μέγεθος τετραώροφης πολυκατοικίας.

Μέσα που μπήκαμε είδαμε τις χαρακτηριστικές αίθουσες με τα ψηφιδωτά κρύσταλλα, τα γυάλινα ταβάνια, τα αραβουργήματα, τις σκαλιστές πόρτες και τις τοιχογραφίες με λουλούδια και πουλιά. Δεν θα σταθώ πολύ σ'αυτά. Είναι πάνω-κάτω ότι θα δει κανείς οπουδήποτε στο Rajahstan σε παλάτια ή ιστορικά αρχοντικά και ξενοδοχεία. Θα αναφερθώ περισσότερο στη γνώση και στη σοφία των ανθρώπων της εποχής εκείνης που κατάφερναν και έχτιζαν δροσερά σπίτια μες στην έρημο χρησιμοποιώντας μόνο την πέτρα και διαμορφώνοντας με κατάλληλο τρόπο τους χώρους: παχείς τοίχοι, ανήλιαγα κλιμακοστάσια, εσωτερικά αίθρια που επέτρεπαν την διαμπερή κυκλοφορία του αέρα στα δωμάτια, πέτρινα σκίαστρα στα μπαλκόνια (κάτι σαν πέτρινες τέντες), παράθυρα με "πέτρινες σίτες" που εξυπηρετούσαν τόσο διακοσμητικούς, όσο και χρηστικούς σκοπούς: εμπόδιζαν τον ήλιο να μπει μέσα και επέτρεπαν τη διακριτική παρακολούθηση του έξω κόσμου στις γυναίκες (υπενθυμίζω ότι το Rajastan έχει κυρίως ισλαμική ιστορία και κληρονομιά).
Μια μικρή ιδέα στο βιντεάκι που ακολουθεί...

Μετά το ιστορικό αρχοντικό, το διάσημο φρούριο με την παλιά του πόλη μας περίμενε. Στα σοκάκια προς το κάστρο, δεκάδες πάγκοι με σουβενίρ μας περίμεναν επίσης:
"Αχ, ωραίο είναι αυτό! Πόσο κάνει; 100 rupees??? (1euro) Very expensive!!! Απαπαπα, No, no! 50 rupees κι αν θες!", "Καλέ, τι ωραίο ελεφαντάκι! Και τα υφασμάτινα ημερολόγια με το κάμα σούτρα! Τέλειο δώρο! Θα πάρω 5! Πάμε να δούμε και τα βραχιόλια!"
Το φρούριο έτσι απλά ξεχάστηκε. Ένα τέταρτο πέρασε, άρχισα να ανησυχώ... μισή ώρα πέρασε, μου την έδωσε!
"Παιδάκια, καλά ψώνια και άντε γεια και αντίο! Τα λέμε στο ξενοδοχείο." O Sunwy που κατά κάποιον τρόπο ένιωθε υπεύθυνος για εμάς, ανησύχησε ότι θα χαθώ. Εγώ να χαθώ! Που σε 2 μέρες έπαιζα το ισλαμικό Κάιρο στα δάχτυλα, που δεν χάνομαι στην πιο οικτρή πολεοδομικά πόλη της Ελλάδας (ποια είναι; Κουίζ!), θα χανόμουν τώρα σ' αυτό το χωριουδάκι! Poor Sunwy! δεν με ξέρεις καλά... γενικά με τον προσανατολισμό το 'χω.

Ανηφορίζω λοιπόν προς το κάστρο και μπορώ να πω πως την καταχάρηκα αυτή τη βόλτα. Μνημειακές πύλες που παραπέμπουν σε χολιγουντιανές ταινίες τύπου "Κλέφτη της Βαγδάτης".
Αυτό το φρούριο είναι το μοναδικό "ζωντανό" κάστρο σε όλο το Rajahstan, με την έννοια ότι κατοικείται ακόμα. Μέσα στα τείχη, ένας γραφικότατος οικισμός με όμορφα σπίτια, παλιούς ναούς, μικρά καλντερίμια κατά μήκος των τειχών που καταλήγουν σε εξώστες με καταπληκτική θέα σε όλα τα σημεία, όλα αυτά έκαναν την εξερεύνησή μου συναρπαστική! Δυστυχώς δεν πρόλαβα ανοιχτούς τους φημισμένους τζαϊνικούς ναούς και αρκέστηκα απλά να θαυμάζω τα εκπληκτικά γλυπτά στο εξωτερικό τους (δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι ότι μπορεί να προλάβαινα να μπω αν δεν είχα καθυστερήσει με τα χαζοσουβενίρ).
View attachment 59044

Στο παλάτι δεν πήγα. Αρκετά με τα παλάτια! Είδα στην Udaipur, στο Δελχί, στη Jodphur και θα δω προσεχώς και στη Jaipur. Ούτε διπλωματική εργασία να έκανα. Προτίμησα να απολαύσω το περπάτημα στα καλντερίμια αυτής της μοναδικής καστροπολιτείας.
Δυστυχώς, όπως λέει και το τραγούδι, είναι κακό στην άμμο να χτίζονται παλάτια: το συγκρότημα σήμερα κινδυνεύει με κατάρρευση λόγω του νερού. Οι μεταβολές του κλίματος (όταν χτίζονταν το κάστρο έριχνε μόλις 9mm βροχής το χρόνο, τώρα μπορεί να ρίξει 20mm σε τρεις μέρες), αλλά και η υπερβολική αύξηση της χρήσης του νερού στην καστροπολιτεία λόγω του τουρισμού (εστιατόρια και ξενώνες) έχουν σαν αποτέλεσμα την συγκέντρωση υδάτων στα θεμέλια, που έτσι σαθρά όπως είναι φουσκώνουν και καταρρέουν. Εγώ ο ίδιος συνάντησα ολόκληρο τμήμα τείχους που είχε καταρρεύσει σε φάση αναστήλωσης. Ευτυχώς η ινδική αρχαιολογική υπηρεσία κάνει τα πάντα για να προστατέψει το παραμυθένιο χωμάτινο κάστρο της.
View attachment 59045

Μερικές χαρακτηριστικές φώτο και βίντεο από το κάστρο...
View attachment 59051
View attachment 59052
Αφού είχε κορεστεί το μάτι μου από ωραίες εικόνες, τι να κάνω κι εγώ, άρχισα να ψωνίζω χαζά δωράκια (προτείνω τα "υφασμάτινα" ημερολόγια. Φθηνό και καλαίσθητο δωράκι). Στο ξενοδοχείο, όταν με είδαν οι υπόλοιποι με τις σακούλες με ξέχεσαν κανονικά που τους παράτησα και έκανα κι εγώ τα ίδια. Είμαστε όμως σούπερ παρεάκι και με συγχώρεσαν γρήγορα. Εξάλλου τη λογική "είμαστε παρέα και πρέπει να τα κάνουμε όλα μαζί" ποτέ δεν τη κατάλαβα. Έχουν χαλάσει παρέες σε ταξίδια επειδή οι μεν θέλουν να πάνε εκεί και οι δε θέλουν να πάνε αλλού. Ας πάει ο καθένας όπου θέλει και ας δώσουν ραντεβού σε συγκεκριμένη ώρα και σημείο. Ποιο το πρόβλημα;

Τελικά και οι φίλοι μου πήγαν στο φρούριο μετά τα ψώνια τους. Είμαι λίγο σπαστικός και αγχώδης, το ξέρω. Όταν είμαι κάπου θέλω πρώτα να δω ό,τι μπορώ και μετά, αν περισσέψει χρόνος, να κάνω και τα τουριστικά μου καθήκοντα.

Μετά από ένα καταπληκτικό γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, με μισή καρδία αφήνουμε την πόλη της ερήμου και ξεκινάμε για το τρενάκι του τρόμου. Αν επιβιώσουμε το 10ωρο ταξίδι, το μεσημέρι της επομένης θα είμαστε στην πρωτεύουσα του Rajahstan. Τη ροζουλί Jaipur...

 

_antonis_

Member
Μηνύματα
3.357
Likes
1.237
ΠΑΡΑ πολύ Ινδία εφέτος, ΠΑΡΑ πολύ! Και δεν έγραψα κι εγώ...

Καλά αυτό με το Άγγλος Λόρδος, φοβερό!
Πόσες φορές λέω θα με λέτε με το όνομά μου, αυτοί εκεί, συνήθεια βλέπεις, sir και sir!!

Επίσης η Turkish το πάει καλά με τις καθυστερήσεις! Εμείς να δείς ταλαιπώρια...
 

villi

Member
Μηνύματα
1.088
Likes
2.789
ΠΑΡΑ πολύ Ινδία εφέτος, ΠΑΡΑ πολύ! Και δεν έγραψα κι εγώ...
O Panius πήγε πέρισυ οπότε δε πιάνετε στους ταξιδιώτες του 2013!Γενικά πάντως ισχυει,οι έλληνες φετος ψηφίσαμε Ινδια!

Πολύ ωραία μας τα λες Panius,συμφωνώ και επαυξάνω σε όλα.Πες μου ότι πήγατε Κεράλα να με φτιάξεις!
 

ggonholidays

Member
Μηνύματα
574
Likes
1.164
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νησιά Γκαλαπάγκος
Τα γραφεις πολυ ωραια και οι φωτο ειναι καταπληκτικες!!! Σε παρακολουθω με πολυ ενδιαφερον μιας και σε ενα μηνα θα βρσκομαι εκει!!!
 

panius

Member
Μηνύματα
664
Likes
2.720
Δελχί, ημέρα 2η

Παίρνουμε το πρωινό μας στο roof garden του ξενοδοχείου. Στη διπλανή ταράτσα ένας νεαρός Ινδός έχει ξεντυθεί και με μια πετσέτα τυλιγμένη στη μέση προσπαθεί να κάνει μπάνιο. Στα καλώδια της τηλεφωνίας μικρά σκιουράκια τρέχουν χαρούμενα και στο δρόμο κάτω, οι κόρνες δίνουν ρεσιτάλ.
IMG.jpg

Εμείς πάλι προσπαθούμε να βρούμε λίγο έξτρα βούτυρο να αλείψουμε στο ψωμί. Σπάνιο είδος το βούτυρο στην Ινδία. Μάλλον το μοιράζουν με το δελτίο, τι να πω. Κρίμα τόσες αγελάδες. Τουλάχιστον είχαν ωραία φρούτα σε αφθονία (μπανάνες, ανανά και άλλα τροπικά). Α! όταν λέμε ψωμί, εννοούμε φυσικά το ψωμί του τοστ. Για καρβέλια, φρατζόλες, και λοιπά σφολιατοειδή ούτε λόγος! Είναι άγνωστα είδη σε μια χώρα που τρώει μόνο naan (πεντανόστιμο πολύ λεπτό στρογγυλό πλακουτσωτό ψωμάκι ψημένο σε πυρωμένες πέτρες).

Σήμερα θα δούμε τα 2 τοπ αξιοθέατα στο Δελχί: Το Qutub Minar και το Red Fort. Εδώ θα πρέπει να πω ότι όποιος ενδιαφέρεται για αρχαίους ινδουιστικούς ναούς και μνημεία, θα πρέπει να ταξιδέψει πιο νότια από την πρωτεύουσα και το δημοφιλές Rajasthan. Τα μνημεία του Δελχί, αλλά και όλα τα διάσημα αξιοθέατα της Ινδίας που επισκέπτονται οι ξένοι τουρίστες (Taj Mahal, κάστρα, παλάτια κλπ) είναι κυρίως μουσουλμανικά μνημεία χτισμένα την περίοδο της αυτοκρατορίας των Mughal (βασιλιάδες τουρκομογγολικής καταγωγής που κυβέρνησαν το μεγαλύτερο μέρος της ινδικής χερσονήσου από το 1500 μέχρι την άφιξη των Άγγλων).

To Qutub Minar είναι ακόμα παλαιότερο. Χτίστηκε περίπου το 1200 από τον πρώτο μουσουλμάνο σουλτάνο του Δελχί και σηματοδοτεί την έναρξη της ισλαμικής κυριαρχίας στην Ινδία και την κατάρρευση των αρχαίων ινδουιστικών βασιλείων. Πρόκειται για το αρχαιότερο τζαμί της Ινδίας, για το χτίσιμο του οποίου χρησιμοποιήθηκαν κυρίως μέλη από παλιότερους ινδουιστικούς ναούς που βρίσκονταν εκεί (πράγμα που το κάνει μοναδικό στην όψη).
IMG1.jpg

IMG_0259.JPG

Διαθέτει τον ψηλότερο τούβλινο μιναρέ του κόσμου (73 μέτρα) και αποτελεί αξιολογότατο δείγμα πρώιμης ισλαμικής αρχιτεκτονικής. Διαθέτει και μια σιδερένια στήλη 7 μέτρων από έναν ναό του Βίσνου η οποία χρονολογείται από το 400 μΧ. και εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα διότι τόσους αιώνες δεν έχει σκουριάσει καθόλου! (οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο). Είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και συναγωνίζεται το Taj Mahal σε αριθμό επισκεπτών. Όλα αυτά καθιστούν για μένα το Qutub Minar το μοναδικό μνημείο που πρέπει να δει κάποιος στο Δελχί αν δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Θα πάτε εκεί με το μετρό απ' όπου θα πάρετε tuk tuk (τρίκυκλο ταξί) για τον αρχαιολογικό χώρο .

Το μετρό του Δελχί είναι πραγματική ευλογία για την πόλη! Είναι καινούργιο, καθαρό και γρήγορο. Δυστυχώς, λόγω του φόβου βομβιστικών επιθέσεων έπρεπε να περάσουμε από αυστηρό έλεγχο αεροπορικού τύπου. Οι ουρές που σχηματίζονται στις εισόδους του μετρό είναι τεράστιες λόγω των ελέγχων. Σε ώρες αιχμής η αναμονή στους κεντρικούς σταθμούς μπορεί να φτάσει και τη 1 ώρα. Εμείς πάλι περιμέναμε γύρω στο 10λεπτο. Μέσα στο βαγόνι ήμασταν το επίκεντρο της προσοχής. Μας χαμογελούσαν, μας έπιαναν την κουβέντα, ένας καλοβαλμένος κύριος μάλιστα σηκώθηκε για να κάτσω! Αμέσως ένας άλλος δίπλα του σηκώθηκε για να κάτσει η Ελευθερία! Πιστέψτε με, δεν είμαστε τόσο μεγάλοι! Δεν σήκωναν όμως κουβέντα! Έπρεπε σώνει και καλά να κάτσουμε (καλά, αφού επιμένετε θα κάτσουμε. Χατήρια δεν χαλάμε.)

Συμβουλή: Στο πρώτο βαγόνι του μετρό ταξιδεύουν αποκλειστικά γυναίκες. Τα άλλα βαγόνια είναι mixed. Οι άντρες επιβάτες για λιγότερο συνωστισμό σταθείτε στον συνδετικό διάδρομο μεταξύ πρώτου και δεύτερου βαγονιού.

Στον αρχαιολογικό χώρο του Qutub Minar μια παρέα νεαρών Ινδών με πλησιάζει.
-Excuse me Sir! One photo please?
-Of course Sir! Certainly
τους απαντώ και κάνω να πάρω τη μηχανή να τους φωτογραφήσω. Αμ δε! Να φωτογραφηθώ μαζί τους ήθελαν!!! Ήταν μέρα σχολικών εκδρομών. Τα παιδάκια όλα με τις ομοιόμορφες στολές τους (άλλη μια βρετανική παράδοση που κράτησε στην Ινδία) μας φώναζαν χαμογελαστά "helloooooooo" και φυσικά έσπευσαν να φωτογραφηθούν μαζί μας. Εντάξει, στην Ελλάδα είμαι συνηθισμένος σε τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας καθότι με ξέρουν όλοι (στην πολυκατοικία) αλλά στην Ινδία δεν το περίμενα! Λογικά, αυτή τη στιγμή οι φάτσες μας, πλαισιωμένες από διακριτικές επίχρυσες κορνίζες, κοσμούν περίπου 10 ινδικά σαλόνια δίπλα στο θεό Ganisha και αρωματικά στικάκια μας λιβανίζουν.

Πολύ μου άρεσε το Qutub Minar! Ενδιαφέροντα μνημεία, υπέροχο φυσικό περιβάλλον με σκιουράκια στα γρασίδια και πράσινα παπαγαλάκια να πετούν τριγύρω. Και φυσικά ο λαός μου να με αποθεώνει (ψωνάραααα)!
IMG_0262.JPG

IMG_0230.JPG


Το Red Fort είναι το άλλο τοπ αξιοθέατο στο Δελχί. Η κεντρική του είσοδος, η πύλη της Λαχόρης, έχει μεγάλη σημασία για τους Ινδούς γιατί από εκεί έγινε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας από το Βρετανικό στέμμα το 1947.
IMG_0297.JPG

Χτίστηκε γύρω στο 1650 ως φρούριο - ανάκτορο και σήμερα είναι ένας παράδεισος ησυχίας και ηρεμίας στο κέντρο της χαοτικής μεγαλούπολης. Έχει πανέμορφους κήπους με λουλούδια, ρυάκια και σιντριβανάκια.
IMG_0305.JPG

IMG_0340.JPG

Είδαμε μαρμάρινα περίπτερα με περίτεχνες κολώνες, κατακόκκινα εντυπωσιακά τείχη που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ακόμα πιο κόκκινα, και ένα νιόπαντρο ζευγάρι να φωτογραφίζεται... κάπως ιδιαίτερα: η σύζυγος, ολίγον έγκυος, όρθια και ο σύζυγος σε ψηλότερο επίπεδο σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος σε ανάκλιντρο (μόνο η σκλάβα να τον ταΐζει σταφύλια έλειπε) να δηλώνει στο φακό "τα κατάφερα ο Α-ΝΤΡΑ-ΚΛΑΣ".
IMG_0350.JPG

Είχε αρχίσει να νυχτώνει, δεν είχαμε φάει τίποτα όλη την ημέρα και νιώσαμε μια πείνα (μας είχε κόψει η λόρδα βασικά. Μόνο πρωινό είχαμε φάει). Πήγαμε με ταξί στην καρδιά του ισλαμικού Δελχί στο φημισμένο εστιατόριο Karim's. Ο χώρος είναι πολύ απλός και φτωχικός. Το φαγητό όμως... τι θεσπέσιο φαγητό ήταν αυτό Χριστέ μου!!! (ή μάλλον Αλλάχ μου). Αν βρεθείτε ποτέ Δελχί και δεν πάτε στου Karim's... τσ, τσ, τσ... κρίμα. Τα καλύτερα naan στο ταξίδι μας τα φάγαμε εκεί. Το tadoori chicken ήταν αποκάλυψη! Και επιτέλους! Κοκα κόλα σε γυάλινο μπουκάλι σαν αυτά που είχαμε και στην Ελλάδα πριν μας επιβάλλουν τα μπουκάλια - σφηνάκια (τι; δεν σας αρέσει η κοκα κόλα και θέλετε μπύρα;; Είπαμε! Ισλαμικό Δελχί! ΔΕΝ έχει μπύρα!).

SOS Συμβουλή!!! Προσέξτε την ενδυμασία σας στο παλιό (ισλαμικό) Δελχί, ιδίως οι γυναίκες! Είναι πιο συντηρητικοί εκεί οι άνθρωποι. Οι μακριές μπλούζες επιβάλλονται. Όπως τρώγαμε στου Karim'sείχε σηκωθεί λίγο η μπλούζα της Ελευθερίας από πίσω και μια παρέα που καθόταν δίπλα μας σκανδαλίστηκε. Δεν μας είπαν τίποτα αλλά φάνηκε ότι είχαν εκνευριστεί και μας κοίταζαν περίεργα. Έλα όμως που ο Sunwy κατάλαβε τι έλεγαν μεταξύ τους και ...ζήτησε τον λόγο. Αυτό ήταν λέω. Θα μας αποκεφαλίσουν αλαλάζοντας όπως οι ταλιμπάν τα αμερικανάκια. Ο σερβιτόρος τους έβαλε γρήγορα στη θέση τους, εμείς όμως φύγαμε κακήν κακώς κοιτάζοντας διαρκώς πίσω μας για φανατικούς μουτζαχεντίν. Στο μεταξύ η Ελευθερία σκεφτόταν το χρωματάκι τσαντόρ που θα αναδείκνυε καλύτερα τα μάτια της.

Πίσω στο Xοτελ. Αύριο πετάμε για Udaipur.
IMG_0191.JPG
 

chris7

Member
Μηνύματα
3.085
Likes
23.672
Επόμενο Ταξίδι
Λουξεμβούργο
Ονειρεμένο Ταξίδι
Καναδάς
Πολύ ωραία και ευχάριστη γραφή. Θαυμάσιες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
 

mariath

Member
Μηνύματα
2.210
Likes
5.677
Ονειρεμένο Ταξίδι
Όλη η Νότια Αμερική
Ωραία ξεκίνησες την ιστορία. Για πάμε Udaipur τώρα! :lol:
 

echo2011

Member
Μηνύματα
2.398
Likes
3.571
Είδαμε μαρμάρινα περίπτερα με περίτεχνες κολώνες, κατακόκκινα εντυπωσιακά τείχη που την ώρα του ηλιοβασιλέματος γίνονται ακόμα πιο κόκκινα, και ένα νιόπαντρο ζευγάρι να φωτογραφίζεται... κάπως ιδιαίτερα: η σύζυγος, ολίγον έγκυος, όρθια και ο σύζυγος σε ψηλότερο επίπεδο σαν Ρωμαίος αυτοκράτορας καθισμένος σε ανάκλιντρο (μόνο η σκλάβα να τον ταΐζει σταφύλια έλειπε) να δηλώνει στο φακό "τα κατάφερα ο Α-ΝΤΡΑ-ΚΛΑΣ".
Η φωτογραφία κάτω απ'τον ΑΝΤΡΑΚΛΑ δε μου ανοίγει! Και η περιγραφή με έκανε πολύ περίεργη να τη δω!
PS: πολύ μου αρέσει η ιστορία σου!!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.116
Μηνύματα
880.705
Μέλη
38.839
Νεότερο μέλος
mgian

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom