yllos
Member
- Μηνύματα
- 451
- Likes
- 2.961
- Επόμενο Ταξίδι
- Σλοβενία-Τσεχία-Ουγγαρία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Περιεχόμενα
48 ώρες στο Βερολίνο.
Δ:"Κάνουν 30 ευρώ."
Α:"Ναι, αλλά τώρα γύρισες από Βρυξέλλες."
Δ:"Κάνουν 30 ευρώ."
Α:"Μαζεύεις λεφτά για Αμερική."
Δ:"Ναι αλλά κάνουν 30 ευρώ"
Αυτό συνεχίστηκε για κάνα 5λεπτο ανάμεσα στο διαβολάκι και το αγγελάκι πάνω από το κεφάλι μου, μέχρι που έκλεισα τα εισιτήρια για Βερολίνο. 48 ώρες. Εγώ για δεύτερη φορά, η γυναίκα μου για πρώτη. Παρασκευή απόγευμα με Κυριακή απόγευμα. Τρέξιμο; Σίγουρα. Το άξιζε;1000 φορές ναι.
Μέρα 1η.
Φτάσαμε στην ώρα μας στο αεροδρόμιο Σόνεφελντ και αφού δεν είχαμε να παραλάβουμε βαλίτσες ή χειραποσκευές πήγαμε στο σταθμό που βρίσκεται έξω από το αεροδρόμιο βγάλαμε μία ημερήσια κάρτα για ΑΒC ζώνη και σε 40 λεπτά είμασταν στο ξενοδοχείο μας (Ibis Budget hotel) κοντά στο Checkpoint Charlie.
Υπήρχε ακόμα φως κι έτσι ξεκινήσαμε με τα πόδια για την πλατεία Potzdamer περνώντας τη βερολινέζικη λεωφόρο των αστεριών για ναπάμε στο κτήριο της Sony το οποίο είναι εντυπωσιακό.
Μιας και οι ώρες ήταν λίγες κινηθήκαμε αρκετά με μετρό,ηλεκτρικό, λεωφορεία και τραμ χωρίς βέβαια να γλιτώσουμε τα 25χλμ περπάτημα την επόμενη μέρα.Πήραμε ένα μετρό και κατεβήκαμε στην Alexanderplatz στη οποία είχε στηθεί μια αφρικανική εμποροπανήγυρις με διάφορα προϊόντα και εδέσματα από τη μαύρη ήπειρο. Κάναμε τη βόλτα μας στους πάγκους και σταματήσαμε για να θαυμάσουμε το περίφημο παγκόσμιο ρολόι.
Ξεκινήσαμε το περπάτημα μιας και είχε βραδιάσει προς την Hackesher markt για να τσιμπήσουμε κάτι και καταλήξαμε στο Curry 61 για να δοκιμάσουμε το περίφημο Currywurst συνοδεία μιας Berliner.Το μαγαζί μικρό αλλά γεμάτο κόσμο τόσο εντός όσο και στο πεζοδρόμιο.
Πήραμε δυνάμεις και χωθήκαμε στη Hackeser Hofe μία ιδιαίτερη αγορά με μαγαζιά σε ακάλυπτους συγκοτήματος πολυκατοικιών που επικοινωνούν μεταξύ τους με στοές. Τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά λόγω ώρας αλλά τα μπαράκια όπως το cinema που είναι τέρμα cult ήταν ανοιχτά.
Είχε βραδιάσει και εμείς θέλαμε ένα ωραίο μέρος για να αράξουμε και να πιούμε μπύρα. Τι πιο ωραίο λοιπόν από ένα beergarden;
Republik μία εναλλακτική πανέμορφη αυλή με μπύρες, ποτά η οποία κάθε εβδομάδα συνεργάζεται και με ένα διαφορετικό food truck προσφέροντας και εδέσματα. Το πιο ιδιαίτερο όμως αυτής της αυλής είναι ένα κόκκινο διώροφο λεωφορείο που είναι αραγμένο με τραπεζάκια τόσο κάτω αλλά και στην οροφή.
Είχε νυχτώσει για τα καλά. Νυχτερινό λεωφορείο και βουρ για το ξενοδοχείο. Η επόμενη μέρα θα ήταν μεγάλη.
Μέρα 2η
Ξυπνητήρι, δεν γίνεται αλλιώς.
Ξεκινήσαμε από νωρίς για την πρώτη μας στάση στο Checkpoint Charlie το πιο γνωστό από τα σημεία ελέγχου που υπήρχαν στο Βερολίνο και που χρησιμοποιούσαν κυρίως πολιτικοί και διπλωμάτες για να περάσουν από την "Αμερικάνικη" στην "Σοβιετική πλευρά".To πρώτο πράγμα που συναντάς στην "αμερικάνικη" πλευρά πλέον είναι τα Mc Donald's.
Το καλό με το να βλέπεις ένα τέτοιο μνημείο νωρίς είναι ότι δεν υπάρχει κόσμος. Πήραμε ένα μετρό και κατεβήκαμε στη στάση Gorlitzer και κατευθυνθήκαμε στην κλειστή αγορά τροφίμων Markethalle Neun.
Ωραία και γεμάτη αγορά με αρκετές επιλογές σε φαγητό.
Κρύος καφές, ένα πρέτσελ και επόμενη στάση το καφέ-μουσείο των Ramones.
Ναι, καλά διάβασες. Υπάρχει και είναι κοντά στην Οberbaumbrucke,ίσως την πιο ιδιαίτερη και όμορφη γέφυρα της πόλης. Στο βάθος του μικρού καφέ υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο στους Ramones με παάρα πολλά προσωπικά αντικείμενα του συγκροτήματος(Κιθάρες, πένες, παντελόνια, βινύλια κλπ.) Αν είσαι φαν και σε βγάλει ο δρόμος κάνε μία στάση. Η είσοδος κοστίζει 4,5 ευρώ ή 6 με ρόφημα.
Πήραμε μία γερή δόση από Ramones, and we are outta here.
Περάσαμε την Oberbaumbrucke και τον ποταμό Σπρεέ και περπατήσαμε παράλληλα με το κομμάτι του τείχους που υπάρχει ακόμα εκεί και που πλέον είναι έργο τέχνης. Πολλοί καλιτέχνες από όλο τον κόσμο έκαναν το κομμάτι του τείχους πίνακα ζωγραφικής, με πραγματικά πολύχρωμα και υπέροχα σκίτσα.
Περπατήσαμε όλο το κομμάτι μέχρι τον σταθμό Ostbanhof και πήραμε τον ηλεκτρικό για Αlexanderplatz. Τελείως διαφορετική με το φως της ημέρας.
Περπατήσαμε προς τον πύργο της τηλεόρασης το υψηλότερο κτήριο στην Ευρώπη και κινηθήκαμε προς το σιντριβάνι του Ποσειδώνα αλλά και τα αγάλματα των Μαρξ και Ένγκελς που βρίσκονται στο πάρκο Lustwieste.
Επόμενη μας στάση θα ήταν το μουσείο DDR. Πριν φτάσουμε στο μουσείο όμως κάναμε δύο μικρότερες. Η πρώτη έξω από τον Καθεδρικό ναό του Βερολίνου που είναι πραγματικά εντυπωσιακός.
Και η δεύτερη στο Radison blu hotel στο οποίο υπάρχει το μεγαλύτερο κάθετο ενυδρείο στον κόσμο. Μπήκαμε χωρίς να μας ρωτήσει κανείς ποιοι είμαστε και που πάμε και θαυμάσαμε το μεγάλο ενυδρείο. Αν επισκεφτείτε το sea life τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ασανσέρ που περνάει μέσα από το ενυδρείο.
DDR: Ένα δια δραστικό μουσείο για τη ζωή στην ανατολική Γερμανία. Τα συν και τα πλην η ζωή, τα σπίτια, κομμάτια από ειδήσεις, ρέπλικες δωματίων, σπιτιών, ρούχων, νηπιαγωγείων αλλά και των γνωστών αυτοκινήτων trabant. Μπορείς να καθίσεις σε ένα trabant προσομοιωτή και να οδηγήσεις στους δρόμους του ανατολικού Βερολίνου.
Το μουσείο είναι υπέροχο και το μόνο που εντάξαμε στην φορτωμένη ημέρα μας μαζί με την επίσκεψη στο θόλο του Κοινοβουλίου.8,5 ευρώ η είσοδος. Μπορείς να κλείσεις εισιτήρια τόσο για τη συγκεκριμένη μέρα αλλά και για ισχύ 365 ημερών στην ίδια τιμή για να αποφύγετε τυχόν ουρές.
Μεσημέριασε, πεινάσαμε, διψάσαμε και είπαμε να κάνουμε ένα πέρασμα από την Hackescher Markt με το φως της ημέρας αυτή τη φορά. Currywurst και falafel στο χέρι και βόλτα στο εσωτερικούς δρόμους. Υπέροχο κονσεπτ προσεγμένα και όμορφα μαγαζιά.
Η πείνα είχε καταπολεμηθεί η δίψα όμως όχι για αυτό και ήταν επιβεβλημένη η στάση στο cafe cinema σε μία στοά από άλλη εποχή γεμάτη graffiti.
Πήραμε τις δυνάμεις που χρειαζόμασταν και ένα μετρό και φύγαμε για την πλατεία Gendarmenmarkt και το σοκολατοποιεία Rausch(ένα μουσείο σοκολάτας).
Βγαίνοντας από το μετρό γινόταν ένας χαμός από κλούβες, αστυνομικούς, περιπολικά. Δεν είχαμε ξαναδεί τόσα στη ζωή μας. Στημένα οδοφράγματα με κάγκελα χώριζαν δρόμους αλλά όλοι ήταν πολύ κουλ κι έτσι χαλαρώσαμε. Εδώ λοιπόν έγινε και το πιο δια δραστικό κομμάτι του ταξιδιού μας. Τα κάγκελα ήταν στημένα περίπου στο ύψος του Checkpoint Charlie και εμείς από την δυτική πλευρά θέλαμε να περάσουμε στην αντολική πράγμα που κάναμε αφού οι αστυνομικοί μας άφησαν χωρίς πολλά πολλά. Αφού είδαμε όμως την σοκολατοποιεία Rausch και την Gendarmenmarkt
και αφού είπαμε να ξεκινήσουμε προς το μνημείο των εβραίων δεν μας άφηναν να γυρίσουμε προς την δυτική πλευρά. It's the 80s all over again.
Κλειστά από παντού, όλα. Ρωτήσαμε τι γίνεται ενώ είμασταν στα κάγκελα και μας είπαν ότι στη δυτική μεριά διαδηλώνουν ακροδεξιοί ενώ στην αριστερή υπάρχει αντιδιαδήλωση με LGBT αριστερούς κλπ. Η πορεία πέρασε από μπροστά μας και ενώ οι δύο πλευρές φώναζαν συνθήματα στα γερμανικά φώναξα κι εγώ δύο Π.Α.Ο.Κ. ολέ μιας και δεν μπόρεσα να κρατηθώ.
Μετά από λίγη ώρα μας άφησαν να περάσουμε κάναμε μία στάση σε ένα Gregory’s ή Γρηγόρης μικρογεύματα που βρήκαμε στο δρόμο, πήραμε ένα παγωμένο φραπέ και συνεχίσαμε το δρόμο για το μνημείο του ολοκαυτώματος των εβραίων.
Ένα υπαίθριο αμφιλεγόμενο μνημείο, που έκανε 10 χρόνια να χτιστεί, με ορθογώνιους τσιμεντένιους «τάφους» διαφόρων μεγεθών που μπορείς να περπατήσεις ανάμεσα τους.
Λίγα μέτρα πιο κάτω βρίσκεται η πύλη του Βραδεμβούργου, το πιο γνωστό αξιοθέατο της γερμανικής πρωτεύουσας.
Στη συνέχεια μιας και είχαμε 2-3 ώρες μέχρι την επίσκεψή μας στο θόλο του γερμανικού κοινοβουλίου χωθήκαμε για μία μεγάλη βόλτα στο Tiergarten park, το μεγάλο μητροπολιτικό πάρκο του Βερολίνου. Αναζωογονητική η βόλτα στα σκιερά μονοπάτια του πάρκου. Αν ακολουθήσετε τον κεντρικό δρόμο του πάρκου θα δείτε το μνημείο του Ρώσου στρατιώτη αλλά και την στήλη της νίκης.
Η βόλτα μας μας έβγαλε σ’ένα μεγάλο beergarden το café am Neuen see. Mεγάλο με παγωμένες μπύρες,λουκάνικα, πίτσες και άλλες επιλογές σε φαγητό έγινε η τέλεια στάση ανάπαυσης.
Είχαμε περίπου 45 λεπτά για την επίσκεψή μας στο κοινοβούλιο οπότε πήραμε το λεωφορείο με τον αριθμό 100 και σε 15 λεπτά βρισκόμασταν στην είσοδο του.
Γίνεται ένας τυπικός έλεγχος στοιχείων,κράτησης(την κάνετε εδώ: http://www.bundestag.de/en/visittheBundestag/dome/registration/245686) κι ένας εκτενής έλεγχος σαν εκείνους του αεροδρομίου. Με το που περνάς τον έλεγχο υπάρχει ψύκτης για νερό που το λες και επιβράβευση με τα 2-2,5 ευρώ που θέλουν στα μαγαζιά για το μισόλιτρο μπουκαλάκι. (Στα aldi, lidl κλπ έχει και με 20 λεπτά αλλά δεν είναι στο ψυγείο οπότε με 30-35 βαθμούς δεν πίνονται.)
Εντυπωσιακή η είσοδος στο κοινοβούλιο και το μεγάλο ασανσέρ που σε πάει στην κορυφή. Ο Θόλος είναι γυάλινος χαρακτηρίζοντας την διαφάνεια της εκάστοτε κυβέρνησης. Λίγο πριν βγείς στην ταράτσα μπορείς να προμηθευτείς ακουστικά που ξεκινούν να παίζουν αυτόματα όταν μπεις στο θόλο. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες χωρίς να γίνεται βαρετή η ξενάγηση. Εντυπωσιακή η θέα, εντυπωσιακό και το οικοδόμημα.
Κόντευε να βραδιάσει και η πείνα ήταν μεγάλη. Καλά τα wurst, τα pretzel κλπ αλλά θέλαμε κάτι πιο ασιατικό για το βραδινό μας. Επιλέξαμε το transit ανάμεσα στα τόσα που υπάρχουν γιατί μας άρεσε το κόνσεπτ «tapas» που είχε. Επιλέγεις από μία λίστα 25-30 πιάτων αυτά που σου αρέσουν και στα φέρνουν σε μπολάκια-πιατάκια με κόστος 3,5 ευρώ το ένα.
Φάγαμε καλά και ευχαριστημένοι πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Κατεβήκαμε κοντά στο checkpoint Charlie και πέσαμε πάνω στο Charlie’s beach, ένα αυτοσχέδιο beach bar με λιγοστό κόσμο λόγω της ώρας. Είχε αρκετά μαγαζάκια περιμετρικά της άμμου τα οποία ήταν κλειστά αλλά αράξαμε για μία τελευταία μπύρα με κίνδυνο να αποκοιμηθούμε στις ξαπλώστρες.
Σύραμε τα κουρασμένα κορμιά μας στο ξενοδοχείο για μπάνιο και ξεκούραση.
Δ:"Κάνουν 30 ευρώ."
Α:"Ναι, αλλά τώρα γύρισες από Βρυξέλλες."
Δ:"Κάνουν 30 ευρώ."
Α:"Μαζεύεις λεφτά για Αμερική."
Δ:"Ναι αλλά κάνουν 30 ευρώ"
Αυτό συνεχίστηκε για κάνα 5λεπτο ανάμεσα στο διαβολάκι και το αγγελάκι πάνω από το κεφάλι μου, μέχρι που έκλεισα τα εισιτήρια για Βερολίνο. 48 ώρες. Εγώ για δεύτερη φορά, η γυναίκα μου για πρώτη. Παρασκευή απόγευμα με Κυριακή απόγευμα. Τρέξιμο; Σίγουρα. Το άξιζε;1000 φορές ναι.
Μέρα 1η.
Φτάσαμε στην ώρα μας στο αεροδρόμιο Σόνεφελντ και αφού δεν είχαμε να παραλάβουμε βαλίτσες ή χειραποσκευές πήγαμε στο σταθμό που βρίσκεται έξω από το αεροδρόμιο βγάλαμε μία ημερήσια κάρτα για ΑΒC ζώνη και σε 40 λεπτά είμασταν στο ξενοδοχείο μας (Ibis Budget hotel) κοντά στο Checkpoint Charlie.
Μιας και οι ώρες ήταν λίγες κινηθήκαμε αρκετά με μετρό,ηλεκτρικό, λεωφορεία και τραμ χωρίς βέβαια να γλιτώσουμε τα 25χλμ περπάτημα την επόμενη μέρα.Πήραμε ένα μετρό και κατεβήκαμε στην Alexanderplatz στη οποία είχε στηθεί μια αφρικανική εμποροπανήγυρις με διάφορα προϊόντα και εδέσματα από τη μαύρη ήπειρο. Κάναμε τη βόλτα μας στους πάγκους και σταματήσαμε για να θαυμάσουμε το περίφημο παγκόσμιο ρολόι.
Ξεκινήσαμε το περπάτημα μιας και είχε βραδιάσει προς την Hackesher markt για να τσιμπήσουμε κάτι και καταλήξαμε στο Curry 61 για να δοκιμάσουμε το περίφημο Currywurst συνοδεία μιας Berliner.Το μαγαζί μικρό αλλά γεμάτο κόσμο τόσο εντός όσο και στο πεζοδρόμιο.
Πήραμε δυνάμεις και χωθήκαμε στη Hackeser Hofe μία ιδιαίτερη αγορά με μαγαζιά σε ακάλυπτους συγκοτήματος πολυκατοικιών που επικοινωνούν μεταξύ τους με στοές. Τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά λόγω ώρας αλλά τα μπαράκια όπως το cinema που είναι τέρμα cult ήταν ανοιχτά.
Είχε βραδιάσει και εμείς θέλαμε ένα ωραίο μέρος για να αράξουμε και να πιούμε μπύρα. Τι πιο ωραίο λοιπόν από ένα beergarden;
Republik μία εναλλακτική πανέμορφη αυλή με μπύρες, ποτά η οποία κάθε εβδομάδα συνεργάζεται και με ένα διαφορετικό food truck προσφέροντας και εδέσματα. Το πιο ιδιαίτερο όμως αυτής της αυλής είναι ένα κόκκινο διώροφο λεωφορείο που είναι αραγμένο με τραπεζάκια τόσο κάτω αλλά και στην οροφή.
Είχε νυχτώσει για τα καλά. Νυχτερινό λεωφορείο και βουρ για το ξενοδοχείο. Η επόμενη μέρα θα ήταν μεγάλη.
Μέρα 2η
Ξυπνητήρι, δεν γίνεται αλλιώς.
Ξεκινήσαμε από νωρίς για την πρώτη μας στάση στο Checkpoint Charlie το πιο γνωστό από τα σημεία ελέγχου που υπήρχαν στο Βερολίνο και που χρησιμοποιούσαν κυρίως πολιτικοί και διπλωμάτες για να περάσουν από την "Αμερικάνικη" στην "Σοβιετική πλευρά".To πρώτο πράγμα που συναντάς στην "αμερικάνικη" πλευρά πλέον είναι τα Mc Donald's.
Το καλό με το να βλέπεις ένα τέτοιο μνημείο νωρίς είναι ότι δεν υπάρχει κόσμος. Πήραμε ένα μετρό και κατεβήκαμε στη στάση Gorlitzer και κατευθυνθήκαμε στην κλειστή αγορά τροφίμων Markethalle Neun.
Ωραία και γεμάτη αγορά με αρκετές επιλογές σε φαγητό.
Κρύος καφές, ένα πρέτσελ και επόμενη στάση το καφέ-μουσείο των Ramones.
Πήραμε μία γερή δόση από Ramones, and we are outta here.
Περάσαμε την Oberbaumbrucke και τον ποταμό Σπρεέ και περπατήσαμε παράλληλα με το κομμάτι του τείχους που υπάρχει ακόμα εκεί και που πλέον είναι έργο τέχνης. Πολλοί καλιτέχνες από όλο τον κόσμο έκαναν το κομμάτι του τείχους πίνακα ζωγραφικής, με πραγματικά πολύχρωμα και υπέροχα σκίτσα.
Περπατήσαμε όλο το κομμάτι μέχρι τον σταθμό Ostbanhof και πήραμε τον ηλεκτρικό για Αlexanderplatz. Τελείως διαφορετική με το φως της ημέρας.
Περπατήσαμε προς τον πύργο της τηλεόρασης το υψηλότερο κτήριο στην Ευρώπη και κινηθήκαμε προς το σιντριβάνι του Ποσειδώνα αλλά και τα αγάλματα των Μαρξ και Ένγκελς που βρίσκονται στο πάρκο Lustwieste.
Επόμενη μας στάση θα ήταν το μουσείο DDR. Πριν φτάσουμε στο μουσείο όμως κάναμε δύο μικρότερες. Η πρώτη έξω από τον Καθεδρικό ναό του Βερολίνου που είναι πραγματικά εντυπωσιακός.
Και η δεύτερη στο Radison blu hotel στο οποίο υπάρχει το μεγαλύτερο κάθετο ενυδρείο στον κόσμο. Μπήκαμε χωρίς να μας ρωτήσει κανείς ποιοι είμαστε και που πάμε και θαυμάσαμε το μεγάλο ενυδρείο. Αν επισκεφτείτε το sea life τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ασανσέρ που περνάει μέσα από το ενυδρείο.
DDR: Ένα δια δραστικό μουσείο για τη ζωή στην ανατολική Γερμανία. Τα συν και τα πλην η ζωή, τα σπίτια, κομμάτια από ειδήσεις, ρέπλικες δωματίων, σπιτιών, ρούχων, νηπιαγωγείων αλλά και των γνωστών αυτοκινήτων trabant. Μπορείς να καθίσεις σε ένα trabant προσομοιωτή και να οδηγήσεις στους δρόμους του ανατολικού Βερολίνου.
Το μουσείο είναι υπέροχο και το μόνο που εντάξαμε στην φορτωμένη ημέρα μας μαζί με την επίσκεψη στο θόλο του Κοινοβουλίου.8,5 ευρώ η είσοδος. Μπορείς να κλείσεις εισιτήρια τόσο για τη συγκεκριμένη μέρα αλλά και για ισχύ 365 ημερών στην ίδια τιμή για να αποφύγετε τυχόν ουρές.
Μεσημέριασε, πεινάσαμε, διψάσαμε και είπαμε να κάνουμε ένα πέρασμα από την Hackescher Markt με το φως της ημέρας αυτή τη φορά. Currywurst και falafel στο χέρι και βόλτα στο εσωτερικούς δρόμους. Υπέροχο κονσεπτ προσεγμένα και όμορφα μαγαζιά.
Η πείνα είχε καταπολεμηθεί η δίψα όμως όχι για αυτό και ήταν επιβεβλημένη η στάση στο cafe cinema σε μία στοά από άλλη εποχή γεμάτη graffiti.
Πήραμε τις δυνάμεις που χρειαζόμασταν και ένα μετρό και φύγαμε για την πλατεία Gendarmenmarkt και το σοκολατοποιεία Rausch(ένα μουσείο σοκολάτας).
Βγαίνοντας από το μετρό γινόταν ένας χαμός από κλούβες, αστυνομικούς, περιπολικά. Δεν είχαμε ξαναδεί τόσα στη ζωή μας. Στημένα οδοφράγματα με κάγκελα χώριζαν δρόμους αλλά όλοι ήταν πολύ κουλ κι έτσι χαλαρώσαμε. Εδώ λοιπόν έγινε και το πιο δια δραστικό κομμάτι του ταξιδιού μας. Τα κάγκελα ήταν στημένα περίπου στο ύψος του Checkpoint Charlie και εμείς από την δυτική πλευρά θέλαμε να περάσουμε στην αντολική πράγμα που κάναμε αφού οι αστυνομικοί μας άφησαν χωρίς πολλά πολλά. Αφού είδαμε όμως την σοκολατοποιεία Rausch και την Gendarmenmarkt
και αφού είπαμε να ξεκινήσουμε προς το μνημείο των εβραίων δεν μας άφηναν να γυρίσουμε προς την δυτική πλευρά. It's the 80s all over again.
Κλειστά από παντού, όλα. Ρωτήσαμε τι γίνεται ενώ είμασταν στα κάγκελα και μας είπαν ότι στη δυτική μεριά διαδηλώνουν ακροδεξιοί ενώ στην αριστερή υπάρχει αντιδιαδήλωση με LGBT αριστερούς κλπ. Η πορεία πέρασε από μπροστά μας και ενώ οι δύο πλευρές φώναζαν συνθήματα στα γερμανικά φώναξα κι εγώ δύο Π.Α.Ο.Κ. ολέ μιας και δεν μπόρεσα να κρατηθώ.
Μετά από λίγη ώρα μας άφησαν να περάσουμε κάναμε μία στάση σε ένα Gregory’s ή Γρηγόρης μικρογεύματα που βρήκαμε στο δρόμο, πήραμε ένα παγωμένο φραπέ και συνεχίσαμε το δρόμο για το μνημείο του ολοκαυτώματος των εβραίων.
Ένα υπαίθριο αμφιλεγόμενο μνημείο, που έκανε 10 χρόνια να χτιστεί, με ορθογώνιους τσιμεντένιους «τάφους» διαφόρων μεγεθών που μπορείς να περπατήσεις ανάμεσα τους.
Λίγα μέτρα πιο κάτω βρίσκεται η πύλη του Βραδεμβούργου, το πιο γνωστό αξιοθέατο της γερμανικής πρωτεύουσας.
Στη συνέχεια μιας και είχαμε 2-3 ώρες μέχρι την επίσκεψή μας στο θόλο του γερμανικού κοινοβουλίου χωθήκαμε για μία μεγάλη βόλτα στο Tiergarten park, το μεγάλο μητροπολιτικό πάρκο του Βερολίνου. Αναζωογονητική η βόλτα στα σκιερά μονοπάτια του πάρκου. Αν ακολουθήσετε τον κεντρικό δρόμο του πάρκου θα δείτε το μνημείο του Ρώσου στρατιώτη αλλά και την στήλη της νίκης.
Η βόλτα μας μας έβγαλε σ’ένα μεγάλο beergarden το café am Neuen see. Mεγάλο με παγωμένες μπύρες,λουκάνικα, πίτσες και άλλες επιλογές σε φαγητό έγινε η τέλεια στάση ανάπαυσης.
Είχαμε περίπου 45 λεπτά για την επίσκεψή μας στο κοινοβούλιο οπότε πήραμε το λεωφορείο με τον αριθμό 100 και σε 15 λεπτά βρισκόμασταν στην είσοδο του.
Γίνεται ένας τυπικός έλεγχος στοιχείων,κράτησης(την κάνετε εδώ: http://www.bundestag.de/en/visittheBundestag/dome/registration/245686) κι ένας εκτενής έλεγχος σαν εκείνους του αεροδρομίου. Με το που περνάς τον έλεγχο υπάρχει ψύκτης για νερό που το λες και επιβράβευση με τα 2-2,5 ευρώ που θέλουν στα μαγαζιά για το μισόλιτρο μπουκαλάκι. (Στα aldi, lidl κλπ έχει και με 20 λεπτά αλλά δεν είναι στο ψυγείο οπότε με 30-35 βαθμούς δεν πίνονται.)
Εντυπωσιακή η είσοδος στο κοινοβούλιο και το μεγάλο ασανσέρ που σε πάει στην κορυφή. Ο Θόλος είναι γυάλινος χαρακτηρίζοντας την διαφάνεια της εκάστοτε κυβέρνησης. Λίγο πριν βγείς στην ταράτσα μπορείς να προμηθευτείς ακουστικά που ξεκινούν να παίζουν αυτόματα όταν μπεις στο θόλο. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες χωρίς να γίνεται βαρετή η ξενάγηση. Εντυπωσιακή η θέα, εντυπωσιακό και το οικοδόμημα.
Κόντευε να βραδιάσει και η πείνα ήταν μεγάλη. Καλά τα wurst, τα pretzel κλπ αλλά θέλαμε κάτι πιο ασιατικό για το βραδινό μας. Επιλέξαμε το transit ανάμεσα στα τόσα που υπάρχουν γιατί μας άρεσε το κόνσεπτ «tapas» που είχε. Επιλέγεις από μία λίστα 25-30 πιάτων αυτά που σου αρέσουν και στα φέρνουν σε μπολάκια-πιατάκια με κόστος 3,5 ευρώ το ένα.
Φάγαμε καλά και ευχαριστημένοι πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Κατεβήκαμε κοντά στο checkpoint Charlie και πέσαμε πάνω στο Charlie’s beach, ένα αυτοσχέδιο beach bar με λιγοστό κόσμο λόγω της ώρας. Είχε αρκετά μαγαζάκια περιμετρικά της άμμου τα οποία ήταν κλειστά αλλά αράξαμε για μία τελευταία μπύρα με κίνδυνο να αποκοιμηθούμε στις ξαπλώστρες.
Σύραμε τα κουρασμένα κορμιά μας στο ξενοδοχείο για μπάνιο και ξεκούραση.
Last edited:
