Αρμενία Aρμενία: Η χώρα των αντιθέσεων

[thalia_2012]

Κεφάλαιο 8

Άλλη μια μέρα με τον Α...Όμως αυτή η μέρα έμελλε να μου μείνει αξέχαστη για την τρομάρα που πήρα...Ελπίζω μόνο να μη φτάσει ποτέ η ιστορία μου στα μάτια του φίλτατου Α. Ξεκινήσαμε όπως και την προηγούμενη φορά, αφού ήρθε να με πάρει από το σπίτι και μπήκαμε στο λεωφορείο. Η ώρα πέρασε γρήγορα αφού μου περιέγραφε με πόσο ενθουσιασμό κατάφερε να ολοκληρώσει τα μαθήματα αλλά και την πτώση του από ελικόπτερο!!! Μου έδειξε αρκετές φωτογραφίες με αυτόν αλλά και άλλους τρελούς-ές που είτε πήδηξαν είτε όχι.

Αρχικά κάναμε βόλτα περπατώντας και κοροϊδεύοντας αυτούς που παίζουν πινγκ-πονγκ. Στο τέλος βέβαια καταλήξαμε εμείς να παίζουμε πινγκ-πονγκ και μάλιστα 1 ολόκληρη ώρα!!!Άντε να του εξηγήσεις την παροιμία <<ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι!!!>>(you wash with it!!).
Εντωμεταξύ κάθε λίγο και λιγάκι σταματούσαν περαστικοί και μας χάζευαν..Απίστευτο γέλιο! Στο τέλος παλεύοντας με την αφυδάτωση ψάχναμε καφετέρια όταν πέσαμε σ' ένα μικρό μαγαζάκι με μια ακόμα πιο μικρή πινακίδα με κάτι λεμόνια,πορτοκάλια και ένα ποτήρι για κοκτέιλ. Μου λέει πάμε εδώ όμως δεν έχω ξαναπάει.(Του αρέσει να πηγαίνει εκεί που ξέρει ότι όντως αξίζει κι ας είναι το ίδιο και το ίδιο..).

Λέω οκ, αν και δε φαινόταν ανοικτό. Λέει πάμε να δούμε. Όλα ναρμάλ ως εδώ.
Μπαίνουμε από μια στενή είσοδο, περνάμε από ένα μικροσκοπικό θεοσκότεινο τετράγωνο (σαν δωματιάκι) χώρο που υποπτεύτηκα ότι είναι για να συνηθίζουν τα μάτια από το φώς, (Που πας μωρή Ευρωπαία??? ) και φτάνουμε στον κυρίως χώρο που περιβάλλεται από φώτα ντίσκο,ησυχία και λιγοστά τραπεζάκια με κάτι πολύ ψηλές καρέκλες σαν πολυθρόνες.<<Μaybe it's closed, λέω>> Μου κακοφάνηκε που έξω είχε χαρά Θεού όταν ο Α ρώτησε τη σερβιτόρα αν το μαγαζί είναι ανοικτό και που θα μπορούσαμε να κάτσουμε. Η σερβιτόρα μου ρίχνει ένα διαπεραστικό βλέμμα( φορούσα και μια άθλια μπλούζα ) και ρωτάει:

<<Μόνο εσείς οι 2 είστε;;>>(Γιατί βλέπεις κι άλλους;

<<Ναι.>>

<<Ελάτε μαζί μου.>>

Και τον ακολουθώ που την ακολουθεί αρχίζοντας να τα παίρνω που σοβαρά σκέφτεται να κάτσουμε σ'αυτή την τρύπα..Μετά σκέφτομαι:

<<Που πάμε ρε βλάκα αφού είναι κλειστό το μαγαζί;;>> Σιγά σιγά οι σκέψεις αλλάζουν....οοόχιιι το θέλω το συκώτι μου / αχ νεφράκια μου σας αγαπάω ..Λες να μην είναι αυτός που νομίζω ότι είναι..(λες εδώ να ναι η κλινική που δουλεύει??) Κι όμως ακόμα περπατάμε..μέσα από πόρτες, διαδρόμους – σαν ξενοδοχείο ένα πράμα...Και πάνω που σκέφτομαι να σηκωθώ να φύγω τώρα που προλαβαίνω φτάνουμε σε ένα διάδρομο με πόρτες. Μας ανοίγει την πρώτη πόρτα χαμογελαστή και εκεί η αγωνία κορυφώνεται για το τι έχει μέσα το δωμάτιο...(περίμενα χειρουργικά εργαλεία κτλ)...

Ανακούφιση όταν βλέπω ότι πρόκειται για ένα δωμάτιο με δερμάτινους μπεζ καναπέδες σε σχήμα Γ. Ένα τραπέζι τετράγωνο στη μέση,ΤV, τηλεκοντρόλ, DVD και μπάνιο. Πολύ ωραία όλα καθαρά ευήλιο και ευάερο. Μου λέει:

<< S'αρέσει εδώ;;;>>

<<Ωραίο δωμάτιο, αλλά τόσο ωραία μέρα έχει έξω..>>

<<Θες να πάμε αλλού;;>>

<<Yeap>>

Kαι φύγαμε.

Βγαίνοντας είπα να το διακωμωδήσω (μιας που είμαι ζωντανή!) ή να το κάνει αυτός. Δεν είπε τίποτα και μάλλον το ήξερε το μαγαζί....και δε θα ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε.. Απ΄την άλλη ίσως είναι συνέπεια της φιλοξενίας των Αρμενίων που φροντίζουν να μη σου λείψει τίποτα( απολύτως όμως!!)

Μετά πήγαμε σε μια αγορά που βρίσκεις κυριολεκτικά τα πάντα!! Vernissage!!!

Έχει πολλά σουβενίρ. Εγώ χάζευα μπλουζάκια( I love Armenia), βιβλία και αυτός κάτι (διακοσμητικά;;; σπαθιά. Ερωτεύτηκα έναν πίνακα ζωγραφικής αν και το μόνο που κατάφερα ήταν να τον βγάλω φωτογραφία.

Ψώνισα μερικά μαγνητάκια και ξανασυνάντησα το δολοφονικό του βλέμμα όταν πήγα να πληρώσω..Μετά αφιερώσαμε αρκετή ώρα στην κοινή αγάπη μας-τα βιβλία. Έψαχνα ελληνοαρμενικό λεξικό(δε κατάφερα να βρω στην πατρίδα) ή τουλάχιστον αγγλοαρμενικό. Ο βιβλιοπώλης μου είπε ότι το τελευταίο το πούλησε την προηγούμενη μέρα και αν θέλω να παραγγείλω ελληνοαρμενικό(θα κόστιζε περίπου 8 ευρώ) και να πάω την επόμενη.

Καθώς σχολίαζα κάτι στον Α πετάγεται ο διπλανός βιβλιοπώλης( ~70 χρονών) και λέει απευθυνόμενος σε μένα:

<<Και εγώ ξέρω αγγλικά!!>>, και μας πιάνει την κουβέντα..Τι πάρλα Θέε μου!!!

<<Έχω έρθει στην Ελλάδα, την Ευρώπη την έχω γυρίσει νέος. Έχω έρθει Thessaloniki – η πόλη των ερωτευμένων! Να πάτε – να πάτε!!! Είστε πολύ όμορφο ζευγάρι.>> (Μπάρμπα,εγώ Θεσσαλονίκη μένω και το παιδί από δω δεν έχει καμία όρεξη να παρατήσει τη δουλειά του για μένα!!)

Πάντως ο παππούς ξανάνιωσε που τα ξαναθυμήθηκε. Έχει πολλές αναμνήσεις από την Ελλάδα. Είχε πάει και Πελοπόννησο ( ντρέπομαι για λογαριασμό μου...). Στη Θεσσαλονίκη όμως γνώρισε τη Μόνικα. Ήταν το πιο όμορφο κορίτσι στον κόσμο ( τώρα θα είναι καμιά 60χρ. Θα ήθελε να την ξαναδεί) Ήξερε καλά αγγλικά ο παππούς αλλά η προφορά ήταν περίεργη αφού είχε να μιλήσει χρόνια ολόκληρα...

Στο τέλος ο καημένος ο Α με πήρε απ΄το χέρι και φύγαμε!!

<<Καταλάβαινες τι σου έλεγε;;>> μου λέει:

Η απάντησή μου πυροδότησε άλλη μια διαμάχη μεταξύ μας για το ποιανού αγγλικά είναι καλύτερα μιας κι ο ένας υποστηρίζει πάντα τον άλλον αλλά ποτέ τον εαυτό του.

Στο λεφωρειάκι που είμασταν παστοί για μια ακόμα φορά είδαμε και ένα ατύχημα-βέβαιο αποτέλεσμα της ταχύτητας..Ένα φορτηγάκι μαναβικής είχε χτυπήσει μια γυναίκα..Το φορείο και ο κόσμος που ήταν γύρω της έκλειναν το δρόμο. Μισή ώρα αργότερα βρισκόμουν στο σπίτι της Ε και ο Α στο ίδιο λεωφορειάκι για την πόλη.

Στο σπίτι βρισκόταν η φίλη αρμένισσα και πριν προλάβω να ανέβω με πήρε και ξεκινήσαμε για μια βραδυνή περιπέτεια.

Δικαίως ένιωθα πως αυτή η μέρα δεν έχει τέλος...
View attachment 60409 (vernissage)

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[giannismits]

Τρελαίνομαι για οδικά ταξίδια και Καύκασο.Ίσως με πείσεις να πάρω κι εγώ ένα λεωφορείο από Θεσσαλονίκη για Αρμενία ή Γεωργία κάποια στιγμή αν και οι ώρες μέχρι να φτάσεις εκεί θα είναι αβάσταχτες και ατελείωτες.
Αναμένω την συνέχεια!

 

[@$tiRGr]

περιμένω με αγωνία τη συνέχεια!!!!

Ξεκινήσαμε στις 8:30 ακριβώς.Μετά από 5 ολόκληρα μέτρα το λεωφορείο σταμάτησε στο πιο κοντινό βενζινάδικο οπού μείναμε για 10 λεπτά.Είναι περίεργο που είμαι η μόνη 100% Ελληνίδα εδώ μέσα...Δε περίμενα ποτέ οτι θα κάνω ένα τέτοιο ταξίδι.Ο κόσμος ταξιδεύει για δουλειές,μεταναστεύει και εγώ σκορπάω λεφτά για να γνωρίσω τον κόσμο..Δε θέλω να πω οτι μετάνιωσα γι αυτό πριν ξεκινήσω αλλά έτσι είναι.Αν είσαι αρκετά προκατειλημμένος σκέφτεσαι οτι θα πας σε ένα τρισάθλιο μέρος ,φτωχό κ.τ.λ.(το άκουσα κι αυτό).Αλλά ποιος είναι ο αληθινά φτωχός;Ποιοι νομίζουμε οτι είμαστε κι οτι όλα τα μέρη της ανατολής είναι ανάξια λόγου και πόσο μάλλον επίσκεψης;Κινούμαστε προς Αλεξανδρούπολη και παρατηρώ τα χωράφια, τα τρακτέρ την ελληνική αγροτιά που έχει απομείνει και σκέφτομαι οτι αυτό είναι που κάνει τους ανθρώπους πλούσιους.Η επαφή με τη φύση.Η φύση είναι η εξέλιξη της ζωής.Απομακρυνόμαστε γρήγορα από Θεσσαλονίκη και με πιάνει μελαγχολία.Πρόκειται να περάσω 2,5 μέρες σε ένα λεφορείο με ένα μάτσο άγνωστους...Μετά αλλάζει η αίσθηση νιώθω ελεύθερη, ανεξάρτητη...Αυτό που με διέκοψε απ τις σκέψεις μου (για καλή σας τύχη) ήταν ένας εκωφαντικός καυγάς απ τον οποίο δε κατάλαβα λέξη(στα αρμένικα) αν και διαπίστωσα οτι πρόκειται για τη διπλανή θέση..Και μόλις ξεκινήσαμε.... Φτάνουμε στα σύνορα με τη Τουρκία ύστερα από μια μικρή στάση και κατεβαίνοντας γίνεται έλεγχος διαβατηρίων.Δίνω στο συνοριοφύλακα το διαβατήριό μου και μου λέει εμφανώς απορημένος <<Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;;>>...<<Εεε ..ταξιδάκι!!!>> απαντάω χαρούμενη και την κάνω γρήγορα στα duty free.
Μπαίνουμε Τουρκία και ξανασταματάμε αυτή τη φορά για να αλλάξουμε όχημα που φέρει γεωργιανές πινακίδες για μεγαλύτερη ευκολία και εξοικονόμηση χρόνου στα σύνορα.Περιμέναμε 3 ώρες μέχρι να ρθει το άλλο και άλλη 1 ώρα για να τακτοποιηθούν τα πράγματα στο μικρότερο λεφορείο.
Μόλις περάσαμε από ένα σπίτι με ένα Τούρκο κυριούλη απ΄έξω που κάτι έβραζε σε μια φωτιά αντί για κουζίνα και μας χαιρέτησε χαρούμενος.Παρατηρώ οτι οι Τούρκοι δε χάνουν ευκαιρία να δείξουν τη σημαία τους.Παντού σημαίες.Τα ποτάμια τους είναι καθαρά και εκβάλουν στη θάλασσα.Οι δρόμοι της Τουρκίας αν και φτιαγμένοι, στην αρχή δεν είχαν καθόλου φώτα...φρίκαρα όπως αντιλαμβάνεστε αλλά μετά συνήθισα.Όσο είχε ακόμα φως έγραφα τις εντυπώσεις μου και διάβαζα ένα λογοτεχνικό (να το κάνει ο Θεός) αλλά με δυσκολία γιατί μπαίναμε συνέχεια σε τούνελ.Μεγάλα τα τούνελ τους.
Τα ''παιδιά'' στο λεφ. αποδείχθηκαν νυχτοπούλια...Στις 10μμ κοιμήθηκαν όλοι, έκλεισαν τα φώτα και ανα τρίωρο μας ξυπνούσαν να κατέβουμε για W.C -μη τους κατουρίσουμε τα καθίσματα...Όλη τη νύχτα είχαν κίνηση οι δρόμοι της Τουρκίας..Άσε και το άλλο κάθε τρεις και λίγο στάση κάναμε...Έτσι εξηγείται γιατί κάνει 2 μέρες να φτάσει...Περάσαμε από Κωνσταντινούπολη, Σινώπη, Σαμσούντα, Τραπεζούντα κι άλλες τόσες πόλεις παραλιακές.Μία φίλη μου εξασφάλισε διπλή θέση για το βράδυ λόγω της ηλικίας μου (οι περισσότεροι ήταν μεσήλικες και πάνω) και του οτι ίσως ήμουν η αρχή για να ταξιδέψουν κι άλλοι Έλληνες προς Αρμενία.
Στα σύνορα με τη Γεωργία ήταν προχωρημένα μεσάνυχτα, είχε ψύχρα και υγρασία κι ας ήταν 23 σεπτεμβρίου.Οι γεωργιανοί να ξέρετε είναι τελειομανείς όσο αφορά το ποιος θα μπει και θα βγει από τη χώρα..Η φίλη μου θα είχε θέμα καθώς είχε κάνει πρόσφατα ένα ταξίδι στην Αμερική και ο μπάρμπας της ζητούσε το λόγο μέχρι που του απάντησε σε άπταιστα γεωργιανά...Ένιωθα περήφανη γι αυτή.Το παν σε τέτοια ταξίδια είναι οι καλές γνωριμίες.Με κέρασε κάτι νοστιμότατες γεωργιανικές πίτες με τυρί αφού είχε προνοήσει για συνάλλαγμα (Λάρι) κ είχαμε 1,5 ώρα καθυστέρηση για να μπούμε στη χώρα όπου είναι πλέον ξημερώματα..!Τραβάω την πρώτη μου φωτογραφία και ξεκινάμε για να σταματήσουμε μισή ώρα μετά από βλάβη του λεωφορείου....Μια ακόμη ώρα ....αλλά δεν έχω παράπονο - ο οδηγός και οι βοηθοί του ήταν αλάνια και το φτιάξαν στο πι και φι!!!Ξαναξεκινάμε...!! View attachment 57743

 

[thalia_2012]

Κεφάλαιο 2

Στις 2 το μεσημέρι με πήρε ο ύπνος και στις 4 με ξύπνησε ο βοηθός του οδηγού λέγοντας <<Μαζέψου έρχεται κόσμος!!!>>, <<Καλά συγνώμη >> του λέω ... Τι κόσμος;; Από που; Χάλασε ένα λεωφορείο αρμένων λέει, κι όσοι μείνανε πρέπει να χωρέσουν σε μας! Ωραία λέω, αυτό μας έλειπε.Άλλη μια ώρα μέχρι να μπει κι ο τελευταίος...Το βράδυ ήρθε χωρίς άλλα απρόοπτα.Εδώ να σημειώσω οτι είχα την τύχη με το μέρος μου και απο αυτούς που μπήκαν κανείς δε χρειάστηκε να κάτσει δίπλα μου..Οπότε εξασφάλισα διπλό κάθισμα για τη δεύτερη και τελευταία νύχτα!!
Ήταν 7 το πρωί όταν φτάσαμε στα σύνορα γεωργίας - αρμενίας (καιρός ήταν!!!). Κατά τον κλασικό έλεγχο ο συνοριοφύλακας βρίσκει ενδιαφέρον το ταπεινό μου διαβατήριο και με ένα γελάκι μου το επιστρέφει.

Επιτέλους!!!Μπήκαμε Αρμενία!!!Ωραία απομένουν μόνο 5 ακόμα ώρες για να φτάσουμε Ερεβάν .Το λεφορείο άδειασε για 2 λόγους.Πρώτον οι περισσότεροι συνεπιβάτες με το που περάσαμε τα σύνορα (έχοντας ειδοποιήσει από πριν συγγενείς τους ) φεύγουν με '' δικά'' τους οχήματα και ο δέυτερος λόγος (είναι και η αιτία του πρώτου) είναι οτι ακολουθεί πλήρης έλεγχος ανθρώπων και αποσκευών!!!! Κατεβάζουν όλες τις βαλίτσες και χειραποσκευές και Ο,ΤΙ έχεις πάνω σου ελέγχεται σε μια αποθήκη - γκαράζ ώστε να χωράει και το όχημα.Το χειρότερο κομμάτι πλησιάζει αφού περνάμε ηλεκτρονικό έλεγχο τις αποσκευές μας πρέπει να συμπληρώσουμε το περιεχόμενό τους ΣΤΑ ΑΡΜΕΝΙΚΑ(φωτογραφικές μηχανές,πιστολάκι μαλλιών και τέτοιου είδους πράγματα)!!!Καλά, αν είσαι τουρίστας ίσως να δέχονται και ρώσικα αφού δεν υπάρχει αρμένος που να μη γνωρίζει τη γλώσσα.Αλλά δεν είμαι και σίγουρη διότι ούτε ρώσικα ξέρω..Βέβαια δε θα κάτσουν να διαπιστώσουν αν αυτά που έγραψες υπάρχουν στη βαλίτσα σου ή όχι κι απ ότι κατάλαβα είναι για τυπικούς λόγους...Είχα βοήθεια και είμαι ευγνώμων γι αυτό.Τα ξαναφορτώνουμε και ξεκινάμε για μια ακόμη φορά..Δεν έχω σκοπό διαφήμισης αλλά με βρίζω που ξέχασα τις TRAVEL GUMS στο σπίτι...Στροφές....πολλές στροφές...!!!Βουνά...πολλά βουνά...Ανηφόρα.. κρύο

Οι κάτοικοι στα χωριά ζουν με την κτηνοτροφία απ' όσο έμαθα Κάνουν 2 με 3 δουλειές-δηλαδή μια βασική και μετά είτε καλλιεργούν γη είτε έχουν ζώα για συμπληρωματικό εισόδημα(το βασικό τους είναι πολύ χαμηλό).Τα σπίτια είναι πολύ μικρά σαν αποθήκες κι όμως ζουν ολόκληρες οικογένειες μέσα.Εκεί έπαθα το πρώτο πολιτισμικό σοκ...Οι σκεπές (αυτό ισχύει γενικά για το μεγαλύτερο μέρος της χώρας) είναι λαμαρίνες. Στο πρώτο τέτοιο χωριουδάκι κατέβηκαν 2 άτομα.Θεώρησα αγένεια να το απαθανατίσω..και δεν το έκανα.

Έτσι φτάσαμε στο Ερεβάν .Μας περίμενε πολύς κόσμος.Η κολλητή μου, η οικογένειά της..Οι αρμένιοι χαρακτηρίζονται για τη φιλοξενία τους.Όμως ένιωθα λίγο αμήχανα κάτι που το ξεπέρασα σχεδόν αμέσως.
Και σαν μη φυσιολογικός άνθρωπος που είμαι δεν είχα όρεξη για ξεκούραση αλλά για ψώνια!!!Ήταν κι ένας υπέροχος τρόπος να γνωρίσω την αγορά!Για κάποιον που έχει συνηθίσει στο ευρώ οι τιμές στα σούπερμαρκετ είναι ενδιαφέρουσες καθώς τα τρόφιμα βρίσκονται σε πολύ χαμηλές τιμές.

Πληροφοριακά τα καταστήματα είναι ανοικτά μέχρι τις 12μμ και τα μεγάλα όλο το 24ωρο..Αργότερα πήραμε ταξί όπου νιώσαμε το μεσημεριανό μποτιλιάρισμα σε όλο του το μεγαλείο.Με το που μπαίνεις στο ταξί χρεώνεσαι ένα ποσό το οποίο φτάνει για 3 χιλιόμετρα -είτε κάνεις τόσα,είτε λιγότερα.Αν ο προορισμός σου ξεπερνά τα 3 χλμ χρεώνεσαι για κάθε επιπλέον χιλιόμετρο 400 περίπου ντραμ. Το ένα ευρώ αντιστοιχεί σε 550 ντραμ. Γενικά οι τιμές των μέσων μαζικής μεταφοράς είναι εξευτελιστικές για μας.Όσο βρίσκεσαι στο ταξί και θυμηθείς οτι κάτι ξέχασες να αγοράσεις μπορείς να κατέβεις και να κάνεις όση ώρα θες.Δε θα χρεωθείς καθόλου..!!! Το λεωφορείο κοστίζει 200 ντραμ και δεν υπάρχουν εκδοτικά μηχανήματα.Πληρώνεις λίγο πριν κατέβεις και αφού ανακοινώσεις μεγαλόφωνα το που θες να κατέβεις.Στο λεωφορείο επικρατεί ησυχία..Δε μαλώνουν για τις θέσεις ούτε μιλάνε δυνατά.Σε αυτό το σημείο να πω ότι μου άρεσε η αντίδρασή που προκάλεσε το γεγονός οτι μιλούσα άλλη γλώσσα σε σημείο που ρωτούσαν τη φίλη μου τι γλώσσα μιλάμε...χιχιχι

Φτάσαμε σπίτι της κι ετοιμαζόμαστε να βγούμε για βράδυ ώστε να με ξεναγήσουν αυτή και η αγγλόφωνη
παρέα της - που έγινε και δική μου - στο κέντρο!!!Το κέντρο βρίσκεται σχετικά ψηλά και έχει κρύο για μένα- δροσιά για τους υπόλοιπους.Η βραδιά ξεκίνησε πολύ καλά...
Η πόλη διακρίνεται για τα μεγάλα της κτήρια, τα πάρκα ,τα συντριβάνια και τις εκκλησίες πράγματα που θα επισκεφτώ μεμονωμένα από αύριο κιόλας!Εκεί που βρίσκεται το άγαλμα (του οποίου φωτογραφία παραθέτω στο τέλος) είναι το ψηλότερο μέρος της πόλης,υπάρχει λούνα παρκ και υπαίθρια στρατιωτικά εκθέματα όπως τανκς,πολεμικά αεροπλάνα κ.α..(αυτό το είχαξαναδεί στο κίεβο-και το άγαλμα που επισκιάζει την πόλη και τα τανκς-συνειρμός) Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και γελάσαμε πολύ. Μου φαίνεται τόσο μακρινό πια το ταξίδι(των 2,5 ημερών) αν και μόλις τελείωσε η πρώτη μου μέρα στο erevan...!

 

[chris7]

Μπράβο. Πολύ ασυνήθιστος προορισμός.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[soudianos]

έπεσα στην περίπτωση γιατί κι εμείς πρόσκληση για φιλοξενία στο Ερεβάν έχουμε. τώρα που το διαβάζω θα πάμε με λεωφορείο. θα κανονίσω όμως hotel...

 

[thalia_2012]

υπάρχει κι άλλος τρόπος: αεροπλάνο από Ελλάδα για τυφλίδα κι από κει με ταξί για ερεβάν .δε ξέρω πόσο κοστίζει αλλά όταν ρωτούσα άλλα μέλη του σαιτ για το πως θα πάω μου το είχαν προτείνει ως εναλλακτική.Στο τέλος το απέρριψα γιατί θα ταξίδευα εντελώς μόνη και το θεώρησα ριψοκίνδυνο...Ειλικρινά δε ξέρω αν θα το ξαναπερνούσα αυτό με το λεωφορείο ίσως επέλεγα αεροπλάνο μέσω μόσχας την επόμενη φορά

 

[hydronetta]

υπάρχει κι άλλος τρόπος: αεροπλάνο από Ελλάδα για τυφλίδα κι από κει με ταξί για ερεβάν .δε ξέρω πόσο κοστίζει αλλά όταν ρωτούσα άλλα μέλη του σαιτ για το πως θα πάω μου το είχαν προτείνει ως εναλλακτική.Στο τέλος το απέρριψα γιατί θα ταξίδευα εντελώς μόνη και το θεώρησα ριψοκίνδυνο...Ειλικρινά δε ξέρω αν θα το ξαναπερνούσα αυτό με το λεωφορείο ίσως επέλεγα αεροπλάνο μέσω μόσχας την επόμενη φορά

Στο απαντώ πάραυτα διότι το έκλεισα για το Πάσχα. με τη προσφορά της Pegasus 180-190 ευρώ. Κάποιοι φίλοι που θα έρθουν μαζί έκλεισαν λίγο αργότερα χωρίς προσφορά με 215 ευρώ. Καμία σχέση με τα 390 που θέλει η Aeroflot για Ερεβάν. Η απόσταση Τιφλίδα -Ερεβάν είναι 300χλμ, υπάρχουν shared taxis που κάνουν τη διαδρομή σε 5-6 ώρες και βέβαια αξίζει κανείς να σπάσει τη διαδρομή για να δει τα μοναστήρια στο Alaverdi (τουλάχιστον) και στη λίμνη Sevan

 

[dimosf]

Στο απαντώ πάραυτα διότι το έκλεισα για το Πάσχα. με τη προσφορά της Pegasus 180-190 ευρώ. Κάποιοι φίλοι που θα έρθουν μαζί έκλεισαν λίγο αργότερα χωρίς προσφορά με 215 ευρώ. Καμία σχέση με τα 390 που θέλει η Aeroflot για Ερεβάν. Η απόσταση Τιφλίδα -Ερεβάν είναι 300χλμ, υπάρχουν shared taxis που κάνουν τη διαδρομή σε 5-6 ώρες και βέβαια αξίζει κανείς να σπάσει τη διαδρομή για να δει τα μοναστήρια στο Alaverdi (τουλάχιστον) και στη λίμνη Sevan

Πετάει η Pegasus στο Ερεβάν; Στη σελίδα της δεν βλέπω να το έχει σαν προορισμό. Ή κάνω κάπου λάθος;

 

[hydronetta]

Πετάει η Pegasus στο Ερεβάν; Στη σελίδα της δεν βλέπω να το έχει σαν προορισμό. Ή κάνω κάπου λάθος;

Ορθώς το παρατήρησες. Απαντώ στο ποστ της thalia. Πετάμε αλε ρετούρ Τιφλίδα. Εννοείται ότι τούρκικη εταιρεία κομμάτι δύσκολο να πετάει Ερεβάν...

 

[thalia_2012]

oops!!μόλις εντόπισα ένα λαθάκι και μιας που είναι σημαντικές οι πληροφορίες που ανταλλάζουμε, το διορθώνω γιατί είναι και αντιφατικό...

*αν ο προορισμός σου ξεπερνά τα 3 χλμ χρεώνεσαι για κάθε επιπλέον χιλιόμετρο 100 περίπου ντραμ και όχι 400...Να με συγχωράτε ' δε θα ξανασυμβεί..

 

[chris7]

Να με συγχωράτε ' δε θα ξανασυμβεί..

Σε συγχωρούμε.