Ιταλία Bologna-Venice-Verona-Bergamo

yllos · 18 Ιουνίου 2017

Σηκωθήκαμε με το πάσο μας για να κάνουμε μία τελευταία βόλτα στην πόλη. Δεν είχαμε κλείσει εισιτήρια για την πόλη του Bergamo αλλά υπάρχει τρένο(1 αλλαγή) κάθε μια ώρα.

Ξεκινήσαμε την βόλτα μας από το cafe Borsari και συνεχίσαμε προς την piazza Erbe. Πολύ πιο γεμάτη με κόσμο σήμερα η πόλη χωρίς όμως εκείνο τον χαμό της Βενετίας. Αγοράσαμε τα σουβενίρ μας από τους υπαίθριους πάγκους και συνεχίσαμε για την piazza dei Signori για να καταλήξουμε στις εκκλησίες του Αγίου Πέτρου και της Αγίας Αναστασίας.
Δεν είχαν κάτι ιδιαίτερο οπότε είπαμε να ψάξουμε το "σπίτι" του Ρωμαίου αλλά και το Juliet's Club για το οποίο έχει γίνει και ταινία.
Ριγμένος ο Ρωμαίος το αρχοντικό των Moντέγων δεν είναι επισκέψιμο και το μπαλκόνι του λίγο παρατυμένο. Δίπλα ακριβώς είναι η εκκλησία Σαντα Μαρία Αντίκα που είναι πολύ όμορφη και αξίζει μια επίσκεψη όπως και το palazzo del Capitano.

Το Juliet's club βρίσκεται σε μια μικρή εσοχή στην οδό Sant'Anastasia, 29. Όπως και στην ταινία μπορείς να επισκεφτείς το club και να απαντήσεις σε γράμματα ερωτευμένων απ' όλο τον κόσμο.

Βγαίνοντας από εκεί πήγαμε ξανά στο μπαλκόνι της Ιουλιέτας ώστε να αγοράσουμε μία ποδιά από το μαγαζί που βρίσκεται ακριβως διπλα. Tip:Στον πάνω όροφο του μαγαζιού μπορείς να απολαύσεις την θέα προς το μπαλκόνι της Ιουλιέτας χωρίς την βαβούρα του κόσμου.

Είχε μεσημεριάσει κι εμείς κάναμε μία τελευταία στάση για ένα ακόμα pasta to go στο Bigoi Verona. Πολύ νόστιμο μακαρόνι όπως και η σάλτσα. Πήραμε τις βαλίτσες μας από το ξενοδοχείο και πήγαμε στον σταθμό.
Το τρένο έφυγε στην ώρα του περνώντας απο την λίμνη Garda. Αν είχαμε χρόνο σίγουρα θα άξιζε μία στάση εδώ αλλά πάντα υπάρχει η επόμενη φορά. Μετά απο 1,5 ώρα περίπου φτάσαμε στο Bergamo. Το ξενοδοχείο(Mercure hotel palazzo Dolci) εδώ υπέροχο κοντά στο σταθμό και στο κέντρο του κάτω κομματιού της πόλης.

Bγήκαμε για βόλτα στον κεντρικό δρόμο και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο του κάτω κομματιού της πόλης και συγκεκριμένα στις οδούς Settembre και San't Orsola που είναι γεμάτες με μαγαζιά και καφέ. Καθίσαμε στο Art Caffe στην Piazza Pontida, ένα πολύ όμορφο μαγαζί με εσωτερικό κήπο.

Μετά την σύντομη στάση ξεκινήσαμε την ανάβαση προς την παλιά πόλη. Μπορείτε να πάρετε λεοφωρείο για να σας πάει επάνω αλλά η διαδρομή είναι πανέμορφη μέχρι το τελεφερίκ το οποίο και αξίζει να πάρετε.

Η διαδρομή με το τελεφερίκ κοστίζει 1,10 και διαρκεί περίπου 2,5 λεπτά.

Φτάνοντας επάνω πιστέψαμε ότι βγήκαμε σε μια άλλη πόλη σε μια άλλη δεκαετία. Η άνω πόλη του Bergamo είναι απλά πανέμορφη και δεν χορταίνεται με τίποτα. Για τις επόμενες ώρες περπατήσαμε εξερευνώντας κάθε σοκάκι αλλά και την θέα προς το κάτω κομμάτι του Bergamo.

Είχε νυχτώσει και εμείς πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το κάτω κομμάτι. Θα κάναμε μία τελευταία στάση για φαγητό με ξεκάθαρο στόχο να φάμε πίτσα που 5 μέρες τώρα δεν είχαμε φάει στην Ιταλία. Ντροπή, σωστά;
Ο δρόμος μας έβγαλε στην trattoria Caprese η οποία μπορεί να μην εντυπωσιάζει αρχικά σαν είσοδος αλλά πιστέψτε με αξίζει για 2 λόγους. Πρώτον γιατί η πίτσα ήταν απίστευτα νόστιμη και σε λογική τιμή και δεύτερον γιατί έχει έναν υπέροχο κήπο στο κάτω μέρος του μαγαζιού που αν και τρίτη βράδυ ήταν γεμάτος με κόσμο(ντόπιους).
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο ικανοποιημένοι από την απόφαση μας να περάσουμε ένα βράδυ στο Bergamo και ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας σχεδιάζοντας το επόμενό μας ταξίδι.

kokoui · 18 Ιουνίου 2017

Ανάλογο ταχυφαγείο είναι και το Alfredo pasta πίσω από την πλατεία Αγίου Μάρκου. Ότι πρέπει για να μην χάνεις χρόνο.

yllos · 18 Ιουνίου 2017

kokoui said:
Ανάλογο ταχυφαγείο είναι και το Alfredo pasta πίσω από την πλατεία Αγίου Μάρκου. Ότι πρέπει για να μην χάνεις χρόνο.

Eίχε αρκετά αλλά συμβουλευτήκαμε το tripadvisor για να μην πηγαίνουμε στα τυφλά. Γενικά καλές επιλογές για να γλιτώσεις χρόνο και χρήμα.

yllos · 20 Ιουνίου 2017

Δεν απομακρυνθήκαμε πολύ γιατί λίγη ώρα αργότερα είχαμε κάνει κράτηση για μια παραδοσιακή βόλτα με γόνδολα. Είχα διαβάσει πολλά για το τι μπορείς να πάρεις σε βόλτα με γόνδολα. Από 28 ευρώ το άτομο σε βάρκα με άλλους 5, 40-45 για βόλτα με γόνδολα μετά μουσικής(μεγάλη παγίδα καθώς ο μουσικός δεν είναι στην γόνδολά σου αλλά σε μία από τις 5-6 που κάνουν βόλτα όλες μαζί) , 100 ευρώ για βόλτα prive(2 άτομα σε γόνδολα) και πάει λέγοντας. Εμείς αποφασίσαμε να πάρουμε το πακέτο των 100 μα όχι μόνο...

Και κάπως έτσι βγήκαμε στο μεγάλο κανάλι...

και μπήκαμε ξανά στα μικρά κανάλια όπου λίγες γόνδολες μπροστά μας είχαμε συναυλία...

Αφου τελειώσαμε με αυτή τη μοναδική εμπειρία, κατευθυνθήκαμε προς τη γέφυρα Ριάλτο θαυμάζοντας την θέα απο ψηλά προς το μεγάλο κανάλι.

yllos · 11 Ιουλίου 2017

Περάσαμε την Ριάλτο και κατευθυνθήκαμε στην υπαίθρια αγορά η οποία έκλεινε εκείνη την ώρα και έτσι αρκεστήκαμε σε ενα φρεσκοστημένο χυμό κάνοντας μια στάση και θαυμάζοντας ξανά την γέφυρα και το μεγάλο κανάλι.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας ακολουθώντας όποιο στενό μας καλούσε, θαυμάζοντας σχεδόν κάθε γέφυρα που συναντούσαμε. Τα μαγαζάκια που συναντήσαμε αμέτρητα γεμάτα κυρίως με γυαλιά Μουράνο.

Μετά από αρκετά χιλιόμετρα κάναμε μία στάση για έναν καφέ στην πλατεία San Polo παίρνοντας μια διαφορετική γεύση και βλέποντας μια διαφορετική πλευρά της πόλης με ελάχιστους τουρίστες, με γιαγιάδες που έπλεκαν στα παγκάκια και με παιδιά που έπαιζαν ποδόσφαιρο. Πήραμε δυνάμεις και ξεκινήσαμε την διαδρομή μας προς τα πίσω με σκοπό να κάνουμε μία στάση για ένα κρασί στην Cantina Do Mori. Όπως περπατούσαμε ακούσαμε φωνές και μουσική από ένα στενό που μας έκαναν να τις ακολουθήσουμε πέφτοντας πάνω σε έναν υπέροχο κήπο μιας τρατορία. Και κάπως έτσι αποφασίσαμε για το που θα δειπνούσαμε την επόμενη μέρα. Συνεχίσαμε την πορεία μας προ το Do Mori το οποίο και βρήκαμε κλειστό προς μεγάλη απογοήτευσή μας. Δεν πτοηθήκαμε όμως και περάσαμε ξανά την Ριάλτο που αυτή την ώρα είχε πολύ λιγότερο κόσμο και κατευθυνθήκαμε προς την περιοχή Cannaregio.

Πανέμορφη περιοχή. Όσο απομακρύνεσαι από τον πυρήνα τόσο πιο έντονη είναι η αύρα της πραγματικής Βενετίας.
Οι περαστικοί στους δρόμους μιλούσαν μόνο Ιταλικά και η βαβούρα του κέντρου είχε χαθεί, μαζί και η πολυκοσμία. Περπατήσαμε αρκετά δίπλα από ένα κανάλι, πράγμα σπάνιο καθώς όλα καταλήγουν σε μία γέφυρα ή σε τοίχο, περνώντας από πολλά μαγαζιά(μπαρ και εστιατόρεια) γεμάτα κόσμο μέχρι να καταλήξουμε στο Al Timon. Υπέροχο μαγαζί αλλά η ουρά απ' έξω τεράστια. Έχει λίγα τραπέζια έξω για φαγητό δίπλα στο κανάλι αλλά και 2 μεγάλες βάρκες στις οποίες μπορείς να αράξεις και να πιεις το ποτό σου. Περιμέναμε λίγη ώρα πίνοντας ένα ποτήρι κρασί καθισμένοι σε μία γέφυρα που έχει μερικά μέτρα πιο κάτω. Η αναμονή μας, άξιζε όταν στο τραπέζι μας έφτασε η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού. Ταλιάτα μοσχαριού κομμένη σε λεπτές λωρίδες.

Πραγματικά απίστευτα νόστιμο πιάτο όπως και το κρασί του μαγαζιού. Ξεκινήσαμε το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο μιας και η επόμενη μέρα θα ήταν γεμάτη.

Μέρα 3η.

Ξυπνήσαμε νωρίς και ξεκινήσαμε με κατευθυνση προς τις αποβάθρες που βρίσκονται βορειοανατολικά ώστε να πάρουμε ένα vaporetto για να επισκεφτούμε το Μπουράνο και το Μουράνο. Η διαδρομή για το νησί Μπουράνο κρατάει περίπου 40 λεπτά και είναι αρκετά ευχάριστη. Συμβουλή μου είναι να πάτε νωρίς γιατί μετά τη 1 γινόταν χαμός από ορδές τουριστών. Ίσως και αργά το απόγευμα να είναι επίσης καλα. Κατεβαίνοντας στο Μπουράνο δεν αργήσαμε να μαγευτούμε από την πανδαισία χρωμάτων τόσο στους τοίχους των σπιτιών αλλά και στα παρτέρια αυτών.

Η παραμονή μας στο Μπουράνο μας άφησε με το στόμα ανοιχτό μην μπορώντας να το χορτάσουμε, επισκιάζοντας το Μουράνο που επισκεφτήκαμε λίγο αργότερα.

Λιγότερο γραφικό κατά την άποψή μου αξίζει περισσότερο για το μουσείο και δεν μπορώ να πω ότι μας ενθουσίασε, γούστα είναι αυτά βέβαια. Ίσως να είχαμε διαφορετική άποψη αν το επισκεπτόμασταν πρώτο.

Πήραμε το Vaporetto για την επιστροφή και αυτή τη φορά κατεβήκαμε στους κήπους της Μπιενάλε περπατώντας "παρακανάλια" προς την πλατεία του Αγίου Μάρκου που ήταν ασφυχτικά γεμάτη από κόσμο και έτσι συνεχίσαμε προς την Ριάλτο και κάναμε μια στάση στο εμπορικό κέντρο T Fondaco dei Tedeschi, όχι για ψώνια αλλά για την απίστευτη θέα από το roof garden που έχει στον τελευταίο όροφο. Το επισκέπτονται ομάδες των 50 ατόμων ανά 15 λεπτά και μπορείς να κάνεις κράτηση εδώ ώστε να γλιτώσεις την ουρά. Το σημαντικότερο είναι ότι είναι τζάμπα.

Η θέα ήταν μαγική και σίγουρα άξιζε την στάση μας εδώ.

Η ζέστη και ο ήλιος μας έκαναν να χωθούμε στα στενά της περιοχής Castello και να καταλήξουμε σε μια μικρή πλατεία για έναν γρήγορο καφέ. Όσες φορές έχουμε κάνει το λάθος να παραγγείλουμε freddo είτε στην Ιταλία είτε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα απογοητευτήκαμε καθώς έχουν έρθει καφέδες με παγωτό, καφές με γάλα και παγάκια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Έτσι πλέον ζητάμε έναν διπλό εσπρέσο με παγάκια. Με το που το ζητάμε στον σερβιτόρο μας ρωτάει αν θέλουμε café freddo. Κοιταχτήκαμε και είπαμε να πάρουμε το ρίσκο το οποίο μας βγήκε μιας και στο τραπέζι μας έφτασαν 2 παγωμένοι καφέδες.

Ποιος ξέρει ίσως την επόμενη φορά να μάθουν να κάνουν και φραπέ.

Ο ήλιος είχε πέσει και μετά τη χθεσινή, σαββατιάτικη βαβούρα οι δρόμοι είχαν αρχίσει να αδειάζουν. Κατεβήκαμε και πάλι στο μεγάλο κανάλι και πήραμε ένα vaporetto για να μας πάει στην τρατορία που είχαμε βρει το προηγούμενο βράδυ. Πήγαμε στο πίσω μέρος που είναι ανοιχτό και καθίσαμε απολαμβάνοντας την ησυχία και τα πανέμορφα φωτισμένα σπίτια που βλέπαμε. Η 20λεπτη βόλτα ήταν τόσο ξεκούραστη και αναζωογονητική που δεν θέλαμε να κατεβούμε.

Κατεβήκαμε όμως μιας και η πείνα πλέον μας οδηγούσε προς την αυλή που είχαμε ερωτευτεί το προηγούμενο βράδυ με την ελπίδα να βρούμε τραπέζι. Η Osteria Nono Risorto μας κέρδισε όχι μόνο για τον κήπο με τα τραπέζια το πολύ νόστιμο φαγητό και κρασί αλλά και για την αίσθηση παρείστικης-οικογενειακής ταβέρνας που μας έδινε.

Καθίσαμε στο μαγαζί μέχρι ευγενικά η σερβιτόρα να έρθει και να μας πει πως έκλεισαν διακόπτοντας την κουβέντα που είχαμε με την διπλανή παρέα γερμανών για την οικονομική κρίση και την κομουνιστική Γερμανία.

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο κουρασμένοι αλλα ανυπόμονοι για την τελυταία γεύση που θα παίρναμε από την Βενετία αλλά και για την μετάβασή μας στην Βερόνα.

yllos · 13 Ιουλίου 2017

Μέρα 4η

Σηκωθήκαμε νωρίς και κάναμε check οut αφήνοντας τις βαλίτσες μας στο χώρο φύλαξης του ξενοδοχείου. Αυτή τη φορά με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα μπήκαμε σ ‘ένα καφέ και πήραμε 2 freddo πακέτο για να συνεχίσουμε την βόλτα μας προς την αγορά της Ριάλτο και την Academia. Έχω κάτι με τις υπαίθριες αγορές. Σε όποιο μέρος πάω τις κυνηγάω τις αγορές. Ίσως νιώθω ότι έτσι έρχομαι πιο κοντά με το ντόπιο στοιχείο είτε είναι ανθρώπινο είτε είναι γευστικό.

Χωθήκαμε στα στενά με κατεύθυνση την Πινακοθήκη της Academia βλέποντας ένα όμορφο κομμάτι της πόλης που δεν είχαμε την ευκαιρία ως εκείνη την στιγμή. Παράλληλα ψωνίζαμε τα απαραίτητα σουβενίρ μιας και ο χρόνος μας πίεζε. Φτάσαμε στην γέφυρα της Academia και περάσαμε απέναντι με κατεύθυνση την περιοχή Castelo μιας και είχαμε ένα ακόμα μέρος που θέλαμε να επισκεφτούμε στην λίστα μας, το βιβλιοπωλείο Acqua Alta το οποίο αυτοχαρακτηρίζεται ως το πιο όμορφο βιβλιοπωλείο στον κόσμο

και όχι άδικα.

Το μαγαζί πηγμένο με βιβλία και με μία γόνδολα στο κέντρο του είναι σίγουρα ιδιαίτερο και αξίζει μια επίσκεψη. Μην παραλείψετε να βγείτε στο μικρό ακάλυπτο που έχει στο βάθος, να ανεβείτε στις σωρούς από βιβλία και να απολαύσετε την θέα.

Με λιγότερο από 2 ώρες για την αναχώρησή μας γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και πήραμε τις βαλίτσες μας. Και ενώ λέγαμε να πάμε στον σταθμό από την περιοχή Cannaregio θυμήθηκα ότι δεν καταφέραμε να επισκεφτούμε την Cantina Do Mori. Αποφασίσαμε να αλλάξουμε διαδρομή και να πιούμε έστω και γρήγορα ένα ποτήρι κρασί. Περάσαμε την Ριάλτο για μια τελευταία φορά και μετά από 5 λεπτά φτάσαμε στο μικρό αυτό υπέροχο wine bar. Παρά τα άδεια μας στομάχια δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε σε ένα ποτήρι κρασί.

Φτάσαμε στον σταθμό 15 λεπτά πριν την αναχώρηση και μπήκαμε κατευθείαν στο τρένο. Η διαδρομή κρατάει περίπου 1,5 ώρα μέχρι τον κεντρικό σταθμό της Βερόνα.Το κομμάτι μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο δεν μας γέμιζε το μάτι είναι η αλήθεια αλλά είχαμε εμπιστοσύνη στην απόφασή μας να αφιερώσουμε μία μέρα εδώ.
Το ξενοδοχείο μας Hotel Arena ήταν καθαρό και ανακαινισμένο και το προσωπικό ευγενικό και έτοιμο να μας βοηθήσει.

Αφήσαμε τις βαλίτσες μας και βγήκαμε κατευθείαν για μία βόλτα στο ιστορικό κέντρο. Υπάρχουν αρκετές γέφυρες περιμετρικά του ιστορικού κέντρου αλλά μόνο 2 είναι παλιές και έχουν ιστορική αξία. Η ponte di Scahligero αποτέλεσε την πρώτη μας στάση. Μια γέφυρα συνδεδεμένη με το πετρόχτιστο κάστρο που χρονολογείται από τον 13 αιώνα μ.Χ. Κάναμε μία στάση και απολαύσαμε την θέα προς τον ποταμό Αδίγη και από τις δύο μεριές της γέφυρας.

Συνεχίσαμε την πορεία μας προς την Αρένα μια μικρογραφία του Κολοσσαίο της Ρώμης, το τρίτο σε μέγεθος στην Ιταλία μετά και από εκείνο της Κάπουα. Στην Αρένα θα θέλαμε να μπούμε και να παρακολουθήσουμε κάποιο θέατρο ή κάποια συναυλία δυστυχώς όμως αυτές ξεκινούσαν στα τέλη Ιούνη αν και οι προετοιμασίες είχαν ξεκινήσει ήδη.

Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες τόσο στην Αρένα αλλά και στην piazza Bra μπήκαμε στην οδό Mazzini που είναι ο κεντρικός εμπορικός δρόμος που ενώνει τις δύο μεγάλες πλατείες της πόλης την Bra και την Εrbe.

Πολύ πιο ήσυχη απο την Βενετία και τελείως διαφορετική η Βερόνα σε κάνει να την ερωτεύεσαι σε κάθε σου βήμα. Φτάσαμε την piazza Erbe και κάναμε μια μικρή στάση στους πάγκους που βρίσκονται στο κέντρο της, με τα σουβενίρ και τα τοπικά προϊόντα.

Μετά κατηφορίσαμε προς τον "σπίτι" της Ιουλιέτας για να δούμε το περίφημο μπαλκόνι. Μπήκαμε στον κήπο(δωρεάν) περνώντας μέσα από ένα μικρό διάδρομο γεμάτο με γραμμένα ονόματα από κόσμο.

Για τοπ αξιοθέατο της πόλης δεν γινόταν χαμός οπότε μπορέσαμε να βγάλουμε άνετα φωτογραφίες και να διαβάσουμε μερικά ονόματα στον τοίχο. Δίπλα ακριβώς υπάρχει ένα μαγαζί που πουλάει ποδιές κουζίνας, παιδικές σαλιάρες και μπλουζάκια που σου ράβουν επιτόπου ότι όνομα θέλεις και είναι μια πολύ καλή και πρωτότυπη ιδέα για δώρο. Βγαίνοντας από το σπίτι της Ιουλιέτας βγήκαμε και πάλι στην piazza erbe και απο εκεί συνεχίσαμε προς τον Καθεδρικό ναό της Πόλης. Οι δρόμοι του κέντρου είναι πανέμορφοι και μας κάνουν να θέλουμε να τα δούμε όλα.Ο καθεδρικός είναι κλειστός και έτσι αρκούμαστε να τον δούμε απο έξω. Η βόλτα μας βγάζει στην ponte Pietra, μια όμορφη πετρόχτιστη γέφυρα που κατασκευάστηκε τον 1ο αιώνα π.Χ. και ενώνει το ιστορικό κέντρο με το κάστρο του Αγίου Μάρκου και το ρωμαϊκό Θέατρο.

Κάναμε μία στάση στο καφέ Αl Ponte που διαβάσαμε ότι έχει μπαλκόνι με ωραία θέα κάτι το οποίο ισχύει αλλά όλα τα τραπεζάκια ήταν γεμάτα έτσι καταλήξαμε σ ένα παραδιπλανό μαγαζί το Cappa Cafe που είχε λίγο πιο περιορισμένη αλλά εξίσου ωραία θέα.

Απολαύσαμε τον καφέ και την μπύρα μας παίρνοντας δυνάμεις για την συνέχεια. Φεύγοντας από το μαγαζί γυρίσαμε προς την Αρένα πηγαίνοντας για ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής παραποτάμια. Χωθήκαμε και πάλι στα στενά και πέσαμε πάνω σε 2 υπέροχα μαγαζιά. Το πρώτο (Souffle-Corso Cavour, 15) ήταν ένα μικρό cook shop με τεράστια ποικιλία σε εργαλεία μαγειρικής. Αν θέλετε να κάνετε ένα ιδιαίτερο δώρο σε κάποιον που του αρέσει η μαγειρική ή ακόμα και για εσάς το μαγαζάκι αυτό έχει αρκετές επιλογές. Εμείς αγοράσαμε έναν ξύλινο πλάστη για Λιγκουίνι που τον χρησιμοποιήσαμε ήδη. To δεύτερο(Caffè Borsari-Corso Porta Borsari, 15) είναι ένα μικρό καφέ με μαγική διακόσμηση. Μπείτε για να το θαυμάσετε αλλά και για να πιείτε έναν παγωμένο freddo ή μια κρύα σοκολάτα.

Eίχε νυχτώσει και ενώ δεν της φαινόταν η σημερινή μέρα είχε τα περισσότερα χιλιόμετρα. Κουρασμένοι αλλά και πεινασμένοι καθίσαμε για φαγητό στην Osteria Sgarzarie. Έχει μία πολύ ωραία εσωτερική αυλή. Δοκιμάστε τα τέλεια νιόκι.Το μαγαζί πάντως είναι λίγο τσιμπημένο στην τιμή.

yllos · 18 Ιουλίου 2017