giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Τέλη Φεβρουαρίου του 2011 και είμαι έτοιμος με τον φίλο μου τον Rose για το πρώτο μας ταξίδι εκτός Ελλάδας στην Ιταλία. Επιτέλους θα γίνει η αρχή! 3 μερες Βενετία και 2 Μιλάνο. Είναι περίοδος καρναβαλιού όμως τυχαία επέλεξα αυτές τις ημερομηνίες, άλλωστε δεν τρελαίνομαι για τις απόκριες αλλα δεν μας χαλούσε που θα βλέπαμε την Βενετία στα καλυτέρα της. Έτσι κι αλλιώς το καρναβάλι της Βενετίας δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Τυχαία επιλέχτηκε και ο προορισμός όμως νομίζω για παρθενικό ταξίδι στο εξωτερικό η Ιταλία είναι η καλύτερη επιλογή και η Βενετία όνειρο πολλών.
Σ’αυτή την μοναδική πόλη που είναι χτισμένη πάνω σε ένα αρχιπέλαγος 118 νησιών που χωρίζονται από κανάλια σε μια ρηχή λιμνοθάλασσα και συνδέονται με 409 γέφυρες. Την πόλη των 60.000 κατοίκων και των 3 εκατομμυρίων τουριστών ετησίως. Κάποιοι την λατρεύουν και κάποιοι την μισούν για τον έντονο τουριστικό χαρακτήρα της. Ήρθε η ώρα να το διαπιστώσω κι εγώ από κοντά.
1η ημέρα – Άφιξη Μιλάνο-Τρένο-Άφιξη Βενετία
Η πτήση είναι Θεσσαλονίκη-Μιλάνο με την eazyjet 68 ευρώ με επιστροφή. Η πτήση των 11:00 από Θεσσαλονίκη προσγειώνεται στο Μalpensa στις 12:10 τοπική ώρα. Απο κει κατευθείαν παίρνουμε το Shuttle bus για τον σιδηροδρομικό σταθμό Stazione Centrale. Σε 50 λεπτά ήμασταν εκεί. Δυστυχώς ο καιρός ηταν βροχερός και ειχε κρύο αλλά ελπίζαμε Βενετία να ήταν καλυτέρα. Που να ξέραμε…
Ο Stazione Centrale δεν θυμίζει μέσα σε καμία περίπτωση ότι είναι σταθμός τρένων. Συνηθισμένος απ την Ελλάδα λογικό να μου κάνει εντύπωση αφού τους έχουμε στο μυαλο μας μίζερους και βρώμικους. Καμία σχέση. Πιο πολύ με αεροδρόμιο έμοιαζε. Τεράστιος με πάρα πολλά εμπορικα καταστήματα. Είναι ένας απ’τους κύριους σιδηροδρομικούς σταθμούς στην Ευρώπη με 24 πλατφόρμες εγκαινιασμένος το 1931. http://www.milanocentrale.it/
Πάμε λοιπόν να κόψουμε εισιτήρια για Βενετία. Ήταν 1+ το μεσημέρι και τρένο είχε στις 14:35. Τέλεια. Δρομολόγιο με το γρήγορο και υπερσύγχρονο τρένο eurostar και η τιμή με επιστροφή 62 ευρω. Σιγουρα πανάκριβο αλλά ας πρόσεχα. Αφού δεν το έκλεισα από το site της Trenitalia, τι τιμή να το πάρω τελευταία στιγμή?
Στο βαγόνι μας είχε ελάχιστα άτομα και επικρατούσε μια ιδανική ησυχία. Σε όλη τη διαδρομή είχε πολύ κακό καιρό με βροχή αλλά σε κάποια σημεία και χιονια.
Αυτό λίγο με άγχωνε αλλά ταυτόχρονα μου άρεζε αυτή η μουντίλα αφού πραγματικά λατρεύω τον χειμώνα. Περάσαμε Βερόνα, Πάντοβα και άλλες πόλεις και ακριβώς στην ώρα του στις 17:10 το τρένο έφτασε Βενετία στο τέρμα τον σταθμό Santa Lucia. Ένοιωθα περίεργα γιατί είχα δει τόσες εικόνες και ήμουν επιτέλους εκεί!
Ο καιρός πολύ κρύος γύρω στους 5 βαθμούς με ψιλόβροχο. Μέχρι εκείνη την ώρα όλα πήγαν πολύ βολικά χωρίς καμία ταλαιπωρία. Το άγχος μου τώρα ηταν να βρούμε το ξενοδοχείο. Βέβαια μιλάμε για την Βενετία και δεν είναι και το πιο ευκολο να προσανατολιστείς. Παίρνουμε το βαπορέτο από την Piazzale Roma δίπλα από την Ponte degli Scalzi για να πάμε στη στάση του Rialto με 6,5 ευρω , το κόστος μιας μονής διαδρομής! Αν και είχε ψωφόκρυο ήμασταν εξω στο βαπορέτο και θαυμάσαμε τις πρώτες εικόνες από το μεγάλο κανάλι (Canal Grande) και τα υπέροχα κτίρια που το περιβάλουν. Άρχιζε να βραδιάζει και ήταν πανέμορφα. Σε λίγα λεπτά ήμασταν στην γέφυρα του Ριάλτο. Η ώρα είχε πάει 6 παρά.
Εκεί άρχισε ο Γολγοθάς της ανεύρεσης του ξενοδοχείου. Αν και είχα χάρτες δεν μπορούσα με τίποτα να βρώ την οδό. Ρωτούσαμε και κάναμε συνέχεια γύρους από το ίδιο σημείο. Κανένας δεν μας είπε ακριβώς που είναι. Είχαμε αρχίσει να εκνευριζόμαστε και το ψιλόβροχο δεν έλεγε να σταματήσει. Κόσμος παντού σε κάθε γωνιά κι εμείς με μια βαλίτσα στο δρόμο σαν τρελοί να ψάχνουμε να ρωτάμε να μπαίνουμε σε στενάκια. Μετά από 1,5 ώρα ψάξιμο παρακαλώ και με αρκετά νευρά επιτέλους το βρήκαμε. Ήταν σε μια αυλή στην οποία έμπαινες από ένα πολύ μικρό στενό. Ήταν 7+ και είχε βραδιάσει για τα καλά…
Το ξενοδοχείο ήταν το Al Palazzo Lion Morosini 200 μέτρα απο την γέφυρα Ριάλτο (δεν στέκει που κάναμε τόση ώρα να το βρούμε) σε καταπληκτική τοποθεσία. http://www.lionmorosinipalace.it/it/home
Το έκλεισα μέσω booking με τιμή 86 ευρώ το δίκλινο τη διανυκτέρευση. Αρκετά καλή τιμή για τέτοια τοποθεσία και περίοδο καρναβαλιού μάλιστα. Ανεβήκαμε λοιπόν πάνω και στην υποδοχή συναντάμε έναν κύριο αγέλαστο να μη γνωρίζει λέξη αγγλικών. Με τα χίλια ζόρια να επιβεβαιώσουμε την κράτηση να συνεννοηθούμε να δώσουμε ταυτότητες να κάνουμε chek in. Tο δωμάτιο μας, το πρώτο ακριβώς δίπλα στην ρεσεψιόν απ ότι κατάλαβα πρέπει να είναι το καλύτερο δωμάτιο της πανσιόν. Τεράστιο βενετσιάνικης διακόσμησης με ανάλογη αισθητική. Μετά από τέτοια ταλαιπωρία δεν θα άντεχα κακό δωμάτιο!
Αφού πήραμε μια ανάσα και ξεκουραστήκαμε λιγάκι βγήκαμε στους δρόμους. Αμέτρητος κόσμος είχε πλημμυρίσει κάθε πλατεία, στενό, γεφυράκι της πόλης παρά τον άσχημο καιρό. Όλη η πόλη μια γιορτή. Θαυμάσαμε πάνω απ τη γέφυρα του Ριάλτο το μεγάλο κανάλι και είδαμε τις πανέμορφες βενετσιάνικες μάσκες σε διάφορα μικρά καταστήματα. Αφού κάναμε την αναγνωριστική μας βόλτα έπρεπε να επιλέξουμε ένα μαγαζί γύρω απ το Ριάλτο να φάμε.
Μας έκανε κλικ μια μικρή όμορφη οστερία που βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία San Giacomo di Rialto. Είναι η Al Pesador Osteria στην απέναντι πλευρά της γέφυρας στο Sestiere (συνοικία) του San Polo .
Ο ευγενικός σερβιτόρος μας εβαλε σε ένα τραπεζάκι και παραγγείλλαμε. Εσωτερικά ο χώρος ήταν όμορφος , ζεστός και οικείος. Και ενώ το μενού ηταν και στα Αγγλικά δεν ξέραμε τι να επιλέξουμε. Εκει λοιπόν ''φαγαμε'' το χειρότερο φαγητό ολης μας της ζωής! Ένα πιάτο με τρία κομματάκια ωμό ψαρί το οποίο βρωμούσε και μας ήρθε αναγούλα! Σχεδόν δεν το αγγίξαμε. Το άλλο πιάτο ειχε μεζεδάκια σε μικροσκοπική ποσότητα κάτι ωμά χταποδάκια, ωμές σαρδέλες μια σος αγνώστου ταυτότητας και το πιο κουφό, κοιλιά που στην Ελλάδα κάνουμε τον πατσά! Μα είναι δυνατόν? Φυσικά πάλι δεν φάγαμε σχεδόν τίποτα.Και το τρίτο πιάτο λαζάνια μετριότατα αλλά τρωγόντουσαν τουλάχιστον.Το καλυτερο σε σχεση με τα αλλα. 3 πιάτα και τέτοια πιάτα και 2 ποτήρια κρασι 68 ευρω! Το λευκό κρασί όμως ήταν υπέροχο.Ήταν μια αποτυχία μια γευστική τραγωδία αλλά δεν θέλαμε να μας χαλάσει η διάθεση. Το διακωμμωδίσαμε αρκετά. Στο tripadvisor πάντως έχει καλές κριτικές και απ' οτι είδα σαν μέρος τουλάχιστον Άνοιξη και Καλοκαίρι με τα τραπεζάκια έξω μπροστά στο κανάλι είναι εξαιρετικά όμορφα.
Στη συνέχεια καναμε βόλτα να πάρουμε άρωμα Βενετίας παρ’όλο το κρύο που επικρατούσε.Αισθητά οι δρόμοι είχαν πολύ λιγότερο κόσμο κι εμείς γυρίσαμε τα στενά γύρω από το Ριάλτο αψηφώντας το τσουχτερό κρύο. Πραγματικά αυτή η πόλη δεν εξηγείται εύκολα με λόγια. Είναι σαν ένα ψεύτικο σκηνικό κάποιας παράστασης, είναι κάτι παραμυθένιο κάτι μαγικό. Τα κανάλια, τα στενά που χάνεσαι, τα κτίρια που κρύβουν πίσω τους μια τεράστια ιστορία. Μια ξεχωριστή πόλη λαβύρινθος που δύσκολα κάποιος μπορεί να προσανατολιστεί. Μια πόλη-μουσείο, που μάλλον ο χρόνος φαίνεται να σταμάτησε στα χρόνια της Αναγέννησης. Τότε που η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας ήταν μια μεγάλη ναυτική και εμπορική δύναμη. Αυτό που μου έβγαλε η πόλη είναι αυτή η γοητευτική παρακμή. Είπαμε. Άλλοι την μισούν άλλοι την λατρεύουν!
Ολόκληρη η πόλη και η λιμνοθάλασσα αποτελούν Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο. Αυτή είναι η Γαληνοτάτη και ένοιωθα δέος που ήμουν εκεί!
Η μέρα ειχε αεροπλάνα, λεωφορεία, τρένα, βαπορέτα και περπάτημα γι’αυτό και είχε έρθει η ώρα να πάμε στο δωμάτιο μας να την αράξουμε και να ρίξουμε έναν τρελό βενετσιάνικο ύπνο!
Σ’αυτή την μοναδική πόλη που είναι χτισμένη πάνω σε ένα αρχιπέλαγος 118 νησιών που χωρίζονται από κανάλια σε μια ρηχή λιμνοθάλασσα και συνδέονται με 409 γέφυρες. Την πόλη των 60.000 κατοίκων και των 3 εκατομμυρίων τουριστών ετησίως. Κάποιοι την λατρεύουν και κάποιοι την μισούν για τον έντονο τουριστικό χαρακτήρα της. Ήρθε η ώρα να το διαπιστώσω κι εγώ από κοντά.
1η ημέρα – Άφιξη Μιλάνο-Τρένο-Άφιξη Βενετία
Η πτήση είναι Θεσσαλονίκη-Μιλάνο με την eazyjet 68 ευρώ με επιστροφή. Η πτήση των 11:00 από Θεσσαλονίκη προσγειώνεται στο Μalpensa στις 12:10 τοπική ώρα. Απο κει κατευθείαν παίρνουμε το Shuttle bus για τον σιδηροδρομικό σταθμό Stazione Centrale. Σε 50 λεπτά ήμασταν εκεί. Δυστυχώς ο καιρός ηταν βροχερός και ειχε κρύο αλλά ελπίζαμε Βενετία να ήταν καλυτέρα. Που να ξέραμε…
Ο Stazione Centrale δεν θυμίζει μέσα σε καμία περίπτωση ότι είναι σταθμός τρένων. Συνηθισμένος απ την Ελλάδα λογικό να μου κάνει εντύπωση αφού τους έχουμε στο μυαλο μας μίζερους και βρώμικους. Καμία σχέση. Πιο πολύ με αεροδρόμιο έμοιαζε. Τεράστιος με πάρα πολλά εμπορικα καταστήματα. Είναι ένας απ’τους κύριους σιδηροδρομικούς σταθμούς στην Ευρώπη με 24 πλατφόρμες εγκαινιασμένος το 1931. http://www.milanocentrale.it/
Πάμε λοιπόν να κόψουμε εισιτήρια για Βενετία. Ήταν 1+ το μεσημέρι και τρένο είχε στις 14:35. Τέλεια. Δρομολόγιο με το γρήγορο και υπερσύγχρονο τρένο eurostar και η τιμή με επιστροφή 62 ευρω. Σιγουρα πανάκριβο αλλά ας πρόσεχα. Αφού δεν το έκλεισα από το site της Trenitalia, τι τιμή να το πάρω τελευταία στιγμή?
Στο βαγόνι μας είχε ελάχιστα άτομα και επικρατούσε μια ιδανική ησυχία. Σε όλη τη διαδρομή είχε πολύ κακό καιρό με βροχή αλλά σε κάποια σημεία και χιονια.
Αυτό λίγο με άγχωνε αλλά ταυτόχρονα μου άρεζε αυτή η μουντίλα αφού πραγματικά λατρεύω τον χειμώνα. Περάσαμε Βερόνα, Πάντοβα και άλλες πόλεις και ακριβώς στην ώρα του στις 17:10 το τρένο έφτασε Βενετία στο τέρμα τον σταθμό Santa Lucia. Ένοιωθα περίεργα γιατί είχα δει τόσες εικόνες και ήμουν επιτέλους εκεί!
Ο καιρός πολύ κρύος γύρω στους 5 βαθμούς με ψιλόβροχο. Μέχρι εκείνη την ώρα όλα πήγαν πολύ βολικά χωρίς καμία ταλαιπωρία. Το άγχος μου τώρα ηταν να βρούμε το ξενοδοχείο. Βέβαια μιλάμε για την Βενετία και δεν είναι και το πιο ευκολο να προσανατολιστείς. Παίρνουμε το βαπορέτο από την Piazzale Roma δίπλα από την Ponte degli Scalzi για να πάμε στη στάση του Rialto με 6,5 ευρω , το κόστος μιας μονής διαδρομής! Αν και είχε ψωφόκρυο ήμασταν εξω στο βαπορέτο και θαυμάσαμε τις πρώτες εικόνες από το μεγάλο κανάλι (Canal Grande) και τα υπέροχα κτίρια που το περιβάλουν. Άρχιζε να βραδιάζει και ήταν πανέμορφα. Σε λίγα λεπτά ήμασταν στην γέφυρα του Ριάλτο. Η ώρα είχε πάει 6 παρά.
Εκεί άρχισε ο Γολγοθάς της ανεύρεσης του ξενοδοχείου. Αν και είχα χάρτες δεν μπορούσα με τίποτα να βρώ την οδό. Ρωτούσαμε και κάναμε συνέχεια γύρους από το ίδιο σημείο. Κανένας δεν μας είπε ακριβώς που είναι. Είχαμε αρχίσει να εκνευριζόμαστε και το ψιλόβροχο δεν έλεγε να σταματήσει. Κόσμος παντού σε κάθε γωνιά κι εμείς με μια βαλίτσα στο δρόμο σαν τρελοί να ψάχνουμε να ρωτάμε να μπαίνουμε σε στενάκια. Μετά από 1,5 ώρα ψάξιμο παρακαλώ και με αρκετά νευρά επιτέλους το βρήκαμε. Ήταν σε μια αυλή στην οποία έμπαινες από ένα πολύ μικρό στενό. Ήταν 7+ και είχε βραδιάσει για τα καλά…
Το ξενοδοχείο ήταν το Al Palazzo Lion Morosini 200 μέτρα απο την γέφυρα Ριάλτο (δεν στέκει που κάναμε τόση ώρα να το βρούμε) σε καταπληκτική τοποθεσία. http://www.lionmorosinipalace.it/it/home
Το έκλεισα μέσω booking με τιμή 86 ευρώ το δίκλινο τη διανυκτέρευση. Αρκετά καλή τιμή για τέτοια τοποθεσία και περίοδο καρναβαλιού μάλιστα. Ανεβήκαμε λοιπόν πάνω και στην υποδοχή συναντάμε έναν κύριο αγέλαστο να μη γνωρίζει λέξη αγγλικών. Με τα χίλια ζόρια να επιβεβαιώσουμε την κράτηση να συνεννοηθούμε να δώσουμε ταυτότητες να κάνουμε chek in. Tο δωμάτιο μας, το πρώτο ακριβώς δίπλα στην ρεσεψιόν απ ότι κατάλαβα πρέπει να είναι το καλύτερο δωμάτιο της πανσιόν. Τεράστιο βενετσιάνικης διακόσμησης με ανάλογη αισθητική. Μετά από τέτοια ταλαιπωρία δεν θα άντεχα κακό δωμάτιο!
Αφού πήραμε μια ανάσα και ξεκουραστήκαμε λιγάκι βγήκαμε στους δρόμους. Αμέτρητος κόσμος είχε πλημμυρίσει κάθε πλατεία, στενό, γεφυράκι της πόλης παρά τον άσχημο καιρό. Όλη η πόλη μια γιορτή. Θαυμάσαμε πάνω απ τη γέφυρα του Ριάλτο το μεγάλο κανάλι και είδαμε τις πανέμορφες βενετσιάνικες μάσκες σε διάφορα μικρά καταστήματα. Αφού κάναμε την αναγνωριστική μας βόλτα έπρεπε να επιλέξουμε ένα μαγαζί γύρω απ το Ριάλτο να φάμε.
Μας έκανε κλικ μια μικρή όμορφη οστερία που βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία San Giacomo di Rialto. Είναι η Al Pesador Osteria στην απέναντι πλευρά της γέφυρας στο Sestiere (συνοικία) του San Polo .
Ο ευγενικός σερβιτόρος μας εβαλε σε ένα τραπεζάκι και παραγγείλλαμε. Εσωτερικά ο χώρος ήταν όμορφος , ζεστός και οικείος. Και ενώ το μενού ηταν και στα Αγγλικά δεν ξέραμε τι να επιλέξουμε. Εκει λοιπόν ''φαγαμε'' το χειρότερο φαγητό ολης μας της ζωής! Ένα πιάτο με τρία κομματάκια ωμό ψαρί το οποίο βρωμούσε και μας ήρθε αναγούλα! Σχεδόν δεν το αγγίξαμε. Το άλλο πιάτο ειχε μεζεδάκια σε μικροσκοπική ποσότητα κάτι ωμά χταποδάκια, ωμές σαρδέλες μια σος αγνώστου ταυτότητας και το πιο κουφό, κοιλιά που στην Ελλάδα κάνουμε τον πατσά! Μα είναι δυνατόν? Φυσικά πάλι δεν φάγαμε σχεδόν τίποτα.Και το τρίτο πιάτο λαζάνια μετριότατα αλλά τρωγόντουσαν τουλάχιστον.Το καλυτερο σε σχεση με τα αλλα. 3 πιάτα και τέτοια πιάτα και 2 ποτήρια κρασι 68 ευρω! Το λευκό κρασί όμως ήταν υπέροχο.Ήταν μια αποτυχία μια γευστική τραγωδία αλλά δεν θέλαμε να μας χαλάσει η διάθεση. Το διακωμμωδίσαμε αρκετά. Στο tripadvisor πάντως έχει καλές κριτικές και απ' οτι είδα σαν μέρος τουλάχιστον Άνοιξη και Καλοκαίρι με τα τραπεζάκια έξω μπροστά στο κανάλι είναι εξαιρετικά όμορφα.
Στη συνέχεια καναμε βόλτα να πάρουμε άρωμα Βενετίας παρ’όλο το κρύο που επικρατούσε.Αισθητά οι δρόμοι είχαν πολύ λιγότερο κόσμο κι εμείς γυρίσαμε τα στενά γύρω από το Ριάλτο αψηφώντας το τσουχτερό κρύο. Πραγματικά αυτή η πόλη δεν εξηγείται εύκολα με λόγια. Είναι σαν ένα ψεύτικο σκηνικό κάποιας παράστασης, είναι κάτι παραμυθένιο κάτι μαγικό. Τα κανάλια, τα στενά που χάνεσαι, τα κτίρια που κρύβουν πίσω τους μια τεράστια ιστορία. Μια ξεχωριστή πόλη λαβύρινθος που δύσκολα κάποιος μπορεί να προσανατολιστεί. Μια πόλη-μουσείο, που μάλλον ο χρόνος φαίνεται να σταμάτησε στα χρόνια της Αναγέννησης. Τότε που η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας ήταν μια μεγάλη ναυτική και εμπορική δύναμη. Αυτό που μου έβγαλε η πόλη είναι αυτή η γοητευτική παρακμή. Είπαμε. Άλλοι την μισούν άλλοι την λατρεύουν!
Ολόκληρη η πόλη και η λιμνοθάλασσα αποτελούν Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο. Αυτή είναι η Γαληνοτάτη και ένοιωθα δέος που ήμουν εκεί!
Η μέρα ειχε αεροπλάνα, λεωφορεία, τρένα, βαπορέτα και περπάτημα γι’αυτό και είχε έρθει η ώρα να πάμε στο δωμάτιο μας να την αράξουμε και να ρίξουμε έναν τρελό βενετσιάνικο ύπνο!
Attachments
Last edited:
