Glosoli
Member
- Μηνύματα
- 403
- Likes
- 314
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Εκτός από τα ταξίδια έχω μία μεγάλη αγάπη και στις συναυλίες. Έτσι ένα απόγευμα ενώ ξεφύλλιζα την Athens Voice μέσα στο μετρό και ήμουν σε κατάσταση ύπνου από την κούραση το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα όνομα Gogol Bordello. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα. Είχε συνέντευξη τους και έλεγαν για μια μεγάλη συναυλία που ετοίμαζαν για το Παρίσι σε 2 βδομάδες από εκείνη την ημέρα. Όπα λέω εδώ είμαστε ταξίδι στο Παρίσι και συναυλία μαζί. Τι άλλο να ζητήσω ο χριστιανός; Παίρνω αμέσως τηλέφωνο την φίλη μου την Μ και μου λέει πως συμφωνεί να πάμε για 2 μέρες (πιο πολύ δεν μπορούσαμε δυστυχώς λόγω δουλειάς).
Το Παρίσι είναι μία πόλη που έμαθα από μικρός. Επειδή μέναμε για χρόνια στις Βρυξέλλες, πολλές φορές πηγαίναμε για Σαββατοκύριακα και περνάγαμε φανταστικά. Κλείνουμε εισιτήρια με Easyjet. Ο μήνας ήταν Οκτώβριος και μας πήγε 110 ευρώ, χωρίς κάτω βαλίτσα φυσικά παρά το κλασικό τρόλεϊ χειραποσκευή. Κλείνουμε και σε ένα χαριτωμένο μικρό ξενοδοχείου δίπλα από σταθμό του μετρό με καλά reviews από πολύ γνωστό site στα 60 ευρώ το δίκλινο με πρωινό σχετικά κέντρο αλλά δίπλα από το μέρος που θα γινόταν η συναυλία στο Le Bataclan.
Φεύγουμε ημέρα Παρασκευή το πρωί. Φτάνουμε το μεσημεράκι στο Orly, το άλλο αεροδρόμιο του Παρισιού στα νότια της πόλης βγαίνουμε γρήγορα-γρήγορα μιας και δεν είχαμε και βαλίτσα να περιμένουμε ούτε και έλεγχο για ταυτότητες-διαβατήρια (αχ πόσο μου αρέσει η Συνθήκη Σένγκεν) και κατευθυνόμαστε να πάρουμε το Orly Val (ένα μικρό τρενάκι που σε πηγαίνει δωρεάν στον σταθμό του τρένου RER Β για να πας Παρίσι). Η διαδρομή κάπως αδιάφορη και ο ουρανός είχε αυτή την μουντάδα που έχει συνήθως ο ουρανός του Παρισιού. Είχε απίστευτα πολύ κόσμο και για να φτάσουμε στον προορισμό μας κάναμε αλλαγή γραμμής μετρό στον σταθμό du Nord όπου κυρίως κατοικούν μαύροι. Η φίλη μου η Μ είχε πάθει σοκ, όχι ότι είχε πρόβλημα απλά όπως μου είπε δεν είχε ξαναδεί πότε στη ζωή τους τόσο μαύρο κόσμο σε ένα μέρος και ήταν μάλιστα στο Παρίσι όπως είπε. Μετά από περίπου 30 λεπτά φτάνουμε στο ξενοδοχείο όπου με την βοήθεια του Google Earth ξέραμε από πριν πως λεγόταν ακόμα και η έξοδος του μετρό που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε για να πάμε σωστά στο ξενοδοχείο. Η κράτηση μας είχε κάποιο πρόβλημα και αντί για 1 δίκλινο τελικά μας έδωσαν ένα δωμάτιο με ένα μεγάλο διπλό κρεβάτι, σιγά τη διαφορά! Αφήνουμε πράγματα και αμέσως πάμε για να δείξω στην Μ το Παρίσι. Είχαμε μόνο 3 μέρες στη διάθεση μας και όπως μου είπε ήθελε να δει τα πάντα έστω και από έξω!
Για αρχή είπα να πάμε από Montmartre μεριά. Περπατήσαμε όλη την περιοχή. Τα διάσημα σκαλιά της οδού Foyatier, θαυμάσαμε τον τέλειο αμπελώνα στην οδό Saint-Vincen, η Μ ενθουσιάστηκε με τον ανεμόμυλο de la Galette, φυσικά την πήγα στην εκκλησία που δεσπόζει ψηλά στον λόφο, την Sacre-Coeur. Όπου μέσα δεν μας άρεσε πόσο την έχουν εμπορευματοποιήσει πουλώντας διάφορα πράγματα ακόμα και μέσα από αυτόματους πωλητές. Αλλά η εκκλησία είναι εντυπωσιακή. Εντυπωσιακή είναι επίσης και η θέα που έχεις από τα σκαλιά μπροστά από την εκκλησία. Το Παρίσι απλώνεται μπροστά σου και σου προσφέρει πολλές εικόνες και σκέψεις για να κάνεις όνειρα. Ήμασταν τυχεροί που δεν είχε ομίχλη εκείνη τη μέρα πράγμα πολύ συνηθισμένο για εκείνη την εποχή. Βόλτα στα εκεί γύρω στενά για ψώνια (ειδικά γκραβούρες είχαν μεγάλη ποικιλία όπως και κάρτες για να γεμίσουμε τον τοίχο κολάζ του δωματίου). Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα σε μία μικρή brasserie για ζεστό κρασί με κανέλα και ένα γλυκό με φράουλες (tarte aux fraises) είπαμε να κατηφορίσουμε για να την περάσω και από το Moulin Rouge το οποίο δεν είναι μακριά από εκεί. Όταν φτάσαμε με λύπη είδαμε πως το ανακαίνιζαν και πως η ακτίνα του Μύλου ήταν μισοκαλημένη….Εεε μισές δουλειές είπε η Μ. Είχε φτάσει 7 το απόγευμα και τραβήξαμε για κέντρο μεριά χωρίς να της λέω που. Φτάνουμε και ανεβαίνοντας με την σκάλα από το μετρό η Μ άρχισε να ουρλιάζει. Ναι έβλεπε βράδυ την Αψίδα του Θριάμβου και ακριβώς πίσω της απλωνόταν η Champs-Élysées. Είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Και εγώ όταν είχα πρωτοαντικρίσει αυτό το μέρος έτσι είχα μείνει θυμάμαι. Την είχαν στολίσει ακόμα πιο πολύ μάλιστα επειδή τα Χριστούγεννα δεν ήταν πολύ μακριά. Το θέαμα ήταν πραγματικά μαγευτικό. Περπατάγαμε για πολύ ώρα αλλά το κρύο άρχισε να γίνεται κάπως πολύ και μιας και δεν ήμασταν ντυμένοι όπως θα έπρεπε είπαμε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο και να ξεκουραστούμε κιόλας. Αφού γυρίσαμε και ξεκουραστήκαμε είπαμε να πάμε να φάμε και τίποτα γιατί με τόσο περπάτημα η πείνα είχε αρχίσει να μας κυριεύει για τα καλά. Από εστιατόρια δεν ξέρω να πω την αλήθεια μου στο Παρίσι, ούτε καν ρωτήσαμε στη reception. Απλά βγήκαμε και βρήκαμε ένα ωραίο εστιατοριάκι με συμπαθητικές τιμές και φάγαμε γαλλική κουζίνα με βοδινό κρέας και κόκκινο κρασί. Μια χαρά ήταν. Για το βράδυ μας είχε καλέσει σε ένα party ενός πανεπιστημίου μια γνωστή της Μ και είπαμε να πάμε. Είχε πολύ κόσμο ζωντανή μουσική με ροκ διάθεση και γενικά περάσαμε σούπερ. Κατά τις 3 και επειδή ήθελα να σηκωθούμε πρωί για να δει πράγματα φύγαμε και γυρίσαμε για ύπνο. Καθώς γυρνάγαμε είδα πως το ξενοδοχείο ήταν θεοσκόταδο και η πόρτα κλειστή. Με πιάσαν κάτι γέλια γιατί η Μ πανικόβλητη φώναζε και ΤΩΡΑ και ΤΩΡΑ;;; Χτυπάω το κουδούνι και μετά από λίγο ανοίγιε την πόρτα ένας κύριος που κοιμόταν στο καναπέ μας δίνει το κλειδί και μας καληνυχτίζει. (αυτή είναι η δουλεία του) αναρωτιέμαι γιατί δεν βάζουν πόρτα με κωδικό...υπάρχει σχεδόν παντού σε ξενοδοχεία αυτή η λύση.
Το άλλο πρωί ξυπνάμε όλο χαρά. Ντυνόμαστε σε χρόνο dt και πρωινό αντί να φάμε στο ξενοδοχείο προτιμούμε να δοκιμάσουμε κάτι από τον φούρνο της γωνίας. Αυτό λατρεύω στο Παρίσι τους φούρνους του. Υπάρχουν σε κάθε γωνία της πόλης σε πολύ καλές τιμές, με πάρα πολλά πράγματα που αν θες να κάνεις οικονομικό ταξίδι απλά τρως από εκεί αντί για εστιατόρια. Άσε που είναι και πεντανόστιμα. Ξεκινάμε το tour Paris από κέντρο σήμερα. Όπως είπε για πρώτη φορά στο Παρίσι και αφού θα καθόμασταν μόνο για 2 μέρες ήθελε να τα δει όλα έστω από έξω. Το τι περπάτημα ρίξαμε παιδιά δεν λέγεται όμως. Trocadero για πύργο του Άιφελ (επάνω δεν ανεβήκαμε δεν είχαμε χρόνο), ο καιρός ήταν τέλειος και η Μ έδειχνε ενθουσιασμένη. Κάτσαμε κανά μισάωρο τραβώντας τις απαραίτητες φωτογραφίες. Σειρά είχε το Λούβρο, Galleries La Fayette, πλατεία de la Concorde, Notre Dame και περπάτημα στις όχθες του Σηκουάνα. Η Μ γκρίνιαζε να παίρναμε και καραβάκι για βόλτα στον Σηκουάνα (τα bateau mouche) αλλά δεν είχαμε χρόνο και για αυτό. Κήπους του Λουξεμβούργου μετά ένα μέρος που απλά λατρεύω όσο δεν πάει!!! Place Vendome για αγορές από το μαγαζί της Comme des Garcons ( με γυναίκα πήγα). Μετά Quartier Latin βόλτες, ψώνια στην Saint Martin και πολλά γέλια. Φυσικά δεν γινόταν να πάμε στο Παρίσι και να μην πάρουμε εκείνα τα εκπληκτικά ποδήλατα τα Velib…που αφού πληρώσεις με πιστωτική κάνεις βόλτα στο Παρίσι με αυτά και μετά τα αφήνεις σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους που υπάρχουν πραγματικά παντού στο Παρίσι για να τα πάρουν οι επόμενοι από εσένα. Ήταν ένας τέλειος τρόπος για να δει η Μ αυτά τα μέρη που σας είπα πριν. Γυρνάγαμε το Παρίσι με μετρό και Velib. Είχε φτάσει απόγευμα και πίσω από το Pantheon και ενώ περπατάγαμε σε έναν όμορφο πεζόδρομο είδαμε ένα μαγαζί με γιαούρτι Total στη Τζαμαρία και Ρετσίνα Κουρτάκη και να γράφει La belle Crete. Αυτά είναι και σουβλάκια στο Παρίσι. Κάτι άλλο εκεί δίπλα για φαγητό δεν βλέπαμε και μετά από τόσο ποδήλατο και περπάτημα τσακίσαμε μία πίτα με σουβλάκι στο χέρι. Έτσι οι Ελληναράδες χωρίς σουβλάκι δεν μπορούν.
Σε ένα αξιοθέατο ήθελε να μπει η Μ και εγώ απλά υπάκουσα. Στο Pompidou όπου είχε και μία περιοδική έκθεση με ένα πολύ περίεργο θέμα το οποίο εγώ δεν καλοκατάλαβα. Άφησα τη Μ να την κοιτάει και εγώ πετάχτηκα απέναντι να αγοράσω cd, βινύλια και βιβλία από ένα μαγαζάκι που ξέρω και ήταν η ευκαιρία μου. Εντελώς πτώμα γυρνάμε στο ξενοδοχείο κατά τις 8..30 το βράδυ. Γρήγορα μπάνιο ετοιμαζόμαστε γιατί 9 άρχιζε η συναυλία. Πάλι καλά το μέρος της συναυλίας ήταν δίπλα από το ξενοδοχείο μας. Πάμε στην συναυλία, πολύς κόσμος, τέλεια μουσική, το συγκρότημα τα έδωσε όλα πάνω στην σκηνή, χορός, μπίρες, ένας τέλειος πανικός σας λέω. Το καταδιασκεδάσαμε όμως. Λίγο πριν τελειώσει και ενώ είχα δει έναν τύπο που με κοίταζε όταν ανοίγουν τα φώτα παθαίνω ένα σοκ. Ήταν ο Μaxime. Ένας παλιός μου συμμαθητής από το Βέλγιο που ήταν και αυτός στην συναυλία. Κάτι τέτοια βλέπεις και λες πως ναι υπάρχει θεός και τα βλέπει αυτά και γελάει. Φιλιά αγκαλιές ένας κακός χαμός. Συστήνω τη Μ μας συστήνει στη μεγάλη κοντά 7 άτομα παρέα του και όλοι μαζί φυσικά ξεκινάμε (μιας και όλοι τουρίστες ήμασταν) για βραδινή βόλτα στο Παρίσι. Στους δρόμους δεν είχε πολύ κόσμο. Πάλι καλά δεν είχε και πολύ κρύο. Επικεντρωθήκαμε κυρίως στο Ιστορικό κέντρο του Παρισιού. Εκεί ήμασταν και το πρωί αλλά το βράδυ αυτή η πόλη είναι πραγματικά μεθυστική. Χαζεύεις αλήθεια. Περπατάγαμε για 3 ώρες κοντά. Ήταν μία βόλτα που δεν είχα κάνει ποτέ βράδυ και με τα πόδια. Σας την προτείνω όσο τίποτα άλλο.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο στις 4 το πρωί. Μαζεύαμε τα πράγματα σαν τους τρελούς. Στις 4.30 θα ερχόταν να μας πάρει radio taxi για να πας πάει στο Orly. (30 ευρώ) Βλέπετε η Easyjet από Παρίσι πετάει σχεδόν πάντα στις 6.30 το πρωί για όλους τους προορισμούς. Εγώ σχεδόν κοιμόμουν όρθιος. Στην αναμονή για το check in άκουγες ελληνικά παντού. Είχαμε πάρει τόσα πράγματα που πριν την πύλη μοιράζαμε σακούλες σε άγνωστα άτομα και μας τις ξαναέδιναν όταν μπήκαμε μέσα. Κάθομαι στη θέση μου. Νομίζω πως δεν κατάλαβα καν την απογείωση. Ξύπνησα όταν φτάσαμε στην Αθήνα.
Σκέφτηκα φτουυυυυ ποιος παίρνει τώρα μετρό και ηλεκτρικό μέχρι τον Πειραιά!!!
Το Παρίσι είναι μία πόλη που έμαθα από μικρός. Επειδή μέναμε για χρόνια στις Βρυξέλλες, πολλές φορές πηγαίναμε για Σαββατοκύριακα και περνάγαμε φανταστικά. Κλείνουμε εισιτήρια με Easyjet. Ο μήνας ήταν Οκτώβριος και μας πήγε 110 ευρώ, χωρίς κάτω βαλίτσα φυσικά παρά το κλασικό τρόλεϊ χειραποσκευή. Κλείνουμε και σε ένα χαριτωμένο μικρό ξενοδοχείου δίπλα από σταθμό του μετρό με καλά reviews από πολύ γνωστό site στα 60 ευρώ το δίκλινο με πρωινό σχετικά κέντρο αλλά δίπλα από το μέρος που θα γινόταν η συναυλία στο Le Bataclan.
Φεύγουμε ημέρα Παρασκευή το πρωί. Φτάνουμε το μεσημεράκι στο Orly, το άλλο αεροδρόμιο του Παρισιού στα νότια της πόλης βγαίνουμε γρήγορα-γρήγορα μιας και δεν είχαμε και βαλίτσα να περιμένουμε ούτε και έλεγχο για ταυτότητες-διαβατήρια (αχ πόσο μου αρέσει η Συνθήκη Σένγκεν) και κατευθυνόμαστε να πάρουμε το Orly Val (ένα μικρό τρενάκι που σε πηγαίνει δωρεάν στον σταθμό του τρένου RER Β για να πας Παρίσι). Η διαδρομή κάπως αδιάφορη και ο ουρανός είχε αυτή την μουντάδα που έχει συνήθως ο ουρανός του Παρισιού. Είχε απίστευτα πολύ κόσμο και για να φτάσουμε στον προορισμό μας κάναμε αλλαγή γραμμής μετρό στον σταθμό du Nord όπου κυρίως κατοικούν μαύροι. Η φίλη μου η Μ είχε πάθει σοκ, όχι ότι είχε πρόβλημα απλά όπως μου είπε δεν είχε ξαναδεί πότε στη ζωή τους τόσο μαύρο κόσμο σε ένα μέρος και ήταν μάλιστα στο Παρίσι όπως είπε. Μετά από περίπου 30 λεπτά φτάνουμε στο ξενοδοχείο όπου με την βοήθεια του Google Earth ξέραμε από πριν πως λεγόταν ακόμα και η έξοδος του μετρό που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε για να πάμε σωστά στο ξενοδοχείο. Η κράτηση μας είχε κάποιο πρόβλημα και αντί για 1 δίκλινο τελικά μας έδωσαν ένα δωμάτιο με ένα μεγάλο διπλό κρεβάτι, σιγά τη διαφορά! Αφήνουμε πράγματα και αμέσως πάμε για να δείξω στην Μ το Παρίσι. Είχαμε μόνο 3 μέρες στη διάθεση μας και όπως μου είπε ήθελε να δει τα πάντα έστω και από έξω!
Για αρχή είπα να πάμε από Montmartre μεριά. Περπατήσαμε όλη την περιοχή. Τα διάσημα σκαλιά της οδού Foyatier, θαυμάσαμε τον τέλειο αμπελώνα στην οδό Saint-Vincen, η Μ ενθουσιάστηκε με τον ανεμόμυλο de la Galette, φυσικά την πήγα στην εκκλησία που δεσπόζει ψηλά στον λόφο, την Sacre-Coeur. Όπου μέσα δεν μας άρεσε πόσο την έχουν εμπορευματοποιήσει πουλώντας διάφορα πράγματα ακόμα και μέσα από αυτόματους πωλητές. Αλλά η εκκλησία είναι εντυπωσιακή. Εντυπωσιακή είναι επίσης και η θέα που έχεις από τα σκαλιά μπροστά από την εκκλησία. Το Παρίσι απλώνεται μπροστά σου και σου προσφέρει πολλές εικόνες και σκέψεις για να κάνεις όνειρα. Ήμασταν τυχεροί που δεν είχε ομίχλη εκείνη τη μέρα πράγμα πολύ συνηθισμένο για εκείνη την εποχή. Βόλτα στα εκεί γύρω στενά για ψώνια (ειδικά γκραβούρες είχαν μεγάλη ποικιλία όπως και κάρτες για να γεμίσουμε τον τοίχο κολάζ του δωματίου). Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα σε μία μικρή brasserie για ζεστό κρασί με κανέλα και ένα γλυκό με φράουλες (tarte aux fraises) είπαμε να κατηφορίσουμε για να την περάσω και από το Moulin Rouge το οποίο δεν είναι μακριά από εκεί. Όταν φτάσαμε με λύπη είδαμε πως το ανακαίνιζαν και πως η ακτίνα του Μύλου ήταν μισοκαλημένη….Εεε μισές δουλειές είπε η Μ. Είχε φτάσει 7 το απόγευμα και τραβήξαμε για κέντρο μεριά χωρίς να της λέω που. Φτάνουμε και ανεβαίνοντας με την σκάλα από το μετρό η Μ άρχισε να ουρλιάζει. Ναι έβλεπε βράδυ την Αψίδα του Θριάμβου και ακριβώς πίσω της απλωνόταν η Champs-Élysées. Είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Και εγώ όταν είχα πρωτοαντικρίσει αυτό το μέρος έτσι είχα μείνει θυμάμαι. Την είχαν στολίσει ακόμα πιο πολύ μάλιστα επειδή τα Χριστούγεννα δεν ήταν πολύ μακριά. Το θέαμα ήταν πραγματικά μαγευτικό. Περπατάγαμε για πολύ ώρα αλλά το κρύο άρχισε να γίνεται κάπως πολύ και μιας και δεν ήμασταν ντυμένοι όπως θα έπρεπε είπαμε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο και να ξεκουραστούμε κιόλας. Αφού γυρίσαμε και ξεκουραστήκαμε είπαμε να πάμε να φάμε και τίποτα γιατί με τόσο περπάτημα η πείνα είχε αρχίσει να μας κυριεύει για τα καλά. Από εστιατόρια δεν ξέρω να πω την αλήθεια μου στο Παρίσι, ούτε καν ρωτήσαμε στη reception. Απλά βγήκαμε και βρήκαμε ένα ωραίο εστιατοριάκι με συμπαθητικές τιμές και φάγαμε γαλλική κουζίνα με βοδινό κρέας και κόκκινο κρασί. Μια χαρά ήταν. Για το βράδυ μας είχε καλέσει σε ένα party ενός πανεπιστημίου μια γνωστή της Μ και είπαμε να πάμε. Είχε πολύ κόσμο ζωντανή μουσική με ροκ διάθεση και γενικά περάσαμε σούπερ. Κατά τις 3 και επειδή ήθελα να σηκωθούμε πρωί για να δει πράγματα φύγαμε και γυρίσαμε για ύπνο. Καθώς γυρνάγαμε είδα πως το ξενοδοχείο ήταν θεοσκόταδο και η πόρτα κλειστή. Με πιάσαν κάτι γέλια γιατί η Μ πανικόβλητη φώναζε και ΤΩΡΑ και ΤΩΡΑ;;; Χτυπάω το κουδούνι και μετά από λίγο ανοίγιε την πόρτα ένας κύριος που κοιμόταν στο καναπέ μας δίνει το κλειδί και μας καληνυχτίζει. (αυτή είναι η δουλεία του) αναρωτιέμαι γιατί δεν βάζουν πόρτα με κωδικό...υπάρχει σχεδόν παντού σε ξενοδοχεία αυτή η λύση.
Το άλλο πρωί ξυπνάμε όλο χαρά. Ντυνόμαστε σε χρόνο dt και πρωινό αντί να φάμε στο ξενοδοχείο προτιμούμε να δοκιμάσουμε κάτι από τον φούρνο της γωνίας. Αυτό λατρεύω στο Παρίσι τους φούρνους του. Υπάρχουν σε κάθε γωνία της πόλης σε πολύ καλές τιμές, με πάρα πολλά πράγματα που αν θες να κάνεις οικονομικό ταξίδι απλά τρως από εκεί αντί για εστιατόρια. Άσε που είναι και πεντανόστιμα. Ξεκινάμε το tour Paris από κέντρο σήμερα. Όπως είπε για πρώτη φορά στο Παρίσι και αφού θα καθόμασταν μόνο για 2 μέρες ήθελε να τα δει όλα έστω από έξω. Το τι περπάτημα ρίξαμε παιδιά δεν λέγεται όμως. Trocadero για πύργο του Άιφελ (επάνω δεν ανεβήκαμε δεν είχαμε χρόνο), ο καιρός ήταν τέλειος και η Μ έδειχνε ενθουσιασμένη. Κάτσαμε κανά μισάωρο τραβώντας τις απαραίτητες φωτογραφίες. Σειρά είχε το Λούβρο, Galleries La Fayette, πλατεία de la Concorde, Notre Dame και περπάτημα στις όχθες του Σηκουάνα. Η Μ γκρίνιαζε να παίρναμε και καραβάκι για βόλτα στον Σηκουάνα (τα bateau mouche) αλλά δεν είχαμε χρόνο και για αυτό. Κήπους του Λουξεμβούργου μετά ένα μέρος που απλά λατρεύω όσο δεν πάει!!! Place Vendome για αγορές από το μαγαζί της Comme des Garcons ( με γυναίκα πήγα). Μετά Quartier Latin βόλτες, ψώνια στην Saint Martin και πολλά γέλια. Φυσικά δεν γινόταν να πάμε στο Παρίσι και να μην πάρουμε εκείνα τα εκπληκτικά ποδήλατα τα Velib…που αφού πληρώσεις με πιστωτική κάνεις βόλτα στο Παρίσι με αυτά και μετά τα αφήνεις σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους που υπάρχουν πραγματικά παντού στο Παρίσι για να τα πάρουν οι επόμενοι από εσένα. Ήταν ένας τέλειος τρόπος για να δει η Μ αυτά τα μέρη που σας είπα πριν. Γυρνάγαμε το Παρίσι με μετρό και Velib. Είχε φτάσει απόγευμα και πίσω από το Pantheon και ενώ περπατάγαμε σε έναν όμορφο πεζόδρομο είδαμε ένα μαγαζί με γιαούρτι Total στη Τζαμαρία και Ρετσίνα Κουρτάκη και να γράφει La belle Crete. Αυτά είναι και σουβλάκια στο Παρίσι. Κάτι άλλο εκεί δίπλα για φαγητό δεν βλέπαμε και μετά από τόσο ποδήλατο και περπάτημα τσακίσαμε μία πίτα με σουβλάκι στο χέρι. Έτσι οι Ελληναράδες χωρίς σουβλάκι δεν μπορούν.
Σε ένα αξιοθέατο ήθελε να μπει η Μ και εγώ απλά υπάκουσα. Στο Pompidou όπου είχε και μία περιοδική έκθεση με ένα πολύ περίεργο θέμα το οποίο εγώ δεν καλοκατάλαβα. Άφησα τη Μ να την κοιτάει και εγώ πετάχτηκα απέναντι να αγοράσω cd, βινύλια και βιβλία από ένα μαγαζάκι που ξέρω και ήταν η ευκαιρία μου. Εντελώς πτώμα γυρνάμε στο ξενοδοχείο κατά τις 8..30 το βράδυ. Γρήγορα μπάνιο ετοιμαζόμαστε γιατί 9 άρχιζε η συναυλία. Πάλι καλά το μέρος της συναυλίας ήταν δίπλα από το ξενοδοχείο μας. Πάμε στην συναυλία, πολύς κόσμος, τέλεια μουσική, το συγκρότημα τα έδωσε όλα πάνω στην σκηνή, χορός, μπίρες, ένας τέλειος πανικός σας λέω. Το καταδιασκεδάσαμε όμως. Λίγο πριν τελειώσει και ενώ είχα δει έναν τύπο που με κοίταζε όταν ανοίγουν τα φώτα παθαίνω ένα σοκ. Ήταν ο Μaxime. Ένας παλιός μου συμμαθητής από το Βέλγιο που ήταν και αυτός στην συναυλία. Κάτι τέτοια βλέπεις και λες πως ναι υπάρχει θεός και τα βλέπει αυτά και γελάει. Φιλιά αγκαλιές ένας κακός χαμός. Συστήνω τη Μ μας συστήνει στη μεγάλη κοντά 7 άτομα παρέα του και όλοι μαζί φυσικά ξεκινάμε (μιας και όλοι τουρίστες ήμασταν) για βραδινή βόλτα στο Παρίσι. Στους δρόμους δεν είχε πολύ κόσμο. Πάλι καλά δεν είχε και πολύ κρύο. Επικεντρωθήκαμε κυρίως στο Ιστορικό κέντρο του Παρισιού. Εκεί ήμασταν και το πρωί αλλά το βράδυ αυτή η πόλη είναι πραγματικά μεθυστική. Χαζεύεις αλήθεια. Περπατάγαμε για 3 ώρες κοντά. Ήταν μία βόλτα που δεν είχα κάνει ποτέ βράδυ και με τα πόδια. Σας την προτείνω όσο τίποτα άλλο.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο στις 4 το πρωί. Μαζεύαμε τα πράγματα σαν τους τρελούς. Στις 4.30 θα ερχόταν να μας πάρει radio taxi για να πας πάει στο Orly. (30 ευρώ) Βλέπετε η Easyjet από Παρίσι πετάει σχεδόν πάντα στις 6.30 το πρωί για όλους τους προορισμούς. Εγώ σχεδόν κοιμόμουν όρθιος. Στην αναμονή για το check in άκουγες ελληνικά παντού. Είχαμε πάρει τόσα πράγματα που πριν την πύλη μοιράζαμε σακούλες σε άγνωστα άτομα και μας τις ξαναέδιναν όταν μπήκαμε μέσα. Κάθομαι στη θέση μου. Νομίζω πως δεν κατάλαβα καν την απογείωση. Ξύπνησα όταν φτάσαμε στην Αθήνα.
Σκέφτηκα φτουυυυυ ποιος παίρνει τώρα μετρό και ηλεκτρικό μέχρι τον Πειραιά!!!
